Nigdziebądź

Bardzo mi sie spodobała, przyjemna do czytania. Pochłonęłam ją w jeden dzień jak najbardziej polecam fanom fantastyki i nie tylko

Neil Gaiman - angielski pisarz, scenarzysta i redaktor. Autor licznych powieści, opowiadań i komiksów zarówno fantasy, jak i science fiction, czy grozy. W Polsce podobnie jak za granicą jest ON bardzo popularny, o czym mogą świadczyć chociażby kolejne wznowienia jego książek, czy ekranizacje. Znany jest ze swojej nietuzinkowej i niezwykle barwnej wyobraźni, która oczarowała już tysiące ludzi. Osobiście jednak dość długo zbierałem się, aby poznać twórczość Gaimana - jak to zwykle bywa, ciągle inne książki były w kolejce do przeczytania. Okazją do poznania tego autora było nowe wydanie Nigdziebądź, które zapoczątkowuje serię wznowień książek tego autora w jednolitej i spójnej szacie graficznej w pięknej twardej oprawie.

Richard Mayhew ma dobrą pracę, narzeczoną - jednym słowem jest zadowolonym z życia mieszkańcem Londynu. Wszystko zmienia się za sprawą drobnego gestu - pomaga znalezionej na ulicy rannej dziewczynie i zabiera ją do swojego domu. W tym momencie jego nudne i monotonne dotychczasowe życie, zmienia się nie do poznania. Dziewczyna ma na imię Drzwi, ucieka przed dwoma zabójcami w czarnych garniturach i pochodzi z Londynu Pod. To niezwykły, ukryty świat, leżący tuż pod ulicami i budynkami Londynu w którym wszystko jest jakby nowe, a zarazem dziwnie znajome... Jest to miejsce pełne potworów, niebezpiecznych i przerażających miejsc oraz dziwnych stworzeń, gdzie w pewnym labiryncie mieszka Bestia a stary Hrabia ma swój dwór w pociągu metra. Znajdzie się nawet jeden anioł i nie tylko...

Nigdziebądź nie jest nową książką. Pierwotnie Gaiman najpierw napisał scenariusz serialu a następnie powieść, którą w przeciągu kolejnych 20 lat nieustannie poprawiał, dopisywał sceny i wycinał niektóre wydarzenia. Tak powstała ta oto wersja - tzw. wersja autorska, czyli preferowana przez autora. Zawiera ono nowy wstęp oraz opowiadanie O tym jak markiz odzyskał swój płaszcz amerykańskiej, które skupia się na wydarzeniach rozgrywających się w trakcie opisanej historii. Jako, że czytałem pierwszy raz Nigdziebądź nie sposób mi ocenić, czy nastąpiły bardzo duże zmiany w porównaniu do poprzednich wydań, czy też są one tylko kosmetyczne. Mogę jedynie stwierdzić, że całość czyta się bardzo dobrze i zauważyłem momentów w których czegoś istotnego by brakowało.

Zabierając się do czytania Nigdziebądź nie miałem specjalnych oczekiwań i starałem się podejść do niej bardzo neutralnie - nie mając ani pozytywnego, ani negatywnego nastawienia. Jednakże z początku miałem problem, aby wczuć się w opisywaną historią i w pełni poczuć urok Londynu Pod. Zmieniło się to na szczęście bardzo szybko, im więcej poznawałem ten nowy i pasjonujący świat. Z bohaterami książki odwiedzimy bowiem wiele magicznych i niezwykle ciekawie opisanych miejsc jak wspomniany Labirynt z Bestią, Zakon Mnichów strzegących pewnego klucza, Grzybiarzy lubujących się w specyficznych grzybach, czy wreszcie komnatę niezwykłego anioła. Londyn Pod jest jednak miejscem niebezpiecznym, w którym na każdym kroku może czaić się coś niebezpiecznego, nie do końca nazwanego i określonego. To w połączeniu z szeregiem malowniczych miejsc, tworzy bardzo urokliwy i zachwycający czytelnika świat Londynu Pod, będący wspaniałym popisem wyobraźni autora. Oczywiście jak na taką krótka książkę nie sposób wszystkiego dokładnie opisać i przedstawić. W kilku jednak miejscach zabrakło mi szerszego przedstawienia pewnych lokacji, czy wydarzeń, ale nie jest to istotny brak.

