Dziewczyna z Paryża

Moje pierwsze spotkanie z autorką i jak najbardziej udane. Zawsze z dużą ciekawością czytam powieści wojenne, które dzieją się w innym miejscu niż Polska. Jak sytuacja wyglądała we Francji?

To piękna opowieść o dwóch kobietach, które mimo wojennej zawieruchy muszą stawić czoła problemom. Silne, niezależne, wyprzedzające swoje czasy. Fabuła toczy się dwutorowo, przeskakujemy między bohaterkami, co początkowo może wywoływać mętlik i chaos, ale w rozrachunku jest świetnym zabiegiem. Autorka pokazuje codzienne życie podczas okupacji, ale i takie toczące się w podziemiu. Robi to z wyczuciem i bardzo plastycznie. To powieść o tęsknocie, nadziei, miłości, walce i odwadze kobiet.

Mimo ciężkiej tematyki, przez powieść się płynie i ciężko się oderwać. Bardziej to obyczajówka niż dramat, więc jeśli boicie się tematyki wojennej, to ta historia również jest dla Was.

Przyznaję, że odkładałam tę lekturę w czasie, bowiem do tego typu historii potrzebuję odpowiedniego nastroju. Powieści inspirowane zdarzeniami z II wojny światowej, zawsze niosą ze sobą spory ładunek emocjonalny, który czasem trudno unieść.

Lila de Laurent była krawcową w domu mody Chanel, odkąd do Paryża wkroczyli niemieccy żołnierze, szyje kreacje dla ich żon i kochanek, potajemnie zbierając informacje istotne dla dalszych losów Francji. Jedna z jej sukni trafia w ręce Sandrine Paquet, która po tym jak jej mąż zginął na froncie, kataloguje dzieła sztuki kradzione przez nazistów. W tajemnicy współpracuje też z francuskim ruchem oporu.

Ścieżki życia Sandrine i Lily przecinają się w okupowanym przez Niemcy Paryżu. Wielka historia miesza się z fikcją literacką, tworząc przyprawiający o zawrót głowy obraz życia dzielnych kobiet, które za wszelką cenę chciały nieść pomoc, ale też i przetrwać.

Znienawidzona przez rodaków Sandrine z pokorą znosi zniewagi. Nie wiedzą oni bowiem, że pracując dla wroga, naraża życie, angażując się w ryzykowną działalność na rzecz ruchu oporu. Jest samotną matką i decyzja ta nie była prosta, lecz w głębi duszy kobieta jest przekonana o jej słuszności.

W przeciwieństwie do niej przemiana Lily odbywała się powoli. Z eleganckich apartamentów i świata mody, ramię w ramię z René, wkracza w świat szpiegów, ruchu oporu i walki o wolność.

W okupowanej Francji tak trudnych wyborów dokonywało mnóstwo kobiet, autorka opowiada o ich odwadze i cichym bohaterstwie z niezwykłym wdziękiem i wyczuciem, podkreślając wagę wiary, w tych nieludzkich czasach.

Kristy Cambron: Dziewczyna z Paryża

Wydawnictwo Znak

Kristy Cambron po raz kolejny udowodniła, że potrafi w temacie II wojny światowej pisać niezwykle ciekawie i intrygująco. Książka „Dziewczyna z Paryża” tym razem dotyka roli kobiet, Francuzek, które stawiały opór niemieckiemu okupantowi. Choć tytuł sugeruje, że chodzi o jedną kobietę to mamy tu do czynienia z historiami kilku kobiet, które narażając własne życie, ale też życie najbliższych, znalazły w sobie tyle siły by podjąć decyzję o aktywnej walce z okupantem.

Paryż od zawsze był miastem sztuki, artystów i mody, wydawać by się mogło, że nawet wojna tego nie zmieni i rzeczywiście z kart powieści można wyczytać obraz francuskich kobiet, które nawet w czasach kryzysu jakim jest wojna, nie zapominają o tym, żeby wyglądać dobrze (oczywiście czas weryfikuje to podejście). To przywiązanie do sztuki sprawia, że mieszkańcy Paryża nie mogą pozostać obojętni wobec faktu wywożenia i niszczenia dzieł największych artystów. I tu pojawiaj się francuskie estetyki stojące na staży dziedzictwa kulturowego swojego narodu: Sandrine Paquet która kataloguje wszystkie dzieła wywożone przez nazistów i cierpliwie czeka na powrót męża z frontu drżąc jednocześnie o życie swojego kilkuletniego synka, oraz Lila de Laurent, projektantka, krawcowa największych domów mody – w czasie wojny szyjąca dla kochanek niemieckich oficerów, mając możliwość wejścia do hotelowych buduarów fotografuje plany budowy nowej broni przygotowywane przez Niemców.

Cambron obok tych dwóch dzielnych kobiet pokazała również te, które ze strachu lub potrzeby wygodnego życia postanowiły zostać kochankami Niemców lub kolaborowały na ich rzecz. Jak potoczyły się ich losy po lądowaniu aliantów i wyparciu Niemców z Francji, doskonale wiemy.

Autorka napisała książkę o sile i odwadze kobiet, w czasach kiedy kobieta była przeważnie dodatkiem do mężczyzny, kobiety bardzo często w tych latach nie miały jeszcze praw wyborczych i bardzo rzadko podejmowały pracę zawodową. Tymczasem to one stały się prawdziwą siłą francuskiego ruchu oporu i stanowiły jego bardzo mocny filar. To książka z potężnym ładunkiem motywacyjnym w szczególności dla kobiet, mówiąca o tym, że to jednak zawsze dobro zwycięża w ostatecznym rozrachunku.

Polecam!!!

,,Dziewczyna z Paryża" opowiada o kobietach, które musiały się zmienić by przetrwać. Sandrine wojna wyrwała miłość życia z rąk, a jej osobowość i delikatność zostawały poddane próbie każdego dnia. Lila... tej dziewczynie wkraczającej w świat pełen marzeń już na wstępie odebrano pracę u znanej projektantki, a następnie złamano poprzez szycie dla osób, którymi gardziła by przeżyć.

Sandrine, żyła w strachu, by chronić najbliższych, Lila pracowała dla tych, którymi się brzydziła, po to by przetrwać... Ile jeszcze było takich kobiet?

Uwielbiam książki o silnych bohaterkach i kocham te które rozdzierają płachtę wyobrażeń o tym, że wojna odbywała się tylko froncie... Nie! Walka odbywała się w każdym domu każdego dnia, bo czasem bywały trudne wybory... Chronić swoją godność, czy chronić najbliższych? Jednak osąd po wojnie był szybki i bezwzględny...

Piękna historia, która wciągnęła mnie bez pamięci. Uwielbiam dwie główne bohaterki, chociaż mimo wszystko Sandrine stała mi się bliższa, przez jej cichy i wewnętrzny krzyk, każdego dnia.

"Zapomnieli o wojnie i konieczności walki o byt. Myśleli tylko o pocałunkach i o tym, że Paryż mimo wszystko pozostał miastem miłości."

Dwie kobiety z różnych środowisk.

Dwie kobiety, które kochają i są kochane.

Dwie kobiety, które walczą o ojczyznę.

Ach! Co to była za książka!

Bardzo emocjonalna, do bólu prawdziwa, a to wszystko z wojną w tle.

