Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet

Lubię literaturę popularnonaukową, a zwłaszcza wtedy, kiedy dotyczy mnie samej. Książka Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet, jest idealną książką, która walczy ze stereotypem delikatnej, drobnej postaci, która pod wieloma względami jest gorsza od mężczyzny. Książka została napisana przez odważną pisarkę, która przedstawia wiele dowodów na to, że kobieta niekoniecznie jest gorsza od mężczyzny. Uważam, że pozycja jest jak najbardziej godna uwagi oraz że daje powiew świeżości w tematach damsko męskich.

Kto z nas nie słyszał, że: kobiety mają mniejszy mózg, słabszy popęd i są pozbawione zdolności przywódczych. Są za to empatyczne, dlatego ,,doskonale" sprawdzają się w roli kury domowej. To nie tylko część naukowych teorii, ale i przekonań świata.

To, że jest zupełnie inaczej opisuje w swojej książce autorka przedstawiając i analizując setki badań. Rozmawia też z naukowcami, by raz na zawsze obalić mit, że kobiety są gorsze.

Nie spodziewałam się, że ta pozycja, pomimo, że jest napisana w sposób naukowy, będzie tak rzetelna, ciekawa i fascynująca!

Momentami byłam tak strasznie podekscytowana, że wszystko we mnie krzyczało : ,,to prawda!".

Z książki nie tylko dowiecie się jak i dlaczego mężczyźni od zarania dziejów przejmowali kontrolę nad kobietami tworząc swoisty patriarchat, ale wysłuchacie opowieści Hibo, autorki ,,Cięcie. Poruszająca historia obrzezanej kobiety", która nie kryjąc goryczy mówi: ,,Wszystko załatwiają kobiety. Pytanie brzmi, dla kogo to robią?", a potem wskazuje na siedzących obok Somalijczyków ,,Dla nich to robią". Kobiety krzywdzą same siebie, tylko po to, aby mężczyzna miał gwarancję nietykalności przyszłej żony. Dlaczego więc oni nie dają jej też od siebie???

Potem jest o zabijaniu żeńskich płodów, o krępowaniu nóg w Chinach i uwaga...o prasowaniu piersi w Kamerunie!!!

Żeby nie było, są też i pozytywy.

Rola babci na przykład.

Od kobiety po menopauzie usuniętej na bok społeczeństwa i zbędnej, po aktywną i nieocenioną pomoc.

Chcecie znać więcej szczegółów?

Zapraszam do czytania, bo naprawdę warto.

I na sam koniec muszę, bo się uduszę.

Samice BONOBO. To one dzierżą władzę w swoich grupach i to, co o nich się pisze daje sporo do myślenia. Zobaczcie:

,,Tak, samice mogą rządzić.

Mogą kontrolować zasoby.

Nie potrzebują prosić o nie samców.

Nie muszą być obiektem przemocy seksualnej, ani godzić się na dzieciobójstwo.

Mają przewagę, ponieważ są lojalne wobec siebie."

Nie da się ukryć, że Angela Saini porusza temat trudny, niewdzięczny i niewygodny. „Gorsze” to w końcu opowieść o latach, które upłynęły w cieniu uznawania kobiet za mniej inteligentne i mniej wartościowe. To gorzkie podsumowanie wszystkich prób zmiany tego stanowiska i walki o uznanie dla tego, czego kobiety dokonały. A przede wszystkim to historia i nauka przeniesione na karty książki.

Tytuł ten niewątpliwie należy do grupy lektur, które spotkają się z różnym odbiorem. Taka publikacja nie może bowiem przejść bez echa, można założyć jednak, że nie wszystkim przypadnie do gustu. Saini mówi bowiem otwarcie, przytacza konkretne sytuacje, analizuje przypadki, cytuje i próbuje zrozumieć, co naprawdę mieli (i mają)na myśli naukowcy i historycy. Autorka rozprawia się z teoriami, zadaje pytania, toczy walkę w imieniu kobiet. Otwarcie, szczerze i odważnie mówi o społecznej niesprawiedliwości, która choć ukrócana, nadal ma się całkiem dobrze.

Można by powiedzieć, że temat ten wciąż powraca, że jest wałkowany w kółko, a feminizm powoduje popadanie ze skrajności w skrajność. Moim zdaniem jednak siła tej publikacji tkwi bardziej w sposobie realizacji tego tematu, niż opiera się na jego wartości samej w sobie. W czym zatem doszukałam się wyjątkowości tego tytułu? „Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet” to różnorodne połączenie statystyk, wyników badań, cytatów, analiz. Mam wrażenie, że dzięki temu opisywane kwestie są nie tylko zbadane lepiej i bardziej dogłębnie, ale także przedstawione tak, że każdy może znaleźć w tej książce coś dla siebie.

Publikacje związane z nauką i historią nie są proste w odbiorze. Trzeba poświęcić im nieco więcej uwagi, skupić się, pochylić nad tekstem. Przyznaję, że miałam momenty słabości, czytanie szło mi dość powoli, a na lekturę potrzebowałam więcej czasu. Ale niektóre fragmenty naprawdę mnie poruszyły, wywołały zdumienie, a na usta przywołały uśmiech. Wiele z opisywanych faktów było dla mnie nowością. Nie zdawałam sobie sprawy z istnienia badań, o których pisała autorka i egzystencji kobiet przedstawianych na stronach tej publikacji. W tym miejscu muszę podkreślić, że właśnie za to tak cenię literaturę faktu, która łączy intrygujące realizacje tematu, możliwość poszerzenia wiedzy i oferuje cenną bazę do przemyśleń.

Widać, że autorka poświęciła książkowym kwestiom dużo czasu, uwagi i pracy. Zebranie tych informacji, przetworzenie ich i przekazanie czytelnikowi w takiej formie z pewnością nie było prostą sprawą. Tym bardziej warto zwrócić uwagę na ten tytuł.

Dzięki Saini odbywamy podróż śladami historycznych i naukowych odkryć. Obserwujemy zmianę podejścia i społeczną rewolucję. Wszystko odbywa się małymi krokami, ale konsekwentnie do przodu. Warto się temu przyjrzeć, wziąć w tym udział i zabrać głos.