Dziwne losy Jane Eyre

Dziwne losy Jane Eyre to niesamowicie sugestywny i poruszający portret epoki wiktoriańskiej, brytyjskiego społeczeństwa oraz obraz portret bardzo silnej (szczególnie, jak na tamte czasy) kobiety. Dla mnie to jedna z pierwszych książek feministycznych, o których w XIX wieku nikt nawet nie myślał.

Należy pamiętać, iż Charlotte Brontë wydała Jane Eyre w1847 roku.

Główna bohaterka, to bardzo przeciętna z urody osoba, która nigdy, nawet w dzieciństwie nie miała szczęścia. Osierocona w młodym wieku została oddana na wychowanie surowej żonie zmarłego wuja. Oprócz Jane w domu krewnej jest także kilkoro innych dzieci. Wszyscy, cała rodzina solidarnie nienawidzą Jane i robią wszystko żeby uprzykrzyć jej życie i pozbyć się ich z ich domu.

Z biegiem czasu udaje im się to. Jane zostaje oddana na wychowanie i naukę do prywatnej, bardzo surowej szkoły z internatem. Te wszystkie wydarzenia kształtują Jane, budują jej charakter, decydują o tym, jaką będzie kobietą i tworzą postać wyjątkową, szczególnie jak na realia XIX wieku.

Co dalej dzieje się z bohaterką? Jak potoczą się losy Jane? Co będzie czuć ta wyjątkowa postać? Tego wszystkiego dowiecie się z lektury tej niezwykłej i ponadczasowej powieści. Gorąco zachęcam do sięgnięcia po Dziwne losy Jane Eyre. Nie pożałujecie.

Losy bohaterki, żyjącej w trudnych realiach XIX-wiecznej Anglii, nawet jak na tamte czasy są niezwykle, trudne, wyjątkowe. Wiele osób, ba śmiem napisać, że większość, będąc na miejscu bohaterki załamałaby się, poddała losowi. Nie Jane. Autorce udało się stworzyć niezwykłą postać, jedną z tych, które na zawsze zapadają w pamięć czytelnika.

Jednak nie tylko Jane jest wspaniale nakreślona, doskonale przedstawiona. Każda z postaci, niezależnie od tego, czy grających główne czy poboczne role, jest plastyczna, wyrazista, zmusza do zastanowienia się dlaczego tak, a nie inaczej postępuje, co nią powoduje.

Rzadko spotyka się powieści, w których każdy bohater porusza, zmusza do myślenia, ba nawet przeczołguje czytelnika emocjonalne.

Ta książka ma w sobie wszystko, genialnych bohaterów, mistrzowsko oddane realia Anglii XIX wieku, walkę z demonami w życiu realnym, ale i psychice, trud, przemyślenia, ponadczasowe przesłanie, mroczną nieomal gotycką powieść i do tego romans, zawierający się na równi w porozumieniu dusz, jak i pociągu fizycznym. Poza tym całość napisana wspaniałym, mistrzowskim językiem. Nic tylko czytać i wracać do tej książki co kilka lat. Za każdym razem w Dziwnych losach Jane Eyre odnajdziemy coś innego. Polecam.

Pani Charlotte używa bardzo eleganckiego stylu pisania, opisując kolejne zdarzenia, które pozornie toczą się spokojnie, ale naładowane są ogromem emocji, poczucia zagrożenia czy odpowiedniej atmosfery, charakterystycznej dla tamtych czasów. Wszelkie emocje, nastroje jak i opisy miejsc są nakreślone bardzo sugestywnie działając na wyobraźnie tak, że nie ma problemu z wniknięciem w dziejącą się sytuację. Autorka daje nam poczuć napięcie, różnorodne odcienie odczuć, nadając swoim bohaterom cechy i sposób bycia spotykany w czasach, gdy pisarka żyła i tworzyła. Nieraz chciałoby się, by Jane inaczej zareagowała, podjęła inne decyzje, ale jednocześnie jej zachowanie jest naznaczone normami panującymi w XIX wieku. Mamy, więc możliwość poczuć ówczesną atmosferę, realia i warunki społeczne oraz zwyczaje. Jane i tak wykazuje dużą niezależność, realizując swoje plany, buntując się przeciw niesprawiedliwemu traktowaniu i podejmując decyzje, co do swojej drogi życiowej.

