Królewska buntowniczka. Powieść o księżniczce Małgorzacie Windsor

Niezbyt dobrze pamiętam księżniczkę Małgorzatę. Byłam mała, kiedy zmarła. Mam tylko przebłyski ze schorowaną starszą panią. Miałam okazję poznać ją lepiej przy okazji oglądania serialu "The Crown". Tam zobaczyłam niesforną siostrę Lilibet, żyjącą w cieniu siostry, która chciała być zauważona. Podobny obraz rysuje się w tej powieści.

Vera jest pisarką, która ukrywa się pod pseudonimem Rose Lavish. Kuzyn zapoznaje ją z księżniczką Małgorzatą, jej zagorzałą fanką. Z dnia na dzień kobieta dołącza do dam jej dworu. Ma okazję przekonać się, jak kapryśna potrafi być Małgorzata, gdy coś idzie nie po jej myśli. Widzi także, jak samotna wśród tłumu jest księżniczka, która nie może żyć swoim życiem. Jest w końcu córką pary królewskiej i nie wolno jej nawet podjąć decyzji o ślubie bez uzyskania królewskiej zgody.

To, co rzuca się w oczy w trakcie czytania, to fakt, jak Vera, dość charakterna bohaterka, niknie przy Małgorzacie. Już nie jest taka pewna siebie ani asertywna. I niby z jednej strony można się o to czepiać, ale z drugiej - mając do czynienia z koronowaną głową, trzeba uważać na to, co się mówi i jak się zachowuje, bo bardzo łatwo można dostać po łapach. I to widać choćby na przykładzie Caroline. Utrzymanie się w królewskim kręgu jest balansowaniem na bardzo, bardzo cienkiej linie. Sama Małgorzata jest pełna sprzeczności. Widać jej rozdarcie. Chęć bycia zauważoną, ważną, a jednocześnie niezależną.

Ta książka to krótka lekcja historii, która pokazuje, jak wyglądało życie w Wielkiej Brytanii niedługo po zakończeniu II wojny światowej. Przypomina także to, jak przebiegał początek panowania Elżbiety II. Aż mi się łezka w kącie oka kręciła, gdy wspominano o Lilibet. Nie spodziewałam się tego, że będę czytać tę powieść tuż po jej śmierci.

Moim zdaniem autorka zgrabnie połączyła fikcję z prawdziwymi wydarzeniami. Byłam w stanie uwierzyć w postać Very. Lepiej też poznałam księżniczkę Małgorzatę. Jeśli lubicie powieści historyczne i interesujecie się Windsorami, to myślę, że ta książka może Was zainteresować. Tylko pamiętajcie, to nie jest biografia Małgorzaty i są tutaj momenty, gdy niknie ona nieco, ustępując miejsca Verze.

Vera po śmierci narzeczonego uznawana jest już za starą pannę. Gdy jej kuzyn oświadcza jej, że księżniczka Małgorzata chce ją poznać, kobieta jest zaskoczona. Okazuje się, że księżniczka czytuje romanse, które Vera pisze pod pseudonimem i to właśnie alter ego dwudziestoczterolatki interesuje siostrę przyszłej królowej. Vera trafia do kręgu przyjaciół księżniczki. Jak odnajdzie się w tym świecie?

Królewska buntowniczka Georgie Blalock to powieść o Małgorzacie Windsor, księżniczce, siostrze królowej Elżbiety II. Pierwszoplanową postacią, wokół której rozgrywa się narracja, nie jest jednak sama księżniczka, lecz dama dworu – Vera. Poznajemy ją, gdy ma dwadzieścia cztery lata, jej narzeczony zginął na wojnie. Jedynym marzeniem kobiety jest przeprowadzka do Ameryki, gdzie mogłaby pisać, czyli robić to, co najbardziej kocha. W tajemnicy wydaje powieści romansowe, odkłada zarobione w ten sposób pieniądze, by móc uciec od surowych rodziców.

Vera poznaje Małgorzatę i pozwala nam zobaczyć ją jej oczami. Księżniczka znana była jako skandalistka i buntowniczka, lecz główna bohaterka widziała w niej coś innego. Małgorzata była kobietą, która łaknęła miłości – chciała być podziwiana, adorowana i kochana. Wszyscy w jej otoczeniu mieli ją wielbić, a gdy ktoś miał inne zdanie lub odważył się sprzeciwić księżniczce, kończył poza kręgiem jej znajomych. Kobieta źle lokowała uczucia, ale dla związku była gotowa poświęcić wiele. Chciała być z kimś, dlatego przymykała oczy na zdrady i lekceważenie ze strony mężczyzn.

