Love on the Brain

Kolejna lekka książka Ali Hazelwood, która opowiada o miłości między dwojgiem naukowców. Autorka hitowej "Love Hypothesis" znów napisała opowieść o młodej naukowczyni, która żyje głównie nauką i ma mnóstwo kłopotów w życiu prywatnym i zawodowym. Fabuła jest dość przewidywalna i przypomina tę z "Love Hypothesis", jednak jest to książka w sam raz dla nastolatek. Zabawna historia, która pozwala trochę pomarzyć o miłości, jaką przeżywają bohaterowie. Fajnie też, że przełamuje pewne schematy - pracownica NASA ma fioletowe włosy :)

Książka bardzo przyjemna, można się wciągnąć i przeczytać w choćby jedno popołudnie. Bardzo podobali mi się bohaterowie. Bee potrafiła być czasami wkurzająca, ale urocze było to, jak bardzo opierała się na autorytecie Marii Skłodowskiej – Curie (doceniamy polskie akcenty w świecie nauki). Levi Ward był ciekawą postacią, jak na gbura dawał się mocno polubić.  Jako duet byli świetni, człowiek aż się prosił o więcej. W książce jest dużo humoru, całość jest lekka i przyjemna, naprawdę chce się czytać. Są momenty, które trzymają w napięciu. Generalnie to świetna zabawa dla każdego, kto lubi romanse i nie tylko.

Książka była urocza. Z pewnością jednak lepiej byłoby ją czytać jako pierwszą z dorobku autorki, bo jeśli czytało się już „The Love Hypothesis” lub którąś z innych, to można odnieść wrażenie, że gdzieś się już to widziało;)

Zdecydowanie podoba mi się  to, że świat nauki jest stale obecny w książkach autorki. Jeśli pojawiają się jakieś obce terminy, są zazwyczaj ciekawie wyjaśnione. Akcja toczy się szybko i książkę można przeczytać niemal od razu. Bohaterowie są przeuroczy i miło obserwuje się ich poczynania.  Całościowo jest dobrze. Jeśli szukasz romansu w nieco innej odsłonie niż te tradycyjne - polecam!

Ali Hazelwood uwielbiam za styl pisania i szeroko rozwiniętą wiedzę na tematy badawcze. Z wielką przyjemnością mi się czyta połączenie romansu z wątkami związanymi z badaniami naukowymi. To po prostu wychodzi autorce cudownie.

Całą książkę wciągnęłam praktycznie na raz. Uwielbiam tę książkę za poczucie humoru i bohaterów, którzy już od samego początku sprawiają, że nie da się ich nie lubić. Czytając ją, nie mogłam pozbyć się uśmiechu na twarzy. Standardowo przy książkach Ali Hazelwood piszczałam jak mała dziewczynka, a ludzie, którzy mnie wtedy widzieli napewno pomyśleli, że jestem niespełna rozumu. Jeśli tak było, to najwidoczniej nigdy nie przeczytali świetnej książki.

Autorka zarzuciła nas mnóstwem ciekawostek o Marii Skłodowskiej Curie, co urozmaica całą opowieść. Ludzie, którzy mnie znają, bądź ci co czytają moje recenzje dobrze wiedzą, że uwielbiam ciekawostki w książkach i dzięki nim, moja opinia znacznie się podnosi.

Świetnie wykreowani bohaterowie, z którymi ciężko się rozstać, wspaniale poprowadzona fabuła, ciekawostki o projekcie neuro-inżynieryjnym, poczucie humoru oraz zawiłe stosunki bohaterów, to wszystko znajdziecie w powieści "Love on the brain" Ali Hazelwood.

Możecie już wywnioskować z mojej recenzji, że książkę oczywiście bardzo wam polecam. Zachęcam was do jej przeczytania, napewno spędzicie przy niej przyjemnie czas i poprawi wam humor.

Kiedy wróg staje się sprzymierzeńcem,a może kimś więcej...

Bee żyje według jednej prostej zasady: Rób to,co w danej sytuacji zrobilaby Maria Curie.

Główna bohaterka jest dwudziestoośmioletnią neurobiolożką,która z zamiłowaniem podchodzi do swojej pracy. Niestety ostatnimi czasy nic nie idzie po jej myśli,narzeczony zdradza,w pracy też nie jest najlepiej,a wtedy los sie do niej uśmiecha i dostaje propozycję pracy głównej badaczki w programie BLINK dla NASA. Ale ! No właśnie zawsze jest jakieś ale... Okazuje się,że współprzewodniczącym projektu ma być Levi Ward. Levi jest przystojny,jedyny i niepowtarzalny... Jednak to jest ten sam Levi,który na studiach doktoranckich jej unikał jak ognia,ignorował,dawał do zrozumienia,że jej nie cierpi. W takim razie jak to może się udać i mogą razem współpracować ? To przecież nie może się udać. Od samego początku nic nie idzie zgodnie z planem.

Książkę "Love on the brain" czytało się lekko i przyjemnie. Zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu ta pozycja niż "The love hypothesis". Bee jest bardzo barwną postacią,pokazuje również to swoim wyglądem,entuzjastycznie podchodzi do zadań,walczy o swoje. Levi jest przystojny,zabawny,pozytywnie nastawiony do wszystkich oprócz Bee,z nią próbuje nie mieć kontaktu..do czasu.Według mnie książka była bardzo dobrze napisane,jednak nie było takiego wielkiego wow i uwielbienia,dobra książka na wieczór,tyle. Jak dla mnie za dużo było wstawek o Marie Curie.

Polecam.

Ocena 4,5

Od dłuższego czasu na moje półce czeka powieść The Love Hypothesis, ale jakoś nie mogę się za nią zabrać. Kolejna powieść Ali Hazelwood - Love on the brain trafiła w moje ręce przekonując mnie wątkiem NASA, który wyhaczyłam w opisie książki. Teraz na bank szybko sięgnę po The Love Hypothesis, bo styl Ali bardzo mi się spodobał 😉

Pochłonęłam? Owszem! Ba, strasznie ciężko było mi się od tej książki odrywać. Levi? Gburowaty, ale uroczy. Cud, miód. Polubiłam go od samego początku. I muszę przyznać, że nawet trochę zaskoczyło mnie, że był tak pozytywnym bohaterem. Właściwie nie mogę mu nic zarzucić. Nie było w nim ani trochę (jak dla mnie) negatywnych cech, jak to zwykle bywa w romansach, gdzie bohater często gęsto ma w sobie trochę z „tego złego”, jeśli wiecie o co mi chodzi 😉

Bee, cóż, jest dość ciekawą postacią, ale tu już nie było tak czarno biało. Miałam do niej jakieś ale, trochę mnie wkurzała, momentami miałam ochotę palnąć ją w głowę i powiedzieć „Głupia Ty!”, ale finał finałów i tak ją polubiłam.

Co do fabuły! Fantastyczna! W życiu nie pomyślałabym, że można osadzić romans w światku NASA. Trafiło to do mnie na maksa. Może przez delikatną fascynację kosmosem i NASA, która narodziła się po mojej wizycie w Houston i na przylądku Canaveral. Obydwa te miejsca zrobiły na mnie ogromne wrażenie i mam małe marzenie, że jeszcze uda mi się tam wrócić. A przez to, że przechadzałam się po Centrum Lotów Kosmicznych im. L. B. Johnsona, jeszcze bardziej wczuwałam się w historię Bee i Leviego, która działa się właśnie tam.

Dwoje mózgowców - Bee i Levi. On jest inżynierem, ona jest neurobiolożką. Znają się jeszcze z czasów studiów, gdzie - no cóż - nie pałali do siebie sympatią. A przynajmniej Bee uważała, jak z resztą całą uczelnia, że Levi jej szczerze nienawidzi. Po wielu latach mają się znowu spotkać. Ucieleśnienie marzeń Bee - zostaje współmenadżerką projektu w NASA. Jednak na jej przeogromne szczęście, cień kładzie fakt, że jej współpracownikiem ma być właśnie Levi Ward. Jakie są szanse, że dadzą radę razem współpracować? Czy uda im się dojść do porozumienia? Czy wyjaśnią sobie wydarzenia sprzed lat?

Genialna historia, trzymająca w napięciu, pełna humoru, a do tego zakończenie, które w sumie nieźle mnie zaskoczyło. Szczerze polecam!

„Love on the brain” to książka, która mnie zainteresowała fabułą, a także pozytywnymi recenzjami. Udało mi się otrzymać egzemplarz do celów recenzyjnych, dlatego też nie czekając zbyt dług zabrałam się za czytanie. To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, stwierdziłam, że kiedyś musi by ten pierwszy raz, więc się nie martwiłam. Nie raz brałam książkę w ciemno, nie bojąc się przy tym zaryzykować, do odważnych świat należy. Chciałam poznać naukową część te historii, zastanawiałam się, czy jest równie urocza jak okładka.

Główną bohaterką książki autorstwa Ali Hazelwood pod tytułem „Love on the brain” jest Bee Königswasser, bardzo inteligentna kobieta, neurobiolożka, dla której wzorem jest Maria Skłodowska Curie. Nie ma niestety szczęścia w miłości, jej ostatni związek się posypał, w pracy też jak na złość nadciągnęły ciemne chmury, nie udaje jej się otrzymać dofinansowania, na które bardzo liczyła. W życiu nie może iść ciągle pod górkę, dlatego, kiedy się okazało, że otrzymała inną propozycję była bardzo szczęśliwa. Haczyk tkwił jednak w tym, że musiała współpracować z Levim Wardem, a to było dość problematyczne. Znają się ze studiów i nigdy nie pałali do siebie sympatią, on traktował ją jak powietrze i na każdym kroku okazywał jej brak sympatii. Jak wrogowie będą mogli ze sobą pracować? Czyżby katastrofa wisiała w powietrzu? Nie mając wyjścia, Bee zaczęła pracować z mężczyzną i sprawy zaczęły przyjmować dziwny obrót. Czy na pewno czują do siebie wrogość?

