Nasz ostatni dzień

Adam Silvera niewątpliwy mistrz łamania serc, pozycja wyciskająca łzy

Niesamowicie wciągająca młodzieżówka, która dosłownie połknęłam na raz. Absolutnie wspaniale zostali wykreowani bohaterowie, którzy sprawiają wrażenie ludzi z krwi i kości. Dodatkowo bardzo podobał mi się oryginalny pomysł na fabułę! Całość to moim zdaniem 4.5⭐ Serdecznie polecam, osobiście na pewno sięgnę po inne książki tego autora!

"Nasz ostatni dzień" to pierwsza książka Adama Silvery, jaką czytałam i jestem pewna, że wrócę do jego twórczości. Książka opowiada o świecie, w którym istnieje tak zwana Prognoza Śmierci. Główni bohaterowie- Mateo i Rufus w swój ostatni dzień starają się żyć pełnią życia, i co najważniejsze- nie zginąć. Odkrywają oni, że życie jest piękne, jeśli przeżyje je się ze świadomością, że kiedyś się skończy. Odkrywają swoje najgłębsze emocje i przeżywają jeden dzień tak, jakby trwał wieczność, ale robią to w towarzystwie ukochanych im osób. Polecam tę książkę każdemu, kto potrzebuje przypomnieć sobie, żeby żyć pełnią życia, bo mamy je tylko jedno.

Często słyszymy teksty typu" żyj chwilą!". Są one tak powierzchowne i popularny, że straciły jakikolwiek sens. O wartości życia przekonał mnie Adam Silvera i pięknie stworzona przez niego historia. Matteo i Rufus to dwaj zwykli chłopcy, którzy z dnia na dzień dowiadują się o swojej śmierci. Ich ostatni dzień to rozbudowana, pełna szczęścia i cierpienia przygoda. Zostaje im mniej niż 24 godziny i obaj chcą wykorzystać je najlepiej jak się da. Bohaterowie wyjątkowi i prawdziwi. Mają wady i zalety. Mają lęki i obawy. Książka świetna i wartościowa. Porusza wiele ważnych tematów na które na co dzień nie zwracamy uwagi.

Książka opowiada przepiękna historie dwójki chłopaków. A ja nie pamiętam kiedy tak się rozpłakałam w trakcie czytania, bardzo polecam.

Ogólnie fajna książka, ale nie dla każdego, osobom które jakoś tam odnajdują się w klimatach śmierci, lubią się smucić raczej się spodoba. Fajne ale nie cudowne.

"Nasz ostatni dzień" jest to książka dająca dużo do myślenia i to jej zabrać nie można. Histora rozpoczyna się wtedy gdy do jednego z głównych bohaterów dzwoni Prognoza Śmierci, to właśnie wtedy Matheo, czyli jeden z głównych bohaterów, dowiaduje się że w przeciągu 24h umrze. Także tej samej nocy Prognoza powiadamia innego młodego chłopaka. W dalszej części książki los łączy tych bohaterów, a oni przeżywają ten ostatni dzień razem.

Tak jak mówiłam książka daje dużo do myślenia i co najważniejsze pokazuje czytelnikowi że nie warto marnować swojego życia, ponieważ nigdy nie wiemy kiedy ono się zakończy. Książka "Nasz ostatni dzień" jest to młodzieżówka, napisana prostym językiem. Ważne jest to, że autor dobrze przedstawił w niej wątek LGBT, co świadczy o tym, że miło nam się czyta tą książkę.

Podsumowując książka"Nasz ostatni dzień" jest bardzo dobra młodzieżówka, która uświadamia młodszych czytelników jak ważne jest życie każdego człowieka. Jednak ta książkę nie da się dokładnie ustawić w konkretnym przedziale wiekowym, ale moim zdaniem dałabym ją osobą dojrzałym.

Świetna książka, naprawdę warta kupna. Myślałam że będzie nunda, ale po przeczytaniu pierwszej strony wiedziałam że taka nie będzie

Książka bardzo ciekawa, choć smutna. Napisana prostym językiem, a porusza tematy egzystencjalne i bardzo głębokie, praktycznie żadnego nie szczędząc. Zakończenie, mimo że znane już na samym początku książki i tak powoduje morze łez.

Zdecydowanie polecam każdemu

5 września, trochę po północy, Prognoza Śmierci dzwoni do Mateo i Rufusa, aby przekazać im złą wiadomość: obaj dzisiaj umrą. Mateo i Rufus szukają nieznajomych, osoby, z którą będą mogli spędzić Ostatni Dzień i która nie będzie ich opłakiwać. Dobra wiadomość: stworzono do tego aplikację o nazwie "Ostatni przyjaciel". Dzięki niej, Mateo i Rufus, spotykają się, aby razem wyruszyć na swoją pierwszą i ostatnią wielką przygodę - aby przeżyć całe życie w ciągu jednego dnia.💀⌛

