Opowiem o tobie gwiazdom

Podczas czytania tej ksiazki nie była w stanie wczuć się w fabule i była ona bardzo oczywista na samym poczatku czytaniu już wiedziałam co się stanie na końcu wiec polecam ale jednak nie.

Jako jedna z wybranych osób, miałam okazję dostać egzemplarz do recenzji. Autorka reklamuje swój debiut jako połączenie "Wszystkie jasne miejsca" z "Gwiazd naszych wina" i muszę przyznać, że jest to dobry opis powieści. To nie jest jednak wszystko, co "Opowiem o tobie gwiazdom" ma do zaoferowania...

Często słyszę od koleżanek booktokerek, które wolą konkretny gatunek książek, że po raz kolejny trafiają na tytuł, który jest bardzo podobny do tego, co czytały niedawno. To prawda, że czasem pisarzom brakuje pomysłu i mniej lub bardziej świadomie powtarzają wykorzystane schematy. W końcu każdy lubi poczuć powiew świeżości, dlatego nawet nieświadomie szukamy lektur oryginalnych. "Opowiem o tobie gwiazdom" taką lekturą właśnie jest.

„Opowiem o tobie gwiazdom” jest niesztampowe i surowe, być może przez brak doświadczenia autorki i dlatego może zszokować osoby, które przyzwyczajone są do konwencjonalnych powieści i typowych schematów. Uświadamia, że nie każdy nastolatek wygląda i zachowuje się jak w Netflixowym filmie i ma te same dylematy. Ta powieść jest lekka i trudna zarazem. Edyta nie boi się podejmowania trudnych i kontrowersyjnych kwestii, namawia, by nie oceniać po pozorach, bo nigdy nie wiemy jaką wewnętrzną walkę mogą prowadzić inni.

Czuć, że to debiut. Mamy wiele powtórzeń, autorka nadużywa niektórych wyrażeń. Kilka wątków się ze sobą nie klei. Widać, że jest to pierwsza styczność autorki z pisaniem powieści, ale mimo to... Mimo tych błędów i potknięć, da się wyczuć niezwykłą więź z bohaterami, poczuć klimat podróży i zatopić się w wykreowanym przez autorkę świecie.

Niby autorka pisze o tym, o czym pisało już wiele autorów: dojrzewaniu, żałobie, o odkrywaniu siebie i szukaniu swojego własnego „ja”, ale czyni to w taki sposób, że trudno nie zaciekawić się jej debiutem. Nic tylko czekać na następną powieść!

"Opowiem o tobie gwiazdom" autorstwa Edyty Prusinowskiej to książka z gatunku literatury młodzieżowej. Jest to opowieść o losach Astrid, która w wyniku tragicznego wypadku traci ukochaną siostrę. Od tamtej pory marzy tylko o opuszczeniu feralnego miasta oraz oderwaniu się od ponurych myśli. Po ukończeniu liceum, dziewczyna wybiera się na seans do kina- film okazuje się nie najlepszy, jednak poznaje tam chłopaka- Plutona, który o dziwo uronił na nim łzę. Zrządzenie losu sprawia, że Astrid, jej najlepszy przyjaciel Jajo oraz nowo poznany Pluton wyruszają w podróż, która w niesamowity sposób zbliża tę trójkę ludzi. Co czeka Astrid, Jajo i Plutona? Czy uda się im pokonać przeciwności losu i złe doświadczenia? Czy okażą się na tyle silni, by odnaleźć swoje szczęście?

Na początek zacznę od samego tytułu i okładki książki, która jest przecudowna i po przeczytaniu nabiera nowego sensu. Idealnie pasuje do treści, a żeby się o tym przekonać, musicie koniecznie przeczytać! Jedno jest pewne- "Opowiem o tobie gwiazdom" to książka z rodzaju tych, które rozkładają emocjonalnie czytelnika na łopatki, potrzebujemy kilku dni, żeby uleczyć tak zwanego "kaca książkowego" po jej przeczytaniu i wielokrotnie wracamy do niej myślami. Jestem absolutnie zachwycona fabułą tej lektury, jest wzruszająca, przemyślana, bardzo realistyczna, ciekawa i czyta się "jednym tchem", wręcz trudno uwierzyć, że jest to debiut autorki! Pod koniec lektury dosłownie zalewałam się łzami, nie mogłam dokończyć tej lektury, przez rozmazany obraz... Cała historia Astrid, Plutona oraz Jaja była tak piękna, a zarazem smutna, że do tej pory ogarnia mnie wzruszenie na samą myśl. Autorka w swoim dziele pokazuje, jak ciężko jest odnaleźć szczęście i jak bardzo ono jest ulotne. Pokazuje walkę z traumą, własną psychiką, chorobą oraz jak ważne jest, by zwrócić się w trudnej chwili do kogoś bliskiego, by nie dusić tego w sobie, jak jedna osoba może wiele zmienić w naszym życiu. " Opowiem o tobie gwiazdom" to genialny debiut Edyty Prusinowskiej, który w bardzo przemyślany i inteligentny sposób pokazuje realistyczne zdarzenia z życia młodych ludzi. Jednak nie jest to tylko powieść dla nastolatków, pokazuje tak bardzo ważne i poważne kwestie, że jest moim zdaniem odpowiednia dla osoby w każdym wieku. Serdecznie polecam.

