Do Gwiazd

Zdecydowanie ta książka jest dla mnie odkryciem tego roku. Już od dawna znajdowała się na mojej liście „do przeczytania”, ale dopiero ostatnio trafiła mi w ręce. Cieszę się, że po nią sięgnęłam. Dzięki niej w końcu zapoznałam się z niesamowitą twórczością Brandona Sandersona.

„Do gwiazd” to powieść science-fiction osadzona w dalekiej przyszłości, gdzie na planecie Detritus ludzkość walczy o przetrwanie. Cała nadzieja spoczywa na pilotach statków kosmicznych, którzy chronią resztę mieszkańców planety przed atakującymi ich Krellami. Główna bohaterka Spensa, od kiedy tylko pamięta, chce wstąpić do szkoły pilotów i dosięgnąć gwiazd. Niestety nie jest to takie łatwe marzenie, ponieważ ludzie wciąż postrzegają ją przez pryzmat ojca, który zdezerterował w czasie najważniejszej bitwy z Krellami.

Fabuła książki wciągnęła mnie od samego początku. Być może powieść obfituje w pewne klisze od dawna obecne w literaturze YA, ale tutaj mi to nie przeszkadzało. Autor wykorzystał znane schematy, ale zrobił to umiejętnie. Poza tym w książce pojawia się także wiele nowych elementów. Dobrym tego przykładem jest na przykład motyw ze statkami kosmicznymi. Sanderson „zbudował” maszyny od podstaw, dopracował je w najmniejszych szczegółach i sprawił, że zaczęły latać. Opisy walk w powietrzu, czy podstaw pilotażu są napisane w taki sposób, że bez problemu można je sobie wyobrazić. Czuć niepokój pilotów i dynamikę bitew. Do tego dochodzą bardzo dobrze wykreowane postacie. Spodobało mi się, że przez całą książkę mogłam obserwować przemianę Spensy. Jest to dla mnie najmocniejszy punkt tej powieści. Sanderson świetnie opisał to, jak wraz z postępem fabuły przekonania głównej bohaterki, jej stosunek do świata, w którym dorastała, ulegały zmianie. Ciekawy jest także wątek z niewiedzą ludzi dotyczącą tego, dlaczego trafili na Detritusa. Czytałam wiele opinii, gdzie wspominano, że książka jest przewidywalna, ale ja z pewnością się z tym nie zgadzam. Dla mnie fabuła była nieprzewidywalna, bardzo dobrze przemyślana i co najważniejsze wciągająca. Był tylko jeden moment, gdy powieść mi się dłużyła, ale zaraz potem nastąpił finał, od którego nie mogłam się oderwać. Ostatnie rozdziały przeczytałam jednym tchem. Na pewno jest to książka, którą polecam. Jest to młodzieżówka, ale tym, którzy z tego powodu nie chcą sięgnąć po „Do gwiazd”, mogę obiecać, że podczas czytania w ogóle się tego nie czuje.

Książek Brandona Sandersona (chociaż raczej tych, którym bliżej do fantasy) od dawna byłam ciekawa, jednak tak jakoś wyszło, że nigdy nie miałam z tym autorem po drodze. Aczkolwiek ukazanie się nowego wydania jednej z jego książek było dla mnie pretekstem do sprawdzenia, co też sprawia, że te historie są aż tak popularne. Oczekiwań względem "Do gwiazd" nie miałam praktycznie żadnych - wiedziałam o niej jedynie tyle, że jest to dość sporych rozmiarów (bowiem licząca ponad 600 stron) młodzieżowa historia fantastycznonaukowa. Chociaż określenie "młodzieżowa" w wielu innych przypadkach by mnie od lektury odciągnęło, tym razem moja ciekawość zwyciężyła. I nie ukrywam, że z początku sama się dość mocno w perypetie Spensy wciągnęłam. Niestety, aż tak entuzjastyczne wrażenia nie pozostały ze mną do końca lektury... Chyba po prostu dostrzegłam, że to wyłącznie kolejna zwyczajna i powielająca znane schematy książka dla młodszych ode mnie czytelników.

