Obserwatorka

Nie lubię określenia "literatura kobieca", a taka właśnie jest książka A.Sinickiej. I to właściwie jeden minus tej książki - pierwszego mojego spotkania z tą autorką, ale raczej nie ostatniego.

Główna bohaterka od początku budziła u mnie ambiwalentne uczucia, ale -tak jak chciała Autorka- przeważała ciekawość kto i dlaczego jej zagraża, jaki ma to związek z wypadkiem, czy też morderstwem sprzed roku? Czy tak desperacko odbudowane uczucie jest szczere, czy ukochany i jego tajemnica są na pewno tym o czym Iza marzy? Główną bohaterkę, jej ukochanego i wszystkie inne postaci poznajemy jej oczami i do końca nie wiemy jacy są naprawdę i jakie są ich relacje z Izą.

Zakończenie wyjaśnia WSZYSTKO-od pierwszych słów książki - nagle wiemy z kim, co i dlaczego było NIE TAK! Polecam

Po świetnych poprzedniczkach "Winnej" oraz "Stażystce" nie wyobrażałam sobie sytuacji, że nie sięgnę po najnowszą powieść z dreszczykiem Alicji Sinickiej, czyli "Obserwatorkę". Czym tym razem zaskoczyła autorka? Czy udało mi się odgadnąć choć jedną zagadkę przed czasem?

ONA

Iza pochodzi z patologicznej rodziny, z najbiedniejszej warstwy oławskiego społeczeństwa. Matka pije, siostra pije, ojciec je bił i już nimi nie mieszka, ale matka wciąż utrzymuje z nim chorą relację. Jedynie Iza odstaje od rodziny, "wyszła na ludzi" i pracuje jako młodsza asystentka w księgowości we Wrocławiu. W drodze na przystanek mija dom Arka i wracają do niej wspomnienia z dzieciństwa...

ON

Arek od małego mieszkał w pięknym domu, chodził w markowych ubraniach, po studiach wyjechał do Szwecji na staż. Aktualnie jest rezydentem na chirurgii i nie zauważa przyjaciółki z dzieciństwa - Izy. Gdy byli dziećmi, różnice nie robiły na nich wrażenia, nie było ważne skąd pochodzą. Jednak z czasem odwiedzał ją coraz rzadziej aż wreszcie ich znajomość się skończyła...

Gdy pobita Iza zgłosiła się na oławski SOR trafiła właśnie na Arka, który troskliwie się nią zajął, łącznie z podwiezieniem do domu. Chciał by zeznawała w tej sprawie na policji, choć ona wyraźnie coś kręci... Dopytywał też o postęp leczenia a z czasem coraz częściej zapraszał Izę do siebie, do własnego, bardzo przeszklonego domu, gdzie ich uczucia i emocje wybuchają na nowo. Jest to zrozumiałe tym bardziej, że rok temu Arek stracił dziewczynę - Justynę, która spadła ze schodów swojego domu i zginęła na miejscu. Po Oławie chodzą jednak plotki, że to nie był wypadek... Że przed śmiercią dostawała od kogoś białe róże... Czy to oznacza, że Izie grozi niebezpieczeństwo, zwłaszcza że tajemniczy profil oznacza ją na FB pod dziwnymi cytatami? Czy to ma związek z przypadłością Arka i jego specyficznymi potrzebami? A może z cieniem, który obserwuje dom Arka?

Akcja "Obserwatorki" nie pędzi jak pendolino (choć wciąż przyspiesza), gdyż autorka wciąż musi zdążyć dorzucić do fabuły kolejne smaczki - informacje, które sieją zamęt w naszych czytelniczych umysłach i sprawiają, że zagadki do końca nimi pozostaną... Jednak w chwili, gdy wszystko zaczyna się wyjaśniać, winni przyznają się do złych uczynków i przewinień, na jaw wychodzą skrywane sekrety to poziom adrenaliny wzrasta a po plecach przechodzą ciarki. Podczas lektury umysł wciąż pracuje na najwyższych obrotach, by przegonić akcję - czy uda Wam się odgadnąć zawoalowane tam prawdy? Ustalić fakty? Wniknąć do myśli bohaterów i ustalić, kto jest czemu winny oraz co kto ukrywa nie tylko przed czytelnikiem, ale przed innymi bohaterami?

Książka wciąga od samego początku, bardzo często odczuwalne jest wrażenie, że coś jest nie tak, że ktoś kłamie. Nie należy od początku przyjmować wszystkich wydarzeń jako pewnik, bowiem z czasem Wasz pogląd na te same zdarzenia zacznie się zmieniać. Zupełnie inaczej odbierzecie tę historię na końcu. Przewartościujecie postawy bohaterów, którzy zostali świetnie opisani, wyśmienicie znamy ich myśli, plany, marzenia. Intrygują pozostawione przez długi czas bez wyjaśnienia tajemnice obojga głównych postaci.

Alicja Sinicka zmierzyła się w tej książce z wieloma trudnymi problemami - alkoholizmem, przemocą domową, potrzebą pokazywania swojej nagości, nadopiekuńczością rodzica, obsesją na punkcie drugiej osoby. Pojawiają się podejrzenia, zdania sugerujące co może się wydarzyć. Napisana lekko i z polotem, z ogromną wiedzą specjalistyczną, głównie psychologiczną.

Dla wielbicieli "Stażystki" pojawi się malutki wątek dotyczący wydarzeń z firmy Skalskich a nawet dwójka bohaterów z tamtej historii. Dotychczas "Stażystka" bezapelacyjnie wygrywała u mnie w rankingu twórczości autorki, ale "Obserwatorka" dołączyła do tego świetnego poziomu.

Podsumowując - "Obserwatorka" jest świetnym dreszczowcem, w którym przeplatają się ciekawość, ból, szok i panika, niepokój, pragnienie akceptacji oraz bezsilność. Kłamstwa mierzą się z prawdą, bohaterowie mierzą się z przeszłością, przerażeniem oraz wyrzutami sumienia. W ich sumieniach odzywają się grzechy sprzed lat, zmarnowany czas, uzależnienia oraz samookaleczanie z powodu bezsilności. Strach i napięcie wzrasta, by finalnie Was zaskoczyć i porazić - gorąco polecam!

Książka świetna, dobrze się czyta, zaskakujące zakończenie, nie spodziewałam się takiego ... uważaj kto na Ciebie patrzy ...

Książka trzyma w napięciu do samego końca. Idealna na długie wieczory.

Niestety trochę mnie książka rozczarowała, nie czytało się jej tak dobrze i szybko jak "Stażysta".

Uwielbiam książki Pani Alicji 😄

Oczy wilka

Winna

Stażysta

Obserwatorka poprostu brak słów trzyma w napięciu do samego końca rewelacja i super że było nawiązanie do stażystki bardzo polecam . Zresztą polecam wszystkie książki Pani Alicji ... Wszystkie spełniły moje oczekiwania więc czekam na kolejne ....

Wciągająca od samego początku aż do końca :)

A zakończenie.. ZASKAKUJĄCE. To moja pierwsza książka tej Autorki, ale na pewno nie ostatnia :) właśnie czekam na "Stażystke"

Nooo takiego obrotu spraw się nie spodziewałam. Książka super trzyma w napięciu do ostatniej strony

Odnosicie czasem wrażenie,że ktoś się Wam intensywnie przygląda?

Rozglądacie się dookoła,nikogo nie ma.

Ale lęk i niepokój zostaje...

Tak właśnie czuje się Iza,bohaterka ,,Obserwatorki",która po latach spotyka na izbie przyjęć swojego przyjaciela z dawnych lat-Arka.

Chociaż ON pochodzi z bogatego domu i teraz jest lekarzem,a Iza z tzw.,,patologii",ich relacja odżywa i budzą się w nich namiętne uczucia.

Postanawiają zostać parą,ale ktoś chce pokrzyżować te plany.

Matka chłopaka,która nie akceptuje dziewczyny?

Jego znajomi z ,,bogatego kółka wzajemnej adoracji"?

Czy siostra Izy-Ewelina?

A może matka tragicznie zmarłej rok wcześniej dziewczyny Arka-Justyny?

Iza,tak jak wcześniej Justyna,zaczyna dostawać róże,ktoś ją oznacza na facebooku pod dziwnymi cytatami i obserwuje z ukrycia.

Dziewczyna jest coraz bardziej przerażona,ale każdy bagatelizuje jej obawy.Do tego jeszcze Arek musi wyjechać na trzy tygodnie do Szwecji.

Czy Izie grozi niebezpieczeństwo?

Czy wszystko tutaj jest takie jak się wszystkim wydaje???

********************************************

Ależ to była pokręcona książka.

No jestem,kurna,pod wrażeniem!!!

Powiem więcej,szczęka mi opadła.

Autorka zaserwowała nam tutaj prawdziwą wisienkę na torcie.

I wywiodła w pole jak rasowy pies gończy.

No po prostu brak mi słów.

Po raz kolejny Pani Alicja rozwaliła mi system i mogę to już otwarcie powiedzieć:

Jest Pani niesamowitą,totalnie odjazdową wariatką.

Wam oczywiście ogromnie polecam.

To będzie niezła jazda.

Bohaterowie powieści zostali stworzeni na zasadzie kontrastu. Mamy tzw. patologiczne środowisko, z którego wywodzi się główna bohaterka oraz wyższą sferę, której przedstawicielem jest przyjaciel Izy, Arek. Jak dowiadujemy się z fabuły, Iza i Arek początkowo bardzo się przyjaźnili. Chłopak był dla Izy wsparciem, podporą i odskocznią od trudnej sytuacji w domu, naznaczonej biedą, alkoholizmem i przemocą, jak w zasadzie wszystkich mieszkańców bloku. Niestety, matce Arka nie w smak była przyjaźń syna. Mamy tutaj bardzie ciekawy wątek zaborczej matki, która nigdy nie przestała ingerować w życie syna, który jest inteligentnym, zamożnym lekarzem.

Mimo upływu lat Iza nadal mieszka w dawnym mieszkaniu, z matką i siostrą. Czuje się jednak od nich lepsza, próbuje się wybić, ale nie bardzo jej się to udaje. Na przeciwko, w pięknym domu mieszka mama Arka, a do miasta po zagranicznym pobycie, wraca również sam Arek. Para spotyka się w niezbyt sprzyjających okolicznościach, bo w szpitalu, do którego trafia pobita Iza. Niedługo później między tą dwójką znowu zaczyna kiełkować uczucie, które niestety jest zaburzane prześladowaniem Izy. Dziewczyna dostaje różnorakie groźby, które nawiązują do wcześniejszej partnerki Arkadiusza, która zmarła, wg policja, z powodu nieszczęśliwego wypadku bez udziału osób trzecich.