Bohaterki "Dziewczyny z Paryża" narażają swoje życie, by ratować dzieła sztuki i miasto.

Każdego dnia stają przed wyborami, od których zależy ich los.

Lila wkroczyła do jaskini lwa, pod pozorem ubierania kochanek nazistów zbierała informację w ich apartamentach. Nie potrafi sobie wybaczyć, że przez nią zginął jej ukochany...

Sandrine, pracując w muzeum, była w stanie kontrolować gdzie i do kogo są wysyłane dzieła sztuki zgrabione żydowskim rodzinom. Wychowuje synka i wyczekuje powrotu męża, który zaginął na froncie. Jednak musi być bardzo ostrożna, gdy odkrywa, że kapitan nazistów jest nią zauroczony.

Fabuła jest bardzo złożona, ale rozsypana chronologicznie. Z tego powodu nie jest to książka na jeden wieczór. Trzeba poświęcić wiele uwagi, by nie pogubić się w wydarzeniach, jednak dla takich książek warto jest poświęcić odrobinę więcej czasu.

Za każdym razem, gdy sięgam po powieść wojenną, jestem pełna podziwu dla bohaterów. Tutaj mamy dwie kobiety, które ryzykowały swoje życie, by działać z ruchem oporu.

Znajdziemy też wiele dylematów moralnych, historię sztuki, a przede wszystkim... ludzi, którzy mogli istnieć naprawdę. Rozterki tych dwóch odważnych kobiet sprawiły, że zarwałam noc. Musiałam wiedzieć co się wydarzy, czy ich misja zostanie wypełniona.

Przyznam, że gdy rozpoczyna, się czytać drugą książkę autorki to zazwyczaj jest tak, że oczekujemy czegoś od niej więcej niż to, co było w pierwszej, która nas zainteresowała ze względu na opisywaną główną i niełatwą do zrozumienia zawartą w niej historyczną treść.

Pozwoliłam sobie na to, aby przekonać się o tym, czy tym razem autorka książki Pani Kristy Cambron pt.'' Dziewczyna z Paryża'' zainteresuje mnie na tyle, że będę mogła sięgnąć po kolejne jej książki i czy opisywane przez nią wątki są skonstruowane tak, że się je pojąć od razu czy jednak czytać ponownie, a to utrudnia czytanie, bo trzeba, powracać kolejny raz do wątku przypominając sobie, co się wydarzyło.

Jesteśmy świadkami zdarzeń, w których to opisane są losy dwóch z osobna kobiet. Obie kogoś kochały. Jedna z nich ma syna, żyje nadzieją, że kiedyś odnajdzie męża i będą mogli wspólnie spędzać czas tak, jak to było kiedyś, gdzie mogli się czuć bezpiecznie, kiedy to byli przez znajomych szanowani. Mąż zaginął, a jedynie pozostały wspomnienia i marzenia, że nadejdzie pora na lepsze jutro.

Czytając, tę książkę możemy spodziewać się nieoczekiwanych zwrotów akcji, które uzmysławiają nam, że istnieje granica nicości, że miłość pojawia się i znika lub może być w oddali.

Gdy nie ma pomocy znikąd, żyje się zupełnie inaczej, a towarzysząca nadmierna samotność to początek gry, w której to los potoczy się różnie bądź jednak będzie wyglądało bez widocznych zmian, które dają ciągle o sobie znać.

Autorka książki lubi mocno podkreślać zainteresowanie opisem zdarzeń, które my jako odbiorcy możemy sobie wyobrazić i jedynie wczuć się w rolę, co byśmy zrobili, będąc na miejscu tychże obu bohaterek.

Bardzo spodobało mi się to, jak autorka przedstawia Paryż, ulice, miejsca, ludzi, jaki wówczas przebiegał dla bohaterów trudny czas wojny i czy się wygra to najważniejsze — życie, które było na wagę złota.

Poprzez to, że skonstruowani są, występujący w tej powieści bohaterowie są barwnie przedstawieni, ale zagadkowi, ale z czasem byli tacy niepewni swoich dalszych postępów i zachowań, które były niepewne.

Minusem były w tej powieści zamieszczone w rozdziałach zwroty francuskie, w których to nie odnalazłam polskiego tłumaczenia.

Powieść ta składa się z 32 rozdziałów. Nie czyta się jej szybko.

Polecam przeczytać tę powieść.

Tekst powstaje dzięki Wydawnictwu Znak.

Lubię historie gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Lubię też te, które oferują tylko podróż do przeszłości i zostawiają mnie tam na dłużej. Choć tematy wojenne są trudne i kropka, potrafię i takie książki przeczytać z łatwością. To bez wątpienia zasługa zręcznego pióra autorów. Poprzednie dwie książki autorstwa Kristy Cambron właśnie do takowych należały. Przepłynęłam przez nie szybko a fabuła pozostała w moich myślach na dłużej. Biorąc więc to pod uwagę, ośmieliłam się sądzić, że w przypadku „Dziewczyny z Paryża” będzie tak samo, a jeśli nie, to podobnie. Niestety pomyliłam się.

1939 rok. Francja.

Dla Sandrine to kolejny dzień bez wiadomości od męża. Zaginął na froncie. Z polecenia nazistów kataloguje dzieła sztuki, które zostały skradzione żydom. Ponadto w sekrecie współpracuje z ruchem oporu. Niespodziewanie w jej ręce trafia suknia Channel, przepiękna suknia, która kryje w sobie coś istotnego. Wiadomość dla Sandrine.

Lila jest utalentowaną krawcową w domu mody Chanel, dla której wygodne życie pozostaje w sferze pięknych wspomnień. Kobieta decyduje się na pomoc ruchowi oporu. Nie tylko szyje suknie, ale też zbiera informacje, które mogą pomóc wygrać wojnę. Po latach rozłąki na nowo trafia w ramiona ukochanego Rene. Teraz pozostaje tylko jedno znaczące pytanie, czy może mu w pełni zaufać?

Gdy przeglądałam opinie o „Dziewczynie z Paryża”, dostrzegłam same pozytywne. Czyżbym miała być jedną z nielicznych, które nie podzielą w pełni achów i ochów na temat tej powieści? Tego dokładnie nie wiem. Wiem za to, że zmęczyła mnie ta książka. Nie chodzi tutaj o fabułę, bo ona jest bardzo dobra, ale sposób w jaki została poprowadzona.

Otóż historia nie biegnie chronologicznie. Owszem przeskoki są oznaczone datami, ale dla mnie okazało się to zdecydowanie zbyt mało.

Umówmy się, to nie pierwsza przeczytana przeze mnie powieść, gdzie akcja toczyła się „raz tu, a raz tu”. Jednak nie przypominam sobie, żeby tam tak mocno mnie to irytowało. Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych będzie to zupełnie bez znaczenia, ponieważ z łatwością zepną wszystko w zgrabną całość. Niestety ja myśląc o tej opowieści mam jedną wielką plamę. Może nie całkowicie niewyraźną, ale jednak plamę.

„Wojna nie pozostawiał im wyboru. Nie dawała pola do negocjacji. Co dzień balansowało się na cienkiej granicy między życiem a śmiercią, modląc się, by znaleźć się po właściwej stronie, gdy gra dobiegnie końca.”

