Florystki

RECENZJA

💐⚘️"FLORYSTKI"💐⚘️

AUTOR: Alicja Sinicka - strona autorska

Wydawnictwo W.A.B.

Czy Szczęście można zbudować na mrocznych sekretach?

Czy przeszłość to wstęp do dalszego życia?

"Ludzie są jak góry lodowe wystające z połaci oceanicznych wód. To, czego w nich nie widzimy, jest najbardziej niebezpieczne."

"Żyjemy z dnia na dzień, tak jakbyśmy mieli wolność wyboru, w rzeczywistości jednak podlegamy, znacznie większym ograniczeniom niż nam się wydaje.

W dużej mierze przypominamy bohaterów odgrywających w życiu scenariusz napisany przez podświadomość. Wybór współmałżonka, zainteresowania zawodowe, a nawet formy relaksu nie są kwestią przypadku: podejmujemy decyzje pod wpływem nieświadomych sił, które dynamicznie na siebie oddziałują."

Glen Gabbard

Te słowa idealnie odzwierciedlają stworzoną przez autorkę opowieść.

FLORYSTKI to wciągający i zaskakujący thriller psychologiczny. Cała stworzona przez pisarkę zagadka i profil psychologiczny zaginionej Heleny jest intrygujący.

Historii zaczyna się od prologu, który niesamowicie buduje napięcie i pozostawia nas z wieloma pytaniami i domysłami. Każdym kolejny rozdział pozostawia coraz więcej pytań i zero odpowiedzi.

Powieść Alicji Sinickiej zaskoczyła mnie pozytywnie. Od samego początku czujemy niesamowite napięcie i razem rozwiązujemy zagadkę, którą ciężko rozgryźć do samego końca. Autorka świetnie myliła tropy, podsuwała co rusz nowe rozwiązania, a prawda była szokująca i nie domyśliłabym się, kim był szantażysta i jaka okaże się prawda.

Autorka po mistrzowsku prowadzi narrację, odkrywa po kolei zakamarki postaci i rozbudza naszą ciekawość. Dowiadujemy się co raz to nowych faktów z życia głównych bohaterów i zaginionej, odkrywając jej tajemnice i do czego się dopuściła.

Fabuła książki oryginalna, rozwija się stopniowo im bardziej wgłębiamy

się, w tę historię wychodzi coraz więcej informacji.

Fajnym elementem w tej historii jest pamiętnik Heleny, który wyjaśni wiele nurtujących pytań.

Całość historii bazuje na postaci zaginionej Heleny i wydarzeń i osób wokół niej.

Znajdziecie tutaj toksyczne relacje, mroczne sekrety, tajemnice, niepewności, zagrożenie, niedopowiedzenia i ogrom emocji.

Książka wciąga, oplata mackami tajemnic i strasznej przeszłości wplątując w to kolejne osoby.

Książkę przeczytałam jednym tchem i spędziłam z nią emocjonujące chwile pełne wrażeń.

Napisana jest z perspektywy głównych bohaterów Soni i Doriana.

Autorka stworzyła ciekawe i intryguje postacie, które skrywają multum tajemnic.

W kwiaciarni Chloris dochodzi do pewnego zdarzenia, które jest wstępem do wydarzeń, które zmieniają życie bohaterów. Helena Bordo, utalentowana florystka i właścicielka kwiaciarni znika bez śladu. Ostatni trop prowadzi, w góry i tam się urywa. Pracownica, a zarazem przyjaciółka Sonia za wszelką cenę pragnie odnaleźć kobietę. Tylko nie wie, że to, co odkryje, zmieni jej świat i postrzeganie przyjaciółki.

Za plecami Soni toczy się gra, o której nie ma pojęcia. Otoczona kłamstwami, niepewnością i zagrożeniem o swoje życie, próbuje rozwikłać zagadkę.

-Kim jest Sonia w tej układance i czemu sprawa również dotyczy jej?

-Czy Sonia dostanie odpowiedzi na dręczące ją pytania?

-Dlaczego Helena zaginęła?

-Czy Sonia dotrze do prawdy?

-Co takiego zrobiła Helena?

-Kim tak naprawdę okaże się Helena?

-Czy Dorian ma coś wspólnego z zaginięciem żony i jaką ma historię?

-Jak okaże się prawda w sprawie zaginionej Heleny?

Polecam 🤍🤍🤍🤍🤍

„𝑀𝑜𝒿𝑒 𝓏̇𝓎𝒸𝒾𝑒 𝒿𝑒𝓈𝓉 𝓈𝒾𝒶𝓉𝓀𝒶̨ 𝓊𝓉𝓀𝒶𝓃𝒶̨ 𝓏 𝒸𝓊𝒹𝓏𝓎𝒸𝒽 𝓀𝓁̷𝒶𝓂𝓈𝓉𝓌“

„Florystki“ autorstwa Alicji Sinickiej to niezwykle misterna historia. Sonia dość przypadkowo ratuje życie kobiecie, która zaraża ją pasją do florystyki i finalnie zatrudnia w swojej kwiaciarni. Między kobietami rodzi się niezwykła przyjaźń. Pewnego dnia po przybyciu do pracy, odkrywa, że w tym miejscu doszło do czegoś strasznego, widzi krew, a jej przyjaciółki Heleny nie ma, choć być powinna. Okazuje się, że ta miała spędzić weekend w górach i tam udaje się wraz z mężem pracodawczyni, aby ją odnaleźć. Po pewnym czasie okazuje się, że to nie jest zwykłe znikniecie, a cała sprawa ma drugie dno, które Sonia krok po kroku odkrywa w pamiętniku Heleny. Dziewczyna nie wie, komu ufać, dodatkowo pojawia się tajemniczy „Kapitan”… Prawda okaże się druzgocząca, dla wszystkich…

Autorka stworzyła naprawdę świetny thriller psychologiczny, obmyślony w każdym szczególe. Czytając tę książkę, momentami miałam wrażenie, że już wiem, o co w tej historii chodzi, ale jaka była prawda, nie odgadłam. Zostałam totalnie zaskoczona.

Mamy tu dwuosobową narrację – Sonii i Doriana, chociaż pamiętnik Heleny dodałabym jako trzecią. Trudno mi więcej napisać, aby nie spojlerować. Mogę dodać tylko, że Autorka poruszyła mnóstwo ważnych tematów – nieciekawe relacje z matką, toksyczne uzależnienie od drugiego człowieka, odrzucenie i traumę. A także to, że nic nie dzieje się bez przyczyny.

Według mnie to jedna z tych nieodkładalnych książek, pełnych tajemnic i zakończeniem nie do przewidzenia, niosąca zarazem przekaz. Karma wraca…

Polecam bardzo! Tyle tu emocji, prób odrodzenia się na nowo, nie zawsze obierając właściwy kierunek…

Tytuł: "Florystki"

Autor: Alicja Sinicka

Data premiery: 08.03.2023r.

Wydawnictwo: Wab

Jakie są Wasze ulubione kwiaty?

Ja szczególną sympatią obdarzam tulipany, konwalie i róże:)

.

.

Na okładce najnowszej książki Alicji Sinickiej znajdziemy kalie.

Nie lubię ich.

Kojarzą mi się ze śmiercią, chociaż wiele kobiet wybiera je do swoich bukietów ślubnych. A mnie wręcz od nich odrzuca.

.

Kiedy jednak zobaczyłam tę okładkę zaintrygowała mnie.

Przeczuwałam, że te kalie na pewno nie będą symbolizowały ślubu...

A może jednak?

.

