Gorączka świątecznej nocy

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 2/5

   Dodana przez Martyna M. w dniu 2020-01-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   Dwoje bohaterów, których niegdyś łączyła miłość, pragnie spędzić kilka dni razem ze swoją siedmioletnią córką. Sprawa jest o tyle skomplikowana, że każdy z nich posiada już nowego partnera. Claire związała się z Patrickiem – zapalonym sportowcem, szykującym się do maratonu. Matt natomiast przyjeżdża z Alex – cierpliwą, inteligentną alkoholiczną. Między całą czwórką nieustannie czuć napięcie.
   
   Ta książka jest po prostu nudna, nawet nie wiem, od czego mam zacząć swoją recenzję, więc może zacznę od tego, byście nigdy nie kierowali się opiniami na okładce. Aktorka Katarzyna Zielińska napisała, że jest to genialna, niepowtarzalna świąteczna komedia. Ja się grzecznie pytam, w którym momencie to jest komedia? W dalszym ciągu napisała, że jeśli ktoś lubi „Listy do M”, nie będzie mógł się od niej oderwać. Bardzo przepraszam, ale wszystkie części tego filmu ubóstwiam, ale książka ta nie ma nic wspólnego z tym klimatem. Mało tego, jest zupełnie nieświąteczna. Po prostu ktoś „genialny” wpadł na pomysł, by oryginalny tytuł „The Adults” zamienić na „Gorączkę świątecznej nocy”. Jednym słowem: MASAKRA.
   
   Okładka i opis sugerują zupełnie coś innego, niż to, co możemy otrzymać po zapoznaniu się z powieścią. Nie jest to wesołe czytadło rodem z „W krzywym zwierciadle: Witaj Święty Mikołaju”. W zasadzie przez całą długość fabuły nie dzieje się prawie nic, prócz słownych utarczek bohaterów. Dodatkowo irytujące są rozdziały, w których narratorem jest Scarlett – córka Claire i Matta. Może i fakt, że ma wymyślonego przyjaciela, nie jest niczym nadzwyczajnym, ale to, że ona naprawdę widzi ogromnego królika, już nie brzmi normalnie. Owe zwierze podburza dziewczynkę, składnia ją do różnych zachowań.
   
   Ja wiem, że są różne gusta, a angielski humor niekoniecznie musi się wpasować w upodobanie wszystkich czytelników, ale ta powieść naprawdę nie ma w sobie nic zabawnego. Jest rozwlekła, nie wnosi niczego nieciekawego, a do jej końca dobrnęłam tylko dzięki wewnętrznemu uporowi, który nie pozwala mi odłożyć nieprzeczytanej książki na półkę. Do tego po przeczytaniu blurbu śmiało możecie zacząć czytać książkę od środka albo od końca do początku, za wiele to nie zmieni.
   
   Bohaterowie są nijacy, dziecinni, a ich zachowania niekiedy wydają się wręcz absurdalne. Miałam wrażenie, że w tej pozycji występują nastolatki, a nie dorośli i wszyscy potrzebują pomocy psychologicznej, łącznie z najmłodszą postacią. W zasadzie poznajemy ich, aż do samego końca, a po przeczytaniu ostatniej strony i tak nic ciekawego o nich nie wiemy.
   
   Jestem ciekawa Waszych opinie, mnie niestety ta pozycja wyłącznie irytowała, do tego stopnia, że nie mam już ochoty na nic innego, co wyjdzie spod pióra autorki.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Anna K. w dniu 2021-01-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   ŚWIĘTA PATCHWORKOWEJ RODZINY
   
   Boże Narodzenie to czas, kiedy najbliżsi chcą być razem. Tym bardziej rodzice ze swoimi dziećmi, co wydaje się naturalną sprawą. Nie może dziwić więc fakt, że rodzice, którzy są po rozwodzie chcą spędzić święta wspólnie, dla dobra swojego dziecka, jak również własnego. Jedyne, co może być w tym wszystkim dziwne, to sytuacja, kiedy ci rozwiedzeni rodzice zabierają na taki świąteczny weekend swoich obecnych partnerów. Dodając do tego wielkiego, fioletowego i niewidzialnego królika, może być wesoło.
   
   I tak jest w „Gorączce świątecznej nocy” autorstwa Caroline Hulse. W taki sposób Claire z Patrickiem, Matt z Alex, a także siedmioletnia Scarlett oraz wspomniany już jej wymyślony przyjaciel o imieniu Posey, lądują razem w ośrodku wypoczynkowym o idyllicznie brzmiącej nazwie „Szczęśliwy Las”.
   
   Jednak czy z tego wypadu ktokolwiek wyniesie coś pozytywnego? To już pozostaje kwestią sporną i pytaniem, na które oni sami będą musieli znaleźć odpowiedź.
   
