Klątwa przeznaczenia

Niezwykła powieść przepełniona miłością i brutalnością.

Główną bohaterką książki "Klątwa przeznaczenia" jest szesnastoletnia czarodziejka Arienne. Dziewczyna pragnie schronić się przed Przeznaczeniem w Czarnej Twierdzy, która znajduje się w Ravillion. Twierdza ta, to miejsce, gdzie rządzą mężczyźni. na porządku dziennym są liczne gwałty, pijaństwo, czy poniżanie kobiet. Arienne to drobna i cicha kobieta, która skrywa w sobie ogromną moc. Mianowicie jej mocną stroną jest znajomość magii, którą niestety musi w znacznej mierze ukrywać. Los postawił na drodze bohaterki Mistrza Walk - Severa. Na początku bohaterowie nie przepadają za swoim towarzystwem, jednak z czasem wszystko się zmienia. Severo to postać bardzo intrygująca. Z jednej strony zachwyca swoim postępowaniem, a z drugiem strony czytelnik go nienawidzi.

Na pierwszy ogień, czytelnik dostaje do swoich rąk grubą książkę. Jednak nie się czego bać. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Osobiście nie mogłam zdecydować się czy zabrać się za lekturę Klątwy. W końcu podjęłam decyzję i jestem z niej bardzo zadowolona. Powieść dostarcza wiele cudownych emocji, zabiera czytelnika do czasów średniowiecza oraz zagłębia w historię pewnego romansu. To połączenie miłości i okrucieństwa.

Główni bohaterowie, to postacie z dwóch światów. Arienne, to nieśmiała i delikatna kobieta, a Severo to brutalny olbrzym. Każda postać została dopracowana, a jej charakter bardzo dobrze przemyślany. Mieszkańcy Czarnej Twierdzy posiadają różne charaktery, które cechuje indywidualność.

Na każdej stronie znajdziemy dawkę emocji. Poznajemy świat magii i tajemnic. Z jednej czytelnik spotyka się z brutalnością oraz popędem seksualnym, a z drugiem jest świadkiem ogromnej przemiany Wielkiego Mistrza. Każdy wątek jest dokładnie przemyślany i wyjaśniony. Wszystko zostaje opisane, nie trzeba snuć własnych domysłów.

Debiutujące polskie autorki poruszyły w swojej powieści wiele trudnych tematów. Pierwszym z nich jest wykorzystywanie i poniżanie kobiet. Postacie wykreowane przez Panią Monikę i Panią Sylwię pozwalają sobie na takie traktowanie, ich rola polega na spełnianiu męskich potrzeb. Nie mają prawa głosu, ani nie mogą przeciwstawić się któremukolwiek z mężczyzn. Kolejnym wątkiem jest różnica wieku, a miłość. Czasami to uczucie przychodzi niespodziewanie, a między kochankami występuje duża różnica lat. Czy jest to coś złego? Czy taki związek skazany jest na niepowodzenie? Nie. Autorki przekazują, że uczucie miłości może powstać między różnymi osobami, a wiek nie ma dla nich znaczenia.

Zakończenie książki jest zaskakujące. Czytelnik otrzymuje zwrot akcji, spotyka się z czymś niezwykłym. Ta książka wciąga czytelnika do średniowiecznego świata i na długo pozostaje w jego pamięci.

Reasumując. Tej książki nie można oddać słowami. Po lekturze w głowie ma się pełno myśli. To trzeba przeczytać.

zaczytana-[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Trochę mi zeszło, ale już jest, recenzja czytanego przeze mnie opasłego tomiska. Kto mnie śledzi na fb lub insta, ten wie o czym piszę. Ale do rzeczy. Książka Moniki Magoskiej-Suchar oraz Sylwii Dubieleckiej do najcieńszych nie należy i nie ma co ukrywać. Jednak czy treść zawarta w tak grubej książce jest warta poświęconego czasu?

Nim odpowiem na powyższe pytanie, kilka słów o okładce. Klątwa przeznaczenia to przedpremierowa książka, z którą spędziłam prawie cały styczeń. W krótkiej rozmowie z autorką, dowiedziałam się, że okładka przeszła wiele w swej prostocie. Dziewczyna z okładki przeszła wirtualną metamorfozę. Bohaterce kilka razy zmieniano włosy, a dzięki „graficznemu” fryzjerowi mamy efekt końcowy, który dla mnie jest idealny – mam bardzo podobne włosy ;) Gotycki zamek jest w formie minimalistycznej, co dopełnia całości, bo jak by wyglądał zamek w stylu Sagrada Família – jak piaskowa zabawa dzieci nad morzem. Moim zdaniem efekt końcowy jest udany i wieńczy w sobie wiele ciekawostek, które znajdziemy w tekście. Wiem, że książek nie ocenia się po okładkach, ale ta właśnie okładka i dwa zdania o tym, że książka będzie o czarodziejce zachęciły mnie do przedpremierowej recenzji.

Klątwa przeznaczenia to książka, która od pierwszych stron wywołuje wiele uczuć. Początkowe, mroczne wprowadzenie, budujące atmosferę przypominało mi pierwsze chwile, gdy mały Harry Potter wkraczał do świata magii. Główna bohaterka Arienne ma szesnaście lat i właśnie zaczyna swoją przygodę w szkole. Pierwsze widoki szkieletów, są dla niej przytłaczające, ale wciągające dla czytelnika. Dormitorium, ciemne szaty z zdobieniami oraz wymagający nauczyciele – czy to nie przypomina pierwszej lekcji w Hogwarcie z S.Snape’m? Pierwsze nazwy, imiona kojarzyły mi się z tajemniczym światem elfów, w którym jest pełno magii, dla przykładu: więźniowie Ravillonu, Akademia w Salmansarze, czy mieszkańcy Eldaru. Te dwa przykłady to dopiero początki, bo w tekście znajdziemy wiele innych sytuacji, czy opisów, które będą nam się kojarzyły z innymi książkami. Jednak, nie jest to plagiat, co prawda znajdziemy tu podobieństwa, ale nie są to te same miejsca, czy postacie. Cała fabuła związana jest z magią, ale porusza też tematy tabu.

Arienne przybywa do Czarnej Twierdzy, siedziby Związku – bractwa rządzącego twardą męską ręką, gdzie nie ma miejsca dla inteligentnych kobiet, takich jak ona. Nikomu nie zdradza swego pochodzenia, gdyż szuka schronienia przed zagrażającym jej niebezpieczeństwem. Po przekroczeniu progu szkoły trafia jako ostatnia petentka, na egzamin kwalifikacji. Test umiejętności oraz test charakteru przechodzi bardzo szybko, jednak czy efekt zadowoli wymagających nauczycieli? Tak, gdyż dziewczyna dostaje ostatnią szansę, którą doskonale wykorzystuje i zostaje przyjęta do szkoły po nietypowym potraktowaniu jednego z nauczycieli. W dormitorium spotyka, bardzo nietypowe koleżanki, które przedstawiają jej zasady panujące w szkole. Dość frywolne i bardzo konkretne współlokatorki opowiadają o nauczycielach i cieszą się, że w ich szeregach jest czarodziejka. Wieczór w babskim gronie zostaje umilony przepowiednią. Przeznaczenie – to co zakryte da się jeszcze zmienić, ale raz ujawnione zawsze się ziści – odważylibyście się poznać przyszłość? W pierwszych dniach szkoły - nasza bohaterka zalicza pierwszą potyczkę, pierwszą karę oraz pierwszą ucztę. Arienna wchodzi pod protektorat jednego z najsilniejszych i najgroźniejszych mistrzów - Severo. Niespodziewanie za sprawą intrygującego, czarnowłosego mężczyzny cały jej plan się komplikuje. Akcja nabiera tempa, intryga goni intrygę, magia, krew, zemsta, przygoda i miłość przeplatają się, zawężają by później w nieoczekiwany sposób zwieńczyć całość pięknym zakończeniem.

Monika Magoska-Suchar oraz Sylwia Dubieleckiej stworzyły powieść fantasy, która porusza wiele tematów tabu, na różnych płaszczyznach. Pierwsze strony odbierałam porównawczo, to już było, o tym też już gdzieś czytałam. Gdy doszłam do scen niczym z haremu Sulejmana - alkowy i seks w zamian za lepsze życie, dominacja i okaleczanie, to serce mi biło mocniej. Są to tematy ciężkie, brutalne, ale autorki nie bały się ich poruszyć. Nie brakuje tu tajemniczych postaci, które oczywiście odegrają swoją rolę w odpowiednim momencie. Ta książka to nie tylko negatywne i ciężkie emocje, to też rozrywka, do której trzeba dojrzeć, czytając kolejne strony. Bo czy potyczki młodej i pięknej dziewczyny ze starszym, ale przystojnym i złośliwym nauczycielem się są dobra zabawą? Czy podpowiedzi z tematyki kulinarnej nie wzbogacą Wam menu dnia codziennego? Ciekawy i spontaniczny zakład pomiędzy nauczycielami rozbawia do łez, gdy każdy z panów chce wygrać i utrzeć nosa drugiemu.

Bo z książkami różnie bywa… - takie zdanie znalazło się w moim częściowym wniosku na temat Klątwy przeznaczenia. Tym razem autorki – debiutantki – odważne i pewne obranego celu, stworzyły książkę, którą się kocha, albo nienawidzi. Monika Magoska-Suchar i Sylwia Dubielecka doprowadziły do tego, że moja nienawiść - może za dużo napisane - moje zniechęcenie przerodziły się w coś pozytywnego. Czy to już miłość nie wiem. Jeśli w trakcie czytania wywołała ona tyle uczyć, to po jej zakończeniu chcę więcej! Jest to chyba pierwsza książka, która wywołała tyle pozytywnych jak i wiele negatywnych emocji. Ale jak wiadomo, gdy książka jest "opasła" trzeba dać jej czas. Narracja jest niestandardowa – czas teraźniejszy, trzecia osoba, co początkowo mi przeszkadzało, ale teraz już widzę plusy. Jest to inne wydanie, z innego punktu widzenia, ale przecież mamy tu też sceny opisane z punktu widzenia głównego bohatera. Sama lubię pisać co jest tu i teraz i książka napisana w takim stylu bardzo mi odpowiada. Przecież mamy być bohaterem, zagubić się w jego przygodzie. Opowiadać w czasie przeszłym będziemy po przeczytaniu książki innym czytelnikom, sami zaś chcemy przygody, sami chcemy być tym bohaterem, z którym właśnie przeżywany jego historię. Gratuluje tak odważnego podejścia do książki. Zdecydowanie będzie to pozycja, która rozbudzi wiele dyskusji, ale czy to nie znaczy, że książka jest

dobra?