-

Od pierwszych do ostatnich stron tej książki, towarzyszyły mi 3 uczucia: smutek, nostalgia i niepokój. Historia Mateo i Rufusa, to opowieść miażdżąca serce czytelnika. Naprzemiennie daje i odbiera nadzieję, zaskakuje i zmusza do przemyśleń. Takie młodzieżówki uwielbiam! Choć wiedziałam, jak skończy się ta opowieść (orginalny tytuł They Both Die at The End - to nie spojler!) i tak miałam nadzieję, że bohaterom uda się "oszukać system" lub okażą się wyjątkami. Jednakże istotą nie jest tutaj możliwa śmierć głównych bohaterów, lecz ich ostatnie godziny życia. Gdy zaczynają rozumieć, że to koniec i nie spełnią już swoich wyobrażeń o przyszłości. Kiedy myślą o swoim życiu i wiedzą, że nie do końca żyli takim życiem, jakie chcieli mieć. Kiedy dociera do nich, że nie będzie ani jutra, ani żadnych kolejnych szans. Jest tylko dzisiaj. Smutne? Owszem. Nie jest to radosna książka, choć zdarzają się wesołe momenty, ale jest warta uwagi i poświęconego jej czasu.

"Doba ma za dużo godzin na rozmyślania, a za mało na to, by mogła zorganizować nam jako tako życie." tak twierdzi Beata Ostrowicka w swojej książce "Świat do góry nogami". A jak zareagowalibyście na wiadomość, że właśnie tyle pozostało Wam do końca, że oto nadchodzi Wasz Dzień Ostateczny? Próbowalibyście zmienić swoje życie do góry nogami czy może popadlibyście w apatię, twierdząc, że i tak na wszystko jest już za późno? Taki problem porusza Adam Silvera w swojej książce "Nasz Ostatni Dzień".

Dwaj młodzi chłopcy, Mateo i Rufus, otrzymują w tym samym dniu telefon, iż pozostało im maksymalnie dwadzieścia cztery godziny życia. W chwili przypływu emocji zakładają konta w aplikacji "Ostatni Przyjaciel"-dzięki której ścieżki ich życia stykają się ze sobą i pozwalają na spontaniczne spotkanie. Nie przewidują, że w tak krótkim czasie nastąpi diametralna zmiana w ich życiu, i chociaż jest to ostatni dzień, to okaże się ON owocny w przemiany wewnętrzne, które przyniosą im ukojenie i spokój. Na ich drodze spotykają również innych ludzi, którzy na pierwszy rzut oka są jedynie epizodami, bezimiennymi przechodniami, lecz skrywają oni swoje własne tajemnice, lęki i obawy.

Książka niewątpliwie godna jest lektury ze względu na sposób przedstawienia rozterek młodych bohaterów, którzy pełni są bólu i cierpienia, nieporównywalnego do ich wieku. Chcąc przeżyć ostatnie godziny ich życia z bliską osobą, pragną choć raz nie być postrzeganym przez pryzmat dawnych doświadczeń, uzyskać świeży pogląd na ich samych, rozpocząć z czystą kartą, być jak 'tabula rasa' która będzie zapisana na nowo sytuacjami, na które w innym przypadku się nie zdecydowaliby. Książka ma za zadanie poruszać i wzruszać- mnie poruszyła, gdyż posiada w sobie rozważania, które na co dzień nie poruszamy, między innymi o przemijaniu i sensie istnienia. A sam sposób rozważania o tych sprawach jest przedstawiony w sposób luźny i przystępny, co lubię. Fabuła również była niezwykle interesująca. Czy wzruszyła? Osoby wrażliwsze wzruszy na pewno, mnie mało co potrafi doprowadzić do łez 😉

Za możliwość przeczytania bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu We Need Ya!

To już druga książka Adama Silvery, która wpadła w moje ręce. Tak jak miałam problem z książką "Raczej szczęśliwy niż nie", tak tutaj wiedziałam, że jest to dobra książka, lepsza niż jej poprzednik, ale też nie jakaś wybitna.

Na samym początku naszej historii poznajemy Rufus Emeterio, który nie wiedzie raczej spokojnego życia. No i również Mateo Torreza dostaje telefon od Prognozy Śmierci, ON natomiast stara się być spokojny, raczej jest ułożonym chłopakiem. I można powiedzieć, że książka jest lekko fantastyczna i mało realna. No bo w końcu w normalnym świecie nie wiemy kiedy spotka nas śmierć. Czy ktoś z was kiedyś dostał telefon z terminem swojej śmierci? No bo ja nie. Bardzo spodobał mi się sposób w jaki jest przedstawiona śmierć. Najczęściej w naszym normalnym życiu boimy się śmierci, nie chcemy aby ona nadeszła. Natomiast nasi bohaterowie, gdzieś z tyłu głowy mają zakodowane, że dostaną taki telefon, ale kiedy to już nie wiadomo. Każdy z nich szuka sobie przyjaciela/kolegi na ten dzień. Jak można się domyślić znajdują siebie. Adam Silvera pokazuje, że czasami warto zaryzykować i poznać kogoś przez internet. No bo teraz dużo mówi się o niebezpieczeństwie jakie czyha na nas w internecie. Mateo i Rufus są zdecydowanie inni z charakteru, ale to ich wyróżnia i pokazuje, że jednak przeciwieństwa się przyciągają.