Siedemnastoletnia Spensa już od dzieciństwa marzyła o tym, by pójść w ślady ojca i zostać pilotem myśliwca. Te plany poniekąd krzyżuje jednak fakt, że wszyscy dookoła uważają jej największy autorytet za tchórza, który nigdy nie był godzien swojego stanowiska. Mimo to, dziewczyna bierze sprawy w swoje ręce i planuje naprawić dobre imię swej rodziny. Chociaż tuż przed najważniejszymi egzaminami dotyka ją wszechobecna korupcję i kolesiostwo, nie zniechęca jej to do brnięcia za swoimi postawieniami. Wręcz przeciwnie - czuje się jeszcze bardziej zmotywowana do tego, by obecny system naprawić. Gdy już jednak jej zaawansowany bojowy trening się rozpoczyna, dostrzega, iż obrona jednego z ostatnich ziemskich bastionów przed kosmitami to wcale nie jest taka łatwa sprawa. Zwłaszcza, że dodatkowo niektórzy najwidoczniej skrywają przed niej sporo tajemnic...

Bohaterowie w większości nieszczególnie przypadli mi do gustu. A było ich, jak na typową młodzieżówkę przystało, dosyć wielu (może po to, by pozbywać się ich w iście Martinowskim stylu?). Spensa niejednokrotnie działa nadzwyczaj irracjonalnie i samolubnie, a i jej motywacje nie zawsze wydawały się szczególnie wiarygodne. Ale jeśli miałabym już wskazać mojego ulubionego bohatera, zapewne wybrałabym FM. Do gustu przypadł mi zamysł na silną i dumną idealistkę, pragnącą rewolucją obalić niesprawiedliwych i niedemokratycznych władców, nawet jeśli sama wywodziła się z wyższych sfer. W porządku okazał się również Rig - bliski przyjaciel Spensy - nawet jeśli fragmenty z nim i M-Botem nie stały moimi ulubionymi. Ale tak poza tym większość bohaterów istnieje jedynie po to, by protagonistka miała z kim pożartować, a może i nawet poflirtować (choć na szczęście wątek miłosny jest zdecydowanie nienachalny). Fabuła do skomplikowanych nie należy, gdyż jest ponownie powielonym schematem o biednej dziewczynie, która ma marzenie, by stać się "kimś" w świecie pełnym przeciwności losu. Styl autora okazał się plastyczny i przyjemny, nawet jeśli monotonne opisy treningów i bitew powietrznych potrafią za którymś razem nieco znużyć.

Mimo tych wszystkich wad, nie da się ukryć, że "Do gwiazd" to literatura młodzieżowa z niemałym rozmachem (gdyby już przymknąć oko na fabularne klisze i drogę na skróty). Mojego serca perypetie Spensy nie skradły, ale wciąż nie uważam, by mój czas przy lekturze został zmarnowany. Wręcz przeciwnie - cieszę się, że w końcu zapoznałam się z Brandonem Sandersonem. Co prawda w nieco nietypowym wydaniu, jednak na pewno dam mu jeszcze drugą szansę. Teraz mogło być lepiej, ale moje marudzenie zapewne wynika w głównej mierze z tego, że już niestety nie należę do grupy docelowej tego typu opowieści. Ta książka na pewno przypadnie do gustu fanom przygodowych i pełnych akcji historii - aczkolwiek tych nieco bardziej familijnych, aniżeli brutalnych i pełnych moralnych dylematów.