[q] Czytaliście już tę książkę?

„ Jeśli jutro miałby być koniec świata, zostałabym tu. Nie ruszałabym się stąd nawet na chwilę. Spędziłabym z tobą każdą sekundę, aż do momentu, w którym oboje rozpadlibyśmy się w nicość”.

Dlaczego słowa napisane na papierze potrafią wycisnąć z człowieka tyle łez? Dlaczego abstrakcyjna historia nie mająca nigdy miejsca tak bardzo skłania do refleksji? I dlaczego podczas czytania tej książki czułam się tak bardzo bezsilna i ta bezsilność z każdą stroną rosła?

Książka opowiada o młodej dziewczynie, Astrid, która musi pogodzić się ze śmiercią swojej siostry. Mieszka w mieście, którego szczerze nienawidzi i jej jedynym marzeniem jest opuszczenie go. W trakcie historii poznaje nowego znajomego, Plutona, i wraz z jeszcze jednym przyjacielem - Jajem - wybierają się w podróż, której celem jest spełnianie marzeń jednego z bohaterów.

Pomimo tego jak ciężkie tematy porusza debiut Edyty Prusinowskiej, czyta się go tak przyjemnie i nie ma ochoty go odłożyć. Na temat tej książki jest mnóstwo różnych opinii, ja jednak zaliczam się do grupy osób, którym bardzo się podobała.

Polecam ją wszystkim, którzy lubią książki młodzieżowe. Lekkie do czytania, lecz też poruszające ważne tematy. Myślę, że podczas czytania „Opowiem o tobie gwiazdom” łzy będą płynąc po waszej twarzy jak mi.

Bardzo czekam na kolejną książkę autorki, której premiera już 28 września.

[ we współpracy z @[Adres usunięty] ]

Wiele moich znajomych czytało tę książkę. Opinie były różne, jednym się kompletnie nie podobało, według innych to była świetna książka.

Według mnie była super. Było kilka błędów, które nie miały wielkiego znaczenia. Jedna z moich ulubionych powieści. Pokazuje, że nie należy oceniać ludzi po wyglądzie.

Osobiście nie przepadam też za książkami ze szczęśliwym zakończeniem. Wydają mi się takie... nieżyciowe. Ta książka ma zarówno wesołe momenty, jak i smutne, a sytuacje są realne.

Polecam każdemu :)

Długo zastanawiałam się nad zakupem tej o to książki. Jestem zadowolona że mogłam ją przeczytać, napewno jej nie zapomnę.

Do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie w pierwszej kolejności okładka,która wyglądała obiecująco.Po przeczytaniu okazało się,że również treść jest niezwykle ciekawa.Bardzo ciekawy wątek,aż nie chciało się jej odkładać nawet na chwilę.Dzięki tej lekturze zupełnie inaczej spojrzałam na wiele spraw.Przedstawiona historia jest niezwykle wzruszająca,więc przy czytaniu chusteczki obowiązkowe! Dołączam ją do jednych z moich ulubionych książek. Z czystym sumieniem mogę polecić pozostałym czytelnikom.Na pewno się nie zawiedziecie po przeczytaniu jej całej do końca. 

Opowiem o tobie gwiazdom" autorstwa Edyty Prusinowskiej to książka z gatunku literatury młodzieżowej. Jest to opowieść o losach Astrid, która w wyniku tragicznego wypadku traci ukochaną siostrę. Od tamtej pory marzy tylko o opuszczeniu feralnego miasta oraz oderwaniu się od ponurych myśli. Po ukończeniu liceum, dziewczyna wybiera się na seans do kina- film okazuje się nie najlepszy, jednak poznaje tam chłopaka- Plutona, który o dziwo uronił na nim łzę. Zrządzenie losu sprawia, że Astrid, jej najlepszy przyjaciel Jajo oraz nowo poznany Pluton wyruszają w podróż, która w niesamowity sposób zbliża tę trójkę ludzi. Co czeka Astrid, Jajo i Plutona? Czy uda się im pokonać przeciwności losu i złe doświadczenia? Czy okażą się na tyle silni, by odnaleźć swoje szczęście?