Książka wcale nie jest gruba. I chociaż ma swoje 400 stron i czasami ciężko się ją czytało to jednak jakoś fabuła wciąga. Zdarzały się momenty, że nudziła mnie pozycja. Za dużo było tych opisów, niepotrzebnych wątków. Możliwe, że gdyby nie one książka byłaby cieńsza. W poprzedniej książce nie zrozumiałam motywu jaki ją kieruje. Tutaj wiedziałam, że warto każdy dzień spędzić tak jak by był naszym ostatnim. W dzisiejszych czasach ciężko tak myśleć, ciągły bieg po pieniądze, awanse w pracy, ale gdzie znajdujemy czas na przyjaciół, rodzinę ? Te ważne aspekty są w tej książce i bardzo bym chciała aby książka trafiła do szerszego grona odbiorców. I nie tylko dlatego, że to jest ADAM SILVERA, ale też warto ją przeczytać aby zastanowić się co my robimy dla swojego życia, jak my nim kierujemy i ustawiamy ścieżki.

Jakiego dna musi dotknąć młody człowiek, żeby pozwolić obcej osobie na nagłe wyrwanie siebie ze strefy komfortu? W jaki sposób można opisać odliczanie do śmierci tak, aby lektura była lekka i przyjemna? Jak bardzo śmierć zmienia oblicze ludzkiej desperacji? Mateo i Rufus prawdopodobnie żyją w przyszłości – działająca na nikomu nieznanych zasadach Prognoza Śmierci informuje ludzi, że pozostało im dwadzieścia cztery godziny do końca życia. Pracownicy instytucji sucho każą cieszyć się ostatnimi chwilami – wydaje się, że nie zdają sobie sprawy jak ogromną presją jest wizja przyspieszenia wszystkiego czego nie będzie można dożyć.

Chciałam Was powitać w świecie, w którym śmierć nakręca największe biznesy - mimo dziwnej codzienności w jakiej żyją młodzi bohaterowie, jest ona dla nich normalna – jeden z głównych bohaterów codziennie czyta wpisy umierających osób, a zainstalowanie Ostatniego Przyjaciela po prognozie jest jak odruch bezwarunkowy. Codzienne słuchanie o śmierci, symulacje dla miłośników adrenaliny i streszczenia wycieczek po świecie w wielkiej hali, obydwa te rodzaje rozrywki stworzone z myślą o przyszłych Zgonersach. Opowiadając o tej lekturze znajomemu uświadomiłam sobie, że rzeczywistość XXI wieku już jest podobna do tej książkowej: Wykupywanie ubezpieczeń na życie, zakłady pogrzebowe w dużych miastach gotowe opłacić każdą zachciankę, uroczyste pochody na pogrzebach sławnych ludzi - Przy tej całej otoczce człowiek ze swoją indywidualnością wydaje się być zapomniany.

Zdarzyło mi się czytać książki napisane o nastolatkach przez dorosłych z takim brakiem taktu, wyobraźni i faktycznego zrozumienia, że czytając czułam się jak w wyjątkowo nieudanej symulacji. To tak, jakby dziecko próbowało udawać dorosłego z kilkoma tytułami naukowymi. Adam Silvera na tyle umiejętnie użył młodzieżowego języka i stworzył nastolatków z ich małymi światami, że czytając nie czułam tej sztuczności.

Dla Matea – osoby aspołecznej jedynie własny pokój jest bezpiecznym miejscem. Osobom o innych cechach osobowości może być ciężko zrozumieć cały czas trwające przeczucie, że coś może się stać. Ponieważ ilość ważnych dla Matea osób można policzyć na palcach jednej ręki, zwyczajnie nie jest on przyzwyczajony do wyjść częstszych niż odwiedzanie tych nielicznych. Mimo to, w obliczu niespodziewanej prognozy własnej śmierci decyduje się na akt desperacji. Założenie aplikacji Ostatni Przyjaciel kierowane było potrzebami spędzenia ostatnich chwil z kimś kto naprawdę potrafi zrozumieć powagę sytuacji oraz odejścia niezapomnianym. Ponadto, chyba nie ma lepszej okazji do nagłych zmian, niż ostatni dzień.

Tak samo jak dla Matea pomyłką wydawała się być prognoza jego śmierci, tak dla mnie pomyłką wydawało się być czytanie jego historii w pierwszej połowie książki. Drugi główny bohater – Rufus ma przyjaciół, historię, wiemy że jest impulsywny i pełen energii. Mateo również ma ważnych dla siebie ludzi, jest dobry… Tylko nawet w tej dobroci jest nieporadny - ostatnie spotkanie z Lidią potraktował jako coś konieczne do odhaczenia, nie myśląc o ogromnej ilości pytań i żalu, z jakim zostawi przyjaciółkę po śmierci. Dla kontrastu – Rufus upewnił się, że każda ważna osoba zdąży zrozumieć powagę sytuacji i powiedzieć mu wszystko to, czego nie zdążyła do tej pory.