   Bardzo podobała mi się narracja w tej książce. Mimo że trzecioosobowa, to dostajemy punkt widzenia trzech bohaterów. Naprawdę bardzo różnych bohaterów, którzy całkowicie inaczej patrzą na zaistniałą sytuację. Tutaj widać, że autorka świetnie się spisała, tworząc postaci. Każda jedna jest po prostu oryginalna i nietuzinkowa.
   
   Pierwszą z nich jest Alex, nowa dziewczyna Matta, ojca Scarlett. Alex jest naukowcem i wszystko, co dzieje się dookoła niej próbuje badać, mierzyć i analizować. Problem tylko w tym, że z takim przedmiotem badań nigdy wcześniej nie miała do czynienia. Alex ma też problem. Posey jej nienawidzi i się jej boi. A jeśli tak uważa Posey, to Scarlett nie ma wyjścia, musi czuć tak samo.
   
   „Po prostu bądź normalna. Jak cała reszta: ciasne toalety, śpiewające choinki, niewidzialne króliki, pięciodniowe weekendy, łysi faceci w za krótkich szortach przechadzający się agresywnie po salonie o dziewiątej rano. To wszystko jest zupełnie normalne”.
   
   Kolejna jest perspektywa należąca do Patricka, partnera Claire, matki Scarlett. Patrick, tak jak i Claire, jest prawnikiem. Jednak również zapalonym sportowcem, który marzy o wystartowaniu w Ironmanie. Mimo to jest niezwykle niepewny siebie, co zapewne wynika z faktu, że była żona zostawiła go i nastawiła przeciwko niemu jego własne nastoletnie dzieci. Miałam wrażenie, że Patrick jest bardzo sztywny i ambitny. I bardzo marzy o tym, aby stworzyć prawdziwą rodzinę z Claire i być tym razem prawdziwym ojcem, mimo że nie dla swojego dziecka. Szczerze mówiąc, nie polubiłam go, ale może to wynikać z tego, że zwyczajnie unikam takich ludzi. Myślę, że przy żywym, prawdziwym Patricku nie czułabym się dobrze. Patrick i Alex dzielą też pewną przygodę z nieżywym, potrąconym bażantem, którą Matt będzie nazywał zabawnie „bażantgate”.
   
   „Patrick schylił się i podniósł bażanta.
   
   Poszli do śmietników za domkiem. Matt podniósł klapę szarego pojemnika i dał znać Patrickowi.
   
   – Dawaj.
   
   – Nie ten. Zielony.
   
   – Bażanty się sortuje?
   
   – To żywność – powiedział Patrick. – Czyli odpady organiczne.
   
   Matt przekrzywił głowę.
   
   – Bażanty idą do recyklingu. Kto by pomyślał”.
   
   Ostatnią perspektywę otrzymujemy od Scarlett. To mądra i wrażliwa dziewczynka. Sam fakt posiadania przez nią wymyślonego przyjaciela coś nam mówi. Scarlett niestety boi się Alex, bo Posey powiedział, że naukowcy zabijają króliki. Dogaduje się jednak bardzo dobrze z Patrickiem, choć nie jest ON jej tatą. Chciałaby też, żeby mama spędzała z nią więcej czasu. Nie mówi tego, ale wszystko na to wskazuje.
   
   „ – Nie ma czegoś takiego jak normalność, Posey. Każdy jest inny. Ty jesteś doskonały taki, jaki jesteś. Jesteś sobą. Powinieneś uwielbiać swoje do kitu stopy, bo są twoje”.
   
   Świetne były też wstawki z ulotki reklamującej „Szczęśliwy Las” oraz zapisy z policyjnych przesłuchań. W jakiej sprawie? Tego nie zdradzę.
   
   Zazwyczaj nie czytam świątecznych książek, nigdy jakoś się nie zdarzyło. Jednak bardzo się cieszę, że przeczytałam „Gorączkę świątecznej nocy”. To była wyjątkowa, zabawna, mądra historia i w ogóle tylko takich sobie życzę w nowym czytelniczym roku.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Agnieszka D. w dniu 2019-12-19

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Świątecznych książek wokół nas całe mnóstwo. Pierwsze z nich pojawiły się już w październiku na Targach Książki w Krakowie. Każda piękna, klimatyczna, kusząca nastrojową okładką.
   
   Mój wybór padł na "Gorączkę świątecznej nocy", debiut Caroline Hulse, wydany w 15 krajach.
   
   Rozwiedziona para z wspólnym dzieckiem, gadającym królikiem i nowymi partnerami pragnie spędzić razem święta. Czy to się skończy dobrze? Przecież wszyscy wiemy, że idealna atmosfera jest tylko na reklamie w telewizji.
   