Przenosimy się do roku 1939 do Paryża. Sandrine Paquet była szczęśliwą żoną i matką, niestety jej mąż zaginął na froncie, a ona musi walczyć o przetrwanie. Z nakazu nazistów kataloguje dzieła sztuki, które zostały skradzione żydowskim rodziną. W tajemnicy udaje jej się przekazywać informacje o zrabowanych dziełach sztuki ruchowi oporu. Pomimo tego zostaje uznana za kolaborantkę.

Lila de Laurent przed wojną pracowała w domu mody Chanel. Świadomość, że jej dawny ukochany Rene Touliard kolaboruje z wrogiem bardzo boli. Szyje suknie dla kochanek i żon niemieckich oficerów, udaje jej się zbierać tajne informacje, od których zależą losy Francji.

Powieść całkowicie mnie porwała, jest to pełna niepokoju historia dwóch odważnych kobiet, które narażają siebie i swoich bliskich, wykorzystując przy tym swoje zawodowe umiejętności do walki z wrogiem. Mamy dwie odrębne historie kobiet, które się nie znają, wydarzenia z początku i końca wojny, które idealnie ze sobą współgrają. Niejednokrotnie miałam wrażenie, że razem z bohaterkami przemierzam ich trudne życiowe ścieżki. Z łatwością czujemy emocje, wewnętrzne rozterki jakie toczą te kobiety w swoich sercach i umysłach. Każda kocha mężczyznę swojego życia i obie nienawidzą okupanta, z którym walczą z ukrycia. Stają się prawdziwymi bohaterkami.

Wybuch II wojny światowej zmienił wszystko, nic już nigdy nie będzie takie samo. Ludzie zostali postawieni w sytuacjach bez wyjścia, a granica między tym co złe, a tym co dobre prawie się zatarła. Tak łatwo utracić życie… Obok walki o przetrwanie, walka o własne przekonania. Podejmowanie trudnych, odważnych decyzji od których nie ma odwrotu. Wojna – jej straszne, przerażające oblicze, zmusza ludzi do różnych, nieprzewidywalnych zachowań. Miłość i nadzieja.

Rewelacyjna, bardzo klimatyczna, emocjonalna opowieść, oddaje ducha tamtych przerażających czasów. Miłość, namiętność, odwaga, patriotyzm, nadzieja, determinacja w obliczu szalejącego zła. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Kristy Cambron tym razem zabiera nas do stolicy uroczej Francji, Paryża. Jest rok 1939, właśnie rozpoczyna się wojna. Dla wielu ludzi w jednej niespodziewanej chwili świat zmienił się nie do poznania. To co było, minęło. Szybko nie wróci. Należy się przystosować do życia w nowej, innej rzeczywistości. W takich realiach właśnie znalazły się bohaterki Dziewczyny z Paryża …

Wraz z rozpoczęciem wojny mąż Sandrine Paquet został wcielony do wojska. Ona została zmuszona do pracy na rzecz nazistów. Jej zadaniem było katalogowanie dzieł sztuki skradzionych żydowskim rodzinom. Następnie dzieła te zdobiły ściany domów żołnierzy faszystowskich, a te mniej przydatne były niszczone. Ale dzięki tej pracy dziewczyna miała możliwość przekazywać tajne i poufne informacje francuskiemu ruchowi oporu. Wszystko się zmieniło, gdy pewnego dnia otrzymała cudowną sukienkę Chanel, w której schowana była wiadomość. Informacja, która zmieniła bieg wydarzeń. Mijały lata, a mąż Sandrine nie wracał z frontu, kobieta sama musi sobie radzić z utrzymaniem rodziny. Pomagał jej w tym pewien niemiecki żołnierz, któremu wpadła w oko … Kobieta musiała ocenić, czy poddać się zalotom przełożonego czy wiernie czekać na powrót męża. Trudne decyzje, zwłaszcza, że wkoło szalała wojna. Jak się zachowa kobieta i jaką podejmie decyzję? Czy się podda czy będzie wytrwała do końca?

W czasie zawieruchy wojennej, druga bohaterka, Lila de Laurent, ceniona krawcowa z domu mody Chanel, traci pracę z dnia na dzień. Kończą się bale i przyjęcia, do Paryża wkraczają obce wojska. Nikt nie myśli o przyjemnościach, ale o przetrwaniu kolejnego dnia. W nieoczekiwanej sytuacji Lila spotyka swojego byłego ukochanego, Rene. Teraz musi liczyć na jego pomoc. Inaczej może nie przeżyć, tym bardziej, że jest najbardziej poszukiwaną kobietą w stolicy. Podjęła się realizacji trudnego zadania i wie, że musi je skończyć. Nie może się poddać. Ona również potajemnie zdobywa cenne informacje dla ludzi, którzy walczą z wrogiem. Ma oczy i uszy szeroko otwarte, a jej umiejętności krawieckie sprawiają, że bywa wśród panien niemieckich żołnierzy. I ryzykując swoje życie, z każdym dniem jest bliżej poznania tajemnic wroga. Chwila nieuwagi może ją kosztować życie. Czy los sprawi, że Lila i Rene odzyskają swoją miłość, i po tym, co przeżyli, będą w stanie być jeszcze razem? Czy tajemnice, które skrywają ich całkowicie rozdzielą? Jedno jest pewne, czasy, w których toczy się akcja są trudne i ludzie starają się być razem, czasem mimo przeciwności losu ...

Dziewczyna z Paryża to cudowna opowieść o trudnych wyborach w czasach wojny. O poświęceniu i odwadze, o wytrwałości i wierności wyznawanym zasadom. O miłości i nadziei. Autorka przedstawia zwykłe kobiety, matki i córki. Ale one naprawdę są cichymi bohaterkami, które nie zważając na czyhające niebezpieczeństwa i zło, nie poddawały się, twardo i odważnie walczyły z wrogiem. Często ryzykując życie swoje i swoich bliskich. Dobro ojczyzny było dla nich wielką wartością, za którą gotowe były oddać życie. Ważne zaznaczenia jest to, że te decyzje były podejmowane w czasach, gdy nad głowami świstały kule, faszyści mordowali ludzi na ulicach, palili i niszczyli dobytek wielu ludzi, zwłaszcza tak gnębionych Żydów.

Powieść napawającą nadzieją i optymizmem, wydobywająca z ludzi te cenne wartości, którymi ludzie powinni się kierować w życiu. I to nie tylko w czasach wojny.

To kolejna historia opowiedziana przez Kristy Cambron, która rozbija nasze serca na drobne cząsteczki. To historia, którą się żyje i która w nas wnika i pozostaje na długo. Pobudza w nas emocje, które jeszcze długo po skończeniu opowieści są żywe i obecne w nas.

Tej lektury nie trzeba polecać, ona sama w sobie jest cenną wartością, o czym każdy powinien się sam przekonać …

To pierwszy z tegorocznych egzemplarzy recenzenckich, który zawitał w mojej domowej bibliotece i to jaki - ta książka jest nieodkładalna!