Na początku myślałam, że w tej powieści nic nie jest przypadkowe, a codzienność jednej osoby definiuje to, jak potoczy się tego dnia życie kogoś innego: Historia przyszłego samobójcy, którego wyczyn zranił Matea i Rufusa, pracownica Spraw Sobie Przeżycie dla której widok głównych bohaterów okazał być się powodem do życia, wytłumaczenie histori Lidii… Jednak zostały wprowadzone dwa wątki, które w ogóle nie miały wpływu na lody chłopaków, były więc niepotrzebne.

W miarę zagłębiania się w lekturę, czytelnik zaczyna zastanawiać się nad istnieniem przeznaczenia i jego roli w naszym życiu. Autor osiągnął swój cel, skłonił mnie do refleksji nad swoim życiem, tego jak je marnuję. Dlaczego nie mam produktywnych planów na spędzenie najbliższych godzin, skoro wielu ludzi będąc na moim miejscu wykorzystałoby je lepiej? Czytając książkę, miałam nagłą potrzebę przeredagowania swojego systemu życiowych wartości oraz zaplanowania najbliższych kilku lat. Właśnie taką rolę powinna odgrywać literatura – zostawiać jakiś ślad w naszym życiu. Adam Silvera każe się zastanowić nad prawdziwą naturą życia - To co naprawdę kieruje naszym życiem, to dzieło przypadków czy jest to jakoś uporządkowane? Mimo wszystko nie jest to książka którą będę gorąco polecać, może tylko jako lekką odskocznię od grubszych tomów. Zadecydowała o tym nijakość Matea - Książkę udało mi się skończyć dopiero za czwartym podejściem, ponieważ jego osobowość nudziła i przytłaczała. Jednak dzięki zostawieniu czytelnika sam na sam z przemyśleniami, ta historia zasługuje na szansę.

książka jest warta przeczytania na pewno może nauczyć nas dużo pokazuje jak kruche jest ludzkie życie i to ze nie ma czasu żeby je marnować trzeba korzystać z życia bo nikt nie wie ile nam go jeszcze zostało

Książka bardzo mi się podobała. Jej największą zaletą jest to, że bardzo szybko się ją czyta i na prawdę jest wciągająca. Całą historię przeczytałam w dwa dni. Co do wad: historia nie poruszyła mnie jakoś bardzo, nie wzbudziła we mnie większych emocji ani smutku. Może to przez to, że wydarzenia i pomysł na akcję był dla mnie zbyt nierealny i fikcyjny. Nie było w tym głębi, nie było to poruszające. Także jeśli ktoś szuka dramatycznej książki, to tu się tego nie znajdzie. Jeśli lekkiej w czytaniu, to jak najbardziej polecam.

Mineło już troche czasu odkąd rzeczytałam książkę i muszę przyznać że mi sie podobała. Przed zakupem książki nie miałam w ogóle pojęcia o czym jest więc nie oczekiwałam dużo, lecz po przczytaniu byłam pozytywnie zaskoczona. Książka wciąga od pierwszych stron. Adam Silver bardzo dobrze poradził sobie z opisywaniem relacji ludzkich. Sądze że większość czytelników wiedziała jak historia głównych bohaterów się skończy.

4/5 ⭐

A co gdybyś wiedział, że dzisiejszy dzień będzie Twoim ostatnim? Jakbyś go przeżył? Osiemnastoletni Mateo jest typem samotnika walczącego z własnymi lękami, krótko po północy dostaje telefon od Prognozy Śmierci, że dzisiejszy dzień będzie jego Dniem Ostatecznym. Zmieszany i owiany lękiem Mateo zaszywa się w swoim pokoju walcząc sam z sobą, aby wyjść tego dnia z domu i pożegnać się z ojcem, który od kilkunastu dni jest w śpiączce oraz swoją przyjaciółką Lidią i jej córką Penny, obawia się jednak, że podczas wyjścia z domu może zginąć. Czuje się bardzo osamotniony, ale wpada na pomysł pobrania aplikacji stworzonej przez Prognozę Śmierci o jakże cudownym tytule - Ostatni Przyjaciel. Tworzy na aplikacji swój profil i po kilku próbach nawiązania kontaktu z kimkolwiek natrafia na Rufusa - siedemnastoletniego chłopaka z rodziny zastępczej, który również dostał telefon od Prognozy Śmieci. I tak oto zaczyna się przygoda ich ostatniego dnia na Ziemi. Książka opowiada o pokonaniu swoich wewnętrznych lęków, mierzenia się z trudnościami przeszłości oraz uczuciach. W moim odczuciu jest to książka godna przeczytania.

"Nasz ostatni dzień" jest książką która, zmieniła moje postrzeganie świata, nauczyła mnie by w całości wykorzystywać każdy dzień, bo nigdy nie wiadomo kiedy zastanie nas śmierć.

