Edynburg Tom 3 Przeklęta posesja

Czy moje Kochane Moliki wierzą w sny? W ich moc przewidywania przyszłości lub możliwość ich wpływania na nasze zachowanie lub czyny?

Ostatnio w moich czytelniczych progach gościła historia Emmeta i Megan, o której słyszałam na prawdę wiele dobrego. Przyznaję, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i sama nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Choć doskonale wiecie, że bardzo lubię odkrywać swoich nowych ulubieńców, wiec czy w tym przypadku także tak było? Zapraszam na krótką recenzję „Przeklętej posesji”

Głównych bohaterów przed laty połączył całkowity przypadek. Megan przyjechała odebrać siostrę z imprezy, spotkała tam chłopaka, którego bardzo zaintrygowała. Za wszelką cenę chciał, aby dała upust swoim emocjom za pośrednictwem niecenzuralnych epitetów, a nie stosowała kwiecistych sformułowań rodem z dziewiętnastowiecznych romansów. Jednak mimo usilnych prób i interesującej rozmowy jego plan szybko spalił na panewce, a ich krótkie spotkanie dobiegło końca. Żadne z nich nie przypuszczało, że tak szybko ponownie się zobaczą. Każde z nich miało dość ciągłego podporządkowania się woli swoich rodziców. Megan po śmierci swojego ojca została pod opieką swojej macochy, dla której nigdy nie była dość dobra i zawsze była tą gorszą, mimo że dziewczyna starała się, jak mogła, aby w końcu jej przybrana „mama” zaakceptowała ją i spojrzała na nią przychylnie. Emmet zaś od zawsze był tą „czarną owcą” w rodzinie, krnąbrny, sarkastyczny szczeniak, który pakował się w przeróżne kłopoty. Gdy czara goryczy w końcu się przelała jedno i drugie porzuciło swoje dotychczasowe życie i z pomocą przyjaciół znalazło nowe lokum. Tyle tylko, że żadne z nich nie wiedziało, że będzie miało współlokatora. Po szokującym spotkaniu w Przeklętej posesji i trudnych początkach panna Hartwell i młody Hamilton dochodzą do porozumienia. Stopniowo ich relacja zmienia się i ewoluuje, gdy w końcu po wspólnie spędzonej nocy Emmet nagle się wyprowadza, nie przypuszcza, że zostawia za sobą nie tylko złe wspomnienia, ale także złamane serce Megan. Po dziesięciu latach najmłodszy Hamilton nagle powraca do Edynburga i chcąc pomóc przyjacielowi, musi skonfrontować się z kobietą, o której nie udało mu się nigdy zapomnieć….

Przyznaję, że na pierwszy rzut oka ta historia może wydawać się delikatnie banalna, ale mnie przypadła bardzo do gustu. Pani Iwona stworzyła w gruncie rzeczy trudną i intrygującą lekturę, dodatkowo opowiedzianą w fajnym i przyjemnym stylu. I to, co dla mnie istotne, nie znajdziemy w niej zbędnych opisów i niepotrzebnych rozwinięć, które tylko niepotrzebnie przeciągają losy bohaterów. W zamian zaś otrzymaliśmy fajne postacie, które wzbudziły moją sympatię i wiem, że zdobędą prawdziwe rzesze fanów. Oboje są posiadaczami ciekawych charakterów, ze skomplikowanymi relacjami z rodzicami, nie są kryształowi, popełniają błędy i mają swoje wady. Spędziłam całkiem przyjemny czas, czytając perypetie tej dwójki, a na dodatek w całość wpleciony jest tajemniczy motyw przeklętej posesji, który bardzo mi się spodobał. Podsumowując, sięgając po tę książkę, znajdziecie w niej miłość, budowanie zaufania, rodzinne problemy, odrzucenie, lęk, rozstanie, nieporozumienia i niedomówienia, ból i cierpienie, czyli wszystko to, co możemy doświadczyć w prawdziwym życiu. Zachęcam Was serdecznie do poznania tej historii i czekam na Wasze wrażenia.

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję autorce oraz Wydawnictwu Dlaczemu.

🏰RECENZJA🏰

'Przeklęta posesja' tom 3 cykl #Edyngurg

✒️Iwona Jaworska @iwona_jaworska_autorka

📚Wydawnictwo Dlaczemu @_dlaczemu

Cześć wszystkim!😍

Mam dla Was recenzję książki, którą jestem zachwycona. Rozgrzeje do czerwoności, pobudzi i rozpali Wasze zmysły....

Aaa i jeszcze jedno ☝️

Bohater poprzedniego tomu, a mianowicie chodzi mi o Eliota, skradł moje serducho, ale to co zrobił Emmet... To czyste szaleństwo!

"Przeklęta posesja" to trzeci tom cyklu #Edyngurg. Książka pisana jest na przełomie 10 lat. Mamy tu wydarzenia sprzed i po upływie lat. Autorka stworzyła rewelacyjny tom, który kończy całą serię i spędziłam z nim cudowne chwilę. A wracając to książki...

Ona - grzeczna, poukładana, nigdy nie przeklinająca, ale za to piękna kobieta

On-bezczel jakich mało, sarkastyczny 'dupek' (sory Iwonka🤭), który sypie ciętymi ripostami jak asami z rękawa. Za punkt honoru obrał sobie zrobić z Megan niegrzeczną dziewczynkę....

Życie Megan nigdy nie było cukierkowe, można by nawet porównać jej życie do Kopciuszka. Takie właśnie było jej życie sprzed 10 lat . Chciała uwolnić się od macochy, od jej ciągłego narzekania i biadolenia co wolno a czego nie. Nie zaznała od niej matczynej miłości, wsparcia, pocieszenia w złym momencie życia tylko ciągle karcenie i poniżanie.... Ale wpadła w sidła Księcia z bajki! Może nie miał wszystkiego tego co powinien - jednak namieszał w głowie i sercu Megan....Zbliżają się do sobie, zaczyna pojawiać się uczycie - jednak klątwa rzucona na 'Przeklętą posesję ' rozdziela ich na długie lata....

Po upływie czasu i w wyniku nieporozumienia ich ścieżki łącza się ponownie. Muszą zamieszkać wspólnie pod jednym dachem, z tym, że oboje stali sie innymi ludźmi, z innymi potrzebami oraz innymi priorytetami...

