Gwiezdny posłaniec. Nasza cywilizacja z perspektywy kosmicznej

"Gwiezdny posłaniec" to książka autora, którego potocznie można by nazwać "panem od kosmosu", tym razem jednak nie opowiada nam o astrofizyce czy cudach odległego wszechświata, a o Ziemi, naszej cywilizacji i nas, ludziach.

Z tego powodu całość ma luźniejszy charakter i w związku z tym bardziej hmm... Filozoficzny? Autor opisał tu sporo swoich przemyśleń i własnych koncepcji, które starał się utrzymać w naukowym tonie.

Zależało mu na ukazaniu ludzkości jako cywilizacji widzianej z "kosmicznej perspektywy" - jak mogłaby nas zobaczyć obca cywilizacja.

O ile część z przedstawionej tu treści była dla mnie naprawdę interesująca, tak niektóre rozdziały nie przypadły mi do gustu. Zdaję sobie sprawę, że trudno pisać o kosmicznej perspektywie nie zabarwiając jej własnym podejściem do tematu, ale odniosłam wrażenie, że czasem autor za mocno dawał się ponieść własnemu światopoglądowi i nie zawsze zachowywał należyty szacunek wobec innych poglądów. Niektóre fakty zostały potraktować w moim odczuciu wybiórczo, i choć wiem, że wiele z tych tematów można by rozłożyć na całe serie osobnych książek, to jednak, gdy wyczuwałam przeintelektualizowaną arogancję to traciłam zapał do czytania.

Wiele proponowanych rozwiązań na problemy cywilizacyjne było też mocno spłaszczonych w moim odczuciu.

"Posłaniec" nie jest złą książką, z pewnością zyska fanów, lecz moim zdaniem nie tak wiele jak poprzednie książki autora. Mi niestety niezbyt przypadła ona do gustu i zdecydowanie wolę poczytać o kosmosie niż kosmicznej ocenie naszej cywilizacji w takiej formie 😉

Neil'a deGrasse Tysona znałem do tej pory z jego telewizyjnych wystąpień i z internetu. Zawsze też darzyłem go sympatią, jako naukowca, racjonalistę i popularyzatora nauki. Jego książek przetłumaczonych na polski jest kilka, jednak Gwiezdny posłaniec to pierwsza, jaką miałem okazję czytać i nie zawiodłem się. Autor skupia się na problemach, którymi żyje ludzkość jak: prawda i piękno, konflikty, kwestie rasowe, prawo, będące teraz na tapecie płeć i tożsamość czy mniej może ważne jak mięsożerność i wegetarianizm. Patrzy na nie jednak z innej perspektywy, bo z kosmicznej, jak na astrofizyka przystało i dochodzi do różnych wniosków, które można by podsumować tak, że z ujęcia Kosmosu, nasze problemy, albo są nie tak istotne jak nam się wydaje, albo wyglądają zupełnie inaczej niż sami o nich myślimy. I ma na to mnóstwo faktów, a wiadomo, że z nimi się nie dyskutuje. Wszystko wyjaśnia i opisuje prostym językiem, tak by każdy mógł zobaczyć i rozważyć czy jest to słuszne myślenie czy też nie. Jako Amerykanin Tyson podaje przykłady w oparciu o to co dzieje się u niego w kraju, ale na szczęście można to odnieść i do reszty globu, bo jego spostrzeżenia są trafne i raczej uniwersalne. To książka popularnonaukowa, którą czyta się bardzo szybko, z dużą przyjemnością i człowiek wie, że czegoś się z niej dowiedział, że po lekturze jest bogatszy i nawet lepiej mu na duszy. Spojrzenie na naszą cywilizację i samego Homo sapiens z ujęcia Wszechświata pozwala nabrać dystansu do samego siebie, pokory i uzmysłowić sobie, że nie jesteśmy jego centrum, wokół którego wszystko się kręci, co więcej nie jesteśmy wcale najważniejsi, a nawet całkiem malutcy, co nie znaczy, że nie powinniśmy się liczyć z własnym istnieniem, a tym bardziej z życiem i poglądami innych jednostek na tej trzeciej skale od Słońca. Serdecznie polecam!!!

Za książkę dziękuję @insignis_media

✨🌚 Mając wokoło pełno romantazy, horrorów czy dramatów muszę się przyznać ze literaturę faktu czasami zaniedbuję. Zwyczajnie rynek literacki oferuje tak duże pole możliwości wyboru, że nie sposób uczknąć coś z każdej kategorii w takiej samej ilości. Jednakże raz na jakiś czas, kiedy trafię na coś intrygującego lubię zmienić klimat i wtedy chętnie sięgam czy po reportaże, czy tak jak w tym wypadku zbiory esejów, którym przyświeca jeden temat przewodni — kosmos i nasze oddziaływanie na niego.

✨🌚 Neil deGrasse Tyson jest astrofizykiem posiadającym tą niesamowitą zdolność do przedstawiania wiedzy językiem dopasowanym do współczesnego odbiorcy. Od zwyczajnie mądry facet, który rzeczy wielkie umie przedstawić językiem, który trafi do każdego. To dlatego każda jego książka zyskuje rzesze odbiorców a grono jego fanów raz za razem się powiększa - a jego książki przyjemnie czyta. Jednakże czy Gwiezdny posłaniec. Nasza cywilizacja z perspektywy kosmicznej ma coś ciekawego do zaoferowania? Jasne! I to zarówno dla wyjadaczy gatunku czy czytelników takich jak ja — którzy łapią za tego typu literaturę nieco rzadziej.

