Dwa światy. Covenant. Tom 1

Recenzja z bloga [Adres usunięty]r

"Dwa Światy" zdecydowanie jest książką ciekawą i opowiedzianą w sposób, w jaki to Armentrout potrafi. Co prawda jest to dopiero pierwszy tom, więc domyślam się, że wszystko co czytelników doprowadzi do palpitacji serca będzie działo się dopiero w późniejszych częściach. W "Dwóch Światach" głównie zostajemy wprowadzeni w świat bogów, Hematoi, półkrwistych, daimonów i wielu innych stworzeń. Większość fabuły skupia się na powrocie Alex do Przymierza, kolejnych tajemnicach, które odkrywa o sobie, swojej rodzinie i przyszłości, no i jej zakazanej relacji z Aidenem.

Główna bohaterka, Alexandria Andros, właśnie przeżywa stratę swojej matki i powraca do Przymierza, aby trenować na protektorkę. Jeśli mam być kompletnie szczera, nie jestem do niej całkowicie przekonana. Nie powiem, że mnie irytowała, bo tak nie było, ale nie zapałałam również do niej większą sympatią, tak jak się tego spodziewałam po tylu przeczytanych recenzjach, które mówiły, że jest silna, zażarta i nieustraszona. W moich oczach momentami wypadała na impulsywną, nigdy nie myślała nad swoimi czynami i szybko oceniała innych. Ale nie mogę też powiedzieć, że jest zła. Widziałam, jak bardzo dotykały ją otaczające ją sekrety, strata jej matki i momentami było mi jej szkoda. Zobaczyłam w niej tę wojowniczkę, ale podejmowała wiele głupich decyzji, na których mam nadzieję, w końcu się zacznie uczyć. Natomiast Aiden... oh, Aiden, Aiden. Nie wiem czy Armentrout ma jakiś kompleks tworzenia tych cudownych męskich bohaterów, w których zakochujemy się bez większego oporu, ale znowu jej się to udało. Bo ja zupełnie dla niego przepadłam.

"Dwa Światy" to ciekawy początek serii i chociaż nie było tu zbyt wiele akcji, to jestem pewna, że nie zabraknie jej w kolejnych częściach. Jennifer L. Armentrout przedstawia wielu mocnych bohaterów, a każdy z nich ma ważną rolę w historii. Zdecydowanie nie ma kiedy się nudzić, bo kartki praktycznie same się przekręcają. No i jest mój kochany Aiden, którego chętnie przygarnęłabym dla siebie. Ale... ale czy na pewno chcę kontynuować tę serię? Nie poczułam do tej historii takiej miłości, jak do Lux. Jasne, książka była dobra, ale nie znakomita - nie powaliła mnie na kolana i nie sprawiła, że dla niej oszalałam. Nie mam takiej potrzeby, że po prostu muszę poznać kolejne części. Nie wiem, czy jest to seria dla mnie i czy zdecyduję się na kolejne tomy. Ale jeśli wy lubicie książki fantasy, to myślę, że warto dać jej szansę. Nie wypowiem się na temat jej podobieństwa do Akademii Wampirów, ale nawet jeśli - to w końcu książki Jennifer L. Armentrout, one na ten sposób, czy inny, zawsze są dobre i zaskakują. Z tego też powodu uważam, że warto dać jej szansę. Może to akurat coś dla was :)

ELEMENTY FANTASY

Autorka stworzyła dla swojej powieści własny świat, działający na surowych i nietypowych zasadach. Jako że to historia gatunku fantasy, pojawiają się w niej elementy odbiegające od tego, co prawdziwe, jednakże w takim stopniu, że wraz z każdą kolejną stroną można w to wszystko uwierzyć. Dosłownie da się wejść w skomplikowane środowisko ludzi dzielonych na grupy ze względu na pochodzenie i płynącą w nich krew. Pojawia się tutaj Przymierze, jako szkoła o surowych zasadach, są Hematoi, czyli dzieci pochodzące ze związków bogów i śmiertelników. Są także przerażające daimony, z gębą pełną ostrych zębów i czarnymi otworami zamiast oczu.

MISTRZ I UCZENNICA

Główna bohaterka to młoda, ale bardzo odważna i waleczna dziewczyna. Gotowa do skorzystania z podarowanych jej szans, niepoddająca się tak łatwo, potrafiąca powiedzieć, co jej w duszy gra. Teraz znalazła się w dość niekorzystnym miejscu, na szczęście jednak ma u boku Aidena, przystojnego, odpowiedzialnego, czarującego i silnego protektora. Nie tworzy autorka na siłę iskry, która niewątpliwie rodzi się pomiędzy tą dwójką sama, niespiesznie, etapowo, wolno, bezpiecznie. W końcu miłosne uczucia, które z czasem na kartach książki się pojawiają, należą do tych jak najbardziej zakazanych.

WIELOWĄTKOWA FABUŁA

„Dwa światy” to jednak nie tylko relacja rodząca się pomiędzy Aidenem, a Alex. To przede wszystkim walka o przetrwanie. Trudne szkolenie, czyhający za rogiem wrogowie, wielka zagadka dotycząca matki głównej bohaterki. Zdaje się, że Alex nie wie wszystkiego, a niektóre z tajemnic, po wyjściu z kryjówek, porządnie zabolą. Czasami nieświadomość okazuje się zbawieniem, a wiedza przekleństwem. No cóż. Będzie miała Alex co odkrywać. Są postaci drugoplanowe niosące nutkę enigmy, jak chociażby niesprecyzowane intencje ojczyma bohaterki, do którego dotąd było jej daleko i rola Setha oraz tatuaży, które kiedyś miała okazję zobaczyć. Sporo się dzieje, toteż nuda jest chyba ostatnią rzeczą, jaką byłabym w stanie przypisać tej historii.

PODSUMOWANIE

Autorka jak zawsze zarzuciła bardzo ciekawym pomysłem na środowisko i bohaterów, nie powieliła schematów, a już na pewno nie „skopiowała i wkleiła” pomysłów przedstawionych w jej poprzednich historiach. Wyszła naprzeciw z dynamiczną fabułą, wielowątkową historią i zarazem gratką dla wszystkich fanów powieści paranormal romance. W efekcie, polecam szczerze.

[Adres usunięty]