Dziewczyna, która patrzyła w słońce. Między stronami życia. Tom 1

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" jest pierwszym tomem serii Między stronami życia. Patrząc na okładkę i tytuł książki, spodziewałam się raczej słodkiej historii. Jednak zostałam pozytywnie zaskoczona, gdyż za tą optymistyczną otoczką kryło się coś znacznie więcej. To ważne tematy i problemy, jak chociażby trudne relacje rodzinne czy samotność wśród ludzi.

Znacie związki, gdzie obie osoby wykonują tę samą pracę, ten sam zawód. Z pewnością z jednej strony jest to fajne, ale z drugiej może prowadzić do konfliktów, zazdrości, rywalizacji. W niniejszej powieści poznajemy dwoje pisarzy, którzy piszą różne gatunkowo książki i mają swoje grono czytelników. 

"I chociaż sama uchodziła za specjalistkę od miłości, to nie wyglądała za każdym rogiem nadchodzącego romantycznego uczucia. Nie miała na to czasu ani energii, a wiedziała, że utrzymanie związku w normalnym życiu nijak miało się do namiętnych relacji, które opisywała w swoich książkach."

Autorka w interesujący sposób wprowadza nas w świat wydawniczy pokazując go od środka. Kreśli również to, jak autorzy postrzegają życie, jak odbierają wszystko to, co ich otacza. Opisy Torunia, Warszawy czy Różanych Dołów są tak bardzo sugestywne, iż niemal czujemy jakbyśmy byli w tych miejscach osobiście. Jednakże liczyłam na większą ilość dialogów oraz głębszą relację, chemię i przyciąganie między bohaterami, która pojawia się dopiero pod koniec książki. 

Bohaterowie... no cóż, wypadają nieco blado. Justynę polubiłam chyba głównie za jej życiowy optymizm. Ale i współczułam jej, że nie ma zrozumienia i wsparcia ze strony rodziców, że tak bardzo tęskni za bezgraniczną rodzicielską miłością, pragnie matczynej bliskości i tego jedynego słowa, że jest z niej dumna. Chciałabym, aby ten wątek został szerzej rozbudowany. Z kolei z Michałem już nie poszło mi tak gładko. Ale to dobrze, bo lubię obserwować przemiany postaci. A ten facet trochę krwi mi napsuł. Wszak dorosły mężczyzna, a zachowywał się jak dziecko. Warto przyjrzeć się jego relacji z matką (jest najbarwniejszą postacią książki). Może i wydaje się nadopiekuńczą, ale popieram w całej rozciągłości to, co zrobiła względem syna. A ten wraz z upływem stron małymi kroczkami zjednywał sobie moją sympatię. Ale czy w końcu był bardziej zdecydowany, przestał się okłamywać i przede wszystkim, czy wziął się za siebie? To już musicie sami sprawdzić, ja nic więcej nie mogę zdradzić.

"Dotarło do niego, że nie lubił siebie. Dlaczego? Nie potrafił odpowiedzieć na to pytanie. Może dlatego wolał spędzać całe dnie na pisaniu i izolowaniu się. Tworzenie postaci, ich osobowości pozwalało mu na ucieczkę od siebie. Rzeczywistość, którą wymyślał, pełna okrucieństw i grozy, była i tak lepsza i ciekawsza niż jego życie." 

Anna Szczęsna udowadnia, że w życiu nic nie jest oczywiste. Ono zaskakuje, każdego dnia ma dla nas niespodzianki. Z tym że my nie zawsze potrafimy albo nie chcemy zauważyć tego, co ważne, tego co mamy tuż obok na wyciągnięcie ręki.

"Nie widział się w roli partnera. Nie wyobrażał sobie również, jak miałoby to wyglądać. Przerażała to utrata wolności. Dla niego stały związek oznaczał, że ktoś będzie ciągle od niego czegoś wymagał."

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to niespieszna, ciepła, lekka, z nutą humoru powieść, dzięki której poczujecie na policzku delikatny wiosenny wietrzyk. Myślę że dam szansę kolejnym odsłonom tej serii, zwłaszcza że zakończenie dość mocno mnie zaintrygowało.

„Dziewczyna, która patrzyła w słońce” – Anna Szczęsna

On- prawie czterdziestoletni mężczyzna. Autor powieści z gatunku horror. Samotnik. Jest w trakcie pisania swojej kolejnej książki. Cały czas dąży do tego aby to jego dzieło znalazło się w topce czytanych pozycji w kraju.

Ona- pozytywnie nastawiona do życia, znana pisarka romansów. Otwarta na świat, uwielbiająca kontakt z ludźmi. Organizuje spotkania z najbliższymi jednakże kiedy tworzy zamyka się w czterech ścianach i nie ma jej dla nikogo. Uwielbia styl vintage oraz rośliny.

Dzieli ich, a jednocześnie łączy tak samo wiele… Czy decyzja Michała o przeprowadzce okaże się dobrym pomysłem? Czy po kilkumiesięcznym procesie twórczym Justyna będzie w stanie żyć normalnie? Czy więź z rodziną lub jej brak jest w stanie wpłynąć na całe dorosłe życie człowieka? Czy sąsiedzi będą w stanie się dogadać? Czy ci dwoje będą w stanie sobie pomóc, a może połączy ich coś więcej niż tylko wspólne wydawnictwo…

Autorka w bardzo obrazowy sposób pokazuje czytelnikowi otoczenie, w którym dzieje się cała fabuła. Zarówno opisy Torunia, Warszawy jak i Różanych Dołów sprawiają, że można się poczuć jakby się towarzyszyło bohaterom w każdym momencie ich przygody.

Co do samych zaś postaci to Justynę da się polubić od pierwszych stron. Do tego jest to osoba której można współczuć trudnej relacjo z rodzicami. Pozytywnie zakręcona kobieta, z którą można byłoby się zaprzyjaźnić. Natomiast Michał od samego początku bardzo mnie irytował. Niby dorosły mężczyzna, a zachowuje się jak dziecko. Do tego ten brak zdecydowania, ciągłe okłamywanie samego siebie no i troszkę dziwna relacja z matką…

Podsumowując pomimo powyższego nie zrażajcie się co do postaci Michała. Jak to bywa w książkach czy też filmach bohater przechodzi przemianę. Z każdą kolejną stroną czytelnik zaczyna mu kibicować coraz mocniej ;) Uważam, że jest to dobrze skrojona literatura obyczajowa. Lekka, do pochłonięcia na jeden, góra dwa wieczory. Do tego to niejednoznaczne zakończenie, sprawiające, że chce się od razu sięgnąć po kolejny tom :)

Anna Szczęsna napisała już sporo książek, fani klasycznych obyczajówek powinni być zadowoleni i sięgać po więcej. Tym razem trafiłam na trzytomowy cykl autorki zacytowany MIĘDZY STRONAMI ŻYCIA. W części pierwszej poznajemy dwóch pisarzy. Justyna Różycka jest cenioną autorką bardziej kobiecych treści, natomiast Michał Tarkowski to mistrz horroru. Woli on krwawe historie, choć sam nie przypomina mężczyzny twardo stąpającego po ziemi. Akcja całej powieści toczy się w Toruniu, a wymienieni wcześniej bohaterowie pierwszoplanowi zetkną się ze sobą w dość nietypowy sposób. Czytelnicy będą w myślach przywoływać powiedzenie mówiące o tym, że świat jest bardzo, bardzo mały. Czy sąsiadujący ze sobą autorzy bestsellerów zapałają do siebie sympatią? A może będzie wprost przeciwnie? O tym należy samemu się przekonać i zwyczajnie sięgnąć po powieść.

