I love you, I hate you

Książka "I Love You, I Hate You" wprawia czytelnika w dobry nastrój już od samego początku. Jej opis i kolorowa okładka przyciągają uwagę, obiecując ciekawą opowieść o przemianie uczuć od nienawiści do miłości. Niemniej jednak, sama historia nie ukazuje tej przemiany tak wyraźnie, jakby się mogło oczekiwać. Choć główni bohaterowie, Victoria i Owen, utrzymują pozory wrogości w miejscu pracy, ich prywatna relacja jest bardziej złożona niż typowa miłość kontra nienawiść.

Victoria, nasza bohaterka, prezentuje dwie odmienne strony swojej osobowości - jako poukładana i zaradna kobieta oraz jako Nora, postać, która pozwala sobie na otwarcie się przed obcymi ludźmi. Ta dwoistość czyni ją fascynującą postacią, z którą nie sposób się nie utożsamiać. Owen natomiast musi zmierzyć się z własnym dylematem - swoimi uczuciami do Victorii i Nory. Jego postać jest sympatyczna i choć popełnia błędy, jego determinacja w naprawianiu relacji jest godna podziwu.

Relacje między bohaterami zmieniają się w zależności od kontekstu - czy to przez internet, czy w rzeczywistości. Autorka subtelnie ukazuje różnice między tymi dwoma sferami, co dodaje dynamiki relacji między postaciami.Wiadomości wymieniane między bohaterami nadają powieści tempa i sprawiają, że czytelnik wciąga się w historię.

"I Love You, I Hate You" nie jest wymagającą książką i jest doskonałym wyborem dla tych, którzy chcą się oderwać od rzeczywistości i cieszyć się pozytywnym nastrojem. To opowieść pełna pozytywnej energii, z dynamiczną relacją między głównymi bohaterami i dowcipnymi dialogami, które rozbawiają czytelnika. Nie zapadnie mi na długo w pamięci, ale czytało mi się ją przyjemnie.

„I love you, I hate you.” - Zarówno okładka, jak i opis sugerowały, że oto wpadłam na przyjemną, niewymagającą lekturę z silnym wątkiem romantycznym i odrobiną humoru. I choć humoru znalazłam w niej mniej niż się spodziewałam, cała reszta się zgadzała.

Luke i Nina są internetowymi przyjaciółmi. Ich relacja na Twetterze trwa już długo, a jeden drugiego rozumie doskonale. Luke nawet chciałby się spotkać, przenieść ich znajomość do świata realnego, ale natrafia na twardy opór Niny. Trwają sobie zatem w sieci i pozornie jest im z tym dobrze. Natomiast Owen i Victoria są prawnikami. Stoją po przeciwnej stronie barykady i są do siebie nastawieni naprawdę wrogo. Owen widzi w swojej rywalce zimną, wyrachowaną i dobrze sytuowaną sukę, a ona w nim rozwydrzonego, nieodpowiedzialnego i niepoważnego palanta, który za grosz nie rozumie, jak to jest martwić się o to, żeby starczyło od pierwszego do pierwszego. Co jeśli silnie pielęgnowana wrogość przekształci się w pożądanie? I co zrobią, kiedy dowiedzą się, że prócz sali sądowej i fizycznego pociągu łączy ich internetowa przyjaźń?

Tego typu powieści czyta się szybko. Służą jako odskocznia od dnia codziennego, czysty relaks. Można powiedzieć, że nic nie wnoszą do życia, ale ja zawsze coś znajdę. 😉 W „I love you, I hate you” choćby to, że przed pochopną oceną innych warto się zastanowić. Pierwsze wrażenie może być mylne, a uprzedzenia potrafią wprowadzić niezłe zamieszanie. Można powiedzieć, że to klasyczny wątek w powieściach typu hate to love. Niby nic zbyt oryginalnego, ale czasem warto sobie przypomnieć.

„I love you, I hate you” wciąga. Nie brak w niej emocji, akcji i konfliktu pomiędzy bohaterami. Wszystko w odpowiednim momencie i natężeniu. Poznając bliżej Owena i Victorię, można spokojnie zrozumieć ich motywy. Lubi się ich i chce się im kibicować, a o to między innymi chodzi.

Sposób w jaki interakcje z sieci wplatane są w tekst, początkowo może wydać się chaotyczne, ale spokojnie da się wszystko zrozumieć. Poza tym nie mam żadnych uwag do narracji, bo i wymagań nie miałam wysokich.