Vera opowiada też o swojej znajomości z księżniczką. Traktuje ją jak arystokratkę, zwraca się do niej z szacunkiem, tytułując, nie mówiąc po imieniu. Potem awansuje z przyjaciółki na damę dworu, a jej obowiązki się rozszerzają. Nadal jednak musi być wobec niej delikatna. Nie może pozwolić sobie na brutalną szczerość wobec Małgorzaty. Widzi ją w różnych sytuacjach – często nieoficjalnych. Vera jest dyskretna, ale nie zawsze potrafi przejść do porządku dziennego nad tym, co robi księżniczka.

W powieści znajdziemy również wątek dotyczący samej Very. Nie jest ona bowiem tylko obserwatorką życia Małgorzaty. Ma swoje marzenia i pragnienia. Widzimy jej trudne relacje z rodzicami, a także flirty z pewnym mężczyzną. Śledzimy jej karierę pisarską. Jednak służba na dworze okazuje się dla niej o wiele bardziej wymagająca – Vera nie chce zostawić księżniczki, zależy jej na Małgorzacie, dlatego podporządkowuje jej całe swoje życie.

Królewska buntowniczka to przyjemnie napisana powieść, w której nie brakuje interesujących szczegółów dotyczących brytyjskiej monarchii. Ta fikcja historyczna spodoba się tym, którzy lubią czytać książki o prawdziwych postaciach. Interesujące bohaterki i ich nietypowa, momentami szorstka przyjaźń, sprawiają, że czytamy o tej relacji z ogromnym zaciekawieniem.

"Królewska buntowniczka" to historia Małgorzaty Windsor, młodszej siostry Królowej Elżbiety II, która jest najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii. Lubię czasami przeczytać nowinki dotyczące rodziny królewskiej, jednak nigdy nie zagłębiłam się w odleglejsze czasy niż te mające związek z księżną Dianą i jej śmiercią, nie miałam również pojęcia, że siostra Elżbiety II postrzegana była właśnie w taki taki sposób, jak opisała to autorka. Muszę przyznać, że zatopilam się w tej lekturze już od pierwszych stron i ogromnie zainteresowała mnie postać Małgorzaty i jej losy. Książka jest połączeniem prawdziwych wydarzeń i fikcji literackiej i myślę, że autorce naprawdę świetnie to wyszło, w genialny sposób oddała klimat tamtego okresu, a ja czytając niektóre sceny czułam się tak jakby gdzieś z boku przyglądała się tym wydarzeniom. Historia ta przedstawiona jest oczami Very (wymyślonej postaci) - damy dworu Małgorzaty, która z bliska obserwowała życie księżniczki. Małgorzata w latach młodzieńczych, przypadających po wojnie urzekła wszystkich poczuciem stylu, świetnym dowcipem, ale również ciętym językiem. Kobieta zachowywała się jak rozkapryszona panna, z której zdaniem nikt się nie liczył, a dodatkowo nie stroniła od skandali, intryg, alkoholu, papierosów czy tomansow, co w konsekwencji odbiło się w przyszłości na jej zdrowiu. Mogłoby się wydawać, że księżniczka Małgorzata miała wszystko o czym marzą panny w jej wieku, jednak zagłębiając się coraz bardziej w jej historię można się przekonać, że wcale tak nie jest, a tego co najcenniejsze nie da się kupić za pieniądze czy uzyskać sławą i rozgłosem. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić jak bardzo rozdarta musiała być Małgorzata, za każdym razem wybierając pomiędzy swoimi pragnieniami, marzeniami, a lojalnością wobec rodziny. Zarówno Małgorzata, jak i Vera często musiały stawać przed bardzo trudnymi decyzjami, które miały szalenie ważny wpływ na ich późniejsze żyje. Bardzo miło spędziłam czas z tą książką! Polecam fanom losów monarchii królewskiej. Moja ocena 8/10.

Chyba nie ma na świecie osoby, która nie słyszałaby o brytyjskiej rodzinie królewskiej. Sama jestem ich wielką fanką i z ciekawością śledzę doniesienia prasowe na ich temat oraz z niecierpliwością wyczekuję nowego sezonu "The Crown". Georgie Blalock zaspokoiła moja rojalistyczne popędy na wiedzę o Windsorach... Moi drodzy! Przedstawiam Wam dziś "Królewską buntowniczkę"!