Powiem szczerze, że zupełnie inaczej wyobrażałam sobie zawarte w książce wątki. Myślałam, że będą bardziej elektryzujące. Lubię, gdy akcja jest dynamiczna, a ja nie ociągam się podczas czytania. Jestem przekonana, że „Dziewczyna, która patrzyła w słońce” to książka przeznaczona dla odbiorców pragnących czegoś lekkiego, nieskomplikowanego, odprężającego. Takie grono fanów literatury z pewnością będzie zadowolone i sięgnie po kontynuację. Jeśli o mnie chodzi- trochę denerwowała mnie postawa Michała Tarkowskiego. Był on gburowaty, wiecznie niezadowolony, ciągle opryskliwy, a niedługo później narzekał na swą samotność i bał się, że nigdy nie znajdzie miłości swego życia. W późniejszych partiach książki oceniłam go jako maminsynka, a jeszcze później jako desperata, który w każdej kobiecie szuka potencjalnej partnerki. To nie uczucie nim rządzi, a coraz szybciej bijący zegar biologiczny. Czasu nie da się oszukać, ot co. Jeśli zaś chodzi o Justynę- ją oceniłam już nieco lepiej. Ma ona dużo lepsze i przyjaźniejsze usposobienie. Autorka skupiła się na relacjach Justyny z jej rodzicami. Czytelnicy zrozumieją, że NAPRAWDĘ nikt nie wybiera sobie bliskich, a poza tym nie każdy nadaje się na rodzica. To szalenie odpowiedzialna decyzja, by stać się matką lub ojcem.

Książka ta nie jest najgorsza, ale nie uchodzi także za dzieło wybitne. Momentami miałam wrażenie, że nic tu się nie dzieje i tylko niektóre wątki uratowały całą powieść. Spośród wszystkich postaci wykreowanych przez Annę Szczęsną najlepiej zapamiętałam brata Justyny, Andrzeja. Jest to stuprocentowy mężczyzna- odpowiedzialny, zaradny, kochający, zmotywowany. Aż chce się zanucić piosenkę Danuty Rinn „Gdzie Ci mężczyźni, prawdziwi tacy…”. W mej pamięci utrwaliły się też bardzo zróżnicowane relacje Justyny i Michała z rodzicami. Zadałam sobie pytanie: lepiej mieć rodziców nadopiekuńczych, czy też takich, którzy w ogóle nie wspierają swojego dziecka? Warto się nad tym zastanowić i doceniać drobne gesty kochających nas bliskich. Ocenę powieści podnoszą też tytuły rozdziałów- bardzo lubię taką zabawę literacką pisarzy, a konkretna nomenklatura poszczególnych partii tekstu jeszcze bardziej zachęca do zapoznania się z fabułą.

Czy polecam książkę? Tak, ale dla osób pragnących czegoś bardzo lekkiego i odprężającego. Czy sięgnę po następne części? Nie jest to wykluczone, ale też sobie tego nie obiecuję.

Po przeczytaniu ,,Dziewczyny, która patrzyła w słońce'' przychodzi mi do głowy jedno słowo - naturalność. Kojarzycie wydarzenia, a raczej preteksty, które przyczyniają się do napisania książki? Taki punkt, który pomaga autorom pchać wózek wydarzeń? Tutaj czegoś takiego nie ma. Na kartach powieści poznajemy Michała i Justynę oraz ich codzienne życie nie napędzane różnymi historiami i wybuchami. Jest to książka leniwa, która przypomina spokojną przystań - możemy ją otworzyć i zatopić się w życiu naszych bohaterów 😉

W tej pozycji poznajemy Justynę optymistyczną i towarzyską autorkę romansów i powieści obyczajowych, oraz Michała wycofanego autora krwistych horrorów. Ktoś mógłby powiedzieć - ogień i woda.. Jednak nie zawsze z połączenia przeciwieństw wynika coś złego 😉

Cudownie było mi czytać o przemianie jednego z głównych bohaterów, o relacjach rodzinnych i towarzyskich, a także o ciekawych rozwinięciach bohaterów pobocznych (bardzo polubiłam Beatę 😉). Jak zwykle znalazłam też pewną postać, której nie polubiłam - 'Marlenka' chociaż często musiałam się zgodzić z jej postępowaniem (niestety 😆)

Troszkę możemy spróbować porównać tę pozycję do ,,Beach read'' w której również mamy dwóch głównych bohaterów, kobietę i mężczyznę - autorów książek. Jednak ,,Dziewczyna...'' podobała mi się bardziej, właśnie ze względu na naturalność i poznanie Targów Książki z perspektywy autora 😉

Jeżeli lubicie powolną fabułę i potrzebujecie czegoś lekkiego, niewymagającego, to sięgnijcie po tę pozycję, a ja już niedługo zamierzam zacząć 2 tom powieści ❤️

"Pamiętaj, że patrzenie w stronę światła może oznaczać wybór jaśniejszej strony życia i nieskupianie się na tym, co złe, ale przecież nieuchronne."

@anna_szczesna_autorka

Autorka opisała tutaj dwoje bohaterów. Każde z nich pisze książki, lecz o innej tematyce. Ich życie to zupełnie sprzeczności. Michał jest  zamkniętym, wyobcowanym, zaniedbanym, samotnym, posiadającym nadopiekuńczą matkę, czterdziestoletnim autorem horrorów. Justyna to autorka romansów, kochająca kwiaty, której życie obfituje w przyjaciół, bliskie relacje z rodzeństwem, cudowne książki, problemy z rodzicami i ich akceptacją. Nie znali się do momentu, kiedy paczka Justyny trafia pod nowy adres Michała, który od niedawna jest właścicielem mieszkania w budynku naprzeciwko. Ich drogi przetną się kilkukrotnie, lecz każde z nich nim ociepli się ich relacja przejdzie długą drogę.