✨🌚 Tyson w tym wypadku zaczyna swoją narrację od historii astronomii, prowadząc nas przez wieki odkryć, które zrewolucjonizowały nasze zrozumienie wszechświata. Dzięki temu czytelnik zyskuje solidne podstawy, by zrozumieć późniejsze, bardziej złożone koncepcje. Autor w przystępny sposób omawia najnowsze odkrycia w dziedzinie astrofizyki, takie jak ciemna materia, ciemna energia, czy egzosfery planetarne, które mogą potencjalnie podtrzymywać życie.

✨🌚 Co mnie akurat podobało się najbardziej to fakt, że autor nie unika również tematów kontrowersyjnych. W książce pojawiają się rozważania na temat roli nauki i religii, znaczenia edukacji naukowej oraz wpływu polityki na rozwój badań kosmicznych. Tyson z szacunkiem podchodzi do różnych punktów widzenia, jednocześnie wyraźnie opowiadając się za racjonalizmem i metodą naukową jako najlepszymi narzędziami do zrozumienia rzeczywistości. - dalibyście wiarę? Że kosmos pozornie tak od nas daleki ma tak ogromny impact na nasze codzienne życie?

✨🌚 Język, którym posługuje się Neil, jest przystępny i pełen pasji, co sprawia, że nawet najbardziej skomplikowane tematy stają się zrozumiałe dla laików. Jego styl pisania, pełen humoru i anegdot, czyni lekturę nie tylko pouczającą, ale także niezwykle przyjemną. Niektóre eseje mogą wydawać się nieco techniczne, ale zawsze towarzyszy im kontekst, który ułatwia zrozumienie.

✨🌚 Innymi słowy Neil deGrasse Tyson udowadnia, że nauka może być pasjonująca i dostępna dla każdego. Jego Gwiezdny posłaniec to po prostu prawdziwa perełka literatury popularnonaukowej, którą warto polecić zarówno miłośnikom astronomii, jak i tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z kosmosem — ta chudziutka książeczka może być idealnym pomysłem na prezent dla już nieco starszych, lecz nadal młodych odkrywców kosmosu!

Autor zabiera nas w kosmiczną podróż podczas której, dzięki zebranym w ciągu życia wiedzy i doświadczeniu, opowiada o zagadnieniach dotyczących Ziemi. Kosmiczna perspektywa umożliwia spojrzenie na wiele codziennych problemów z dystansu. Pozycja jest zbiorem podzielonych ze względu na tematykę esejów. Wśród poruszonych zagadnień znajdują się zupełnie przyziemne tematy. Autor skupił swoją uwagę [Adres usunięty] na sytuacji politycznej, działalności ekologów i próbach życia w zgodzie ze środowiskiem czy pochodzeniu ras. Stara się przedstawić swój punkt widzenia na dane zagadnienie. Nie ucieka jednak od odpowiedzialności za swoje słowa. Wielokrotnie powołuje się na zamieszczone przez siebie w internecie wpisy, które jak podkreśla - ku jego zaskoczeniu, wywołały medialne burze.

“Gwiezdny posłaniec” to ukłon w stronę nauki. Neil de Grasse Tyson pokazuje jej - jakże ludzkie, oblicze. Jego osobiste przemyślenia prowokują do podania w wątpliwość wielu powszechnych stanowisk. Lektura pozwala spojrzeć na wybrane aspekty z różnych perspektyw. Autor zadaje pytania, którymi zmusza do głębszych przemyśleń. W ten sposób chce zwrócić uwagę odbiorcy na to, by prowadził bardziej świadome życie.

Książka zamiast kwiatka

Uwielbiam „Astrofizykę dla zabieganych”, musiałam więc przeczytać „Gwiezdnego posłańca”. Muszę przyznać, że bliskie mi są programy jakie prowadzi Neil de Grasse Tyson. Myślę, że ma on niesamowity dar opisywać zawiłe tematy w bardzo prosty sposób, często odnosząc się do skojarzeń i porównań. W tej książce nie znajdziemy jednak wyjaśnienia zawiłych wzorów, czy astronomicznych zjawisk. Tym razem Neil pokazuje jak byśmy mogli być postrzegani przez kosmitów. Okazuje się, że dla nich nie miałyby znaczenia płeć, kolor skóry czy polityka. Bylibyśmy odbierani jako ludzie, stwory - o pewnym kształcie. Idąc dalej okazuje się, że to właśnie nauka i racjonalne spojrzenie mogłyby zażegnać wszelkie konflikty na Ziemi. W książce tej dostajemy sporą dozę historii. Dostaniemy też mnóstwo ciekawostek, jak choćby czemu kasyno w Las Vegas zarobiło najmniej gdy do miasta przyjechali fizycy, co jest największym organizmem na ziemi, czy sroka może pić z butelki podnosząc poziom wody, czy mistrzem koszykówki może być osoba niskorosła? Uwielbiam te czysto naukowe spojrzenie na życie, mówiące prawdę bez zbędnych emocji, skupiających silę na sile dowodów. To naprawdę bardzo przyjemna pozycja dla każdego.