Ekipa do naprawy świata. Jak dziesięć milionów gatunków staje na głowie, by uratować ci tyłek

"Jest nas mnóstwo, dużo zużywamy, bez żenady wszędzie się panoszymy: trzy czwarte lądowej powierzchni Ziemi zostało zmienione".

Człowiek, gatunek wychodzący poza schematy, niezwykle pomysłowy, wszechstronny i inteligentny.

"Jesteśmy tylko jednym gatunkiem wśród 10 milionów. Ale gatunkiem jedynym w swoim rodzaju, tym, który potrafi wpływać na nasz glob i pozostałe gatunki".

Jednak niemożliwie uprzykrzający życie innym. Już któryś raz uświadamiam się w zasłyszanych słowach, że człowiek jest pasożytem tej planety. Mocne słowa? Oczywiście, że tak. Nie bez powodu, sami doprowadzamy do pogarszających się warunków na naszej planecie, jedynej na jakiej dane nam żyć, niszczymy wszystko co tylko znajdzie się na naszej drodze, śmiecimy na potęgę, pozbawiliśmy tak wiele gatunków zwierząt życia z czystej chciwości i jakiś głupich przekonań, wycinamy lasy i budujemy nowe budynki niszcząc cały ważny ekosystem. Używamy pestycydów, silnych chemii.. Jesteśmy tak wygodni, że wszystko przyjmujemy w gotowej formie owiniętej w tony plastiku, aż sami skończymy jak on..

Anne Sverdrup-Thygeson pragnę podziękować za tę wspaniałą i mądrą lekturę! "Ekipa do naprawy świata. Jak dziesięć milionów gatunków staje na głowie, by uratować Ci tyłek" jest książką ogromnie ważną dla nas, uświadamia, przedstawia fakty i dostarcza masy wiedzy.

Bardzo mądre słowa są tutaj zawarte i mam nadzieję, że trafią do jak największej liczby osób, mianowicie "Musimy myśleć po nowemu i inaczej". Tak jak małymi krokami cywilizacja doprowadziła do powstałych katastrof, powinna teraz małymi krokami naprawiać i szukać lepszych rozwiązań na kolejne lata naszego życia i lepszej przyszłości.

Polecam!

Ekipa do naprawy świata to książka Anne Svedrup-Thygeson, która napisała również książkę Terra insecta. Autorka jest profesorem Norweskiego Uniwersytetu Nauk Przyrodniczych, która w bardzo interesujący sposób pokazuje świat przyrody.

Istotny temat książki opisuje jej podtytuł: Jak dziesięć milionów gatunków staje na głowie, by uratować ci tyłek. Dosadny, ale tak bardzo w punkt! Podczas gdy człowiek nie jest najpotrzebniejszym Ziemi gatunkiem, to jest najbardziej pewny siebie. Spójrzmy prawdzie w oczy - rozsiedliśmy się wygodnie na naszej planecie, ale jesteśmy nieco uciążliwymi gośćmi. Wielu z nas na co dzień o tym nie myśli. A już praktycznie zupełnie nie myślimy o tych anonimowych bohaterach, którzy czy to z dna oceanów, czy z głębi ziemi, dosłownie trzymają to wszystko w ryzach.

Książka jest po brzegi wypełniona przeróżnymi ciekawostkami. A te, które wspomniane są z tyłu okładki to zaledwie ułamek - jeden małż potrafi oczyścić dziennie 50 litrów wody, a co drugi oddech zawdzięczamy planktonowi. Niekoniecznie tylko drzewa produkują tlen. Skąd bierze się niezwykły błękit na skrzydłach motyli. Jaki wpływ mają jaszczurki na cukrzycę. I co mają wspólnego M&M'sy z niebieskim miodem? Kaszalot, humbal i płetwal błękitny dzięki swoim rozmiarom przyczyniają się do transportowania składników odżywczych do tych części morza, gdzie ich brakuje. Mówię Wam - książka jest niesamowitym źródłem wiedzy!

Okej, zgadzam się. Podręcznik do biologii też taką wiedzę posiada. No ale niezwykle istotny jest przecież sposób, w jaki te wszystkie mądre rzeczy są przekazywane. Ekipa jest napisana w świetnym popularnonaukowym stylu, z przewagą "popularnego". Cóż to za przyjemność, gdy czytamy książkę naszpikowaną skomplikowanym słownictwem, którego nie rozumiemy? Styl autorki jest niesamowicie przyjemny, przystępny. Fakty przeplata anegdotkami ze swojego życia.

Zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł, bo jest naprawdę pasjonujący! No i zawsze można potem błysnąć w towarzystwie "ej, a wiecie że..." ;-)

Dziś przychodzę z książką, która u nas wzbudziła dużo emocji i dyskusji… „Ekipa do naprawy świata. Jak dziesięć milionów gatunków staje na głowie, by uratować ci tyłek”. Anne Sverdrup-Thygeson jako profesor biologii konserwatorskiej „nauki, która bada zagrożenia dla różnorodności biologicznej” zadaje ważne pytania – jak skłonić ludzi do refleksji nad otaczającym światem i docenienia przyrody? Co zrobić by w ich sercach i umysłach pojawiło się pragnienie chronienia natury?