Długi czas zabierałam się za tą książkę. Byłam trochę zła na autorkę, że tak rozwlekłe budowała fabułę. Trochę nudziła mnie ta powolna akcja, by na sam koniec rozwinąć się ekspresowo, zaskoczyć i zdenerwować jeszcze bardziej urwaniem w najlepszym momencie. Bohaterowie to zupełne sprzeczności, których losy wreszcie się połączą. Mimo pasji do pisania książek łączy ich wspólna znajoma Marlenka, która jest agentką Michała a jednocześnie przyjaciółką Justyny. Michał zawiesił się w czasie i gdyby nie interwencja matki i zmiana mieszkania nadal tkwił by w swoim dziwnym świecie. Justyna jest bardzo towarzyska i otwarta, ale kiedy tworzy odcina się zupełnie na poczet swoich historii. Przeciwności, które powoli się przyciągają. Akcja nabiera powolnego tempa, by rozkwitnąć powoli jak kwiat a w momencie kulminacyjnym Anna skazuje nas do sięgnięcia po kolejną książkę, która już czeka w mojej kolekcji. Dużo tutaj osobistych opisów dotyczących Michała i Justyny, ich problemów, wewnętrznych sporów, a także wprowadzenie do komplikacji życia Marlenki, które skrycie trzyma w tajemnicy. Jestem bardzo ciekawa tego jak potoczą się skomplikowane losy bohaterów. Jakie podejmą decyzję? Jak pokierują swoimi ścieżkami życiowymi? Polecam i niedługo sięgam po kontynuację.

⭐RECENZJA⭐

Michał Tarkowski jest autorem dość popularnych książek. Przeprowadza się do nowego mieszkania. Pewnego dnia okazuje się, że jego sąsiadką jest znana pisarka Justyna Różycka. Mężczyzna mimo iż pisze lektury z innego gatunku literackiego niż kobieta, jednak nie czuje się dobrze z tego powodu. Michał przez pewną sytuację zmuszony jest zapukać do Justyny. Jedno spotkanie rodzi kolejne. Czy połączy ich coś więcej niż sprawy zawodowe?

💔

Z autorką @anna_szczesna miałam do czynienia jakiś czas temu, dlatego skusiłam się na jej kolejną książkę. Jednak jestem dość rozczarowana. Nie wiem czego oczekiwałam od tej powieści, nie wiem czego tak naprawdę chciałam dostać od niej, ale to, co dostałam, nie przypadło mi do gustu. Momentami czytając już się męczyłam, ale to przez ogólną fabułę, chciałam jak najszybciej skończyć i zapomnieć o niej, ale się nie dało, bo na półce czeka jeszcze drugi tom 😅 No cóż... życie 🤣😂 Historia kompletnie mnie nie porwała, niczym mnie nie zaskoczyła, nie była spektakularna, ani sięgająca zenitu. Dla mnie była okropnie nudna, taka napisana na siłę 😒 Piszę to naprawdę z wielkim bólem serca, bo powieść autorki "Sztuka dawania prezentów" bardzo mi się podobała i też wyciągnęłam z niej drugie dno. A tutaj? Kompletnie nic 😭 Pytam się Why? 🥺🥺🥺 Kreacja bohaterów niczego sobie, nie była najgorsza, lecz jakoś niespecjalnie przypadli mi do gustu 😕 Nie polubiłam się z nimi i tym bardziej nie będę za nimi tęsknić 🙊🙈 Jednak muszę pochwalić jedną rzecz! A mianowicie język i styl napisanego utworu. Dzięki tym niuansom przez książkę się "płynie" i w sumie strona ucieka za stroną, co mimo tego, iż powieść nie za bardzo mi leżała, powodowało dość płynne i sprawne czytanie. Mam nadzieję, że drugi tom bardziej mi się spodoba i będę mogła napisać na jego temat więcej pozytywów niż negatywów. A Wy czytaliście tę lekturę? Jakie macie o niej zdanie? Dajcie znać! 😉

💔

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwo_kobiece 🖤

💔

Znacie książki Anny Szczęsnej ?

Autorka na swoim koncie ma już kilka wydanych książek, jednak "Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to moje pierwsze spotkanie z piórem Pani Ani.

Poznajmeny historię Michała i Justyny. Oboje są pisarzami. On pisze horrory, ona zaś romanse. On jest butnym pisarzem, samotnikiem i pesymistą. Justyna zaś widzi świat w kolorowych barwach. Oboje wydają w tym samym wydawnictwie, jednak nigdy nie mieli okazji się poznać. Pewnego dnia Michał postanawia zainwestować swoje pieniądze w nowe mieszkanie. Po przeprowadzce okazuje się, że jego sąsiadką jest Justyna. Czy tych dwoje połączy coś więcej niż tylko sprawy zawodowe?

Jako że jestem fanką thrillerów i kryminałów to książka z literatury obyczajowej musi mnie naprawdę zaskoczyć. Tutaj tego nie było. Fabuła książki rozkręca się zbyt powolnie, autorka zbyt szczegółowo nakreśla nam obraz bohaterów, minusem są też zbyt długie opisy. Nie ukrywam, czytało się naprawdę dobrze, język i styl autorki jest przyjemny w odbiorze ale to zdecydowanie za mało, żeby powiedzieć że książka zrobiła na mnie wrażenie. Zaskoczyło mnie natomiast zakończenie, autorka urwała w takim momencie, że nie sposób jest nie sięgnąć po kolejny tom, co też uczynię z ogromną przyjemnością, bo jednak dalsze losy Justyny i Michała mnie intrygują.

Fanom literatury obyczajowej i kobiecej ta powieść na pewno przypadnie do gustu. Mimo, iż książka nie wywołała u mnie szczególnych emocji to szczerze polecam, powieść idealnie nadaje się na nadchodzące długie jesienne wieczory.

Dziś przychodzę do Was z książką @anna_szczesna_autorka „Dziewczyna, która patrzyła w słońce” która ukazała się nakładem @[Adres usunięty]ce ❤️

Jest to pierwszy tom serii Między stronami życia, na kolejny nie będziemy czekali zbyt długo, bo ukaże się już 25 sierpnia!

Świetna, lekka i przyjemna książka, bez pośpiechu, bez przesytu. Świetna odskocznia od cięższej literatury.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, zaliczam je do bardzo udanych i jak już wspomniałam, chętnie poznam ciąg dalszy tej historii, gdyż zakończenie przerwało to pięknie zapowiadającą się bajkę😉 świetnie wykreowane postacie, przyznam, że to pierwsza książka w której czytałam taki motyw, pisarz - pisarka? I co dalej?