Do przeczytania "Nasz ostatni dzień" zachęciły mnie różne konta na booktoku, jedni uważali książkę za najlępsza jaka dotąd przeczytali, a drudzy że ta książka nie ma potencjału, ja po przeczytaniu, powyższej książki, mam inne zdanie niż większość, osób. To dlatego że, do połowy książka wydawała się mało interesującą( nawet rozważałam czy, opłaca się czytać do końca ), ale z każdą przeczytaną stroną stawała się dla mnie bardzo ciekawą lekturą.

Od początku książki zaznaczyłam cytaty, większość z nich do tej pory krąży mi w głowie, np ." Nikt nie żyje wiecznie, ale to, co po sobie zostawiamy, utrzymuje nas przy życiu dla kogoś innego." Ten cytat zapadł mi w pamięć najbardziej, i wątpię bym się go pozbyła w najbliższym czasie.

W obecnej chwili, mam ochotę zapomnieć o tej książce,i przeczytać ją ponownie, przeżyć te emocje i obawę o głównych bohaterów. Zapewne niedługo przeczytam ta książkę ponownie, by odnowić wspomnienia związane z tą książką.

Serdecznie polecam każdemu.

Jak dla mnie to 4/5 gwiazdek

Czułam jakby mi się pod koniec serce w kawałki rozsypało... Ogółem, książka cudowna. Cieszę się, że mogłam razem z nimi przeżyć ich dzień ostateczny, polecam każdemu ! Na prawdę warto !

Książka wywarła na mnie duże wrażenie. Trafiła do mnie przez przypadek na polecenie przyjaciółki. Na początku nie byłam za bardzo przekonana do tego dzieła ale po przeczytaniu pierwszych stron nabrałam chęci do poznania historii głównych bohaterów. Według mojej opinii książka jest cudowna i bardzo pasuje do dzisiejszych czasów.

megaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Książka ,,Nasz ostatni dzień" opowiada o Mateo i Rufusie, którym został jeden dzień życia. Gdy zobaczyłam ile ludzi kupuję to książkę to stwierdziłam, że ja też. Muszę przyznać że książka totalnie mnie urzekła zanadto swoją historią, lecz też bohaterami. Wiedziałam jakie będzie zakończenie ale nie zniechęciło mnie to. Szczerze mówiąc to przeczytałam tą książkę w 2 dni. Niestety płakałam jak bóbr na zakończeniu. Ich historia bardzo mnie wciągnęła i zaciekawiła, aczkolwiek nie czułam między nimi chemii. Czułam trochę jakby ta ich "miłość" była już trochę naciągana. Książka opowiada o problemach nastolatków za co bardzo im dziękuje, bo muszę przyznać że utożsamiam się trochę z Mateo. Bardzo polecam tą książkę.

Już sam wstęp do książki mnie zachwycił, bo czy nie każdy z nas żałował rzeczy, których nie zrobił. O tym właśnie jest ta książka, gdzie ludzie dostają szansę by swój ostatni dzień spędzić tak by niczego nie żałować. Książkę czyta się szybko, jest lekka i przyjemna, sami bohaterowi wydają się bardzo ludzcy, co dodaję książce autentyczności. Gdyby autor wydał kolejną część na pewno nie wahałabym się by ją kupić. Szczerze polecam.

Wyrażam szczerą nadzieję, że do mnie nigdy Prognoza Śmierci nie zadzwoni. Chyba nie chciałabym wiedzieć, że umrę tego i tego dnia. Wolę żyć w nieświadomości. Wiem, że takiego telefonu nigdy nie dostanę, ale próbowałam postawić się na miejscu bohaterów. Sama nie wiem, co bym zrobiła, gdybym nie miała już nadziei chociażby na to, aby spełnić swoje marzenia. Książka jest naprawdę wyjątkowa. Może i nie porusza ona łatwych tematów, ale daje bardzo mocno do myślenia. Zmusza człowieka do tego, aby przystanął na chwilę i naprawdę zastanowił się nad swoim życiem. Dopóki jeszcze można. Dopóki mamy jeszcze czas.

Świetna książka, przy której towarzyszy nam wiele emocji. Polecam.

Piękna książka, bardzo wzruszająca. Niesamowicie wciągająca.Serdecznie polecam

Świetna książka, która szybko wciąga oraz daje do myślenia.

Książka ,,Nasz Ostatni Dzień'' zmiażdżyła, zgniotła, przeżuła i wypluła moje serce. Towarzyszyło mi przy niej wiele emocji, od smutku i nie pokoju, po przez złość aż po motylki w brzuchu. Dawno tak bardzo nie płakałam przez żadną książkę. Lektura jest głębsza niż nam się wydaje. Pokazuje, że warto doceniać życie i korzystać z niego jak najlepiej.

Mimo, że zakończenie było od początku wiadome, to bardzo to przeżyłam.

Książkę serdecznie polecam każdemu bo jest bardzo wartościowa.