„Love on the brain” to wspaniała książka z interesującymi bohaterami, których nie sposób nie polubić! Wspólnie spędzony czas przy projekcie okazuje się niezwykle owocny i zaskakujący. Negatywne emocje zaczęły znikać przekształcając się w coś zupełnie innego. Ali Hazelwood stworzyła bohaterkę z sarkastycznym poczuciem humoru, bardzo energiczną i pozytywną. Czytając książkę nie sposób było się nie uśmiechać, a nawet chichotać. Zabawne przekomarzanie, nieporozumienia, naukowe projekty, świat neurobiologii, przyjemnie było się w tym zagłębić. Udało mi się dowiedzieć, że autorka z wykształcenia jest profesorem neurobiologii, więc nie sposób się dziwić, że tak świetnie przedstawiła to środowisko. „Love on the brain” to nie tylko romans, ma także wątek detektywistyczny, które daje małą dozę dramatu. W pracy bywa różnie, a tutaj dzieje się coś, co zaniepokoiło Bee, wiadomo, że konkurencja nigdy nie śpi, więc czy można stracić czujność? Autorka nakreśliła tutaj, jak w środowisku naukowym kobiety są postrzegane, jak często muszą walczyć o to, by były traktowane poważnie. Książka bardzo mi się podobała, dała mi wytchnienie od codzienności.

„Rób to, co w danej sytuacji zrobiłaby Maria Curie” - Bee Königswasser kieruje się właśnie tą prostą zasadą, poza tym nie ma większej fanki tej fizyczki niż Bee! Kobieta jest neurobiolożką, która dostała genialną szanse na poszerzenie swoich horyzontów a mianowicie dostała posadę w której pozostała kierującą projektem neuro-inżynieryjnym w NASA. Wszystko byłoby idealnie gdyby nie to, że szefów miało być dwóch a tą drugą osobą był nie kto inny jak Levi Ward. Niestety tych dwoje nie ma zbyt dobrych wspomnień z czasów studiów doktoranckich. Levi był w stosunku do Bee potwornym dupkiem. Arcywrogowie muszą razem współpracować a na domiar złego wiele innych rzeczy nie idzie po myśli Bee. Koniecznie musicie poznać historię tej dwójki!

Tak jak wspominałam wcześniej - kocham pióro Ali! Książki z motywem naukowym totalnie skradły moje serce i mam nadzieje, że więcej historii o tej tematyce ujrzy światło dzienne. To jak autorka wkomponowała znaczący wątek o Marii Curie był totalnie genialny i sprawił, że ta historia nabrała jeszcze więcej smaku. Totalnie spodobało mi się to, że przy okazji możemy dowiedzieć się wielu ciekawostek a to zawsze sobie cenie. Narracja jest pierwszoosobowa z perspektywy Bee - zawsze powtarzam, że lubię kiedy w książce znajdują się dwie perspektywy lecz tutaj to wszystko zagrało tak idealnie, że pewne niedomowienia z drugiej strony tylko podsycały naszą ciekawość.

Ta książka przeznaczona jest dla osób pełnoletnich i takie oznaczenie znajdziemy z tylu książki - znajdziemy w tej pozycji wiele spice scen, które dodatkowo rozpalają w nas ogień. Dla osób nie lubiących tych wątków nic straconego - spokojnie możecie pominąć te momenty, ponieważ nie są one motywem przewodnim.

Bohaterowie zostali wykreowani GENIALNIE - tutaj zagrało wszystko wprost idealnie. Bee to szalona neurobiolożka, której trudno niezauważyć. Niesie na swoich barkach bagaż doświadczeń i jest totalnie silną babką! Leviego moglibyście uznać za gbura lecz zyskuje przy bliższym poznaniu - zdecydowanie uwielbiam tego mężczyznę! A oni razem tworzą niepowtarzalny duet lecz więcej już wam nic nie zdradzę.

Poruszoną mamy tutaj kwestie braku równości między kobietami a mężczyznami w świecie STEM - autorka pokazuje, że nadal żyjemy w świecie gdzie to mężczyzn uważa się za lepszych w naukach ścisłych i technicznych a kobiety są nic niewartym elementem w tym światku. Ogromnie cieszę się, że autorka mówi o tym głośno i pokazuje, że kobiety są równie mądre i inteligentne co mężczyźni i mogą wiele zdobyć w tym środowisku.

Ta książka zawiera wiele innych genialnych wątków, o których mogłabym mówić i mówić lecz myślę, że musicie to wszystko poznać sami by móc cieszyć się w pełni tą historią.

Dodam, że znajdziemy w tej pozycji totalny plot twist, który powoduje, że zbieramy szczękę z podłogi. Tutaj mamy totalną mieszankę różnych emocji co uważam za ogromny plus!

Dla fanów naukowego klimatu, w którym możemy świetnie się bawić, gdzie historia dostarczy nam wielu ciekawostek i totalnego ognia - ta pozycja jest totalnie idealna! Ja ze swojej strony polecę tą książkę każdemu, ponieważ pokochałam ją całym sercem!

"Nie musisz nawet przyznawać sama przed sobą, że mnie kochasz, bo ja kocham cię za nas dwoje."🥹

Zdarza się, że robię reread czegoś, co czytałam wcześniej w oryginale i tak właśnie było z książką "Love on the brain" Ali Hazelwood. Moje przemyślenia? Spodobało mi się bardziej, niż za pierwszym razem! 🩷

Autorka pisze powieści i nowele, których bohaterowie poruszają się po świecie nauki, badań, uniwersytetów, odkryć i wynalazków. Już sama ta tematyka zachęca do sięgnięcia po jej pozycje, bo jest szalenie interesująca i rzadko wykorzystywana w romansach. 😉

W "Love on the brain" poznajemy szaloną Bee- neurobiolożkę, która otrzymuje szansę pracy dla NASA. To spełnienie jej marzeń i duży sukces, zważywszy, że kobiety w jej środowisku rzadko są odpowiednio doceniane.

Niestety, okazuje się, że Bee będzie musiała współpracować z Levim - facetem, który nienawidził jej przez cały okres studiów, nie wiadomo z jakiego powodu.

Mimo to, Bee nie zamierza unosić się honorem i próbuje zachowywać się profesjonalnie.

Niestety, nic nie idzie zgodnie z planem.

Brakuje sprzętu, projekt stoi w miejscu, a wszystko wskazuje na to, że to Levi macza palce we wszystkim, co złego się dzieje.

Tylko czy aby na pewno?

A może nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać?

😁

Tak mi się ta książka podobała, że aż nie wiem, od czego zacząć!

Może od tego, co jest już na pierwszej stronie, czyli wątek Marii Skłodowskiej-Curie! Ja wiem, że to chyba cecha Polaków, że bardzo się jarają, jak tylko ktoś wspomni o słynnym rodaku, ale nic na to nie poradzę! Zwłaszcza, że Maria okazała się tu być bardzo ważną postacią, wręcz jedną z głównych bohaterek, choć tylko platonicznie.

Inną ciekawą kobiecą postacią była asystentka Bee! Bardzo barwnie zbudowana, dziwnie świetna i uroczo zabawna, chciałabym ją poznać w realu, chociaż pewnie czułabym w jej obecności ziarenko niepokoju.😉

O Levim nie ma się co rozpisywać- kolejny idealny facet dołączający do listy moich książkowych mężów. 🤷🏼‍♀️ Może nieco nieśmiały, ale nie w każdej sytuacji. 😉

Bee również skradła moje serce, i myślę, że wiele czytelniczek znajdzie w niej cząstkę siebie, bo była tak bardzo normalna, a przy tym genialna! Cudowna, wrażliwa kobieta, z jednej strony przestraszona i niepewna, a z drugiej odważna i pracowita. Kiedy dorosnę, chcę być jak Bee!

Wątek romantyczny tutaj to lekki slow burn, jeśli czytaliście "The love hypothesis", to możecie spodziewać się czegoś podobnego, ale jednocześnie absolutnie wyjątkowego. 🩷

Nie zabraknie tu również humoru i chemii między bohaterami, a nawet wątku lekko sensacyjnego!

Tutaj również ukłony w stronę tłumacza- świetna robota, a sam fakt, że ponowne przeczytanie tego po polsku spodobało mi się bardziej, niż pierwszy raz w oryginale, też o czymś świadczy. 😁

Uwielbiam w tej książce wszystko i bardzo Wam ją polecam!

9/10🩷

P.S. Podczas czytania wiadomości Ćmaka, zaczynającej się od słów "wiem, jak pachnie" prawie się popłakałam!😁🩷

Co się stanie, kiedy będziesz zmuszona zacząć pracę z, jak przypuszczasz, osobą, którą cię nie cierpi?

Gdy Bee zyskuje posadę współprzewodniczącej w projekcie BLINK jej szczęście nie zna granic, wszystko zmienia się w momencie, kiedy dowiaduje się z kim będzie współpracować- Levi Ward, „wróg” z czasów studenckich. Żeby tego było mało, ginie drogi sprzęt, mężczyźni ignorują jej propozycje , a program zostaje zmieniony. Może być gorzej?

To było... absurdalne. Chciałabym zacząć od naukowych treści i masie informacji o Marie-Curie, które nie zmieniły mojego życia, chociaż bohaterka pewnie na to by liczyła. Nie zrozumiałam większości z tego, co zostało napisane w tej książce i w połowy słów nie potrafiłam nawet wymówić. Gdyby nie wątek romantyczny wyniosłabym z tej historii jedynie opowieść o Curie i śmierci jej męża. Brakowało mi tutaj czegoś, co jako zwykły człowiek, bym zrozumiała. Budowa ludzkiego mózgu,stymulacje neuronów i etapy tworzenia hełmu zdecydowanie nie są dla każdego

Sama relacja Bee i Warda zmieniała się stopniowo, nie zostałam wrzucona na głęboką wodę, kiedy po dwóch dniach bohaterowie wyznają sobie miłość, a byłam świadkiem ich wspólnego otwierania się na siebie nawzajem. Chociaż nie zaprzeczę, że irytowała mnie postawa Bee i jej dziecinne zachowanie. Biorąc pod uwagę jej wiek, została wykreowana na rozchwianą emocjonalnie nastolatkę, a nie dojrzałą kobietę z tytułem doktora, o czym świadczy chociażby nagły płacz na widok martwego oposa. Nie miała tej głębi, której szukam w postaciach, za to Levi już tak. Jego przeszłość i charakter poruszyły moje serce. Jeśli chodzi natomiast o sceny erotyczne, nie mam nic do zarzucenia, zostały napisane ze smakiem i nie sprawiły, że poczułam się niekomfortowo.