Książka uzmysławia czytelnikowi, jak mało wie o otaczającej przyrodzie, o tym, co je, jak wiele elementów składa się na naszą możliwość degustacji wina, jakiemu morskiemu stworzeniu powinniśmy być wdzięczni, „że zawartość strzykawki była czysta i pozbawiona niebezpiecznych toksyn bakteryjnych”. Ile wiemy o zależnościach między królestwem roślin i królestwem zwierząt? Wiedza zawarta w tej publikacji jest bardzo daleka od tonu znudzonego belfra, tu mamy niezwykle inteligentną, intrygującą historię. Oto próbka… „Innym przykładem ekstremalnego dopasowania zapylacza i rośliny są osa figowa i figa. W tym przypadku mówimy nie tylko o przyjaźni, ale o wspólnym życiu okraszonym wiernością, poświęceniem i zdradą. Jak mawiają w romantycznych hollywoodzkich filmach: to skomplikowane. Posłuchajcie”. I wiecie co, słuchamy z zainteresowaniem, biegniemy do komputera, by zobaczyć zdjęcie „bohatera historii” i wracamy… i pochłaniamy kolejne słowa. Już kiedyś Wam pisałam, marzę by wiedza w szkołach była w taki sposób przekazywania… ale teraz cieszę się, że mieliśmy okazję przeczytać tę książkę i będziemy do niej wracać.

Książka uzmysławia, jak bardzo winniśmy być wdzięczni Matce Naturze, za jej dary i jak często o tym nie myślimy… a czas ucieka, zagrożenia związane ze środowiskiem są coraz większym problemem. „Okno czasowe pozwalające zdławić te zagrożenia w zarodku jest jeszcze uchylone, ale szybko się zamyka”.

Gorąco polecam, bo to książka niezwykle ciekawa, napisana w lekki sposób, mimo wielkiej dawki wiedzy. To lektura dla wszystkich i potężna dawka motywacji do działania.

To jedna z bardzo mądrych pozycji. Niby na pierwszy rzut oka ciężko jest połączyć tytuł i obrazek jak to się ma do treści, ale zaraz na wstępie od razu widzimy odpowiedź. Niby zwyczajnie napisana, ale naprawdę piękna. Wiecie, nikt się nawet nie zastanawia jak to jest, że żyjemy, istniejemy tu i teraz. Większość jest przekonania, że wyszliśmy z łona matki i na tym koniec. Jednak gdyby nie maleńkie organizmy, których nawet nie widać, to nie byłoby naszego dobrostanu, który według naukowców dzieli się na trzy sfery, czy raczej usługi. Produkcyjna, czyli takie miejsce z którego pobieramy wodę, z roślin robimy leki, wykopujemy węgiel, bądź ścinamy drzewa, czy produkujemy energię, a także spożywamy pokarmy. Druga, regulacyjna, czyli taka, która dba o czystość terenu, pilnuje aby śnieg był tam, gdzie jego klimat, woda i ziemia były tam, gdzie powinny, a także by temperatura nie zaczęła szaleć. A także kulturowe, które jako natura dostarcza nam wiedzy, kultury, estetyki i przeżyć. Gdyby nie torfowiska, czy słoje drzew nie poznalibyśmy przeszłości. Któż by wiedział, że kiedyś istniały dinozaury? Znalibyśmy historie taką jaka dzieje się teraz. W końcu to przyroda udostępniła nam surowce do wyrobu papieru na którym wszystko spisujemy. Tak naprawdę bez niej byśmy nie istnieli. Dlatego widnieje przesłanie, że żyjemy dzięki naturze:-)

Nie bójcie się że nie zrozumiecie przekazu, gdyż autorka wszystko bardzo prosto opisała. Tak jak my była kiedyś dzieckiem, które było aż nadto ciekawe świata. Swoją całą zebraną wiedzę opisała właśnie w tej pozycji. Niby elementy znajome, ale tak naprawdę o większości w ogóle nie wiedziałam. Choćby o tym, że trawnik powstał po to, by ukazywać szlacheckie bogactwo:-) Teraz zupełnie inaczej patrzę na otaczający mnie widok lasu za oknem. I nie ważne, że nie zobaczę tych najmniejszych pomagaczy, teraz wystarczy mi, iż wiem, że tam są:-)

Jeżeli ktokolwiek z was zastanowi się w jaki sposób może ochronić przyrodę, to wystarczy, że po nią sięgnie. Bardzo ją polecam, idealna nie tylko dla nauczycieli, ale i uczniów każdej klasy:-)