To była dla mnie ogromna przyjemność zanurzyć się ponownie w historię o Jane Eyre, miłości, która nie patrzy na wygląd zewnętrzny, w jej klimat i niesamowicie ujmujący sposób pisarski kunszt. Dziś już nikt nie pisze w ten sposób romansów, z pięknym dialogami i charakterystycznymi bohaterami, bez wulgaryzmu, dostojnie i ze smakiem. I w tym zawiera się urok tej powieści.

Cała recenzja na Oaza Recenzji

„Dziwne losy Jane Eyre” to kolejny klasyk napisany przez jedną z sióstr Brontë w całkiem nowej, znacznie przyjemniejszej dla oka, graficznej oprawie.

Jane to bohaterka, którą czytelnik poznaje od dzieciństwa. Ponura dziewczyna, wiecznie małomówna, zamknięta w sobie wychowuje się w otoczeniu starszego kuzynostwa. Pomimo, iż dom jest bogaty, a rodzina posiada dobrą opinię w społeczeństwie, mała Jane nie jest szczęśliwa. Przez większość czasu usuwana na bok, staje się popychadłem dla wszystkich, włącznie z małymi dziedzicami majątku.

Pierwszym dręczycielem staje się najstarszy panicz, ciągłe utyskiwanie, a nawet bicie, stawiają Jane w sytuacji bez wyjścia. Nie może się sama obronić, a jednocześnie nie może poskarżyć na kuzyna. To błędne koło toczy się przez parę lat do czasu, kiedy ciotka pod wpływem pewnego wydarzenia decyduje się oddać dziecko do szkoły z internatem. Owa szkoła dla dziewcząt okazuje się ośrodkiem niezwykle biednym, trzymającym dyscyplinę nad dziewczynkami, natomiast jej właściciel to skąpy pleban, który oszczędza nawet na jedzeniu dla swoich podopiecznych.

To właśnie tam Jane poznaje swoją jedyną przyjaciółkę, z którą zacieśnia więź z każdym następującym rokiem. Sierota, która nie ma ani rodziców, ani nikogo na świecie, nagle poznaje dziewczynkę, która obdarza ją czymś najpiękniejszym na świecie – przyjaźnią. Jednak to szczęście nie trwa wiecznie, pewnej zimy ośrodek nawiedza zaraźliwa choroba i dziesiątkuje połowę z uczennic. W tym momencie Jane ponownie traci swój kawałek szczęścia, który z wielką starannością starała się pielęgnować.

Dorastając w ośrodku parę lat później Jane staje się młodą, inteligentną kobietą, która postanawia zostawić swoją przeszłość za sobą i wyjechać. Kobieta znajduje ogłoszenie w gazecie, które głosi, iż w pewnym majątku poszukiwana jest guwernantka. Jane szybko pisze list do tajemniczego adresata i jak najszybciej wyjeżdża w poszukiwaniu wolności i niezależności, nawet jeżeli majątek okazuje się przeklęty.

„Dziwne losy Jane Eyre” to łapiąca za serce historia dziecka – sieroty. Czytając mamy nadzieję, iż w pewnym momencie główna bohaterka znajdzie upragnione szczęście, lecz wraz z kolejnym rozdziałem przekonujemy się, że ów stan nie trwa długo. Nieszczęśliwe wydarzenia w życiu Jane wprawiają czytelnika w niezwykłą melancholię. Nieszczęścia wciąż nie kończą się. Myślę, że to wspaniała książka, nawet jeżeli spojrzymy na nią z bardziej analitycznej strony. Główna bohaterka posiada jedną, bardzo ważną cechę, którą można odnaleźć we wszystkich powieściach sióstr Brontë, dąży do niezależności. Przecież jak na te czasy samotny wyjazd w dalekie strony dla kobiety byłby nie do pomyślenia. „Dziwne losy Jane Eyre” to książka stająca zaraz obok „Wichrowych Wzgórz”, która skradła moje serce już dawno temu, czytana jeszcze w starym przekładzie.