🏰Co sie stanie ,gdy ich ścieżki ponowie sie zetkną?

💔 Co Megan ukrywa przed Emmetem?

🏰Czy mężczyzna wybaczy jej 10 straconych lat?

Boże cóż to była za emocjonująca lektura😯Iwonka rozwaliłaś system. I chociaż przede mną lektura 'Szklanej Fortecy', sądzę, że Emmet będzie królował nad pozostałymi bohaterami. Jego zachwałość, cięty język i riposty to istne szaleństwo. ..Megan przeszła ogromną przemianę i nie jest już tą kobietą, którą była. Stała się twarda i wie, że nie powinna nikomu pozwolić, aby układał kek życie według swoich zasad i narzucał jej co robić, jak i gdzie. Emmet również zasługuję na pochwałę. Postanowił sobie ochraniać i bronić Megan, ale to działało w obie strony. Żył według swoich zasad i nie dał nikomu wejść w swoje życie 'buciorami'. Walka o to co stracili była cudowna. Więzi i uczucia, które autorka przelała na papier chwytaly za serducho. Były łzy szczęścia, ale i wzruszenia. Granie na emocjach Iwonka opanowała w 100%.Sceny namiętności pobudzały zmysły. Napięcie oraz pożądanie między bohaterami kipiało niczym kisiel w garnku. Wątek klątwy bardzo mi się podobał i byłam mega ciekawa. I wtedy pojawia się On - ósmy cud świata, który potrafi wiele zdziałać, kradnie Wasze serducho od razu i z miejsca zaskarbia sobie Waszą miłość. 💕💕💕 Za egzemplarz dziękuję @iwona_jaworska_autorka 💙

Ta książka jest genialna. Iwona kolejny raz udowodniła, że pisanie ma we krwi. To czyta przyjemność czytać tak dobrze napisane książki. I mam nadzieje, że bedzie ich jeszcze wiele❤️

Wracając do samej histori. Tym razem poznajemy losy Emmeta i Meghan. Tych dwoje kiedyś połączyła bliska relacja choć trzeba przyznać, że była wyjątkowa, skomplikowana i pełna fajerwerków🎆

Życie jak to życie - bywa skomplikowane i nie zawsze wszystko jest takie jak byśmy chcieli. Czasami zdarza się coś co rozdziela ludzi na długie lata. Tak było w przypadku bohaterów. Jednak przewrotny los po latach ponownie krzyżuje ich drogi.

Co wyniknie ze spotkania tych dwojga po tylu latach? Jakie tajemnice skrywają i jak bardzo ich wyjawienie wpłynie na ich dalesz życie? O tym musicie przekonać się sami. Ale uwierzcie mi warto ❤️‍🔥

Autorka podzieliła tę historię na dwie części tym samym fajnie pokazując nam zarówno przełość bohaterów - poczatki ich relacji i to co się wydarzyło 10 lat wcześniej - jak i terazniejszość - spotkanie po latach i to co z tego spotkania wynikło.

No i muszę wam powiedzieć, że tam iskry i wiury aż lecą. Ja kocham książki z watkami hate-love a tu dostałam taką na najwyższym poziomie.

Sarkazm Emmeta i jego poczucie humoru to coś co sprawiało ze momentami pokładalam się ze śmiechu. Słowne przepychanki miedzy ta dwójka mistrzostwo. Autorka genialnie wykreowała bohaterów i tak realnie oddała na papierze relacje miedzy nimi ze miałam wrażenie że znam tą dwóje od zawsze i sama jestem częścią tej histori.

Uwielbiam książki ze spora dawka dobrego humoru a Iwona Jaworska zdecydowanie ma niezwykly talent do tworzenia takich. Moja ulubiona Królowa sarkazmu który ja tak kocham❤️

Do tego stworzona przez autorkęnkolejna silna głowna bohaterka która potrafi walczyć o swoje odpyskować i sprawić, że mężczyzna który staje na ich drodze nigdy o nich nie zapomni.

Ta dwójka przyciagała się i odpychała. Kochała i nienawidziła. Każde ich spotkanie było pełne niespodzianek, a ja byłam nieustannie zaskiwana i bawiłam się wyśmienicie czytając ich losy. Gorąco polecam

"– Megan… – Odrywam się na chwilę od jej ust. – Czy właśnie w taki sposób okazujesz nienawiść? Bo jeśli tak, to chcę, byś nienawidziła mnie do końca życia."

Jak to było? Kto się czubi, ten się lubi?😁 Ostatnio spotkałam taką jedną książkową parkę, do której to powiedzenie pasuje idealnie...

Poznali się przypadkiem, w zabawnych okolicznościach, i od razu zauważyli, jak bardzo się różnią. Bezczelny i sarkastyczny dupek oraz grzeczna, poukładana dziewczyna to nie jest dobry materiał na współlokatorów, ale los sprawił, że zamieszkali razem w "przeklętej posesji".

Wiadomo, przeciwieństwa się przyciągają i u nich też się to sprawdziło, jednak nie ominęła ich dziwna klątwa i rozstanie.

Co się stanie, gdy spotkają się po latach?

Jakie sekrety wyjdą na jaw i jak sobie z nimi poradzą?

No cóż, nie tak, jak się spodziewałam!😁

"Oglądałem kilka postapokaliptycznych filmów w swoim życiu, ale nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek przyjdzie mi żyć w takim świecie. Moja wersja to ta, kiedy słońce gaśnie i trzeba nauczyć się radzić sobie bez niego.

Moje słońce zgasło równo miesiąc temu, gdy dowiedziałem się, że w swoim oślepiającym blasku cały czas skrywało pewną mroczną tajemnicę."

Muszę powiedzieć, że ani okładka, ani opis, ani moje założenia, nie oddają tego, co się w tej książce działo.

Myślałam, że będzie to jakiś normalny, fajny, może trochę zabawny romans z ciekawym wątkiem klątwy rozdzielającej kochanków na lata. A co otrzymałam?

Cudowną, poruszającą i wciągającą historię, która sprawia, że czytelnik śmieje się przez łzy. Jest to świetna mieszanka humoru, sarkazmu, smutku, bólu, chemii, miłości, frustracji, niepewności, nadziei i radości. Czułam się jak na rollercoasterze, ale w takim pozytywnym znaczeniu.

Były plot twisty, ale nie sztuczne dramy.