Do gwiazd to powieść młodzieżowa, osadzona w klimatach science fiction i napisana w narracji pierwszoosobowej. Wszystkie wydarzenia poznajemy z perspektywy Spensy i mamy okazję bardzo dobrze ją poznać - co czuje, myśli, jakie ma plany i marzenia. Jest to osoba obok której trudno przejść obojętnie i wywiera duży wpływ na otoczenie - o niezwykłej sile charakteru, ogromnej ciekawości i zawziętości. Pomimo że na każdym kroku napotyka przeciwności, to nie poddaje się, lecz stara się jeszcze bardziej, aby udowodnić wszystkim, że nie jest tchórzem. Nie sposób jej nie polubić i nie śledzić z uwagą jak przezwycięża przeciwności losu i dąży do realizacji własnych marzeń.

Czytając książkę po raz drugi, mogłem zwrócić uwagę na wiele mniejszych szczegółów i jeszcze bardziej zachwyciłem się pomysłem na fabułę i światem, w jakim żyje Spensa. Jak zwykle u Sandersona, wiele rzeczy nie jest tym, jakie się wydają, lecz skrywają większą tajemnicę. Wszystko na swój cel i nie jest dodane do powieści ot tak sobie. Nie na wszystkie pytania i wątpliwości autor udziela odpowiedzi, ale w niczym to nie przeszkadza, jedynie motywuje, aby sięgnąć po kolejne tomy.

Do gwiazd Brandona Sandersona to powieść młodzieżowa osadzona w klimatach science fiction o dążeniu do własnych marzeń i przezwyciężaniu wszelkich trudności. Przeczytana po raz drugi wciąż zachwyca i jestem pod wrażeniem pomysłu na tę powieść.

,,Wyobrażałam sobie, że te potrzaskane skały są ciałami moich wrogów, leżących z połamanymi kośćmi, unoszących drżące ręce w daremnym geście całkowitego poddania.

Byłam bardzo dziwną dziewczynką".

Niesamowita, naprawdę. Rozpoczyna się rozmową ojca z córką, którzy wyszli na powierzchnię Ziemi. Spensa jest jeszcze młodą dziewczynką, którą interesują walki w obronie swojego kraju. Bardzo chce być potrzebna i wyuczyć się takiego zawodu, by ludzie ją szanowali. W momencie ataku Obcych, których nazywają Krellami, ojciec nakazuje jej udać się do miejsca z którego przyszli. Ona daje mu słowo, a ON wyrusza na bitwę, której koniec jest katastrofalny w skutkach. Jednak cóż warte jest słowo, kiedy się go nie dotrzymuje?

Po skończonej bitwie Spensy traci coś ważnego zyskując miano osoby, którą nigdy nie chciała być. Z powodu wielkiego nieszczęścia, będzie musiała wykazać się intuicją i przebiegłością. Spełni się kogoś marzenie, a innego zostanie złamane. To coś więcej niż tylko książka,którą trzeba przeczytać.

Nawet nie macie pojęcia, jaka jest niepowtarzalna. Oj wciągnęła mnie od pierwszej linijki! Autor tak poprowadził tekst, że opowieść nas wzrusza i przeraża jednocześnie. Jest prowadzona ze smakiem nawet w krwawych momentach. Bohaterzy są mądrzy i tchórzliwi. Mają swoje marzenia i dążą do ich spełnienia. Czasami zbyt wiele biorą na swoje barki, jednak ponad wszystko chcą pokazać, że są pomocni. Że potrafią walczyć i bronić swoich.

Pozycja potrafi wyzwolić w nas ukryte marzenia i uwierzyć, że nam też może się udać. Pokazuje, że nawet tchórz ma prawo bytu, gdyż nigdy nie jest tak, że we wszystkim musimy być najlepsi. Wzruszały mnie momenty, kiedy nawet będąc na przegranej pozycji, oni nie chcieli nikogo ze swoich zostawić na pastwę losu. Mogli stracić własny oddech, a i tak po nich wracali.