Trudno wypowiedzieć mi się za to na temat stylu autorki. Były fragmenty, które męczyłam (proces tworzenia hełmu, rozmowy Bee z Rocio), były takie, które czytałam z łatwością (akcja ratunkowa z cmentarza, spotkanie z pułkownikiem). Byłam rozdarta między chęcią czytania dalej, a chęcią odłożenia te książki na półkę. Było dobrze i źle jednocześnie.

Z kolei zakończenie było tak oderwane od rzeczywistości, że nie mam nawet pytań, jak to się stało. Chociaż nie wiem, jak wy, ale ja bym chciała mieć kota, który uratuje mnie przez kulką z pistoletu od psychopatycznego kolegi z pracy.

Gdybym miała określić tę historię dwoma słowami, użyłabym tych: irracjonalna i naukowa.

,,Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy" opowiada historię Bee i Leviego. To też druga książka Ali Hazelwood, która jest romansem osadzonym w środowisku akademickim.

Dużym plusem tej powieści są zdecydowanie bohaterowie. Ciekawie wypadają postacie drugoplanowe, które mają konkretną rolę w tej historii i dobrze nakreślone osobowości. Czego brakowało mi w ,,The Love Hypothesis".

Zdecydowanie trafił do niej komizm słowny i sytuacyjny. Opierał się często na znajomości kultury i systemie Stanów Zjednoczonych, więc w pewnym sensie był on ironiczny. Nie raz uśmiechałam się podczas czytania. Humor nadał tej książce lekkiego klimatu, ale Ali Hazelwood nie uciekła od poważnych tematów.

,,Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy" Ali Hazelwood to dobra książka, przy której świetnie spędziłam czas. To lekka i urokliwa powieść, która zwraca uwagę, jak destrukcyjna i małostkowa bywa zazdrość. Pokazuje, że mimo wszystko nie warto tracić nadziei w ludzi, nawet jeśli ktoś nas zawiedzie, ponieważ świat jest pełny dobrych osób.

Twórczość Ali Hazelwood znam nie od dziś dlatego, gdy data premiery "Love on the Brain" ujrzała światło dzienne, wiedziałam, że będzie to jedna z książek, na które czekam w tym roku najbardziej. Teraz gdy jestem już po lekturze, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, iż w dalszym ciągu jestem zauroczona twórczością kobiety, której pierwsza wydana w naszym kraju książka, czyli "The Love Hypothesis", wyrwała mnie w zeszłym roku z czytelniczego zastoju i przywróciła radość z czytania książek.

"Love on the Brain" to kolejna publikacja, która pozwala czytelnikowi poznać środowisko naukowe, w którym kobiety pozostają niedoceniane, dyskryminowane i traktowane zdecydowanie gorzej od mężczyzn, tylko z powodu swojej płci. Dlatego jestem dumna z Ali Hazelwood, że zdecydowała się zwrócić uwagę na ten odwieczny problem, ponieważ uważam, że jeżeli coś jest ważne, należy mówić o tym głośno!

Książka "Love on the Brain" opowiada historię Bee Königswasser, której idolką jest Maria Skłodowska-Curie. Właśnie dlatego Bee stara się żyć według jednej prostej zasady: rób to, co zrobiłaby Maria. Dzięki tej dywizie neurobiolożka jest w stanie podjąć każdą życiową decyzję i stawić czoła wszelkim problemom. Zarówno tym zawodowym, jak i osobistym.

Bee powoli zaczyna tracić nadzieję na lepsze jutro, ponieważ po raz kolejny nie otrzymała dofinansowania swoich badań. Jej kariera utkwiła w martwym punkcie, a w dotychczasowym miejscu pracy musi użerać się z seksistowskim przełożonym. Właśnie wtedy kobieta otrzymuje propozycję współpracy z NASA. Jest przekonana, iż złapała Pana Boga za nogi, ale okazuje się, że przyjęcie oferty wiąże się z koniecznością bliskiej współpracy z Levim Wardem. Wysokim i atrakcyjnym mężczyzną z przepięknymi zielonymi oczami, z którym łączy ją burzliwa przeszłość. Jaka? Otóż na studiach doktoranckich Levi traktował Bee jak zło konieczne i bardzo wyraźnie sygnalizował, że jej nie cierpi. Czy zatem Bee i Levi będą umieli znaleźć wspólny język i dadzą radę zarządzać wspólnym projektem? Czy zdeklarowani arcywrogowie niespodziewanie staną się sprzymierzeńcami, którzy będą wspierać się na każdym kroku? Odpowiedzi na te pytania otrzymacie, sięgając po "Love on the Brain" autorstwa Ali Hazelwood.

Muszę przyznać, że autorka stworzyła lekką i urokliwą historię, pełną ciekawostek, informacji oraz zagadnień związanych ze środowiskiem naukowym, w którym pracują główni bohaterowie. Ali Hazelwood umiejętnie wplotła w nią wiele zabawnych dialogów i romantycznych momentów, które sprawiają, że książkę czyta się z zainteresowaniem, a kolejne strony dosłownie przewracają się same.

Na pochwałę zasługuje również kreacja bohaterów. Zarówno głównych, jak i tych drugoplanowych. Bee dała się poznać czytelnikom jako osoba wrażliwa, ambitna i piekielnie inteligentna, której z powodu życiowych doświadczeń brakowało trochę pewności siebie. Natomiast Levi, mimo że w niektórych momentach sprawia wrażenie niezwykle oschłego i wycofanego, w rzeczywistości jest bardzo ciepłym i troskliwym mężczyzną, którego niejedna kobieta pragnęłaby zaprosić do swojego życia. Na uwagę zasługują również liczni współpracownicy oraz zwierzęta, którzy są nieodzownym elementem tej historii, ale nie będę się na ich temat rozpisywać, aby nie psuć Wam radości z czytania.

Muszę zaznaczyć, że również bardzo podobał mi się wątek wpływu mediów społecznościowych na dzisiejszy świat i chociaż nie jestem fanką aplikacji z niebieskim ptaszkiem, przyznaję, że czytałam te fragmenty powieści z wielkim entuzjazmem.

Dlatego, jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z książką "Love on the Brain" serdecznie Was do tego zachęcam. Gwarantuję, że nie będzie to strata czasu.

“Love on the brain” to książka napisana przez Ali Hazelwood wydana przez Wydawnictwo You&YA [współpraca reklamowa z @youandyabooks]

„Rób to, co zrobiłaby Maria Skłodowska-Curie”? To motto życiowe Bee Königswasser, młodej neurobiolożki, która, dzięki tej zasadzie, jest w stanie podjąć każdą życiową decyzję.

Życie Bee wygląda aktualnie po prostu beznadziejnie. Jej kariera stanęła w martwym punkcie, dziewczyna jest pracownikiem niższego szczebla i musi użerać się z seksistowskim przełożonym, nie udało się jej otrzymać odpowiedniego dofinansowania, a do tego jej narzeczony zdradził ją z jej najlepszą przyjaciółką. Jak już coś się wali, to po całości, prawda? Jednak wszechświat miał jeszcze jakieś plany wobec losu dziewczyny i rzucił jej pod nogi propozycję współpracy z… Levim Wardem. Dziewczyna ma pracować jako współprzewodnicząca przy projekcie BLINK, w którym razem z NASA ma stworzyć hełm dla astronautów, zwiększający możliwości neuroprzekaźników. Super, ale właśnie – z Levim Wardem?!

Atrakcyjny, wysoki, ciemnowłosy, seksowny. Czego chcieć więcej? Może łatwiejszej, wspólnej przeszłości. Na studiach doktoranckich Levi, wyraźnie to sygnalizując wszem i wobec, nie znosił Bee. Traktował dziewczynę jak największego wroga. Jak współpracować, skoro zwyczajnie, po ludzku, się nie da?

Książka, jak to książki z motywem enemies to lovers, mogłaby być przewidywalna. Mogłaby zanudzić na śmierć, a na koniec sprawić, że chce nam się rzygać przez jakąś nad wyraz uroczą scenę. „Love on the brain” nie jest jednak książką schematyczną i przewidywalną. Wiadomo, traktowanie jak najgorszego wroga, skrywane uczucie, próba dotarcia do siebie i… komplikacje. To nawet nie jest spojler, a opis tradycyjnego schematu ETL. I pewnie, wszystko mogłoby być oczywiste, a jednak – nie jest, bo wykonanie jest po prostu boskie.

„Love on the brain” jest drugą książką autorki, którą miałam okazję przeczytać. Od autorki otrzymujemy wciągającą i angażującą historię, charakterne, sarkastyczne i zapadające w pamięć postaci, dialogi na wagę złota i potyczki słowne, które rozwalają na łopatki, sytuacje komiczne, dramatyczne i rozczulające.

Jest to mieszanka wybuchowa, która sprawia, że książkę czyta się z ogromną przyjemnością i w błyskawicznym tempie. Dodatkowo, sceny erotyczne, które pojawiają się w książce, nie są żenujące.

Podoba mi się również to, że autorka skupia się na przedstawieniu środowiska kobiecego w kręgu naukowców, w tym przytaczając problem lekceważenia, podważania decyzji kobiet, umniejszania, kwestionowania, dyskryminacji. Nie oszukujmy się, mimo, że nastąpiły ogromne zmiany pod tym względem na lepsze, to nadal niektórzy żyją w średniowieczu. Poruszanie takich tematów jest dobre.

Dodatkowym plusem są oczywiście ciekawostki o Marii Skłodowskiej-Curie.

Jeśli macie ochotę na uroczą, zabawną i romantyczną opowieść z mnóstwem komplikacji po drodze i naukowym tłem, to sięgnijcie po „Love on the brain”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu You&YA.