Na początek zacznę od samego tytułu i okładki książki, która jest przecudowna i po przeczytaniu nabiera nowego sensu. Idealnie pasuje do treści, a żeby się o tym przekonać, musicie koniecznie przeczytać! Jedno jest pewne- "Opowiem o tobie gwiazdom" to książka z rodzaju tych, które rozkładają emocjonalnie czytelnika na łopatki, potrzebujemy kilku dni, żeby uleczyć tak zwanego "kaca książkowego" po jej przeczytaniu i wielokrotnie wracamy do niej myślami. Jestem absolutnie zachwycona fabułą tej lektury, jest wzruszająca, przemyślana, bardzo realistyczna, ciekawa i czyta się "jednym tchem", wręcz trudno uwierzyć, że jest to debiut autorki! Pod koniec lektury dosłownie zalewałam się łzami, nie mogłam dokończyć tej lektury, przez rozmazany obraz... Cała historia Astrid, Plutona oraz Jaja była tak piękna, a zarazem smutna, że do tej pory ogarnia mnie wzruszenie na samą myśl. Autorka w swoim dziele pokazuje, jak ciężko jest odnaleźć szczęście i jak bardzo ono jest ulotne. Pokazuje walkę z traumą, własną psychiką, chorobą oraz jak ważne jest, by zwrócić się w trudnej chwili do kogoś bliskiego, by nie dusić tego w sobie, jak jedna osoba może wiele zmienić w naszym życiu. " Opowiem o tobie gwiazdom" to genialny debiut Edyty Prusinowskiej, który w bardzo przemyślany i inteligentny sposób pokazuje realistyczne zdarzenia z życia młodych ludzi. Jednak nie jest to tylko powieść dla nastolatków, pokazuje tak bardzo ważne i poważne kwestie, że jest moim zdaniem odpowiednia dla osoby w każdym wieku. Serdecznie polecam.

ᴅᴏ ᴀ.

ᴅᴢɪęᴋᴜᴊę, żᴇ sᴘᴏśʀóᴅ ᴡsᴢʏsᴛᴋɪᴄʜ ᴘʟᴀɴᴇᴛ ᴘᴏsᴛᴀɴᴏᴡɪᴌᴀś ᴢᴀᴜᴡᴀżʏć ᴛę, ᴋᴛóʀᴀ ɴɪᴇ ɪsᴛɴɪᴇᴊᴇ

ᴘ.

Jestem już kilka dni po przeczytaniu tej historii, ale te słowa zapadną na długo w mojej pamięci.

Gdy ta książka zawładnęła całym Instagramem i pojawiała się po prostu wszędzie, musiałam, sprawdzić, na czym polega jej fenomen i wszyscy się tak zachwycają. Po przeczytaniu mogę powiedzieć jedno. Wcale się nie dziwie, że tak jest!

To powieść nie tylko o przyjaźni, która połączyła bohaterów, ale także o ich marzeniach, doświadczeniach i determinacji, by walczyć z przeciwnościami, jakie stawia przed nimi życie, Mimo przykrych doświadczeń, które ich spotykają, walczą dalej. Oczywiście, że są chwile, w których chcą się poddać i nie czuć już bólu i rozpaczy po utracie najbliższej osoby czy po chorobie, która stanęła im na drodze. Jednak dzięki przyjaźni się podnoszą. W końcu dostrzegają, jak wielką wartość ma życie!

„Opowiem o tobie gwiazdom” to książka, od której nie mogłam się oderwać. Poruszyła każdą cząstkę mojego serca. Wywołała nie tylko uśmiech na mojej twarzy, ale także smuciła i wyciskała łzy. Muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona umiejętnością pisania o emocjach przez autorkę, ale także jej poczuciem humoru. Dawno nie czytałam tak poruszającej i zapadającej w pamięci historii. Dlatego z całego serca wam ją polecam!

A Ty masz ochotę na emocjonalny rollercoaster? Jeśli tak, to koniecznie sięgnij po tę historię :)

“Nieważne, co się wydarzy. Kiedyś znowu cię znajdę.”

Cześć! 🌞

Dziś mam dla Was kilka słów o książce, która wzbudza wiele kontrowersji. “Opowiem o tobie gwiazdom” to historia opisująca perypetie trójki znajomych, którzy pewnego dnia bardzo spontanicznie postanawiają wybrać się w podróż. Podróż, która przyniesie wiele emocji i wspomnień na całe życie. Dla Astrid wyjazd jest ucieczką z rodzinnego miasteczka, które dusiło ją po śmierci siostry. Jajo liczy na przygodę życia i zawsze będzie popierał szalone pomysły swojej przyjaciółki. Natomiast dla Plutona jest to wypad, który pomoże mu spełnić kilka rzeczy z “listy rzeczy do zrobienia przed śmiercią.”

Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że klimat książki będzie bardzo wakacyjny. I po części tak jest. Jednak ja podzieliłabym ją na dwie części: sen i powrót to rzeczywistości. Pierwsza część jest bardzo szalona i spontaniczna. Zdecydowanie ma wakacyjny vibe, który wywołał u mnie uśmiech na twarzy. Podobały mi się ich “pierwsze razy” czy to podczas robienia tatuażu czy też nocowania pod namiotem lub wypadu do lunaparku. Druga część natomiast jest owiana chorobą i zmaganiem się wieloma przeciwnościami losu. Pojawiają się niekontrolowane uczucia i niejedna przyjaźń będzie wisieć na włosku.

Zdecydowanie i bezkompromisowo mogę powiedzieć, że “Opowiem o tobie gwiazdom” jest bardzo smutną i bolesną książką. Pod wieloma względami jest również bardzo emocjonalna. W pewnym momencie ta książka całkowicie złamała mi serce. Podczas czytania naprawdę przeżyłam wiele emocji - od tych wesołych do tych mniej pozytywnych. Z pewnością mogę powiedzieć, że autorka potrafi przykuć uwagę czytelnika. Stworzyła wyjątkową historię, która potrafi chwycić za serce. Dodatkowo muszę przyznać, że całe trio było bardzo charakterystycznymi postaciami. Każde z nich miało swoje problemy i radziło sobie z nimi na swój własny sposób.

Jeśli zaś chodzi o pióro autorki to muszę powiedzieć, że bardzo przyjemnie czytało mi się tą historię. Nie mam problemu z czytaniem książek w trzeciej formie. Już od pierwszych stron całkowicie wkręciłam się w historię Astrid, Plutona i Jajo. Uważam, że ta historia to bardzo dobry debiut, i choć nie ukrywam, że była to dość schematyczna książka to i tak nie byłam przygotowana na ten wylew emocji, który autorka zafundowała nam na koniec.

“Opowiem o tobie gwiazdom” to bardzo pouczająca historia, która pokazuje nam, abyśmy doceniali swoje życie. Historia, który uczy nas jak poradzić sobie śmiercią. Historia, która ukazuje zakochanie i ulokowanie go w złym miejscu.

Zachęcam Was do przeczytania! 🌜

Drogie Słońca! (Albo Gwiazdy! O tak!🌙✨)

Historia o którą dopytywaliście od dnia premiery pierwszego wydania.

Dzięki uprzejmości @[Adres usunięty] (ily 🥹💕) dostałam szansę wyrobienia sobie własnej opinii na temat tej książki.

Mija kolejny rok od śmierci siostry Astrid, a ból i tęsknota nie ustępują. Aby chociaż na chwilę skierować myśli w inną stronę Astrid razem z przyjacielem, po ukończeniu liceum wyruszają w podróż. Zabierają ze sobą nowo poznanego Plutona. Dla chłopaka wyjazd znaczy o wiele więcej niż mogłoby się wydawać.

Książka już od pierwszych stron wpadła w mój gust. Jest napisana w taki sposób, że odczuwałam jakbym oglądała film. Lubię takie krótkie, ale treściwe książki.

Bohaterowie? Pluton i Astrid - fav duo! Natomiast postać Jaja - meh 🥴🫠

Jak ktoś zapyta mnie czy polecam tę książkę, odpowiem z czystym sumieniem, że tak. Błyskawicznie i przyjemnie się ją czyta.

Ale czy jestem nią oczarowana? Nie koniecznie. Przewidziałam każdy krok w tej historii i to odebrało mi swego rodzaju fun. Może gdybym o niej wcześniej nie słyszała, to mocniej by mną wstrząsnęła 🤔

Aaa i zwróciłam uwagę na to, że bardzo często pojawiało się stwierdzenie: “Ułożyła/ułożył usta w cienką linię” co później już zaczęło mnie razić w oczy 🫣 Ale to drobnostka

~

sylwiaczyta

Jakie to było piękne! Zaskoczenie level hard. Po wszystkich zachwytach i po tym, że książka prawie wyskakiwała mi z lodówki, kiedy została wydana po raz pierwszy, nie miałam na nią ochoty. Mam tak, że im więcej się o książce mówi, tym mniejszą mam ochotę ją czytać. Im więcej ochów i achów słyszę, tym bardziej myślę, że to pewnie dobry marketing i tyle. Nie w tym przypadku. Ta książka jest absolutnie wyjątkowa. Od pierwszych akapitów do ostatniej kropeczki. To jedna z tym książek, po których przeczytaniu chcemy więcej i więcej. Jest przepięknie napisana, niezwykle wzruszająca, nie do zastąpienia.

Śmierć jest tematem, który porusza w swoich powieściach wielu autorów. Tematem bardzo delikatnym, przy którym łatwo o banał i patos. Książki, którym udaje się tego uniknąć, stają się popularne i szybko osiągają status bestsellera. Sukces odniosły takie tytuły jak „Gwiazd naszych wina”, „Trzy kroki od siebie” czy „Zanim umrę”. Każda z tych książek oswaja młodego czytelnika ze śmiercią, każda jest mądra i pokrzepiająca. Każda przypomina nam o tym, abyśmy doświadczali w pełni każdej chwili w naszym życiu, abyśmy nie bali się realizować marzeń. Nie ma opcji, abyście podczas lektury którejś z nich nie uronili łzy. Dokładnie taka sama jest powieść Edyty Prusinowskiej. Autorka nie boi się trudnych tematów, które wywołują wiele emocji. Nie owija w bawełnę, konfrontuje się z tym, co wzięła na warsztat. To boli, ale również daje nadzieję, wzmacnia, dodaje sił.