Kristy Cambron przeszła samą siebie opisując Paryż spowity mrokiem niemieckiej okupacji płynnie łącząc historię z literacką fikcją, jak również zamieniając ramy czasowe i losy bohaterek w poszczególnych rozdziałach, a także ukazując ogromny kontrast między Miastem Świateł a resztą okupowanej Europy. Autentyczne wydarzenia, miejsca, organizacje oraz postaci: Heinrich Baron von Behr, Rosenberg, rodzina Rotfieldów, Nina Ricci, Coco Chanel, Rose Valland, czy Josephine Baker są tu nie tyle tłem, co cichymi bohaterami dodającymi opowieści realizmu i wiarygodności, choć wprawnym okiem miłośnika historii wyłapałam błąd, być może wynikający z tłumaczenia, ale istotny - odnoszący się do L’opération Vent printanier.

Sandrine Paquet z polecenia nazistów pracowała w Jeu de Paume przy katalogowaniu dzieł sztuki, mebli oraz biżuterii kradzionych z galerii i mieszkań przez specjalne komando Rosenberga, wywożonych później specjalnymi pociągami z Fracji.

Lila de Laurent pracująca przed wojną w domu mody Chanel jako krawcowa, po zamknięciu domu mody, pod pretekstem szycia kreacji dla żon i kochanek niemieckich żołnierzy zbiera informacje mogące zaważyć nie tylko na losach kraju, ale i wojny.

„Obie chciały działać, pokonać zło, znaleźć w życiu cel.”

Niewątpliwie ta powieść jest hołdem złożonym kobietom. Kobietom mądrym, silnym, odważnym, którym leżący na sercu los najbliższych i rodaków, chęć zachowania dziedzictwa dla przyszłych pokoleń i zmiany mrocznego świata popchnęły do podjęcia walki z najeźdźcą w najlepszy sposób, jaki potrafiły. W życiu kobiet wojna zmieniła wszystko. Cambron pokazuje, jak trudno było wytyczyć granicę pomiędzy kolaborantkami a członkiniami ruchu oporu. Niektóre działały na dwa fronty. Dzięki kobietom takim, jak Sandrine i Valland uratowano tysiące arcydzieł. Kobiety takie, jak Lilia i Nina Ricci uratowały francuskie haute – cuture, wykorzystując kreacje do okazywania Niemcom oporu, inwigilowania niemieckich elit oraz ukrywania w kreacjach zdobytych informacji. Dla innych romansowanie z Niemcami było jedną ze strategii przetrwania i spełnieniem młodzieńczych marzeń „o miłości, rodzinie, cudownym życiu u boku męża”. Taką kobietą okazała się być przyjaciółka Lilii – Amelie Olivier. Kobiety osamotnione, których mężowie zginęli na polu walki, walczyli za granicą, trafili do niewoli, bądź działali w podziemiu, natomiast w tym czasie urodziły dziecko, posądzane były o uprawianie seksu z wrogiem. Choć niektóre z wielu tysięcy, jak Sandrine były niewinne zarzucanych im czynów, dotknięte gniewem ludu nie mającego pojęcia o ich zasługach i losie były uznawane za winne podwójnej zdrady – wobec kraju i męża. Po wyzwoleniu doświadczały poniżania, opluwania, bicia, golono im głowy, a na czole malowano swastyki.

Życie jest skomplikowane. Nie tylko w czasie wojny, podczas której zacierają się granice pomiędzy dobrem i złem, a postępowanie ludzi nie zawsze jest słuszne, sprawiając iż przez wzgląd na okoliczności błądzą, nie potrafiąc przeciwstawić się temu, co działa na nich destrukcyjnie lub zbyt pochopnie oceniając innych. Trudno opisać mi wszystko to, co ważne w tej historii. Jest to jedna z tych powieści, które zostają z człowiekiem na długo. Powieść piękna, poruszająca, demaskująca ludzką naturę, nie tylko młodym francuzom pozwalająca zrozumieć i docenić wkład paryżanek w zwycięstwo aliantów, czy wyciągnąć wnioski na przyszłość. Powieść przekazująca wartości, które mam wrażenie zatracamy w dzisiejszym świecie. Szczerze polecam i stwierdzam, iż to najlepsza powieść Kristy Cambron z trzech, które ukazały się w Polsce nakładem Wydawnictwa Znak. Z niecierpliwością będę wyczekiwać jej najnowszej powieści „Italian Ballerina”, której amerykańska premiera planowana jest na 12 lipca.

P.S. Jeśli kojarzycie oryginalną okładkę książki, to podpowiem, że w powieści znajdziecie wytłumaczenie dlaczego w amerykańskim wydaniu umieszczono na niej akurat różową sukienkę i co tak owa, a także w jaki sposób łączy losy bohaterów 😉

Ostatnio coraz częściej sięgam po przejmujące opowieści osadzone w czasach brutalnej wojny, które wywołują zarazem lęk, ból, jak i ogromy podziw oraz szacunek dla wszystkich zwyczajnych ludzi, wykazujących się niesamowitą odwagą i poświęceniem. Książka Kristy Cambron to swoisty hołd dla walecznych, nieulękłych, zaradnych kobiet, które dla dobra kraju czy zachowania dziedzictwa kulturowego są w stanie ofiarować naprawdę wiele. To również dotykająca najciemniejszych zakamarków duszy historia o tym, że wojenna rzeczywistość rządzi się swoimi zasadami, a decyzyjność wielu ludzi jest całkowicie ograniczona. Co gorsza, zmuszani i szantażowani przez okupanta, zostawali dodatkowo odrzucani i krytykowani przez własnych rodaków, którzy oceniali ich zbyt pochopnie. To wreszcie też poruszająca opowieść o pięknej, prawdziwej miłości, wystawionej na ogromną próbę, jaka dostarcza paletę obezwładniających, skrajnych emocji, ale zarazem przepełnia serce nadzieją i ukojeniem.

Język pisarki wyróżnia wyjątkowa ekspresyjność, w skutek czego powieść angażuje wszystkie zmysły. Czytelnik nie tylko czuje się jak naoczny świadek naszkicowanych zdarzeń, ale wręcz jak uczestnik, widzi oczami naszych bohaterek, słyszy ich uszami, niemal wszystko staje się boleśnie prawdziwie. Nakreślona opowieść odurza niczym silny narkotyk, a opisywane przez nią wydarzenia są źródłem tak wielu silnych emocji, iż ukojenie ich jest zadaniem niełatwym nawet po odłożeniu książki na półkę. Tak, to jedna z tych lektur, które pozostają w sercu na bardzo długo!

"Dziewczyna z Paryża" to mistrzowskie połączenie solidnej porcji historii z lawiną skrajnych, obezwładniających emocji, które skruszy wiele czytelniczych serc. Zaskakująca, nostalgiczna, wzruszająca do łez i trzymająca w niemiłosiernym napięciu, dopełniona wspaniałymi kreacjami bohaterów, odurzającym klimatem oraz niebywale błyskotliwym piórem! Gwarantuję, że ta wyjątkowa, przeszywająca opowieść o niewiarygodnej miłości, ogromnym poświęceniu, nadziei i wytrwałości, w jednym z najbardziej przerażających okresów w całej historii, dotknie waszej najczulszej struny i zostanie w pamięci na bardzo długo! Prawdziwa uczta literacka! Polecam gorąco.

Niesamowita powieść, w której Autorka zręcznie połączyła brutalność wojny z pięknem Miasta Świateł i uczuć silniejszych niż śmierć.