Było wzruszająco, ale nie tandetnie.

Było zabawnie, ale nie na siłę.

Było trochę poważnych tematów, ale pozostał lekki ton. Wszystko było tu na miejscu i absolutnie przepadłam dla tych bohaterów i ich losów.

Skończyłam czytać już dobre kilka dni temu, ale nadal o tej książce myślę i ponownie mam ochotę do niej wrócić. 😉

Na szczęście to nie jedyna powieść Iwony Jaworskiej i wkrótce zamierzam poznać te pozostałe, ale z drugiej strony mam obawę, że tej nie przebiją. 🤭

Styl autorki również bardzo przypadł mi do gustu, naprzemienna narracja jest moją ulubioną, a jeśli dodamy do tego trochę retrospekcji, to powstanie szalenie wciągająca całość. Ta książka jest po prostu nieodkładalna.

Była naprawdę świetna, jeśli lubicie nietuzinkowe romanse, z mieszanką ciekawie poprowadzonych wątków i cudownymi bohaterami, koniecznie musicie poznać "Edynburg" i "Przeklętą posesję". 9/10❤️

"Ściskam ich tak mocno, że na pewno ciężko im oddychać. Już wiem, dlaczego serce jest zamknięte w klatce z żeber. Przez takie właśnie momenty… Gdyby nie one, moje z całą pewnością wyrwałoby się teraz z piersi!"

Chciałabym zacząć od tego, że Iwona totalnie nie zawodzi nas swoim piórem - tekst jest świetny, niezwykle lekki i wciągający. Poczucie humoru jakim nas raczy jest fenomenalne! To totalnie mój vibe, nie zliczę momentów kiedy śmiałam się do łez! Ale jeśli już o łzach mowa chciałabym zaznaczyć tutaj, że były również momenty kiedy moje serce pękało i były sytuacje w historii, kiedy niestety nie płakałam ze śmiechu a z rozpaczy.

Cudownym zabiegiem było tutaj połączenie dwóch przedziałów czasowych - część historii poznajemy kiedy bohaterowie byli o wiele młodsi a kolejna część historii jest po kilku latach. To pozwoliło nam świetnie poznać losy bohaterów i to jak ich drogi się połączyły.

Mówiąc o bohaterach chciałabym zaznaczyć, że Emmet totalnie zdobył moje serce! Gbur z ciętą ripostą to typ bohatera, który totalnie uwielbiam! Z tym męskim bohaterem zaręczam, że będziecie genialnie się bawić. Megan przechodzi na naszych oczach ogromną zmianę co również niezwykle cenie sobie w książkach, ponieważ towarzyszymy bohaterowi w niesamowitej wędrówce, która zmienia jego życie. Poznajmy historie z oby dwóch perspektyw - Megan i Emmeta.

Chciałabym zaznaczyć, że książka zawiera wiele spice scen, które przeznaczone są zdecydowanie dla starszych czytelników! Osoby, które nie przepadają za tego typu scenami myślę, że spokojnie mogą pominąć te momenty. Sceny zbliżeń bohaterów opisane są w zdecydowanie przyjemny sposób.

W tej pozycji znajdziemy również ciężkie tematy, które nadają tej historii wiele charakteru. Iwona nie byłaby sobą, gdyby nie raczyła nas zaskakującymi plot twistami! Gwarantuje wam, że nawet nie spodziewacie się kiedy coś się wydarzy, co znacząco wpłynie na fabułę książki!

Jest to trzeci u zarazem ostatni tom z serii Edynburg. Jeżeli nie czytaliście poprzednich części to nic straconego, ponieważ spokojnie można czytać bez znajomosci reszty serii - chciałabym jednak zachęcić was do sięgniecie po Szklaną Fortecę oraz Niezdobytą Twierdzę. Po pierwsze poprzednie części są równie świetne a po drugie niektóre szczegóły będą dla was jaśniejsze w odbiorze.

Każdemu będę polecać tą niesamowitą historię - tutaj możesz się śmiać i płakać, spice sceny totalnie rozgrzewają a plot twisty powodują, że zbierasz szczękę z podłogi!

To jedna z tych historii w której wiesz, że przepadniesz, a napisanie recenzji i umieszczenie w niej wszystkich swoich odczuć wydaje się po prostu niemożliwe do wykonania!

Ale..kto nie próbuje, ten nie pije szampana ;)

Kiedy zaczynałam czytać te historię była 5 rano.. a ja nie miałam pojecia, że w tym dniu poznam historię, która będzie mi tak bliska, pobudzi we mnie skrywane emocje, negatywne jak i pozytywne i będę chciała być z nią dumnie kojarzona - jako jej patronka. Ten duet to jeden z najlepszych jakie poznałam! I dziękuję autorce za to, że dała mi szansę. Myślę, że to było nasze małe przeznaczenie. 🤭

W trzecim tomie z serii #Edynburg poznacie bliżej Emmeta i Megan. Przy Emmecie Megan z potulnej dziewczynki zmienia się w odważniejszą kobiete. Jednak pewna sytuacja rozdziela ich, kiedy znowu spotykają się po latach, Megan nie chce mieć z nim nic wspólnego, ale Emmet tak łatwo nie odpuszcza..

Megan, była mi jak ktoś, kogo bardzo dobrze znam - była trochę jak ja, łatwo mi było utożsamić się z jej uczuciami. Nawet wspólna miłość do dżentelmenem nas łączy. Znalazłam w niej wiele swoich cech i było to dość niesamowite.

Megan była wychowywana przez macochę, próbowała za wszelką cenę być przez nią dostrzeżona, starając się z całej sił, czasem nawet wbrew sobie, nie mogła sprostać jej wygórowanym oczekiwaniom. Była też osobą pełną empatii. Świetnie wykreowana z masą wad i zalet.

Emmet miał być taki jakiego chciał go ojciec. Podporządkowany. Oficjalnie jest moim mężem, choć fikcyjnym ja nadal mam przed oczami scenę jak tańczy w urodziny Megan. Jest nieokiełznany, spontaniczny i taki szczery, że normalnie serce topnieje! Niesamowicie odważny!

Nie ma takiego jak on! Ale nie brakuje mu też wad..bywały momenty w których miałam ochotę wejść tam i rozszarpać go razem z Megan. Ale swoją drogą Megan tez czasami mnie doprowadzała do szaleństwa.🤣

Historię poznajemy z dwóch czasowych perspektyw. Pierwsza z nich to ta, w której Megan i Emmet się poznają, a w drugiej jesteśmy świadkami jak po latach rozstania znowu się spotykają.