I poraz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że te kwiaty symbolizują złe rzeczy. Nie wiem czy się kiedyś do nich przekonam 🤷‍♀️

.

.

Ale wystarczy o kwiatach, chociaż główne bohaterki były florystkami.

.

Alicja Sinicka napisała kolejną świetną książkę! Zarwałam dla niej noc, więc... było warto!

Czytałam z wypiekami na twarzy - tak bardzo chciałam rozwiązać zagadkę zniknięcia jednej florystki razem z innymi bohaterami.

Helena zniknęła. W kwiaciarni znaleziono ślady krwi, które należały do kobiety. Sonia - przyjaciółka Heleny jest przerażona... martwi się o nią razem z jej mężem Dorianem.

Wszystkie ślady prowadzą ich w góry, gdzie florystka zameldowała się w ostatni weekend. Nie wróciła już do schroniska, zatem... gdzie jest?

Na jaw zaczynają wychodzić różne tajemnice... np.: Helena zapisywała wszystko w swoim pamiętniku, tylko... gdzie jest ten pamiętnik?

Kto go ma?

Czy mąż Heleny skrywa jakieś tajemnice?

Dlaczego Sonia nie potrafi mu do końca zaufać?

I...kim okaże się "Kapitan" - osoba kluczowa w tym thrillerze..

.

.

W tym wszystkim jakoś od razu polubiłam Doriana. Nie wiem dlaczego. Uważam, że został on najbardziej skrzywdzony. Poza tym był dobrym mężem.

To Helena zaprzepaściła wszystko między nimi..

Ohh jak mnie korci, żeby więcej napisać, a nie mogę! Przecież zdradziłabym Wam fabułę🤐

Zatem...

Bardzo polecam i czekam na Wasze wrażenia :)

.

.

.

"-Ona wiedziała o mnie coś, czego nie wie nikt - mówi cicho.

- Co takiego?

- Gdybym ci powiedział, musiałbym cię zabić..."

3.5⭐️

🌿 W kwiaciarni Chloris pracują razem Sonia i Helena. Kobiety od lat łączy przyjaźń, która rozpoczęła się od trauatycznego wydarzenia. Helena jest utalentowaną florystką. Wydaje się, że jej życie jest poukładane. Wtedy dzieje się coś czego nikt się nie spodziewa.

🌿Helena znika. Zostają po niej tylko nożyce do cięcia kwiatów, na których widać ślady krwi. Sonia razem z policją i mężem Heleny, Dorianem, rozpoczynają poszukiwania. Pewnej nocy Sonia otrzymuje anonimową wiadomość informującą, że ta sprawa jest związana również z nią. Od tego momentu nic już nie jest takie samo.

🌿,,Florystki" to historia pokazująca przede wszystkim relacje międzyludzkie: te szczere, w których można odnaleźć wsparcie i zrozumie, ale też te brudne i tokstyczne opierające się na wzajemnym wykorzystywaniu i naiwności. Na kartach książki możemy znaleźć swoistą próbę odpowiedzenia na pytanie: Czy ludzie są z natury źli czy też ich zachowanie jest spowodowane bolesnymi i traumatycznymi wydarzeniami?

🌿,,Florystki" to książka obyczajowa z elementami thrillera psychologicznego. Na początku dostajemy kilka pozornie niezwiązanych ze sobą informacji przez co trudno ,,wgryźć się" w tę historię. Stopniowo wątki zaczynają się łączyć w całkiem zgrabną sieć powiązań i wydarzeń, która zwieńczona jest satysfakcjonującym zakończeniem.

🌿 Najciekawszym elementem ,,Florstek" był według mnie pamiętnik Heleny Bardo. Ta enigmatyczna kobieta stopniowo odkrywała wszystkie swoje tajemnice. Jej przeszłość szokuje i wyjaśnia wiele kwestii.

🌿 Nie byłoby książki bez jej narratorów. Sonia i Dorian kreują tajemniczy i gesty klimat. Są wyraziści i wzbudzają sprzeczne emocje. Ich odczucia i przypuszczenia napędzają akcje tej historii. Intrygi, niepewność i brak zaufania - tego nie brakuje we ,,Florystkach". Sięgnijcie po tę książkę i sami się przekonajcie, że czasem potrzeba wiele lat, żeby poznać prawdę.

Sonię i Doriana – narratorów tej powieści, łączy osoba Heleny, przyjaciółki i żony. Teoretycznie osoby najmocniej z nią związane powinny najlepiej ją znać i mieć na jej temat najwięcej do powiedzenia. Lecz w rzeczywistości nie zawsze tak się dzieje i tutaj również mamy do czynienia z takim przypadkiem. Gdy Helena w tajemniczych okolicznościach znika nagle z miasta, aby dowiedzieć się czegokolwiek, należy najpierw rozwikłać jej życiorys. Sonia, utalentowana florystka, która zupełnym przypadkiem znalazła się w jej życiu, nie może pogodzić się z pustką, która nagle pojawiła się w jej życiu po stracie przyjaciółki. Dorian, miłośnik górskich wycieczek i dusza towarzystwa, choć ma swoje sekrety, także próbuje odpowiedzieć sobie na pytanie co się wydarzyło. Lecz odpowiedzi, które powoli zaczną otrzymywać z kolejnych faktów z przeszłości Heleny, mogą okazać się szokujące i z pewnością nie takie, jakich by się spodziewali… Bo czasem przeszłość trzeba pozostawić w przeszłości.

„Florystki” to nie jest moje pierwsze spotkanie z piórem Autorki, stąd wiedziałam, że mogę się spodziewać przede wszystkim niebagatelnej i dopracowanej powieści. Otrzymałam to z nawiązką, ponieważ dodatkowo Pani Alicji udało się zbudować piekielnie dobry klimat książki, która nie tylko trzyma w napięciu, ale pozostawia w czytelniku uczucie niepokoju oraz niepewności co do dalszych wydarzeń. Przyszedł nawet taki moment, w którym nie chciałam ufać już nikomu, kto pojawia się w książce, a każda postać wydawała mi się podejrzana, nieprzyjazna i przede wszystkim niegodna, by dzielić z nią kolejne odkrycia co do przeszłych przeżyć Heleny. A taki zabieg może się udać jedynie przy świetnej realizacji jeszcze lepszego zamysłu, co oczywiście Autorka opanowała do perfekcji. Dodatkowo, w powieści spotkamy się także z ciekawym wątkiem obyczajowym dotyczącym rodziny Sonii, ale również małżeństwa Heleny i Doriana, które poruszają ważne kwestie dotyczące relacji międzyludzkich i pokrętnych losów, jakie często przychodzi im wieść. A przyjemności czytelniczej dokłada jedynie fakt niezwykłego kunsztu literackiego oraz lekkiego pióra Pani Alicji. Natomiast zakończenie, które pokazuje pomysł na książkę i genialność, a zarazem pokrętność umysłu Autorki, pozostawiły mnie w oszołomieniu, ale i podziwie. Takie powieści chce się czytać, a taka pozycja jak ta stanowi niemałą ucztę czytelniczą dla jej odbiorcy. Polecam!

Sonia pracuje w kwiaciarni ze swoją przyjaciółką Heleną, której uratowała kiedyś życie. Od tego czasu stały się sobie bliskie. Kiedy kobieta odkrywa w poniedziałkowy poranek ślady krwi, boi się najgorszego. Niedługo potem samochód zaginionej odnajduje się w górach, a ona nie wróciła ze szlaku.

Sonia jedzie z mężem Heleny na miejsce. Wynajmują pokój w schronisku i czekają na wieści. Dorian zachowuje się dziwnie, a ona zaczyna go podejrzewać. Ewidentnie mężczyzna nie mówi jej wszystkiego, ale ona też nie pozostaje mu dłużna.