To powieść właściwie o dwóch dziewczynach z Paryża. Sandrine Paquet i Lilli dr Laurent. Obie toczą zakulisową walkę z niemieckim okupantem. Sandrine czekając na powrót męża z frontu kataloguje dzieła sztuki kradzione żydowskim rodzinom, a informacje o nich przekazuje francuskiemu ruchowi oporu. Z kolei Lila pracuje w domu mody Chanel jako krawcowa. W jej sercu tkwi zadra i myśl o ukochanym, który ją odtrącił.

Akcja toczy się w optymalnym tempie. Specyfika wojny z perspektywy Paryża wygląda jednak zupełnie inaczej niż ta toczona w czasie rzeczywistym w Warszawie. Makaroniki, szykowne suknie Coco Chanel i croissanty z czekoladą to zupełnie odmienny wojenny klimat od tego w Polsce.

Opowieść o dzielnych i walecznych kobietach jest jednak bardzo wzruszająca mimo, że nic w moim odczuciu na to nie wskazywało.

Miłość, walka, tęsknota i strach o życie są odczuwalne na stronach tej książki. Razem z bohaterami i bohaterkami przeżywałam te wszystkie piękne momenty, bo nie sposób było się z nimi nie utożsamić. Dzięki temu czynnikowi polecam tą powieść. Fantastyczny pomysł, czas wojny, a wokół paryski szyk i elegancja.

Żeby nie było tak idealnie to wspomnieć muszę, że początkowo drażniło mnie ciągłe skakanie po osi czasu akcji. Nie wiedziałam też ile będę czekać do momentu, aż losy obu tych kobiet przetną się lub splotą ze sobą w książce. Na szczęście zakończenie zrekompensowało mi wszystkie niedogodności.

„Dziewczyna z Paryża” Kristy Cambron

Dziś zapraszam Was w literacką podróż do Paryża (rok 1939). Nad stolicą mody gromadzą się ciemne chmury, miasto świateł powoli gaśnie… a ludzie muszą odnaleźć się w nowej, mrocznej rzeczywistości. Opór wobec Niemców przyjmuje rozmaite formy. Mimo strachu Ci co pozostali w Paryżu rozpoczynają cichą walkę o życie i o przyszłość swych rodzin. Kobiety okazują niezwykłą siłę charakteru, odwagę i determinację.

Czy Sandrine, która kataloguje dzieła sztuki kradzione żydowskim rodzinom, może wesprzeć francuski ruch oporu? Czy Lila de Laurent (wcześniej krawcowa z domu mody Chanel, teraz krawcowa kochanek niemieckich żołnierzy) zdobytymi informacjami może zmienić bieg historii? Czy miłość ma szansę przetrwać wojenną rozłąkę? Czy kobiety okażą siłę, która ocali im życie?

„Wojna nie pozostawiła im wyboru. Nie dawało pola do negocjacji. Co dzień balansowało się na cienkiej granicy między życiem a śmiercią, modląc się, by znaleźć się po właściwej stronie, gdy gra dobiega końca”.

Bardzo podobało mi się dorastanie kobiet przedstawione na kartach tej powieści. Dorastanie do odwagi, do walki, do aktywnej postawy patriotycznej. Przeobrażenie z naiwnej dziewczyny w silną kobietę. Strach towarzyszył im przy każdym ruchu, przy każdym kroku, przy każdym podjętym działaniu… ale to ich nie paraliżowało. Z każdym dniem były odważniejsze w walce… choć strach nie dawał o sobie zapomnieć. „Po czterech latach wojny nie otwierało się już drzwi swobodnie i szeroko – teraz należało się upewnić, kto za nimi stoi, a potem – na wszelki wypadek – jedynie ostrożnie je uchylić”.

Historia opisana z perspektywy dwóch Paryżanek, które pragną ocalić rodziny, ale również walczyć z wrogiem, który zamienia w popiół wszystko, co było dla nich ważne. Gorąco polecam, bo to przepiękna, wzruszająca historia, dająca nadzieję nawet w czasie wojny. Książka napisana jest językiem prosty i jednocześnie artystycznym. Malowane przez autorkę obrazy są niezwykle sugestywne (niemal czuje się zapach świeżych bagietek).

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak.

Paryż to miasto Świateł i Mody. Miłości, luksusu i elegancji. Przepiękne dzielnice, zabytki, widoki i maślane rogaliki do tej chwili robią na turystach ogromne wrażenie. Mało kto zastanawia się nad tym, co się działo w mieście w czasach niemieckiej okupacji. Jak wyglądało codzienne życie, walka o przetrwanie. Co musieli czuć mieszkańcy, widząc na ulicach swojego pięknego miasta czarne samochody i powiewające flagi ze swastyką.

Akcja książki rozgrywa się w latach 1939-1944. Rozpoczęcie II wojny oraz okupacja niemiecka sprawiła, że świat Sandrine i Lili legł w gruzach. Z dnia na dzień straciły pracę, bliskich. Sandrine dzięki wykształceniu została przymuszona przez Niemców do katalogowania dzieł sztuki odebranym prawowitym właścicielom. Lila tracąc pracę w domu mody Chanel, zaangażowała się w szycie kreacji dla żon i kochanek nazistów. Obie pracowały, aby przeżyć. Obie też po cichu zbierały informacje, które mogły być przydatne dla ruchu oporu. Ryzykowały życiem. Czy przetrwają wojenną zawieruchę?

Bardzo lubię literaturę obyczajową, w którą wpleciony jest wątek wojenny, a Kristy Cambron już od pierwszej strony wciągnęła mnie w swoją historię. Przeniosłam się w czasie do okupowanej Francji. Autorka tak zmyślnie skonstruowała fabułę, że losy głównych bohaterek śledziłam z zapartym tchem. Historia poruszyła moje serce i uaktywniła wyobraźnię. Dużym atutem jest realizm opisywanych przygód i życia bohaterek. Podziwiałam Sandrine i Lilę za siłę, determinację, wytrwałość, odwagę, poświęcenie. Czytało się rewelacyjnie, ale cieszyłam się, że miałam przy sobie paczkę chusteczek, bo co jakiś czas dziwnie wilgotniały mi oczy, zasłaniając dalszy tekst. Kunsztownie opisana została potęga miłości, nieustanna wiara w lepsze jutro i przeogromna tęsknota za bliskimi. Myślę, że każdy w książce znajdzie coś dla siebie. Autorka stworzoną historią wlewa w serca czytelników nadzieję i optymizm, że dobro jest w stanie wygrać ze złem. Wydaje mi się, że powstałby na jej podstawie całkiem dobry film.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Znak.

Stolica Francji od zawsze mnie zachwycała. Dzieła sztuki, muzyka, niesamowita architektura, urocze uliczki, kuchnia (oprócz ślimaków 😉) i język… więc kiedy widzę w tytule książki, słowo „Paryż” to wiem, że muszę ją przeczytać.

Ta historia była niezwykła… czuło się tam wszędzie miejscową atmosferę, ale cała historia spowita była również strachem, bólem, cierpieniem, bo oto bohaterowie walczą tutaj z codziennością w okresie II wojny światowej.