W tej części kiedy się poznają, dzieje się!

Akcja nie zwalnia, a między nimi iskrzy i to barrrrdzo. Niesamowicie szybko Emmet swoją sarkastyczną osobowością zmienił Megan na kobietę, która już nie boi się mówić, tego co myśli. Kochałam go za to. Jednak czasami słowa potrafią ranić i stało się to co było podobno do przewidzenia..

Druga część już jest inna, dla mnie bogatsza w głębsze emocje, bo ich niechęć do siebie jest wręcz elektryzująca. Ale też autorka wyleciała z takim zwrotem akcji, że nie mogłam dojść do siebie! Już nie pamiętam kiedy tak naprawdę śmiałam się i płakałam jednocześnie.

"Megan Hartwell już mi nie straszna.

Straciła nade mną moc. Nie jest już w stanie mnie otumanić, oszołomić i sprawić, bym poczuł się jak oferma. Dziś jestem zupełnie innym człowiekiem".

Ten cytat bardzo dobrze określa Emmeta w drugiej części tej historii..

A Megan..

"(...)pod tą z pozoru niewinną i słodką fasadą, kryje się perfidna i bezduszna kobieta modliszka".

Czy to nie jest idealny duet? 😂

Jest. Potrzebowali siebie na wzajem, ale czy zorientują się zanim na zawsze z siebie zrezygnują?

"Przeklęta posesja" to historia w której toczy się walka o miłość do ostatniej strony. Bohaterowie czują między sobą chemię, ale zawsze staje coś im na drodze. Iwona Jaworska wplątała ważne i refleksyjne wątki w powieść z dużą dawką humoru i sarkazmu. A sarkazm autorki jest wyjątkowy, tutaj każdy musi mieć coś do powiedzenia w taki sposób, że uśmiech nie schodzi z twarzy. Wzruszajace sceny też są jej konikiem, wie jak obrać emocje w słowa i przelać je na papier, tak żeby czytelnika ścisneło za serce.

Dziękuję za te niezapomnianą przygodę. Uwielbiam ich historię!

“Tu nie chodzi o zwykłe słowo, Emmet. Chodzi o wolność wyboru i decydowania o sobie – odpowiada z żarem w oczach. – Już byłam taka, jaką chciano mnie widzieć, i wiesz co? Nie podobało mi się to. Więc jeśli teraz mam wybór między tym, by znów być marionetką i robić coś ku zadowoleniu innych, a być sobą, lecz spać pod mostem… to wybór jest dla mnie więcej niż oczywisty”.

Są książki, które można lubić, są takie które zapadają w pamięć. I takie, które poruszają dawno zamkniete drzwi w naszym sercu i zostaja w nas już na zawsze. I właśnie Przeklęta Posesja otworzyła takie drzwi, wywołała emocje których się nie spodziewałam a na koniec przytulila i zostawiła z łezką w oku…

Megan Hartwell i Emmet Hamilton. Połączenie, ktore nie ma prawa bytu. Ale czy na pewno?

Kiedy pewnego dnia, tych dwoje wpada na siebie na imprezie, wszystko wskazuje na to, że pochodzą z kompletnie różnych światów. Megan jest ułożoną, grzeczną dziewczyną, z której ust nie sposób usłyszeć przekleństwa. Emmet zaś to król sarkazmu i naprawdę ciężko odebrać mu koronę w tej kategorii. Po dość burzliwym początku znajomości, tych dwoje mimowolnie ma siebie nawzajem w pamięci. Jednak wspominać kogoś a znaleźć się z nim w jednym miejscu i to jako współlokatorowie to już zupełnie inna bajka. Jednak los wrzuca tych dwoje do Przeklętej Posesji w wyniku perturbacji życiowych jakie przeszli. Czy będą w stanie żyć w jednym miejscu?

Megan ze swoim usposobieniem nie jest łatwo zaakceptować i zapanować na Emmetem. Jego cięty język oraz bezpośredniość nie raz wywołują u niej rumieńce. Jednak z każdym jednym dniem zaczyna rozumieć, że chłopak działa w jej przypadku jak bufor, który po jej doświadczeniach, okazuje się niezbędny. Niezbędny do takiego stopnia, że dziewczynę zaczyna to przerażać….

Emmet bierze sobie za cel uczynić z Megan niegrzeczną dziewczynkę za wszelką cenę. Jego sarkazm , podejście do życia i cele życiowe są dla niej czymś zupełnie nowym. Emmet jest kimś, kto uczy ją siebie i jak bardzo inni mieli wpływ na jej życie. A przy tym uczy sie od Megan pokory i zupełnie innego punktu widzenia. Chłopak w przeszłości doświadczył czegoś, co rzutuje na teraźniejszość. I choć z wierzchu pokazuje się jako pewny siebie mężczyzna, wewnątrz jest zranionym chłopcem. A Megan? Megan z dnia na dzień mości się wygodnie w jego sercu….

Historia Przeklętej Posesji wywołuje ciarki podczas jej poznawania. Czy naprawdę przeszłość może mieć wpływ na teraźniejszość? Tego mogli doświadczyć Megan I Emmet. Kiedy już wydaje się, że będzie tylko lepiej jedno z nich znika….I pojawia się po dziesięciu latach…. Czy czas leczy rany I złamane serce?

Historia jest podzielona na dwie części, dzięki temu poznajemy zarówno teraźniejszość jak i przeszłość tych dwojga. Każde z nich dostaje również głos, wiec widzimy perspektywę zarówno Megan jak i Emmeta. Każde z nich obrało jakąś drogę, co jednak się stanie, kiedy życie po raz kolejny rzuci ich w to samo miejsce.

Cudownie było obserwować, jak Megan z całej przeszłości wyszła obronną ręką. Ta bohaterka jest mi niesamowicie bliska i jej doświadczenia z przeszłości uderzyły we mnie z całą mocą. Spowodowało to całe morze łez i napływające wspomnienia. Czasem człowiek musi stawić czoła sytuacjom, na które nie jest gotowy i wspaniale jest spotkać na swojej drodze takiego Emmeta, który powie Ci, jesteś warta wszystkiego i nigdy nie waż się w to wątpić. Megan mimo, iż została z pogruchotanym sercem stanęła do walki o siebie i wyszła z tego obronną ręką.