Można by rzec, że do trzech razy sztuka, gdyż dopiero trzecia przeczytana przeze mnie książka autorki naprawdę mnie zainteresowała. Fabuła powoli posuwa się do przodu, ale napięcie, niepewność i nasze - czytelnicze domysły nie ustępują. Tak naprawdę do samego końca nie byłam pewna o co w tym chodzi. Autorka postawiła na krótkie rozdziały, które ja bardzo lubię, a do tego doszły pewne intrygi i tajemnice, które wychodziły na jaw w swoim, nieśpiesznym rytmie, podtrzymując moje zainteresowanie książką. Czytając nasuwają się pewne logiczne rozwiązania, jednak autorka z nich nie skorzystała. Każdemu z bohaterów powierzyła ciężar, który wpływał na ostateczne zakończenie powieści.

“Obserwatorka”, najnowszy thriller psychologiczny spod pióra Alicji Sinickiej. W książce poznajemy Izę i Arka, którzy wychowywali się na tym samym osiedlu i w czasach szkolnych byli przyjaciółmi. Największą różnicą między nimi był status społeczny. Ona żyła w ubóstwie, za to ON w pięknym domu. Ich losy skrzyżowały się ponownie na izbie przyjęć oławskiego szpitala. Arek, teraz już jako doktor Milski rozpoznał w pacjentce swoją dawną znajomą. Dzięki temu przypadkowemu spotkaniu ich kontakty się odnowiły, a z czasem zrodziło się między nimi uczucie. Sielanka nie trwała jednak zbyt długo. Iza zaczęła dostawać tajemnicze wiadomości, a pewnego dnia pod drzwiami znalazła białe róże. Miała poczucie, że jest obserwowana i może być w niebezpieczeństwie.

“Obserwatorka” to thriller z motywem domestic-noir, w którym nie brakuje napięcia i zwrotów akcji. Alicja Sinicka po raz kolejny na miejsce akcji wybrała swoje rodzinne miasto, Oławę. Wydaje mi się, że wypracowała swój styl i sposób konstruowania powieści, bo do złudzenia przypomina ten ze “Stażystki”. Po raz kolejny historia na pozór wydaje się oczywista, jednak wraz z kolejnymi stronami okazuje się, że nie można brać niczego za pewnik. Narracja jest pierwszoosobowa, dzięki czemu na bieżąco odkrywałam myśli i odczucia głównej bohaterki. Postać Izy jest skomplikowana. Uważam, że autorka przyłożyła się do zbudowania portretów psychologicznych bohaterów.

W książce poruszone jest wiele trudnych tematów. Dopatrzyłam się takich motywów jak dorastanie w patologicznej rodzinie, nałogi, przemoc, dążenie do lepszej przyszłości, ukrywanie swojego prawdziwego ja, czy obsesje. Wszystko to jest zestawione na zasadzie kontrastu z modelem dobrego domu i przykładnej rodziny.

Autorka w ciekawy sposób pokazała, co może się wydarzyć, gdy pragnienie przeradza się wręcz w psychozę. Do samego końca nie wiedziałam, kto tak naprawdę jest obserwowany, a kto obserwuje. Poznając bliżej każdego z bohaterów okazało się, że każdy może odgrywać obie role. Po lekturze nasunęło mi się pytanie, jak wiele człowiek jest w stanie zrobić, by osiągnąć zamierzony cel?

Podsumowując, uważam, że jest to intrygująca książka w dobrym wykonaniu. Dla kogo? Dla osób, które lubią thrillery z rozbudowaną warstwą psychologiczną. Dla mnie było trochę za dużo elementów romansu, chociaż finalnie okazało się to istotne dla historii. Podczas lektury dopatrzyłam się szczegółów nawiązujących do “Stażystki”. Jednak “Obserwatorkę” można śmiało czytać bez znajomości historii Klaudii Neter, ponieważ nie jest to kontynuacja. Jeśli nie znacie jeszcze książek Alicji Sinickiej zachęcam do nadrobienia.

Tytuł : Obserwatorka

Autor : Alicja Sinicka - strona autorska

Wydawnictwo Kobiece

"Lepiej zasłaniaj okna po zmroku. Nawet jeśli wydaje Ci się, że nie masz nic do ukrycia"

Iza i Arek będąc dziećmi przyjaźnili się, jednak później ich drogi się rozeszły.

Spotykają się po latach.

Arek jest lekarzem w szpitalu w Oławie.

Iza trafia tam po pobiciu.

Z czasem zaczynają się do siebie zbliżać.

Budzą się w nich uśpione uczucia i namiętność.

Arek po śmierci swojej dziewczyny, zdaje sobie sprawę że to właśnie z Izą może znów ułożyć sobie życie.

Wszystko zaczyna układać się dobrze, jednak do czasu..

Nagle Iza zaczyna dostawać róże.

Czuje się obserwowana.

Do tego dochodzą posty na Facebooku na których jest oznaczana.

Wszystko zaczyna wskazywać na to, że śmierć dziewczyny Arka to nie był nieszczęśliwy wypadek.

O co tak naprawdę chodzi?

Czy Izie także grozi niebezpieczeństwo?

Kto ją obserwuję?

Jak zakończy się ta historia?

Czy jesteś gotowy by poznać zakończenie?

*****

To, że książki Alicji Sinickiej są stworzona w prost dla mnie nie wątpię, bo którą bym nie czytała, pochłania mnie do reszty.

Moją przygodę z autorką zaczęłam od książki Winna - potem już było z górki.. Nic więc dziwnego w tym, że gdy tylko pokazała się zapowiedź do Obserwatorki wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Dodatkowo czuje się wyróżniona, że mam okazje poznać ją przedpremierowo dzięki uprzejmości Wydawnictwa Kobiecego.

Ale do rzeczy.. :)

"Obserwatorka" to kolejna książka którą dosłownie "wciągnęłam" Co jest takiego w tej książce, że tak bardzo mi się podoba?

To, że autorka tak potrafi grać na emocjach czytelników, że czujesz całą sobą czytaną historię.

Razem z bohaterami przemierzasz każdą stronę, zastanawiając się, o co tu właściwie chodzi?

Kolejny raz autorka kupiła mnie w całości, dostarczając historię, która zapada w pamięć.

Właściwie od samego początku kreują nam się w głowie przypuszczenie, jednak gdy już wydaje Ci się, że wiesz o co chodzi, dostajesz pstryczka w nos. Każdy kto czytał książki Alicji wie, w jaki sposób posługuje się słowem.

Jej styl jest niezwykle lekki i przystępny. Czytasz, nie zauważając przewracających się stron, i nagle jesteś na końcu.

Kilka razy robiłam przerwę w czytaniu, próbując przeanalizować to co właśnie przeczytałam, ale moje wnioski i tak różniły się od tego, co dostałam na samym końcu.

Już po tym co napisałam do tej pory nie trudno się domyślić, że książkę bardzo polecam! Zapraszam Was na mroczne ulice Oławy, gdzie kolejny raz autorka udowadnia, że robi to co wychodzi jej najlepiej - piszę historię, w których łatwo się zatracić.

Ja jestem zachwycona i z niecierpliwością czekam na kolejne książki.

Za egzemplarz bardzo dziękuję Wydawnictwu.

Po raz kolejny nie zawiodłam się twórczością Alicji Sinickiej -. Książka 📗 „Obserwatorka” skradła moje serce i niestety od początku źle obstawiałam, kto stoi za wszystkim co złe ;)

Zapraszam ponownie do Oławy ;)

Iza pochodzi z patologicznej rodziny. Matka i siostra Izy nadużywają alkoholu, ojciec nie jest w tym aspekcie lepszy, mimo, iż nie mieszka z nimi. Osiedle na którym Iza mieszka jest nowoczesnym, zamieszkiwanym przez ludzi z wyższych sfer – z wyjątkiem jej bloku. Na tej samej ulicy, niedaleko swojej matki wybudował się jej przyjaciel z dzieciństwa, Arek, który pracuje w miejscowym szpitalu jako lekarz. Ich przyjaźń nie przetrwała i to dzięki mamie Arka, która uważała, że nie powinien zadawać się z pochodzącą z patologii Izą. Iza próbuje wybić się i osiągnąć coś w życiu. Pracuje w centrum finansowym we Wrocławiu. Codziennie idąc ul. Migdałową na przystanek autobusowy mija dom Arka. Pewnego dnia Iza zostaje pobita i trafia do szpitala. Ma to szczęście kiedy okazuje się, że lekarzem, który się ma nią zająć jest … Arek 😲. Po badaniu odwozi ją do domu a ich przyjaźń ma szansę na nowo się narodzić. I naradza się, gdzie z czasem zamienia się w poważny związek. Iza ma jednak obawy, gdyż cały czas w życie Arka ingeruje jego matka, wchodzi do domu, kiedy jej się podoba, nie szczędzi Izie gorzkich słów, daje jej do zrozumienia, że nie jest odpowiednią partnerką dla Arka a Arek jest na każde jej zawołanie … Iza zaczyna dostawać białe róże. Obawiać się o swoje życie, gdyż rok temu na osiedlu zginęła (według policji nieszczęśliwy wypadek) Justyna, była dziewczyną Arka, która kilka dni przed śmiercią również otrzymywała białe róże 😲. Z początku temat Arek bagatelizuje ale Iza jest cała w strachu tym bardziej, że na Facebooku zaczęła być oznaczana w dziwnych postach.

⚡„Cóż możemy zyskać na cnocie kobiet?

To ich rozwiązłość służy naszych uciechom,

Natomiast ich dziewiczość interesuje nas najmniej”.