Dwie kobiety, Sandrine Paquet katalogująca dzieła sztuki (co prawda działa na rzecz nazistów, ale ma w tym swój ukryty cel) i Lila de Laurent, krawcowa, która traci pracę z dnia na dzień w jakże znanym i szanowanym domu mody Coco Chanel - to właśnie ich losy przybliża nam autorka. Silne, dumne, walczące do utraty tchu mimo sytuacji, wydawałoby się bez wyjścia, potrafiące odnaleźć iskierkę nadziei. Kobiety, z których można brać przykład.

Wojna ich nie oszczędza, każdy dzień to strach o kolejny, każda chwila to bitwa z samą osobą i ze światem. Czy uda im się osiągną cel, czy przetrwają. Czy odnajdą w końcu szczęście i utraconą miłość? Jakie podejmą kroki w walce o wolną Francję? Ile będą musiały poświęcić?

To piękna, wzruszająca, wyjątkowa historia ukazana oczami kobiet, bo również one miały ogromny wpływ na wydarzenia tamtych lat.

Urzekło mnie również wykorzystanie języka francuskiego w treści. Te pojedyncze zdania dodawały jeszcze więcej smaczków. Zapewne nie wszystkim się to spodoba, ale ja dzięki temu miałam wrażenie, jakbym była tuż obok, jakbym sama przemierzała ulice mojego kochanego Paryża, choć w tamtych czasach spowitego mrokiem.

Nie mogę tylko przeboleć faktu, że tyle dzieł sztuki zaginęło lub zostało zniszczonych… Jeśli kiedyś będziecie mieli okazję odwiedzić Luwr, Muzeum Orsay koniecznie to zróbcie. To prawdziwa uczta dla duszy.

Francja - 1939 rok.

Sandrine na froncie straciła męża, aktualnie z polecenia nazistów katologuje dzieła sztuki skradzione żydom, jednocześnie w tajemnicy przekazuje informacje francuskiemu ruchowi oporu. Pewnego dnia trafia w jej ręce skrzynka zawierająca sukienkę Chanel z tajemniczą wiadomością.

Lila z dnia na dzień traci pracę krawcowej w domu mody Chanel. Kobieta pod pretekstem szycia sukien dla kobiet niemieckich żołnierzy zbiera informacje, które mogą znacznie wpłynąć na losy Francji. Jak potoczą się losy obu kobiet?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Kristy Cambron, bardzo lubię książki, w których akcja dzieje się w czasach II Wojny Światowej dlatego też postanowiłam ją przeczytać, autorka w bardzo realistyczny i zarazem piękny sposób oddała tamten klimat, że niejednokrotnie czułam się tak jakbym gdzieś z boku przyglądała się poczynaniom głównych bohaterek, jednocześnie chłonąc wszystkie towarzyszące im emocje.

Książka przedstawia losy dwóch kobiet - Sandrine i Lili, które postanawiają dołączyć do ruchu oporu. Pracę, które wykonują kobiety w otoczeniu niemieckich żołnierzy pomagają im w tajemnicy gromadzić informacje, by później przekazywać je podziemiu. Z całą pewnością bohaterki wykazały się niebywałą odwagą oraz determinacją, zmagając się jednocześnie z tym co dzieje się "za oknem", czyli działaniami wojennymi. Nie jestem nawet w stanie sobie wyobrazić, co te kobiety musiały przeżywać, jak się bać by nie zostać złapanymi.

Autorka skupia tutaj również swoją uwagę na sztuce i modzie, które w tamtym czasie mimo toczącej się walki odegrały ważną rolę dla Paryża. Nie zabraknie oczywiście rozterek miłosnych obu bohaterek, które również dostarczą czytelnikowi nie lada doznań. "Dziewczyna z Paryża" to piękna, poruszająca i niezwykle emocjonująca historia o patriotyzmie, walce o kraj i przetrwanie, lojalności, ale również miłości, który tak wiele znaczyła w tamtym czasie. Jeśli lubisz książki, które dotyczą tematyki II Wojny Światowej, to myślę, że ta książka będzie dla Ciebie idealna! Moja ocena to 8/10.

"Dziewczyna z Paryża" to moje pierwsze spotkanie z autorką Kristy Cambron , to też moje pierwsze spotkanie po bardzo długim czasie z literaturą o okupacji. Powiem szczerze, że bałam się tej książki i emocji jakie zawsze ten temat we mnie wywołuje. Nie ma tu znaczenia czy czytam o wojnie w Polsce czy jak w tym wypadku w Paryżu. Zawsze niesie ona ze sobą cierpienie, ból i śmierć wielu niewinnych osób w tym dzieci.

Historia dwóch kobiet, które muszą sobie poradzić w Paryżu 1939 roku . Pierwsza z nich Sandrine z polecenia nazistów kataloguje dzieła sztuki skradzione żydom. Do tego musi pamiętać że nie jest sama , ma dziecko i jak każda matka zrobiłaby dla swojego syna wszystko. Żyje nadzieją i wiarą że w końcu wszystko się ułoży, jej mąż ją znajdzie a nad Paryżem znów zaświeci słońce.

Lila to krawcowa która pracowała dla Chanel. W chwili gdy do Paryża wkraczają Niemcy zostaje zamknięta. Ciężko się odnaleźć w nowej rzeczywistości gdy ukochany prawdopodobnie jest sprzymierzeńcem wroga a każdy dzień to walka o przetrwanie. Jednak Lila pomimo strachu decyduje się zbierać informacje które mogą zdecydować o losach Francji.

Obie kobiety tak różne, z inną przeszłością łączy tak wiele . Odwaga, siła która każe im iść do przodu. To historia o wojnie oczami kobiet które zostają same bez opieki, gdyż ich mężowie idą na front. Kobiety które by przeżyć muszą też walczyć czasami zapominając o własnej godności. Jednak Lila i Sandrine choć różne łączy tak wiele. Czy kiedyś się spotkają ? Czy odnajda siłę by walczyć do końca i się nie poddać? Czy wystarczy im odwagi by nie ulec reżimowi?

Ta historia złamie nie jedno serce, ból i cierpienie jakie powoduje wojna będą bardzo realne i prawdziwe, a opis Paryża spowodują że poczujemy jakbyśmy się przechadzali uliczkami tego miasta. Jednak znajdziecie w niej też miłość tą do dziecka , tą damsko - męską tak piękną, która w tej historii będzie wydawała się tak niesamowita.

Historie z wojna w tle chyba nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać i rozczulać do granic możliwości ❤️Nie potrafię odmówić sobie tej uczty czytelniczej!

Jak to jest u was?Sięgacie po tego typu książki czy omijajcie szerokim łukiem?

Paryż (miasto zakochanych) rok 1939.

Zupełnie inne, dwie młode, pełne miłości, marzeń i planów kobiety Sandrin Paquet i Lilia Laurent to zwykłe mieszkanki Paryża, które podczas wybuchu ||wojny światowej, połączyła wielka "misja".

Sandrin Paquet jest samotna matką, która wychowuje syna i czeka z niecierpliwością na powrót ukochanego, który ma wrócić z frontu.

Tymczasem zostaje zmuszona przez nazistów do katalogowania dzieł sztuki, które zostają rozkładane, żydowskim rodzinom.I tak zebrane informacje potajemnie przekazuje francuskiemu ruchowi oporu.