Wiele kontrowersji otacza książkę Klątwa przeznaczenia, od skrajnie negatywnych recenzji po peany zachwalające te właśnie książkę. Więc nie pozostawało nic innego jak samemu przeczytać i ocenić. .

.

Arienne młodziutka adeptka magii trafia do Czarnej Twierdzy, która jest niczym innym jak skupiskiem najemników zwanych Mistrzami. Jak trzeba szpiegować niewierną żonę wkracza Mistrz Szpiegostwa, jak chce się otruć sąsiada to wkracza Mistrz Magii, a jak komuś oklepać to i tamto to wzywamy Mistrza Walk. I właśnie o Severo się rozchodzi, ponieważ to jemu Arienne wpada w oko i sprawia, że serce zaczyna szybciej bić.

.

.

Książka trafiła w moje gusta, z przyjemnością wczytywałam się w każdy kolejny rozdział, obserwowałam jak bohaterowie się zmieniają , jak kwitnie miłość i rodzi się nienawiść. Jak zazdrość niszczy, a sekret goni sekret. Dawno nie czytałam polskiej książki fantasy z tak rozbudowanych światem, wieloma wątkami i bohaterami, tak barwnymi że albo się ich kocha, albo nienawidzi.

atii_monster

Oryginał recenzji na blogu: [Adres usunięty]

Witajcie w świeci, gdzie kobiety stanowią jedynie zabawkę dla mężczyzn, a los ludzki spoczywa w rękach niecnych cesarzy i władców. Fabuła książki przenosi nas w kilka miejsc, jednak główne sceny odgrywają się w Czarnej Twierdzy, gdzie 13 Mistrzów, każdy mając własną profesję, służy dobru innych cesarstw. To właśnie do Ravillonu trafia drobna czarodziejka i tam poznaje brutalnego Mistrza Walk - Severo. Śmiem rzec, że jedno spotkanie nakręciło niesamowicie mocno wagonik, który z każdą kolejną stroną pędzi coraz szybciej. Spodziewałam się akcji, ale to co spotkało mnie podczas czytania tej pozycji to jakiś obłęd! Od dawna nie czytałam tak dobrze skrojonej książki fantasy, która mimo wielu wątków pobocznych wciąż trwa przy tym głównym. Nie ma tu potknięć i niedociągnięć. Każda decyzja ma swoje odbicie w fabule i dalszych losach bohaterów tej książki. Jest brutalnie, okrutnie i z każdego kąta wygląda zazdrość i chęć objęcia władzy. Przyjaźń tutaj to rzadkość, a rządzą tylko ci co nie siłą a sprytem pozbawiają innych posad.

Każdy z bohaterów ma swój udział w całej historii. Ich losy nie są opowiedziane w nużący sposób. O każdym dowiadujemy się część zgodnie z aktualną sytuacją. Człowiek nie czuje się przygnieciony ilością informacji, mimo, iż książka liczy ponad 800 stron! Pisarki dają nam możliwość zaprzyjaźnienia się z dowolnym bohaterem, idealnie ukazując jego plusy i minusy. Arienne mimo małej postury charakteryzuje się zadziornością i duchem walki, którego może pozazdrościć jej nie jeden mieszkaniec Twierdzy. Za to Severo swoim brutalnym sposobem obchodzenia się nie tylko z kobietami, ale także swoimi podwładnymi, uznawany jest za okrutnego i pozbawionego uczuć wojownika. Jednak Przeznaczenie łączy tych dwoje ze sobą i ukazuje ich wspólne pasje i to co Los dla nich przeznaczył.

Ciężko jest pisać tak, by nie zdradzić wam za wiele z tej pozycji. Jeśli odwiedzacie mnie na bieżąco tutaj oraz na Instagramie (klik) to wiecie, że fantasy stanowi mój nr 1 w ukochanych gatunkach literackich . Nie stanowi dla mnie żadnej tajemnicy. Tak więc zawsze szukam książek fantasy z fabułą nową, bez powtarzania aktualnych trendów oraz z świetnie wykreowanymi bohaterami. To tutaj znajdziecie i nie musicie już się martwić i przeszukiwać Internetu. Helloo! Ta książka ma w sobie coś, co nie pozwoli Wam choć na chwile oderwać się od lektury. I niech Was objętość nie przerazi, bo ta historia jak dla mnie powinna być jeszcze dłuższa! Szybko ją pochłoniecie, nie ma mocnych! A już niedługo "Korona Przeznaczenia" na którą z niecierpliwością czekam. Jeszcze nie znamy daty premiery, ale jak tylko będę wiedzieć to was poinformuję!

“Klątwa przeznaczenia” to debiutancka powieść z gatunku fantasy autorstwa Moniki Magoskiej - Suchar oraz Sylwii Dubieleckiej. Książka wydana została w 2017 roku nakładem wydawnictwa Novae Res. Opowiada o losach szesnastoletniej Arianne, która przybywa o Ravillonu, aby uzyskać tam schronienie. Od początku nie ma tam łatwo, ponieważ daje znać

o sobie jej mocny charakter. Dość (nie)szczęśliwym zrządzeniem losu trafia pod protektorat Mistrza Walk, Severa i zostaje jego Milady - a jeśli jakoś miałabym nazwać instytucję Milady określiłabym to utrzymanką. Z biegiem czasu okazuje się jednak, że Mistrz, którego tak wszyscy się boją, ma inną, łagodniejszą stronę, którą zaczyna okazywać Arianne. Oczywiście, jak to w książkach bywa, nic nie może pójść łatwo, a ilość kłód rzucanych im pod nogi jest przeogromna. W dodatku para musi odkryć co jest im przeznaczone.

Autorki tworzą zupełnie nowy futurystyczny świat rządzący się brutalnymi zasadami i nie akceptujący słabości. Mimo że akcja książki dzieje się w roku 3039 to mamy wyraźnie zaznaczone elementy tak zwanej fantastyki średniowiecznej. “Klątwa przeznaczenia” ma też bardzo rozbudowany wątek romantyczny, więc jeśli nie lubicie takich połączeń to nie będzie to książka dla was.

Już od pierwszych stron widać, że książka będzie utrzymana w dość mrocznym, surowym klimacie. Na początku, przyznam szczerze, przekonana byłam, że wpadała będzie w kanon, jeszcze nie tak dawno popularnej, literatury paranormal romance, new adult lub fantastyki młodzieżowej. Tymczasem nie! Nic bardziej mylnego, książka to fantasy, które nadaje się raczej dla bardziej dojrzałych osób, ze względu na ogromne znaczenie seksu. Chociaż muszę przyznać, że byłam ogromnie zaskoczona umiejętnością autorek pisania o scenach erotycznych, bez zasypywania czytelnika “rozpadaniem się na kawałki” i temu podobnymi kwiatkami. Nie dostajemy też po oczach scenami współżycia co drugą stronę. Właściwie to… w ogóle ich nie dostajemy i to jest jeden z problemów stylu autorek. Znaczy nie to, że nie opisują seksu, ale to, że sporadycznie uderzają w samą akcję w książce. Otóż wydarzeń w książce czytelnik nie przeżywa, ale o nich słyszy od postronnych osób, mimo że narrator ma wiele cech narratora wszechwiedzącego, więc… jak to w końcu? Nie do końca przekonana jestem do sposobu prowadzenia narracji, w “Klątwie przeznaczenia”. Z początku do czynienia mamy z narratorem wszechwiedzącym, jak już wspomniałam, ale później wydarzenia poznajemy oczami Arienne. Jak najbardziej można do tego przywyknąć i właściwie nie sprawia to jakichś nieprzyjemności w czytaniu, ale przez taki zabieg nie dałam rady zaangażować się w niektóre wydarzenia. Myślę jednak, że fajnie byłoby wprowadzić większą konsekwencję w prowadzeniu narracji. Drugim manierą stylistyczną jaką zauważyłam jest coś, z czym w sumie spotkałam się tylko u Anne Rice. Autorki dostarczają nam niezbędne minimum informacji o sytuacji, a reszty czytelnik musi domyślać się sam. Ja osobiście nie jestem zwolenniczką takiej operacji, bo często zdarzało się tak, że nie miałam pojęcia co się dzieje i po kilka razy wracałam do czytanej sceny. Z drugiej jednak strony, co uważniejszy czytelnik sam znajdzie to, czego mu potrzeba i sam wysnuje wnioski, więc jeśli wam to nie przeszkadza to możecie śmiało po książkę sięgać. Chociaż właściwie to jak jesteście takim “szybkobieżnym” książkoholikiem jak ja to też sięgajcie, bo z wad to w sumie już wszystko. :D Okazuje się bowiem, że autorki sprytnie szmuglują w swojej książce intrygi, akcję i ogromne pokłady emocji! Akcji jako takiej co prawda jest niewiele, ale to, czego możecie się spodziewać w drugiej części książki może zwalić was z nóg. Zamydlając nam oczy scenami, w ktorych rozwija się uczucie Arivera (Arianne + Sever) oraz mniej ważnymi fabularnie wydarzeniami, forsowana jest taka intryga, taki splot fabularny, takie wydarzenia, że o! Jeśli właśnie chodzi o prędkość i tempo akcji to podzieliłabym ją na trzy części - częśćpierwsza jest na poziomie średnim, w drugiej akcja bardzo zwalnia, za to w trzeciej zaczyna pędzić niesamowicie.

