Igła w sercu. Zapiski z oddziału ratunkowego

Przepiękna książka. Tyleż o medycynie, co i o życiu, człowieczeństwie i sensie. Napisane pięknym, miejscami wręcz poetyckim, językiem.

"Igła w sercu. Zapiski z oddziału ratunkowego" to książka, która z pewnością nie jest podobna do żadnej innej. Autorem jest lekarz pracujący na oddziale ratunkowym - barwnym i ciekawym językiem opisuje swoje perypetie i niezwykłe przypadki, z którymi miał do czynienia w swojej karierze. Czytelnik będzie naprawdę zdziwiony tym, co może spotkać ludzi i wręcz zszokowany wyglądem codziennej pracy lekarza na takim oddziale. Niektóre historie były dla mnie wstrząsające i z pewnością zapadną w pamięć na długo.

Cześć kochani 🥰🍀

Nie od dziś wiadomo, że mnie na książki o tematyce medycznej długo namawiać nie trzeba.

Na "Igłę w sercu" czekałam odkąd tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach. Miałam bardzo duże oczekiwania wobec niej. Zachęcił mnie sam tytuł, bo wiadomo, że na oddziale ratunkowym dzieje się dużo. Można zobaczyć tam wiele ciekawych rzeczy, zresztą igła w sercu też nie jest czymś zwyczajnym co widuje się na co dzień. Liczyłam, że spędzę czas z ciekawymi, momentami mrożącymi krew w żyłach i dziwnymi przypadkami.

Ze smutkiem muszę przyznać, że trochę się rozczarowałam 🥺 to chyba pierwsza książka, która sprawiła, że czasami byłam nawet zła i czułam jakbym traciła czas zamiast dobrze się bawić. Niektóre historie były wręcz nijakie, flegmatyczne i kompletnie nie wnoszące nic do książki. Były też i takie które najnormalniej w świecie mnie wkurzyły, ale napiszę Wam innym razem które to były rozdziały i dlaczego tak bardzo mnie zdenerwowały. Nie lubię pisać negatywnych opinii, zawsze staram się znaleźć jakieś plusy. Tu plusem było to że czytało się ją ekspresowo... i na tym koniec.

Czytaliście? Ciekawa jestem waszych wrażeń 🙂

Aschlee30

Niesamowicie wciągają książka, zawierająca aż trzydzieści historii pacjentów z oddziału ratunkowego. Po ten tytuł sięgnąłem z ciekawości, gdyż zawsze interesowały mnie szpitalne anegdoty. Nie spodziewałem się jednak, że te wszystkie sytuacje zostaną ubrane w tak wyszukane, momentami poetyckie słowa. Po przeczytaniu Igły w sercu czuję się bogatsza nie tylko o wiedzę jak funkcjonują oddziały ratunkowe, lecz o nową perspektywę literacką. Książka ubogaca czytelnika, pozwala na zanurzenie się w historie tak jakbyśmy byli naocznymi świadkami opisanych wydarzeń. Serdecznie polecam, szczególnie dla osób, które interesują się literaturą faktu i literaturą piękną. Ta pozycja zaskakująco dobrze łączy je obie.

Bardzo lubię zapoznawać się z publikacjami wydanymi w tzw. kategorii literatury faktu, ponieważ od podszewki możemy poznać pracę określonych grup zawodowych, czy historie ludzi, którzy doświadczyli i brali udział w jakimś wydarzeniu, typu wojna, czy Powstanie Warszawskie. Czytałam już reportaże o policjantkach, ginekologach, prostytutkach. Przyszedł czas na historie autorstwa Franka Huylera, lekarza medycyny ratunkowej w Nowym Meksyku oraz autora kilku książek i wierszy. ,,Igła w sercu. Zapiski z oddziału ratunkowego" to pierwsza przetłumaczona w Polsce publikacja jego autorstwa.

Praca na oddziale ratunkowym z pewnością nie należy do tych, które można zaliczyć do rutynowych. Inne przypadki, pacjenci, krewni, sytuacje, które zapadają w pamięć. Autor przywołał w publikacji wszystkie przypadki, które miały miejsce naprawdę, ale w trosce o dobro i anonimowość pacjentów pozmieniał niektóre okoliczności. Jak sam wspomina, w opowiadaniach z dyżurów i wspomnień są tacy ludzie, którzy zapadają mu w pamięć. Ja po tej lekturze zapamiętam historię bezdomnego, który w nocy został tragicznie potrącony i odniósł wiele obrażeń. Nie zapomnę także chłopca, który łowiąc ryby dostał ataku padaczkowego i wpadł do wody. Nie udało się go uratować. Jest także wspomnienie dawnej koleżanki Franka Huylera, u której zdiagnozowano śmiertelny nowotwór. W remisji wyszła za mąż, zapraszając na ślub wszystkich swoich krewnych i przyjaciół, w tym Franka. Po chwili prawdziwego szczęścia doczekała się tragicznego końca.

,,Igła w sercu. Zapiski z oddziału ratunkowego" Franka Huylera to 30 historii pacjentów, w niektórych występuje kilka wspomnień powiązanych tematycznie. Zostały one zawarte na blisko 300 stronach książki wydanej w twardej oprawie. Nie sposób się od nich oderwać. Nie są przerażające, są życiowe i realne, bo w końcu zdarzyły się naprawdę. Niosą pokrzepienie, że są na świecie lekarze, dla których pacjenci nie są tylko kolejnymi cyframi w szpitalnej kartotece. Też mają uczucia, swoje słabości i radości. Polecam, jeżeli lubisz tematykę reporterską i literaturę faktu. Jestem przekonana, że się nie zawiedziesz.