Powieść zachwyca od pierwszych stron. Rozpoczyna się mocnym akcentem, śmiercią siostry głównej bohaterki, po której nic już nie jest dla dziewczyny takie samo. Żyje, a jakby nie żyła. Istnieje, a jakby jej nie było. Trwa w takim zawieszeniu przez trzy lata, dopóki nie poznaje (dodałabym ponownie poznaje) Plutona, chłopaka, w którym zakochuje się bez pamięci. A on odmienia jej życie na zawsze. Ona daje mu powód, aby chcieć żyć, aby odnaleźć sens. Jest jeszcze wątek Jaja, błyskotliwego młodzieńca, zakochanego w książkach naukowych, którego losy obserwuje się z równym zaciekawieniem. Każdy z głównych bohaterów jest inny, każdego interesuje coś innego, ma inne marzenia i plany. Jednak doskonale się uzupełniają. Jest między nimi jakaś szczególna więź, którą można wyczuć podczas lektury. Prusinowska stworzyła powieść wieloaspektową, koncentrującą się na problematyce zdrowia psychicznego młodych ludzi, na ich dążeniu do odnalezienia szczęścia, na ich determinacji w działaniu i pokonywaniu przeciwności losu, na stracie i różnych sposobach przeżywania żałoby, w końcu na potędze miłości i ogromnej sile przyjaźni (wbrew temu, co głosi blurb) i na samej śmierci również. Podoba mi się styl autorki, jest bardzo przystępny, klarowny, sugestywny i mimo ciężkiej tematyki powieść sprawnie i bardzo przyjemnie się czyta. Chwyta mocno za serce, tym bardziej, że od początku tak naprawdę wiadomo, jak zakończy się ta historia. Ba, już nawet czytając tytuł można się domyślić, jaki będzie finał tej opowieści. Ale to nic nie zmienia. Emocje, których dostarcza powieść są tak silne, tak obezwładniające, że nie liczy się nic innego. Emocje to jednak nie jedyny mocny punkt tej powieści. Fabuła skonstruowana jest misternie niczym szwajcarski zegarek, bohaterowie napisani tak dobrze, że można odnieść wrażenie, że to prawdziwi ludzie, a nie fikcyjne postaci. A do tego różne smaczki, które nadają tej opowieści jeszcze więcej barw. Wystarczy wspomnieć odniesienia do literatury, tej powszechnie znanej i tej, która nie istnieje, a szkoda, bo ma się ochotę od razu pobiec do księgarni i zaopatrzyć się w egzemplarz. Mowa oczywiście o „Pchle na globusie”, którą bardzo chciałabym przeczytać, a której nie ma. Nie tracę jednak nadziei, że kiedyś i ona powstanie. Autorka ma ogromny talent i aż trudno uwierzyć, że ta książka to debiut. Aż strach pomyśleć, jak mocno zapadające w pamięć i głęboko trafiające do serca książki jeszcze stworzy. Trochę się boję, bo wiem, że mnie emocjonalnie przeczołgają. Wiem to, ale czekam.

„Opowiem o tobie gwiazdom” to mój comfort book. Książka, która zmiotła mnie z nóg, pochłonęła moje emocje, przeżuła i na końcu wypluła. Książka niesamowita, do której będę wracać z pewnością jeszcze wiele razy. Kocham i z całego serca ją Wam polecam!

Astrid po śmierci siostry pragnie opuścić rodzinne miasto oraz rozpocząć studia.

Po skończeniu liceum razem z przyjacielem - Jajo postanawia wyruszyć w podróż. Do przyjaciół ma dołączyć nowo poznany kolega - Pluton, który chce zrealizować kilka swoich marzeń. Spędzając ze sobą czas zbliżają się do siebie. Jak przebiegnie ich podróż? Czy bohaterowie zrealizują swoje marzenia?