Tajemniczy sms, wandale na posesji i pogróżki. Zaczyna robić się niebezpiecznie. Komu można zaufać? Gdyby odnalazł się pamiętnik, w którym Helena wszystko notowała…

Sonia coraz więcej dowiaduje się o życiu przyjaciółki. Okazuje się, że kompletnie jej nie zna. Teraz równie dobrze mogłaby uwierzyć w to, że uciekła, została zamordowana, jak i sama ze sobą skończyła. Im bardziej drąży, tym więcej niewiadomych i pytań się przed nią pojawia, a niebezpieczeństwo także nie daje o sobie zapomnieć.

Co się stało z Heleną? Dlaczego ta sprawa dotyczy także Sonii?

Poznajcie świetnie skonstruowany thriller psychologiczny. Autorka po mistrzowsku uknuła intrygę, wodząc czytelnika za nos. Tu niepewność i lęk czekają na każdym kroku, mnożąc wątpliwości, zamiast przybliżać do rozwiązania. Bohaterowie są wykreowani bardzo ciekawie, a fabuła intryguje już od pierwszych stron. Postać Heleny jest niezwykle złożona, a każdy wydaje się być podejrzany, włącznie z samą zaginioną.

Dajcie się wciągnąć w sam środek emocjonalnego wiru, nie zawiedziecie się.

Wydaje się, że człowiek nie może zniknąć ot tak sobie. Pozostawiamy po sobie wciąż ślady, czasem przypominają one ledwie widoczne okruszki, a niekiedy są wyraźne i jednoznaczne. Jak więc to możliwe, że ktoś jest i nagle go nie ma? Co się stało?

Życie toczy się normalnie aż do momentu kiedy następuje przełomowy moment, po którym nic nie jest już takie jak wcześniej. Sonia przekonuje się o tym, gdy znajduje w studiu florystycznym krwawe ślady. Jej przyjaciółka i wspólniczka znika, a ona pozostaje z wieloma pytaniami, na jakie nie ma szybkich odpowiedzi. Policyjne dochodzenie toczy się, ale kobieta nie chce stać z boku i tylko być obserwatorem, na własną rękę stara się odkryć co właściwie wydarzyło się. To, co zaczyna odkrywać wprowadza zamęt i budzi strach, dlaczego Helena zniknęła? Musiała mieć dobry powód, przecież była szczęśliwa, odniosła sukces, osobiste sprawy również toczyły się bez większych problemów. Co, więc miało miejsce? Tego nie wie nikt, a im więcej informacji zostaje zgromadzonych tym zagadka komplikuje się coraz mocniej. Sonie czuje się zdezorientowana, idealny obraz przyjaciółki ma coraz więcej rys, a spod nich wyłania się ktoś nieznany. Każdy ma sekrety, lecz niektóre okazują się być ciężarem, jaki w końcu prawie przygniata człowieka, co można zrobić w takiej sytuacji? Każdy czyn ma swoje konsekwencje, niekiedy to niewinni obciążeni są ich ceną wpierw, lecz i winnym zostaje wystawiony rachunek …

Zniknięcie przyjaciółki, ślady, wydaje się równocześnie jednoznaczne, ale i stanowi ogromny znak zapytania. Czy coś zapowiadało to zdarzenie i co za nim kryje się? Z tą zagadką muszą zmierzyć się bohaterowie najnowszej książki Alicji Sinickiej oraz czytelnicy. Początkowo skąpe informacje skłaniają jednych i drugich do snucia własnych teorii, ale przede wszystkim do poszukiwania odpowiedzi co wydarzyło się, że kobieta zaginęła. Strona po stronie odsłaniany jest obraz pełen sprzeczności, nieznanych faktów i tych, jakie zostały wyparte z pamięci. Kim była zaginiona? Co ją łączyło z ludźmi, którzy twierdzą, iż była im bliska? Czy to była prawda czy też jedynie iluzja, stworzona zapewne w jakimś celu, tylko co nim było? „Florystki” stawiają przed wszystkimi wiele pytań, jedna z dwóch głównych bohaterek jest prawdziwą tajemnicą, kiedy wydaje się, że już dzieli nas niewiele od jej poznania, lecz kolejna informacja powoduje wątpliwości czy rzeczywiście idziemy dobrym tropem. Kim są tytułowe postacie? Co skrywają przed światem? Alicja Sinicka doskonale wie, w jakim momencie zadać pytanie albo wskazać inny punkt widzenia niż dotychczasowy, tak, wprowadzić element zaskoczenia i utrzymać niepokojący klimat aż do samego końca książki.

Alicja Sinicka

"Florystki"

@wydawnictwo_wab

Premiera 8.03.2023 🤍

* "Ludzie są jak góry lodowe wystające z połaci oceanicznych wód. To, czego w nich nie widzimy, jest najbardziej niebezpieczne."

* "Dorosłość komplikuje życie, wprowadza niepotrzebne wątpliwości."

Historia z pozoru wydawała mi się banalna, ale okazało się, że jestem w błędzie. Nic nie jest takie jakie mogłoby się wydawać. Tutaj każdy ma swoją tajemnice, o której nie wie nikt. Chloris kwiaciarnia w której pracuje Sona i Helena. Pewnego dnia, Helena znika... I od tego pory świat już nie jest taki sam.

Fabuła oplotła się wokół mnie jak wstążka, która związuje kwiaty ze sobą, czułam się tak podczas czytania. Poznałam sekrety o których nie można mówić, ani już się wycofać od dalszego czytania, dopóki nie poznałam zakończenia czułam się przywiązana do książki.

Akcji rozkręca się powoli i cały czas towarzyszło mi coś innego, co nie pozwało odłożyć książki na moment. Może to niepewność? Może to coś kompletnie innego? Nie umiem tego nazwać. 🤨 Może to zagrożenie, które czai się wszędzie i ta niepewność co się wydarzy? Hm być może.

Historie poznamy z perspektywy dwóch bohaterów Soni i Doriana to ich pod względem psychologicznym i emocjonalnym poznamy najbardziej, ale nie tak jak by mogło się wydawać. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, kto przyjaciel a kto wróg, kto mija się z prawdą a kto jest szczery.

Emocji tutaj nie brakuje, a w szczególności niepokój towarzyszył mi od początku, który nasilał się i nie chciał odpuścić na moment, żeby złapać oddech. Złość, obawa o bohaterów, uczucie zamknięcia. Smutek, żal oraz współczucie.

Opisy i dialogi były zrównoważone, nie czułam się przytłoczona nimi oraz nie odczułam, że jest ich mało.

Podoba mi się również to, że wszystko zależało o de mnie, to jak każdego ocenie, kogo będę wspierać, a komu wręcz przeciwnie. Autora tutaj dała wolną rękę.

Nie będzie to historia bez drugiego dna, dotyka ono różnych tematów.

Ja polecam! ❤️‍🔥

Dzisiaj wysyp premier książkowych. W moje ręce trafiła wyjątkowa książka, której tytuł idealnie pasuje do dzisiejszego święta "Florystki". Która z nas nie lubi kwiatów?