Donatien Alphonse Francois de Sade

Arek ma dziwne upodobania, lubi delikatnie mówić kochać się z kobietą przy zapalonym świetle i niezasłoniętych oknach. Postanawia założyć konto na Instagramie i publikować tam swoje roznegliżowane zdjęcia. Iza wnioskuje, że lubi kiedy ktoś na niego patrzy, na jego pół nagie, lub całkowicie nagie cało. Stara się namówić Arka na wyjazd do Szwecji ale ON ma cały czas obawy o zdrowie swojej mamy, którą czeka niebawem operacja. W końcu Arek przystaje Izie i podejmują decyzje o wyjeździe. Mama Arka zaprasza ich na kawę, czują, że będzie chciała im wybić z głowy wyjazd. W trakcie kawy Arek zostaje pilnie wezwany do operacji a panie zostają same. Iza mówi jej o swoich obawach, o różach, które mogą źle wróżyć a mama Arka …❓ Mama Arka wyjawia Izie, że w jej sprawie wynajęła detektywna i ma w komórce zdjęcia osoby, która podrzucała te róże. Kim się okaże ta osoba❓ Czy pokrzyżuje to plany związane z wyjazdem za granicę❓

⚡„Lepiej zasłaniaj okna po zmroku. Nawet jeśli wydaje ci się, że nie masz nic do ukrycia”.

-- Zaczytany Książkoholik

Iza pochodzi z patologicznej rodziny. Od najmłodszych lat przyjaźniła się z Arkiem, ale niestety ich drogi się rozeszły, kiedy w ich relację wkradło się uczucie. Pewnego dnia dziewczyna zostaje pobita i trafia do szpitala, w którym pracuje dawny przyjaciel. Chłopak po całym zdarzeniu bardzo się o nią troszczy, co powoduje, że stare uczucie znowu zaczyna płonąć.

Artur bardzo chce na nowo ułożyć sobie życie po tragicznej śmierci swojej miłości-Justyny. Tylko czy ta śmierć była przypadkowa?

Nagle ktoś zaczyna oznaczać Izę pod dziwnymi cytatami na Facebooku, a później zaczyna podrzucać jej białe róże-takie same, jakie dostawała Justyna przed śmiercią. Dziewczyna coraz bardziej obawia się o swoje życie. Co to była za książka! Mimo ciężkich tematów w niej poruszanych, napisana jest lekkim stylem. Tajemnice bohaterów, zwroty akcji i napięcie budowane od początku bardzo fajnie tworzy spójną całość. Autorka co chwilę "wodzi nas za nos" i rzuca podejrzenia na różnych bohaterów. Sama do końca nie byłam pewna jak to było z wypadkiem Justyny. Niestety moje przypuszczenia były mylne. Śmiało mogę napisać, że to jeden z przyjemniejszych thrillerów psychologicznych jakie miałam okazję przeczytać. Przy tej książce nie ma czasu na nude-fabuła pędzi jak szalona. A zakończenie? Wbiło mnie w fotel.

„Obserwatorka” – Alicja Sinicka

FABUŁA:

Poznajemy historię Izy I Arka, którzy wychowali się jako przyjaciele na jednym osiedlu, jednak w rzeczywistości byli po dwóch stronach barykady. Iza z biednego, patologicznego domu, Arek w rodzinie „z wyższych sfer”. Ich drogi się rozeszły, ale po latach, gdy Iza trafia pobita na SOR początkowo pracujący tam Arek ledwo ją rozpoznaje ale po chwili wspomnienia sprzed lat ożywają.

Za czasów młodości znali wiele swoich sekretów. Tylko Iza wiedziała co kryje się w „Czarnym albumie” Arka, a chłopak wiedział co dzieje się za ścianami jej mieszkania. Teraz pobita kobieta zostaje otoczona należytą opieką przez dawnego przyjaciela, a jego obecność wydaje się stanowić bezpieczną przystań w jej burzliwym życiu. Kobieta zaczyna otrzymywać niepokojące powiadomienia z facebooka, które wyraźnie wskazują, że ktoś ma na celu ją wystraszyć. Iza żyje pełna leku, czuje się zagrożona, obserwowana, a w końcu znajduje róże pod drzwiami. Daje swojemu otoczeniu znać, że jest w niebezpieczeństwie i trzeba się nią zaopiekować, a to oczywiście dostaje od Arka. Jak portale społecznościowe mogą wpłynąć na życie człowieka? Do czego doprowadzają uzależnienia? Czy emocje, które kierowały ludźmi wiele lat temu mogą wrócić po latach? Tego wszystkiego dowiecie się sięgając po „Obserwatorkę”.

PLUSY:

+ Motyw związany z uzależnieniami jest niezmiernie ważny na przestrzeni całej książki. Mowa tu nie tylko o alkoholu czy używkach, ale nawet o uzależnieniu od drugiego człowieka. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim wątkiem, a został ON tu przedstawiony w bardzo szerokim świetle.

+ Klimat pełen niepokoju, strachu. Opis tajemniczych i przerażających sytuacji z życia Izy sprawia, że sama miałam wielokrotnie ochotę sprawdzić zamek w drzwiach. Wyobraźcie sobie czytać o byciu obserwowanym, w końcu sami czujecie ciarki na plecach i także macie wrażenie, że ktoś się wam przygląda.

+ Zestawienie dwóch skrajności. Świat ubóstwa i patologii, w którym kształtowała swoją osobowość Iza silnie kontrastuje z rzeczywistością luksusu i dobrobytu, które towarzyszą Arkowi. Ukazanie jak te dwa światy funkcjonują obok siebie oraz jak wielokrotnie się przecinają może wielu z nas otworzyć oczy i uświadomić, że nie zawsze wszystko jest takie na jakie wygląda.

+ Niezwykle dokładnie została przedstawiona walka człowieka z wewnętrznymi demonami. Bezsilność, zagubienie czy strach to w pewnym stopniu elementy życia każdego z nas. Iza mierzy się nie tylko ze swoją psychiką, ale także z mrokiem drzemiącym w otaczających ją ludziach.

+ „Obserwatorkę” czyta się niezwykle szybko. Akcja nie pędzi niczym rakieta, ale ma idealnie dopasowane tempo, które gwarantuje nam czerpanie dużej przyjemności z tej lektury!

+ Intrygujące zakończenie, które pozostawia czytelnika w niepewności daje autorce pewną furtkę, aby pisać kolejne historie z życia poznanych przez nas bohaterów. Jednak muszę wspomnieć, że to wcale nie zakończenie, a właśnie sam rozwój akcji był moim ulubionym fragmentem tej pozycji.

PODSUMOWANIE:

Typowy thriller psychologiczny ukazujący dwa skrajne światy z oryginalnym motywem uzależnienia od drugiego człowieka. O relacji, która odżyła po latach, wewnętrznej walce i problemach, które nie zawsze wydostają się na światło dzienne. Wciągający rozwój akcji i otwarte zakończenie zostawiające w czytelniku nutkę niepewności. Lekka w lekturze, ale powodująca ciarki na plecach książka, która sprawi, że dwa razy sprawdzisz czy zamknąłeś drzwi!

Znaczna część z Was zna zapewne książki Alicji Sinickiej. Ostatnia wydana pozycja spod pióra tej autorki tj,,Stażystka" okazała się bestsellerem.

Sinicka świetnie sobie radzi z thrillerami dla kobiet i zaczytuję się w jej powieściach, uciekając na kilka godzin od życia rodzinnego. Ciekawość nie pozwoliła mi nawet na chwilę odłożyć książki — co chyba najlepiej świadczy o treści.

Podczas czytania tej lektury czułam dreszczyk strachu i emocji. Wszystko w tej powieści było spójne i wyważone.

Poznajemy Izę i Arka, przyjaciół z dawnych lat, których łączy pewien sekret.

Arkadiusz wyjechał i zadbał o własną karierę, ale po kilku latach powraca, jako dobrze znany lekarz. W życiu Izy nie zmieniło się jednak wiele. Wciąż mieszkała w rodzinnym domu i nadal była nieszczęśliwie zakochana w dawnym przyjacielu...

Ich ścieżki się krzyżują na nowo, gdy dziewczyna zostaje napadnięta.

Zwierzyna wróciła, a obserwator zaczął polowanie...

No więcej wam nic nie mogę powiedzieć, ponieważ resztę powinniście odkryć sami. W książce tej zaskoczy Was wiele rzeczy. Dużo się dzieje i to jest zdecydowanie mocną stroną tej historii. Jeśli jesteście na to gotowi na nieznane, to jak najbardziej zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł... Zapewniam, że do samego końca nie będziecie wiedzieli "kto Was obserwuje"!

Obserwatorka jest pierwszą powieścią Alicji Sinickiej na mojej drodze i już wiem, że to nie koniec mojej przygody z tą autorką. Z każdą kolejną stroną zaczynałam rozumieć, dlaczego jej poprzednie książki odnosiły sukcesy. Nie mogło być inaczej. Alicja Sinicka jest po prostu utalentowaną pisarką, która potrafi wciągnąć czytelnika w świat, który stworzyła. (Wbrew pozorom nie jest to takie proste, jak się wydaje i nie każdy pisarz to potrafi.)

Obserwatorka jest dreszczowcem domestic noir i opowiada historię dwójki przyjaciół, którzy po latach milczenia zostają parą. Bardzo szybko ktoś zakłóca ich szczęście. Iza dostaje tajemnicze wiadomości na Facebooku, znajduje na wycieraczce róże i czuje, że jest obserwowana. Wszystko w jakiś sposób wiąże się z byłą dziewczyną Arka, która rok wcześniej spadła ze schodów. Iza zaczyna podejrzewać, że to wcale nie był nieszczęśliwy wypadek…

Jak dla mnie historia opowiedziana bezbłędnie. Najpierw dostałam tajemnicę, a nawet kilka, które wzbudziły moją ciekawość i zaintrygowały do tego stopnia, że z niecierpliwością przewracałam kolejne karty powieści. Alicja Sinicka odkrywała je przede mną po troszeczku, powolutku nakierowując na rozwiązanie głównej niewiadomej, która do samego końca pozostała okryta welonem niepewności. W ten sposób autorka jeszcze bardziej zaostrzyła mój apetyt na więcej. Po drodze dała mi kilka znaków i podpowiedzi. W pewnym momencie byłam przekonana, że udało mi się przejrzeć rozwiązanie, które było przecież oczywiste! I ten ostatni szczegół troszkę mnie uwierał. No bo jak to? Żadnej niespodzianki? Całkowita przewidywalność? No trochę słabo, prawda? Ale moje rozczarowanie rozprysło się w drobny pył i rozwiało na wietrze przy ostatnich rozdziałach. Dostałam bardzo pozytywnego pstryczka w nos. Zostałam zaskoczona i to chyba podobało mi się najbardziej.