On, pisarz powieści grozy. Zamknięty w sobie, formalny, trzymający się z dala od ludzi czterdziestoletni kawaler. Jego powieści sprzedają się dość dobrze, ma wierne grono czytelników jednak nie tak liczne jak ona! Michał Tarkowski zajmuje czwarte miejsce w topce! Kto zajmuje pierwsze? To oczywiste, jego konkurencja pisząca doskonałe romanse, wylewająca swoją miłość na strony powieści i czytelników. Los sprawia, że stają sobie na drodze, choć już wcześniej mieli ze sobą wiele wspólnego. Kamienice w których mają swoje mieszkania znajdują się na przeciw siebie, jednak początek znajomosci do owocnych nie należy. Z każdym kolejnym spotkaniem autorzy coraz lepiej się dogadują, co nie zmienia faktu, że nadal dzieli ich gatunkowo literacka przepaść. Czy to ma szanse się udać?

Czy połączy ich coś więcej niż wspólne wydawnictwo i znajomi?

Polecam serdecznie ❤️

Było to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że te historie bardzo do mnie przemawiają. Są to powieści, w których nie zwracam uwagi na szczegóły, a chcę tylko, aby mnie porwała, wciągnęła i sprawiła, iż zapomnę o smutkach.

Tym razem było nie inaczej. Pozytywnie zaskoczył mnie pomysł na fabułę. Pisarka napisała powieść o ... pisarce i pisarzu. W książce poznajemy różne oblicza przyjaźni i miłości. Autorka porusza również trudne tematy takie jak relacje matka-córka oraz dbanie o siebie.

Bohaterowie przypadli mi do gustu. Nikt mnie nie drażnił, a mogłabym rzec, że każdy miał w sobie coś 😉 natomiast zakończenie... po takich ostatnich zdaniach jestem bardzo ciekawa kolejnej części. Zastanawiam się czy autorka pokierowała losami bohaterów jak wypadałoby statystycznie czy jednak rozwiązała ich losy niestandardowo. Tak wiem, brzmi to dziwnie, ale nie mogę nic więcej zdradzić, gdyż sama najlepiej się musisz przekonać o czym mowa 🤪

Pełna spokoju, lecz również przeciwności losu, jak to w życiu bywa, powieść. Polecam ją na długie letnie wieczory, tym bardziej, że cała akcja dzieje się w ciepłych miesiącach roku.

Ja po prostu lubię takie klimaty, sposób pisania autorki przypadł mi do gustu, więc owa recenzja może być nieobiektywna, uprzedzam. Dlatego też najlepiej będzie jeśli sama po nią sięgniesz i przekonasz się, czy ta dziewczyna z okładki na pewno patrzy w słońce i wszystko widzi w optymistycznych barwach. 😊

Justyna Różalska jest popularną autorką romansów, z tego też się utrzymuje. Jej książki sprzedają się w zaskakującym tempie, kiedy zaczyna pisać, zapomina o całym świecie, oddaje się w pełni swojej pasji. Justyna jest bardzo emocjonalną osobą, dlatego za każdym razem, kiedy wraca od rodziców jest jej przykro. Ponieważ oni nigdy jej nie pochwalili, nigdy nie wpierali potrafili tylko narzekać i wytykać błędy i to nie tylko jej. Rodzeństwo Justyny ma takie samo zdanie na ten temat, Agata i Andrzej również nigdy nie moli na nich liczyć. Kobieta choć pisze o miłości nie ma mężczyzny z którym mogłaby dzielić życie.

Michał Tarkowski jest autorem horrorów, niedługo stuknie mu czterdziestka. Mężczyzna właśnie przeprowadza się do nowego mieszkania, nie ma głowy do urządzania mieszkania, dlatego w tym pomaga mu Beata kreatorka wnętrz. Pewnego dnia do Michała trafia paczką z książkami Justyny, mężczyzna jest bardzo zdenerwowany tą pomyłką. Musi oddać paczkę właścicielce, okazuje się, że to jej przepięknie zagospodarowany balkon widzi ze swojego okna, kobieta mieszka naprzeciwko w kamienicy.

Czy ta znajomość się rozwinie? Czy Michał przestanie być takim gburem? Czy połączy ich coś więcej niż tylko sprawy zawodowe?

„Dziewczyna która patrzy w słońce“ to świetna historia która pokazuje, że każdy z nas ma jakiś problemy, życiowe rozterki. Każdemu czegoś brakuje jednym miłości i bliskości innym zdrowia a jeszcze innym pieniędzy. Choć nasi bohaterowie o pieniądze nie muszą się martwić, niby są szczęśliwi ale brakuje im kogoś bliskiego. Michał z gburowatego mężczyzny stał się przy Justynie człowiekiem otwartym, bardziej radosnym. Przestał zamykać się na świat i ludzi.

Osobiście wolałabym by akcja w książce rozgrywała się dużo szybciej i było mniej zbędnych opisów. Zabrakło mi także emocji i pożądania między Justyna i Michałem, ale może to tylko moje osobiste odczucia. Polecam przeczytać i wyrobić sobie własną opinię.

Szczerze powiedziawszy myślałam, że ta książka jest debiutem, i nie ze względu na styl, a raczej na to, że nazwisko autorki jest mi kompletnie nie znane. A tu okazuje się, że jej dobrobek jest imponujący. Ciekawe czy wszystkie powieści są utrzymane w takiej lekkiej i optymistycznej konwencji.

Tak, to powieść przyjemna i z pozytywnym wydźwiękiem. Taka niezobowiązująca komedia romantyczna, którą z powodzeniem pochłoniemy na słonecznym balkonie. A zaczyna się typowo, dwójka ludzi spotyka się w nietypowych okolicznościach, i oprócz bycia autorami książek nic ich nie łączy. Ale tylko przez chwilę. Potem spokojnie możemy dać się ponieść fabule, która może nie jest odkrywcza, jednak bardzo sympatyczna. Styl prosty, niewymagający,  może trochę nierówny, jednak nie wpływa  to na odbiór całej powieści.

Jest to obyczajówka, która nie będzie wymagać od nas skupienia i nagromadzenia czasu. To taka lektura na upalny dzień - lekka i świeża.

Okładka tej książki jest iście wiosenna i pasuje idealnie do treści w niej zawartej. ☺ Opowieść dwójki głównych bohaterów płynie przyjemnie, ale dość opieszale. Jeśli jesteście raczej z tych niecierpliwych, może Was nieco wymęczyć. 😅

•

Justyna i Michał to dwójka autorów bardzo popularnych książek. 📚💜 I choć każde z nich specjalizuje się w innym gatunku literackim, Michał widzi w koleżance po fachu swoją największą rywalkę. Jakież jest jego zdziwienie, gdy okazuje się, że po przeprowadzce do wymarzonego mieszkania w urokliwym zakątku Torunia, sąsiaduje właśnie z Justyną Różycką! Wprawdzie jej mieszkanie nie jest w tej samej kamienicy, ale wychodząc na balkon, vis-à-vis ma cudowny taras pisarki. Na dodatek wydawnictwo, które zajmuje się obojgiem autorów, pewnego dnia pomyliło adresy i biedny Michał zmuszony był odwiedzić koleżankę, by oddać jej świeżutkie egzemplarze. Ich pierwsze spotkanie twarzą w twarz nie wzbudziło większych emocji i nie rozpaliło choćby małej iskierki, ale zapoczątkowało serię kolejnych. Okazało się bowiem, że bliska przyjaciółka Justyny, Marlenka, jest jego agentką z piekła rodem. 🤣