"Nie każdy może być florystą. Bardziej niż wiedza (choć też przydatna) liczą się w tym zawodzie zdolności manualne i zmysł artystyczny. Florysta- w odróżnieniu od kwiaciarza (który produkuje kwiaty) czy bukieciarza (układa bukiety) - musi być twórczy- on wyraża się poprzez kwiaty. To człowiek z pasją, który kocha materiał, na jakim pracuje. Przecież nie da się tworzyć z czegoś, czego nie lubimy".- Iwona Czekańska

Helena Bardo-jest florystką, właścicielką kwiaciarni Chloris, dba zarówno o swój wygląd jak i jakość świadczonych usług, jest perfekcjonistką. Razem z przyjaciółką Sonią prowadzą kwiaciarnię. Sonia jest otwarta i wygadana, a Helena milcząca, ale konkretna. Pewnego dnia Helena nie pojawia się w pracy. Na miejscu jej przyjaciółka Sonia zastaje bałagan i ślady krwi. Razem z policją próbuje odkryć, co się stało z jej przyjaciółką. Okazuje się, że małżeństwo Heleny i Doriana nie należało do udanych. Małżonkowie nie okazywali sobie czułości, żyli bardziej obok siebie niż razem. Łączyła ich pewna tajemnica, a jak wiadomo, nie da się zbudować szczęścia na mrocznych sekretach. Sonia otrzymuje anonimy i pogróżki. Komuś bardzo zależy na tym, aby przestała węszyć w sprawie Heleny. Przełomowym odkryciem jest pamiętnik Heleny, to dzięki niemu Sonia poznaje prawdziwe oblicze przyjaciółki.

"Można zdawać sobie sprawę, że źle się robi, a jednak robić to dalej. Ludzie potrafią ciągnąć tak całe życie. To nic innego jak nałóg, który wyniszcza".

To, co odkryje Sonia, totalnie ją zaskoczy. Jej życie nie było usłane różami, ale to, czego się dowiedziała, zburzyło jej dotychczasowy spokój. Ta sprawa dotyczy także jej.

"Moje życie jest siatką utkaną z cudzych kłamstw. Straciłam punkt odniesienia".

Pani Alicja Sinicka napisała kolejną ciekawą historię. Miałam okazję poznać twórczość autorki i przeczytać już kilka jej książek. Niemniej to, co tutaj zaserwowała to majstersztyk. Autorka sprytnie ułożyła wiązankę składającą się z szantażu, intryg i tajemnic. To wszystko pięknie przyozdobiła w na pozór kolorowe życie osnute strachem. Uwielbiam książki, które czyta się z zapartym tchem. Tutaj już od pierwszych stron zostałam wciągnięta w wir wydarzeń. Stałam się naocznym świadkiem życia ludzi, którzy wydawać by się mogło, że jeżeli mają pieniądze, to mają wszystko. Nic bardziej mylnego. Pani Alicjo chylę czoła. Kapitalna książka z zakończeniem wbijającym w fotel. Wśród thrillerów przeczytanych w tym roku "Florystki" póki co zajmują u mnie pierwsze miejsce.

Polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu WAB.

Sonia wraz z policją za wszelką cenę próbuje odnaleźć swoją przyjaciółkę Helenę, która jest zdolną florystką i właścicielką kwiaciarni Chloris. Kobieta zniknęła w dziwnych okolicznościach i nikt nie ma pojęcia co się z nią stało, nawet jej mąż. Sonia pewnej nocy dostaje podejrzaną wiadomość i jest przekonana, że nikt nie jest z nią do końca szczery.

"Florystki" to thriller, który pochłonął mnie bez reszty. Przede wszystkim spodobał mi się pomysł na fabułę i to w jaki sposób została ona poprowadzona. Cała historia opiera się głównie na naszej zaginionej Helenie, do samego końca tak naprawdę nie wiemy, co się jej przydarzyło, a możliwości było pełno i przez całą historię byłam ciekawa jak jest faktycznie. Z każdą kolejną stroną autorka buduje coraz to większe napięcie podsycone intrygami oraz strachem bohaterów, ale również czytelnika. Powoli poznajemy mroczną przeszłość Heleny, jej tajemnice o której nikt nie miał pojęcia, nawet jej najbliższe osoby. Im więcej wiemy, tak naprawdę jesteśmy dalecy poznania prawdy. Autorka sieje zamęt w naszych głowach i co chwilę zaskakuje nas czymś nowym.

Sonia mimo przerażenia i zagrożenia w jakim się znalazła, musiała poznać prawdę, nie ważne jak zła dla niej ona by nie była. Dziewczyna była zdana jedyna na siebie, nawet mężowi przyjaciółki przestała ufać i słusznie. Ewidentnie było widać, że coś ukrywa, kłamie i sądziłam nawet, że może być zamieszany w sprawę zaginięcia Heleny. Wywoływał we mnie same negatywne emocje.

"Florystki" pokazują również, że nawet osoby za którymi moglibyśmy skoczyć w ogień, mogą nam być całkiem obce i po latach wyjść na jaw, że nie są tym za kogo ich mieliśmy.

Zakończenia nie udało mi się przewidzieć i nawet ostatnim zdaniem autorce udało się mnie jeszcze zaskoczyć, polecam.

Na moim profilu zdecydowanie dominują romanse, przewija się fantastyka ale też zwykle z wątkiem romantycznym. Jednak nie samą miłością przecież człowiek żyje. Lubię odmianę, lubię przeplatać gatunki, żeby ta miłość i namiętność mi się nie przejadły i takie książki mroczne, z dreszczykiem, są na to najlepszym lekarstwem.

Po raz pierwszy sięgnęłam po książkę Alicji w listopadzie 2021. Była to “Uwikłana” i choć dużo czasu upłynęło, wciąż pamiętam te emocje i mniej więcej o co tam chodziło. A te słabsze książki, zwykle ulatują z głowy, więc to że utkwiła w pamięci już coś znaczy. Wiedziałam, że wrócę do tej autorki i zbieram jej książki, w końcu nadgonię. Jednak recenzenckie przodem i gdy zauważyłam możliwość zrecenzowania “Florystek” nie było chwili wahania. Za to czułam taką ekscytację, byłam zaintrygowana tym co znów autorka wymyśliła.

Jak widziałam na profilu Alicji, przygotowała się dokładnie do stworzenia tej historii, zasięgając informacji u samego źródła na temat pracy florystek. Nie kwiaciarek, Kochani. W tych kwiaciarniach pracują kobiety po licznych kursach florystycznych, mające szczególny talent do zachwycania swoimi kompozycjami. Taki talent miała Helena, przelewała swoje uczucia w bukiety i inne arcydzieła. I tą miłością zaraziła Sonię.

Obie pracowały w kwiaciarni Chloris należącej do Heleny. Drogi życiowe tych kobiet, połączyły się w wyjątkowych i drastycznych okolicznościach, gdy Sonia uratowała życie Heleny, która uderzyła autem w drzewo. Czy był to wypadek, czy próba samobójcza? Mimo upływu lat, Sonia nie ma pewności, lecz Helena stała się dla niej jak siostra.

Historia zaczyna się w momencie gdy Sonia przychodząc do pracy, zauważa w kwiaciarni ślady krwi. Powiadamia o tym Doriana - męża Heleny oraz policję. Po krótkim dochodzeniu, wszystko wskazuje na to, że Helena zaginęła. Rozpoczynają się poszukiwania i podejrzenia, kto może stać za jej tajemniczym zniknięciem. Jak zwykle w takich przypadkach, najczęściej podejrzewa się męża i Dorian jest tego świadomy. Sonia, mimo, że wraz z nim stara się szukać Heleny i wszelkich wskazówek jak ją odnaleźć i co się wydarzyło, też wciąż nie potrafi zaufać w pełni mężczyźnie. Każde jego zachowanie skrupulatnie analizuje. Co z tego wyniknie ?