Bohaterowie książki są wiarygodni dzięki problemom z którymi się zmagają. Iza jest wypisz wymaluj Dorosłym Dzieckiem Alkoholika i zmaga się z niskim poczuciem własnej wartości. Arek jest… Przepraszam, ale tego wam nie zdradzę, bo to jedna z niespodzianek. Mam wrażenie, że zbyt mocno zapachniałoby to spojlerem. Powiem tylko, że jest to bardzo ciekawy osobnik, a jego przypadłość jest dla niego kłopotliwa i trochę wstydliwa. Na duży plus fakt, że odchylenie które go cechuje jest z gatunku „tabu”. O takich rzeczach nie mówi się często i dzięki temu nadaje całej opowieści oryginalności. Reszta postaci też bardzo udana.

W Obserwatorce mamy narrację w pierwszej osobie czasu teraźniejszego, gdzie widzimy wszystko oczami głównej bohaterki, Izy. I mogłoby to być problematyczne, bo nie każdy lubi czytać tak napisane książki, a i autor musi się tutaj wykazać umiejętnościami, by sprawy nie spieprzyć. A może to zrobić, bo jest to specyficzna narracja. Po pierwsze, jest dosyć rzadka, czyli czytelnik nie jest do niej przyzwyczajony. Nawet prywatnie zawsze opowiadamy w czasie przeszłym. Po drugie, przez jej nieumiejętne poprowadzenie można zapewnić powieści powiew sztuczności. Alicja Sinicka poradziła sobie z tym świetnie. Dzięki pierwszej osobie można swobodnie zintegrować się z bohaterką, która automatycznie staje się dla nas bliższa, a tryb teraźniejszy dodaje całej historii dynamiki. Jak dla mnie wyszło świetnie.

Przy tej recenzji nie mogłabym nie wspomnieć o sposobie przedstawiania scen. Alicja Sinicka napisała je tak, że klatka po klatce odtwarzały się w mojej głowie niczym film. Siedziałam na kanapie z książką na kolanach, a tymczasem miałam wrażenie, że siedzę w sali kinowej. Chcę przez to powiedzieć, że powieść napisana jest na tyle dobrze, że wyobrażenie sobie ulicy Migdałowej, na której mieszkają bohaterowie, nie stanowi najmniejszego problemu. Ona po prostu się pojawia gdzieś z tyłu głowy i już. Tak samo jest z całą resztą.

I jeśli miałabym szukać w Obserwatorce jakichś wad, to przyczepiłabym się do braku chemii pomiędzy głównymi bohaterami. Jak dla mnie wątek romantyczny nie wzbudzał wielkich emocji. Nie czułam tego i tyle. Miałam powiedziane, że jest miłość i musiałam uwierzyć na słowo. Ale kiedy się nad tym zastanawiam, to przecież nie o to chodzi w tej książce. Związek Izy i Arka jest tłem dla tajemnicy, a dreszczyk emocji płynie z niewiadomej. I może to dobrze, bo czy wielkie, miłosne uniesienia nie przysłoniłyby głównego przekazu? Właśnie.

Ja osobiście pokochałam Obserwatorkę i styl pisania Alicji Sinickiej. Po prostu wiem, że ta historia zostanie ze mną na długo, dlatego z czystym sumieniem polecam.

"Mam wrażenie, że rzeczywistość mnie przytłacza. Gdziekolwiek spojrzę, czai się zagrożenie: za kontenerem na śmieci, w mroku klatki schodowej, za otwartym oknem na parterze."

"Obserwatorka" to książka, która pokaże wam, jak to jest znaleźć się w niewłaściwym miejscu i o niewłaściwym czasie.

Kiedy problemy natury psychicznej, są tak duże, i tak dobrze ukryte, że nawet najbliżsi nie mają żadnych podejrzeń.

Kto jest tym złym? Kto będzie miał motyw?

Poznajemy Izę, dziewczynę z patologicznej rodziny, która przez swoje całe życie nie miała lekko, miała jednego przyjaciela Arka, który zostawił ją jak wszyscy.

Dziewczyna wraca do życia, młodego lekarza, trafia na niego w szpitalu, po tym, jak została pobita.

Arek jest mężczyzną, który ma swoje problemy, o których wie tylko Iza.

Dziewczyna boi się ponownego odrzucenia, jednak zgadza się na ponowne zbliżenie, ze swoim przyjacielem.

Oni są z różnych światów, ON z dobrej rodziny, jego matka stara kierować się jego życiem, nie akceptuje Izy, a wcześniej nie akceptowała Justyny, jednak ta nie jest już problemem.

W życiu Izy pojawiają się komplikacje, dziewczyna nie czuje się pewnie, czyje się obserwowana, dodatkowo nie daje jej spokoju, śmierć byłej dziewczyny Arka.

Choć ten przypadek został uznany za wypadek, dochodzą do niej słychy, że mógł się ktoś do tego przyczynić.

Czy Iza będzie w niebezpieczeństwie?

Czy białe róże, które dostała przed śmiercią Justyna, mają jakieś znaczenie?

Czy odsłanianie, swojego życia, na widok publiczny, doprowadzi do kolejnej tragedii?

Dziewczyna zaczyna być oznaczana pod dziwnymi postami na Facebooku, na domiar złego, dostaje dziwną przesyłkę.

Białe róże, z pewnością, nie wróżą nic dobrego.

Komu zależy, aby wystraszyć nową dziewczynę Arka?

Czy dziewczynie grozi niebezpieczeństwo ?

Kochani, po raz kolejny, autorka mnie zaskoczyła.

"Obserwatorka" to książka, która porusza różne problemy, których jesteśmy naocznymi świadkami.

Historia ta jest tajemnicza, nic nie jest w niej proste. Niektórzy udają sami przed sobą.

Dobre pochodzenie, pieniądze, nie zapewniają nam życia bez skazy, każdy z nas ma jakieś tajemnice, głęboko ukrywane. Co zrobić, kiedy ktoś niepowołany odkryje sekret?

Tajemnice i sekrety, prowadzą do jednego, do nieszczęśliwego zakończenia, niestety nie dla wszystkich. Czasami, osoba, która jest odpowiedzialna za cale zło, wychodzi bez szwanku, i dalej jest niebezpieczeństwem, dla innych osób, znajdujących się w pobliżu.

"Lepiej zasłaniaj okna po zmroku. Nawet jeśli wydaje ci się, że nie masz nic do ukrycia."

Znacie twórczość Alicji Sinickiej ? Macie ulubioną książkę spod jej pióra?

Wszystko wskazuje na to, że w tym roku nadrobię sporo jej książek, już trzecia za mną, a po kolejne z pewnością niedługo sięgnę. Zbliża się premiera “Desperatki” chociażby i jeszcze kilka zaległych mam na półce. Ulubiona ? Każda aktualnie czytana ;) ale chyba zakończenie “Obserwatorki” zostawiło mnie w największym szoku jak dotąd i bardzo długo jeszcze przeżywałam opisane w niej wydarzenia.

“Czytałam kiedyś, że sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość, często jest uzależniony od tego, co obecnie krąży po naszych umysłach. Widzimy to co chcemy zobaczyć.”

Pokazujemy światu to co chcemy żeby o nas wiedzieli, szczególnie teraz, w dobie internetu lubimy grać kogoś kim nie jesteśmy. A co by się stało gdyby każdy znał nasze prawdziwe oblicze? Gdyby nasze…słabości czy…nałogi przestały być tajemnicą ?

Iza ma świadomość, że nigdy nie pozbędzie się plakietki osoby z rodziny patologicznej. Mimo, że ojciec - alkoholik i przemocowiec - już z nimi nie mieszka, to nadal mieszka z matką alkoholiczką i siostrą, która zaakceptowała ich poziom życia. A Iza od nich odstaje, chce czegoś więcej, uwolnić się z tego toksycznego środowiska zamiast do niego przywyknąć. I mimo, że od lat Arek mieszkający na tej samej ulicy, nie utrzymuje z nią kontaktu, wciąż z sentymentem obserwuje go przez okno.

Pewnego dnia zostaje pobita i trafia akurat na jego dyżur na pogotowiu. Mężczyzna otacza ją opieką i dawna znajomość odżywa, nabiera wręcz rumieńców. Lecz cień śmierci niedawnej partnerki Arka oraz wrogie nastawienie jego matki oraz niektórych znajomych, może stanąć im na drodze do szczęścia. Pojawiające się komentarze w internecie czy przesyłane Izie kwiaty, też są powodem do niepokoju. Czy to wszystko ma coś wspólnego ze śmiercią byłej dziewczyny Arka ? Czy teraz to życie Izy jest zagrożone ?

Autorka wykorzystała w tej książce wątki z jakimi nie spotkałam się nigdy wcześniej. Arek jest bohaterem…specyficznym i bardzo mnie zaskoczył skrywany przez niego sekret, jego upodobania. Odegrały one istotną rolę w tej historii, jednak gdy byłam już przekonana, że będa one przyczyną wszystkich problemów jakie pojawiły się w życiu tej dwójki, autorka zafundowała taki zwrot akcji, że …klękajcie narody. Długo nie mogłam uwierzyć w to zakończenie.

Ale zanim szukałam szczęki gdzieś pod łóżkiem, podejrzewałam praktycznie każdego. Spodziewałam się, że wyskoczy jakiś nowy bohater winny wszystkim niepokojącym wydarzeniom, albo któryś z już z tych znanych, w końcu zrzuci maskę i przyzna się do pewnych manipulacji mających rozdzielić Arka i Izę. A przecież:

“Jestem jego jedyną powiernicą. Obserwatorką. Tylko przy mnie może pokazywać, jaki jest naprawdę.”

Z jednej strony wydawał się dla niej ratunkiem od patologicznej rodziny, szansą na normalne życie. Z drugiej, miałam wrażenie, że Iza odczuwa dyskomfort przez ten specyficzny nałóg Arka i na dłuższą metę, nie będzie potrafiła tak żyć.

“Z pozoru jest ideałem, ma jednak swój sekret, który rozpełza się po jego wnętrzu jak toksyna. Zatruwa mnie. Zatruwa innych.”

Ale prawdziwa miłość polega na akceptacji tej drugiej połówki taką jaka ona jest. Czy na poświęceniu ?