Zdecydowanie zakochana jestem w stworzonym przez Monikę i Sylwię świecie. Noszący odpowiednią dozę brutalności jest rzeczywisty i bardzo realny. Doceniam też to, że książka pokazuje jak ważne w świecie mężczyzn są kobiety. (O, chwila - chociaż scena pierwszego zbliżenia Arivera była zupełnie obrzydliwa i niepotrzebna.) Dobrze też, że bohaterowie noszą cechy świata, w którym zostali osadzeni i są do niego przystosowani. Bardzo ujęło mnie prowadzenie bohaterek żeńskich - naprawdę autentyczne i realne. Jestem w stanie uwierzyć, że postawione w takiej sytuacji kobiety mogłyby się tak zachowywać i nie ma w tym ani krzty sztuczności. Sam sposób prowadzenia relacji damsko - męskich przypomina mi niemal tureckie haremowe klimaty. No i uważajcie kogo lubicie - baby są zawistne! Arianne co prawda przekonała mnie do siebie dopiero jakoś w drugiej połowie książki, a to chyba dlatego, że w końcu potrafiła pokazać trochę pazurków, a nie jedynie zachowywać się jak szczeniaczek - trochę poszczekać i schować się do budy. Co do bohaterów męskich to nie jest tajemnicą, że zakochałam się w Severze. W końcu wychodzi z niego miękki misio i nie sposób go nie pokochać. Od początku wiedziałam, że to będzie ten mocny charakter, który przypadnie mi do gustu! Najważniejsze jest jednak dla mnie to, że bohaterowie nie są płascy i rozbebłani jak jajka na jajecznicę. Mam na myśli to, że każdy z nich ma indywidualne cechy, zgodnie z którymi się zachowuje. Nie są definiowani przez jedną cechę i dlatego wydają się wielowymiarowi. Mają ogrom wad, ale są to wady tak naturalne i realne, że pomagają się tylko zbliżyć do bohaterów, a nie odrzucać ich jako sztucznych.

Co to ja chciałam jeszcze… Ach! Na koniec chciałam wspomnieć o pisaniu dialogów, bo to jedna z rzeczy, które najbardziej oczarowały mnie w “Klątwie przeznaczenia”. Rozmowy prowadzone są bowiem przez obie autorki naprzemiennie i daje to wrażenie prawdziwej rozmowy, a nie sztucznego monologu. Naprawdę przyjemnie się to czytało.

Ogólnie książkę oceniam bardzo pozytywnie. Po uporaniu się z początkowymi przeszkodami stylistycznymi okazała się na tyle wciągająca, że ponad 800 stron e-booka wciągnęłam w półtora dnia! Po takim zakończeniu jakie zaserwowały nam autorki mam ochotę na więcej i z pewnością sięgnę po poprzednie części.

Arienne przybywa do Czarnej Twierdzy, ponieważ podobno tylko tam może być bezpieczna. Staje się adeptką i jak jej wskazują inne kobiety musi zdobyć swojego Mistrza, by pobyt w tym miejscu stał się czymś znośnym. Jednak jak szesnastoletnia kobietka, ma być Milady jakiegoś pięćdziesięcioletniego Związkowca?! Los nie jest da głównej bohaterki łaskawy, a Przeznaczenie jest jeszcze gorsze...

Dosłownie pięć minut temu skończyłam czytać tę książkę (dokładnie 30.01.2017r godz. 22.00) i jeszcze nie mogę uwierzyć, co się w niej stało!

Po pierwsze przyznam się bez bicia, że ja rzadko sięgam po polską literaturą i w sumie nie wiem do końca, czemu. Jednak już się przełamuję powoli. Klątwa przeznaczenia to moja druga książka fantastyczna z pod pióra polskiego autora i jestem w niej totalnie zakochana! ♥

W tej historii zainteresował mnie jej klimat. Niby jest to trzy tysiące którymś tam rok, jednak jest to zachowane w takich średniowiecznych klimatach. Co naprawdę bardzo mi się spodobało i ten klimat przede wszystkim czuć! Wiecie walki, zlecenia cesarzy i królów, adepci, turnieje, zamki, piękne szaty i diademy. Było to naprawdę świetnie stworzone.

Jak już mówię o tworzeniach, to autorki stworzyły swój własny świat, rządzący się własnymi prawami. Tu nie ma miłości, tylko łożnice do alkowy. Tutaj nie ma miejsca dla obiboków i każdy musi walczyć o swoje stanowisko jak i wypełniać zlecenia. Tutaj jest swoja hierarchia władzy. Magia połączona z zaciętą walką. Tego jeszcze nie spotkałam w książkach.

Bohaterów tutaj też nie brakuje. Jest ich mnóstwo! Samych dwunastu mistrzów i ich Milady, do tego podoficerowie, adepci, rodziny królewskie, sam Cesarz oraz osoby z przeszłości, które mają wpływ na rozwój teraźniejszych wydarzeń. Jest, w czym wybierać! O dziwo da się ich wszystkich rozróżnić i nie pogubić się. Co jak dla mnie jest czymś niesamowitym, by stworzyć tyle indywidualnych i charakterystycznych postaci.

No i co najlepsze w fantastyce to magia! Sama Arienne jest czarodziejką i wiele potrafi, co udowadnia nie raz :D Do tego każdy Mistrz ma swoją Domenę i symbol, który ma swoje magiczne zdolności. Sama magia nie odgrywa tutaj takiej wielkiej roli, jednak jest miłym dodatkiem w tej historii!

"Walka to taniec, tylko z bronią w miejsce pięknej partnerki! Liczy się gracja i elegancja wykonania uderzeń i cięć, prócz siły i skuteczności!"

Jedyna rzecz, która na początku troszkę mnie denerowowała, czyli ciągle zmienna narracja.. Nie jest to jakoś szczególnie oddzielone, może akapitem jedynie. Rozpoczynając książkę miałam nie lada problem z ogarnięciem, która postać jest narratorem. Jednak z czasem było to bardzo dobrym zabiegiem, bo poznajemy historię z różnych perspektyw i możemy jeszcze bardziej w to wszystko się zagłębić.

Naprawdę, nie wiem co mam tutaj napisać, a zwłaszcza jak to ubrać w słowa, by wyrazić moje emocje, jakie książka we mnie wzbudziła. Co tam się dzieje to szał. Książka ma ponad 800 stron i ja się przy niej nie nudziłam. Naprawdę cały czas siedziałam jak na szpilkach i czytałam, co dzieje się dalej i jakie przeciwności czekają na bohaterów, a jest tego dużo!

Historia wywiera na odbiorcy strasznie dużo emocji, tej powieści nie da się przeczytać nie emocjonując się. Do tego pobudza bardzo wyobraźnię i wpływa na czytelnika. Przy niej zdecydowanie nie będziecie się nudzić, a ta wielka ilość stron minie błyskawicznie i nawet nie zorientujecie się, że to już koniec. A już sam koniec zwala z nóg! TO NIE TAK MIAŁO SIĘ TO SKOŃCZYĆ! Kurcze taka akcja na samym końcu i teraz jak ja mam przeżyć to nie wiedząc jak to się dalej potoczy?

Dlatego jeżeli lubicie fantastykę, średniowieczne klimaty, królewskie, i nie tylko, intrygi to koniecznie sięgnijcie po Klątwę przeznaczenia! Nie zawiedziecie się, a tylko poznacie niesamowitą historię dwójki osób, których Przeznaczenie zostało spisane zanim przyszli na świat. Świetny początek serii, a co więcej, jest to debiut autorek i uważam, że jak najbardziej udany. Teraz tylko przyszło mi czekać nie wiadomo ile, by poznać dalsze losy przeklętych…

Cudowna, porywająca i trzymająca w napięciu.

Mimo obszerności, czytelnik pochłania historię Arienne i Severa aż zbyt szybko. Spędziłam z bohaterami kilka przecudownych, wręcz magicznych wieczorów i już za nimi tęsknie!

Szczerze, dotychczas sporadycznie sięgałam po fantastykę. Była to dla mnie forma odskoczni od kryminałów i thrillerów, po prostu coś łagodniejszego. Czasem nawet wydawały mi się to dość dziecinne opowiastki. Teraz wiem, że porostu nie miałam w rękach dobrej fantastyki. Nigdy tak nie odpłynęłam czytając ten gatunek. To cudowne, jak ta książka przeniosła mnie w niezwykły świat pełen magii, mrocznych sekretów i zakazanych uczuć. Klątwa jest dopracowana w każdym szczególe. Akcja nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia, trzyma stale w napięciu, pochłania go całkowicie. Nie można się od niej oderwać, ciągle czuje sie ten niedosyt. Bohaterowie, mimo swych wad, zyskują sympatię i stają się niezwykle bliscy czytelnikowi a ich radości i cierpienia przeżywa ON jak swoje. Magiczny świat wciąga nas bezgranicznie a przeżycia Czarodziejki i Mistrza wywołują ogrom emocji. Zakończenie zaś intryguje i pozostawia w wielkim niedosycie sprawiając, że oszołomiony czytelnik z niecierpliwością czeka na następną cześć.

Krótko mówiąc książka jest przecudowna a jestem nią tak oczarowana, że aż brak mi słów by to opisać. Dzięki niej odkryłam, jak fascynująca może być fantastyka i jak bardzo podoba mi się ten gatunek. Dziękuję bardzo za tak fenomenalną książkę!