Wyjaśnieniem wielu kwestii może być pamiętnik Heleny. Ewidentnie Dorian chce go znaleźć ale boi się też co te notatki w sobie kryją, jakie jego tajemnice wyjdą na jaw. Czym zawinił ? Czego się dopuścił, że tak nie chce by policja dostała spis wspomnień jego żony ?

Sonia boi się również ale tego, że jej przyjaciółka nie żyje, tego kto może za tym stać i że również ona nie jest już bezpieczna. Prosi dlatego o pomoc i wsparcie Łukasza, detektywa, który do niedawna był jej partnerem.

“Wszystko, co napisała Helena, jest toksyczne, jej myśli, doświadczenia, całe jej życie. Czy to oznacza, że ona też taka była?”

Z pozoru idealna żona, mająca męża którego każdy zazdrości. Wspaniała przyjaciółka. Perfekcjonistka. Jednak z każdym dniem jej nieobecności, pojawiają się rysy na jej idealnej opinii. Wszystko przestaje być jasne i oczywiste, coraz więcej pojawia się podejrzeń i wątpliwości. Sonia i Dorian zyskują wręcz pewność, że mimo wielu lat spędzonych z Heleną, zupełnie jej nie znali. Kim tak naprawdę dla nich była ? Jaki ma związek przeszłość Soni z Heleną ? Czy wyrzuty sumienia jakie od lat dręczą Doriana, mają podstawy ?

To historia, którą połknęłam, nie mogłam odłożyć, wciągnęła mnie bez reszty. Czuć przy każdej stronie ten dreszczyk niepokoju, wręcz sama czułam się obserwowana. Ta atmosfera typowa dla thrillerów towarzyszyła mi cały czas, od pierwszej do ostatniej strony. Pytań przybywało z każdą stroną i byłam niesamowicie przejęta tym co się działo i do czego to prowadziło. W wielu tego typu książkach, można przypuszczać o co chodziło, jak to się skończy. Tu byłam totalnie zaskoczona, nie przypuszczałam nawet jak wielką rolę odgrywa tu każdy z bohaterów i jak bardzo tajemnicza okaże się nasza zaginiona bohaterka.

Na tej książce powinno być ostrzeżenie, że pochłania bez reszty. Jak dla mnie była rewelacyjna i cieszę się, że jeszcze niejedna historia autorki przede mną, bo już mam tę pewność, że jest warta uwagi. Kobieta ma talent, umie trzymać w niepewności i tworzyć tę niepowtarzalne napięcie. Czuć tu też, że historia jest perfekcyjnie dopracowana, każdy szczegół dokładnie przemyślany, dzięki czemu zakończenie daje nam wyjaśnienie każdej kwestii , żadnych niejasności czy niedopowiedzeń. Po prostu - owacje na stojąco to coś na co Alicja w pełni tu zasługuje.

Tak więc Kochani, jak potrzebujecie odmiany jak ja, lub po prostu uwielbiacie thrillery, albo jesteście fanami twórczości Sinickiej, chwytajcie szybciutko za tę książkę, a nie będziecie żałować.

Ja dziękuję za egzemplarz autorce oraz wydawnictwu.

Przerażające jest to, jak nasz obraz innych ludzi utkany jest z subiektywnych wyobrażeń. "Każdy mieni się paletą barw". Ciemniejsze jednak skrzętnie chowany przed światem. Prawdę o sobie przetykamy kłamstwem, tworząc złudzenie i ułudę. Wstrząsające jest to, jak potrafimy żyć ze sobą, ale obok siebie. Zamiast karmić się endorfinami bliskości- odgradzamy się murem tajemnic. Kłamstwa, sekrety, iluzja szczęścia i idealnego życia. Kiedy przychodzi moment bolesnej epifanii- pęknięcia, rysy i ubytki potrafią przesłonić wszystko inne.

.

"Florystki" to thriller psychologiczny, który urzeka klimatem. Ma w sobie coś magnetycznego, niepokojącego, a jednocześnie subtelnego i eterycznego. Wątki florystyczne zyskują tutaj wymiar symboliczny. Piękno kwiatów, delikatność dłoni, która tworzy kwiatowe bukiety kontrastuje z mrokiem ludzkiej duszy. Zewnętrzna powłoka skrywa słabości, które kreują nieobliczalną rzeczywistość. Jako metaforyczna kwiatowa kompozycja, składa się ona zarówno z delikatnej kremowej eustomy, płomiennych miodowych róż, jak i mięsożernej rośliny, kuszącej zapachem, a potem pożerającej ofiarę żywcem.

.

Bohaterowie są specyficzni. Podglądanie ich w dalekiej od ideału rzeczywistości nie jest komfortowe. Ale powoli zsuwamy się w głąb kielicha ich życia, odkrywając coraz większe niedoskonałości. Zagnieżdżają się one w naszej głowie, rzucając cień wątpliwości na przebieg możliwych wydarzeń. Finał zaskakuje, mając w sobie jednak coś kojącego i oczyszczającego.

.

"Florystki" to przede wszystkim kreacja niezwykłej kobiety- doświadczonej przez los, pełnej wewnętrznych sprzeczności, niepokoju, rozedrgania, skrywanej namiętności, strachu, poruszenia, egzaltacji, poczucia porzucenia, wewnętrznej gorączki i zewnętrznego opanowania, krzywdy i wyrachowania. To także obraz toksycznych relacji, nieustannej ucieczki, życia w kłamstwie i patologicznej iluzoryczności. Polecam.

Historia utkana z sieci kłamstw, nasączona obsesjami i ukrytymi głęboko sekretami. Skrywa tajemnice, które podczas lektury powodują napięcie i nieustanne podejrzenia rzucane w kierunku każdej z postaci. A wszystko to na fundamencie życia, wydawać by się mogło z pozoru niewinnej kobiety z zawodu florystyki.

Alicja Sinicka angażuje czytelnika i prowadzi go po bezkresnych ścieżkach wydeptanych przez kłamstwa, które z każdym kolejnym rokiem są brzemieniem trudniejszym do udźwignięcia. Poprzetykane fakty z przeszłości mieszają się tutaj z teraźniejszością powodując intensywne emocje, a także nieodpartą potrzebę jak najszybszego rozwikłania zagadki, której stajemy się oponentami. Każdy kolejny rozdział wybrzmiewa następnymi niewiadomymi, zakleszczając coraz mocniej myśli wokół tej historii. Nieco mroczna aura panująca wokół zaginięcia zaczyna nabierać jeszcze ciemniejszych barw w momencie prezentowanych w kolejnych rozdziałach fragmentów pamiętnika zaginionej. A kreacja zła zestawiona z wonią kwiatów rozchodzącą się po kwiaciarni powoduje ciarki na skórze…

To historia, która pazurami wczepia się głęboko w serce tworząc niezwykle przejmujący obraz pogmatwanych wydarzeń mających miejsce w przeszłości. To w końcu niewiadoma, która w finalnej części nie tylko zaskakuje ale też ekscytuje…

Zdecydowanie polecam. Dajcie się omotać tym kłamstwom, by finalnie przecierać oczy ze zdziwienia…

☕Jak ja klnełam! Jak ja klnełam czytając ta książkę! Byłam wkurzona! Że nie mam czasu a w niektóre dni siły żeby usiąść i przeczytać tę książkę jednym tchem! A ona bardzo na to zasługiwała. To książka z tych w które się zatapiasz! Trzymasz ją w dłoni i czujesz że jesteście jednością.

📚 Niestety nie znam innych książek Autorki ale po przeczytaniu Florystek obowiązkiem dla mnie będzie przeczytanie ich. Jeśli są równie dobre to na pewno się nie zawiodę!