Z pewnością ktoś tu coś poświęci ale co i kto - tego nikt z Was nie jest w stanie przewidzieć. To, że finał Was zaskoczy jest dla mnie więcej niż pewne.

Sama pochodzę z rodziny patologicznej i wiem przez co przechodziła Iza. Na swój sposób nawet jestem w stanie zrozumieć jej decyzje i zachowania, co nie znaczy, że sama bym tak samo postąpiła. Ciężko jest uwolnić się z tego środowiska, ciężko też nie być współuzależnionym. I takie książki przeżywam wyjątkowo mocno. Tym bardziej, że nawet pomijając wątek rodziny Izy, była to historia wybitnie wciągająca i szokująca. Alicja potrafi zrobić bałagan w głowie czytelnika i wie jak zaskoczyć, tu to perfekcyjnie udowodniła.

A wielu z Was już pewnie tę książkę zna. To nowe wydanie “Obserwatorki” trafiło w moje ręce i bardzo dziękuję wydawnictwu za możliwość poznania tej wyjątkowej książki.

Polecam

Bardzo wciągająca książka, dobrze się czyta. Polecam.

Jejku, jak lubię styl pisarski @alicja_sinicka tak żadna z bohaterek jej książek nie przypadła mi do gustu. 🙊 Zarówno w "Służącej", "Stażystce", "Uwikłanej", "Będziesz tego żałować" jak i w "Obserwatorce" miałam ochotę chwilami prychnąć z niezadowoleniem, by się ogarnęły i uciekały jak najdalej. Może jednak to ich pakowanie się w kłopoty, mimo wszelkich sygnałów ostrzegawczych, sprawiało, że od książki ciężko było się oderwać. Rozdziały były krótkie, ale ciekawość i ciągły stan napięcia co do tajemniczego obserwatora nie pozwalały odłożyć książki. Do tego świetnie rozplanowana dynamika akcji nie pozwala czytelnikowi choć na chwilę nudy. Zakończenia w żaden sposób nie przewidziałam i uważam, że jest ono najlepszą częścią książki. Podsumowując - ciekawa, trzymająca w napięciu, warta przeczytania, choć "Stażystka" bardziej mi się podobała.

Czytanie tej książki było ogromną przyjemnością i już dobrze wiem, że chętnie skuszę się na inne propozycje autorki. Alicja Sinicka doskonale wie, jak ułożyć fabułę, zainteresować czytelnika. Mało tego, rozdziały są napisane w taki sposób, że nie można czekać na kontynuację lektury. Trzeba śledzić historię już, teraz, zaraz, natychmiast. Taka sytuacja zawsze pojawia się podczas oglądania ciekawych seriali- akcja konkretnego odcinka kończy się w najbardziej emocjonującej chwili, dlatego widzowie nie mogą podarować sobie dalszego śledzenia losów bohaterów. Myślę sobie nawet, że "Obserwatorka" nadaje się na ekranizację- gdy czytałam książkę, do pełni szczęścia brakowało mi tylko odpowiedniego podkładu muzycznego.

Główną bohaterką jest Iza. Niestety, jej życie to pasmo nieszczęść, szczególnie tych rodzinnych. Kobieta pochodzi bowiem z głębokiej patologii. Ojciec bił ją niemiłosiernie, był notorycznie pijany, a siostra i matka poszły dokładnie w jego ślady. Tylko Izie udało się wykształcić na kogoś normalnego, dostać fajną pracę. Gdy była nastolatką, wspierał ją kolega ze szkoły, Arkadiusz Milski. Ona i ON mieli się ku sobie, jednak przepaść materialna była między nimi zbyt wielka.

Po wielu latach dowiadujemy się, że Iza wciąż jest sąsiadką Arka, a ON mieszka w dość nietypowym domu, z którego można obserwować każdy jego ruch. Mężczyzna bowiem nie używa zasłon, a jego okna są bardzo duże. Dlaczego to robi? Tego musicie sami się dowiedzieć, a nie będzie to nudny wątek. Arek jest lekarzem, konkretnie chirurgiem i spotka Izę w szpitalu. Kobieta przychodzi do niego po pobiciu, ma też zgłosić się na policję. Kto ją pobił, tego ona sama powiedzieć nie chce, tym bardziej, że mieszka z patologicznymi sąsiadami i zwyczajnie się ich boi. Czy dochodzenie policyjne coś da? Warto się o tym przekonać.

Późniejsze wydarzenia stwarzają jeszcze większe napięcie czytelnicze. Arek spotykał się bowiem ze znajomą Izy, niejaką Justyną Wójcik. Niestety, kobieta zginęła tragicznie, a jej matka za wszelką cenę szuka sprawcy. Czy go znajdzie? Czego Iza dowie się o Justynie? Zapraszam do lektury.

Dla głównej bohaterki nie tylko opowieści o śmierci Justyny są trudne. Najgorsza jest chyba jej relacja z matką Arka. Kobieta nie rozumie, że jej syn jest już dorosły, ciągle widzi w nim dziecko, a Izę traktuje dosłownie jak śmiecia. Czy kobiety w końcu się dogadają? Co na tę trudną relację powie sam Arek?

Ne chcę tutaj zdradzać wszystkiego, ale z książki dowiecie się też, że Izę ktoś nęka. Pisze do niej dziwne teksty, a nawet przysyła kwiaty. Czy białe róże leżące na wycieraczce mogą przerażać? Czy mogą być źródłem obłędu? Po lekturze odnoszę wrażenie, że tak.

Póki co, jestem wręcz zachwycona twórczością Alicji Sinickiej i nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po coś nowego. Autorka nie pisze tylko o patologii, ale uświadamia nam, że skrywane tajemnice mogą wręcz przerażać. Musimy też zadać sobie pytanie, czy znajomość licząca kilkanaście lat daje nam gwarancję, że kogoś dobrze znamy? Autorka świetnie udowadnia, że wcale tak nie musi być. Dwulicowość u człowieka nie jest terminem wyssanym z palca.

Książkę jak najbardziej polecam!

JEJKUUUU SUPEEER!!!

zakończenie powala z nóg!! więcej takich książek!

Lepiej zasłaniaj okna po zmroku. Nawet jeśli nie masz nic do ukrycia.

Iza i Arek przyjaciele, którzy razem wychowywali się na oławskim osiedlu. Byli sobie bliscy, choć dzieliło ich niemal wszystko. On wychowywany w pięknym zamożnym domu, ona pochodząca z patologicznej rodziny. Ich drogi rozeszły się by po kilku latach los znowu ich połączył. Spotykają się na szpitalnej izbie przyjęć w Oławie. Dawna przyjaźń wraca a nawet ma szansę przerodzić się w coś więcej. Niestety skrywane tajemnice i niedomówienia są przeszkodą, która nie pozwala na rozwinięcie tej przyjacielskiej relacji. Czy Arek miał coś wspólnego ze śmiercią Justyny z którą niegdyś miał romans?. Czy Iza jest obserwowana, a przesyłki, które otrzymuje jednocześnie odliczają dni do jej śmierci? Pytania się piętrzą, napięcie rośnie wraz z każdą przeczytaną stroną książki, a emocje wręcz buzują w czytelniku.

Historię poznajemy z narracji Izy co jeszcze mocniej potęguje wrażenia podczas czytania. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło.

Polecam :)

za i Arek kiedyś się przyjaźnili mimo dzielących ich różnic środowiskowych. Teraz Arek powraca do Polski ze stażu i rozpoczyna pracę w szpitalu. Jego jedną z pacjentek jest właśnie była przyjaciółka. Te spotkanie jest punktem zapalnym ich nowej relacji. Szybko angażują się w romans, a już niebawem dziewczyna się do niego wprowadza. Ich szczęśliwa sielanka zostaje przerwana, gdy Iza dostaje tajemnicze wiadomości i białe róże, które otrzymywała też była i zmarła ukochana Arka- Justyna...

Moje drugie starcie z Alicją Sinicką również wprawiło mnie w zachwyt. Teraz mamy całkiem inną historię i osobowości. Iza wychowywała się w środowisku patologicznym, Arek jest wychuchanym jedynakiem swojej matki, opływa w luksusy. Młodzi skrywają sekrety, które już wkrótce położą się cieniem na ich relacje. Niczego nie ułatwia niechętna dziewczynie matka jej ukochanego, ani osiedle ulicy Migdałowej, którzy ciągle wspominają wypadek Justyny. W sumie to na tym osiedlu nikogo nie da się lubić...

Od tej historii robiło mi się czasem słabo, zarówno Arek jak i Iza mają pewne obsesje, które sprawiają, że żadne z nich nie jest krystalicznie czyste. Z rosnącej sympatii do bohaterów, szybko zaczynam czuć do nich niechęć. Jednak to nie pozwala odłożyć i przerwać lektury, wręcz przeciwnie. Młodzi pogrążają się w chaosie, a my pragniemy się dowiedzieć co z niego wyniknie. Ale to jak się cała historia skończyła, przeszło moje wszelkie wyobrażania! Można rzec, że autorka to prawdziwa mistrzyni zaskakujących zakończeń.

Książka wciąga, tak samo jak "Służąca". Tu także znajdziemy delikatne nawiązania do "Stażystki", ale nie przeszkadzają one w zrozumieniu lektury. Pani Sinicka bardzo dobrze nam przedstawia uczucie "bycia odkrytym" i to jak bardzo może to być zgubne. Chyba przez to do końca życia będę zasłaniać żaluzje na noc...

Na mojej półce czeka jeszcze wspomniana "Stażystka" i przeczuwam, że i tym razem się nie zawiodę. Twórczość Alicji Sinickiej polecam każdemu, kto lubi czuć niepokój i dreszcz. Gwarantuję niesamowite uczucia w trakcie brnięcia w historię zakochanych.

Jest to moja druga książka od Alicji Sinickiej. Pierwszą była oczywiście słynna ''Stażystka''. Książki tej autorki czyta się szybko i przyjemnie. Czy zakończenie mnie zaskoczyło? Niestety nie. Od połowy książki podejrzewałam, że ''o to tu chodzi''. Mimo wszystko polecam, bo wiem, że znajdą się osoby totalnie niespodziewające się takiego obrotu spraw.

Bardzo ciekawa książka, autorka trzyma czytelnika w napięciu do samego końca! Zakończenia zupełnie mnie zaskoczyło podobnie zresztą jak w "Starzystce". Polecam obie te książki. Autorka mnie nie zawiodła!