[...]Pojedynki na śmierć i życie, tajemnice i ściśle strzeżone przez lata sekrety, napędzane głęboko skrywaną nienawiścią i misternie uknute intrygi oraz trudna walka w poznaniu własnej tożsamości i zaakceptowaniu przeznaczenia to tylko nieliczne trudności, jakie na swojej drodze napotkają główni bohaterowie, a to wszystko w otoczeniu twardych zasad Związku i kiełkującego nieśmiało uczucia pomiędzy dwojgiem ludzi, których pozornie dzieli absolutnie wszystko, a tak naprawdę łączy więcej niż którekolwiek zdaje sobie sprawę. Młodziutka, choć niezwykle odważna i niepokorna adeptka szkoły magii, która w Czarnej Twierdzy odkrywa swoje prawdziwe przeznaczenie, a równocześnie poznaje smak ludzkiej podłości i najbrutalniejszego rodzaju upokorzenia, jakiego może doświadczyć kobieta. Oraz Severo – brutalny, bezwzględny i bezkompromisowy Mistrz, najlepszy i najgroźniejszy z Związkowców. Człowiek, który nie pamięta kim tak naprawdę jest, nie zna swojego pochodzenia, ani przeszłości, od lat żyjąc według wpajanych mu batem reguł bractwa, do którego przystąpił. Mężczyzna, który pod maską bestii skrywa coś, czego nie poznał nikt dotąd, a nawet ON sam.

[...]Klątwa Przeznaczenia to w moim - należy to zaznaczyć - subiektywnym odczuciu rzetelnie napisana, dobrze przemyślana i pieczołowicie zaplanowana od podstaw powieść fantasy, z solidnie przedstawionym średniowiecznym klimatem, w którym wyraźnie dostrzec można gruntowne merytoryczne przygotowanie Twórczyń. Pełnokrwista i pozbawiona słodyczy historia miłosna pomiędzy okrutnym Związkowcem, a kruchą choć odważną Czarodziejką, ulokowana w samym środku drobiazgowo utkanej intrygi.

[Adres usunięty]

OPINIA JUŻ NA KANALE! :D - [Adres usunięty]

5 gwiazdek za poziom wciągajątności! 😂

świat przedstawiony jest brutalny i obdarty z grzeczności. mężczyźni w nim kobiet nie szanują, a one same w większości też nie chcą tego zmienić, ale istnieje kilka krajów, gdzie kobietom dobrze. 😀👍 główna bohaterka poszukując swojego przeznaczenia trafia do czarnej twierdzy, domu świętej organizacji, najemników, mężczyzn. autorki dobrze przedstawiły myślenie tamtych mężczyzn, seks seks walka itp. ciągle latają wulgarne teksty, pojawia się nawet gwałt. Ale bohaterka radzi sobie w tym środowisku, a jednego Pana nawet ujarzmia. 😀👍 wszystko w tej pozycji mi grało, mega się wciągnęłam, magia i zasady świata zostały niesamowicie wykreowane. W ogóle nie widać że to jest debiut, to jest za dobrze napisane na debiut! 💕

Recenzja książki: [Adres usunięty]

Dwie autorki – jedna powieść… Witamy w alkowie Lwa

Co może powstać, gdy do jednego garnka dodamy szczyptę Wiedźmina Sapkowskiego, odrobinę Księżniczek Pilipiuka, okruchy Gry o tron R.R. Martina? Z takiego miksu wyjawia się Klątwa przeznaczenia. Monika Magoska-Suchar i Sylwia Dubielecka, przyjaciółki ze szkolnej ławki, pasjonatki gier RPG postanowiły sięgnąć po jeden z najtrudniejszych gatunków literackich – powieść fantasy.

Osiemset stronicowa powieść, a raczej pierwsza część z trylogii? Sagi? Cyklu? (Tego jeszcze nie wiemy, kontynuacja zapowiedziana jest znamiennym „CDN.”) zamknięta została w niezbyt zachęcającej okładce. Łączą się na niej najrozmaitsze symbole i motywy pojawiające się w treści, w kolorystyce brązu i czerni. Jednak tytuł zapisany jest, moim zdaniem, brzydkim fontem w żółtym kolorze. Jeżeli okładka jest dziełem grafików z wydawnictwa, powinni postarać się bardziej, aby książki przykuwały oko, zachęcały do ściągnięcia ich ze sklepowej półki. Nie należy jednak oceniać po okładce, przejdźmy zatem do treści...

Główna bohaterka trafia do miejsca, jakim jest siedziba Związku. Kształcą się tam adepci różnorodnych sztuk, łowiectwa, etykiety, walki i wielu innych. Przeważa tam męskie grono, a kobiety mają za zadanie dotrzymywać towarzystwa swoim Mistrzom, oraz być im posłuszne. W Związku panuje także regulamin, którego naruszenie grozi śmiercią. Arienne to młoda czarodziejka, która początkowo czuje się w związku nieswojo. Jest ona sprytna, zdolna i odważna, różni się swoim charakterem od innych kobiet, które już się tam znalazły, przez co dość szybko intryguje Mistrzów i trafia pod skrzydła Lwa, Lorda Severo, budzącego strach Mistrza Walk. Początki Arienne w nowym miejscu nie są zbyt udane, Związek znacznie różni się od miejsca, w którym wcześniej żyła. Teraz dziewczyna często spotyka się z brutalnością, brakiem szacunu do kobiet, oraz okrucieństwem. Jednak Arienne wierzy w przeznaczenie i w to, że nie znalazła się tam bez powodu. Jak się okazuje, Severo staje się z czasem coraz bliższy Arienne, zaczynają łączyć ich wspólne zainteresowania, a fakty z ich przeszłości niszczą pewną barierę która między nimi na początku powstała. Wszystkiemu towarzyszy przeznaczenie, które nadaje pewnego magicznego i tajemniczego klimatu, splata losy bohaterów i tworzy piękną historię.

To książka, która wzbudza kontrowersje, niektóre sceny sprawiają że czujemy się zaszokowani. Czytając o krwawych starciach, czy brutalnym traktowaniu kobiet sporo osób może spojrzeć na tę książkę sceptycznie. Jednak pamiętajmy, że to fikcja literacka, to historia, którą wykreowały autorki, aby przenieść nas do innego świata, do innych czasów. Chyba warto właśnie z takim nastawieniem sięgać po fantastykę, tym bardziej po taką skierowaną dla dojrzalszego grona, bo muszę zaznaczyć, że książka nie jest odpowiednia dla młodszych czytelników. Brutalność, seks i krew, a z drugiej strony relacje między ludźmi, przyjaźń, magia, oraz humor... wydaje mi się, że wszystko co wymieniłam występowało w "Klątwie przeznaczenia" w idealnych proporcjach. Nie nudziłam się podczas czytania, a wręcz przeciwnie, z zaciekawieniem czytałam dalej o losach bohaterów, które od początku mnie zaintrygowały. Sceny podczas niektórzy mogli czuć się zniesmaczeni i zdziwieni nie przeszkadzały mi w odkrywaniu tej wspaniałej historii, moja wyobraźnia sprawiła, że czytając wyobrażałam sobie każdego z bohaterów, a także miejsca w których miała miejsce akcja książki.

"Klątwa przeznaczenia" jest napisana tak interesująco, że wprost nie mogłam się od niej oderwać. Całe ponad 800 stron przeczytałam zaledwie w trzy, albo cztery dni i żałowałam, że tak szybko się skończyła. Co jeszcze zasługuje na uwagę, to fakt że mimo dużej ilości bohaterów, każdy z nich został wykreowany w interesujący sposób, każdy z nich ma w sobie coś wyjątkowego, coś barwnego. Śmiało mogę przyznać, że ta powieść zmieniła moje podejście do fantastyki i aż zachciało mi się sięgać częściej po ten wcześniej pomijany przeze mnie gatunek. Tymczasem czekam na kolejną porcję przeznaczenia od autorek, ponieważ historia zakończyła się w taki sposób, że nadal nie mogę się z tym pogodzić i jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, którzy zdobyli moją sympatię. Z całego serca polecam wam tę książkę, jeśli lubicie fantastykę, to myślę, że jest to tytuł obowiązkowy, a jeśli tak jak ja, unikaliście tego gatunku, może was również miło zaskoczy i zmieni wasze nastawienie do niego?

"Jeśli decydujecie się poznać prawdę o przyszłości, to musicie pamiętać o tym, że każde wypowiedziane słowo staje się Przeznaczeniem. To, co zakryte, może się zmienić, ale raz ujawniona przepowiednia zawsze się ziści"."

Arienne, młoda, wszechstronnie uzdolniona czarodziejka przybywa do tajemniczej siedziby Związku w poszukiwaniu schronienia przed grożącym jej wielkim niebezpieczeństwem. Uzbrojona jedynie w swoje magiczne zdolności, inteligencję i zdobytą wiedzę, nie spodziewa się tego, co czeka na nią w tym miejscu. Pokonując mury budowli, wkracza w świat intryg, niesprawiedliwości, rozpusty i braku szacunku do kobiet. Za namową doświadczonych koleżanek postanawia postarać się o protektorat jednego z Mistrzów. Na balu uzyskuje go od najgroźniejszego spośród mężczyzn przebywających w twierdzy, Mistrza Walk i jednocześnie trafia prosto w paszczę przystojnego Lwa.

Mam wrażenie, że jakiś czas temu w naszej kochanej, obszernej blogosferze nagle wszędzie zaczęły pojawiać się jak wielkie grzyby po obfitym deszczu recenzje "Klątwy przeznaczenia". O dziwo, wszystkie niezwykle pozytywne! W końcu po entej przeczytanej opinii postanowiłam, że koniecznie muszę sięgnąć po tę powieść. Od razu założyłam, że będzie to bardzo dobra książka. Poprzeczkę zawiesiłam naprawdę wysoko i miałam nadzieję, że nie przeczytam ostatniej strony z grymasem zawodu na twarzy. Gdy już miałam swój egzemplarz w dłoni, nie wiedziałam, czy mam w końcu zacząć historię Arienne. Bałam się, że się rozczaruję. W końcu nadszedł ten ważny moment, w którym przeczytałam pierwsze słowa. I już w pierwszej chwili wiedziałam, że to będzie jedna z tych powieści, do których będę wracać wielokrotnie.