Książka "Opowiem o Tobie gwiazdom" jest debiutancką powieścią autorki, kiedy usłyszałam, że @moondrive postanowiło wznowić wydanie książki po prostu wiedziałam, że tym razem będę musiała ją przeczytać. Dodatkowo okładka całkowicie mnie oczarowała, nie można oderwać od niej wzroku. Styl autorki jest niezwykle lekki i przyjemny, co sprawia, że przez tą książkę dosłownie się płynie. Ja po prostu nie mogłam się oderwać od tej książki! Pomysł na fabułę naprawdę bardzo ciekawy, poruszający i moim zdaniem wszystko zostało tutaj naprawdę świetnie dopracowane, mimo iż od początku domyśliłam się jak autorka poprowadzi losy bohaterów, to i tak nie odebrało mi to radości z czytania, a wręcz przeciwnie - zwracałam uwagę na każde słowo, każdy najmniejszy gest. Kreacja bohaterów również mi się podobała, każda z postaci wprowadziła do tej książki wiele wartosciowych elementów oraz ogrom skrajnych emocji, które towarzyszyły i mi podczas czytania powieści. Śmiałam się i płakałam razem z bohaterami! Moje serce jednak bezkonkurencyjnie skradł Pluton, to jego postać wywarła na mnie największe wrażenie, to on każdym dniem, każdą godziną, minutą i sekundą swojego życia pokazywał jak bardzo jest waleczny i zdeterminowany, by dalej żyć i pomimo wszystko chłonąć z tego życia jak najwięcej! "Opowiem o Tobie gwiazdom" to przede wszystkim opowieść o przyjaźni - takiej ponad wszystko, o którą warto walczyć i która warto pielęgnować, to również opowieść o żałobie, poszukiwaniu siebie, swojego miejsca w życiu, walce z przeciwnościami losu i oczywiście wielowymiarowej miłości! Ja jestem naprawdę pod wrażeniem i myślę, że wrażliwców takich jak ja poruszy ona do cna i wyciśnie morze łez. Chętnie poznałabym dalsze losy Jajo i Astrid, chciałabym dowiedzieć się jak potoczyło się ich życie i jak postać Plutona wpłynęła na ich późniejsze życie. Ogromnie polecam! Moja ocena 10/10.

„Kiedyś opowiem o tobie gwiazdom, księżycowi i każdej możliwej planecie.”

Po stracie siostry życie Astrid straciło sens. Niewielkie miasteczko zbyt mocno kojarzyło się z bolesnymi wspomnieniami, nic więc dziwnego, że dziewczyna chciała je opuścić. Kiedy na swojej drodze Astrid napotyka Plutona, postanawia zrealizować swoje plany i udać się w podróż, która choćby na chwilę pomoże jej zapomnieć o wydarzeniach z przeszłości, a może nawet pozwoli odnaleźć zagubione szczęście…

Z popularnymi książkami zawsze jest tak: albo okazują się nowymi ulubieńcami, albo stratą czasu. Często sięgając po nie, mamy wysokie oczekiwania, które utrudniają ocenę książki, mogą np. spowodować rozczarowanie. Nie będę ukrywać, że „Opowiem o tobie gwiazdom” kusiło mnie już od dłuższego czasu, ale gdzieś z tyłu głowy świeciła ta lampka z wątpliwościami: A co jeśli te wszystkie wysokie opinie są przesadzone?

A jednak stało się! Ja też uległam urokowi tej książki i mogę śmiało powiedzieć, że jestem zakochana! Na pewno nie jest to książka idealna, pozbawiona wad – styl pisania jest dosyć prosty i czasami widać było pewne niedociągnięcia, ale szybko przestałam je dostrzegać – tak byłam wciągnięta! Cały czas podążałam z zasadą: „Jeszcze jeden rozdział” i nie chciałam jej kończyć!

Przyjemna i lekka fabuła ze świetnym, wakacyjnym klimatem, humorem i beztroską przeplatała się z naprawdę poważnymi scenami i poruszała istotne problemy, takie jak depresja wśród młodzieży. Dodatkowo książkę urozmaicają nawiązania do muzyki, astrologii, czy nauki, co według mnie jest strzałem w 10!

Na pewno nie jest to jakaś oryginalna historia, główny wątek często spotykamy w popkulturze, ale mimo wszystko jest w nim coś przyciągającego, nowego. Od początku można było przewidzieć i nastawić się na zakończenie – tak mi się przynajmniej wydawało, bo ostatnie strony czytałam ze łzami w oczach.

Jeśli szukacie jakiegoś angażującego tytułu na wakacje, właśnie znaleźliście! Książkę czyta się błyskawicznie, więc pochłoniecie ją w jeden wieczór (czego później będziecie żałować 😉).

„Opowiem o tobie gwiazdom” to bardzo ładna, wzruszająca i urocza historia, która na pewno zostanie z Wami na dłużej!

Gorąco polecam! 🤍🌃

Historia tej grupki przyjaciół jest bardzo poruszająca. 🥺 Płacz jest nieodłączną częścią przy czytaniu tej książki. Co prawda muszę przyznać, że część dalszych losów bohaterów jest dość oczywista, jednak nie spowodowało to u mnie zniechęcenia, wręcz przeciwnie. Pragnąłem dowiedzieć się, jak zostało to wszystko przedstawione.