Emmet za to otrzymał inna lekcję. Rozmowa. Klucz do rozwiązania wielu problemów i niedomówień. Oraz bezsensownie straconych lat. Komunikacja z drugą osobą może oszczędzić wiele bólu, cierpienia oraz ustrzec przed tym, co może być nie do odzyskiwania

Zarówno Megan jak i Emmet są cudownymi, wyrazistymi bohaterami, którzy nie pozwolą Wam o sobie zapomnieć. Ale w pewnym momencie książki pojawia się ktoś, kto totalnie skradnie Wasze serca i pokochacie go całym sobą. Nie powiem Wam kto kto jest, ale uwierzcie, nie przegapicie tej osoby na pewno 💙

Znam i uwielbiam całą serię Edynburg i cudownie było sprawdzić co u pozostałych bohaterów, bo pojawiają się również tutaj. Ja jednak całe swoje serce oddaję tej historii. Iwonka, dziękuję za stworzenie Megan z którą tak bardzo mogłam się utożsamiać i za Emmeta, który dawał nadzieję. Za humor I sarkazm, który wywoływał niekontrolowane wybuchy śmiechu. Za gorące sceny, napisane z takim smakiem, że wywoływały rumieniec i przyjemny dreszczyk na ciele. Za tajemniczą Przeklęta Posesję, która wprowadziła magię do całej powieści. Za tego wyjątkowego bohatera, dzięki któremu nie sposób było się nie uśmiechnąć. I za nadzieję, którą zostawiłaś w moim sercu. Utulilas mnie tą historią i już na zawsze będzie miała u mnie wyjątkowe miejsce💙

Recenzja Patronacka viksa_books

„ Gdybym miała opowiedzieć dzieciom swoją historię, zaczęłabym od tego, że w pewnym stopniu przypomina ona bajkę o Kopciuszku”

„Przeklęta posesja” opowiada historię Emmeta, którego mieliśmy okazję poznać w „Niezdobytej twierdzy” oraz Megan. Gdy pewnego dnia spotyka na imprezie dziewczynę, która nigdy nie przeklina, przyjmuje sobie za punkt honoru uczynić z niej niegrzeczną dziewczynkę. Okazja nadarza się niespodziewanie szybko, gdy w wyniku komplikacji w życiu obojga, zmuszeni są zamieszkać pod jednym dachem. Para bardzo się do siebie zbliża, jednak pradawna klątwa ciążąca nad „przeklętą posesją” rozdziela ich na długie lata. Megan Hartwell nie ma pojęcia jakie plany ma wobec niej mężczyzna. Jednak ma bardzo ważny powód, by uciekać przed nim za wszelką cenę…

“Trzy tysiące sześćset pięćdziesiąt dni. Tyle czasu ze swego życia straciłem. Tyle kosztowała mnie moja pieprzona duma i nadwrażliwe ego. Tyle nocy mogłem spędzić, trzymając ją w ramionach i tyle razy powtarzać, jaka jest piękna”

Historia Emmeta i Megan nie należy do miłości pięknych i łagodnych. "Przeklęta Posesja" jest trzecim tomem niesamowitej Serii Endyburg. Emmet zmuszony przez przyjaciela odnajduje Megan i jak się okazuje, wiąże z tym ukryte zamiary. Oboje darzą się nienawiścią, lecz nie brak tu pożądania, co w takiej mieszance obfituje niesamowitym napięciem, które dosłownie spala podczas czytania. Megan i Emment zdobyli moje serducho. Są cudnie wykreowani. Ich charaktery tworzą naprawdę mieszankę wybuchową. Nie raz wybuchałam niekontrolowanym śmiechem przez ich cięte riposty. Ich relacja jest świetnie stworzona. Oboje bronią się przed swoimi uczuciami i dla mnie ich relacja była bardzo realna. Z wielką ciekawością śledziłam ich losy oraz im kibicowałam. W tym wszystkim kluczowa jest tytułowa przeklęta posesja. Bardzo podobał mi się ten wątek wprowadzony przez autorkę. To, jak wpłynęła na relację głównych bohaterów w moim odczuciu jest czymś nowym i odświeżającym. Ta historia jest dopracowana w najmniejszym szczególe. “Przeklęta posesja” to tekst w moim mniemaniu fenomenalny, nietuzinkowy, a co najważniejsze idealny w każdym calu. W książce znajdziecie motyw drugiej szansy, hate to love oraz spotkanie po latach. Książka jest napisana w dwóch ramach czasowych. Pierwszy etap to ich poznawanie oraz gdy mieszkali, ze sobą, a drugi toczy się dziesięć lat później. Dzięki temu wiemy doskonale co się działo między nimi po kolei i mamy idealnie zobrazowaną całą sytuację. Autorka zafundowała nam tu prawdziwy rollercoaster emocji. Sceny spicy są opisane w zmysłowy sposób. Tak, że rozpalą nasze zmysły do czerwoności. Iwona doskonale buduje w bohaterach napięcie erotyczne i nie jest tu nic przekoloryzowane. Jestem totalnie zakochana w historii Emmeta i Megan . Kocham tę dwójkę całym sercem. Ich wykreowanie jest genialne. To co stworzyła Iwona, zachwyca mnie dosłownie za każdym razem. Wykreowanie postaci, świata i tych wszystkich małych rzeczy. Według mnie „Przeklęta posesja” to książka, którą musi przeczytać każdy. Piękna, ale również bolesna historia, którą pokocha wiele osób i pokocha jeszcze więcej. Emmet jest bohaterem, którego pokochacie. Zdecydowanie sarkazm to jego drugie imię, a on jest jedyny w swoim rodzaj. Uwielbiam jego styl bycia, jego teksty, to, że zawsze na wszystko ma odpowiedź i nie jedną osobę po prostu zgasił swoimi słowami. A jego zawód tylko udowadnia to jak wielkie serce ma ten człowiek. Jego wykreowanie mnie zachwyca za każdym razem, kiedy tylko myślę o tym chłopaku. Megan jest bohaterką, której nie da się nie lubić. To, co stworzyła tutaj Iwona, jest totalnie uzależniające. Czytając “Przeklętą posesje” czułam tyle emocji: smutek, szczęście, nadzieja, zaskoczenie, rozczarowanie. Jest pełne emocji, pełne zwrotów akcji i pełne wyjątkowości. Jestem pewna, że jeśli postanowicie sięgnąć po nią nie pożałujecie i zakochacie się tak jak ja. Piękni bohaterowie do tego genialnie wykreowana historia, przez którą się dosłownie płynie. Podczas czytania nie będziecie mieć nawet czasu, żeby sięgnąć po szklankę wody, ponieważ tak bardzo się wciągniecie. Będziecie chcieli wiedzieć co jest dalej, a kiedy zobaczycie ostatnie zdanie, będziecie czuć niedosyt. Styl pisania Iwona jest obłędny. Lekki i przyjemny dla oka. Jestem pewna, że go pokochacie równie mocno jak ja. W “Przeklęta posesja” znajdziecie humor, cięte riposty, zaufanie, bezpieczeństwo, miłość, ból, łzy, cierpienie i złamane nadzieje.