Gorąco polecamy: Dobre Recenzje

Autor: Charlotte Brontë

Tytuł: Dziwne Losy Jane Eyre

Wydawnictwo: MG

Historia młodej dziewczyny, która po stracie obojga rodziców, trafia do domu brata swojej matki. Nie potrafi jednak obudzić uczuć u ciotki, która – gdy tylko nadarza się okazja – pozbywa się dziewczynki, wysyłając ją do szkoły dla sierot, słynącej z surowego rygoru. Jane jednak udaje się przeżyć, zdobywa wykształcenie i wreszcie znajduje pracę jako guwernantka, w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowującego przysposobioną córkę. Wydawałoby się, że tu wreszcie znajdzie prawdziwe szczęście. Jednak los upomni się zadośćuczynienia za winy z przeszłości jej ukochanego pana. Jane nocą ucieka szukać swojej drogi…

Podeszłam do tej książki, ponieważ chciałam poznać losy Jane Eyre. Nie do końca wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać, bo opinie są podzielone. Napisana została w miarę przyjemnym pismem, lecz posiadającym niekiedy trudne słowa. Nie sprawiły mi one większego problemu. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że będzie mi się ją tak dobrze czytać. Autorka fabułę prowadzi dobrze, chociaż ja i tak czytałam ją wolniej, by zrozumieć lepiej. Myślę, że nie ma problemu z odnalezieniem się w niej. Mnóstwo w niej emocji, które trzymają się nas cały czas. Od samego początku możemy zobaczyć w jaki sposób Jane jest traktowana przez swoją ciotkę. Bardzo mnie to poruszyło, ponieważ nie do końca rozumiałam postępowanie tej kobiety. Rozumiałam dlaczego dziewczynka zachowywała się w taki sposób. Od tego momentu czytałam ją z jeszcze większym zaangażowaniem. Nagle zostaje wysłana do szkoły, a ja z niecierpliwością czekałam aż zobaczę jak jej się będzie w niej żyć. Po kilku latach kobieta szuka pracy, dostaje ją w domu Edwarda Rochestera. Już wtedy wiedziałam, że coś się wydarzy, lecz nie wiedziałam w jaki sposób. Wychodzące na światło dzienne fakty wprawiały mnie w osłupienie. Okazało się, że mężczyzna nie do końca mówił prawdę. Byłam po prostu w szoku, ponieważ nie spodziewałam się tego. Czytając dalej nie mogłam oderwać się od niej. Zakończenie bardzo mnie wzruszyło. Ta historia bardzo urzekła moje serce. Po prostu ją uwielbiam. Ocena 9/10

"Dziwne losy Jane Eyre" Charlotte Brontë

Jane Eyre po śmierci obojga rodziców trafia do domu swojego wuja. Ciotka nie darzy jej zbytnią sympatią i jak najszybciej tylko może wysyła dziewczynę do szkoły z zaostrzonym rygorem. Okazuje się ona być szkołą dla sierot. Po ukończeniu nauki i zdobyciu wykształcenia Jane zatrudnia się jako guwernantka w domu pana Rochestera. Mogłoby się wydawać, że w tej posiadłości odnajdzie swój azyl. Jak jest naprawdę?

"Dziwne losy Jane Eyre" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych na świecie tytułów uchodzących za klasyki literatury. Historia młodej Jane Eyre poszukującej w życiu szczęścia i spełnienia zachwyciła miliony czytelników. Istnieje jednak malutki względem całości odsetek, któremu ta powieść nie specjalnie się podobała — ja też niestety do niego należę.

W powieści Charlotte Brontë odnajdziemy bardzo silnego ducha oddającego wiktoriański klimat. Całą opowieść spowija gęsta, duszna, momentami nawet przytłaczająca atmosfera. Czytając "Dziwne losy Jane Eyre" miałem wrażenie, że smutek i przygnębienie nieustannie wypływają spomiędzy kart książki.

Autorka opowiedziała nam bardzo przejmującą historię nie tylko o, jak tytuł wskazuje, dziwnych losach pewnej kobiety, ale też o odwadze, wewnętrznej sile kobiet, jak to często u tej autorki, o początkach emancypacji kobiet w Anglii oraz niegasnącym zapale i dążeniu z determinacją do obranych celów. Wątek romantyczny również mogę uznać za ciekawy, choć niesamowicie sztampowy, jak to w klasykach bywa.

Brontë w książce zarysowała strasznie oczytany i zdecydowanie przereklamowany w klasyce literatury motyw, jakim jest guwernantka i jej przeżycia w miejscu pracy. Zastanawia mnie to, dlaczego w tak wielu książkach z tamtych czasów pojawia się właśnie ten motyw. Całkiem subiektywnie rzecz biorąc, nie jestem jego fanem, gdy pojawia się w powieściach.