☕ Fabuła...niby banalna a jednak nietuzinkowa! Dwie przyjaciółki, mąż jednej z nich i tajemnica. Od samego początku wyczuwa się, że "coś tu się święci". Czujesz, że coś jest na rzeczy a nie wiadomo co. Wpadasz w aurę tajemniczości i mroku, która cię pochłania. Chcesz odnaleźć klucz do rozwiązania zagadki. Kartki przekręcają się same, bo tak cię wciąga, że czytasz na jednym oddechu!

📚 Wielkie brawa dla Autorki za umiejętność tak poprowadzenia historii, że nawet przez chwilę się nie domyśliłam jaka jest prawda. Dopiero końcówka książki daje nam odpowiedzi na pytania, które sobie zadajesz przez całą powieść.

☕ Bohaterowie są dobrze wykreowani. Dorian, jak to mąż, oczywiście jest podejrzany zaginięcia żony, w pierwszej kolejności. Ciągle wychodzą na jaw mroczne sekrety z przeszłości a statystycznie to właśnie mąż najczęściej jest winny w takich przypadkach.

Sonia - przyjaciółka zaginionej Heleny. Nawet było mi jej żal. Tak bardzo chciała odkryć prawdę. Chciała odnaleźć przyjaciółkę. Walczyła o to , by dowiedzieć się jak najwięcej. Tylko czy było warto?

📚 Muszę przyznać, że bardzo podobał mi się motyw z pamiętnikiem Heleny. To tak budowało napięcie, że coś wspaniałego!

☕ Zakończenie historii to majstersztyk! W życiu bym się nie domyśliła. Po prostu zbiera się szczękę z podłogi.

📚 Czytajcie! Mówię wam czytajcie bo nie będziecie żałować! Jeśli lubicie historie, w których prym wiedzie tajemnica, mroczne skrywane sekrety i przeszłość, która odzywa się w najmniej spodziewanym momencie, to ta książka jest dla was!

@intermission4reading

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historie jakie tworzy Alicja. Wiem, że są one gwarancją świetnie spędzonego czasu. Do sięgnięcia po thriller psychologiczny "Florystki" zachęcił mnie intrygujący opis oraz przyciągającą wzrok okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę ekspresowo, ja pochłonęłam ją w jeden poranek i nie odłożyłam jej póki nie poznałam zakończenia! Fabuła została w bardzo interesujący, wręcz intrygujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. To postaci, które tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy Heleny, Soni - przyjaciółki zaginionej oraz Doriana - męża Heleny, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. O ile losy Soni i Doriana śledzimy na bieżąco, to historię Heleny poznajemy przy pomocy jej pamiętnika odnalezionego przez Sonię. Muszę przyznać, że z ogromnym zainteresowaniem i zaangażowaniem czytałam każde zdanie zawarte w pamiętniku, tak naprawdę ciężko było przewidzieć co dostaniemy na kolejnych jego stronach... To co tam czytamy wstrząsa, szokuje i porusza - szczególnie tyczy się to Soni, która jak się okazuje nie znała tak dobrze swojej przyjaciółki. W tej powieści dosłownie roi się od kłamstw i tajemnic, co tylko dodatkowo potęguje chęć dalszego czytania! Autorka porusza tutaj wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, z którymi z pewnością boryka się dzisiejsze społeczeństwo i które wywołują wiele skrajnych emocji. Autorka w bardzo umiejętny sposób buduje napięcie, wodzi Czytelnika za nos i świetnie rysuje portrety psychologiczne postaci, skłaniając tym samym do głębszych przemyśleń. Pisarka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje jak duże konsekwencje i jak ogromny wpływ na życie wielu ludzi może mieć jedno wydarzenie, jeden błąd popełniony w przeszłości. Muszę jeszcze wspomnieć, że podobała mi się tutaj wzmianka dotycząca głównej bohaterki książki "Uśpiona" (która swoją drogą również polecam). "Florystyki" to wciągający i emocjonujący thriller, który z pewnością zaskoczy nie jednego Czytelnika. Ja świetnie spędziłam czas z tą książką i czekam na kolejne powieści spod pióra autorki! Polecam!

Twórczość Alicji Sinickiej to dla mnie twórczość bezpieczna. Nie boję się, że się zawiodę. Wszystkie jej książki znam. Jedne bardziej mnie zachwyciły, drugie mniej, ale jedno, co jest stałe w jej stylu, to klimat jaki tworzy na kartach swoich powieści.

Jaki on jest niepokojący, mroczny. Czytam i czuję niepohamowane uczucie, by mu się poddać. I to właśnie robię. Czytam „ Florystki ”. Poddaje się i przemierzam zakamarki ludzkiego umysłu. Ludzkie emocje sobie pochłaniam. Badam, odczuwam, porównuję. Zastanawiam się ile jest mnie w tej gamie odczuć. Ile byłabym w stanie tych emocji znieść.

Przyjaciółki dwie. Florystki. Przyjaźń jest im pisana. Choć swoje korzenie ma w konsekwencji tragicznego wyboru jednej z nich. Choć czy to naprawdę jest przyjaźń? Myślisz, że kogoś znasz. Wiesz o nim wszystko. Nagle na salony wkracza prawda i odsłania swoje karty. Osoba, która była Ci bliska, zupełnie obcą się staje. Zaginięcie Heleny takie właśnie karty odkrywa przed Sonią, która zaciekle próbuje ją odnaleźć.

Białe kalie. Symbol czystości i niewinności. Ukochane kwiaty Heleny. Jednak nie taka Helena idealna, jak te piękne kwiaty. Otwarcie jej pamiętnika wypuszcza na zewnątrz duchy przeszłości. Duchy, które o krzywdzie opowiadają. Krzywdzie nastolatki zakochanej i pogubionej. Wykorzystanej. Ale też zemsty pragnącej. Ta zemsta i jedna tragiczna w skutkach decyzja przez nią podjęta, już zawsze będą jej na duszy ciążyć. Życie jednak domaga się prawdy. A ta szokującą się okaże. Bolesną. Ale, co najważniejsze, wybaczenia godną.

Już za tydzień premiera genialnego thrillera spod pióra jednej z moich ulubionych polskich autorek @alicja_sinicka . ❤️ "Florystki" zachwycają od pierwszych stron, a zakończenie nie pozostawia złudzeń, że p.Alicja jest mistrzynią i ma ogromny talent do wymyślania fenomenalnych historii. 🥰 Musicie to przeczytać! 🤩

•

Helena nie miała łatwego startu w dorosłe życie. Jako nastolatka czuła się wykluczona i odtrącana przez rówieśników. Dopiero kiedy spełniła marzenie o posiadaniu własnej kwiaciarni nabrała nieco pewności siebie. Tragiczny pożar, w którym zginęli jej rodzice w tajemniczy sposób na zawsze związał ją z Dorianem. Nie są idealnym małżeństwem, ale dość zgodnie żyją pod jednym dachem i wśród sąsiadów uchodzą za normalną parę. W biznesie pomaga jej jedyna przyjaciółka, Sonia, z którą przed laty również połączyło ją przerażające wydarzenie.

Gdy pewnego poniedziałku Sonia odkrywa w "Chloris" ślady krwi, a Helena nie daje znaku życia, jest przerażona. Natychmiast dzwoni do Doriana i wspólnie powiadamiają policję. Sami też postanawiają szukać kobiety na własną rękę. Sonia czuje, że nie może ufać nikomu. Nawet mąż przyjaciółki wydaje jej się podejrzany. Wie, że nie mówi jej wszystkiego. Kiedy w ręce dziewczyny trafia pamiętnik Heleny, jej świat pomału rozwala się na kawałki. Ma wrażenie, że wcale się nie znały. Przeszłość przyjaciółki skrywa wiele strasznych sekretów. Na dodatek ktoś zaczyna prześladować Sonię i Doriana. Czy uda im się odnaleźć Helenę całą i zdrową? Jak wyjaśni im to co odkryli?