Samo w sobie czytanie było przyjemne i szybkie. Nie było żadnych problemów, nie licząc oczywiście łez, utrudniających widzenie w pewnych chwilach. 😆 Tak samo akcja, nie było chwili, żeby jakiś fragment mnie nudził. 🤩 Zawsze towarzyszyła mi pewnego rodzaju ekscytacja. Całokształt podobał mi się naprawdę mocno.

Ksiązka podkradziona babci okazała się nie do końca romansem. Polecam każdemu, kto szuka sposobu, by uciec od problemów. Razem z Astrid , czyli główną bohaterką, odkrywamy czy jest to w ogóle możliwe. Śmierć jej siostry rozpoczyna całą powieść i naznacza bohaterkę na długo. Chwilami lekko naiwna, jednak niesamowicie budująca książka polskiej pisarki. Wracam do niej za każdym razem, gdy jestem w dołku.

Dużo łez wylałam przy tej książce. Wzruszająca historia, która trafia prosto de serca. Historia o życiu i śmierci, o rozpaczy i poszukiwaniu szczęścia na nowo. O tym jak życie może rozpaść się na tysiąc małych kawałeczków w parę sekund. Brawa dla autorki, Edyty Prusinowskiej za tak wspaniałe opowiadanie. Jestem pod wrażeniem. Świetna, polska pozycja na rynku. Polecam każdemu, kto lubi się wzruszać. 

Na początku nie byłam przekonana. Nie jestem fanką wzruszających opowiadań. Książka trafiła mi w ręce przez zupełny przypadek, ale postanowiłam dać jej szansę. "Opowiem o tobie gwiazdom" okazała się naprawdę ciekawą, dobrze napisaną pozycją. A w dodatku polską! Autorka wykonała świetną robotę. Chętnie sięgnę po inne jej pozycje. Naprawdę piękna historia o miłości i tragedii, która dotyka główną bohaterkę.

Piękna powieść dla młodzieży, która przywodzi na myśl skojarzenia ze słynną książką "Wszystko za życie" Jona Krakauera. Tutaj też mamy ucieczkę od codzienności, poszukiwanie własnej drogi w świecie i odkrywanie indywidualnych potrzeb. W bohaterach trudno się nie zakochać, a emocje nimi targające dodają całości realizmu. Rewelacyjnie bawiłem się podczas czytania, dlatego polecam wszystkim - nie tylko nastolatkom.

Poruszająca historia, która skłania do głębokich przemyśleń na temat codzienności i dążenia, z jakim brniemy w kierunku szczęścia. Cała fabuła jest pełna refleksji na temat relacji międzyludzkich, choroby, czy śmierci. Książka opowiada o losach trójki bohaterów, którzy zdecydowali się zostawić za sobą dotychczasowe życie, by wyruszyć w podróż w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Ciekawa propozycja dla młodzieżowych odbiorców, choć uwaga, ciężko będzie uniknąć łez. ;)

Książka ma bardzo ciekawą fabułę. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Momentami pojawiały mi się łzy w oczach. Uważam jednak, że kilka razy pojawiają się opisy, które nic nie wnoszą do dalszej treści. Akcja rozkręca się trochę długo, ale ogólnie cieszę się, że na nią trafiłam. Opowieść porusza bardzo ważne kwestie, takie jak śmierć, choroba i miłość. Historia Astrid i Plutona jest bardzo słodka i naprawdę przypadła mi do gustu, ponieważ uwielbiam romantyczne momenty. Uważam również, że książka należy do tych pouczających. Jak najbardziej jestem w stanie ją polecić.

Książka ,,Opowiem o Tobie gwiazdom,, jest bardzo przyjemna do czytania i dobra na zastój czytelniczy. Polecam całym sercem.

Książka fajna. Początek bardzo oddaje klimat książki i podoba mi się to. Rozwinięcie trochę przynudzało chociaż były momenty które mnie ciekawiły i czytałam je z przyjemnością zakończenie i epilog to najlepsza część książki. Epilog doczytałam chyba miesiąc albo dwa miesiące po przeczytaniu jej ponieważ wprawiła mnie w lekki zastój czytelniczy.

Mimo że większość osób mówi że ta książka jest nie wypałem mi się osobiście podobała, porusza ważne tematy, typu: walka o życie, utrata rodzeństwa, przyjaźń.

KOCHAM TĄ KSIĄŻKĘ. Jedna z lepszych jak nie z najlepszych książek, które przeczytałam! "Opowiem o tobie gwiazdom", jest przepiękną historią o miłości, przyjaźni, stracie i dorastaniu. Jest napisana prostym językiem i opowiada o problemach z którymi zmaga się większość z nas.

"Opowiem o Tobie gwiazdom" to książka,która jest bardzo realistyczna i przemyślana .Napisana lekkim piórem i pomimo,że druk jest pisany maczkiem to powieść czyta się jednym tchem .Nie mogłam uwierzyć,że jest to debiut literacki,myślałam,że autorka ma za sobą więcej książek.