Muszę przyznać, że po lekturze "Villette" spodziewałem się, że "Dziwne losy Jane Eyre" to utwór tak samo fenomenalny, lecz mało przystępny. Zawiodłem się. Kreacja bohaterów stoi niestety na najniższym poziomie, a rozgrywające się wydarzenia są do bólu przewidywalne.

Nie polecam.

⭐4/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu MG

Istnieją takie plany, które ciągle krążą człowiekowi po głowie, lecz z różnych przyczyn ich nie realizuje. Moim takim planem jest przeczytanie wszystkich książek sióstr Bronte. Wydawnictwo MG zaczęło wznawiać książki tych autorek. Te piękne wydania zachęciły mnie do sięgnięcia po książkę „Dziwne losy Jane Eyre”. I jakie są moje wrażenia? Jak najbardziej pozytywne. Bardzo się cieszę, że w końcu przeczytałam tę książkę.

Teraz trochę o nowym wydaniu. Bardzo podoba mi się ta prosta ilustracja na okładce. Dodatkowo te szorstkie, jakby materiałowe oprawy skradły moje serce od pierwszej książki, czyli „Małych kobietek”. Cieszę się, że wydawnictwo kontynuuje wydawanie w ten sposób książek.

Nie potrafię zaprzeczyć, książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Moja ciekawość oraz spełnienie moich oczekiwań sprawiło, że spędziłam przy tej książce cały dzień. Nie potrafiłam jej odłożyć przed poznaniem całej historii, która okazała się być niezwykle ciekawa. Jestem zachwycona tą książką i mam nadzieję, że ten stan utrzyma się jeszcze przez jakiś czas.

Jestem bardzo zadowolona, że przeczytałam tę książkę dopiero teraz, gdyż w pełni mogłam delektować się historią znajdującą się na jej stronicach. Myślę, że gdybym sięgnęła po nią parę lat temu, kiedy pojawiła mi się pierwsza myśl o jej przeczytaniu, to tak by mi się nie spodobała i bym się zraziła do tej książki. A tak, teraz, jestem zachwycona i mam ochotę przeczytać ją jeszcze raz. Jeśli będę miała kiedyś jeszcze cały dzień wolny to na pewno poświęcę na jej ponownie przeczytanie. Polecam!!

Klasyka literatury ma to do siebie, że albo się ją kocha albo nienawidzi. Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy osób. Oczywiście nie mogłabym zaczytywać się w niej ciągle, ale od czasu do czasu taka lektura jest mi niezwykle potrzebna i chyba nawet niezbędna... Lubię uniwersalność tych powieści, wartości, które przekazują i ten niepowtarzalny klimat.

W ostatnich dniach swój czas poświęciłam lekturze najsłynniejszej powieści Charlotte Brontë Dziwne losy Jane Eyre.

To historia Jane, którą poznajemy jako dorastającą dziewczynkę, a której życie nie poskąpiło trudności i zmartwień. Po śmierci obojga rodziców trafia pod opiekę wujka. Nie mija dużo czasu, wujek umiera, a jego żona wysłała młodą Jane do szkoły dla sierot. Mimo wielu upokorzeń i poniżeń, których w swoim życiu doświadczyła nadal ma w sobie siłę i determinację aby realizować swoje pragnienia. W szkole Jane zdobywa wykształcenie i wkrótce ostaje nauczycielką. Znajduje pracę jako guwernantka w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowującego córkę. A to co dzieje się między Jane a Edwardem musicie przeczytać sami. ..

Autorka bardzo trafnie przybliża nam sylwetki ludzi żyjących ówcześnie ale jednocześnie potrafi zaspokoić współczesnego czytelnika. Choć mamy do czynienia tutaj z typowym romansem, historia w miarę czytania wciąga coraz bardziej. Osacza nas z każdej strony i daje poczucie, że główna bohaterka ze swoim charakterem jest niesamowicie współczesna. Z jednej strony jej determinacja i upór z drugiej inteligencja czynią ją bliską czytelnikowi, co więcej daje nadzieję na to, że każde cierpienie zostanie kiedyś wynagrodzone, a sprawiedliwość zwycięży…

Muszę jeszcze chociażby wspomnieć o tym, ze jestem zachwycona bogactwem języka i stylem autorki. Z ogromną przyjemnością poznam inne dzieła Charlotte Brontë.