Takie książki ciężko mi ocenić. Z jednej strony miałabym ochotę zrównać ją z błotem, bo porusza tak smutny temat jak śmierć. A przecież trzeba cieszyć się dniem, łapać chwile - w szczególności, jeżeli weźmie się pod uwagę to, co dzieje się na świecie. Z drugiej strony człowiek cieszy się tym, że takie książki są. Dlaczego? Ponieważ dają one porządnie do myślenia. Co ja bym zrobił, gdybym zaraz miał się pożegnać z życiem? Czy umiałbym się na to przygotować? Stwierdzam po namyśle, że nie żałuje tego, iż dzieło Silvery trafiło w moje ręce. Nie jest to radosna książka, ale jest na pewno nam potrzebna.

„Nasz ostatni dzień” to książka o dość wyjątkowym pomyśle na fabułę. Mamy do czynienia z postaciami, które dowiadują się, iż umrą w ciągu najbliższych 24 godzin.

Autor posiada niezwykłą umiejętność kreacji bohaterów w sposób bardzo autentyczny, wszystkie relacje, sytuacje czy dialogi wydają się być tak naturalne, jakby opisywały faktyczne wydarzenia. W powieści wątki radosne swobodnie przeplatają się ze smutnymi, co w mojej ocenie jest dodatkowym plusem dla autora. Uważam, że o ile nie jest to żadne arcydzieło literatury, o tyle jest to z pewnością powieść warta przeczytania. Ot, miła i przyjemna młodzieżówka, którą pochłania się jak świeżo wypieczone pączki.

Tych dwoje nie znanych sobie nastolatków, połączyła śmierć. Obydwoje mają za sobą bardzo trudne wydarzenia, nie mieli szans czerpać z życia jak najwięcej. Został im tylko jeden dzień, by żyć tak, jak tylko chcą, a potem zawita mroczna prognoza śmierci.

Adam Silvera "Nasz ostatni dzień" to najpiękniejsza książka z pośród tych jakie kiedykolwiek miałam okazję przeczytać. Myślę, że to odpowiednie zdanie na początek mojej opinii. Od samego początku książki, wszyscy bardzo dobrze wiemy co wydarzy się w życiu naszych głównych bohaterów. Wiemy, że będą przeżywać swój dzień ostateczny. Adam Silvera pisze w tak przepięknym stylu, doskonale ukazując nam uczucia dwójki niesamowitych nastolatków i to właśnie sprawia, że w oczach wielu czytelników pojawiają się łzy i ogromne przywiązanie do historii. Zarówno Mateo, jak i Rufus, dwójka naszych głównych bohaterów, mają za sobą bardzo, ale to bardzo trudne przeżycia. Obaj zostali świetnie i nie banalnie wykreowani. Autor zasypuje nas, czytelników ogromem przeróżnych emocji. Ja czułam wściekłość, na to, że akurat taka sytuacja ich ze sobą połączyła. Smutek, ponieważ za chwilę ich historia musi się zakończyć. Radość, z ich szczęśliwych chwil w dniu ostatecznym. Książka niesie za sobą ogromny przekaz, by nie marnować ani jednej chwili swojego życia na strach, wątpliwości czy analizę, czy aby na pewno chcemy coś zrobić. Musimy żyć pełnią życia, czerpać z niego garściami, nie odwracać się za siebie, bo nie wiadomo ile czasu nam zostało. Osobiście przyznam, że bardzo utożsamiam się z jednym z bohaterów, przez co cała powieść, jeszcze mocniej mnie dotknęła... Jest to z pewnością bardzo ważna i niesamowicie poruszająca historia. Jeśli jeszcze jej nie znacie to zachęcam do przeczytania!

zaczytana_owieczka

Od początku wiadomo, jak się skończy historia naszych bohaterów, ale równocześnie nie wiadomo jak i kiedy się to stanie. Przez cały czas czuje się napięcie, narastające przerażenie: a co jak ON teraz nagle umrze?

Przyznaję się, że momentami się wzruszyłam. Mam nadzieję, że wizja zaświatów Mateo się sprawdziła i odnaleźli się z Rufusem po śmieci...

Moje odczucia dotyczące tej książki podsumuję tak:

Jeśli szukacie książki, która nie powtarza utartych schematów znanych z młodzieżówek, albo z subtelnym wątkiem LGBT, bo jest to pozycja idealna dla Was.

Jeśli szukacie książki, przy której uronicie parę łez, to też powinniście po nią sięgnąć.

Jeśli szukacie książki, której główni bohaterowie skrajnie się różnią, a mimo to odnajdują wspólny język, to również "Nasz ostatni dzień" jest dla Was.

I jeśli szukacie książki, która długo nie da Wam o sobie zapomnieć, to musicie dostać tą powieść w swoje łapki ❤

Mateo kilka minut po północy dostaje telefon i dowiaduje się, że w ciągu najbliższych 24h umrze. Kilka godzin później taką samą wiadomość otrzymuje Rufus. Chłopcy są dla siebie obcy, ale każdy z nich zakłada konto na aplikacji “Ostatni Przyjaciel” i to tam podejmują decyzję o tym, że spędzą ten ostatni dzień razem na próbowaniu nowych rzeczy i poznawaniu samych siebie.