Bardzo lubię książki tej autorki i tym razem się nie zawiodłam!

Czy byliście kiedyś obserwowani? Czy czuliście kiedyś na sobie spojrzenia obserwatora? Jeśli nie to „Obserwatorka” sprawi, że poczujecie te emocje. Alicja Sinicka napisała kryminał, który w pełni wejdzie w nasze emocje, doskonale wkomponuje w nasz umysł to, co czuje osoba będąca w permanentnej obserwacji. Ciekawie zarysowana fabuła intryguje nas już od samego początku sięgania w głąb tej historii. Poznajemy losy Arkadiusza Milskiego oraz Izy. Kiedyś łączyła ich przyjaźń. Wspólnie wychowywali się na tym samym oławskim osiedlu. Ona pochodziła z biednej, patologicznej rodziny, gdzie alkohol i przemoc są na porządku dziennym. On zaś mieszkał w pięknym domu przy ulicy Migdałowej. Jednak los na kilka lat rozdzielił ich drogi. W tym czasie Arek złączył się z inną kobietą. Po jej tragicznej śmierci mężczyzna nie potrafił znaleźć szczęścia u boku innej kobiety. Do czasu, gdy w wyniku brutalnego pobicia, na jego oddział ratunkowy trafia Iza. Ich relacja odżywa na nowo. Mężczyzna uświadamia sobie, że dzięki Izie, może ponownie ułożyć sobie życie. Między dwojgiem rodzi się pełne namiętności uczucie. Wszystko wskazuje, że Ci dwoje odnaleźli szczęście. Szczęście to jednak zostaje zmącone, ponieważ Iza od pewnego czasu na Facebooku otrzymuje niepokojące ją wiadomości. Na domiar złego, pod drzwiami znajduje białą różę z karteczką. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że taki sam bukiet otrzymała Justyna Wójcik, była dziewczyna Arka, która zginęła w wypadku. Komu może zależeć na tym, by zniszczyć tę relację. Czy Izie grozi niebezpieczeństwo? Poczucie lęku towarzyszy jej każdego dnia. Z każdą chwilą obawia się o własne życie. Napięcie towarzyszące kobiecie udziela się również nam. Z kolejną przewracaną kartką drżymy o życie bohaterki. Alicja Sinicka doskonale wprowadza nas w poczucie strachu. Umiejętnie je dawkuje. „Obserwatorka” to doskonały thriller psychologiczny, który na pewno zaspokoi oczekiwania miłośników gatunku. Ta książka to nie tylko wciągająca historia. To również ukazanie problemu uzależnienia od alkoholu oraz uświadomienie nam niebezpieczeństw w wirtualnym świecie. Stalking to powszechny problem, który dotyka coraz więcej osób. Wystawiając swoje życie na widok publiczny, narażamy się na działania ludzi owładniętych manią obserwowania. Jeśli chcecie dowiedzieć się, kto obserwuje Izę, to koniecznie sięgnijcie po najnowszą książkę Alicji Sinickiej. Aha, i najlepiej usiądźcie wygodnie, gdyż finał zwali Was z nóg. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu [Adres usunięty]

Mam wrażenie, że jestem ciągle obserwowana.

Oczywiste jest, że każdy z nas dąży do tego, aby czuć się szczęśliwym i spełnionym. Na osiągnięcie pełni szczęścia składa się wiele płaszczyzn naszego życia takich jak status społeczny, praca zawodowa nasze potrzeby emocjonalne i duchowe oraz wiele innych aspektów. I właśnie na naszych emocjonalnych potrzebach i pragnieniach chciałabym dziś skupić Waszą uwagę. Nie trudno domyślić się, że najbardziej szczęśliwi jesteśmy wówczas, kiedy możemy być w pełni sobą i zaspokajać bez przeszkód wszystkie pragnienia, które odczuwamy. Niestety nie zawsze jest to możliwe, gdyż jak wszyscy wiemy, natura ludzka bywa bardzo złożona, a co za tym idzie, wynikające z niej potrzeby często wykraczają poza ramy społecznej akceptacji i zrozumienia. Wówczas nierzadko bywa tak, że w obawie przed konsekwencjami ujawnienia ich przed innymi ukrywamy się z pokazaniem światu naszej prawdziwej natury, nigdy do końca nie będąc sobą i nie czując się w pełni usatysfakcjonowanymi z tego, jak wygląda nasze życie.

Wiedzą o tym doskonale bohaterowie najnowszej książki Alicji Sinickiej - „Obserwatorka”, z której recenzją dziś do Was przychodzę. Wspólnie z autorką chcemy zabrać Was do świata ludzkich żądz i pragnień, które jeśli wymkną się spod kontroli, mogą okazać się bardzo niebezpieczne.

Poznajcie Arka i Izę dwoje przyjaciół z dzieciństwa, którzy, choć wychowywani na jednym osiedlu pochodzą z zupełnie odległych sobie światów. Arek zna świat luksusu i wygód, natomiast jedyne, co jest znane Izie to ubóstwo, przemoc i alkohol, które od zawsze są nieodłącznymi elementami jej codzienności. Nasza bohaterka niemalże od dziecka chciała pozbyć się łatki dziewczyny z patologii, która została jej przyklejona i zaznać lepszego życia. Posmakować go mogła, właśnie przyjaźniąc się z Arkiem. Przyjaźń ta była dla obojga czymś wyjątkowym, ponieważ każde z nich wiedziało i czuło, że w swojej obecności mogą czuć się swobodnie, będąc w pełni sobą i niczego nie udając. Tylko Arek wiedział, jak naprawdę wygląda życie Izy i tylko Iza zna skrywane przez chłopaka pragnienia i potrzeby. Niestety drogi tej dwójki rozchodzą się na lata, kiedy Arek opuszcza kraj po tragicznej śmierci swojej dziewczyny Justyny.

W momencie, kiedy my czytelnicy przystępujemy do lektury „Obserwatorki”, oboje są już dorosłymi ludźmi. Ich drogi krzyżują się ponownie w Oławskim szpitalu, w którym Arek jest lekarzem. To właśnie tam po dotkliwym pobiciu trafia Iza i tak też staje się pacjentkom doktora Milskiego. Dla obojga ten moment jest początkiem odradzającego się uczucia. Iza nigdy nie zapomniała o Arku, a i ON czuje, że przy niej może ułożyć sobie życie na nowo po tragedii, którą przeszedł.

Szczęście zakochanych nie trwa jednak długo. Nagle Iza zaczyna dostawać tajemnicze wiadomości na jednym z portali społecznościowych. Mało tego nieustannie czuje się obserwowana, a wkrótce, pod drzwiami znajduje róże. Sam Arek również momentami zachowuje się dziwnie. A najbardziej przerażające jest to, że wszystko, co teraz spotyka Izę, do złudzenia przypomina wydarzenia mające miejsce przed śmiercią Justyny. Przerażona Iza coraz częściej myśli o tym, że to wcale nie musiał być wypadek, a teraz historia może się powtórzyć. Czy komuś zależy na jej śmierci? O tym przekonajcie się sami. Sprawy zaczynają się dodatkowo komplikować, kiedy pojawia się obawa, że skrywany przez całe życie intymny sekret Arka może wyjść na jaw. Jeśli tak się stanie, jego kariera lekarska zostanie zrujnowana.

„Obserwatorka” to jedna z tych książek, która opisuje historię zupełnie inną, niż taką, na jaką może ona wyglądać na początku. Dlatego już teraz mogę Wam poradzić, abyście nie przyjmowali za pewnik wszystkiego, o czym w niej przeczytacie. Alicja Sinicka bowiem doskonale manipuluje czytelnikiem i wielokrotnie pozwala nam uwierzyć w coś, co za chwilę, po ujawnieniu kolejnych zaskakujących faktów okazuje się tylko mylnym postrzeganiem naszych dotychczasowych przewidywań. W tej książce bowiem do końca niczego nie można być pewnym.

Na kartach tego tytułu w perfekcyjny sposób zostało nam pokazane, co dzieje się z człowiekiem w momencie, kiedy pragnienie staje się obsesją. Tutaj do końca nie wiadomo, kto jest obserwatorem, a kto obserwowaną, bo jak się przekonacie żaden z bohaterów, których tu spotkamy, nie jest bez skazy i wszyscy oni zrobiliby wiele, aby spełnić swoje pragnienia i żądze. I tu rodzi się pytanie, jak daleko jesteśmy się w stanie posunąć, by osiągnąć swój cel. A jeśli naszą obsesją staje się drugi człowiek?

Możecie mi wierzyć, że jest to świetnie napisany pełen perfekcyjnie stopniowanego napięcia i wielu niespodziewanych zwrotów akcji kobiecy dreszczowiec, od którego nie sposób się oderwać. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że przez cały czas mamy możliwość mieć wgląd w to, co czuje i myśli Iza. Jednak nie tylko kreacja jej postaci zasługuje na uwagę i uznanie, bowiem portrety psychologiczne każdej z postaci są tak złożone i wykreowane, aby wszyscy wydawali się nam do końca podejrzani, a w rezultacie macie moje słowo - większość z Was sam finał opowieści mocno zaskoczy i z niedowierzaniem spytacie samych siebie: ale jak to możliwe?

Jak widzicie, w „Obserwatorce” naprawdę dużo się dzieje. Autorka poruszyła w swojej książce kilka bardzo ważnych życiowych wątków: dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej, pragnienia lepszej przyszłości, skrywania swojej prawdziwej natury w obawie przed potępieniem społecznym, nałogu, psychozy, obsesji. A wszystkie te wątki połączyła we wciągającą i zajmującą opowieść, którą czyta się z rosnącą z każdą stroną ciekawością, tego, w jakim kierunku ona podąży.

„To tylko nałogowa osobowość. Nie jestem do końca pewna, czy „tylko”. Każdy nałóg może obrócić się w obsesję. Wszystko zależy od tego, jak daleko sięgają jego korzenie".

Tych z Was, którzy znacie już twórczość, Alicji Sinickiej do sięgnięcia po jej najmłodsze literackie dziecko zapewne zachęcać nie trzeba, bo wiecie już, że pisze ona naprawdę świetnie. Natomiast jeśli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po żadną z jej książek, gorąco zachęcam Was do nadrobienia zaległości, bo istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że podobnie jak ja zakochacie się w piórze autorki.