“Oglądałem kilka post apokaliptycznych filmów w swoim życiu, ale nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek przyjdzie mi żyć w takim świecie. Moja wersja to ta, kiedy słońce gaśnie i trzeba nauczyć się radzić sobie bez niego”

Autorka stworzyła świetną fabułę. “Przeklęta Posesja” jest warta każdej waszej uwagi. Jest to ta książka, do której z chęcią będziecie wracać, bo zapragniecie przeżyć tą cudowną historie jeszcze raz poczuć te emocje które towarzyszyły wam podczas czytania.

Jestem pewna, że jeśli postanowicie sięgnąć po książkę Iwony, nie pożałujecie i zakochacie się tak jak ja. Piękna historia i piękni bohaterowie. Jestem niesamowicie wdzięczna i szczęśliwa, że Iwona mi zaufała i powierzyła swoje dziecko pod moje skrzydła. Będę jej za to wdzięczna do końca życia, ponieważ historia Emmeta i Megan jest dla mnie niesamowita jestem pewna, że jeśli ją poznacie, stanie się niesamowita również dla was.

„Do tego dźwięku dołącza trzask mojego pękającego serca... Nie wiem, czy można się na coś takiego przygotować, raczej nie. Stoję jak posąg wmurowany w ziemię, nie mogąc pogodzić się z tym, co do mnie mówi i o co mnie prosi. Przecież to nie może być koniec!”

📚"-Megan? To ta Megan?

-Jaka ta?

-Ta, która od zawsze sprawiała, że zachowujesz się jak nastolatek z zatorem w jądrach"

Kochani!

Przychodzę do was tak późną porą z moją opinią patronacką, na temat tej świetnej książki. Upssss....już się trochę zdradziłam, ale zapewniam, że warto doczekać końca opinii :)

Iwonko, serdecznie gratuluję ci kolejnej doskonałej historii. Brawo! 👏

W wyniku rodzinnych komplikacji Emmet Hamilton oraz Megan Hartwell tracą dach nad głową. Oboje zmuszeni się zmienić lokum i dzięki swoim przyjaciołom trafiają do jednego z domów, który według legendy, objęty jest klątwą.

Młodzi początkowo nie mogą się ze sobą dogadać. Gdy jest już między lepiej, a para się do siebie zbliża, dzieje się coś niespodziewanego. Demony przeszłości wracają i rozdzielają ich na lata.

Jak będzie wyglądało ich spotkanie po latach? Jakie tajemnice skrywają? Czy ich uczucie osłabło?

Mam przyjemność przybliżyć wam moje odczucie dotyczące tego cudownego patronatu.

"Przeklęta posesja", to trzeci tom serii Edynburg. Każda część opowiada o innych bohaterach, więc można je czytać bez znajomości poprzednich tomów, ale..., nie odmawiajcie sobie tej przyjemności i czytajcie je po kolei. Zapewniam, nie będziecie żałować!!!

Nadszedł czas, żeby poznać przyjaciela Eliota z drugiego tomu-Emmeta Hamiltona.

OMG!

Co to za gagatek!

Dziewczyny.... Jeżeli myślałyście, że Eliot był szalony, to zapewniam, że Emmet przebił go stukrotnie.

Co to był za facet! Co to była za książka...

Iwona znów to zrobiła. Nie mogłam się oderwać, pochłaniałam ją bez opamiętania.

Czytałam i czytałam i nie chciałam jej odkładać. Najgorsze, że wypatrywałam egzemplarza papierowego, niczym wody na pustyni, a on nie nadchodził. Skusiłam się na ebooka. Ostatnio miałam jakiś kryzys w związku z czytaniem wersji elektronicznych, chciałam papieru... Ale wiecie co? Ta książka wybawiła mnie z tego dołka. Po prostu nie mogłam jej odłożyć i przeczytałam ją praktycznie od deski, do deski. Iwona ostrzegała mnie, że czeka mnie wiele emocji. Nie wierzyłam, ale serio, nie kłamała.... Całość przedstawiona jest z perspektywy dwóch bohaterów, więc dla mnie to ogromny plus. Mogłam "wejść" do świata obojga i poznać ich intencje.

Iwona podzieliła ją na dwie części: pierwsza przed długoletnim rozstaniem oraz druga-spotkanie po latach. I już wam zaznaczę, że druga część to rollercoaster emocji. Nie spodziewałam się, będą dominowały we mnie takie przeróżne emocje. Wiecie, ja jeszcze w tej pierwszej części doszukiwałam się tych ogromnych emocji, które mi obiecywano. Owszem były, ale to, co wydarzyło się w drugiej części, przeszło wszystkiego możliwości... 💔 Płakałam, bardzo płakałam. Z pewnością znacie takie uczucie, jakbyście miały ziemniaka w gardle? Właśnie to czułam. Uścisk w gardle, brzuchu, powiekach.

Iwona poruszyła u mnie najwrażliwsze sfery.

Tak bardzo chciałabym walnąć wam spojler i powiedzieć, co o "tym" wszystkim myślę, ale nie będę odbierała wam tej przyjemności, doznania szoku, złości, smutku, zawodu.

Co do Megan...Iwonko, dziękuję za to, że przyznałaś jej takiego anioła stróża. Choć w sumie, do Emmeta pasuje bardziej diabełka xD 😈 Nie ważne. Ona potrzebowała takiej osoby w życiu, która obroni ją przed całym złym światem. Tak bardzo chciałam ją przytulić. Czuję, że byłaby wspaniałą przyjaciółką.