Pewnego dnia, kobieta zostaje powołana do zbadania tajemniczej skrzyni w której znajduje drogocenną suknie od samej Chanel z wszytą wiadomością do rozszyfrowania.

Co takiego skrywa tajemnicza wiadomość?

Lilia de Laurent to zdolna i dobrze prosperująca krawcowa z domu mody Chanel, z dnia na dzień kiedy tylko naziści wkraczają do "bram" Paryża traci pracę, a w raz z nią dotychczasowe życie.

Wojenna rzeczywistość, walka o przetrwanie decydują za nią, sama Lilia podejmuje się szycia kreacji dla niemieckich kochanek, żon co staje się idealnym momentem do walki z okupantem.

~"DZIEWCZYNA Z PARYŻA" autorstwa Kristy Cambron to prawdziwa uczta literacka, oparta na prawdziwych wydarzeniach, które rozgrywająca się w czasie || wojny światowej.

Jest to niezwykle poruszająca opowieść opowiedziana dwutorowo, dzięki czemu mamy możliwość zagłębienia się w szczegóły, poznania niezwykłej siły kobiet walczących jak i Pań, które kolaborowały z nazistami zatracając przy tym godność wraz ze swoją kobiecością ...w imię luksusów, wygody oraz przetrwania.

W książce autorka porusza również bardzo ważne tematy między innymi: trudną, wyboistą, miłość w czasach okrutnej wojny, nadzieję, dbanie o ojczyznę, rodzinę jak i bliskich, wybaczanie oraz człowieczeństwo.

Pomimo tego, że nie sposób oderwać się od tej wyjątkowej lektury, całość zmusza nas do niesamowitej refleksji ...bycie dobrym człowiekiem zawsze popłaca zwłaszcza, gdy żyje się zgodnie ze swoim ideałom nawet w czasie przerażającej zagłady.

Gwarantuje wam, że cała historia niejednokrotnie poruszy wasze serce i zostanie z wami na długo.Polecam. J.K.

Czy miłość i piękno przetrwają czas okupacji?

Kristy Cabron powraca z kolejną powieścią. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i przyznaję szczerze, że jestem oczarowana.

Paryż, rok 1939. Dla Lili de Laurent życie zmienia się z dniem, w którym do Paryża wkraczają wojska niemieckie. W jednej chwili kobieta traci pracę w jednym z najsłynniejszych domów mody, Chanel. Teraz jej codzienność to walka o przetrwanie oraz chęć odnalezienia ukochanego, René Touliarda. W tym celu Lili zatrudnia się jako krawcowa dla żon i kochanek niemieckich żołnierzy. Jej celem jest zebranie jak najwięcej informacji, które zaważyć mogą na dalszych losach Francji.

Sandrine Paquet każdego dnia budzi się z nadzieją na wieści od męża, który zaginął na froncie. Z polecenia nazistów, kobieta kataloguje dzieła sztuki kradzione żydowskim rodzinom, potajemnie przekazując informacje o nich francuskiemu ruchowi oporu. Sandrine ma nadzieję, że chociaż część z tych dzieł po wojnie wróci do właścicieli. Pewnego dnia wśród dzieł znajduje piękną suknię Chanel, która skrywa tajemniczą wiadomość..

"Dziewczyna z Paryża" to przepiękna powieść o miłości, odwadze i woli walki, której fabuła osadzona jest w czasach drugiej wojny światowej. Autorka stworzyła ciekawe portrety kobiet, które swoją odwagą i determinacją przykuwają uwagę czytelnika. To wyjątkowa historia, której, mimo czasu okupacji, uroku dodaje pięknie opisany Paryż. Kolejnym atutem tej powieści jest wątek dotyczący mody i znanej projektantki Coco Chanel. Przyznaję, że byłam zaskoczona, do tej pory nie czytałam jeszcze książek, w których jednej z głównych wątków dotyczy mody. Oprócz dokładnych opisów trendów panujących w tamtych czasach, autorka raczy nas również sposobem wykorzystania ich w walce przeciwko wrogowi. To właśnie moda w tej powieści najbardziej mnie urzekła. Autorka nie pozostawiła nas również bez wątku miłosnego, dostajemy pięknie opisaną miłość kobiety do mężczyzny a także matki do dziecka. Mam tu na myśli Sandrine, która mimo strachu i obaw o życie, pod okiem okupantów szmuglowała informacje dla ruchu oporu, a wszystko to dla dobra syna. Wspaniały warsztat pisarski, piękny styl i język sprawiają, że przez tę powieść się dosłownie płynie. Żałuję, że nie czytałam poprzednich książek Kristin Cambron, ale z pewnością to nadrobię.

Podsumowując, "Dziewczyna z Paryża" to niezwykle wciągająca i emocjonująca powieść o kobietach, które nie obawiając się wroga, pozostały wierne swoim ideałom. To również powieść o nadziei, miłości i wierze w lepsze jutro. Myśle, że lektura tej książki nie jednego czytelnika skłoni do refleksji i zastanowienia się nad tym, czy jestem dobrym człowiekiem? Serdecznie polecam

Po lekturze książek „Wróbel w getcie” oraz „Motyl i skrzypce” przyszedł czas na kolejną historię spod pióra Kristy Cambron – „Dziewczyna z Paryża”.

Tym razem autorka zabiera nas w podróż do okupowanej Francji, do samego centrum mody i dobrego gustu – do Paryża. Jawi się ON nam jako kontrast -  ikona dobrego stylu w połączeniu z wojenną zawieruchą. To właśnie tutaj dwie nieznające się kobiety Sandrine Paquet i Lila de Laurent prowadzą działalność konspiracyjną. Działalność, która jest manifestacją ich niezgody na działanie Hitlera, na okradanie Żydów z ich majątków, w końcu na wywożenie z Francji dzieł sztuki.

Kristy Cambron nie bez powodu w swojej powieści umieściła dwie silne kobiety. Zwraca naszą uwagę na ich udział i na zasługi podczas II wojny światowej. Mam tez wrażenie, że autorka tym samym chciała oddać wszystkim kobietom biorącym udział w II wojnie światowej swoisty hołd. Tym, które walczyły w podziemiach, tym które bardzo często pod samym czujnym wzrokiem nazistów skrupulatnie zbierały dowody wobec popełnianych przez nich przestępstw, w końcu tym dla których wolność była wyznacznikiem przyszłości.

Oczywiście w całej tej historii nie zabraknie wątku miłosnego, czy obyczajowego. Niemniej jednak autorka ukazała tutaj siłę charakteru, piękno i odwagę kobiet.

Uwielbiam książki, w których fikcja miesza się z prawdziwymi wydarzeniami, więc chętnie sięgnęłam po „Dziewczynę z Paryża”. Powieść ta przedstawia losy dwóch odważnych Francuzek, które, często ryzykując własnym życiem, pomagały podnieść się z kolan ojczyźnie tkwiącej pod niemiecką okupacją w czasie II wojny światowej.

Lila de Laurent przed wybuchem wojny pracowała jako krawcowa w domu Chanel, teraz projektuje kreacje dla kochanek niemieckich oficerów i przy okazji szpieguje dla ruchu oporu.