Iza wywodzi się z biednej, patologicznej rodziny, oboje jej rodziców są alkoholikami. Kiedy Iza zostaje brutalnie pobita, pojawia się w szpitalu w którym pracuje Arek, jej przyjaciel sprzed lat. Między dwójką odnawiają się dawne uczucia, znowu zaczyna coś ich łączyć.

Iza zaczyna dostawać anonimowo białe róże, jedna, druga.. tak samo jak Justyna, która zmarła rok temu spadając ze schodów, ale czy aby na pewno był to tylko przypadek? Czy Iza jest w niebezpieczeństwie? Kto może jej grozić?

Książkę czyta się szybko i przyjemnie, nie brakuje tu tajemnic i strachu, który cały czas mnie otaczał podczas czytania. Autorka sprawia, że czytelnik jest wciągnięty w wir niepokojących wydarzeń i chce się jak najszybciej odkryć kto za tym wszystkim stoi, kto stwarza zagrożenie dla głównej bohaterki Izy i kto zabił Justynę, bo nie wierzyłam, że ze schodów spadła sama. Miałam swoje podejrzenia co do zakończeniea, jednakże takiego totalnie się nie spodziewałam, to było mocne.

"Obserwatorka" była moim pierwszym spotkaniem z autorką Alicją Sinicką i na pewno nie ostatnie, bo chcę więcej takich emocji i mam nadzieję, że je dostanę.

Co to była za dziwna książka! Czytaliście? Jakie były Wasze wrażenia? Dla mnie to pierwsze spotkanie z Autorką, „Stażystki” jeszcze nie czytałam. Natomiast z uwagi na raczej dobre opinie skusiłam się na tę pozycję i naprawdę byłam jej ciekawa.

Pierwsze moje myśli w trakcie czytania sprowadzały się do słów: ale o co tu chodzi? Naprawdę, nie mogłam się kompletnie połapać. Było według mnie za dużo chaosu, jakichś niedopowiedzeń i tajemnic. I owszem, to thriller, te tajemnice są wskazane jak najbardziej, ale naprawdę do połowy książki nie wiedziałam o czym ja czytam. Tu jakiś wypadek, być może morderstwo, tu nasza bohaterka nagle znajduje się w centrum dziwnych wydarzeń, dziwne są jej relacje z przyjacielem z dzieciństwa, niepewność wzbudza też jego matka. Było ciężko,ale gdy wreszcie zorientowałam się w co ja tu zostałam wciągnięta... to już totalnie nie wiedziałam co myśleć i jak zareagować. Naprawdę, wciąż jedyne słowo, które ciśnie mi się na usta w ramach określenia tej pozycji to: dziwna. Ciekawe czy ktoś z Wam miał podobnie do mnie?

Technicznie rzecz biorąc książka napisana jest dobrym i przyjemnym w czytaniu stylem. Szybko idzie się do przodu, mimo tego zawoalowania ma w sobie to „coś” i byłam jej ciekawa. Atutem niewątpliwym jest poruszenie problemu ekshibicjonizmu. Bardzo ciekawie autorka zbudowała na tym aspekcie treść książki i całą otoczkę. To, o czym ja tu czytałam budziło we mnie wiele przeróżnych i skrajnych emocji: czułam zażenowanie, złość, szok i zdziwienie. Ale pojawił się też niesmak. Byłam zaskoczona, to prawda, tego co tu się działo w życiu bym chyba nie przewidziała. Dlatego zakończenie też mnie zaskoczyło i podobało mi się, bo… można rzecz, że jest otwarte. Niewątpliwie Autorka sporo nam tu namieszała, psychologicznie również całkiem konkretnie, pod tym względem naprawdę nie można się do książki przyczepić.

W moim odczuciu jest to pozycja dość specyficzna i intrygująca. Czy polecam? Tak. Spodziewałam się co prawda czegoś w zupełnie innym stylu, może ta książka nie była dla mnie fenomenalna, raczej dziwna, jednak ... no ma to „coś” i kropka! Nawet nie umiem tego nazwać. Czuję się zaintrygowana i zachęcona by sięgnąć po „Stażystkę”. A Wy? Czytaliście obie książki? Która Wam się bardziej podobała?

Książki Alicji Sinickiej nie są mi obce. Bardzo lubię pióro autorki, więc chętnie sięgnęłam po jej kolejną powieść. Książka jest nowością na rynku literackim.

Iza i Arek byli przyjaciółmi w dzieciństwie, później ich rogi się rozeszły na kilka lat. Spotykają się ponownie po latach w zaskakujących okolicznościach. On pełniący dyżur, ona jako pobita pacjentka. Uczucia zaczynają odżywać, a ich losy splatać ze sobą. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że ktoś zaczyna obserwować Izę, dostarczając jej białe różne. Kto i czemu pragnie zniszczyć jej życie?

„Co jest moim nałogiem? To proste – Arek. Zrobię wszystko, żeby z nim być.”

Czasem ludzie pragną czegoś tak bardzo, że po jakimś czasie przeradza się to w obsesję. A obsesja może stać się chorobą i to niebezpieczną. Ludzie z natury są też bardzo ciekawscy i lubią wtykać nos w nie swoje sprawy np. obserwując kogoś w jego domu. Czy choć raz wydawało wam się, że ktoś was obserwuje? Możecie sobie wyobrazić jakie to uczucie? Żyć w ciągłym strachu, nie wiedząc co może się wydarzyć za moment.

Alicja Sinicka w swojej najnowszej książce ewidentnie manipuluje czytelnikiem i wodzi go za nos. Prowadzi krętymi ścieżkami, aby w końcu mógł dojść do prawdy i odkryć kto za tym wszystkim stoi. Muszę przyznać, że udało jej się to bez dwóch zdań. Sama próbowałam rozwikłać tę zagadkę, ale bywały momenty, że zaczynałam podejrzewać niemalże każdego. Niemniej zakończenie pozytywnie mnie zaskoczyło.

Poruszanych jest tutaj kilka tematów: prześladowanie, trudne dzieciństwo czy też nałogi. I każda z tych rzeczy została przedstawiona w dość realny sposób. Czy to, jakie mieliśmy dzieciństwo, może mieć wpływ na naszą przyszłość? Czy to, że dane nam było żyć w tej, a nie innej rodzinie, jest naszą winą? Są w naszym życiu takie momenty, których nie da się zapomnieć, są chwile, które chciałoby się wymazać z życiorysu. Nałogi nigdy nie są dobre, a życie w patologicznej rodzinie odciska swoje piętno nawet w dorosłym życiu.

Świetna kreacja bohaterów, doskonale poprowadzona fabuła i emocje odczuwalne na własnej skórze. Historia z dreszczykiem, chwilami grozy i wieloma zagadkami. Czyta się niezwykle szybko i przyjemnie, nie można się oderwać.

"Obserwatorka" to historia, w której niczego nie można być pewnym. Ogrom napięcia i ciekawych zwrotów akcji gwarantowany. A do tego historia opowiedziana z perspektywy głównej bohaterki. Polecam.

"Obserwatorka" wciąga w wir niepokojących zdarzeń już od pierwszych stron. Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem, dzięki czemu czyta się ją niesamowicie szybko. Niemniej jednak autorka od pierwszych stron wprowadza nieco mroczny, niepokojący klimat, który wywołuje w czytelniku lekkie napięcie.

Alicja Sinicka świetnie rozegrała też kwestię bohaterów, wykreowała bardzo barwne postacie, których zachowaniem nieźle mąci w głowie czytelnika. Miałam wrażenie, że nikt w tej książce nie jest normalny, każdy skrywał jakąś tajemnicę, był jakby nie w pełni zdrowy psychicznie. Dzięki temu podczas czytania, cały czas odczuwałam niepokój, nie wiedziałam, czy komukolwiek z tej książki mogę ufać, podejrzewałam dosłownie każdego.

Historia "Obserwatorki" trzyma czytelników w napięciu do ostatnich stron książki, a jej zakończenie jest bardzo zaskakujące. W momencie, kiedy wydaje ci się, że już wszystko zmierza ku nieco rozczarowującemu końcowi i rozwiązaniu zagadki, nagle akcja obiera zupełnie inny, nieoczekiwany kierunek. Przyznam szczerze, że zakończenie jakie zaserwowała czytelnikom autorka wbiło mnie w fotel.

Mnie osobiście ta książka bardzo się podobała. Wciągająca, zaskakująca, ciekawa. Idealna do pochłonięcia w jeden wieczór. Bardzo polecam!

[Adres usunięty]

Obserwatorka autorstwa: Alicji Sinickiej to książka, o namiętności, o poczuciu przynależności ale również o różnym pochodzeniu materialnym. Iza pochodzi z biednej rodziny alkoholików. Arek to ceniony lekarz. Losy bohaterów łączą się na nowo po przeżytej tragedii.

Przyjaciele Izy oraz Arka pomagają rozwiązać zagadkę, ale czy im uda się ustalić kto jest obserwatorką?

"Obserwatorka" to nowość Alicji Sinickiej. Kiedy przeczytałam opis książki od razu wiedziałam, że to będzie coś dla mnie. Uwielbiam thrillery psychologiczne, dlatego się na nią zdecydowałam. I absolutnie nie żałuję! Powieść ta okazała się być nieprzewidywalna i wciągająca już od samego jej początku. Autorka porusza w niej sporo ciężkich i trudnych tematów, przede wszystkim temat nałogu, jednak jej przyjemny styl pisania sprawia, że czyta się ją naprawdę przyjemnie.

W tej książce nic nie jest takie na jakie się wydaje, co wychodzi na jaw praktycznie od razu. Bohaterzy mają sporo za uszami, nikt tutaj nie jest bez skazy. Alicja Sinicka wielokrotnie wprowadza czytelnika w przekonanie, że wszystko powoli się rozwiązuje, by w kolejnych rozdziałach pokazać, że jest zupełnie inaczej - wszystko jeszcze bardziej się komplikuje.

Sama historia jest niesamowicie ciekawa, ciągle coś się dzieje, dzięki czemu ma się ochotę przeczytać ją od "deski do deski" jednym tchem. Co więcej, nie jest to powieść niewymagająca - czytając automatycznie zastanawiamy się co, gdzie i jak... Osoby lubiące zagadki powinny polubić się z tą historią.