Małgorzata, córka króla Jerzego VI, siostra królowej Elżbiety II, to właśnie ona gra w tej powieści pierwsze skrzypce. W końcu.

Zawsze jest tą drugą, tą młodszą, tą zbuntowaną...

Oczami Very możemy przyglądać się księżniczce podczas zabawy, tańców, spotkań towarzyskich. Czy twarz, którą pokazuje, światu jest prawdziwa? Czy ktoś spoza rodziny królewskiej naprawdę ją poznał?

Z kart powieści wyjawia nam się klasyczny obraz biednej, bogatej dziewczynki, która jest tylko elementem ładnego obrazka. Wiruje w tańcu, a jej serce pęka. Śmieje się, a w środku rozpacz rozdziera jej duszę. Chciała tylko być kimś ważnym. Jej osobowość i kontrowersyjne zachowania są jak powiew świeżego, rześkiego powietrza prosto w twarz skostniałemu protokołowi królewskiemu.

Georgie Blalock pokazała nam codzienność, którą rodzina królewska skrzętnie ukrywa przed okiem gawiedzi. Za pośrednictwem Very, przyjaciółki i damy dworu Małgorzaty, jak przez dziurkę od klucza podglądamy codzienność księżniczki, jej walkę z samotnością i o samą siebie, pośród sztywnych reguł, obowiązków i wymagań. A w tle dzieje się życie... proste, te mniej królewskie, ale jakże prawdziwe. Razem z bohaterkami, Małgorzatą i Verą, doświadczamy miłości, goryczy rozczarowania i prawdziwego dworskiego zawrotu głowy.

Och! Co to za była za lektura! Może jestem nieobiektywna przez swoje uwielbienie do Windsorów, ale cudownie było towarzyszyć w latach młodości Małgorzacie, zbuntowanej siostrze królowej. Autorka posługuje się przepięknym językiem, kreuje historię sposób cudownie angażujący, zaskakujący i bardzo barwnie oddaje uczucia, jakie towarzyszą bohaterom każdego dnia. Pokazuje nam życie księżniczki "od kuchni", od łez, przez zabawę, po niewyobrażalne uczucie wyobcowania... bo przecież nawet księżniczki potrzebują czuć się kochane.

Ciekawi Was życie na królewskim dworze? Fascynuje Was rodzina Windsorów? Lubicie powieści historyczne? Jeśli przynajmniej na jedno z tych pytań odpowiedziałeś twierdząco to "Królewska buntowniczka" będzie doskonałą lekturą.

Akcja zaczyna się jesienią 1949r. Poznajemy Verę, ambitną dwudziestoczterolatkę, która marzy, by wyrwać się z Wielkiej Brytanii do Nowym Jorku. Aby zrealizować swoje marzenia pisze romanse pod pseudonimem. Księżniczka Małgorzata fascynuje wszystkich. Bywa buntownicza, wyniosła i bezczelna. Prowadzi bogate życie towarzysykie i marzy o miłości. Los sprawia, że kobiety się poznają a Vera zostaje damą dworu. Przez postać Very autorka ukazuje księżniczkę Małgorzatę. Jej zagubienie, pragnienie sławy, rozgłosu, uwielbienia i uczucia. Ukazuje tez trudne dla rodizny królewskiej i wyższych sfer czasy przełomu, gdy stary porządek był wypierany przez postęp i ducha czasu. Ta powieść ukazuje jak trudno było kobietom. Jednym potrzeba trochę zdrowego egoizmu. Inne znów tego egoizmu mają za dużo. Związane gorsetem konwenansów, etykietą, tym co wypada. Bywało, że chciałam potrząsnąć zarówno Verą, jak i Małgorzatą. Jak łatwo nam oceniać żyjąc w innych czasach, realiach. Ta historia pokazuje, że miłość nie zawsze zwycięża, że musimy liczyć na siebie i że zawsze warto powalczyć o marzenia. "Królewska buntowniczka" czasem przydusza jak gorset, każe nam siedzieć prosto, choć chcemy rzucić się do biegu, empatia skłania nam ku współczuciu. Książka ta jest kołowrotkiem emocji z dobrym rysem historycznym. Elegancki sznyt połączony z tym co nie przystoi sprawi, że popłynięcie tą historią jak rwąca rzeką. Polecam.