Gdy życie daje w kość, Bree Konigswasser robi to, co na jej miejscu zrobiłaby Maria Curie. Dlatego gdy pojawia się możliwość przyjęcia posady menadżerki w projekcie neuro-inżynieryjnym, Bree nie waha się długo. Problem pojawia się dopiero w momencie, gdy okaże się, że ma współpracować z Levim Wadem. Jej największym wrogiem i seksownym ciachem. Ich współpraca od początku przebiega burzliwe do czasu pewnych komplikacji, dzięki, którym sytuacja między nimi diametralnie się zmieni, a niedopowiedzenia z przeszłości wyjaśnią się. Co skrywa Levi? Jak zakończy się współpraca przy projekcie?

Prawdziwym złoczyńcą jest miłość: nie stabilny izotop, który nieustannie ulega spontanicznemu rozpadowi jądrowemu. I na zawsze pozostanie bezkarne.

Lipcowa premiera autorki “The love hypothesis” postawiła poprzeczkę bardzo wysoko, mimo wszystko do jej najnowszej książki starałam podejść się dość naturalnie, licząc się z możliwym rozczarowaniem. Jak się jednak okazało “Love on the Brain. Ddy miłość uderza do głowy” jest równie dobrą książką jak jej poprzednia, od samego początku przepadłam w tej historii i na maksa zaangażowałam się w nią. Jest to również kolejna książka, którą dość mocno przeżywałam pozytywnie piszcząć jak i negatywnie gdy miałam łzy w oczach, a zdarzył się nawet moment gdy to, co się wydarzyło, musiałam rozchodzić, bo mimo iż spodziewałam się solidnego zamieszania, to przebiło wszelkie oczekiwania.

Całośc recenzji [Adres usunięty]

🧬Bee jest neurobiolożką. Otrzymuje propozycje udziału w projekcie dla NASA. Jest podekscytowana tym zadaniem i pewnie zgodziła by się bez zastanowienia gdyby nie Levi. Znają się jeszcze z czasów studiów i Bee jest przekonana, że Levi jej nie znosi. Bee nie wyobraża sobie wspólnego zarządzania projektem. Jednak finalnie się decyduje, ponieważ ten projekt to spełnienie jej naukowych marzeń. Projekt od samego początku idzie źle. jakby ktoś go sabotował. Bee jest pewna, że to Levi, jednak ten niespodziewanie staje po jej stronie i wspiera jej działania.

🧬Nie od dziś podobają mi się książki osadzone w środowisku akademickim. Uwielbiam kiedy bohaterowie są zafascynowani zagadnieniami, które są dla mnie całkowicie abstrakcyjne. Samo czytanie o osobach, które wykorzystują swoją wiedzę do stworzenia tak zaawansowanych rzeczy jest dla mnie niezwykle odkrywcze i sprawia mi ogromną przyjemność.

🧬Bee uwielbiała Marię Skłodowską-Curie. Kiedy miała jakieś wątpliwości to zastanawiała się, co w tym momencie zrobiłaby sławna noblistka. Dzięki temu ja też zainteresowałam się tą postacią i w przyszłości zamierzam przeczytać jej biografię.

🧬W książce poruszono ważny aspekt dotyczy kobiet w środowisku naukowców. Autorka dosadnie pokazuje, że kobiety w tym męskim środowisku praktycznie na każdym kroku muszą mierzyć się z lekceważeniem i umniejszaniem ich osiągnięć. To było przykre, kiedy zespół otwarcie podważał zdanie Bee tylko dla zasady. Co z tego, że była doświadczona i miała ogromną wiedzę.

🧬Bee i Levi to para, która polubiłam od samego początku. Bardzo doceniam ich profesjonalizm i totalne skupienie na realizowanym projekcie. Obserwowanie ludzi, którzy kochają to co robią jest niezwykle budujące. Praca nad projektem pozwoliła mi poznać się na nowo i wyjaśnić dawne nieporozumienia. Ich hisotria, choć przewidywalna, to zawiera mnóstwo interesujących smaczków.

,,Love on the Brain" to świetne poczucie humoru, mnóstwo sarkazmu i nietuzinkowi bohaterowie. Idealna książka na lato 💜

Bee z pewnością skradnie Wasze serce. Jest to postać, która w większości przypadków mówi to co myśli co dla mnie w tej historii działało na plus - bo postacią, która skrywała swoje uczucia i przemyślenia był Levi. Dziewczyna obraca się w świecie naukowym, ponieważ jest świetną neurobiolożką. Dostała ona szansę na rozwój swojej kariery i miała dowodzić w nowym projekcie NASA. Jej radość z tego powodu jest dosłownie namacalna. Niestety radość dziewczyny szybko przygasa, kiedy okazuje się, że będzie współprowadzić projekt ze słynnym inżynierem Levim. Ta dwójka miała już ze sobą styczność na uczelni, niestety wtedy zdecydowanie za sobą nie przepadali. Mężczyzna niejednokrotnie podczas studiów doktoranckich zachowywał się wobec Bee jak dupek i dawał jej do zrozumienia jak bardzo jej nie lubi.

.

W książce bardzo wyraźnie mamy przedstawiony temat kobiet w męskim środowisku naukowym. Autorka przy pomocy Bee pokazuje jak kobiece postacie są lekceważone i nie traktowane poważnie przez męską część zespołu. Inni naukowcy dla zasady podważaj zdanie Bee, nie zgadzają się z nią, czasem jej nie słuchają. Dopiero kiedy otrzyma ona poparcie od Leviego pozostali pracownicy akceptują jej zdanie.

.

Jesteśmy świadkami tego jak dwójka naszych bohaterów pracuje wspólnie nad projektem. Chcąc nie chcąc spędzają oni ze sobą sporo czasu i udaje im się wypracować pewien schemat porozumienia. Bee często żartuje z tego, że Levi jej nienawidzi, a mężczyzna niejednokrotnie nie ma siły przebicia, aby wyprowadzić ją z błędu. Budowanie tego całego napięcia świetnie wpłynęło na kluczowe rozdziały książki jeśli chodzi o wątek romantyczny. A musicie wiedzieć, że na pewnym etapie historii dzieje się!

.

Bee jest postacią sarkastyczną i bardzo charyzmatyczną. Uwielbiałam czytać jej ironiczne myśli i teksty, którymi raczyła Leviego. Widać jej profesjonalne podejście do pracy i to jak bardzo jej na niej zależy. Przez to jakie akcje odwalili jej najbliżsi Bee boi się zaangażowania, bo uważa, że prędzej czy później i tak zostanie porzucona. I ciężko się jej dziwić, kiedy poznałam jej historię było mi jej naprawdę szkoda. Dziewczyna od czasu do czasu lubi również popadać w małe tarapaty, z których wyciąga ją Levi. A on.. Och.. Levi to kolejny idealny książkowy mąż. Chociaż nie jest typem, który od razu wyłoży kawę na ławę to jak już coś powie, to zapiera to dech w piersi. Uwielbiam to jaki momentami był władczy i zdecydowanie troskliwy. W książce jest wiele uroczych fragmentów, z których przekonacie się, że mówię prawdę.

.

Dla mnie ta książka jest świetna. Naprawdę bawiłam się cudownie z bohaterami. Niejednokrotnie się śmiałam, wzdychałam do tego jaki Levi jest dla Bee, wkurzałam się za nieprzychylność losu. W książce jest również motyw z małą intrygą, który potrafił utrzymać napięcie i moje zainteresowanie. Książka typu Love on the brain to idealna pozycja na wyjście z zastoju czytelniczego. To idealny wybór podczas wakacyjnego wyjazdu czy do poczytania w parku. Zdecydowanie Wam ją polecam, jeśli nie mieliście jej w swoich planach czytelniczych.

"Love on the brain" to książka, która mnie rozbawiła, pozytywnie nastroiła, a dodatkowo dostarczyła sporo ciekawostek na temat życia Marii Skłodowskiej-Curie.

To świetny romans, którego akcja dzieje się w laboratoriach NASA. Bee i Levi są arcywrogami od czasu studiów doktoranckich, a teraz przyszło im wspólnie pracować nad tajnym projektem. Uwielbiam motyw hate - love w takim wydaniu 🥰 Cięte riposty, inteligentne przytyki, wrogie myśli i próby wzajemnego lekceważenia swojej obecności 😛 Wszystko na nic...

Autorka po raz kolejny udowodniła, że ma niesamowite poczucie humoru, niesamowitą wiedzę naukową i nietuzinkowe pomysły na fabułę.

Historia sama w sobie jest dość przewidywalna, choć niektóre momenty mogą zaskoczyć 🤣 Nie będziecie się nudzić, bo autorka zadbała o odpowiednie napięcie, oprawę, wydarzenia poboczne i rozbrajające teksty Bee 🤣

Pokochałam Bee niemalże od pierwszego zdania, a Levi to wymarzony książkowy mąż.

Jeśli chcecie poprawić sobie humor i szukacie dobrego romansu to "Love on the brain" będzie idealnym wyborem.

Pamiętajcie, że to książka 18+, więc będzie też pikantne, ale w bardzo dobrym stylu.

Genialnie mi się to czytało

„W jego oczach widzę tylko szczerość. Coś się we mnie w tym momencie rodzi. Coś bolesnego, a jednocześnie pięknego. Coś, czego jeszcze nie potrafię rozgryźć ani zrozumieć”.

KOCHAM TĘ KSIĄŻKĘ. Całym sercem! Ali Hazelwood tworzy takie powieści, że ja się rozpływam. Dosłownie i tak po prostu! ♥

„Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy” to totalna cudowność.

Naukowe „wtrącenia” w powieści tworzyły jej wyjątkowy klimat. Neurobiologia jest sama w sobie (dla mnie) tak bardzo ciekawa, że czuję się w tym klimacie i czuję ekscytację bohaterów, gdy kochają to, co robią.

Bee ma niesamowity charakter, ale gdy ta kobieta się na coś uprze, to nie sposób wybić jej to z głowy. Jest nieufna, ale życie dało jej też niezłego kopa, aby mogła taka być.