Bardzo serdecznie polecam fanom literatury klasycznej, a także tym, którzy chcieli po tego typu książkę sięgnąć i przekonać się czy to jest cos dla nich….

Dziwne losy Jane Eyre" to książka z gatunku literatura klasyczna. Wielokrotnie widziałam ją w księgarniach. Wydawnictwa od wielu lat wznawiają ten klasyk. Przeglądając, księgarnie internetowe trafiłam na ponad 20 różnych okładek. Dla siebie wybrałam Wydawnictwo MG, którego książki kolekcjonuję. Przyznaję, że wygląd lektur ma dla mnie znaczenie. Liczy się też wygoda podczas czytania. Tutaj nie mam nic do zarzucenia. Jestem zadowolona z wybranej wersji.

Spotkałam się z różnymi opiniami czytelników. Jedni chwalą, że książka jest piękna i wywołuje emocje. Inni narzekają, że "wieje nudą" i nie oceniają jej wysoko.

Byłam bardzo ciekawa, jakie wrażenie zrobi na mnie ta książka.

Zacznijmy od fabuły- główną bohaterkę poznajemy, gdy jest małą dziewczynką, sierotą. Została przysposobiona przez ciotkę, która nie ukrywa do Jane swojej niechęci. Dorastająca J.Eyre źle się czuję w miejscu, który miał być jej domem. Kuzyni dokuczają i biją dziewczynę, która dostaje karę, nawet jeśli na nią nie zasłuży. Wybawieniem okazuje się odesłanie Jane Eyre do domu dla sierot. Jest dobrze traktowana, zdobywa wykształcenie. Zostaje nauczycielką, jednak postanawia zmienić coś w swoim życiu. Zamieszcza ogłoszenie o pracę. Szybko otrzymuje odpowiedź i wyrusza do nowego domu, gdzie zostaje nauczycielką małej Francuzki.

Pierwsza połowa książki to trudny czas dla Jane Eyre. Musi zmagać się z przeciwnościami, ze złym traktowaniem. Zaimponowała mi ta młodziutka dziewczyna. Myślę, że może być wzorem dla wielu współczesnych uczennic. Pokazała, jak ważny jest upór i chęć dążenia do celu. Jak dużo można osiągnąć dzięki ciężkiej pracy.

W drugiej połowie pojawia się wątek romantyczny. Jane poznaje mężczyznę, w którym się zakochuje. Podobały mi się rozważania bohaterki. Pisarka ukazała różnice wynikające z pozycji społecznej. W opisanych czasach liczyło się pochodzenie i posiadany majątek. Jane, jako sierota nie mogła być dobrą partią, szczególnie dla bogatego mężczyzny.

"Szaleństwo popełnia kobieta pozwalając, aby w jej sercu rozpaliła się miłość tajemna, która, nieodwzajemniona i nieznana, pochłonie jej życie, a odkryta i odwzajemniona, musi ją jak błędny ognik zaprowadzić na bagniste pustkowie, skąd nie ma powrotu".

Książka "Dziwne losy Jane Eyre" zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Już od początku podobał mi się styl i piękny, bogaty język. Czyta się ją lekko i bardzo szybko, co mnie trochę zaskoczyło (do tej pory myślałam, że ta gruba lektura będzie wymagała dużo czasu). Nie zabrakło barwnych opisów, które uwielbiam w klasykach. Uważam, że nie ma innej książki, która tak bardzo utkwiłaby w mojej pamięci. Z przyjemnością postawię "Jane Eyre" na swojej półce, gdzie będzie czekała, aż sięgną po nią moje córki. Polecam miłośnikom literatury klasycznej oraz czytelnikom sióstr Bronte. Mnie autorka nie zawiodła. Jestem zachwycona tą książką.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty]

Jane Eyre, osierocone dziecko, które w domu ciotki nigdy nie poczuło się jak u siebie. Wyszydzona, upokorzona, pobita (!) już w wieku 10 lat przekonuje się, czym jest niesprawiedliwość. Służące bez oporów w jej towarzystwie mówią, że może i by jej współczuły, ale jest na to zbyt brzydka i biedna. Kiedy inni pytają ją, czemu płacze, wcale nie chcą usłyszeć prawdy. Dziwią się, że nie jest wdzięczna i miła, przecież ma dach nad głową, a powinna żebrać i iść do piekła!