Dynastia Windsorów to bez wątpienia najbardziej popularna rodzina królewska na świecie. Nic zatem dziwnego, że media tak ekspansyjnie chłoną smak każdej plotki, nowiny, czy też oficjalnego dworskiego oświadczenia. I tak samo nie zaskakuje fakt, że historia słynnego brytyjskiego rodu regularnie staje się bodźcem dla kolejnych świetnych propozycji literackich. I szczęśliwie nie są to tylko chłodne biografie – coraz częściej na rynku pojawiają się bowiem powieści fabularne, bajecznie nasączone aromatem królewskiego życia. I właśnie taką książką jest Królewska buntowniczka. Powieść o księżniczce Małgorzacie Windsor, którą czytelnikom serwuje historyczka Georgie Blalock.

To nie jest autentyczna historia, choć w jej odmęty sukcesywnie wkradają się realne wydarzenia z wytwornego życia Windsorów. Prawdziwa jest przede wszystkim ona – księżniczka Małgorzata, która zauważalnie czuje się ograniczona królewską etykietą. Czytelnik widzi w niej charakterną i bezsprzecznie żądną życia młodą kobietę, nieco wyniosłą, upartą i zuchwałą, a przy tym niezwykle subtelną i stylową. Z łatwością dostrzega w niej też ogrom kobiecej wrażliwości – w końcu to właśnie potrzeby królewskiego serca zdają się dyktować ton tej powieści. Miłość pojawia się tu nieustannie, dostarczając wszystkich swoich właściwości, od ulotnego zauroczenia, poprzez upojne pożądanie i szalone deklaracje, aż po nieuchronny ból złamanego serca – fabularnie nie są to nowe fakty, ale ich uczuciowy charakter z pewnością intensywnie działa na emocje odbiorcy.

Księżniczka Małgorzata zachwyca nieprzewidywalną postawą, ale co zaskakuje najbardziej – nie jest tu główną bohaterką. Do tej roli zaangażowana zostaje postać całkowicie fikcyjna, dwudziestoczteroletnia Vera, która niemal przypadkowo trafia na królewski dwór i tym samym może z bliska obserwować burzliwe życie księżniczki. I to właśnie jej oczami czytelnik podgląda sceny zakazanego romansu z przystojnym kapitanem Peterem Townsendem – punkt widzenia dworskiej przyjaciółki to fabularny strzał w dziesiątkę, idealnie prezentuje potrzeby sercowe Małgorzaty, wiarygodnie oddaje też trud nieustannego życia w cieniu siostry Elżbiety. To samo dotyczy młodej Very, która w przypisanej łatce staropanieństwa, bez ustanku toczy wewnętrzną walkę między zachęcającym statusem i dojmującą potrzebą miłości.

Zachwycający, ekspresyjny i jakże uczuciowy portret kobiecych pragnień! Jedna z najbardziej fascynujących postaci brytyjskiej rodziny królewskiej widziana oczami wymyślonej damy dworu – przyjaciółki, której bliska perspektywa efektownie prezentuje burzliwy, awanturniczy i upojny, a przy tym wyraźnie sensualny i zaskakująco wrażliwy wizerunek księżniczki Małgorzaty. Georgie Blalock czaruje pięknem słowa i jednocześnie mocno pobudza wyobraźnię – świadomie bawi się dworskimi emocjami, aby idealnie oddać ich gorzki i nieprzewidywalny charakter. Książka idealna dla miłośników wielkich uczuć!

W celu opowiedzenia historii młodej księżniczki Małgorzaty autorka stworzyła fikcyjną postać Very Strathmore, drugiej damy dworu, która towarzyszyła "tragicznej księżniczce" przez prawie dekadę życia, służąc wiernie i wspierając ją na każdym kroku. Vera w celu wkroczenia do towarzyskiego życia na królewskim dworze rezygnuje ze swoich pisarskich ambicji i marzeń o wyjeździe do Nowego Jorku. Jak będzie wyglądało jej życie w cieniu młodej, pełnej sprzeczności, upartej, niewątpliwie oryginalnej, wywołującej ciągłe skandale, zbuntowanej księżniczki? Czy będzie potrafiła zachować się lojalnie, patrząc na zakazany romans Małgorzaty z kapitanem Peterem Townsendem? Co wybierze, gdy na szali znajdzie się miłość oraz status i obowiązek?

Ta historia to nie lada gratka dla sympatyków opowieści z królewskiego dworu. Sama postać księżniczki Małgorzaty jest moim zdaniem szalenie fascynująca - w cieniu wielkich opowieści o królowej Elżbiecie II, czy księżniczce Dianie i skandalach z nią związanych, często bywa postacią pomijaną, a była tak barwną personą, że jej historia jest warta poznania.