•

Lekka, ciepła historia, idealna do czytania na powietrzu w otoczeniu pięknej zieleni. 💚 Przyznam szczerze, że czytając, kilka razy ze znużenia, przymknęło mi się oko. 😅 Ale mimo wszystko jestem zadowolona z lektury i mogę Wam ją polecić. 😊 Ja z chęcią sięgnę po kontynuację, bo akcja urwała się w kulminacyjnym momencie. 🤩

•

Za egzemplarz dziękuję @[Adres usunięty]ce . 💖

Są takie książki po które sięgamy i od razu jest nam jakoś milej na sercu. Ja miałam tak z "Dziewczyną, która patrzy w słońce". Nie jest to książka, gdzie na każdej stronie dostaniemy kolejne zwroty akcji, nie jest to książka, której akcja jest wartka niczym strumień. No nie, ale ja też oczekiwałam czegoś innego.

.

Sięgając po tę książkę wiedziałam, że jej akcja rozgrywa się w moim ukochanym Toruniu. Liczyłam na "miastowe smaczki" i totalnie jestem usatysfakcjonowana. Fajnie było przejść się z bohaterami znanymi mi uliczkami, zwiedzić razem z nimi nowe kąty i poczuć inne spojrzenie na pewne miejsca. Czułam się jakbym tam znowu była. Wymieniane z nazwy konkretne miejsca, uliczki sprawiały, że moja tęsknota za tym miastem trochę zmalała. Za to bardzo polubiłam tę książkę.

.

Oczywiście ogromnym plusem jest też fabuła. Razem z bohaterami zagłębiamy się w twórczy, pisarski świat. Poznajemy problemy z jakimi borykają się autorzy, oglądamy te świat trochę od środka.

.

Michał jest mężczyzną przed 40, samotnym, piszącym straszne historie, coraz gorzej radzącym sobie z życiem, popadającym w kompleksy i twórczy zastój. Czuje, że musi coś zmienić, chce wyjść do ludzi, zmienić trochę otoczenie, zacząć spełniać jakieś małe marzenia. Postanawia, więc kupić mieszkanie w wymarzonej lokalizacji. Jak się okazuje blisko niego będzie mieszkała inna autorka - Justyna, autorka romansów, w zasadzie konkurentka, za którą nigdy nie przepadał. Ich drogi przypadkowo się krzyżują za sprawą wspólnej znajomej i tak niezdrowa zazdrość zaczyna się przeradzać w małą fascynację.

.

Justyna w swoim życiu jest na takim etapie, że lubi to co robi i lubi swoje życie. Nie myśli nawet o zmianach. Cieszy się swoją pracą, sukcesami, codziennymi drobnymi sukcesami. Ona od razu polubiła Michała, lubi z nim rozmawiać i wymieniać doświadczeniami. Pozostaje tylko pytanie czy dwie osoby mające odmienne priorytety są w stanie razem coś stworzyć?

Przyjemnie było poczytać promieniującą powieść.

wiosna, która coś zmienia.

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to pierwszy tom z cyklu Między stronami życia.

Dwoje autorów książek, można powiedzieć rywali, spotyka się ze sobą przez przypadek. Michał Tarkowski, autor horrorów przeprowadza się do nowego mieszkania. Okazuje się, że jego sąsiadką jest słynna autorka romansów, Justyna Różycka.

Najbardziej barwną postacią książki jest matka Michała. Jest to kobieta przebojowa, która wnosi do powieści dużo uśmiechu.

Lekka i przyjemna lektura. Dużo opisów sprawia, że z łatwością przenosimy się do świata bohaterów. Książka napawa optymizmem i jest idealną odskocznią od codzienności.

Książkę czyta się bardzo szybko. Historia wciąga od samego początku, a okładka wręcz zachęca, żeby usiąść na tarasie z kubkiem kawy j zatracić się w lekturze.

"-Dziewczyna, która patrzy prosto w słońce...-wymamrotał pod nosem Michał"

"Pamiętaj, że patrzenie w stronę światła może oznaczać wybór jaśniejszy strony życia i nieskupianie się na tym, co złe, ale przecież nieuchronne. To drugie nie musi determinować naszej obecności na tym świecie".

Macie czasami tak, że okładka książki kusi Was, aby ją przeczytać, a kiedy zaglądacie do jej wnętrza, czujecie lekki niedosyt? Po tej lekturze mam takie odczucia...

Głównymi bohaterami powieści są pisarze. Michał Tarkowski oraz Justyna Różycka.

On- pisze horrory, które zawsze okazują się bestsellerami. Szuka nowego mieszkania. Jego nowym domem zostaje toruńska kamienica. Mieszkanie wymaga remontu, a praca nad wydaniem nowej książki schodzi na boczny tor. Pewnego dnia otrzymuje przesyłkę, która nie należy do niego, a do jego sąsiadki, która okaże się koleżanka po fachu!

Ona- rozkochuje fanów ckliwymi romansami, które również okazują się bestsellerami. Czy tę dwójkę połączy coś więcej, już sąsiedzkie mieszkanie oraz wspólna pasja? Czy między dwójką pojawi się rywalizacja, o lepsze miejsce na liście bestsellerów? Nie mogłam się doczekać, kiedy przeczytam tę książkę.

Ta okładka jest śliczna, a opis zapowiadał wspaniałe wrażenia. Niestety, jestem odrobinę zawiedziona. Książka miejscami trochę mi się dłużyła, szczególnie na początku. Miałam wrażenie, że autorka poświęciła zbyt wiele uwagi remontowi mieszkania. Muszę przyznać, że im dalej, tym książkę czytało się z większą przyjemnością, ponieważ nie zawierała zbyt wielu, drobnostkowych opisów. Podobała mi się przemiana Michała. Z gburowatego, wycofanego pisarza zmienił się w fajnego, aktywnego I chętnego do zabawy mężczyznę. Niewątpliwym atutem książki były Różane Doły. Moja wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach! Chciałabym przenieść się w takie piękne miejsce. Cieszę się, że autorka uchyliła rąbka tajemnicy, na temat tworzenia książki. To coś nowego, świeżego w literaturze. Osobiście, nigdy nie spotkałam się z tym w żadnej książce. Pani Ania poruszyła ważny temat akceptacji swojej rodziny. Nie każdemu podobają się nasze wybory, jednakże powinno się je szanować. Ta książka pokazała, jak napięte, a zaraz przykre mogą być stosunki, między rodzicami i dziećmi. Czasami może być za późno, aby naprawić relacje...Fabuła, choć lekka, dała mi trochę do myślenia... Czasami szczęście jest tak blisko nas:) Trzeba tylko się rozejrzeć dookoła. :)

Zakończenie książki zaintrygowało mnie i chętnie przeczytam drugą część.

