Ekstaza gabriela

Książka jest zachwycająca. Są momenty, którą ściskają za serduszko i wylewa się potok łez.

"Piekło Gabriela" wywarło na mnie pozytywne wrażenie, okazując się niezłą powieścią obyczajową połączoną z romansem, a nie, tak jak głosi okładka, diabelskim erotykiem. Co prawda nie mam nic przeciwko literaturze erotycznej, która szturmem wtargnęła na rynek wydawniczy, ale doskonale wiem, że spore grono osób stroni od powieści tego typu. Zapewniam, że seria stworzona przez Sylvain Reynard nie jest tym, czym mogłaby się wydawać, zatem może przypaść do gustu czytelniczkom nieprzepadającym za czytaniem o uniesieniach miłosnych bohaterów. Lektura pierwszej części wzmogła moją ciekawość, zatem prędko sięgnęłam po drugą część, a teraz niecierpliwie wyczekuję kolejnej, ponieważ nie mam pojęcia, co Sylvain Reynard może jeszcze zgotować Julii oraz Gabrielowi.

Po wspaniałym wypadzie do Włoch, który pozwolił kochankom poznać swoje najgłębsze pragnienia, Gabriel Emerson i Julia Mitchell wracają do szarej rzeczywistości. Ich szczęście nie trwa długo, ponieważ władze uczelni dowiadują się o romansie wybitnego profesora z młodą studentką, do czego doprowadza Christa Peterson. Studentka za wszelką cenę dąży do tego, aby zemścić się na Julii, odbierając jej Emersona. Główni bohaterowie znajdują się w sytuacji patowej, a każda decyzja może mieć niezwykle poważny wpływ na ich życie.

"Ja będę widział odbicie wszystkich naszych radości i doświadczeń w twoich oczach, a ty w moich. Nasza wspólna historia uczyni ten związek lepszym, głębszym." *

Związek Julii i Gabriela obfituje w zmysłowość, pożądanie, a także wzajemne uwielbienie. Mężczyzna jest zdolny do wszystkiego, aby zadowolić i uszczęśliwić swoją kobietę, a ona pragnie widzieć uśmiech na jego twarzy. Dziewczyna wpaja mu pewne wartości, oduczając go egoizmu i ucząc empatii. Natomiast ON uczy Julię, że warto przyjmować dary, jakie ofiarują ludzie - nie warto odrzucać ich, nie wierząc w swoją wartość. Jednak życie Julii i Gabriela szybko weryfikuje wspólne plany i marzenia, stawiając na ich drodze ludzi, którzy pragną rozdzielić profesora oraz jego studentkę. Główni bohaterowie stale muszą stawiać czoła przeszłości, która nieustannie przypomina o sobie.

"Nie musimy zapominać o przeszłości. Ale możemy sprawić, że przyszłość będzie lepsza." **

Akcja "Ekstazy Gabriela" toczy się zdecydowanie szybciej niż w "Piekle Gabriela", co uważam za ogromny plus. W drugiej części dzieje się o wiele więcej, a wszelkie wydarzenia, jakie spotykają bohaterów, nie są zanadto przesłodzone, co zdarzało się wcześniej. Ponadto autor/-ka (tożsamość Sylvain Reynard jest nieznana) stworzył/-a odrobinę odważniejsze sceny niż te, które miały miejsce w "Piekle Gabriela", chociaż tutaj także opisy są niezwykle subtelne, co daje nieograniczone pole dla wyobraźni. Poza tym, czytelnik ma możliwość bliżej poznać intrygantkę Christę, zagubioną Paulinę czy wspaniałego Paula, o których niewiele mógł dowiedzieć się w poprzedniej części.

Czytelnicy, znający już pierwszą część serii, mogą poczuć lekką konsternację, spoglądając na okładkę "Ekstazy Gabriela", która przedstawia piękną blondynkę, zamiast uroczej brunetki, jaką jest Julia. Przyznam szczerze, że nie wiem, dlaczego zdecydowano się na ukazanie akurat tej pani - mogę jedynie domniemać, iż jest to Christa, która namieszała w życiu głównych bohaterów, nie odgrywając jednak zbyt dużej roli w całej powieści. Pewnym mankamentem utrudniającym czytanie okazał się podział wypowiedzi na dwie bądź trzy części, co uważam za bezsensowny zabieg, który nie miał miejsca w "Piekle Gabriela". Zamiast połączyć je w jedno, tak jak należałoby, to często dzielono je, umieszczając jedna pod drugą.