Pewnie wszyscy myślicie, że zarwałam jedną nockę i już znałam wszystkie losy bohaterów "Klątwy przeznaczenia". Otóż zdziwię Was, ponieważ tak nie było. Zapoznanie się z tą książką zajęło mi aż kilka dni, ale nie dlatego, że mi się nie podobała. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co się wydarzy, kto zostanie skrzywdzony, kto się w kim zakocha i tak dalej. Z drugiej jednak strony tak bardzo utożsamiłam się ze wszystkimi bohaterami, że nie mogłam tego zakończyć tak po prostu w kilka godzin. Dlatego też dawkowałam sobie kolejne strony, zatrzymywałam się co jakiś czas, odkładałam moją lekturę na półkę albo patrzyłam się na okładkę i przetwarzałam w głowie dopiero co zdobyte informacje.

Dawno nie przeczytałam tak dobrego utworu. Gdy któraś z postaci była smutna, moja twarz byłą wykrzywiona w podkówkę. Kiedy Arienne się radowała, uśmiechałam się do właśnie czytanych literek. Wszystko przeżywałam razem z bohaterami i nadal czuję się do nich przywiązana. Aktualnie mam wrażenie, że moje życie jest puste, bo nie mogę poznawać dalszych losów Severo i młodej czarodziejki.

Ogromnie polubiłam Arienne. Szesnastolatka wielokrotnie wykazywała się niezwykłymi zdolnościami, niebywałą inteligencją i dojrzałością. Podziwiałam ją, gdy dzielnie stawiała czoło trudnościom i niesprawiedliwości. Umiała podnieść się po ciężkich przejściach, zachowując przy tym swoją godność. Broniła swojego honoru i nie dawała sobą manipulować. Wiedziała, czego chce od Przeznaczenia. Starała się być szczęśliwa. Z pewnością jedną z jej wielu zalet było także to, że potrafiła wybaczyć nawet największe wyrządzone jej krzywdy. Szła przez życie z podniesioną głową, a to bardzo mnie cieszyło.

"Teraz, gdy kobieta kryje twarz w koszuli na jego piersi, wydaje mu się tak krucha i bezbronna, że nawet i bez przysięgi złożonej Arcymistrzowi byłby bez wahania gotów bronić jej przed każdym niebezpieczeństwem."

Postacią Severa, Mistrza Walk autorki sterowały moimi uczuciami. Raz go kochałam, a raz nienawidziłam. Na samym początku zrobił coś, co uznałam za niewybaczalne. Postąpił w sposób tak zły, że myślałam, że choćby nie wiem, co zrobił, nie polubię go. Potem wszystko się zmieniło. Swoim zachowaniem i urokiem osobistym zawładnął moim sercem i chętnie wzięłabym go tylko dla siebie. Przez to sądziłam, że będę go wielbić do ostatnich stron, ale Monika Magoska-Suchar i Sylwia Dubielecka na szatańskiej stronie 666 znowu posterowały nim tak, że strasznie wkurzyłam się na tego przystojniaka. Ostatecznie ponownie zdobył moją przychylność i tak pozostało aż do zakończenia.

"Nigdy nie doświadczył miłości, nigdy nikogo nie kochał."

Autorki dopracowały wszystko nawet w najmniejszych detalach. Każdy szczegół został stworzony w taki sposób, że miałam wrażenie, iż ten świat istnieje naprawdę. Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby okazało się, że te wydarzenia odbyły się na jakiejś odległej planecie. Przecież niemożliwe jest, aby takie postaci, miejsca i wydarzenia powstały tylko za sprawą wyobraźni. Autorkom należą się wielkie brawa na stojąco za ich debiutancką powieść. Jeżeli następny tom będzie jeszcze lepszy, to chyba zostanę psychofanką Pani Moniki i Pani Sylwii. Porwę je i zmuszę do tego, żeby powiedziały mi, gdzie jest ten świat i jak tam trafić.

Myślicie, że to będzie dziwne, jak od razu po napisaniu tej recenzji, przeczytam "Klątwę przeznaczenia" jeszcze raz?

O tej książce ostatnio sporo słucham, głównie dzięki autorkom, które tak skutecznie rozkręciły promocję. I bardzo dobrze, bo ta książka zasługuje na to, by była znana. Ja sama po przeczytaniu opisu fabuły, poczułam się zaintrygowana i możecie sobie wyobrazić, jaką radość poczułam, gdy autorki zwróciły się do mnie z pytaniem czy chcę zrecenzować. Jednak przez szkołę i mniejszą ilość czasu na czytanie oraz książki, które miały pilniejszy termin, dopiero teraz mogłam to przeczytać. Jakie jest moje zdanie po lekturze?

Arienne, młoda, bo zaledwie szesnastoletnia czarodziejka musi się ukrywać. Dotąd jej schronieniem był Salmansar, ale teraz opiekunka wysyła ją do mrocznego Ravillonu. Dziewczyna musi udać się tam także z drugiego powodu – w Czarnej Twierdzy ma odnaleźć Przeznaczenie. Arienne włada dość potężną magią i mogąc polegać tylko na niej i własnym doświadczeniu, trafia do Ravillonu, w którym znajduje się bractwo rządzone przez mężczyzn. Żelazne zasady panujące w Związku, który jest rządzony twardą męską ręką sprawiają, że czarodziejka jest zmuszona znosić niejedno upokorzenie. Podczas uczty, które zmienia jej życie w Czarnej Twierdzy, w dość niefortunnych okolicznościach, trafia pod Znak Lwa, jednego z najsilniejszych, najgroźniejszych

(i najprzystojniejszych) Mistrzów. Jakby tego było mało, Arienne odkrywa, że ich Los był im Przeznaczony. Jakie tajemnice ukrywają? Kim tak naprawdę są? I jakie jest to ich Przeznaczenie?

Arienne trafia do miejsca, w którym intrygi, spiski, brutalność są na porządku dziennym. Po tym, co ją spotyka na Uczcie wątpi w słuszność swojego pobytu w Ravillonie. Drobna dziewczyna w miejscu, gdzie kobiety są uważane za nic. W dodatku doić szybko przysparza kłopotów swojemu Panu. Jak w końcu potoczą się jej Losy w Związku?

Jak pewnie dobrze wiecie, ostatnio stopniowo wraca mi wiara w polskich autorów. Może po prostu mam szczęście i w moje łapki trafiają same dobre. ALE TO, TO JUŻ MIAZGA. Przyznaję bez bicia, nie spodziewałam się, że nasze rodzime autorki, napiszą tak dobrą książkę, która w dodatku jest w dziedzinie fantastyki! Dziewczyny – mam nadzieję, że mi wybaczycie :D

Monika i Sylwia stworzyły naprawdę ciekawy świat, pełny nowych królestw, spisków, niebezpieczeństw. Akcja, dialogi, postacie – wszystko dopracowane i dopięte na ostatni guzik,z dbałością o najmniejsze szczegóły. Fabuła jest wzorowana na średniowieczu, co można to dojrzeć bez problemu, gdyż nawet wypowiedzi bohaterów na to wskazują.

Mówiąc o wypowiedziach, muszę wspomnieć o narracji, która jest poprowadzona w nietypowy sposób. Mianowicie przeplatane jest ta pierwszoosobowa, z trzecioosobową. Początkowo mnie to denerwowało i nie potrafiłam się przyzwyczaić, ale potem... nawet nie pamiętam kiedy przywykłam, a teraz już nie wyobrażam sobie innego użycia narracji, niż tej :D Autorki wprowadziły taki powiew świeżości, bo nie wiem jak wy, ale ja się jeszcze nigdy z taką narracją nie spotkałam.

Może kilka słów o samych postaciach. Każdego z Mistrzów mamy okazję poznać i wyrobić sobie o nich opinię. O tych, którzy są przyjaciółmi Severa, dowiadujemy się więcej, ale pozostali również są dobrze przedstawieni. Autorki stworzyły bardzo ciekawe postacie, z czego jedna z nich, jeden z Mistrzów jest rozchwytywany choćby Rhysand z Dworów Sary J. Maas :D Tak, tak, mówię o Lwie :D Mistrz Walk jest intrygującym bohaterem, który wydaje się być okrutnym, bezwzględnym (w końcu funkcja Kata Związku do czegoś zobowiązuje ;P) Związkowcem, ale po bliższym poznaniu go, nie taki diabeł straszny. A może to jego Milady go tak zmieniła?

Tyle informacji chciałabym zawrzeć w tej recenzji, że aż nie wiem co pisać, haha. Ale już zbliżam się ku końcowi ;*

„Klątwa przeznaczenia” jest dość pokaźnym tomiszczem, liczącym leciutko ponad 800 stron. Jak ją zobaczyłam tak delikatnie się zlękłam. I wiecie co? Chce mi się z siebie śmiać. Tak bardzo bym chciała, żeby ta książka była jeszcze grubsza :D Przez nią się po prostu płynie, ja nie zauważałam upływu kartek, które niebezpiecznie szybko się zmniejszały. Dlatego małe ostrzeżenie – nie zaczynajcie czytania, kiedy wiecie, że za chwilę będziecie musieli odłożyć. Serio. Dałabym radę skończyć to w maksymalnie 4 dni, a czytałam 6. Powód? Gdy zostało mi ostatnich 200 stron nie chciałam rozstawać się z Lwem i jego Milady. Doszło do tego, że w ciągu dwóch dni, przeczytałam tylko kilka stron ;P

Chciałam przedstawić Wam jakiś minus, ale myślę i myślę i nic nie umiem znaleźć. Rożnica wieku między bohaterami? W średniowieczu to nic nadzwyczajnego, a wiek to tylko liczba. Także no przepraszam bardzo, ale nic tutaj nie napiszę... chociaż... o mam! Jak mogłyście tak to skończyć?! Ehh zupełnie inaczej sobie wyobrażałam zakończenie... Tego bym nigdy nie przewidziała... Nie zgadzam się. Pod żadnym pozorem nie zaglądajcie na ostatnia stronę! A tak trochę poważniej... podczas lektury kilkukrotnie pożałowałam, że Klątwa nie została zaopatrzoną w mapę i doceniłam znaczenie tego rysunku. Ułatwiłoby mi to lekturę, gdybym mogła czasami zerknąć na położenie państw. Ot, taki drobny szczegół ;P

Kończ waść, nudy oszczędź.