JA CZYTAM

Justyna jest popularną autorką romansów. Michał, autor dobrze sprzedających się horrorów właśnie kupił mieszkanie w toruńskiej kamienicy. Wygląda na to, że konkurenci po fachu zostali sąsiadami. Jak rozwinie się relacja dwójki bestsellerowych pisarzy?

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" rozpoczyna nowy cykl książek "Między stronami życia". Jest to moje drugie spotkanie z autorką i ponownie styl Anny Szczęsnej przypadł mi do gustu, a sama historia okazała się bardzo życiowa. Lektura przedstawia losy autorów dwóch różnych gatunków literackich, przybliża proces twórczy i ogólnie zabiera czytelników do świata książek. Główni bohaterowie są pełni przeciwieństw. Z jednej storony mamy wrażliwą, uśmiechniętą i towarzyską Justynę, a z drugiej zdystansowanego, zarozumiałego i samotnego Michała. Jednak jak wiadomo życie bywa przewrotne i tę dwójkę oprócz zawodu połączyło coś jeszcze. Podoba mi się niewymuszony i naturalny sposób w jaki autorka poprowadziła ich relację. Dodatkowo muszę wspomnieć, że Anna Szczęsna wykreowała również bardzo wyraziste postacie drugoplanowe, które wnoszą sporo energii i ciepła. Treść książki to dokładne odzwierciedlenie okładki, czyli możecie spodziewać się historii, która jest pozytywna, wiosenna i kolorowa. Jednak znalazło się również miejsce na cięższe tematy. W tym przypadku pisarka porusza wątki trudnych relacji i szukania akceptacji u rodziców. Z wielką chęcią sięgnę po dalsze kontynuacje i mam nadzieję, że nie będzie trzeba na nie długo czekać.

Anna Szczęsna wydała już sporo publikacji, zapoznałam się z większością z nich, więc byłam ciekawa, jakie wrażenie wywrze na mnie ,,Dziewczyna, która patrzyła w słońce".

Michał Tarkowski, popularny autor horrorów postanowił zmienić coś w swoim życiu i zmienić miejsce zamieszkania. Nowe lokum udało mu się znaleźć stosunkowo szybko, jednak nie zdawał sobie sprawy z tego, że z remontem nie będzie już tak łatwo. Po zmianie adresu musiał nadganiać pracę, jednak czy nie starczyło mu już czasu na nowe znajomości?

Z przykrością muszę stwierdzić, że Anna Szczęsna pisze bardzo nierówno. Jej zimową powieścią byłam zachwycona, ta okazała się zaledwie całkiem ciekawa. Dobrym pomysłem było wprowadzenie tutaj wątku ,,Trzykrotki", czyli magazynu o którym powstała oddzielna powieść.

,,Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to pierwszy tom serii, w którym jest sporo nadzwyczajnych zwrotów akcji, nowych znajomości, chęci realizacji planów, które mogą nie dojść do skutku. Pewnie skuszę się też na kontynuację tej powieści.

„Kluczem do szczęścia jest otaczanie się odpowiednimi ludźmi, których towarzystwo dodawało skrzydeł”.

Michał Tarkowski to autor poczytnych horrorów. Właśnie kupił nowe mieszkanie, do którego z dużą radością zamierza się przeprowadzić. Wynajmuje panią od projektowania wnętrz i już wkrótce jego nowe lokum zmienia się. Staje się dokładnie takie jak sobie wymarzył, gdzie z pasją planuje oddać się pracy twórczej. Przez pomyłkę w jego ręce trafia przesyłka adresowana do jego rywalki po piórze. Ten, niezadowolony, na prośbę wydawnictwa, z którym jak się okazuje obydwoje współpracują, odnosi paczkę pod wskazany adres. Poznana pisarka zaczyna w nim wzbudzać bardzo sprzeczne uczucia. Już wkrótce ich drogi krzyżują się ponownie, co z tego wyniknie?

Autor horrorów i autorka romansów, dwoje zupełnie różnych ludzi, łączy ich pasja twórcza. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i niesie emocje. Fabuła ciekawie utkana, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie, rozterki, wewnętrzne zmagania, trudną codzienność, z jaką mierzą się nasi bohaterowie. Justyna skradła moje serce od razu, wzbudzała we mnie same ciepłe uczucia. To sympatyczna, wrażliwa, inteligentna kobieta. Michał… uch cóż za facet, potrafił porządnie z irytować. Jego zachowanie, sposób bycia, takie nieporadne, ciepłe, kluski.

Autorka podejmuje różne, trudne tematy, robi to z empatią i dużą wnikliwością. Rodzina, szukanie zrozumienia, wsparcia, akceptacji. Smutne, przygnębiające wspomnienia z dzieciństwa, brak miłości rodziców. Ciepłe, przyjacielskie relacje między rodzeństwem. Dążenie do spełnienia marzeń, realizowanie swoich pasji, pomimo licznych przeciwności. Samotność, zatracenie się w wenie twórczej, kiedy to rzeczywistość przestaje istnieć. Bycie singlem, zadowolenie i radość czerpana z tego stanu.

Bardzo przyjemna, pozytywna, lekka, przepełniona słońcem opowieść. Wciąga od pierwszych stron, zżyłam się z bohaterami. Słodko-gorzka historia, która skłania do refleksji. Czytanie było miłą odskocznią od codzienności. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Michał Tarkowski jest autorem poczytnych horrorów. Właśnie przeprowadza się do mieszkania w toruńskiej kamienicy i okazuje się, że naprzeciwko mieszka jego rywalka Justyna Różycka. Kobieta jest autorką popularnych romansów, a Michał zazdrości jej tak ogromnej popularności. Pewnego dnia mężczyzna otrzymuje źle zaadresowaną paczkę z książkami i musi oddać ją Justynie. Czy to spotkanie zmieni jego nastawienie do sąsiadki? Czy połączy ich coś więcej niż tylko sprawy zawodowe?