•

Uczta dla fanek thrillerów psychologicznych. 🥰 Całkowicie pochłania, wzbudza emocje i trzyma w napięciu. Jest mrocznie i tajemniczo. Dla mnie hit! ❤️ Polecam gorąco! 🔥

•

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_wab . 💚

Helena – właścicielka dobrze prosperującej kwiaciarni, znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Jej pracownica Sonia, która niegdyś uratowała ją z wypadku, stara się ją odnaleźć za wszelką cenę. Kiedy dowiaduje się kolejnych rzeczy, okazuje się, że w ogóle nie znała osoby, którą uważała za najbliższą przyjaciółkę. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że bohaterka nie może nikomu już ufać, nawet mężowi Heleny, którego znała od lat.

Książki Alicji Sinickiej mają niepowtarzalny klimat i uważam, że jest to jedna z najlepszych polskich pisarek z gatunku thrillera psychologicznego. Niewątpliwie odczuwam dumę, że mamy wśród swoich rodzimych autorów tak zdolną i poczytną autorkę. Przeczytałam wszystkie jej książki i jestem pewna, że po kolejne również sięgnę. Uważam, że „Florystki” nie są jej najlepszym dziełem, ale i tak warto po nie sięgnąć.

To, co podoba mi się najbardziej w tej książce, to tajemniczy klimat. Mamy tu ślady szamotaniny i krwi w kwiaciarni, poszlaki prowadząc do tego, iż Helena weszła na szlak górski i już z niego nie zeszła, tajemniczego mężczyznę z przeszłości, który miał na nią ogromny wpływ, męża, który również skrywa swoje sekrety, a pośród tego wszystkiego jest Sonia, która jest mocno powiązana ze sprawą, choć nie ma o tym pojęcia.

Narracja jest dwuosobowa, na przemiennie poznajemy myśli Doriana – męża Heleny oraz Sonii. Autorka długo pozostawia czytelników w niepewności, ale daje nam za to zaskakujące zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewałam. Nawet najbardziej zagorzały miłośnik thrillerów będzie miał problem, by wpaść na właściwy trop. O to w tym jednak wszystkim chodzi, prawda? Lubimy być zaskakiwani przez autorów. Lubimy kiedy finał jest nieprzewidywalny.

Co do samych bohaterów, to nie mamy ich tu zbyt wiele. Prócz trzech głównych postaci: Heleny, Sonii i Doriana, poznajemy również Łukasza – który pracuje w policji i jest byłym partnerem Sonii, jej patologiczną rodzinę w postaci matki, ojczyma i przyrodniego brata, którzy są całkowicie zawładnięci przez alkohol oraz Sylwię, która pracowała w kwiaciarni. Tyle bohaterów jednak w zupełności wystarcza, by zbudować wciągającą powieść.

Komu spodoba się ta książka? Niewątpliwie fanom Alicji Sinickiej, ale również tym, którzy zaczytują się w thrillerach psychologicznych. Każda z książek autorki, opisuje inną historię, więc możecie sięgać po nie w dowolnej kolejności. Ciekawe jest również to, że pisarka w swoich dziełach, zawsze nawiązuje do bohaterów z poprzednich powieści. Tym razem na przykład znajdujemy wzmiankę o Weronice z „Uśpionej”.

Alicja Sinicka powróciła z nowym thrillerem, gdzie zabiera nas w fascynujący świat roślin, ukrytych znaczeń i tajemnic.

„Florystki” podobnie jak wszystkie inne książki autorki była dla mnie pozycją nieodkładalną. Jak zawsze z niezwykłą lekkością kreski fabułę i prezentuje nietuzinkowych bohaterów o wielu twarzach.

Tym razem od samego początku otrzymujemy wciągającą tajemnicę i czuć dość niepokojący klimat. Zaginięcie Heleny wychodzące na jaw już na pierwszych stronach powoduje, że zaczynamy się zastanawiać co takiego wydarzyło się w kwiaciarni i co naszej bohaterce grozi, a tym samym czy ona jeszcze żyje. Autorka istotne fakty dawkuje stopniowo, ale kompletnie mi to nie przeszkadzało. Mylenie tropów, dokładanie bohaterów i elementy grozy powodują, że tutaj naprawdę nie można się nudzić. Wprowadzenie fragmentów pamiętnika spowodowało, że kolejne rozdziały dosłownie pochłaniałam. Przedstawiały one idealną Helenę w zupełnie nowym świetle i przywołały do życia tajemniczą postać, która bardzo mnie intrygowała.

Sama kreacja bohaterów jest świetna. Poznajemy dwie twarze Heleny, Doriana o którym być może zbyt pochopnie możemy wyrobić sobie zdanie i Sonię, w której od początku coś mi nie pasowało. Jednak czy słusznie?

„Florystki” to książka nieprzewidywalna której zakończenie dosłownie wbiło mnie w fotel. Uświadamia ono jak nasze życie może się zmienić w naprawdę krótkim czasie i wcale nie musi być to zmiana na lepsze. Jestem pewna, że zakończenie to zostanie ono w mojej pamięci na długo.

Nie będę Wam już więcej pisać o tej książce. Ją po prostu trzeba przeczytać. Zdecydowanie polecam!

W powieści poznajemy głównie dwie kobiety. Helenę, która jest właścicielką kwiaciarni, uzdolnioną florystką, która raczej nie ma na co narzekać w życiu. Drugą bohaterką jest Sonia, która pracuje u Heleny i jest jej przyjaciółką. Sprawy niestety komplikują się, gdy otwierając lokal, pracownica znajduje zakrwawione nożyce. Dodatkowo okazuje się, że właścicielka znika bez śladu. Sonia wraz z mężem zaginionej powiadamia policję i sami też angażują się w poszukiwania. Ślady nie są jednoznaczne, a żeby tego było mało, osoby zaangażowane w śledztwo zaczynają otrzymywać dziwne i niepokojące wiadomości. Co stało się z Heleną? Kto utrudnia odnalezienie kobiety? Co odkryje policja? Jakie tajemnice od lat były skrywane? Co z tym wszystkim mają wspólnego białe kalie?

Po książki Alicji Sinickiej sięgam z wielką chęcią. To jedna z tych autorek, przy których mogę być pewna, że nudy tu nie spotkam, będę przeżywać wszystko jak na szpilkach i przez zakończenie będę zbierać szczękę z podłogi. I tym razem się nie zawiodłam! Była to dla mnie uczta i delektowałam się każdą stroną, chociaż fabuła raczej do takich nie należy i jest dość przerażająca.

Fabuła od początku jest zawiła i pełna tajemnic. Autorka dawkuje czytelnikowi informacje i cały czas pozostawia nas w napięciu i niewiedzy. Razem z bohaterami zastanawiamy się, co tak naprawdę się wydarzyło, jakie tajemnice skrywała zaginiona i gdzie ona jest. Trudno przewidzieć rozwiązania niektórych kwestii, chociaż nie będę kłamać kilka udało mi się rozwikłać przed bohaterami. Jednak nie były to najważniejsze zagadki i nie popsuło mi to odbioru książki.