Zakochałam się w Levim – w jego osobowości - skrytej, tajemniczej, trochę wstydliwej, ale też tej troskliwej. Dosłownie zakochałam się w każdym zachowaniu, które miałam okazje „dojrzeć” na przestrzeni kolejnych rozdziałów.

Uczucie między bohaterami było niesamowite. Niedopowiedzenia między nimi nie pozwoliły na złapanie tchu, bo każdy ich ruch szczegółowo śledziłam i poddawałam analizie.

Ali Hazelwood w swojej powieści stawia na kobiety – ich prawa i trudy dyskryminacji, z którymi muszą się mierzyć. Porusza tematy w sposób, które są jednocześnie bolesne, ale też dodają siły do walki o swoje potrzeby i siebie.

Zauroczyła mnie również obsesja Bee na punkcie Marii Skłodowskiej-Curie. Czytać o jej osiągnięciach i autorytecie, które inspirowały główną bohaterkę było czymś!

Czy ja muszę dodawać coś więcej? Jestem zauroczona! I uzależniona!💙💖💙

Przyznam szczerze, że chyba na żadną książkę nie czekałam tak, jak na tę 😍

Czytając zagraniczne opinie spodziewałam się, że Love on the Brain będzie wierną kopią The Love Hypothesis. Jako, że poprzednia książka autorki, to jeden z najlepszych romansów jakie przyszło mi czytać, sięgnęłam po premierę z ogromnym podekscytowaniem.

I wiecie co? Nie zawiodłam się.

Rzeczywiście, można jej zarzucić powielanie schematów, podobne motywy, niemal identyczne zachowania bohaterów, no i koncepcję opartą na tych samych fundamentach. Jednak mimo to, jakkolwiek absurdalnie to brzmi, nie czułam, że czytam to samo. Czerpałam ogromną radość z lektury, którą pochłonęłam w zastraszającym tempie. Zupełnie nie mogłam oderwać się od tej historii.

Jestem pewna, że przeczytam wszystko, absolutnie wszystko, co wyjdzie spod pióra Ali Hazelwood i będę tak samo zachwycona. Uwielbiam bohaterów, których kreuje. To, jaką niezręczną atmosferę stwarza, jak naiwne są jej postacie, ale przy tym przeraźliwie urocze.

Mogłabym jej naprawdę wiele zarzucić, ale nie mam zamiaru tego robić. Przeczytałam tę książkę z wielką przyjemnością i choć The Love Hypothesis stoi na czele mojego romansowego podium, zaraz za nią jest Bee i Levi, charakterystyczne, przeurocze postacie z Love on the Brain. Może i Levi nie dorównuje Adamowi pod kątem bycia gburem wszech czasów, a zachowanie Bee jest dosłownie odrobinę mniej niezręczne, pokochałam ich całym sercem.

A sceny, które sprawiają, że ta piękna różowa okładka, staję się książka dla dorosłych? (18+) Zdecydowanie bardziej intensywne niż w swojej poprzedniczce.

No cóż, co mogę napisać więcej, niż:

Kocham, kocham, kocham! 🤍

Przyznanie grantu realizowanego z NASA było dla Bee jak spełnienie marzeń. Była świetna w dziedzinie neurobiologii i wiedziała, że to idealny projekt dla niej. Do momentu, kiedy się dowiedziała, że współprowadzącym projekt będzie Levi, mężczyzna który nienawidził jej w czasie studiów doktoranckich. Ale czy Bee miałaby pozwolić, że jej wróg zniszczy jej szansę na przełom w karierze? Czy tak postąpiłaby Maria Skłodowska-Curie?

To, że Bee jest fanką Marii Skłodowskiej-Curie (i cały związany z tym wątek) to przyjemny polski akcent, dzięki któremu dowiedziałam się wielu ciekawostek o naszej noblistce. I o tym, jak była ona ignorowana jako pionierka w dotąd głównie męskim świecie nauki.

Książkę przeczytałam błyskawicznie. Trochę byłam zła na siebie, że nie zostawiam jej sobie na jakiś dłuższy piątkowy wieczór, żeby się delektować, tylko czytam, choćby urywkami, w każdym możliwym momencie, gdy tylko nikt nic do mnie nie mówi, co niestety zdarza się rzadko. Wiecie, mam w domu pięciolatkę, która bardzo lubi mówić i dwulatka, który chce mówić, wtedy kiedy ona mówi. Ale nawet to nie przeszkodziło mi skończyć książki zbyt szybko. Była po prostu zbyt dobra, żeby ją odłożyć.

Do tej pory zastanawiam się, która z tych dwóch książek Ali Hazelwood była lepsza. Skłaniam się chyba minimalnie ku „The Love Hypothesis” (i pewnie sobie w wakacje znów po nią sięgnę), ale to nie znaczy, że „The Love on the Brain” była zła. Obie to cudowne komedie romantyczne, ciepłe, zabawne, miejscami gorące, ale przede wszystkim z pełne chemii, z powoli rozkręcającym się napięciem miedzy bohaterami i relacją typu hate-love. Uwielbiam!

Lubicie amerykańskie komedie romantyczne? Zdarza mi się niekiedy takie filmy oglądać, a ostatnio nawet takie książki czytać. Lekkie, romantyczne i strasznie schematyczne. Niejednokrotnie wam narzekałam na schematyczność w książkach, jednak w przypadku “Love on the brain” Ali Hazelwood, owa schematyczność nie przeszkadza mi, a nawet cieszyłam się nią. Niekiedy potrzeba nam takich prostych historii, które dają pocieszenie, nie trzeba się nad nimi za dużo rozwodzić, jedyne co trzeba to cieszyć się miłą lekturą. Ten tytuł właśnie dzięki swojej schematyczności skojarzył mi się z amerykańską komedią romantyczną. Powiedzcie prawdę, niejednokrotnie można spotkać się z dwoma przyjaciółkami, jedna kolorowa i zadowolona z życia a druga gotka, często prawiąca o śmierci. Do tego dodajmy motyw hate-love, który okazał się nad wyraz rozdmuchany, oczywiście nie zapomnijmy o ogromnym przyrodzeniu głównego bohatera, który musiał być tak wielki i niejednokrotnie musiało być to wspominane, ponieważ inaczej można byłoby zapomnieć, że to książka Ali Hazelwood.

Bee Königswasser uwielbia Marię Skłodowską Curie, swoje działania opiera na myśli: co zrobiłaby Maria? Ostatnio jej życie się posypało, najlepsza przyjaciółka przespała się z jej narzeczonym, przez co Bee decyduje, że w jej życiu nie jest potrzebna miłość. Wystarczy jej praca i osiągnięcia naukowe oraz fakt, że dostała się do elitarnego programu NASA. Levi Ward to prawdziwy przystojniak, wysoki, umięśniony i posiadający piękne i niezwykle zielone oczy. Do tego dodajmy fakt, że jest cenionym inżynierem i właśnie on będzie osobą, z którą Bee musi ściśle współpracować. Kilka lat temu poznali się w innych okolicznościach, jednak Ward od samego początku pokazywał, że nie cierpi Bee, więc teraz nie widzi jej się praca z człowiekiem, który nią gardził. Czy uda im się zakopać topór wojenny?

Często spotykacie się z nawiązaniami w książce do naszych rodaków, oczywiście chodzi mi o książki zagraniczne. W “Love on the brain” bardzo często jest wspominana Maria Skłodowska Curie, ale to nie wszystko, sama główna bohaterka jest w jednej części polką, a dokładniej jej matka była w połowie polką. Ucieszył mnie ten fakt, ponieważ mało kiedy spotykam się z polskim akcentem w zagranicznych książkach.

Bohaterowie są świetnie napisani, nie spodziewałam się, że w lekkim romansie spotkam główną bohaterkę, do której będę żywić takie uczucia, kibicowałam jej, cieszyłam się razem z nią i przeżywałam każde niepowodzenie. Tak samo miałam z Levim, chłopak był bardzo przewidywalny, jednak na tyle słodki, że ciężko było mi doszukać się jakichś jego wad. Nie można również zapomnieć o humorze, który dosłownie wylewa się ze stron, nieistniejący kot, który atakuje jak prawdziwy tygrys to mój ulubiony fragment książki. Co prawda miała ona swoje dziwaczne momenty, autorka chyba z nich słynie, ponieważ w obu jej książkach czułam niekiedy zażenowanie. Jednak chyba zostało mi się pogodzić z tym i czekać na kolejną książkę autorki i jakoś przymknąć oko na jej momenty żenady.

Ten tytuł jest pełen pikantnych scen, napisanych dość dobrze, jednak nie idealnie i ze smakiem. Choć przyznam, że czytałam dużo gorzej opisane sceny erotyczne, więc nie mogę ich zaliczyć jako jakiś minus książki.

Nie mogę zapomnieć, że spotkamy się tu z bardzo ważnym tematem, jaki jest niesprawiedliwe traktowanie kobiet, czy osób z niższych klas społecznych w świecie naukowców. Ten temat bardzo mnie zaciekawił i mam nadzieję, że w innych książkach autorka go również pociągnie.

Polecam wam ten tytuł, jako lekką książkę, którą się szybciutko czyta, która rozbawi i wzbudzi same ciepłe uczucia. Za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu Muza i You and Ya.

Bee jest wielką fanką Marii Curie. Jako naukowiec podziwia ją i marzy o własnym sukcesie. Gdy NASA wybiera ją do wspólnego projektu nie wierzy we własne szczęście. Całą jej radość znika wraz z informacją, że jej najbliższym wspólnikiem będzie Levi Ward, największy wróg z czasów studiów. Nieziemsko przystojny, ale równie oziębły wróg nr 1.

Uwielbiam graficzne okładki, ale nie jestem zapewne w tym odosobniona 😉

Kocham relacje Bee i Levi'ego. Hate-love to relacja, która ostatnio przoduje w czytanych przeze mnie pozycjach, ale jak to często w życiu bywa, cienka jest linia między nienawiścią, a miłością.