Często zanim zacznę czytać jakąś książkę albo już w trakcie jej czytania lubię poznać opinie innych i czytam recenzje. Tak też było w tym przypadku. Widziałam różne opinie na temat tej powieści, więc trochę się obawiałam jak wypadnie. Muszę przyznać, że nie od razu się wciągnęłam. Na początku niewiele się dzieje, poznajemy życie codzienne każdego z bohaterów, ich zwyczaje i podejście do pracy. Podoba mi się to, że bohaterowie są autorami książek, że sporo wątków dotyczy literatury. Przeczytacie tutaj o pisaniu, o targach książki, o różnych spotkaniach autorskich. Nie przypominam sobie, żebym czytałam powieść, w której byłby opisany czytelniczy świat z perspektywy pisarzy, więc to było dla mnie coś bardzo interesującego. Jednak tak jak wspomniałam, na początku szczegółowo poznajemy bohaterów i nie dzieje się prawie nic. Akcja toczy się wolno, jest sporo opisów codziennego życia. Dopiero później doceniłam tę spokojną i ciepłą fabułę. W połowie tej historii wciągnęłam się w losy Michała i Justyny i z zaciekawieniem o nich czytałam. To taka idealna powieść na wiosnę i lato, napisana lekkim językiem. Chociaż rzeczywiście na początku jest trochę zbędnych informacji to jednak pobudzały one wyobraźnię, a później było już dużo lepiej. Na początku nie czułam dużego zainteresowania tą historią, ale później się to zmieniło. I do tego to zakończenie... Książka zakończyła się w takim momencie, że od razu chciałabym mieć kolejny tom, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. Jeśli lubicie takie lekkie książki obyczajowe z wątkiem romansu to warto sprawdzić czy ta się spodoba. Mi się spodobała, chociaż początek nie wywarł na mnie większego wrażenia. Czekam na kolejną część, którą z chęcią przeczytam.

Głównymi bohaterami są tutaj Michał i Justyna. Michał właśnie zbliża się do czterdziestki i chciałby jakoś zmienić swoje życie. Coraz częściej czuje się samotny, jest przez to zgorzkniały i marudny. Postanawia się przeprowadzić i to okazuje się początkiem jego nowego życia. Muszę przyznać, że nie od razu polubiłam Michała. Na początku często irytował mnie swoim zachowaniem. Był taki nieporadny i wiecznie skwaszony, chciał zmian, ale nie robił prawie nic, aby coś zmienić. Jednak do czasu... Dużo się zmienia, kiedy poznaje Justynę, która jest jego przeciwieństwem. To radosna optymistka, która zaraża swoją pozytywną energią. Jest autorką romansów, a jej książki są ciągle na liście bestsellerów. Michał zazdrości jej takiej popularności i nie rozumie jak romanse mogą tak bardzo podobać się czytelnikom, bo przecież jego horrory są dużo lepsze! Zmienia jednak swoje nastawienie po pewnym czasie, a ich znajomość coraz bardziej się rozwija. W momencie, kiedy ta dwójka się spotyka robi się ciekawiej. Nie zawsze jest jednak kolorowo, nie brakuje tutaj również przykrych wydarzeń. Poznacie tutaj także kilku pobocznych bohaterów, którzy też są ważni, np. Marlenka, która jest agentką Michała i przyjaciółką Justyny, Beatę, która jest kreatorką wnętrz i dawno niewidzianą koleżanką Justyny, ich rodziców, którzy tak bardzo się od siebie różnią. Ciekawa jestem jak dalej potoczą się ich losy po takim zakończeniu jakie zafundowała nam autorka.

Poznajemy tę historię z perspektywy Michała i Justyny, ale narracja jest trzecioosobowa. Styl pisania autorki był mi już znany z poprzedniej książki. Jest lekki, książkę czyta się bardzo dobrze. Co prawda sporo tutaj opisów, szczególnie na początku jest ich więcej niż dialogów, ale z każdą kolejną stroną jest coraz ciekawiej.

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to spokojna i ciepła historia idealna na wiosnę i lato. To lekka książka, która opowiada o relacji autorki romansów z autorem horrorów. To opowieść o miłości, o przyjaźni, o zmianach w życiu, o nieprzewidywalnym losie. Chociaż mnie nie od razu wciągnęła to później to się zmieniło i czytałam ją z zaciekawieniem. Polecam ją osobom, które lubią takie niespieszne i lekkie historie.

"Kluczem do szczęścia jest otaczanie się odpowiednimi ludźmi, których towarzystwo dodawało skrzydeł."

"Codziennie przytrafiają się znam zdarzenia, na które nie mamy wpływu, ale od nas zależy, jak na nie reagujemy."

Kiedy przeczytałam zapowiedź powieści Pani Anny Szczęsnej „Dziewczyna, która patrzyła w słońce”, czułam że muszę ją przeczytać. Czasami tak jest, że jak przeczytam zapowiedź, wiem że to książka dla mnie. Właśnie na ten moment mojego życia. I tak było tym razem. Intuicja mnie nie zawiodła.

Michał Tarkowski to autor horrorów. Jego ulubioną zabawą jest sprawdzanie na której pozycji listy bestsellerów znajduje się jego najnowsza książka. Justyna Różycka to delikatna autorka romansów. Jej powieści zachwycają czytelniczki. Co łączy tych całkowicie różnych bohaterów? To samo wydawnictwo, mieszkanie obok siebie i wyjazd do Różanych Dołów.

„Odsunął od siebie wszystko, co wymagało dalszego działania. Jutro, jutro też będzie dzień. Wtedy zastanowi się co powinien zrobić w pierwszej kolejności.

Od razu poczuł się lepiej. Prokrastynacja była jak tłusty pączek, którego zdecydowanie powinien unikać. Czarne ubrania wyszczuplały, ale bez przesady. Jeśli nie raz i nie dwa pozwolił sobie na odrobinę słodkości, musiał zmierzyć się z konsekwencją, czyli ze spodniami, które niespodziewania nie chciały się dopiąć, i z opuchlizną w pasie, którą tak trudno potem zlikwidować. Podobnie było z odwlekaniem pewnych rzeczy, które nie należały do przyjemnych, ale zrobić je trzeba.

- Ciężki jest los pisarza – mruknął w zgięcie łokcia, którym przykrył twarz, i zmusił się do wstania.”

Co mnie ujęło w tej powieści? Narracja prowadzona z punktu widzenia obydwojga pisarzy. On początkowo zgnuśniały, nadęty i samotny, autor poczytnych horrorów. Ona eteryczna, przyjazna, autorka romansów. Każde z nich ma swoje obowiązki, metody pracy, troski i zobowiązania. A jednak mimo odmiennych poglądów na świat, połączy ich burza i …. Ale o tym sza. Przeczytajcie, nie będziecie żałować.

Dawno nie czytałam tak słonecznej powieści. Tak kolorowej, ciepłej, barwnej i wciągającej. W miarę jak ilość stron do przeczytania malała, coraz bardziej nie chciałam rozstawać się z tą ciekawą parą. Dobrze że Autorka szykuje kolejny tom. Nie mogę się doczekać.

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu. Polecam i zapraszam na stronę: [Adres usunięty]

Wydawnictwo Kobiece

Ilość stron: 368

Data premiery: 28 kwietnia 2021

Kiedy w końcu słońce do nas zawita na stałe? Czekam z utęsknieniem 🌞 Bo słońce to witamina D i endorfiny, a tego nam bardzo potrzeba 😀

Ogrom promieni słonecznych możemy poczuć w najnowszej książce @anna_szczesna_autorka . Historia, jakby mogło się wydawać podobna do wielu, ale ma w sobie ciepło i optymizm.