~

“W swojej ponurej i jednocześnie napełniającej nadzieją powieści Adam Silvera przypomina nam, że nie istnieje życie bez śmierci i miłość bez straty.”

~

Niesamowicie przejmująca i oryginalna historia, która pokazuje pełną gamę emocji. Całą książkę dopełnia przyjemne pióro autora. Moim zdaniem każdy powinien sięgnąć po ten tytuł, bo w pewnym stopniu dotyczy każdego z nas. Bardzo podobała mi się relacja, jaka połączyła głównych bohaterów i zapamiętam ją na długo...

Reasumując 🌙

Książka ponadczasowa, oryginalna, geniaalna!

Polecam! 🌙⭐

~

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu We Need Ya ❤

~

sylwiaczyta

Najpierw krótko opowiem Wam, o czym jest ta książka. Opowiada ona o dwójce głównych bohaterów, Rufusie oraz Mateo, którzy mają przed sobą ostatni dzień życia. Po północy dostali telefon z Prognozy Śmierci, a głosy w słuchawce wyraźnie poinformowały chłopców o tym, że ich życie skończy się w ciągu dwudziestu czterech godzin. Bohaterowie poznają się przypadkiem, dzięki aplikacji Ostatni przyjaciel i postanawiają razem spędzić te ostatnie godziny.

Książkę skończyłam kilka dni temu, ale ciągle czuję tyle emocji z nią związanych. Jest to jedna z niewielu powieści, które aż tak mną wstrząsnęły i tak mocno na mnie wpłynęły.

Mateo to chłopak dość nieśmiały, ale bardzo inteligentny. Bardzo chciałby zostać zauważony przez innych, ale jego introwertyczna dusza mu na to nie pozwala. Nawet nie wiecie, jak bardzo zżyłam się z tym chłopakiem. Jeszcze chyba nigdy nie zdarzyło mi się, żeby aż tak związać się z jakimś bohaterem. Podczas lektury, miałam wrażenie, że Mateo to taka trochę męska wersja mnie samej.

Rufus z kolei to chłopak, który w młodym wieku stracił oboje rodziców i siostrę. Może wydawać się, że jest to typowy buntownik, łobuz i chętny do bójek koleś, ale w nim kryje się cholernie wrażliwa i artystyczna dusza. Choć z tym bohaterem nie związałam się aż tak, to i tak bardzo go polubiłam. Jestem mu również wdzięczna (co wiem, że zabrzmi naprawdę bardzo dziwnie) za to, że choć trochę chciał wyjąć tego prawdziwego Mateo z jego własnej skorupy.

No dobra. Jak pisałam wyżej, ciągle mam w sobie wiele emocji związanych z tą książką. Jednak jest ich tyle, że sama nie potrafię dokładnie określić, co czuję. Adam Silvera po raz kolejny mi udowodnił, że potrafi pisać i tworzyć takie historie, które są słodko-gorzkie, a także niosą za sobą jakieś przesłanie. Dla mnie było one widoczne od razu, a końcówka tylko umocniła mnie w przekonaniu, że właśnie o to chodziło autorowi.

Nie sądziłam, że to napiszę, ale moim zdaniem Nasz ostatni dzień bije na głowę Raczej szczęśliwy niż nie. Naprawdę. Tutaj czułam to narastające napięcie i nerwowość, bo przecież nie wiadomo co się może za chwilę wydarzyć. Nikt nie wiedział, czy za moment bohaterowie nie zostaną potrąceni przez autobus lub zwykły samochód.

Sama nie wiem, co mogłabym jeszcze dodać od siebie. Po prostu jest to książka, którą warto przeczytać i wyciągnąć z niej swoje własne wnioski. Dla mnie jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku i w ogóle w tym życiu. Będę polecać ją każdemu, bez względu na wiek i to, jaką literaturę czyta na co dzień. Ta książka zdecydowanie zasługuje na bardzo duży rozgłos.

W świecie stworzonym przez Adama Silverę istnieje Prognoza Śmierci, którzy powiadamiają ludzi, że w ciągu najbliższych 24 godzin umrą przedwcześnie. Nikomu nie uda się przed tym uchronić. Informacje o swojej śmierci otrzymuje dwóch młodych chłopaków- Rufus i Mateo, którzy kompletnie się nie znają. Odnajdą się dzięki aplikacji Ostatni Przyjaciel i razem postanawiają spędzić swój ostatni dzień. Powieść smutna a jednocześnie dająca nadzieję...

Po raz pierwszy miałam okazję przeczytać książkę spod pióra Adama Silvery i żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej! Jego powieść bardzo na mnie wpłynęła i zmusiła do wielu przemyśleń, a mi teraz nie pozostało nic innego, jak tylko zachęcić i Was po sięgnięcie po tę powieść! Według mnie autor nie chciał tworzyć wielowątkowej powieści, pełnej akcji i intryg. Raczej chodziło mu o to, by czytelnik zaczął się zastanawiać nad swoim życiem, czy żyje pełnią życia, czy nie siedzi zamknięty na świat i co ON by zrobił, gdyby dowiedział się, że została mu ostatnia doba życia. Dlatego była ona dla mnie tak wspaniała. Nie musiałam tutaj dostawać pościgów, wybuchów, potworów by zatrzymać się i przez chwilę pomyśleć. Jest to książka do bólu smutna, jednak końcówka daje nadzieję i ważny morał, który na długo ze mną pozostanie.