Jeśli ktoś lubi romantyczne historie typu „Masz wiadomość”, będzie usatysfakcjonowany. Polecam jako luźniejszą lekturę dla rozrywki. Pod tym kątem się nie zawiedziecie. Przyjemnej lektury.

Lekka, przyjemna i zupełnie niewymagająca lektura. Tak pokrótce opisałabym powieść „I love you, I hate you”, historię o relacji dwójki bohaterów, którzy pomimo początkowej niechęci z czasem zaczynają pałać do siebie pozytywnym uczuciem.

Nie znajdziecie tutaj trudnej i obciążającej tematyki, która skłania do głębszej refleksji, ale otrzymacie historię, która pozwoli Wam złapać oddech, pozytywnie się nastroić do życia, odciąć od codziennych trosk i najzwyczajniej w świecie dobrze się bawić. Taki comfort read. Powieść niezwykle przystępna, przepełniona pozytywną energią, w której na brak pikanterii narzekać nie można. W dodatku relacja między dwójką bohaterów nacechowana jest dynamiką, a owocem słownych przepychanek tej pary są błyskotliwe dialogi, przy lekturze których niejednokrotnie pojawia się uśmiech na twarzy czytelnika. Duży plus dla autorki także za wykreowanie barwnych i charakternych postaci. Choć finał tej historii należy do przewidywalnych, to bez dwóch zdań ta opowieść stanowi kawał fajnej rozrywki. Zatem, jeśli macie ochotę się zrelaksować przy lekturze, to ten tytuł będzie dobrym wyborem.

W rzeczywistości pałają do siebie nienawiścią.

W wirtualnym świecie, nieświadomi swojej tożsamości, stopniowo budują coraz mocniejszą więź.

Tylko która z ich twarzy jest tą prawdziwą, a która jedynie przybieraną maską? I jak dalej potoczy się ich relacja, gdy jedno z nich odkryje prawdę?

Do książki tej przysiadłam z zamiarem przeczytania zaledwie kilku rozdziałów, po czym... odłożyłam ją dopiero po przewróceniu ostatniej strony, w dodatku z wielkim uśmiechem na ustach. Zdecydowanie takiej lektury było mi trzeba! Komfortowej, uroczej, momentami przewidywalnej, ale jednocześnie tak pochłaniającej, że kompletnie oderwała mnie od rzeczywistości.

"I love you I hate you" w swojej formie przypomina kultową produkcję "Masz wiadomość", tyle że w nieco odświeżonej, dostosowanej do dzisiejszych czasów wersji - a więc zamiast maili mamy twittera! Natomiast tu także mocno podkreślona zostaje zarówno różnica statusu majątkowego, jak i odmienność charakterów głównych postaci. No i ten ironiczny humor! Błyskotliwe słowne przekomarzania, połączone z lecącymi między bohaterami iskrami, to zdecydowanie mój ulubiony duet!

Ponadto Elizabeth Davis w stworzonej przez nią komedii romantycznej ukazuje wielką siłę anonimowości oraz niezaprzeczalny fakt, iż czasem łatwiej jest się nam otworzyć przed obcą osobą, niż kimś bliskim. Dla fanów motywu enemies-to-lovers pozycja obowiązkowa, polecam!

"I love you, i hate you" to pozycja idealna dla fanów kultowych komedii romantycznych, przynajmniej w moim odczuciu. Podczas kolejnych rozdziałów czułam się jak 10-15 lat temu, gdy wraz z mamą i siostrami oglądałam "Dziennik Bridget Jones" czy też "Masz Wiadomość".

Ale to nie wszystko czym ta pozycja mnie do siebie przekonała. Mamy też tutaj bardzo mocno zarysowany motyw z nienawiści do miłości, osadzony w prawniczym świecie, gdzie główna bohaterka od małego musiała o wszystko walczyć, bo choć jej matka była kochającą osobą to po prostu od zawsze brakowało im pieniędzy. Dla kontrastu Owen Pohl możnaby rzec "w czepku urodzony" z ogromnym funduszem powierniczym, może brać takie sprawy jakie chce, bo nie musi patrzeć na swoją pracę przez pryzmat zarobków. Dodatkowo smaczku dodaje fakt, że obydwie postacie na twitterze mają konta, a tam codziennie kontaktują się ze swoją bratnią duszą, która wie o nich niemal wszystko, nie zna jedynie danych personalnych.

