Komiksy są super! Pies idealny. Ptyś i Bill. Tom 11

PopKulturowy Kociołek:

Album Ptyś i Bill: Pies idealny podobnie jak wszystkie wydane wcześniej na naszym rynku komiksy z tej serii, jest zbiorem trzech oryginalnych zeszytów. Na czytelnika czekają więc tutaj historie: Pamiątki rodzinne, Bill tropiciel, i tytułowa Pies idealny.

W głowie każdego, kto zna ten cykl, wraz z debiutem nowej części pojawiają się ważne pytania. Czy album utrzymuje poziom poprzednich tomów? Odpowiedź może być tylko jedna – Tak! Czy nadal mamy tu do czynienia z humorem, któremu trudno jest się oprzeć i który powinien rozbawić każdego? Zdecydowanie tak! Czy ciągle jest to jeden z tych czasoumilaczy, po który należy sięgnąć, aby chociaż na chwilę zapomnieć o szarej codzienności? Po raz trzeci musi paść odpowiedź twierdząca. Zasadniczo na tych kilku pytaniach i krótkich odpowiedziach można byłoby zakończyć całą recenzję. Jasno wynika bowiem z tego, że jedenasta odsłona przygód Ptysia i Billa jest pozycją wartą uwagi (szczególnie jeśli jest się fanem owej dwójki).

„Ptyś i Bill” to seria komiksów opisująca perypetie pewnego chłopca, jego psa, żółwicy – która jest zakochana w tym właśnie , oraz rodziny i znajomych Ptysia i Billa. Zaskakujące jest to, że Ptyś to chłopiec, a nie pies. Seria wydawana od 1959 roku jest bardzo popularna w Belgii, a także w całej niemal Europie. Po śmierci Roby serią zajął się Vernon. U nas ukazał się właśnie kolejny tom tej serii noszący tytuł „Pies idealny”.

Słowem podsumowania. Cała seria jest niezmiernie sympatyczna, świetnie zilustrowana i często opowieści zawarte w niej są nie tylko prostymi historyjkami, ale i zawierają jakieś przesłanie. Tu także zauważyłem dziwny zabieg, polegający na tym, że tytuł konkretnej historyjki często zdradza co się wydarzy w całości. Można poznać puentę po samym tytule. Nie wiem czy to tylko w polskim wydaniu, czy wszędzie. Ale to jedyny minus – który zapewne tylko mi przeszkadzał. Poza tym jest super. Komiksy są super!

Ptyś jest uroczym chłopcem, który lubi ruch i świetną zabawę, co często kończy się wpadanie w tarapaty, czasem dość duże. On i jego pies Bill mają wiele przygód, które momentami są bardzo zabawne.

W tomie jedenastym komisu z serii Ptyś i Bill, znajdziemy kolejne trzy tomy oryginalne - „Pamiątki rodzinne”, „Bill tropiciel” oraz „Pies idealny”.

Marzenia o sławie, pyszne jedzenie, wcielanie się w kowboja – ta dwójka ma masę przygód, a co najważniejsze, nie zależnie co robią, jeśli coś nabroją, przed rodzicami bronią się nawzajem.

Historyjki w komiksie są dość krótkie, a to sprawia, że czyta się je bardzo szybko, doskonale się przy tym bawiąc. Każda inna, każda tak samo ciekawa, wciągająca, a jednocześnie zabawna.

Ilustracje ładne, w żywych kolorach, a to sprawia, że przyciągają wzrok oraz urozmaicają czytanie.

Tom jedenasty, tak jak i poprzednie, które mieliśmy to doskonała dawka humoru. Zarówno Amelka, jak i Ksawery bardzo lubią tego chłopca oraz jego psa, a czytanie o ich przygodach sprawia im wiele radości. Polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

PSOTY I MARZENIA

„Ptyś i Bill” – jak tu nie lubić tej serii. Szczególnie tomów, które osobiście robił Jean Roba, zanim inni przejęli jego spuściznę. A ten właśnie robił. Więc jest znakomicie, zabawnie, pomysłowo, uroczo. Ale po wszystkim zostaje pewna refleksja – już coraz mniej, w zasadzie to niewiele zostało komiksów z serii, jakie on stworzył. I samej serii też właściwie – ot jeszcze trzy albumy i będziemy mieć wszystko po polsku. Szkoda będzie z „Ptysiem i Billem” się rozstawać, takie fajne jest to wszystko. Ale przede wszystkim trzeba się cieszyć, że seria u nas się ukazała / ukazuje. I mieć nadzieję, że inne serie Roby trafią na rynek.

Co tam słychać u naszych psotnych bohaterów? A no chcą się bawić, chcą szaleć i psocić też chcą. Również przy okazji chętnie by coś zjedli, marzenia jakieś o przyszłości też mają. Pora poznać to wszystko i dobrze bawić w ich towarzystwie!

Ta seria… Cóż, po recenzjach tylu tomów nic już oryginalnego tu nie ma powiem. Więc powtórzę, że wszystko, co tu mamy, to familijny standard, nie ma się co oszukiwać. Psotne dziecko, jego przyjaciele, zwierzęta, rodzina, przygody, codzienne życie… i ja taki standard kocham, wszyscy chyba go kochają, a przy okazji to też samograj, który sprawdza się zawsze. Różnie bywa jakościowo, ale zawodu tak do końca nie ma nigdy, no a „Ptyś i Bill” nie tyle nie zawodzą, ile są urzekają. Bawią, śmieszą, coś ze sobą niosą i jak to po tego typu komiksie można się spodziewać, to coś nadaje się i dla dzieci, i dla dorosłych, którzy sięgną po serię.

A siać można w dowolnym momencie. Wie o tym też wydawca, który nie wypuszcza tomów po kolei, a właściwie jak leci, ale nie ma to większego znaczenia, bo nie tylko każdy album czytać można niezależnie od siebie, ale też i właściwie każdą stronę – bo te strony to takie krótkie historyjki do połknięcia na raz. Ale jednorazowy kontakt na pewno Wam nie wystarczy. „Ptyś i Bill” urzekają tak, że chce się więcej, więc wciąga się wszystko, co wyszło i czeka na kolejne części.

A jeszcze bardzo ładnie to zilustrowane – klasycznie, cartoonowo, typowo, ale znakomicie i tak. I równie ładnie wydane, w tomach zbierających po trzy oryginalne albumy, dzięki czemu mamy więcej rozrywki na raz. Warto, tak po prostu.