Krótka piłka. Dziennik cwaniaczka. Tom 16

Jeśli chcesz zachęcić 7-10 latka do czytania to "Dziennik cwaniaczka. Krótka piłka" jest świetnym pomysłem. Mój syn pochłania tą książkę w bardzo krótkim czasie. W serii dostępnych jest kilka różnych tytułów i każdy jest interesujący dla mojego 9 latka i czasem tylko słyszę jak śmieje się z pokoju i przybiega czytać mi zabawne historyjki. Greg to główny bohater każdej historii, który w zabawny sposób opisuje życie swojej rodziny, swoje rozterki i marzenia. To książka, która ma czarno - białe ilustracje.

Mój nastoletni syn chyba ma wszystkie przygody "Cwaniaczka". Zbiera je bardzo skrupulatnie i nie może odmówić sobie kolejnych części. Więc nic dziwnego, że i "Krótka piłka" zagościła na jego półce. Kilkanaście zwariowanych opowieści i w tym ta najnowsza, która widzę, że spełniła oczekiwania młodego. Tym bardziej, że zawzięcie mi o niej opowiadał. Co prawda, nie orientuje się w tych książkach tak mocno, ale cieszę się, że przygody Grega, sporządzone przez Kinneya sprawiają, iż mój syn z przyjemnością zasiada do czytania.

NAJGORSI Z NAJGORSZYCH

Cwaniaczek powraca. I znów rozrabia, znów pakuje się w kolejne szalone tarapaty, a my… Znów doskonale się bawimy czytając o tym wszystkim. I nie ważne czy mamy pięć, dziesięć, dwadzieścia, pięćdziesiąt czy więcej lat, jeśli jest w nas choć trochę z tego dziecka, którym kiedyś byliśmy – a nie wątpię, że tak jest – to rzecz naprawdę dla nas.

Greg nie ma łatwego życia. I nie inaczej jest teraz. Niegdyś jego mama była… koszykarką. Teraz zaś dosłownie wrabia syna w dołączenie do drużyny. Wszystko byłoby może w porządku, gdyby nie fakt, że ta akurat ekipa składa się z samych przegrywów, a jakby tego było mało, ich jedyny sponsor, bar sałatkowy (!) zamknięty został przez sanepid. Tak dla Grega i reszty drużyny zaczyna się sezon prawdziwych porażek, których kulminacją ma być konkurs dla najgorszych koszykarzy… Pytanie jednak czy nawet jego nie zawalą…

Jak ja uwielbiam tę serię! I jak świetnie się ją czyta! Jak już pisałem we wstępie, a i wspominałem nie raz, nie ma najmniejszego znaczenia, że przeznaczona jest dla dzieci ani też to, że napisana została prostym, momentami bardzo, językiem. Powieści Jeffa Kinneya to dokonała rozrywka dla czytelników w każdym wieku, którą dziecięcy i dorośli odbiorcy postrzegają wprawdzie w odmienny sposób, ale bawią się przy niej równie dobrze. Dużo serii dla najmłodszych chce takimi być. Dużo ma pretensję by stać się dziełem naprawdę familijnym i dostarczać takiej rozrywki każdemu odbiorcy. Jednakże tylko nieliczne są w stanie to osiągnąć, a Kinneyowi to się udało.

Jakim sposobem? Najprostszym: nie traktuje czytelników, jak idiotów. Wybaczcie ostre wyrażenie, ale taka jest prawda. Kinney to jeden z tych autorów, którzy doskonale pamiętają, jak to jest być dzieckiem i co się wtedy lubi. I serwuje nam bohatera takiego, jaki być powinien: niegrzecznego, dalekiego od dydaktyzmu – chociaż nauka, jak zawsze, z tego wszystkiego płynie. Greg ciągle coś psoci, cięgle coś mu nie wychodzi, z byciem grzecznym jest mu wybitnie nie po drodze, a przy okazji uważa, że wszystko wie lepiej i dąży do tego za wszelką cenę. Dzieci się w tym odnajdą, bo to przecież oni sami, rodzice i dorośli też, bo również dobrze to znają. Ale poza tym czeka nas tu jeszcze wiele atrakcji, bo przecież nie samymi bohaterami opowieść stoi.

A zatem mamy tu akcję, przygody, humor… Ciągle coś się dzieje, na nudę nie ma tu miejsca, a zabawa jest bardzo udana. Do tego wszystko to jest przyjemnie zilustrowane, bo „Dziennik cwaniaczka” to nie tylko tekst, ale też i grafiki, a dokładniej komiksowe wstawki, które uatrakcyjniają całość. A wszystko to łączy się w jedną spójną całość, którą absolutnie warto poznać. Zachęcam, bo to świetna lektura, lepsza od filmów, jakie powstały na jej podstawie.