Relacja między nią, a jej współlokatorem była dla mnie miodem na moje oczy. Kąśliwe dialogi, zabawne, pokręcone akcje, które wywoływały uśmiech na twarzy. Między nimi panowało cholernie wysokie napięcie seksualne, a ja, jako czytelnik nie mogłam się doczekać, aż w końcu rzuca się w swoje ramiona. Oj, pewnie myślicie, że stało się to od razu. Nie, nie... Napięcie było cały czas, ale na zbliżenie trzeba trochę poczekać..😎

Myślę, że Iwona jest ciekawa, czy Emmet pobił Kenneta. 😁

Choć ten chłopak zasłużył co najlepsze, to zostawię go Meg. A ja nadal kocham przytulę Kenneta. Czyżbym gustowała w starszych? 😁😂Muszę przyznać, że przez całą książkę byłam ciekawa, skąd wziął się pomysł na jej nazwę? Gdy dotarłam do tego momentu, to miałam ciarki. Wszystko wskazywało, że w każdej legendzie jest trochę prawdy, a to do działo się w życiu bohaterów, wskazuję, że klątwa naprawdę istniała.

Cóż mogę powiedzieć.

Kolejny raz nie zawiodłam się.

"Przeklęta posesja" pokazała, jak małe nieporozumienie, brak skutecznej komunikacji może utrudnić i skomplikować życie bohaterów. Nie warto chować urazy tylko od razu wyjaśniać nieporozumienia.

Jestem oczarowana, zachwycona i będę ją polecała każdej fance motywu hate-love, drugiej szansy oraz osobom, które kochają książki z niegrzecznym facetem i grzeczną dziewczyną. Obiecuję, że w tej historii dostaniecie kilka plot twistów, które tylko spowodują opad szczęki i zaciekawią was do dalszej lektury.

Gorąco polecam 💜

Jeszcze raz gratuluję autorce.

Znajdźcie ją na Legimi!!!

"Jednak jak się okazuje, czasem nawet wszystko to za mało...".

Sięgając po Przeklętą Posesję, decydujecie się na porwanie do świata, w którym rządzi humor, sarkazm i pożądanie. Megan i Emmet to z początku bardzo odmienne, niemal przeciwne sobie charaktery których łączy wyłącznie jedna cecha – odrzucenie przez najbliższą rodzinę. W taki sposób splatają się losy tej dwójki, umieszczając ich w przeklętej posesji, nad którą wisi fatum. Znacie pewnie doskonale powiedzenie, że przeciwieństwa się przyciągają? Oczywiście. Ale czy pomimo mocnego, wyczuwalnego i wręcz piekącego przyciągania, tej dwójce uda się pokonać klątwę domu, w którym przyszło im zamieszkać?

„Co ten gość w sobie ma, że wzbudza we mnie tak silne reakcje? Czemu jego słowa oraz zapewnienie, że nie będzie mnie strofował ani oceniał, wybuchły w moim brzuchu serią spektakularnych fajerwerków?”.

Decydując się na jej przeczytanie, otrzymacie długą, wyczerpującą i przyjemną lekturę, która wywoła z pewnością niejednokrotnie uśmiech na waszych twarzach. Autorka sprawnie opowiedziała wspólną historię bohaterów za czasów ich młodości, gdzie uczucie zaczęło dopiero powoli się między nimi pojawiać w trakcie ciężkiego dla nich czasu, gdy jako młode osoby zostali bez wsparcia rodziny i rozpoczęli życie na własną rękę świetnie, radząc sobie z trudnościami losu. Poznaliśmy ich jako pewnego rodzaju buntowników, o zupełnie różnych charakterach. Emmet to taki pewny siebie i swojego zdania cwaniak, który nie zważa na słowa, jakie wychodzą z jego ust. Plecie, co ślina przyniesie mu na język. Szczery aż do bólu , zabawny przez to do łez 😂 Natomiast Megan z początku była szarą myszką, zmanierowaną przez macochę. Wszystko, co chciała zrobić, pragnęła wykonać idealnie, aby spełnić innych oczekiwania. Grzeczna ponad miarę dziewczyna zamieszkuje z frywolnym facetem pod jednym dachem. Chyba już wiecie jaka z tego może być mieszanka wybuchowa? 😀 Istny hate–love, który rozpala czytelnika w klimacie slow burn💙

Przeklęta posesja to książka 2 w 1. Mamy historię bohaterów opowiedzianą w ich przeszłości, aby później przenieść się 10 lat do przodu i zobaczyć jak zmieniły się ich charaktery po latach. A tutaj czytelnik dostaje ponownie sporą dawkę humoru oraz jeszcze większą dawkę pożądania. Bohaterzy natomiast stanęli na wysokości zadania i zdołali nas w sobie rozkochać na całego 😀

Ta historia jest genialna, opowiada o trudach młodości, o konsekwencjach nierozsądnych działań, o strachu i niepewności, które mogą komuś odebrać nawet 10 lat szczęścia. A za sprawą licznych żartów i sarkazmów bohaterów, których nie zabrakło ani na sekundę książkę kończy się z zadowoleniem. Przeklęta posesja, to naszym zdaniem najlepsza część z całej serii Edynburg 💙

„Zaczynam na nowo rozkręcać karuzelę swego bólu i żalu, pomimo iż żadne z tych emocji nie są już tak silne i dojmujące. Przekonuję sam siebie, że pewnych rzeczy się nie wybacza. Tylko dlaczego ostatnio przychodzi mi to z tak wielkim trudem?”.

sanka_czytanka: Pierwsze spotkanie Megan i Emmeta nie należy do przyjemnych. W wyniku pewnych kompilacji zmuszeni są ze sobą zamieszkać w " przeklętej posesji ", nad którą krąży tajemnicza klątwa, rozdzielająca ich na długie lata. Co się stanie, gdy spotkają się ponownie? Czy są gotowi na to, co przygotował dla nich los?

Trzeci tom serii Edynburg pochłonął mnie tak samo jak poprzednie. Po pierwsze widać tutaj jeszcze doskonalszy warsztat pisarski autorki, który sprawia, że przez tę książkę się po prostu płynie. Zaczynając czytać od razu wciągnęłam się w świat przez nią wykreowany.