`

Sandrine Paquet pomaga nazistom katalogować skradzione przez nich dzieła sztuki. W oczach sąsiadów jest nędzną kolaborantką. Nikt nie wie, że przy okazji kobieta stara się śledzić losy niezliczonych obrazów i rzeźb, by te po wojnie mogły wrócić do prawowitych właścicieli.

Opis z tyłu okładki przyciągnął moją uwagę. Zaintrygowało mnie połączenie mody, sztuki i wojny. Pomyślałam, że jest to naprawdę świetny pomysł. Do tego akcja książki dzieje się w Paryżu — czego chcieć więcej? Pierwsze rozdziały bardzo mi się podobały. Z miejsca wciągnęłam się w opisywane wydarzenia. Polubiłam styl autorki i jej wizję Miasta Świateł. Kristy Cambron, w wątki swoich bohaterek, umiejętnie wplotła historyczne postaci, takie jak Rose Valland, czy Gabrielle Chanel i wydarzenia, które naprawdę miały miejsce w Paryżu - na przykład wielki, przedwojenny bal zorganizowany przez Elsie de Wolfe. Jestem pełna podziwu za research, którego dokonała autorka przed przystąpieniem do pisania tej historii. Dzięki temu na kartach powieści czuć klimat Paryża lat czterdziestych i modę tego okresu.

Niestety lektura tej książki nie usatysfakcjonowała mnie w pełni. W połowie książki zaczęłam powoli gubić się w wątkach i wydarzeniach za sprawą licznych przeskoków w czasie i perspektyw dwóch różnych bohaterek. Ich losy przeplatają się jedynie nieznacznie i to dopiero w końcowej fazie książki, więc często musiałam wgryźć się w akcję danego rozdziału, zanim w ogóle zaczęłam czerpać z niej jakąkolwiek przyjemność. Jednym ze słabych punktów książki są także francuskie zwroty, które nie doczekały się polskiego tłumaczenie. Nie przeszkadzało mi to podczas lektury aż tak, bo wielu słów byłam się w stanie domyślić z kontekstu, jednak gdy dałam książkę do przeczytania mojej mamie, była to pierwsza rzecz, na którą zwróciła uwagę. Powiedziała, że bardzo ją to irytowało w trakcie czytania. Dla mnie gorsze były skoki w czasie, spowodowały, że moja więź z głównymi bohaterkami znacznie osłabła. Śledziłam ich losy, bo byłam ciekawa, co przyniesie im koniec wojny, ale nie mogłam się wczuć w akcję tak, jakbym chciała. Dodatkowo w ostatnich rozdziałach wciąż powtarzają się te same rozterki Lili i Sandrine i choć rozumiem, jaki cel miała w tym autorka, to nie za bardzo mi się to podobało. Miałam wrażenie, że Kristy Cambron dopisała zakończenie tym dwóm historią, jakby sama nie była za bardzo przekonana do tego, jak mają się one zakończyć. Pierwsza część książki jest zaplanowana, akcja ma swój rytm, jednak pod koniec wszystko to gdzieś się rozsypuje. Nieprawdopodobne sploty wydarzeń oraz na siłę połączone losy bohaterek powodują, że końcówka nie jest już tak dobra jak początek.

Mimo wad książka na pewno zasługuje na uwagę ze względu na tematy, jakie porusza. Po pierwsze dzieła sztuki, które tak samo jak ludzie, stały się ofiarami niemieckich żołnierzy. Po drugie kobiety, które w czasie wojny walczyły na równi z mężczyznami i które w większości nie doczekały się podziękowań za działania podjęte przeciwko okupantowi. Na koniec moda, która niezmiennie kojarzy się z Paryżem. Kristy Cambron pokazała, że choć wojna przyćmiła jej blask, ona nadal żyła na ulicach i w sercach paryżanek.

Gdybym miała stworzyć listę ulubionych powieści historycznych, z pewnością znalazłaby się na niej "Dziewczyna z Paryża". Kristy Cambron stworzyła poruszającą opowieść o kobietach - zwyczajnych paryżankach, które w czasach największej próby wykazały się odwagą, determinacją i sprytem. Książkę wyróżnia historyczny realizm i dbałość o detale - autorka doskonale odmalowała klimat francuskiej stolicy pod okupacją. "Dziewczyna z Paryża" to wiele interesujących motywów ([Adres usunięty]. działalność francuskiego ruchu oporu, grabież dzieł sztuki, kolaboracja, moda), przeplatające się linie czasowe, wspaniale poprowadzona i trzymająca w napięciu fabuła oraz pełen emocji wątek romantyczny. Uwielbiam prozę Kristy Cambron - potrafi pięknie pisać o świecie i ludzkich przeżyciach oraz sprawić, że czytelnik żyje losami książkowych bohaterów.

"Dziewczyna z Paryża" to Kristy Cambron w doskonałej formie. Gorąco polecam, szczególnie miłośnikom powieści historycznych.

Czytając „Dziewczynę z Paryża” rozmyślałam nad tym, ile możliwości daje pisarzowi sceneria wojny. Szczególnie motyw okupowanego miasta jest świetnym polem do ukazania wielu silnych emocji. Obserwujemy życie bohaterów, które na pozór jest normalne, a jednak towarzyszy im ciągłe napięcie i strach. A co jeśli ten strażnik na ulicy zwróci na mnie uwagę? A jeśli nie przepuści mnie dalej? Nawet każde pukanie do drzwi wywołuje popłoch w domownikach… Do tego dochodzi działanie w ruchu oporu albo często „granie na dwa fronty”, żeby tylko jakoś przeżyć kolejny dzień. W „Dziewczynie...” doskonale ten wachlarz emocji widać, a przede wszystkim czuć – ból i cierpienie.

Na pierwszy plan wysuwają się silne postaci kobiece. Śledzimy na przemian losy dwóch bohaterek, które to w końcu się połączą za sprawą nietypowego dzieła sztuki – sukni z domu mody Chanel. Lila i Sandrine to wyjątkowo odważne i dzielne kobiety, które muszą własnymi sposobami zapewnić sobie bezpieczeństwo w brutalnym „męskim” świecie. Doświadczymy tutaj wojny w ukryciu, nienawiści pod płaszczykiem uległości, walki z życiową niesprawiedliwością.

W tle jest tytułowy Paryż, czytelnik ani na chwilę nie zapomina, że akcja rozgrywa się we Francji. Uśmiech na twarzy wywołuje pojawianie się kultowych miejsc albo osobowości (np. kabaret Moulin Rouge za rogiem, przywoływanie projektantki Coco Chanel itp.). W wypowiedziach jest dużo francuskich słówek czy też całych wyrażeń. Z jednej strony dodawało to realizmu, ale z drugiej odrobinę mnie irytowało. Nie ukrywam, że nie przepadam za tym językiem, a w tej sytuacji po prostu nie rozumiałam części wypowiedzi… ale to tylko moje własne uprzedzenia.

Powieść również czytał mój tata, ON wprost przepada za takimi obyczajówkami z wątkiem historycznym. Oddał mi tom komentując go „Dobre!”, także niech to wystarczy za zachętę. Polecam, jeżeli ktoś szuka emocjonującej książki o wojnie, fabule skupiającej się na rozterkach kobiet pod okupacją, z Francją w tle i jej nieodłączną modą oraz zaułkami Paryża.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.