Nigdziebądź to także cała plejada niezwykle barwnych i interesujących bohaterów. Przygody Richarda z początku przypominają mu dziwny sen z którego ma nadzieję zaraz się obudzić i wszystko wróci do normy, aniżeli prawdziwe wydarzenia. Tak się jednak nie staje. O dziwo z czasem akceptuje ON taki stan rzeczy i całkiem dobrze odnajduje w nowej rzeczywistości a nawet bierze aktywny udział w historii. Być może przez to, że ten bohater nie jest nikim niezwykłym, to książkę czyta się tak dobrze. Mamy tutaj także dwójkę zabójców ścigających Drzwi oraz jej przyjaciół - różnią się oni od siebie zarówno w sposobie działania, jak i w wyglądzie. Jednakże w połączeniu z ich profesją, tworzy to mieszankę, powiedziałbym bardzo nietypową i chwilami ciężko powiedzieć, czy powinniśmy się śmiać z ich kwestii i zachowań, czy drżeć z obawy o życie bohaterów. W żadnym wypadku nie są to typowi płatni mordercy... Bohaterów jest znacznie więcej, ale byłoby ciężko ich tutaj wszystkich opisać a poznawanie ich jest istotnym elementem książki.

Nigdziebądź nie jest powieścią, która rozłoży czytelnika na łopatki i zapewni mu kaca książkowego. Jest to zdecydowanie książka, która będzie idealną pozycją dla osób szukających czegoś lżejszego a przy tym bardzo oryginalnego. Urzeka w niej przede wszystkim niezwykły, tajemniczy a jakby znany Londyn Pod oraz bohaterowie. Zarówno tych dobrych, jak i złych nie sposób w nie polubić i miło wspominać. Pomimo przewidywalnej chwilami fabuły, Nigdziebądź zapewnia kilka godzin wspaniałej czytelniczej zabawy i z pewnością sięgnę jeszcze po inne książki Gaimana. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Mag!

[Adres usunięty]

Nigdziebądź, według autora jest to książka inspirowana opowieściami z Narnii i Alicji po drugiej strony lustra. Trzeba przyznać, że udało mu się. Oczywiście dodał wiele od siebie. Jednym z głównych jest Richard który pewnego dnia pomaga nieznajomej rannej dziewczynie. Od tego momentu akcja książki leci jak szalona. Wyobraźcie sobie, że pod ulicami Londynu znajduje się całkiem inny świat. Książka momentalnie wchłonie was, i nie puści do ostatniej strony, a nawet wtedy będziecie o niej myśleć bez przerwy. Moja ocena to ni mniej nie więcej tylko 6. Gratuluję autorowi i polecam każdemu.

Czasami wystarczy dosłownie chwila, jedna podjęta pod wpływem impulsu decyzja, by nasze życie już nigdy nie było takie samo...

Przekonuje się o tym Richard Mayhew, główny bohater powieści "Nigdziebądź" Neila Gaimana. Jednego dnia miał wszystko to, co dla wielu innych osób stanowić mogłoby sens ich życia i sprawiać, że byliby szczęśliwymi ludźmi - mieszkanie, dobrą pracę z widokami na awans oraz kochającą kobietę u swego boku, z którą pragnął spędzić resztę życia. Następnego dnia znalazł na chodniku ranną dziewczynę, obok której - niczym dobry Samarytanin - nie potrafił przejść obojętnie i postanowił jej pomóc. I nagle wszystko się zmieniło...

"W dzieciństwie Richarda dręczyły koszmary senne, w których po prostu nie istniał. Nieważne, jak głośno się zachowywał i co robił - nikt go nie dostrzegał. Teraz zaczynał się czuć podobnie."

Taksówkarze na ulicy go nie zauważają. W pracy nie ma jego biurka. Narzeczona oraz znajomi go nie poznają. Zaś po powrocie do mieszkania okazuje się, że wystawione zostało ono na sprzedaż.