"Ekstaza Gabriela" jest zręcznie ułożoną historią, opowiedzianą niezwykle lekko, zatem idealnie nadaje się na wakacyjny czas, kiedy mamy ochotę na niezobowiązującą, a zarazem wciągającą lekturę. Polecam tę serię czytelniczkom, które nie stronią od takich historii miłosnych, okraszonych namiętnością oraz ogromną miłością, a jednocześnie niepozbawionych kłopotów, które dotykają każdą z nas.

Seria Piekło Gabriela wspaniale uświadamia, jak ważna jest walka o związek, jeśli obie osoby darzą się poważnym i trwałym uczuciem. Nie wolno poddawać się, gdy na naszej drodze pojawi się mniejszy bądź większy problem. Nawet niezbyt przyjemne doświadczenia potrafią umocnić związek, o ile para zechce pokonać wszelkie trudności. Dawno popełnione błędy oraz dotkliwe przeżycia, pomimo tego, iż bolą, mogą pozytywnie wpłynąć na związek, jeżeli zostaną dobrze wykorzystane i zamienione w atut. Dzięki bolesnym doświadczeniom, można budować na trwałych fundamentach, wiedząc, że każde cierpienie uszlachetnia i sprawia, że człowiek staje się mądrzejszy oraz wytrwalszy.

* cytat ze str. 82

** cytat ze str. 417

[Adres usunięty]

Książka dość dobra,ale powoli się ją czyta.Myślałam po tytule ze bedzie w niej wiecej energii.Jest dobra ale trzecia część czytalam prawie dwa tyg wiec jak na mnie za długo.Trochę mnie męczyła,ale że byłam ciekawa jak główni bohaterzy rozwiążą swoje problemy doczytalam do końca.Sam temat książki bardzo ciekawy ,mimo wszystko polecam.

Po przeczytaniu pierwszej części serii z niecierpliwością zabrałam się za kolejną i ta również mnie nie zawiodła. Ekstaza Gabriela ukazuje nam dalsze zmiany jakie zaszły w bohaterach od momentu zakończenia Piekła Gabriela.

Dręczonych przeszłością kochanków zmienia pasja, pożądanie i miłość. Każdy przechodzi swoistą przemianę pod wpływem drugiego. Mimo wielu problemów, zdarzeń targanych emocjami, rozłąki i bólu towarzyszącemu im na każdym kroku, trwają w miłości, co zostaje im wynagrodzone na końcu powieści.

Jak już zdążyliśmy zauważyć, życie nigdy nie układa się, tak jak, człowiek by sobie tego życzył, tak i w powieści problemy znów zmącą idealnie płynące plany naszych bohaterów. Przeszłość i teraźniejszość da o sobie znać, równie skutecznie, co w poprzedniej części. Tym razem poznamy odczucia towarzyszące bohaterom w walce o marzenia. Poznamy bardziej, skrupulatniej otaczające ich tajemnice i zmierzymy się z zazdrością i konwenansami społecznymi. Doznamy odczucia poświęcenia, ryzyko utraty tego, czego najbardziej kochamy, oraz zmierzymy się z mrocznymi demonami naszego strachu przed utratą i pokusą. Fabuła jest zdecydowanie ciekawsza niż u poprzedniczki, trzyma poziom do samego końca i zapowiada nam, że to jeszcze nie koniec przygód naszej dwójki.

*W książce zawarty jest boski wykład na temat rodzajów miłości na podstawie dzieł sztuki, który został przedstawionych na pokazie w Galerii Uffizi przez profesora Emersona. Mój ulubiony fragment.

Ta część jest zdecydowania bardziej emocjonalna niż pierwsza. Posiada więcej elementów erotyki, o ile można to nazwać erotyką. Jest równie zmysłowa, co jej poprzedniczka i niebanalna w swoim charakterze. Nie jest ani trochę wulgarna, raczej lekka i przyjemna w odbiorze.

Książka, do której ma się ochotę wracać, co też czynię.