Śmiało mogę przyznać, że jest to świetny polski thriller psychologiczny, po który zdecydowanie warto sięgnąć i przeżyć wielokrotne zaskoczenie i niepokój...

Dzisiejsza premiera i kolejne udane spotkanie z piórem @alicja_sinicka 😍 Moim numerem jeden nadal jest „Winna”, która po prostu była niesamowita. „Obserwatorka” to również dobra lektura, tylko tym razem zawiodło mnie jedno, zakończenie🙈

.

Iza to dziewczyna pochodząca z rodziny o zszarganej opinii. Wiecznie oceniana przez pryzmat rodziców alkoholików, przemocy domowej i niekorzystnego miejsca zamieszkania, chociaż jako jedyna, nie jest uzależniona od używek. Z powodu pobicia, Iza trafia do szpitala, gdzie spotyka swoją dawną miłość i najlepszego przyjaciela z dzieciństwa. Od tego czasu, ich drogi ponownie się łączą. Jednak nie wszystkim się to podoba. Iza zaczyna dostawać białe róże, dokładnie takie jak była dziewczyna Arka, tuż przed śmiercią.

.

Niesamowicie wciągający i tajemniczy thriller, który czytałam z wielkim zaciekawieniem. Każdy rozdział to nowa niewiadoma, mały trop lub odkrycie szokującej prawdy. Relacja między bohaterami jest dosłownie dziwna, powiedziałabym psychiczna, co idealnie odnajduje się w klimacie tej historii. Autorka postarała się aby zapewnić nam moc wrażeń i siać intrygę na każdym kroku. Z przekonaniem wodzi czytelnika za nos i podrzuca błędne tropy. Jednak tym razem autorka mnie nie zaskoczyła. Swoim nosem wyczułam co tu tak naprawdę się dzieje. Im bliżej zakończenia, tym coraz bardziej potwierdzały się moje domysły i przekonania, no i miałam racje! Szkoda!

Myślę, że jest to lektura warta przeczytania i poznania pióra autorki. Może akurat historia zaskoczy Was bardziej, niż mnie.

Książka opowiada o Izie i Arku, którzy jako dzieci wychowywali się na jednym osiedlu. Ona w biedzie i patologii, ON żył na przeciwko w dostatku i pięknym domu. Iza podkochiwała się w Arku, jednak pewnego dnia ich drogi się rozeszły. Po kilku latach dochodzi do ich niespodziewanego spotkania w oławskim szpitalu. Arek jest tam chirurgiem, który przyjmuje Izę na SOR-ze. Ich znajomość odradza i ujawniają się uczucia sprzed lat. Partnerka mężczyzny zginęła tragicznie, jednak ten ma nadzieję, że z Izą uda mu się stworzyć nowy związek. W pewnym momencie kobieta czuje, że ktoś zaczął ją obserwować i zagrażać jej życiu. Zostaje oznaczana pod dziwnymi postami na Facebooku, ktoś przysyła jej róże... Para zaczyna podejrzewać, że śmierć byłej partnerki Arka nie była wypadkiem. Pytanie tylko, czy teraz im grozi niebezpieczeństwo?

*

Obserwatorka, to kolejna książka z serii thrillerów autorki, które rozgrywają się w Oławie. W grudniu czytałam “Stażystkę” i do dziś pamiętam jak duże emocje i efekt wow we mnie wywołała. A jaka jest “Obserwatorka”? Jest to książka, która od pierwszych stron wyostrza zmysły i powoduje uczucie niepokoju. Z każdą kolejną stroną potęguje te odczucia u czytelnika. Zaczyna ON zwracać uwagę na rzeczy, które wcześniej były niezauważalne. Nagle z niepokojem patrzy w okno i prędko zaciąga zasłony. Historia Izy i Arka nie należy do łatwych i przyjemnych. Każde z nich walczy z własnymi demonami, a w pewnym momencie przychodzi im się również zmierzyć z zagrożeniem, które przychodzi niespodziewanie i z nieznanego kierunku. Przez całość książki czytelnik jest czujny i szuka rozwiązania zagadki. Próbuje połączyć przysłowiowe kropki. Mimo ciągłego skupienia, zakończenie i rozwiązanie sprawy przychodzi w sposób bardzo niespodziewany.

*

Po raz kolejny uważam,że autorka zrobiła świetną robotę. Trzyma poziom i wywołuje duże emocje w odbiorcach. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki! A tak na koniec nieśmiało powiem, że “Stażystka” była dla mnie o włos lepsza.

Jeśli macie ochotę na dobrą, niecodzienną lekturę, to gorąco polecam Obserwatorkę. Zostaniecie wciągnięci w tajemnice bohaterów, które będą zaprzątać Wam umysły. A Autorce idzie co raz lepiej, jeśli chodzi o pisanie książek :)

Iza i Arek znają się od dzieciństwa. Niestety w pewnym momencie ich drogi się rozeszły. Kobieta jednak nie może zapomnieć o swoim dawnym przyjacielu. Często widuje go, mieszkają niedaleko siebie, lecz ON zdaje się jej nie dostrzegać. Kiedy zostaje pobita i trafia na oddział ratunkowy, w którym pracuje Arek, ich drogi na nowo się splatają. Ona cieszy się, że dawne uczucia odżyły, ON czuje, że to właśnie z nią może sobie ułożyć życie po tragicznej śmierci swojej partnerki. Sielanka nie trwa zbyt długo, ponieważ Iza zaczyna dostawać dziwne wiadomości, a pod drzwiami znajduje kwiaty. Ktoś coś knuje, tylko co i czego chce?

Książkę czyta się bardzo szybko, pozycja ta wciąga, intryguje, daje do myślenia, a zakończenie zaskakuje. Choćbym zmieniała koncepcję sto razy, to i tak nie wpadłabym na to, co przygotowała dla czytelnika Alicja Sinicka. Podobało mi się to, że dużo się dzieje, a imponujący dom z odsłoniętymi oknami, w których każdy może dostrzec co się tam dzieje, potęgują niepokojący klimat, zwłaszcza że nieopodal znajduje się blok, w którym mieszkają patologiczne rodziny.

A teraz muszę przejść do rzeczy, które mi się nie podobały. Zdecydowanie nie pasowała mi szablonowość postaci, a główna bohaterka doprowadzała mnie do szału. Izabela jest młoda, piękna i świadoma swej urody. Pochodzi z rodziny, której pierwsze skrzypce gra przemoc i alkohol. Oczywiście, jako jedyna wyłamała się i coś osiągnęła. Została księgową, tylko nie wiem, co to za praca, skoro prawie w ogóle do niej nie chodziła. Arek natomiast jest przystojny, inteligentny, bogaty, a na dodatek pracuje jako lekarz. Dwa światy zderzyły się niczym w brazylijskiej telenoweli. Wśród bohaterów jest również jego matka, która jest nieprzychylnie nastawiona do partnerek syna, a jego znajomi to snoby, nieprzyjaźnie nastawione do Izabeli.

W pewnym momencie miałam dosyć igraszek głównych bohaterów, miałam ochotę na thriller psychologiczny, a nie romans czy erotyk. Dobijały mnie zwroty typu „atrakcyjny tors”, „przeszywający błękit jego oczu” i tak dalej. Arek został wyidealizowany do granic możliwość, choć posiada pewną dziwaczną tajemnicę, której jako lekarz chyba nie powinien lekceważyć.

Poprzednia książka autorki podobała mi się bardziej, ale nie mogę napisać, że „Obserwatorka” jest zła, ponieważ tak nie uważam. Mimo tego, że znalazło się parę kwestii, które nie przypadły mi do gustu, to przyznaję, że czułam się zaintrygowana, motyw tajemniczego prześladowcy, matki ciągle knującej intrygi, tajemnicza śmierć partnerki Arka i to zakończenie, które spowodowało, że otworzyłam usta i już tak zostałam do ostatniej strony, wpłynęło na to, że chciałabym Wam ją polecić. Może nie jest to najlepszy dreszczowiec, który czytałam, ale miło spędziłam przy nim czas. Ciekawym zabiegiem był również epizod z bohaterami „Stażystki”.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego, a jednocześnie lubicie thrillery, które nie są krwawe, mają za to psychologiczny aspekt, to jest to zdecydowanie pozycja dla Was.

Obserwatorka

Jest to recenzja Przedpremierowa. Mam nadzieję że wam się spodoba. Zachęcam do czytania już od 20 maja!

Arek i Izabela odgrywają tu główne role.

On z bogatej, pełnej rodziny

Ona z patologicznego, biednego domu

Nie trzeba być geniuszem aby domyślić się że

był to powód dla którego zerwały się ich kontakty. Przez wiele lat się nie widzieli aż tu nagle ich drogi znów się łączą. Arek jest lekarzem,

pracuje w szpitalu do którego pewnego dnia przywieziono pobitą kobietę. Jest to nikt inny

jak Iza. Ta mimo iż wywodzi się z domu

pełnego używek jest wykształcona i pewna siebie oraz swej przyszłości. Jednak ktoś chce jej w tym przeszkodzić. Sprawcy pobicia nie znaleziono.

Arek wraz z Ewą wspominają stare czasy i chcę to wszystko naprawić. Można powiedzieć tu o młodzieńczej miłości. Ale czy ona powróci?

Dziewczyna Arka z którą był dość długo zmarła. Iza może być dla niego nową szansą bo nic dziwnego w tym że nie chce ON zapoznać się

z kimś nowym. Trochę czasu spędzonego

razem i może wrócić uczucie które kiedyś im towarzyszyło.

Ale Ewa ma teraz znacznie poważniejsze problemy. Jest nękana przez nieznaną jej osobę.

Pobicie, białe róże na wycieracze i inne bardzo dziwne rzeczy. Kobieta czuje że jej życiu może zagrażać bardzo duże niebezpieczeństwo. Również wiele rzeczy wskazuje na to że sprawdzą może być ktoś kto zna ją już bardzo długo. Obserwuje każdego dnia i zna jej największe tajemnice.

Zna jej przeszłość i zamiary na przyszłość

Na dodatek tragiczna śmierć dziewczyny Arka może mieć z tą sprawą coś wspólnego...

Tylko co?

Jest to thriller na dodatek bardzo dobry.

Szczerze mówiąc nie spodziewałam się tak zaskakującej historii. Naprawdę mnie urzekła. Mam nadzieję że was również urzeknie bo naprawdę jest warta przeczytania.