Tylko jakimi uczuciami darzy się tych dwoje tak naprawdę? Powłóczyste , ukratkowe spojrzenia chodź pełne zgryzoty dialogi .

Bardzo spodobał mi się humor tej książki, namiętność bohaterów oraz ich rozwijającą się relację.

Bee reprezentuje bardzo silną, kobiecą osobowość, która nie boi się walczyć o prawa kobiet w bardzo zamkniętym męskim środowisku naukowców. To historia dla miłośników kotów i Marii Curie, faktów o jej życiu jest tu całkiem sporo. Miłośnicy Gwiezdnych wojen tez znajdą tu coś dla siebie, a także miłośnicy kolibrów, neurobiologii i sportu . To książka dla każdego.

Chyba mam kolejną ulubiona autorkę 😉

"Love on the brain", to kolejna książka Ali Hazelwood, która skradła moje serce i zawładnęła myślami.

💘🧠Główna bohaterka, Bee, jest neurobiolożką i właśnie dostała posadę w NASA. To ściśle tajne, ale powiem Wam - wspólnie z inżynierami ma skonstruować innowacyjny hełm dla kosmonautów. Brzmi mega fajnie, problem w tym, że projektem zarządza Levi Ward - facet, który na studiach zatruwał Bee życie. W książkce znajdziecie więc wątek enemies to lovers, a także mnóstwo typowego dla Ali humoru który do mnie osobiście bardzo trafia.

💘🧠Podobał mi się pomysł, by akcję umieścić w siedzibie NASA, fajnymi wstawkami były też ciekawostki z dziedziny nauki. Autorka po raz kolejny pisze o sytuacji kobiet w naukowym świecie i znów obudziła we mnie feministycznego ducha walki o równouprawnienie. Płeć nie powinna decydować o zarobkach, czy wartości człowieka.

💘🧠Choć książkę czytało mi się przyjemnie, trochę zabrakło mi tu elementu zaskoczenia. Całą fabułę można rozgryźć po przeczytaniu pierwszego rozdziału, a zakończenie fatwo jest przewidzieć. Jeśli czytaliście poprzednią książkę autorki "The love hypothesis" na pewno rzucą wam się też w oczy podobieństwa między bohaterami obydwu powieści. Szczególnie Levi był niemal identyczny jak Adam. Bee była ciekawą postacią (naukowczyni z kolorowymi włosami, kolczykami, tatuażami, której idolką jest Maria Skłodowska Curie) ale irytowało mnie jej podejście do związków i to jak była uparta w kwestiach, a których nie miała racji.

💘🧠Czy mi się podobało? Oczywiście! To był cudowny comfort book, pełen śmiechu, wzruszeń i naukowych ciekawostek. Ali to jedna z tych autorek, których książki podobają mi się zawsze, bez względu na wszystko 🥰 Polecam!

Gdy Bee dołącza do renomowanego projektu w NASA jej wyobrażenia zostają zrujnowane gdy okazuje się, że będzie musiała pracować z Levim - inżynierem, który przez całe studia okazywał ku niej niechęć. Czy da radę współpracować z kimś kto od początku sabotuje jej projekt?

Kocham ich!! Bee jest totalnie pozytywnie zakręcona i pełna różnych kolorów - to bardzo złożona postać z specyficznym poczuciem humoru które akurat mnie (nerdowi) bardzo odpowiadało.

Levi...o wiele większe wrażenie zrobił na mnie niż Adam z TLH. Głównie dlatego, że był bardziej uroczy, jednoczenie dostał o wiele więcej gorących scen.

Oczywiście nie zabrakło typowego dla autorki feministycznego wydźwięku kobiet w świecie nauki i nawet mamy polski akcent - główna bohaterka ma bzika na punkcie Marie Skłodowskiej Currie.

Fabuła oparta na pracy w NASA po prostu wciągała od samego początku jednak nie sądziłam, że poznamy jeszcze bliżej rodzinę Leviego i jego problemy. Szczerze czułam, że było to trochę na siłę, by nadać jego postaci głębszy charakter co moim zdaniem było zbędne - Levi był perfecto od 1 rozdziału.

Muszę docenić też pracę jaką autorka wkłada w zapoznanie się z obszarem naukowym, którymi parają się bohaterowie i jak realnie pokazuje jak wygląda środowisko uniwersyteckie/biznesu. Uwierzcie mi na słowo- tam naprawdę takie rzeczy się dzieją.

UROCZA I NAIWNA

LOVE ON THE BRAIN. GDY MIŁOŚĆ UDERZA DO GŁOWY to książka, wobec której mam mieszane odczucia. Dlaczego? Już tłumaczę.

Bardzo podoba mi się pomysł na fabułę i osadzenie jej w naukowym świecie, a także wykorzystanie motywu nieco naciąganego enemies to lovers i he falls first. Nasi bohaterowie są zakręceni na punkcie nauki i trochę im przez to umyka ze świata relacji międzyludzkich. Do tego lepiej odnajdują się w prowadzeniu kont na Twitterze, niż w rozmowie ze sobą nawzajem. I jest to niezwykle urocze. Ale jednocześnie i bardzo naiwne, co momentami nieco mi zgrzytało. Już od pierwszych stron ta historia jest do bólu przewidywalna i wszelkie zwroty akcji są niestety mało odkrywcze, bo spodziewamy się ich od samego początku. Nawet czarne charaktery obstawiłam bezbłędnie już przy pierwszych problemach bohaterów. I trochę mnie raziło, że tak wykształceni ludzie, którzy prowadzą tak skomplikowane badania, są jednocześnie tak niedomyślni i ślepi, jeśli chodzi o ich życie prywatne. I to jest ogromny minus. Dlaczego więc przeczytałam książkę do końca? Bo gdy przymknęło się oko na te typowo wattpadowe naiwne zagrania, to wyłaniała się naprawdę urocza historia, w której poruszono też ważny problem nierównego traktowania kobiet w miejscu pracy. Czy to świat NASA, czy bardziej przyziemne dziedziny - kobiety nadal są traktowane gorzej niż mężczyźni, a ich praca jest niedoceniana i umniejszana. A Bee starała się na swój sposób z tym walczyć. Ponadto, na plus była kreacja postaci drugoplanowych. Reike, Rocio, Kaylee - te bohaterki zdecydowanie zyskały moją sympatię już od pierwszych stron. A do tego pojawiły się urocze koty, które odegrały ważne role - i to aż dwa! Podobał mi się też polski akcent - Bee nie dość, że miała polskie korzenie i przez jakiś czas tam mieszkała, to jeszcze jej idolką była Maria Skłodowska-Curie - uwielbiam takie smaczki!

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, z których każdy ma tytuł związany z częścią mózgu, co podkręca naukowe otoczenie naszej bohaterki. Bee jest również pierwszoosobową narratorką powieści i dzięki temu możemy ją lepiej poznać i zrozumieć jej zachowanie. Brak narracji Levi'ego powoduje, że nieco później dowiadujemy się oficjalnie co siedzi w jego głowie, ale nie ma powodów do obaw - jego odczucia są aż nadto widoczne, nawet i bez jego perspektywy w rozdziałach. Jeśli chodzi o styl pisania, jest on łatwy i przyjemny w odbiorze i nie miałam żadnych zgrzytów jeśli chodzi o słownictwo. Jeśli pojawiło się coś trudniejszego, zawsze pojawiało się wyjaśnienie.

PODSUMOWUJĄC

Love on the Brain. Gdy miłość uderza do głowy to urocza historia na miły wieczór, czy też popołudnie. Ogromny minus za naiwne zagrywki i niedomyślnych bohaterów, ale za to plus za ogólne wrażenia z lektury, bo czytało mi się przyjemnie, zdarzało mi się uśmiechnąć przy niektórych wydarzeniach (zwłaszcza tych z końcówki z kotką w roli głównej). Uroczy klimat, umiejętnie przełamany poważniejszym wątkiem kobiet w świecie zawodowym. Jeśli lubicie takie lekkie, niewymagające lektury, to będzie to coś dla Was, ale jeśli wolicie ambitniejsze lektury, to jednak poszukajcie czegoś innego.

Amanda Says

Poprzednia książka autorki (TLH) nie podeszła mi. Była przerysowane, absurdalna i po prostu głupiutka ( pamiętajcie, że to tylko moja opinia , jeśli Tobie się podobała to super ). Z lekką obawą sięgnęłam po kolejny tytuł.

Przyznam szczerze, że skusiła mnie do tego wspominana w książce Maria Skłodowska-Curie , którą uwielbiam i podziwiam tak jak Bee. No i NASA, które było w strefie marzeń co do miejsca pracy w innym moim wcieleniu.

Zaczęłam czytać książkę i przepadłam! Całkowicie wczułam się w jej akcję, raz dwa załapał wspólny język z Bee i zrozumiałam Leviego.

Środowisko pracy, głównie męskie, i odpowiedzialne zadanie, które ktoś sabotuje wywoływały we mnie sporo emocji.

Relacja Bee i Leviego była fajna, bez zbędnych podchodów czy udawania.

Przeszłość Bee w pełni rozumiem i pojmuję zamysł autorki na przebieg pewnej rozmowy w toalecie.

Uwielbiam!! Gdy Bee porównuje swoje życiowe sytuacje to wydarzeń z życia Marii Skłodowski-Curie ! Genialne zagranie i dodatkowa porcja wiedzy o naszej rodaczce .

Super jest też poruszenie wątku koszmarnych egzaminów na studia doktoranckie, które jednoczą wielu studentów na profilu #CoNaToMaria

I do tego genialny kot Leviego .

Jedyne do czego mogę się przyczepić to coś co spotykam w 99% erotyków, czyli męski sprzęt wielkości Pałacu Kultury. Bee wprost daje do zrozumienia, że się jej nie zmieści .serio, można było to sobie darować.

No uwielbiam tę historię! Będę pewnie jeszcze do niej wracać.

Uważaj, tutaj można się zakochać!

I naprawdę wiem, co sobie teraz myślisz. Skoro jestem taka kochliwa to, co to za ostrzeżenie, ale moi mili nie pamiętam, kiedy ostatni raz zarwałam noc dla książki. Czy istnieje poważniejszy symptom wskazujący na zauroczenie?