"I love you i hate you" czyta się błyskawicznie, za sprawą wartkiej akcji. I choć niemal na początku bohaterowie raczą nas wspólnie spędzoną nocą nie zrażajcie się, w późniejszym czasie seks nie dominuje ich relacji, choć jest go tutaj trochę, a nawet dość sporo.

Niesamowicie podobała mi się kreacja Victorii, chłonęłam każdą wzmiankę o jej nie do końca łatwej przeszłości. Śmiało mogę powiedzieć, że imponowała mi tym, że zaistniała w twardym świecie i utarła nosa (niejednokrotnie) Owenowi, a do tego przerabiała swoje ubrania i wyglądała w nich idealnie! Szczelnie ukryła przed światem swoje prawdziwe ja.

Dzięki trzecioosobowej narracji (która według mnie idealnie sprawdziła się w tej książce) poznajemy naprzemiennie myśli obydwy głównych bohaterów.

Choć w tej książce nic odkrywczego nie znajdziecie, to ja wam ją śmiało polecam!

Twitterowa, anonimowa znajomość dwójki prawników, którzy nienawidzą się w prawdziwym życiu. Brzmi dobrze? W takim razie porozmawiajmy o historii Victorii i Owena.

[Współpraca reklamowa z @[Adres usunięty]ce]

Relacja miała fajny magnetyzm i urok. To książkowy przykład motywu hate/love, bo między bohaterami leciały iskry erotycznego napięcia i nienawiści. Mieszanka wyjątkowo wybuchowa.

Nasze postaci szczerze się nie znoszą w prawdziwym życiu, natomiast w tym internetowym, w którym funkcjonują anonimowo, uwielbiają ze sobą rozmawiać. Podobało mi się wplecenie sporej ilości rozmów do fabuły książki.

Przepadam za otoczeniem prawniczego świata. Lubię powagę, która temu towarzyszy, a śledzenie sporów sądowych i coraz większych trudności w ignorowaniu chemii, która powstawała między Vee i Owenem było świetną rozrywką i to właśnie ta chemia okazała się genialnym elementem książki.

Dostajemy sporo scen i opisów erotycznych, które nie są w żadnym razie cringowe, co więcej są bardzo dobre.

To bardzo zabawna historia z przekomarzankami bohaterów i dystansem. Przyjemna książka z interesującym motywem przewodnim i inteligentnymi postaciami.

Ach i bardzo podobał mi się pomysł Victorii na dzień zdrowia psychicznego. Chętnie wprowadzę taki do mojego harmonogramu.

Motyw enemies to lovers nie jest wcale taki prosty do ciekawego opisania, jakby się komuś wydawało. Bardzo łatwo tu o przesadę i mnogość toksycznego zachowania, przez co trudno potem uwierzyć w jakiekolwiek pozytywne uczucia między bohaterami.

I LOVE YOU, I HATE YOU to idealny przykład, jak taki motyw umiejętnie poprowadzić! Relacje między bohaterami są dynamiczne, ale nawet jeśli postacie na początku się nie lubią, to te ich przekomarzanki nie mają jakiegoś śmiertelnie wrogiego wydźwięku, dzięki czemu zdaje się nam to realne i ciekawsze, gdy obserwujemy powolną zmianę i ocieplenie stosunków między Victorią i Owenem. A żeby nie było nudno z jednym motywem, to mamy też rozmowy "z nieznajomym" przez internet (bohaterowie nie zdają sobie sprawy, z kim piszą na Twitterze), a także zestawienie bogaty-biedna. Autorce należy się również pochwała za kreację bohaterów - byli barwni, wielowarstwowi, a także łatwi do polubienia i utożsamienia się z niektórymi ich cechami. I ogromny plus za opis relacji, jaka nawiązała się między postaciami - wszystko działo się z jednej strony dynamicznie, a z drugiej powolutku, bez pośpiechu. Wyczuwalna była ogromna chemia między Victorią i Owenem i podobało mi się, że jakiekolwiek sceny zbliżeń były napisane subtelnie, bez wulgarnego słownictwa, które zawsze wzbudza we mnie niesmak. Zakończenie też bardzo mi się podobało! Nie mam żadnych zastrzeżeń, spędziłam z tą historią świetnie czas. Ogromne polecanko!

Amanda Says