Bohaterowie tej powieści również są bardzo realistycznie wykreowani. Mateo to osoba, która boi się świata, ciągle przesiaduje w swoim pokoju i stroni od tłocznych miejsc. Informacja o rychłej śmierci coś w nim zmienia. Zaczyna zauważać ile tracił i nie ma pomysłu jak spędzić te ostatnie chwile. Boi się cokolwiek robić, bo zastanawia się, jaki będzie powód jego śmierci. Za to Rufus to chłopak, który ciągle ma pod górkę. W młodym wieku stracił rodzinę, a teraz ostatnich chwil nie może spędzić z bliskim. Aplikacja łączy te dwie postacie i chłopcy bardzo na siebie wpływają. Mateo otwiera się na ludzi, zaczyna ryzykować i cieszyć się życiem, zaś Rufus zauważa, że można mieć inne spojrzenie na świat. Obydwaj są niesamowitymi postaciami i bardzo ich polubiłam.

"Nikt nie żyje wiecznie, ale to, co po sobie zostawimy, utrzymuje nas przy życiu dla kogoś innego,"

Przez tą książkę się również płynie. Styl autorka jest lekki i bardzo przystępny. Nie spodziewałam się, że tak szybko uda mi się tą powieść pochłonąć. Znalazłam w niej również kilka wspaniałych cytatów i głębokich przemyśleń. Poza tym również spodobało mi się to, że w wątek obyczajowy została dodana fikcja. Jest ona bardzo subtelna, ale sprawia, ze jeszcze mocniej odczuwamy tą powieść. Kto wie co czeka nas w przyszłości? Może nastąpią kiedyś takie czasy, że technologia tak pójdzie do przodu, że będzie można przewidywać kto i kiedy umrze? To daje także wiele do myślenia, do czego ten nasz świat zmierza...

Jak dla mnie powieść Adama Silvery jest świetna. Piękna, wzruszająca i wartościowa. Pokazuje, że nie ważne ile pozostało nam życia, powinniśmy się cieszyć każdą chwilą, ryzykować i spędzać czas z bliskimi nam osobami, bo potem możemy tego żałować. Książka, którą każdy powinien przeczytać!

Niestety mi nie podpasowała ta książka. Od samego początku wiedziałam jak ma przebiegać cała akcja, natomiast koniec książki mnie zaskoczył na plus.

Książka fajna. Idealna dla osób 14+. Temat śmierci. Czasami wulgarne słowa

Temat śmierci nie jest czymś lekkim, nie jest to coś, co można lekko przyjąć do wiadomości, zwłaszcza w tak młodym wieku. Adam Silvera w swojej książce bardzo dobrze poradził sobie z tym, jakże ciężkim tematem. Widząc tytuł książki (w angielskiej wersji jeszcze bardziej chwyta za serce), wiemy jak książka się zakończy, jednak autor w pewnych momentach podsyca to uczucie nadziei, dzięki czemu książka jeszcze bardziej łamie nam serce. Uczucie smutku, żalu, straty jest pokazane w tak doskonały sposób, że uczucia dosłownie wylewają się z kartek, a my jeszcze bardziej wciągamy się w te historię i tworzymy więź z bohaterami.

Chłopaki żyją w czasach, w których o swojej śmierci dowiadujesz się przez telefon od Prognozy Śmierci, dzięki czemu jesteś w stanie spędzić swój ostatni dzień, w sposób jaki tylko chcesz. Bohaterowie postanawiają zainstalować aplikację, która doprowadza ich do siebie i od tamtego momentu, mimo braku wspólnych zainteresowań, kroczą wspólnie ciemnymi uliczkami Nowego Jorku. Starają się robić to, czego wcześniej nie mieli okazji, poznając przy tym różnych ludzi, miejsca.

,,Nasz ostatni dzień'' to historia o naprawdę ciekawym pomyśle. Bohaterowie są postaciami na tyle autentycznymi, że rozwijające się jakiekolwiek relacje w książce, są tak normalne i poprowadzone tak naturalnym tempem, że uwierzyłabym w nie naprawdę. Osobiście powiem, że to było moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i choć nie wypadło jakoś mega oszałamiająco, to nie było źle. W moim odczuciu książka jest w porządku i na jeden raz, ale myślę, że ze względu na ten oryginalny temat i dość poważne kwestie warto ją przeczytać. Do tego trzeba wspomnieć, że tak piękną (naprawdę piękną!) okładkę z miłą chęcią trzyma się na swojej półce :).

Fragment tekstu pochodzi z mojego bloga, po ciąg dalszy zapraszam tutaj:

[Adres usunięty]