[Współpraca reklamowa z @youandyabooks @wydawnictwomuza]

Bee opowiada historię z magnetycznym wdziękiem i humorem. Zupełnie jakby siedziało się z nią w salonie przy butelce wina, a ona opowiadałaby, co działo się w jej życiu przez ostatnie kilka miesięcy. Zdecydowanie, bezapelacyjnie ją uwielbiam. Uśmiech nie schodził mi z twarzy.

Ile uroku ma ta opowieść będzie wiedziała tylko ta osoba, która da jej szanse, a zapewniam – spoiler alert – uroku jest nieskończona ilość. Poza tym uwielbiam ten moment w książkach, kiedy bohaterowie uświadamiają sobie, że słaba komunikacja (różne są jej powody) doprowadziła ich do miejsca, które zwyczajnie nie jest dla nich dobre i w końcu zaczynają ze sobą rozmawiać. Tak po prostu wyjaśniać niedopowiedzenia. Ich życie staje się lepsze, a przy tym moje, bo nie ma dla mnie nic ważniejszego niż to, że u ludzi (i bohaterów książkowych), których lubię dzieje się dobrze.

Nigdy też nie ukrywałam, że mam słabość do książek o mądrych ludziach. Tutaj zdecydowanie to mamy, co więcej cieszę się, że wielokrotnie zostało podkreślone, jak dyskryminowane są kobiety w świecie nauki, ile w tym środowisku krzywdzących poglądów i seksizmu.

Będę tę książkę wciskać wszystkim, bo każdy potrzebuje w życiu solidnej dawki uroku, humoru i cudowności. To totalny must read na wakacje!

PS Tima powinno zjeść stado wkurzonych oposów…

Wiedzieliście, że od pancernika można zarazić się trądem? Nie? Ja też nie. Dziękujmy Rocio i wystrzegajmy się tych mściwych, okrytych pancerzem ssaków. Chyba, że to niezbyt prawdziwa informacja, a ja dałam się nabrać tak jak Bee, kiedy usłyszała o spin-offie Kubusia Puchatka pisanego przez Kinga.

To by było na tyle ciekawostek. Przejdźmy do konkretów.

Fakt pierwszy. Kocham lekkie romanse z humorem, charakterystycznymi postaciami. A jeśli jeszcze dodatkowo porusza on jakiś naprawdę istotny temat, to jestem kupiona.

Przeanalizujmy więc „Love on the brain”. Lekki romans? Odhaczamy i przy okazji zaznaczamy, że jest to książka zdecydowanie 18+, przez dosyć sporo występującej tu erotyki. Humor? To myślę jest dla każdego bardzo indywidualna kwestia, więc ocenę pozostawiam Wam. Ja śmiałam się wielokrotnie. Charakterystyczne postacie? Pomyślmy… fioletowo-włosa, wykolczykowana neurobiolożka będąca psychofanką Marii Curie prowadząca popularne konto na Twitterze, wysoki na prawie dwa metry naukowiec-weganin żyjący z czarnym siedemnastoletnim kotem, zakochany w jednej dziewczynie niezmiennie od studiów i na koniec młoda, mroczna asystentka naszej Bee marząca tylko o tym, żeby spotkać ducha feministki w siedzibie NASA. Brzmi wystarczająco oryginalnie? Odhaczam. I ważny temat… Niesprawiedliwe traktowanie kobiet wśród naukowców, stereotypowe postrzeganie płci pięknej jako tę „gorszą” i „mniej inteligentną”, podważenie sensowności egzaminów wstępnych umożliwiających rozpoczęcie studiów doktoranckich, nieuwzględnianie czyichś dokonań w pracy nad ważnym projektem, czy ostatecznie strach przed odrzuceniem, samotnością i zranieniem przez najbliższych oraz niespełnione oczekiwania rodziców i poczucie nie bycia wystarczająco dobrym. Odhaczam.

I dobrze, może wielki plot-twist pt. „Kim jest Ćmak?” ani trochę mnie nie zaskoczył (od początku wiedziałam kim jesteś), a dziwne zachowanie Levi’ego nawet na moment mnie nie zmyliło (dziwne, że zmyliło ono Bee, ale chyba na tym polegają romanse, prawda?), ale i tak świetnie bawiłam się podczas czytania, a lekkim szokiem było dla mnie odkrycie intrygi tego „złego bohatera”. Jak dla mnie, było to naprawdę dobre zakończenie, mimo że widziałam, iż nie wszystkim przypadło ono do gustu. Ale o gustach się nie dyskutuje. Utwierdzam się w przekonaniu, że naprawdę lubię książki Ali ze środowiska naukowców i czekam na więcej podobnych tytułów.

„Love on the Brain” jest już dostępne w księgarniach! Nie wiem, czy tylko ja tak czekałam na kolejną książkę Ali Hazelwood, ale mam nadzieję, że nie. Powieść jest lekką, zabawną historią z dynamiczną relacją głównych postaci. Dzięki naukowym wtrąceniom mogłam lepiej poczuć klimat lektury, która opowiada o uczuciu łączącym dwójkę naukowców.

Książka, dzięki lekkiemu językowi, jest do pochłonięcia w jeden wieczór. Fabuła zdecydowanie intryguje, a bohaterowie zapadają w pamięć. Bee jest charyzmatyczną bohaterką, która emanuje pewnością siebie. Levi zdecydowanie ma potencjał na zostanie kolejnym książkowym mężem wielu czytelniczek. Osobiście śledziłam ich relację z niemałym zainteresowaniem i piszczałam jak małe dziecko, kiedy zaczynało między nimi iskrzyć.

Polecam „Love on the Brain” dla osób ceniących lekkie powieści, w których nie brakuje humoru. Książka jest jednym z ciekawszych romansów poruszających pozycję kobiet w środowisku naukowym.

Ostatnio mam mega farta do romansów które wybieram na lekturę ;) kiedy zobaczyłam że ukaże się kolejna książka Ali Hazelwood wiedziałam że będę musiała ją przeczytać ;) po TLH i nowelkach pod jednym dachem oraz skazani na siebie miałam wielkie oczekiwania jeśli chodzi o #Loveonthebrain ;) jednak i tym razem zakochałam się w historii którą stworzyła autorka jak i w bohaterach ;) Levi jest po prostu BOSKI , nie sposób się nie zakochać w tym uroczym, słodkim mężczyźnie który do tego jest niezłym przystojniakiem. Jednak od początku.

Levi i Bee poznają się na studiach jednak kilka nieporozumień powoduje że wszyscy uważają ich za wrogów a nasza bohaterka wprost pała do niego nienawiścią i choć początkowo wydaje się że wspólna współpraca to najgorsza rzecz jaka mogła ją spotkać to z dnia na dzień dostrzega plusy a kwestie z przeszłości powoli zostają rozwiązane i przegadane. Nie mogę nie wspomnieć całej tej naukowej otoczki, projektu dla NASA i nerdowkich wstawek odnośnie choćby gwiezdnych wojen dodajemy do tego fascynację naszej bohaterki Maria cury skłodowską a jestem pewna że tak jak ja w myślach widzicie już serial teorię wielkiego podrywu. I nie oceniajcie mnie ale zawsze gdy czytam książki autorki to właśnie ten serial puszczam sobie w tle :P

Bee to szalona, otwarta osóbka która zwraca na siebie uwagę choćby kolorowymi włosami, Levi wydaje się poważny i odpowiedzialny, nie radzący sobie z emocjami i okazywaniem ich mężczyzna. Ta dwójka przez sposób w jaki została wychowana ma swoje problemy jednak jak by nie było to geniusze w swoich dziedzinach. Wiecie co jest niesamowite ? że Ali hazelwood sprawia iż nauka jest seksowna i to bardzo. To nie jest jakiś bełkot którego nie rozumieliśmy w szkole ale jej historie wzbudzają chęć poznania wszystkich tych pojeć i poczucia tej ekscytacji związanej z nauką i jej odkryciami, doświadczeniami. Jejku a chemia pomiędzy tą dwójką? Istnie kosmiczna, ale czy można było spodziewać się czegoś innego skoro pracują razem ramię w ramię tworząc hełm dla astronautów. ?

Czytajcie! Czytajcie !

Ps. miłośnicy kotów to lektura obowiązkowa dla was :P

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Nauka ma w [motyla nóżka] założenia. Jedyne, czego można w niej być pewnym, to fakt, że niczego nie można być pewnym. Nauka i tak zrobi, co zechce. Jak ja, cholera, uwielbiam naukę!"

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Love on the brain. Gdy miłość uderza do głowy" autorstwa Ali Hazelwood ma dzisiaj premierę.

Bee dostaje pracę marzeń, ale jest jeden minus. Będzie musiała współpracować z Levim Wardem, swoim arcywrogiem. To tylko trzy miesiące, więc powinnam dać radę, zanim dojdzie do rękoczynów🤭. Ale nic nie wychodzi tak, jak miało być. Zaczyna się od braku sprzętu, nikt nie traktuje jej poważnie, a projekt wisi pod znakiem zapytania. I tutaj na ratunek przychodzi Levi. Wspiera ją, naprostuje pracowników, a nawet poprze jej decyzje. Ktoś go podmienił, czy co? Czy możliwe by Bee, od początku źle interpretowała jego zachowanie???

Bee, nie da się nie polubić. Jej idolką jest Maria Curie Skłodowska, przytacza nam ciekawe fakty z jej życia i przy okazji mówi do niej, jak ma jakiś problem. Nie wierzy w miłość. Uważa, że każdy kiedyś odejdzie, jest to kwestia tylko czasu, by wszystko się posypało. Dlatego nie ryzykuje, raz to zrobiła i nie wyszło. Teraz skupia się tylko na pracy. Z jej perspektywy, mamy napisaną historię. Jest zagubiona, jak Levi zmienia swoje nastawianie do niej. Nie wie, o co może mu chodzić. Dopiero szczera rozmowa wyjaśni wiele spraw. Levi to ten nieśmiały i uroczy, mimo że na to nie wygląda, a Bee głośna, wygadana i mało domyślna 🤭. Ich relacja to takie niepewne podchody. Ona nie wie o co mu chodzi, a on boi się przyznać do uczuć, bo myśli że ma męża.