Już, już kończę. Po prostu Klątwa tak mi się spodobała, że mogłabym o niej gadać godzinami :D I nie, że wychwalam pod niebiosa, bo dostałam do recenzji – tfu, nie lubię takiego czegoś. Wychwalam pod niebiosa, bo ta książka jest naprawdę warta przeczytania *-* Idealnie wpasowała się w mój gust – uwielbiam fantasy, z udziałem królów, rycerzy, walk. A jeśli takie fantasy jest połączone z romansem no to już nie ma bata, żeby mi się nie spodobało :D (No chyba, że pod względem kreacji fabuły wypadło nie najlepiej, ale to Klątwy nie dotyczy ;))

Po tej mega długiej lekturze nadal się wahasz, czy kupić/ przeczytać? Ehhh to ja się poddaję ;P A tak już na serio, kończąc tą bardzo długą (jak na mnie) recenzję – serdecznie, z całego serducha i z czystym sumieniem, mogę Wam polecić „Klątwę przeznaczenia”. Nie zawiedziesz się, gwarantuję! :D (Jedna drobniusieńka uwaga – jeśli masz mniej, niż załóżmy te 16 lat, to hmm.. może poczekaj, bo występuje tutaj dość sporo brutalniejszych scen).

[Adres usunięty]

Z racji tego, że tematyka fantasy jest mi zupełnie obca nie sięgałam nigdy po nią, aż do momentu, gdy pojawiła się na rynku "Klątwa Przeznaczenia". Długo zbierałam się w sobie zanim podjęłam decyzję o jej zakupie. Wpływ na moją decyzję miało wiele przychylnych jej recenzji, które znalazłam w internecie, jak również te znajdujące się na jej okładce.

Główna bohaterka, szesnastoletnia czarodziejka Ariene, którą poznajemy zaraz na wstępie to bardzo zagubione dziewczę, wyraźnie przed czymś uciekające. Trafia do Ravillonu, siedziby Mistrzów, miejsca niezwykle ponurego, okrutnego i rządzącego się swoimi prawami, gdzie nie ma miejsca na współczucie, litość, a zwłaszcza na miłość. Kobiety traktowane są tam jak przedmiot, własność, której obowiązkiem jest spełniać głównie alkowiane potrzeby swojego Mistrza. Każde nieposłuszeństwo karane jest śmiercią w Podziemiach.

(...)"Jacy po prawdzie są Ci Związkowcy? Z pewnością nie znają dobrych manier, nie wspominając już o okazywaniu prawdziwych i szczerych uczuć"(...)

Niespodziewanie dla niej trafia pod opiekę Mistrza Walki, Anturyjczyka Severo, jednego z najgroźniejszych Mistrzów Czarnej Twierdzy. Jest ON także najprzystojniejszy z wszystkich. Swietnie zbudowany o śniadej karnacji i czarnych lokach spiętych wstążka opadających na ramiona. Początkowa niechęć i odraza szybko zmieniają się w przyjaźń, gdy oboje odkrywają wspólne pasje.

Obserwujemy tutaj idealny do poruszenia przy maturze problem przemiany wewnętrznej bohatera. Nieposkromiony, nieokrzesany i nieobliczalny Mistrz staję się czułym i troskliwym kochankiem skłonnym spełnić każdą prośbę swojej Milady. Słynący z niezwykłej brutalności Lew staje się potulnym "kotkiem".

(...)"Zaczęło się od dramatycznej uczty, na której doszło do publicznego upodlenia niewiasty, a teraz niedawny oprawca podejmie swą ofiarę niczym jakąś królową, samamu oddając jej hołdy i kajając się u jej stóp."(...)

Zostałam tą książką bardzo mile zaskoczona. Jak na debiut jest ona bardzo dobrze przemyślana. Czytając ją miałam wrażenie, że znajduję sie w jej środku i jestem widzem stojącym gdzieś z boku. Stało się to głównie za pomocą opisów, które są bardzo precyzyjne, wręcz namacalne, a ich dokładność i drobiazgowość jest niewyobrażalna.

Minusem może być jej grubość, mnie osobiście jednak to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie uwielbiam takie długie historie.

Podoba mi się, że akcja rozwija się powoli i biegnie swoim torem. Wszystko ma swoje miejsce i czas. Różnorodność postaci i wielowątkowość dodaje tej książce kolejnego plusa. Co lubię i tutaj również się zdarzyło to zakończenie, które dosłownie wmurowało mnie w fotel i pozostawiło na kilka dłuższych minut z rozdziawioną miną oraz mnóstwem pytań: Dlaczego?

Czy tych dwoje połączy coś więcej niż przyjaźń? Czy w świecie przemocy, nienawiści, intryg jest możliwa miłość? Jaką tajemnicę skrywają dokumenty Lorda Severo i dlaczego objęte są taką tajemnicą? Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie, gdy po nią sięgnięcie. I choć sama byłam sceptycznie nastawiona muszę przyznać, że mnie wciągnęła, a jestem naprawdę wymagającym czytelnikiem.

[Adres usunięty]

"Strażniku Księgi przyzywam Cię

Rycerzu,w mym życiu pojaw się

Od Zła ochraniaj Boginię Swą

A pokieruję przyszłością Twą

Jam przez Przeznaczenie wskazana

Twą Oblubienicą pisana"

Magia, walka, tajemnice, brutalny świat rządzony przez mężczyzn, zaginiony władca władający potężną mocą, czarodziejka, której losy były od zawsze z nim połączone i Przeznaczenie, które stara się zwalczyć wszelkie przeciwności losu, aby połączyć pisanych sobie bohaterów. To, ale

i wiele więcej możemy znaleźć we wciągającym bez reszty debiucie literackim Moniki Magoski Suchar i Sylwii Dubieleckiej.

Z „Klątwą przeznaczenia” zetknęłam się przypadkowo kiedy zobaczyłam na Instagramie zdjęcie z tą książką właśnie. Wzbudziła ona moje zainteresowanie a gdy przeczytałam opis do książki wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać, ponieważ zawierała ona wszystko, co kusi mnie w książkach a do tego był to debiut z naszego rynku wydawniczego. Dlatego byłam tym bardziej ciekawa, czy historia przedstawiona w książce wciągnie mnie tak bardzo jak w przypadku książek

z tego gatunku z zagranicy. I muszę od razu przyznać, że przerosła moje oczekiwania. Zarwane noce i czytanie w każdym możliwym momencie, pomimo tego, że książka do lekkich nie należy, ale dzięki pokaźnym gabarytom można było poprowadzić historię w taki sposób, że po przeczytaniu około jednej czwartej zaczęłam już czekać na ciąg dalszy.

Ale wszystko po kolei. O czym jest ta historia? Pewnego dnia do Czarnej Twierdzy, Ravillonu, która jest siedzibą Związku, bractwa rządzonego przez mężczyzn, gdzie kobiety pełnią głównie rolę chwilowej rozrywki, trafia młodziutka czarodziejka Arienne.

„Dziewczyna jest młodziutka. Ma szesnaście lat i zupełnie nie zna życia, gdyż do tej pory miała wszystko – otaczały ją wyłącznie miłość i dostatek. Teraz zaś, z dala od rodziny i luksusu, będzie musiała nauczyć się sama o siebie troszczyć.”

Zachowują swoje pochodzenie w tajemnicy, szuka ona schronienia, ale nie tylko, w jakby mogło się wydawać najmniej odpowiednim dla inteligentnej kobiety miejscu.

„Nie wiedziałam, dokąd się udać, i wróżba zaprowadziła mnie tutaj. Do tej pory słyszę głęboki głos w mojej głowie mówiący, że to w Ravillonie dopełni się mój Los.”

Starając się przyzwyczaić do niełatwych, panujących w Twierdzy zwyczajów Arienne spotyka zarówno osoby jej życzliwe jak i wrogów z którymi musi sobie radzić sama.

"Tu jednak, udając zwykłą Arienne, nie mogę nawet nikomu się poskarżyć. Nikt mnie nie obroni przed obelgami czy szyderstwem. Marszczę brwi, gdy uświadamiam sobie, że pewnie tych będzie dużo, biorąc pod uwagę fakt, że podczas egzaminu pozyskałam sobie wroga."

I nie wiadomo jak potoczyłyby się losy naszej bohaterki, gdyby nie jedna z uczt gdzie Arienne zostaje Milady, czyli kimś w rodzaju partnerki, Severa nieustraszonego Mistrza Walk, którego jednak obawia się większość zamieszkujących Ravillon kobiet.

„(…)przystojniejszego mężczyzny nie znajdziesz w Ravillonie – wyszeptuje z rozmarzeniem milcząca dotychczas Doris.

– Owszem! Ale co mu po urodzie, skoro jest potworem?! – Erica patrzy na świetnie wyćwiczoną towarzyszkę z politowaniem. – Treningi u jego podoficerów to katorga, a co dopiero nauka u niego samego! Zobacz w lustrze swoje odbicie i porównaj, czy którakolwiek z nas, podległych innym Mistrzom, tak wygląda! On nie oszczędza nawet własnych ludzi! Wyrafinowane kary nie omijają nawet ich!

– Poza tym jest mordercą!

– Brutalnym oprawcą!

– Wielkim Katem Związku!

– Barbarzyńcą!

– Mówi się, że jak już go przyciśnie i weźmie jakąś adeptkę do łoża, oczywiście taką z odpowiednim wyglądem, wyrzuca ją po nocy niczym śmiecia. Poniżoną, skrwawioną, pobitą. Miłość z nim to tortura. O nie! Milady takiego człowieka nie życzę zostać żadnej z nas.”