Ta książka to fantazy, ale ona ewidentnie żyje. Ludzie przechodzą ciężkie próby i czasem muszą się pogodzić z tym, co nieuniknione. Jestem nią oczarowana i polecam każdemu, kto choć raz w siebie zwątpił:-)

WSPA NIA ŁA. Cudowna lektura, do której czesto powracam myślami. Świetnie napisane sci fi BARDZO w stylu Sandersona. Historia opowiada o losach Spin która od zawsze chciała być pilotem. Gdy tylko pomyślę o tej książce robi mi sie cieplej na serduszku. Kojarzy mi się też ze wspaniałym człowiekiem, z którym drogi mi się rozeszły. KOSMICZNIE POLECAM

Powieść została napisana w narracji pierwszoosobowej, czyli z perspektywy Spensy i to ona jest narratorką w książce. Powoduje to, że mamy niesamowitą okazję szczegółowo poznać jej losy, uczucia i plany. Jest to młoda dziewczyna, ale o niezwykłej sile charakteru, ogromnej ciekawości i zawziętości. Na każdym kroku - od egzaminu na pilota, po szkolenie i latanie, napotyka przeszkody, które mają ją zniechęcić do kontynuowania szkolenia i zrealizowania swojego marzenia. Jednak Spensa nie poddaje się, walczy zawzięcie i ćwiczy na symulatorze, żeby pokazać wszystkim, że nie jest tchórzem i że będzie dobrym pilotem. Nie boi się przy tym ryzykować, żeby zdobyć informacje, czy naprawić dziwny statek, który ma zupełnie inną budowę niż znane jej statki. Nie sposób zatem nie śledzić uważnie jej przygód i zmagań z nieprzychylnymi jej ludźmi.

Świat w jakim przyszło żyć Spensie jest nie do pozazdroszczenia. Nieustannie mamy zagrożenie ze strony Krelli, którzy pragną zniszczyć ludzką cywilizację, chroniącą się w jaskiniach i jednocześnie nie dopuścić do przejęcia przez ludzi spadającego złomu, zawierającego wiele cennych urządzeń. Świat ten poznajemy wraz ze Spensą - jak wygląda życie w jaskiniach, jak funkcjonują myśliwce i zastosowanej w nich technologii, jak wygląda szkolenie na pilota myśliwca, czy jakie były największe bitwy w historii. W trakcie lektury pojawia się również wiele tajemnic i pytań o to kim są Krelle, dlaczego nieustannie atakują ludzi, czy dlaczego ojciec Spensy zdradził. Na część z tych pytań Sanderson odpowiada w emocjonującym finale, ale wiele kwestii wciąż pozostaje owiane tajemnicą i niewiadomą. Dlatego czekam z niecierpliwością na kolejny tom! Patrząc z perspektywy całej książki, to kolejny raz konstrukcja świata przedstawionego mnie ogromnie zaciekawiła i nie jest wcale taka oczywista jakby się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Wszystko u Sandersona ma swój cel i nie inaczej jest przypadku tej książki.

Spensy nie sposób nie polubić i nie kibicować jej w dążeniu do własnych marzeń. Bo to właśnie o tym jest ta książka. O przezwyciężaniu przeciwności losu i dążeniu do upragnionego celu, kiedy los rzuca nam kłody pod nogi. Spensa miewa chwila kryzysu, kiedy giną jej koledzy ze szkolenia, kiedy musi spać w jaskini, ponieważ nie może spać razem z członkami swojej eskadry, ale nie nigdy się nie poddaje. Zawsze może liczyć na swojego przyjaciela Riga, z którym dzieli marzenie o zostaniu pilotem, na instruktora Cobba, przyjaciela jej ojca, czy członków eskadry. I choć zdaję sobie sprawę, że to młodzieżówka, którą bardziej zachwycą się osoby ode mnie młodsze, to mnie również oczarowała.

Do gwiazd jest to bardzo ciekawie napisana książka science-fiction o dążeniu do własnych marzeń i przezwyciężaniu wszelkich trudności. Choć jest ona skierowana bardziej do młodzieży, to uważam, że również starsi czytelnicy będą bardzo dobrze wspominali jej lekturę. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka!

[Adres usunięty]