Szukając odpowiedzi, Richard trafia do miejsca, o którego istnieniu dotąd nie miał pojęcia - Londynu Pod. U boku dziewczyny o imieniu Drzwi oraz Markiza de Carabasa przemierzać będzie mroczne i pełne tajemnic miejsca, uważając na czające się na każdym kroku niebezpieczeństwa i próbując znaleźć sposób na odzyskanie swojego życia. Tylko czy jest to aby jeszcze w ogóle możliwe...?

"Nigdziebądź" jest powieścią z gatunku urban fantasy, zaadaptowaną ze scenariusza serialu telewizyjnego pod tym samym tytułem, wydaną po raz pierwszy przed dwudziestu laty i od tego czasu wielokrotnie wznawianą i udoskonalaną. Wydanie, które trafiło w me ręce, jest ósmym, które pojawiło się na naszym rynku oraz, zgodnie ze słowami autora, najprawdopodobniej ostateczną wersją tej powieści. Łączy ono nie tylko pierwotne teksty - angielski oraz amerykański, ale też usunięto z niego kilka zbędnych, wg autora, rzeczy oraz dodano na końcu opowiadanie "O tym, jak markiz odzyskał swój płaszcz", zaczęte przez Gaimana w 2002 roku, a dokończone ponad dziesięć lat później. Jego akcja przenosi czytelnika raz jeszcze do Londynu Pod, by przybliżyć mu przemilczane dotąd wydarzenia, które rozegrały się w trakcie historii opowiadającej o losach Richarda Meyhew.

Jeśli zaś chodzi o samą powieść, to przyznać muszę, iż jest ona po prostu niesamowita. Wszystkie pochwały, z którymi dotąd spotkałam się na jej temat, w żadnym wypadku nie są przesadzone. Neil Gaiman zabiera nas do niezwykłego, podziemnego świata, zamieszkanego przez ludzi, którzy zniknęli w jego szczelinach, oraz niespotykane istoty, takie jak chociażby anioł Inslington czy najprawdziwsza Bestia w labiryncie. Do świata dziwnego i całkowicie oderwanego od rzeczywistości, w którym człowiek na każdym kroku zastanawia się, czy aby nie zwariował, i który z każdą kolejno przewracaną stroną powieści wciąga go coraz bardziej i bardziej, nie pozwalając się od niego uwolnić.

Ale nie tylko to, co otacza głównego bohatera jest niesamowite. Tacy są też i inni bohaterowie, których spotyka na swej drodze. Dziewczyna o imieniu Drzwi, przez którą Richard trafia do Londynu Pod, posiada niezwykłą zdolność - potrafi otworzyć wszystko to, czego dotknie i stworzyć drzwi nawet tam, gdzie ich pierwotnie nie było. Markiz de Carabas mimo tego, że bywa obojętnym, niezaangażowanym, wiecznie ironicznym człowiekiem, jest doprawdy lojalnym i pomocnym towarzyszem podróży, którego nie sposób nie polubić. Jest i Łowczyni, wielka oraz sławna wojowniczka i strażniczka, o której w Londynie Pod krążą legendy i której samo imię wystarczy, by odstraszyć potencjalnych złoczyńców. Interesującą postacią jest również Stary Bailey, starzec mieszkający na dachach budynków Londynu Nad, specjalizujący się w sprzedaży złapanych przez siebie ptaków oraz zasłyszanych informacji. W powieści fantasy nie mogło zabraknąć czarnych charakterów, spośród których najbardziej wyróżnia się duet płatnych zabójców Croup - Vandemar. Pierwszy z nich jest nad wyraz elokwentny, swym zachowaniem przypomina lisa. Drugi z kolei, choć nie potrafi się tak dobrze wysławiać jak jego towarzysz, jest niebywale okrutny, a do tego wiecznie głodny... Razem stanowią osobliwą, często ironizującą i uzupełniającą się na każdym kroku parę, której nie sposób zapomnieć - chociażby z uwagi na ich dość niecodzienne poczucie humoru.

"- Proszę nie myśleć o nas jak o mordercach i podrzynaczach gardeł, panienko - mówił właśnie lekko. - Jesteśmy raczej agencją towarzyską.