Uwielbiam tą książkę❤️❤️❤️. Jak do niej usiadłam, to odłożyłam ją dopiero jak skończyłam. Nie da się od niej oderwać. Wszystko mi się tutaj podobało i idealnie pasowało. Uwielbiam humor autorki. Cały czas miałam uśmiech na twarzy. Ta historia jest słodka i urocza, ale nie tylko. Poruszany jest temat dyskryminacji kobiet w świecie naukowym. Ale Bee się nie daje, walczy o swoje. Ta książka o wiele bardziej mi się podobała niż "The love hipotesis". Jeżeli lubicie historie romantyczne, to jest to książka dla was. Każda romantyczna dusza zakocha się w niej, tak jak ja❤️❤️❤️. Polecam ❤️❤️❤️

Bee jest neurobiolożką, fanką Marii Curie, aktywistką incognito w feministycznym ruchu wśród naukowczyń oraz wielbicielką miałczących indywidualistów na czterech łapach. Ponadto jest barwna (w przenośni i dosłownie) oraz ma wspaniałe, idealnie sarkastyczne poczucie humoru. Niestety brak jej szczęścia w miłości, dlatego postanawia całym sercem pokochać naukę. Jej kariera rusza do przodu, kiedy dostaje propozycję z NASA, by wziąć udział w projekcie neuro-inżynierskim. Los jednak nie jest tak łaskawy, jak początkowo jej się wydawało. Bee ma bowiem współprowadzić projekt ze swoim największym wrogiem, Levim Wardem. I choć ona nigdy nie miała z nim problemu, on od czasu studiów tak bardzo jej nienawidził, że ledwie mógł na nią patrzeć. Ich pierwsze dni współpracy zapowiadają koszmar, jednak szybko okazuje się, że Levi tak naprawdę stoi po stronie Bee, czego kobieta nie potrafi pojąć. Jak się później okazuje, zaskoczy ją jeszcze kilka rzeczy.

Narracja prowadzona jest przez główną bohaterkę, która jest wprost wspaniała. Już od pierwszej strony polubiłam styl, który w przypadku przekładów jest wspólnym dziełem zarówno autora jak i tłumacza. (Panie Filipie Sporczyk, szczerze gratuluję. Świetna robota!) Nie raz i nie dwa zostałam rozbawiona, rozgrzana do czerwoności i wzruszona. Sporo tego zawdzięczam właśnie sposobowi przekazu i barwnej wypowiedzi. Właściwie komentarze Bee bawiły mnie bardziej niż sama akcja, chociaż tej też nie mogę niczego zarzucić. Oj, działo się wiele, zwłaszcza pod koniec.

Lubię, gdy literatura popularna porusza ważne tematy. W „Love on the brain” też miało to miejsce. Weźmy chociaż traktowanie kobiet w świecie naukowców, czy gdziekolwiek indziej. Niby dopuszcza się je do stanowisk, ale dziwnym trafem niemal zawsze zarabiają gorzej niż mężczyzna na tym samym szczeblu, często też są ignorowane. Ali Hazelwood pokazała jedną zależność. Kobieta pośród mężczyzn z ten samej branży jest nierzadko ignorowana, nikt nawet nie chce jej wysłuchać. Chyba że trafi się jeden z mężczyzn, który zechce to zrobić i ją poprze. Wtedy rośnie prawdopodobieństwo, że reszta pójdzie jego śladem. Bez męskiego autorytetu za plecami kobieta robi za mebel. Wiem, że w wielu branżach sytuacja się zmienia, ale jednak bywają takie miejsca, gdzie nadal panuje średniowiecze.

Drugim tematem, który został wspomniany, były niesprawiedliwe i zupełnie oderwane od rzeczywistości sposoby kwalifikacji na studia doktoranckie, które w Stanach bazują na testach ( - nie wiem, jak u nas). Testy te są okropnie drogie i nie mają nic wspólnego ze sprawdzeniem wiedzy badanego. Największą szansę na zdanie mają osoby pochodzące z bogatych rodzin.

Podsumowując, „Love on the brain” skradła mi serce. Przeczytałam świetnie napisaną, szalenie romantyczną i przezabawną historię, a przy tym poznałam cudownych bohaterów, którzy są tak wyraziści jak sama Bee. (Kiedy już poznacie ją osobiście, zrozumiecie, co mam na myśli. 😉 ) Polecam całym sercem. Nie pamiętam już, kiedy ostatnio miałam w rękach równie dobrą komedię romantyczną. Zatem nie zastanawiajcie się wcale, będziecie bardziej niż zadowoleni. Przyjemności z lektury.

„Love on the brain. Kiedy miłość uderza do głowy” to lekka, zabawna i bardzo przyjemna lektura, od której trudno się oderwać.

Jeśli chodzi o całokształt to książka bardzo mi się podobała i z chęcią sięgnę po kolejne tytuły tej autorki.

To komedia romantyczna z naukowcami w rolach głównych. Oni trochę inaczej postrzegają świat i miłość.

Podobał mi się też sam zamysł przedstawienia w tej pozycji walki o równe prawa kobiet jak i osób nieuprzywilejowanych jednak, tylko zamysł.

Niestety kobiety w tej książce to odklejone feministki, które niekiedy gadają głupoty. Mówią o równości ale kiedy przychodzi co do czego sprowadzają wszystko albo do seksualności albo płci. Jak kontakty w gabinecie, obściskiwanie się etc. są odebrane przez bohaterki źle, nie dlatego, że ogólnie takie zachowanie jest niedopuszczalne ale dlatego że dotyczyło to lesbijek…

Takie ukazywanie, że niektórym wolno wszystko, a jeśli jest potępione to nie dlatego, że jest to nie na miejscu, a dlatego, że dotyczy kogoś, kto chce żeby mu było wszystko wolno.

Niestety było jeszcze dużo tego typu fragmentów i sytuacji. Kusiło mnie żeby wtedy odłożyć książkę, no bo bądźmy poważni… Jeszcze był taki fragment kiedy Bee miała problem z tym, że Levi słucha takiej muzyki jakiej lubi, a nie muzyki kobiet albo jakichś mniejszości. Pozostawię to bez komentarza…

Ogólnie sama historia jest świetna. Myślę, że warto po nią sięgnąć i przymknąć oko na fragmenty tego typu. Chociaż trochę smutno, bo ta historia mogłaby być o wiele lepsza.

Po przeczytaniu „The Love Hypothesis” wiedziałam, że będę w ciemno sięgać po każdą kolejną książkę Ali Hazelwood i okazuje się, że „Love on the Brain” zachwyciło mnie już od pierwszych stron.

Autorka ma niezwykle lekkie pióro, a jej książki pochłaniam w jeden wieczór. Naukowa otoczka niezwykle mnie fascynuje, a wzmianka na pierwszej stronie o Marii Skłodowskiej-Curie była dla mnie przyjemnym zaskoczeniem. Jak się okazało ta niezwykle silna i niestety niedoceniona kobieta była inspiracją do stworzenia całej powieści i postaci Bee, czyli naszej głównej bohaterki.

Ali jak nikt inny potrafi kreować silne kobiece postaci i pomimo, że wszyscy bohaterowie książki są świetni to jednak kobiety są tutaj górą. Bee to postać niezwykle silna, niezależna, dążąca do celu i przede wszystkim znająca swoją wartość. Kolejny raz zostajemy przeniesieni w naukowe środowisko, gdzie sukces odniosą kobiety tylko i wyłącznie te, które nie dają sobie w kaszę dmuchać i oczywiście Bee całkowicie się do nich zalicza. Podobnie jak w pierwszym tomie na drodze tej silnej kobiety musiał stanąć mężczyzna - Levi. Ich romantyczna relacja jest opisana ze smakiem i w porównaniu z TLH zbliżeń jest znacznie więcej. Mężczyzna należy do tych, których po prostu nie da się nie lubić.

Pomimo, że żyjemy w XXI wieku to codziennie wiele kobiet jest dyskryminowanych i nie branych na poważnie przez swoją płeć. To właśnie o tym pisze autorka i ukazuje walkę kobiet o swoje prawa. Walkę przeciw różnego rodzaju stereotypom i ogromnej sile jaka drzemie w każdej z nas. Oczywiście w książce wątków jest wiele i tworzą one ze sobą niesamowitą całość po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

„Love on the Brain” wczoraj rano zaczęłam i to było tak przyjemne, że czytałam w każdej możliwej chwili. Smażyłam naleśniki i ciągle czytałam (i tak kilka przypaliłam ale kto by się tam przejmował 🤭) oczywiście do wieczora skończyłam 🤭

Bardzo przyjemna, romantyczna, a jednak z bohaterami, którzy mimo naukowych tytułów niekoniecznie zawsze stąpają twardo po ziemi. Przyznaje, że jest dość przewidywalna, jednak ta ciekawość nakręcała mnie z całej siły, czekałam kiedy w końcu się domyślą wszystkiego. Początkowo miałam Leviego za typowego buraka, co oczywiście z biegiem czasu się zmieniło 🤭 Bee za to jest absolutnym świrem gdy mowa o życiorysie M.C. Skłodowskiej, szanuje za taką chęć chłonięcia i przyswajania wiedzy jeśli chodzi o wszystko co związane z naukami ścisłymi. Z przyjemnością przypatrywałam się jej uwielbieniu.

Nieporozumienie, które potrafi namieszać w całej tej relacji, a mimo tego ogląda się ją i czuje ciepło na sercu, nawet jeśli były momenty gdzie nie wszystko układało się tak jak powinno. W pewnych momentach może wzruszyć, nie wyciska łez, jednak porusza kilka sznurków, które odpowiadają za szybsze bicie serca. Spędziłam z nią naprawdę cudowny czas.

Ogólnie mogę powiedzieć, że była Za-rą-BEE-sta 😅😆