Jeżeli chodzi o bohaterów to zostali dobrze wykreowani. Sonia jako główna postać była interesująca i nie była głupia. Na szczęście należała do tych bohaterek myślących i pomysłowych. Momentami była impulsywna, jednak przez to, co przeżyła można zrozumieć jej narwanie i chęć rozwikłania zagadki. Nie dawała się omamić i potrafiła zachować racjonalizm. Dorian, mąż Heleny był dość złożoną postacią. Nie chce za wiele o nim zdradzać, bo nie chce psuć Wam zabawy z poznawania go, ale jego postępowanie ma drugie dno. Jakoś na początku nie wzbudzał mojej sympatii, chociaż nie zrobił nic, co mogłoby popsuć o nim moją opinię. To było interesujące przeżycie i ciekawiło mnie, jak to się potoczy dalej. Zaś poznawanie Heleny to jest mieszanka wybuchowa. Dawno nie poznałam tak złożonej postaci, niesztampowej i niestabilnej. Jednak więcej nie zdradzam, akurat o niej trzeba sobie samemu wyrobić opinię.

Co do stylu to nie mam zastrzeżeń. Autorka trzyma poziom poprzednich powieści. Wciągnęłam się od pierwszych stron, nie chciałam przerywać lektury, a gdy już musiałam, to cały czas miałam ją w głowie. Chociaż czytając ją, jednocześnie na audiobooku słuchałam "Dom po drugiej stronie jeziora" i tutaj mam pewne przemyślenia. Mogąc je ze sobą zestawić, dostrzegam w nich kilka podobieństw. Chociaż to może być raczej dobre połączenie "jeśli podobała Ci się jedna, to druga także powinna się spodobać". Mamy podobieństwa związane z tym, że w obydwóch zaginęły małżonki, mężowie zachowują się dziwnie, przyjaciółka próbuje dotrzeć prawdy i znaleźć zaginioną. Nie polecam zaczynać ich w jednym czasie, bo można się pogubić się i pomylić wątki.

Podsumowując cieszę się, że dostałam przyjemność zapoznania się z tym tytułem i to jeszcze przedpremierowo. Choć tematyka niebezpieczna i niepokojąca to bawiłam się świetnie i zdecydowanie będę polecać powieści autorki. To kawał dobrej literatury, który nieraz zaskakuje, a zakończenia są logiczne i potem myśląc o niej dochodzimy do wniosku, że mieliśmy podrzucane poszlaki, które zignorowaliśmy, zapomnieliśmy lub nie uważaliśmy za istotne. To jest sztuka i nie każdy autor to umie. Dlatego mam ogromną nadzieję, że ten tytuł Was zainteresuje i też włączycie się w poszukiwania Heleny!

Bardzo gorąco zachęcam do lektury "Florystki". Przekonajcie się dlaczego na okładce jest biała kalia.

"Florystki" to bardzo wciągający thriller, z zaskakującym zakończeniem. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że książkę dobrze się czyta, historia wciąga od pierwszego rozdziału. Poznajemy Helenę, florystkę, właścicielkę kwiaciarni, która pewnego dnia znika bez śladu.

"Krew na ostrzu nożyc, smugi na podłodze, przewrócony flakon. Nie da się już dłużej dyskutować z rzeczywistością."

Policja prowadzi śledztwo w sprawie zaginięcia Heleny. Kto jest za to odpowiedzialny? Jej przyjaciółka Sonia i współpracownica dostaje tajemniczy sms, mówiący że sprawa też jej dotyczy. Wkrótce Sonia znajduje w kwiaciarni pamiętnik Heleny. To co tam przeczytała wzbudza w niej niedowierzenie. Jaka była prawdziwa twarz Heleny? Jakie miała sekrety? Będziecie zaskoczeni!

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

FLORYSTKI

Autor: Alicja Sinicka

Wydawnictwo: W.A.B

Premiera: 08.03.2023

W JEJ PIĘKNYCH OCZACH MIESZKAŁ STRACH I BYŁO MU TAM BARDZO WYGODNIE…

Alicja Sinicka należy do grona moich ulubionych Autorek. Czytelniczki pokochały jej pióro za sprawą serii Oczy Wilka. Później okazało się jednak, że Autorka sprawdza się doskonale w bardziej mrocznych klimatach, a jej książki z gatunku domestic noir cały czas cieszą się niesłabnącą popularnością. Zawsze z niecierpliwością czekam na nowości. W końcu pojawiła się zapowiedź FLORYSTEK. Już od samego początku zaciekawił, a wręcz zaintrygował mnie kwiatowy motyw. Tym razem Autorka po raz kolejny zabiera nas do Oławy. Wierni fani z pewnością zauważą czytelnicze smaczki w postaci scenek z gościnnym udziałem bohaterów z poprzednich książek.

Główną bohaterką książki jest Helena Bardo – właścicielka kwiaciarni Chloris, żona Doriana i bliska przyjaciółka Soni. Z dnia na dzień kobieta w niewyjaśnionych okolicznościach znika. Nie wiadomo co się z nią dzieje i gdzie przebywa. Została porwana? Zamordowana? A może sama uciekła? Dorian i Sonia zgłaszają sprawę na policję. Funkcjonariusze starają się ustalić miejsce pobytu Heleny. Jednak cały czas bezskutecznie. W między czasie na światło dzienne zaczynają wychodzić długo skrywane tajemnice. Okazuje się, że Helena miała ich bardzo wiele. Dodatkowo Sonia dostaje kilka niepokojących wiadomości. Czy ktoś chce skrzywdzić również drugą florystkę? Jaką rolę w całej historii odegrają kwiaty? Czy uda się odnaleźć Helenę? Tak wiele pytań,a tak mało odpowiedzi, ale gwarantuje Wam, że wszystkie znajdziecie w książce.

Jestem zachwycona FLORYSTKAMI i myślę, że obok SŁUŻĄCEJ to jedna z najlepszych książek Autorki. Już od pierwszego rozdziału czuć niesamowity klimat: niepokój, lęk, wiszące w powietrzu niebezpieczeństwo. Towarzyszy temu zapach kwiatów, ich symbolika, pełne tajemnic kompozycje, bukiety, akcesoria kwiaciarskie. Czytając opis książki miałam zupełnie inne wyobrażenie co do przebiegu tej historii, ale Autorka jak zawsze mnie pozytywnie zaskoczyła. Bardzo podobał mi się pomysł z pamiętnikiem Heleny, dzięki czemu Czytelnicy lepiej poznają motywy jej działania i dokonywane wybory. Historia z przeszłości rzuca nowe światło na to co obecnie mogło stać się z główną bohaterką. Podejrzenia padają na męża, ale też na tajemniczego Kapitana. Czy któryś z mężczyzn stoi za zniknięciem kobiety? Sonia jest bardzo zaangażowana w poszukiwania, ale kiedy poznaje wstrząsające fakty z życia przyjaciółki ciężko jej we wszystko uwierzyć. Okazuje się, że ona sama znała zupełnie inną Helenę.

Alicja Sinicka jak zawsze dba o detale i szczegóły, tworzy niepowtarzalny klimat, wydarzenia otula mgłą, zaskakuje. Czytając książkę czuje się jednocześnie zapach kwiaciarni. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw jakie przybrały wydarzenia. Okazuje się, że wiele rzeczy w naszym życiu nie dzieje się bez przyczyny, świat czasem jest bardzo mały, a zło czai się w najmniej spodziewanych miejscach. Chociaż fabuła przynosi odpowiedź na wiele pytań, to zakończenie stawia kolejne i na długo pozostaje w pamięci. Lektura obowiązkowa! Idealny dodatek do kwiatowego prezentu na Dzień Kobiet.