Jednak okazuje się, że to właśnie ta uczta będzie bardzo istotna dla obojga bohaterów, ich losy zostają połączone ze sobą na wieczność i od tego momentu okazuje się, że nie wszystko jest w ich życiu takie jak wydawałoby się, że jest a oni szukają znacznie więcej, niż myśleli, że odnaleźć muszą. Odnajdują również prawdziwe, choć w Związku zakazane uczucie, dzięki któremu nic nie będzie już takie samo, ponieważ nie tylko czarodziejka ale i Severo ma wiele sekretów i tajemnic, które stopniowo wychodzą na światło dzienne a bohaterów łączy również ich przeszłość.

„Masz ją chronić, Severo. Rozumiesz? Obiecaj mi to… Obiecaj to starcowi znajdującemu się na łożu śmierci! Zajmiesz się nią. Otoczysz opieką. Nie pozwolisz znów skrzywdzić! Nikomu… Niczemu… Nawet własnej mocy!”

Narracja w „Klątwie przeznaczenia” jest rzadko spotykana w książkach, znacznie częściej na przykład w grach RPG. Dostajemy tutaj czas teraźniejszy i trzecią osobę, ale są też fragmenty pisane z punktu widzenia głównego bohatera. Zabieg ten spowodował to że jeszcze bardziej wchodzimy w historię dziejącą się w książce i wydawać się nam może, że obserwujemy wszystkie zdarzenia jakbyśmy tam razem z bohaterami byli.

W książce poruszone jest również wiele tematów tabu, jak chociażby uczta, podczas której Arienne zostaje Milady Severa, traktowanie kobiet, czy brutalność, dominacja i okaleczenia, ale te właśnie elementy dodają książce tego smaczku, który zdecydowanie wyróżnia ją na naszym rynku, gdzie mało kto zdecydowałby się na tak odważnie opisaną historię bez wszechobecnych kwiatków

i serduszek. Zdecydowanie wolę truskawki ☺

Akcja w książce dzieje się tak szybko a losy bohaterów, nie tylko pierwszoplanowych, ale i drugo planowych wciągają czytelnika bez reszty a koniec wbija w fotel, gruchocze serducho na maleńkie kawałki i nie pozostaje nic innego jak wyczekiwać na kolejną część, co też z niecierpliwością czynię a co nie zdarza mi się często, ostatnio przy książkach Sary J. Maas. „Klątwa przeznaczenia” zdecydowanie trafia na moją top listę tego roku. POLECAM ☺

[Adres usunięty]

Przeważnie każdy z nas pierwszą swoją książkę zaczynał od kategorii fantastyka. Ja tak samo zaczęłam jak wiele z was. Kiedy zobaczyłam zapowiedź książki „Klątwa Przeznaczenia” nie mogłam się oprzeć pokusie, aby nie sięgnąć po tą pozycję. Książka jest debiutem literackim Moniki Magoskiej-Suchar i Sylwii Dubieleckiej. Ale czy udało się autorkom powieści wprowadzić mnie do świata, z którego nie mam ochoty wracać?

Młoda czarodziejka Arienne szuka schronienia przed grożącym jej kłopotami. Trafia do Czarnej Twierdzy – siedziby Związku gdzie nigdy nie powinna się znaleźć w takim miejscu gdzie nie ma miejsca dla inteligentnych i uzdolnionych kobiet takich jak ona. Zmuszona znosić liczne upokorzenia trafia pod protektorat czarnowłosego mężczyzny. To, co początkowo uznaliśmy za przypadek okazuje się przeznaczeniem a Arienne odnajduje swoją drogę u boku przystojnego Severo.

Początkowo nie wiedzieć, czemu ale trochę się przestraszyłam obszerności tej książki, bo to przecież aż 810 stron. Przyznam się szczerze, że pierwsze 100-150 stron nie bardzo mnie zachwyciło, ale później nastąpił zwrot akcji gdzie nie mogłam oderwać się od lektury. Dzięki tej książce miło spędziłam święta.

"Klątwa Przeznaczenia" to nie tylko fantastyka, ale także znajdzie ktoś coś dla siebie z fanów erotyki. Książka przenosi nas do świata rządzącego przez mężczyzn pełnego przemocy. Bardzo nie podobało mi się zachowanie i bezwzględność Mistrzów, którzy nie dbali o godność kobiet a zwłaszcza ich uczucia. Kiedy któraś im się znudziła odsyłali do podziemia skazując na śmierć. Zakazane jest tutaj wiele rzeczy w bractwie takich jak miłość, pocałunki w usta, ciąża, czym to wszystko grozi śmiercią.

Autorki książki napisały książkę, którą bardzo bobrze mi się czytało. Jest napisana w przystępnym stylem gdzie otrzymałam dobrze napisane dialogi i opisy. Może czasami troszkę denerwowało mnie przeskakiwanie narracji z pierwszo na trzecio osobową, ale było do wytrzymania.

"Ta sama postura godna Boga Wojny oraz idealna rzeźba ciała widoczna pod perfekcyjnie skrojonymi i dopasowanymi szatami. Ach, no i ten jego dumny oręż, tak uwypuklony w obcisłych spodniach… Może jednak nie będzie aż tak nudno?"

Największą uwagę przykuwa okładka, o której też należy wspomnieć słowem. Jest mroczna a zarazem elektryzująca i przykuwająca wzrok czytelnika i nie pozwala przejść obok niej obojętnie.

Bardzo podobało mi się, że w książce nie znalazłam żadnych rozdziałów tylko gwiazdki gdyż mogłam czytać dalej nie zważając na nic a dzięki temu jeszcze więcej chciałam przeczytać.

W książce znajdziemy wiele intryg, tajemnic, magii i sekretów, które odkrywamy z każdą kolejną stroną wraz z bohaterami. Choć czasami zdaje mi się, że już coś jest dla mnie oczywiste później okazuje się, że się myliłam, co nadaje tej książce jeszcze większej ciekawości. Mam nadzieje, że znajdując na ostatniej stronie CDN. oznacza, że za jakiś czas (znaczy już niedługo) będę mogła przeczytać dalsze losy Arienne i Severa.

Monika Magoska-Suchar i Sylwia Dubielecka okazały się mieć wyjątkowy potencjał literacki i ich debiut jest udany a który powalił mnie na kolana. Serdecznie polecam książkę.

Młodziutka czarodziejka Arienne, uciekając przed kłopotami, trafia do Czarnej Twierdzy, siedziby Związku, w którym nigdy nie powinna się znaleźć dziewczyna z jej inteligencją i talentem. To, co początkowo bierzemy za przypadek, okazuje się przeznaczeniem, a Arienne odnajduje życiową drogę właśnie w Czarnej Twierdzy u boku przystojnego Severo.

Początkowo miałam obawy co do tej książki, ponad 800 stron, napisane przez dwie debiutujące polskie autorki. Dodatkowo sam gatunek — literatura erotyczno-fantastyczna, choć jest tym, co lubię czytać, to obawiałam się, jak autorki poradziły sobie z tym tematem. ''Klątwa przeznaczenia'' choć nie należy do książek krótkich, to udało mi się przeczytać ją w dwa wieczory. W większości, książkę czyta się bardzo lekko i szybko, wyjątkami są zmiany sposobu narracji z trzecioosobowej na pierwszoosobową. Nie wiem, czy ten zabieg był tutaj niezbędny, ale fragmenty z punktu widzenia Arienne sporo wniosły do tekstu, mogłoby być wyraźniej oznaczone w tekście. Skoro jesteśmy już przy temacie, bardzo brakowało mi podziału na rozdziały. W książce bardzo dużo się dzieje, więc wprowadzenie ich mogłoby w przejrzysty sposób podzielić fragmenty tekstu.

Na wyróżnienie zasługuje pomysł na fabułę — młodziutka czarodziejka, siedziba Związku i przystojny Mistrz, który związał życie Arienne ze swoim. Wiele intryg i zagadek dodaje tajemniczości, a czytelnik z przyjemnością je odkrywa, stopniowo poznając przeszłość Arienne oraz przeznaczenie jej i Severo. Autorki poświęciły dużą uwagę szczegółom, zarówno podczas kreacji bohaterów, jak i w opisach miejsc i sytuacji. Opisy te są bardzo plastyczne, bez problemu mogłam wyobrazić sobie to, co w danym momencie opisywały autorki. Wszystkie postaci są dobrze opisane, każda z nich jest inna, ma inny charakter i cele, dzięki czemu czytelnik może wybrać swojego faworyta, a jest w czym wybierać. Główne postaci — Severo i Arienne są od siebie bardzo różni, zwłaszcza zewnętrznie, lecz łączy ich inteligencja, zamiłowanie do sztuki i magia. Od pierwszego spotkania Severo jest pod wrażeniem tej młodej dziewczyny, coś, czego nie potrafi wytłumaczyć, przyciąga ją do niego, dlatego wybiera ją na swoją Milady.

Wartka akcja, cudowni bohaterowie, przemoc, intrygi, walka, magia i namiętność — to elementy składające się na tę książkę. Autorkom udało się mnie zaskoczyć i wciągnąć do wykreowanego przez nie świata, a gdy pod koniec wydawało mi się, że już wiem, jakie będzie zakończenie, autorki bardzo namieszały i zostawiły mnie w wielkim zawieszeniu.

''Klątwa przeznaczenia'' to udany debiut Moniki Magoskiej- Suchar i Sylwii Dubieleckiej. Książka, która może lekko odstraszyć swoją objętością, bardzo pozytywnie Was zaskoczy, jeśli tylko dacie jej szansę. ''Klątwa przeznaczenia'' porwie was w fantastyczny świat z nietypową historią miłosną w tle. Autorki bardzo wysoko postawiły sobie poprzeczkę, więc mam nadzieję, że ta książka przypadnie wam do gustu i już wkrótce będziemy mogli przeczytać drugą część tej historii.