To książka ,która jest zbyt przewidywalna i można spodziewać się jakie będzie zakończenie ale sposób w jaki autorka pisze i prowadzi "akcję" sprawia,że chce się nią człowiek delektować.

Cała historia Astrid, Plutona oraz Jaja była tak piękna, a zarazem smutna, że pewnie na długo pozostanie w mojej pamięci.I choć to literatura raczej młodzieżowa bardzo mi się podobała.Rozłożyła mnie na łopatki i pewnie jakiś czas będę leczyć "kaca książkowego".

Temu ,kto chce się wzruszyć,uronić łzę lub po prostu przeczytać dobrą lekturę polecam jak najbardziej .

Mówią, że po każdej burzy wychodzi słońce...zgadzacie się z tym kochani?

Główna bohaterka Astrid przechodzi trudną żałobę po swojej siostrze, która zginęła w tragicznym wypadku.

Mając dość swojej agonii i pragnąć, uśpić swoje demony w głowie, choć na chwilę Astrid postanawia zmienić swoje życie.

Poznaje Plutona, który choruje na poważną chorobę i jego szanse na przeżycie są znikome.

Para zaczyna się spotykać i darzyć się wzajemnym uczuciem.

Astrid zaczyna żyć na nowo, rozkwita i wychodzi z ciężkiej traumy, a Pluton postanawia podjąć ryzyko ponownego leczenia.

Czy nowe nadzieje się spełnia? Czy para będzie mogła żyć długo i szczęśliwie?

Jak dalej potoczą się losy Astrid i Plutona?

Książka ukazuje nam, jak można cierpieć po stracie kogoś bliskiego i jak można sobie radzić z żałobą po tej osobie.

Autorka zwracała szczególną uwagę zarówno na uczucia pozytywne jak i negatywne.

Piękno całej tej opowieści to przede wszystkim odczucia towarzyszące nam podczas lektury.

Ból bohaterki czułam jak swój własny, wraz z bohaterami czekałam z nadzieją na pozytywny rozwój wydarzeń i wraz z nimi cieszyłam się z każdej dobrej nowiny.

Były łzy szczęścia i rozpaczy.

Książka mnie w sobie rozkochiwała i sprawiała, że chciałam ją spalić.

Sprzeczne uczucia towarzyszyły mi przez całą powieść, ale jak najbardziej polecam każdemu.

Ocenka: 10/10

Książka nie podobała mi sie, była płytka, nie byłam w stanie dokończyć jej czytać. Główna bohaterka była zwyczajnie głupia i przewidywalna (podobnie jak fabuła). Książka mocno średnia, ale okładkę ma bardzo ładnà (dlatego dwie gwiazdki)

Opowiem o tobie gwiazdom to książka, o której słyszał już chyba każdy szanujący się miłośnik literatury. Była topka, była promocja pierwszego wydania, później dostaliśmy wznowienie, ba, nawet na moich książkowych studiach dostrzeżono ten tytuł. Wiadomo, takie okoliczności zawsze budzą oczekiwania, jak więc było tym razem?

Opowiem o tobie gwiazdom to historia o radzeniu sobie z żałobą, ale także opowieść o stracie i szukaniu własnej drogi w życiu. Pozornie niezwiązane wątki z czasem splatają się w jedną całość, a my jako czytelnicy śledzimy to, kibicujemy, wzruszamy się. Jak pewnie widzicie na zdjęciu, zaznaczyłam sobie całkiem sporo fragmentów, które do mnie "trafiły".

Całość jest opowiedziana w narracji trzecioosobowej, więc czytelnik przeskakuje dość swobodnie między punktami widzenia poszczególnych bohaterów, a mamy tu trzy solidne filary całej historii: Astrid (główna bohaterka), Pluton (główny bohater) oraz Jajo (przyjaciel głównej bohaterki, który odgrywa znaczącą rolę). Miejsce akcji chwilami budziło moją dezorientację, bo z jednej strony mamy Houston, a z drugiej bohaterowie dyskutują o podaniach na studia, które według ich słów wyglądają tak, jak w Polsce. To mnie lekko zdezorientowało.

Styl autorki z kolei jest zaskakująco przyjemny i ciekawy. Zrobił na mnie bardzo dobrze wrażenie i gdyby tak dodać tej osi fabularnej odrobiny pazura, to byłabym naprawdę zachwycona. Tak jestem jedynie usatysfakcjonowana, ale może to wina tego, że nie do końca przepadam za patosem. W każdym razie jest to solidna pozycja z wieloma ponadprzeciętnymi momentami. Trzymam kciuki za autorkę i na pewno sięgnę po jej kolejne książki.

Książka dosyć mocno depresyjna, spodziewałam się lepszej energi po tytule

cudowna książka, którą każdy powinien przeczytać!!!