Autorka w interesujący sposób prezentuje nam nie tylko samą postać drugiej królewskiej córki, ale przede wszystkim jej trudne położenie, jako "zastępczynię następczyni tronu", która bez zdefiniowanej funkcji zostaje obarczona ogromną ilością zakazów, nakazów i obowiązków. To determinuje jej życie i leży w sprzeczności z jej buntowniczą naturą, dążąca do wolności.

Świetnie mi się ją czytało. ❤

Przyglądając się księżniczce, Vera dostrzegła, że wcześniejszy błysk ciekawości w jej oczach zastąpiło rozczarowanie. Ta kobieta miała wszystko, ale jasnym było, że odmówiono jej tego, czego prawdziwie pragnęła, czegoś ważniejszego niż suknie bez ramiączek czy najświeższe ploteczki”.

Ta książka to jak uczta dla mojego uwielbiania królewskich klimatów. Błyskotliwość bohaterów wręcz powala na łopatki, a cała fabuła opiewa w luksusy życia dworskiego. Świat plotek i niedozwolonych romansów dodaje historii pewnego dreszczyku. Choć znam tę historię (bo prawdziwe wydarzenia mieszają się z tymi z wyobraźni autorki) – to cudownie było „widzieć ją oczami Georgie Blalock”. Małgorzata znana ze swoich zachowań idealnie pasuje do królewskiej buntowniczki. Jej postać jest jak powiew świeżego powietrza wśród dworskiej etykiety i reguł, które wciąż łamie. Jednak bohaterką, która w pełni skradła moją uwagę była Vera. To jej losy śledziłam z zapartym tchem, patrząc jak „rozwija skrzydła” u boku Małgorzaty, jako jej dama dworu. Na początku myślałam, że porzuciła swoje marzenia o byciu sławną pisarką, na rzecz wygodnego życia. Jednak widząc ją w codziennych, dworskich sytuacjach, dojrzałam, że po prostu zmieniła priorytety. Nie była tylko damą dworu – była przede wszystkim głosem i przyjaciółką księżniczki. Życie na widoku, wśród nagonki medialnej, gdy wszyscy śledzą każdy, nawet, twój najmniejszy ruch jest ciężkie (chociaż dla mnie, jako czytelnika ekscytujące). Georgie Blalock idealnie pokazała trudy i boleści takiego życia, przeplatając je z zabawą, która powodowała odrobinę rozluźnienia wśród tak wielu zasad. To książka ukazująca kobiece marzenia. A także poszukiwania uczucia prawdziwego w tak ułożonej społeczności. Autorka swoim stylem uwodzi czytelnika w świat, którego nie chce wyrzucić się ze swojej pamięci. Słodko-gorzki smak powieści idealnie wypełnia każdy zakamarek duszy czytelnika. I tym sposobem cała powieść jest niezwykle wyjątkowa!

Prawdopodobnie każdy chociaż raz usłyszał o rodzinie królewskiej. Królowej Elżbiecie. Windsorach. Ale czy wiedzieliście, że tak znana kobieta ma siostrę?

Księżniczka Małgorzata, o której mamy okazję poczytać w książce Georgie Blalock jest ikoną. Jednych zachwycała innych przerażała jeszcze inni bywali zdegustowani, ale wciąż tkwi w pamięci tłumów.

Książka przestawia nam fikcję pomieszaną z faktami, gdzie nie znając historii Małgorzaty nie jesteśmy w stanie zorientować się co jest prawdą a co dodatkiem od autorki. Niemniej przypadła mi do gustu.

Główną bohaterką nie jest dziewiętnastoletnia Małgorzata, ale wprowadzona przez Georgie Blalock dwudziestoczteroletnia Vera, która staje się przyjaciółką księżniczki oraz jej damą dworu.

Vera jako obserwator, prowadzi nas przez trudy życia dziewczyny, która wiecznie jest na świeczniku a media kontrolują każdy jej ruch. Czy możliwym jest wymykanie się do nocnych klubów i bawienie wśród innych?

Przestawienie ludzkiej strony królewskiej rodziny. Rozterki, wybory, emocje, pożądanie…

Kobieta, która „ma wszystko” naprawdę nie miała tego, czego chciała. A może tylko jej się tak wydawało?

Nie mogę wam za dużo napisać, żeby nie spoilerować, ale warto po nią sięgnąć jako dodatkową ciekawostkę. Żałuję, że pomimo 350 stron mam taki niedosyt!

Świetna książka, mam nadzieję, że przeczytam jeszcze coś spod pióra Blalock bo jej styl pisania przypadł mi do gustu.