Jane Eyre, młoda dziewczyna, której wiatr ciągle wieje w twarz, ale nie poddaje się. Zna swoją wartość i ze stoickim spokojem przyjmuje obelgi. Podejmuje się pracy guwernantki w dworze tajemniczego pana Rochestera, po którym nie wiadomo, czego się spodziewać. Kpi sobie z niej jak większość osób, które poznała wcześniej, czy jego uczucie jednak jest szczere?

"Mam duszę jak i pan, i takież serce! A gdyby mi Bóg był dał nieco urody i wielkie bogactwa, postarałabym się, aby panu było równie ciężko odejść ode mnie, jak mnie jest ciężko odejść od pana. Nie zwracam się teraz do pana tak, jak nakazuje zwyczaj czy konwenans światowy, nawet nie jak człowiek do człowieka, ale jak wolny duch do wolnego ducha, jak gdybyśmy, przeszedłszy przez śmierć i przez grób, stali przed Bogiem równi, bo i równi przecież jesteśmy!"

Jane Eyre, niesamowicie silna kobieta, która widzi świat inaczej niż wszyscy. Wykazuje ogromną empatię, potrafi zrozumieć motywy poznanych przez nią osób i dzięki temu nie kieruje się oślepiona emocjami, ale postępuje rozważnie. Dostrzega klatki, w które społeczeństwo same się zamknęło. W takim świecie chce pozostać wolna, żyć w zgodzie ze swoimi przekonaniami, pragnie szacunku i by inni docenili jej wartość, bo na to zasługuje.

Zaiste dziwne są losy Jane Eyre. To powieść o miłości, ale to także świetny portret psychologiczny ludzi tego czasu. Gdybym z angielskich klasyków miała wybrać tylko jeden, to byłby właśnie ten tytuł.

Jeżeli ktokolwiek z Was ma jeszcze wątpliwości dotyczące tego, czy warto sięgnąć po książki sióstr Bronte, to dzieło powinno Was do tego w stu procentach przekonać. Przed Wami powieść wyjątkowa, oryginalna, wzruszająca, wspaniała. Ale zacznijmy od początku...

Główna bohaterka, Jane Eyre, z pewnością zapadnie Wam w pamięć. Jest to bardzo wyrazista postać, której losy śledzi i przeżywa każdy czytelnik. Jane może stanowić wzór do naśladowania dla wszystkich kobiet, ponieważ jest postacią idealną. Ale, jak przystało na prawdziwą porządną powieść, znajdziecie tutaj cały szereg cudownych bohaterów, którzy wywołają u Was wachlarz emocji. Jeżeli szukacie prawdziwego emocjonalnego rollercoastera, to dobrze trafiliście. Myślę, że "Dziwne losy Jane Eyre" są ponadczasowe właśnie dlatego, że opowiadają przede wszystkim o ludzkich emocjach, a te są obecne w każdym człowieku bez względu na jego wiek, pochodzenie czy epokę, w jakiej żyje.

Charlotte Bronte stworzyła arcydzieło, które do dziś jest jedną z najbardziej rozchwytywanych książek. Jeżeli nie lubicie romansów, ta powieść również jest dla Was, ponieważ wątek romantyczny - owszem, pojawia się, ale nie jest najważniejszą częścią tej historii. Czytelnik skupia się głównie na bohaterach, którzy udowadniają, że w życiu nic nie jest oczywiste i jednoznaczne.

Dodatkowym atutem jest przepiękne wydanie książki, które od razu zachwyca potencjalnego czytelnika. Wspaniale prezentuje się na półce, w szczególności w towarzystwie innych książek z tej serii ("Villette", "Wichrowe Wzgórza", "Lokatorka Wildfell Hall").

Na okładce tej książki powinno być ostrzeżenie: "Uwaga! Ta powieść może wywołać niepohamowany potok łez, emocjonalne rozdarcie oraz bezsenność". Naprawdę warto po nią sięgnąć i przeżyć samemu tę niesamowitą historię, do której z pewnością niejednokrotnie wrócicie. Sama się sobie dziwię, że sięgnęłam po "Dziwne losy Jane Eyre" dopiero teraz! Nie popełnijcie mojego błędu i już teraz przeczytajcie ten "kawał" doskonałej literatury. Polecam z całego serca.