[Adres usunięty]

„ – Mieczem tyś mym. Rażącym Promieniem cię zwą, boś niepokonaną klingą, zahartowaną w boju. Jedynie mej woli się podporządkujesz. Jedynie ma ręka dzierżyć cię może i pod twym naporem się nie ugnie. Moim myślom dajesz posłuchanie i me rozkazy wykonujesz. Dlatego nakazuję ci. Ulegnij. Poddaj się dłoniom, które rękojeść twą obejmują. Lekkim się stań niczym puch, a ciężaru swego zaniechaj. Niech niewiasta cię poprowadzi. Jej, jak mnie, bądź posłusznym. I choć krwawe rzemiosło ci nieobce, tym razem miast zabójcą mnie czynić, w rycerza mej wybranki mnie przemień!” – fragment książki.

Tak jak kiedyś z zapartym tchem oglądałam zmagania bohaterów filmowej „Niekończącej się opowieści”, w której kraina Fantazji opierała się siłom zła i zanikającej mocy dziecięcej wyobraźni, tak teraz nie mogłam oderwać się od stworzonej przez debiutancki duet w osobach Moniki Magoski-Suchar oraz Sylwii Dubieleckiej „Klątwy przeznaczenia” – opowieści fantasy dla dorosłych czytelników. Autorki z wielkim rozmachem oraz dbałością o plastyczność przekazu przenoszą nas do średniowiecznego świata, wypełnionego krwawymi walkami o władzę, zdradzieckimi knowaniami możnowładców, aranżowanymi małżeństwami niezważającymi na znaczące różnice wieku, rycerskimi potyczkami oraz czarodziejskimi poczynaniami magiczek i magów. Wśród naporu zdarzeń rodzi się jednocześnie miłość jedna na milion, która z nienawiści i strachu się wywodzi, by wraz z rozwojem akcji przerodzić się w przepiękne uczucie, dla którego nie strach zabijać i poświęcać swe zdrowie czy życie.

Czarna Twierdza w Ravillonie – owiana budzącą postrach sławą siedziba Związku, kształcącego adeptów sztuk przeróżnych, od łowiectwa przez etykietę po sztukę wojenną, jest głównym miejscem akcji powieści. Pod dyktando tej męskiej społeczności toczy się życie garstki kobiet, których rola z uwagi na rygory panujące w bractwie nie może sprowadzać się do niczego innego niż do uprawiania sztuki miłosnej w ramionach Mistrzów – najwyższych rangą Związkowców. Bractwo dochody swe czerpie ze zlecanych im przez szlachtę i władców okolicznych krain zadań, które zarówno z walką najemną się wiążą czy morderstwami na zlecenie, jak i na przykład ze świadczeniem usług medycznych. Pełne kiesy Mistrzów pozwalają im na pokrycie kosztów utrzymania swych faworyt, których życie w zamku opływa w dostatki, chociaż i codziennie wisi na włosku – wszelkie naruszenia surowego regulaminu Związku karane są bowiem śmiercią nieposłusznych kobiet, zadawaną przez Kata Związku jednym wprawnym cięciem miecza.

I do takiego właśnie dwuznacznego moralnie miejsca trafia główna bohaterka historii – Arienne, młoda czarodziejka, którą powierzona jej misja wepchnęła pod skrzydła czarnego bractwa. Bardzo szybko hart ducha, spryt oraz odwaga splatają jej losy z Mistrzem Walk – Lordem Severo, który cieszy się zarówno w Twierdzy, jak i w świecie ogromnym uznaniem z uwagi na perfekcyjne opanowanie kanonów prowadzenia wojny i operowania orężem, jak i niepospolitych kompetencji dworskich. Nieświadoma tego, że weszła wprost w paszczę lwa (i to dosłownie!), Arienne boleśnie zderza się z pozbawioną barw rzeczywistością pełną krwi, brutalności i braku poszanowania, a wręcz nawet okrucieństwa wobec niewiast. W tych jakże dramatycznych okolicznościach na jaw wychodzą przerażające fakty z przeszłości Severa, które każą spojrzeć na niego w łagodniejszy sposób, co czyni zarówno Arienne, jak i śledzący jej losy czytelnik, nie zważając na to, że po lekturze jednej z pierwszych, bardzo mocnych scen, ma się ochotę rzucić książką o ścianę (w której niewątpliwie zostałaby dziura z uwagi na objętość tomu ;)).

„Klątwa przeznaczenia” to napisana fascynującym językiem i nakazująca zarwać noc historia przygodowa o przyjaźni, miłości i honorze. Nie brak w niej dosadnych scen mordów, jaki i seksu, także przeznaczona jest dla pełnoletniego odbiorcy, który w dojrzały sposób podejdzie do przekazu jaki za sobą niesie: mając wsparcie w drugiej osobie można pokonać najtrudniejsze życiowe przeszkody i pozostać człowiekiem, odróżniającym bezbłędnie dobro od zła. Moją uwagę zwróciły również przemycone przez autorki odniesienia (zamierzone, bądź nie) do popkultury i współczesnych bohaterów typu James Bond czy Superman.

Brawo dla Wydawnictwa Novae Res za fantastyczną i idealnie oddającą treść okładkę oraz wydanie, które mimo ponad 800 stron nie ma połamanego grzbietu. Nic tylko czytać i dać się ponieść przeznaczeniu! Serdecznie polecam!

Po przeczytaniu Klątwy przeznaczenia miałam mieszane uczucia. Z jednej strony książka jest ciekawie skonstruowana, wiele jej elementów jest dopracowanych, niemniej znalazłam w niej też kilka wad.

Przyznać muszę, że ciężko było mi się wczytać w historię. Pierwsze 150-200 stron było dla mnie katorgą. Wielokrotnie miałam ochotę odłożyć książkę na półkę i nigdy do niej nie wracać, jednak zobowiązanie nakazywało ją dokończyć… i bardzo dobrze, bo im bliżej końca byłam, tym ciężej było mi rozstać się z Arianną i Wielkim Mistrzem Walk.

Początkowo miałam zastrzeżenia i obiekcje co do ilości przemocy i brutalności jaka, choć występuje w całej książce, na początku była w ilości, która mnie poraziła. Podejście mężczyzn do kobiet jawiące się w traktowaniu ich jak zabawki do klepania, macania i wykorzystywania w alkowie… zastanawiałam się, jak dwie kobiety mogły o tym pisać i w taki sposób to przedstawić… Z drugiej strony, wszystkie te zabiegi bezsprzecznie nadały całości niepowtarzalny charakter i głębie, nawet jeśli nie do końca czułam się z tym komfortowo jako czytelniczka.

W Klątwie przeznaczenia nie brakuje również „typowej” przemocy w odniesieniu do walk pomiędzy członkami Związku.

Autorki w książce posłużyły się narracją pierwszo- i trzecioosobową. Niestety przeplatanie tekstu w większości napisanego narracją trzecioosobową, fragmentami z perspektywy głównej bohaterki momentami burzyło płynność lektury. Bywały chwile, w których musiałam się cofnąć, by przeczytać dany fragment drugi raz właśnie ze względu na ów wstawki. Dużo lepiej byłoby, gdyby całość była w jednolitej narracji lub, jeśli autorką tak zależało na tych momentach, przemyśleniach Arianny, po prostu zaakcentować wyraźnie te fragmenty…

Długo zastanawiałam się, czy nie czytałoby się ów historii przyjemniej gdyby była podzielona na jakieś „konkretne” rozdziały, a nie jak to miało miejsce w książce – oddzielenia „gwiazdką”. Jak na tak obszerną książkę, taki podział był czasami uciążliwy, zwłaszcza że długość takich „fragmentów” była mocno zróżnicowana.

To, co jest zdecydowanie mocną stroną Klątwy przeznaczenia to pomysł na fabułę. Przewodni wątek Arienne i jej Mistrza oraz mnogość tych pobocznych – świetnie ze sobą połączonych. Dodatkowo mnogość postaci. W całej powieści bohaterów jest od liku. Każdy z nich jest inny. Autorki rewelacyjnie stworzyły charakterystyki i osobowości swoich bohaterów – tych mniej i bardziej ważnych.

W książce autorki duży nacisk położyły na szczegóły. Zarówno przy wspomnianych postaciach, jak i przy opisach miejsc, wydarzeń, czy pomieszczeń. I o ile o bohaterach i wydarzeniach czytało się z zainteresowaniem, tak co do niektórych opisów miejsc i pomieszczeń miałam mieszane uczucia. Owszem, część z nich wnosiła coś do wydarzeń w danym momencie, jednak część spokojnie mogłaby być skrócona do minimum, co przełożyłoby się na brak przestojów w fabule.

W Klątwie przeznaczenia jest wiele intryg i tajemnic, które strona po stronie czytelnik odkrywa razem z bohaterami. I choć mała część zdaje się być oczywista, znaczna ciekawi i intryguje do samego końca. Tak jak zakończenie, które wbrew moim oczekiwaniom, było różne od moich wyobrażeń.

Po cichu liczę jednak, że „KONIEC” na ostatniej stronie to nie ostatnie słowo autorek w historii Arienne i Severa. Zważywszy, że Klątwa przeznaczenia nadawałaby się idealnie na ekranizację… jako serial, bo film byłby zdecydowanie za krótki, by ukazać mnogość wydarzeń tejże powieści.

Bohaterką Klątwy przeznaczenia jest młoda, zaledwie szesnastoletnia dziewczyna, niemniej po książkę powinny sięgnąć osoby co najmniej pełnoletnie, ze względu na jej brutalność i pikantne, niewybredne dialogi.

Podsumowując: Jeśli macie ochotę na lekturę, nad którą trzeba przysiąść i poświęcić jej nieco uwagi. Książkę, która swoim początkiem może odstraszyć, co wynagradza kolejnymi stronami i rozwijającymi się wydarzeniami i macie skończone 18 lat (oczywiście gustujecie w gatunku fantasy/fantastyka) z pewnością książka przypadnie Wam do gustu – ale musicie być wytrwali – wówczas wkroczycie w mroczy świat, w którym odnajdziecie nieco jasności i pozytywnych wibracji.

Polecam!