- Tyle że bez biustów - uzupełnił pan Vandemar."

Jedyny minus, który zauważyłam, to okładka najnowszego wydania tej powieści. Bo choć jest twarda i doprawdy piękna (te brokatowe, mieniące się akcenty

Neil Gaiman – angielski pisarz, scenarzysta i redaktor, autor licznych powieści, opowiadań i komiksów fantasy, science fiction i grozy. W "Dictionary of Literary Biography" jest wymieniony jako jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy fantasy, urban fantasy i s-f. W Polsce uważany za postmodernistę, mimo jego wielokrotnych oświadczeń, że nie czuje się powiązany z tym nurtem.*

Jest to ósme wydanie tej książki, wzbogacone o dodatkowe opowiadanie na końcu. Czy jest to aż tak dobra książka, aby wydawać ją aż tyle razy?

Richard Mayhew prowadzi normalne życie – ma narzeczoną i w miarę dobrą pracę. Wszystko zmienia się, gdy pomaga pewnej rannej dziewczynie. Nazywa się ona Drzwi i ucieka przed zabójcami. Od tego momentu wkracza do świata, z którego wyjść nie będzie tak łatwo.

Jestem pozytywnie zaskoczony tą książką. Nie spodziewałem się, że aż tak bardzo się mi ona spodoba. Autor posługuje się lekkim językiem, jest dużo momentów, w których akcja trzyma mocno w napięciu. Świat został wykreowany dość szczegółowo, a pomysł to obłęd.

Bohaterzy zostali dobrze wykreowani. Najbardziej polubiłem Vandemara i Pana Croupa. To duet, który rozbraja lekkim i prostym humorem. Drzwi jest postacią zaskakującą i tajemniczą. Co jakiś czas odkrywamy kolejne informacje dotyczące jej życia, dzięki czemu dopiero pod koniec jesteśmy w stanie powiedzieć o niej coś konkretnego, ale Neil Gaiman nie wszystko odkrywa. Po przeczytaniu wiedziałem, że jeszcze czegoś o niej nie wiem. Richard przechodzi dość poważną przemianę wewnętrzną i zewnętrzną. Staje się odważniejszy, mężniejszy i bardziej męski.

Humor w „Nigdziebądź” towarzyszy nam od samego początku do końca za sprawą bohaterów (np. Markiza de Carabasa) oraz wielu sytuacji, których niestety nie mogę zdradzić.

„– Lubisz koty? – spytała.

– Tak – odrzekł Richard. – Dosyć lubię.

Na twarzy Anestezji odbiła się ulga.

– Udko? – spytała. – Czy pierś?”

Świat wykreowany przez autora jest przede wszystkim tajemniczy. Mieszka w nim wiele osób, po których tak naprawdę możemy się wszystkiego spodziewać. Można zauważyć również różnice w obyczajach oraz sposobie zachowywania się. Oczywiście nie zabraknie potworów i aniołów, cierpienia i radości.

Koniecznie muszę wspomnieć o tym przecudownym wydaniu. Jest ono dość minimalistyczne, litery się mienią, mamy twardą oprawę i wbudowaną zakładkę (sznureczek). Bardzo mi się ono podoba.

Podsumowując, koniecznie sięgnijcie po ten utwór. Wyróżnia się ON na tle książek fantastycznych. Gwarantuję, że miłośników tego gatunku akcja porwie i nie będą oni mogli się oderwać od lektury „Nigdziebądź”. Ja na pewno sięgnę po inne dzieła tego autora, tym bardziej że będą one wydane w taki sam sposób.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu MAG.

Tytuł: „Nigdziebądź”

Tytuł oryginału: „Neverwhere”.

Autor: Neil Gaiman

Wydawnictwo: MAG

Przełożyła: Paulina Braiter

Korekta: Urszula Okrzeja

Ilustracja na okładce: Dark Crayon

Opracowanie graficzne okładki: Piotr Chyliński

Wydanie: VIII

Oprawa: twarda

Liczba stron: 368

Data wydania: 31.08.2016

ISBN: 978-83-7480-662-66

** Źródło – Lubimy Czytać.