   Może warto czasem odpuścić, wrzucić na luz. I poczytać wesołą książkę. Choćby tę.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Sylwia P. w dniu 2019-12-16

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka podobała mi się od samego początku i zostało tak do samego końca. Znalazłam w niej nietypową historię ze świętami Bożego Narodzenia w tle i bohaterów, których trudno szukać w innych świątecznych książkach. Matt — duże dziecko, przebojowa perfekcjonistka Clarie, Alex naukowiec o bardzo analitycznym umyśle oraz sportowiec Patrick, chcący uchodzić za macho, a tak naprawdę kompletnie zdominowany przez Clarie. Ich niepasujące do siebie charaktery gwarantują wybuchowe święta :) I oczywiście siedmioletnia Scarlett, która wraz ze swoim towarzyszem, niewidzialnym królikiem Poseyem, wspólnie obserwują świat dorosłych.
   
   „Gorączka świątecznej nocy” jest utrzymana w lekkim, komediowym klimacie, ale nie zrobi Wam papki z mózgu. Bohaterowie bowiem muszą w duchu mierzyć się z własnymi lękami, uczuciami, przeszłością partnera, która miała być definitywnie odcięta od aktualnej rzeczywistości, a jednak nie do końca tak jest. Jako dorośli chcą zapewnić dziecku niezapomniane święta i cóż, zupełnie przewrotnie im się to udaje, tylko czy aby na pewno o TAKIE święta im chodziło?
   
   Początek powieści jest jej końcem, więc przechodząc przez kolejne kartki, odkrywamy, co tak naprawdę się wydarzyło,a stenogramy z przesłuchań pokazują prawdziwe oblicze personelu ośrodka Szczęśliwy Las. Ludzi, których często się spotyka, żyjących plotkami i życiem innych.
   
   Na pewno „Gorączka świątecznej nocy” zapewnia rozrywkę i oderwanie się od rzeczywistości, a w tym zakręconym czasie warto sięgać po takie książki.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 2/5

   Dodana przez Natalia W. w dniu 2019-12-13

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Oglądaliście "Rzeź" Polańskiego, ewentualnie "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie" Genovese? Do czego zmierzam? Do tej atmosfery uprzejmości, klimatów "ą i ę", które pełne absurdu i ironii zmierzają do mocnego pierdyknięcia. Wiesz, przeczuwasz, że coś się wydarzy, choć to z założenia miało być spokojne kino obyczajowe. No właśnie. I tak mniej więcej jest z tą książką. Ale to serio bardzo uproszczone porównanie, gdyż do klasy i poziomu tych filmów jest jej całe lata świetlne.
   
   Mama, tata i dziecko jadą spędzić święta w leśnym ośrodku. Niby nic. Ale mama zabiera nowego partnera a tata nową partnerkę. Do tego córka ma swojego towarzysza, wymyślonego królika Posey, który potrafi nieźle namieszać. To nie może się dobrze skończyć, choć każdy próbuje robić dobra minę do złej gry. No może Posey nie udaje...
   
   Dużo dialogów, zresztą irytujących ogromnie bo i irytujący są sami bohaterowie. Każdy rozdział to spojrzenie innego uczestnika wyjazdu na przebieg wydarzeń. Do tego wplecione protokoły przesłuchania policyjnego, ale wiele wam zdradzić nie chcę. To takie czytanie z przymrużeniem oka. Grymas uśmiechu ci towarzyszy, absurdalne ci się wiele rzeczy wydaje, ale wszystko podane w lekkiej formie. Ale koniecznie muszę wrócić do bohaterów. Dużo nie pisząc, dla mnie to oni są kosmitami. Wiek 40+, wykształceni, na dobrych stanowiskach a...żenada. Nie wiem, może wy takich ludzi znacie, nie jest to dla was dziwne, no a dla mnie jest. Niedojrzali, niepotrafiący ze sobą rozmawiać, partnerkom nie przeszkadza jak panowie się do nich zwracają, one nie są im dłużne, niezainteresowani sobą, bez wzajemnego szacunku. Kolekcjonują deskorolki, palą marychę, wbijają w za małe tshirty. I ta niezdrowa rywalizacja. Jesuuu, co to za ludzie 😲
   
   Podsumowując, lektura typowo świąteczną nie jest. Czytała się bardzo szybko i nudno nie było choć dla mnie irytująco. Jeżeli nawiązać do okładkowej notki, że to "szalona powieść z komediowy twistem" to hmmmm...  No widocznie ani ja szalona, ani z poczuciem humoru 🙄 Ciężko też było z chwyceniem mnie za serce, żołądek bądź coś tam jeszcze

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 10 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Dodaj recenzję