Pierwsze spotkanie głównych bohaterów było zabawne i na swój sposób urocze. Zdecydowanie czuć było wątek hate - love, który rósł w siłę z każdym kolejnym rozdziałem. Moment, w którym dowiedzieli się, że będą musieli razem mieszkać zmienił w ich życiu wszystko. I choć oboje mieli skompilowaną sytuację, wtedy pokręciła się ona jeszcze bardziej. Między nimi szły takie iskry, że czytałam z zarumienionymi policzkami i otwartą buzią, szczególnie gdy Emment rzucał swoimi tekstami. Zdecydowanie sarkazm to jego drugie imię, a on jest jedyny w swoim rodzaj. Uwielbiam jego styl bycia, jego teksty, to, że zawsze na wszystko ma odpowiedź i nie jedną osobę po prostu zgasił swoimi słowami. A jego zawód tylko udowadnia to jak wielkie serce ma ten człowiek. Cieszę się, że występuje tutaj narracja również z jego perspektywy. Bo jego przeszłość oraz to, co działo się po poznaniu Megan mają ogromny wpływ na odbiór całości. Ich relacja jest naprawdę skomplikowana, wybuchowa, naszpikowana emocjami i pożądaniem, ale też chęcią dawania bezpieczeństwa tej drugiej osobie. Moim zdaniem idealnie się uzupełniali. Nawet jeśli wydawało im się inaczej.

Bardzo istotne jest to, że Emmet w przeszłości usłyszał coś, co sprawiło, że nie chciał przebywać w towarzystwie kobiet i stracił do nich zaufanie. Również to, że i on i Megan mieli trudne i bolesne relacje rodzinne, z jednej strony podobne, a z drugiej tak różne. Dzięki rozmowom pomagali sobie nawzajem. Mieszkając ze sobą oboje coś zrozumieli. On uświadamiał coś jej, a ona jemu. Ich wyznania z przeszłości są naprawdę poruszające, szczególnie jeśli chodzi o Emmeta. Na zewnątrz to twardy mężczyzna skrywający się za maską ironii i sarkazmu, ale idealnie potrafiący odnaleźć się w każdej sytuacji. Wiele ryzykował stawiając na swoim, ale w końcu pokazał, że było warto. Megan natomiast była bardzo zagubiona, podatna na innych, chcąca zadowolić bliskich, ale nie samą siebie. Dopiero Emment otworzył jej oczy, a wtedy w piękny sposób odrodziła się na nowo. Otworzyła się, mogła w końcu być sobą w stu procentach i to na swoich własnych zasadach.

Uwielbiam ich relację i to w jaki sposób autorka przelała ją na papier. To jak Megan i Emment walczyli ze swoimi uczuciami było bardzo realnie opisane. Oboje nawzajem się zranili, później oboje chcieli to naprawić, ale los nie sprzyjał. Mimo błędów, które popełniali trzymałam za nich kciuki, bo uważałam, że po wszystkim co przeszli należy im się po prostu spokój i szczęście. Bo każdy zasługuje na miłość.

Jeśli chodzi o sceny erotyczne to zdecydowanie wchodzą tutaj na wyższy level. Są w moim klimacie. Mocne, ale napisane w komfortowy sposób.

Oczywiście jest tutaj wiele scen, które zapadły mi w pamięci. Na pewno te, gdy Megan i Emmet walczyli ze swoimi słabościami, ale też te, gdy byli po prostu szczęśliwi i dawali się ponieść emocjom np. podczas urodzin Megan w " przeklętej posesji ".

Muszę przyznać, że bardzo zaciekawiła mnie historia tej właśnie posesji, tym bardziej, że lubię tematykę drugiej wojny światowej. Na pewno te mroczne rozdziały działały na wyobraźnię, sprawiały, że mój mózg zaczynał pracować na najwyższych obrotach. Byłam ciekawa jak to się skończy i jestem tym zakończeniem usatysfakcjonowana.

Nie zabrakło mojego kochego Eliota i całej ekipy z poprzednich części.

Jednak jest tutaj postać, która skradła moje serce i z przyjemnością czytałam wszystkie sceny z nim. Jestem wręcz zachwycona tym jak autorka wykreowała Camerona.

" Przeklęta posesja " pokazuje jak jedno nieporozumienie doprowadziło do lawiny niefortunnych zdarzeń, które miały wpływ na wiele czynników. Historia o tym, że nie ma ludzi idealnych. O tym jak ważna jest akceptacja ze strony drugiego człowieka. Bo nie kocha się za coś, a mimo wszystko. Jak ważne jest to, żeby być sobą i nikogo nie udawać. Trzeba w pełni zaakceptować siebie, bo jeśli sami tego nie zrobimy, to nikt za nas tego nie zrobi.

Piękna historia, która chwyta za serce, wzrusza, zmusza do zastanowienia się nad tym co jest w życiu ważne. Pokazuje, że czas ucieka i nie warto go marnować na kłótnie i nieporozumienia.

Opowiada o tym, że każdy zasługuje na drugą szansę. O tym, że miłości nie da się oszukać, że serce nie sługa i żadna siła nie jest w stanie z nią walczyć. Uczucie jest tak silne, że przetrwa każdą burzę, bo przecież po niej zawsze wychodzi słońce. Na pewno jest inna niż pozostałe książki z tej serii, bo więcej jest w niej momentów wzruszeń. Przynajmniej ja płakałam jak dziecko podczas czytania. Oczywiście nie brakuje humoru i zabawnych sytuacji, ale wszystko jest idealnie wyważone. Autorka doskonale wiedziała co robi tworząc to dzieło.

Dziękuję Iwonie za tę powieść. Zostanie ona w moim sercu na zawsze i nie raz do niej wrócę. Dla mnie jest po prostu wyjątkowa. Wywołała we mnie ogrom emocji, które czuję do tej pory. Kocham całą serię Edynburg i każdego bohatera, ponieważ każdy niesie za sobą jakiś przekaz. Możliwość patronowania tej serii to dla mnie ogromny zaszczyt i wyróżnienie. Całą sobą podpisuje się pod tymi książkami i polecam z czystym sumieniem. Nie raz będę do nich wracać, bo emocje nadal mnie trzymają. Stworzyć takie historie nie jest łatwo, dlatego ogromnie gratuluję autorce i z niecierpliwością czekam na kolejne historie spod Twojego pióra.