Poznajemy dwoje głównych bohaterów, Justynę która tworzy romanse oraz Michała pisarza horrorów. Jedna branża, ale zupełnie inne światy literackie, czy idzie za tym również odmienność osobowości? Czy będą potrafili się dogadać, a może wręcz przeciwnie, zawiść i zazdrość o pierwsze miejsca na listach bestsellerów będzie stanowiła barierę w komunikacji.

Całą historię poznajemy z dwóch perspektyw. Naprzemienne kartkujemy rozdziały poświęcone jej i jego wrażeniom, odczuciom. Justyna to osoba pełna energii, ale również odpowiedzialna jeśli chodzi o swój zawód, Michał natomiast…hm… spotykając go na ulicy przy pierwszym poznaniu można byłoby pomyśleć, że jest strasznym gburem, człowiekiem zamkniętym w sobie, ale dajcie mu szansę 😉

Przez całą fabułę przechodzi się błyskawicznie, to dawka wielu emocji i uśmiechu. Szkoda, że autorka nakreśliła tylko jak wygląda praca pisarza, może nie chciała zdradzać zbyt wielu szczegółów 😉 i pewnie każdy autor ma swój wypracowany tryb działania, mimo to jestem ciekawa jeszcze bardziej jak wygląda codzienność pisarzy, jak zbierając informację do kolejnych książek, jak powstają nowe historie, czy ich życie stanowi inspirację, albo gdzie jej szukają 📚

I te Różane Doły… sama chętnie wybrałabym się do takiego magicznego miejsca ❤

W moim odczuciu pewne opisy, czy wydarzenia nagle się kończyły i bez ostrzeżenia przechodziły w coś nowego, a można byłoby pociągnąć to dalej, tutaj faktycznie odczuwałam lekki niedosyt...

Na majowe popołudnie książka z pewnością się sprawdzi

Czytanie książek, w których głównymi bohaterami są pisarze jest ciekawym doświadczeniem. Uwielbiam to, że dzięki tej powieści mogę zgłębić proces pisania książek i poznać różne "dziwactwa" autorów.

Powieść pisana jest z dwóch perspektyw. Poznajemy Justynę, czyli autorkę cudownych romansów i Michała, który jest autorem horrorów mrożących krew w żyłach. Ci dwoje rywalizują o pierwsze miejsca na liście bestsellerów. Przewrotny los sprawia, że zostają swoimi sąsiadami i dzięki małej pomyłce mają okazję się poznać. Ta znajomość nie zapowiada się zbyt dobrze. Michała i Justynę nie łączy z pozoru nic oprócz wspólnego wydawnictwa. Po kilku spotkaniach okazuje się, że ta dwójka zaczyna dobrze czuć się w swoim towarzystwie. Czy to początek czegoś nowego?

Bardzo dobra powieść. Bardzo polubiłam postać Justyny i jej umiejętność doceniania każdego dnia. To postać, która skupia się na prostych czynnościach i czerpie z nich radość. Michał nie zyskał na początku mojej sympatii ale pod koniec zaczęłam powoli się do niego przekonywać.

Okładka książki przyciąga wzrok i jest przepiękna. Idealnie pasuje do wiosny, którą powoli zauważamy za oknem.

Zakończenie jest niezwykle emocjonujące. Nie mogę się doczekać dalszych losów Michała i Justyny. Czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Raz na jakiś czas potrzebuję odskoczni od cięższych lektur. Wtedy zazwyczaj wybieram romanse lub obyczajówki. Tym razem wybrałam książkę polskiej autorki Anny Szczęsnej Dziewczyna, która patrzyła w słońce. Już na wstępie zaznaczę, że nie wymagałam wiele od tej obyczajówki. Jedyne czego oczekiwałam to dobra zabawa, relaks i postacie, z którymi się zżyję i które polubię.

Co na pewno mogę powiedzieć o książce, to fakt, że była ona bardzo ciepła i biła od niej aura dobroci oraz spokoju. Wiem też na pewno, że jakbym czytała ją w innym momencie, to by mi się kompletnie nie spodobała. To jest ten typ opowieści, na który trzeba mieć ochotę. Dziewczyna, która patrzyła w słońce jest wypełniona słodyczą i urokiem. I jeśli nie ma się na coś takiego ochotę to wtedy może ona czytelnikowi nie przypaść do gustu.

Najważniejsi dla mnie w romansach oraz obyczajówkach są bohaterowie, ponieważ to właśnie nimi stoi książka. Tu naszymi głównymi postaciami była dwójka autorów - Justyna oraz Michał. Justyna Różycka, jako autorka romansów była dosłownym usposobieniem światła, słońca i pozytywnych uczuć. Czasem miałam wrażenie, że Justyna i rozdziały z jej perspektywy były za mocno optymistyczne do tego stopnia, że nie chciało mi się wierzyć, że ona byłaby aż tak przeszczęśliwa w każdej możliwej sytuacji. Za to po drugiej "mrocznej" stronie był Michał Tarkowski. Zgorzkniały, 40-letni autor horrorów. Jak Justyna wszystko widziała w jaskrawych barwach to Michał wszystko widział w mrocznych kolorach. Z tego też powodu "jego" rozdziały były bardziej stonowane, ale też często przepełnione negatywnymi emocjami.

Fabuła płynęła bardzo spokojnie, a jednak była wciągająca. Gdyby nie złe samopoczucie jednego dnia to myślę, że książkę przeczytałabym może w dwa dni. Zdecydowanie zrelaksowałam się przy tej pozycji, jednak czasem sposób opisywania akcji oraz dialogi w wykonaniu pani Anny Szczęsnej nie trafiały w mój gust. Już spieszę z wyjaśnieniem. Raz na jakiś czas miałam nieodparte wrażenie, że kwestie bohaterów były suche i nie miały charakteru. Było to bardzo typowe i brakowało im tego czegoś, co sprawia, że przenosimy się do przedstawionego świata, a tu co jakiś czas wybijałam się z rytmu, zastanawiając się, dlaczego tak dziwnie to brzmi. Niektóre też fragmenty zostały wyolbrzymione oraz były ciut karykaturalne, tak jak wątek z trenerem personalnym albo z mamą Michała.

Wydaję mi się, że Dziewczyna, która patrzyła w słońce mogła być bardziej dopracowana. Najbardziej podobał mi się wątek pracy pisarzy i jak wygląda ich życie "od kuchni". Miałam wrażenie, że też ten fragment powieści był najbardziej dopieszczony ze wszystkich, co oczywiście wyszło na dobre. Postacie wypadły dość blado i bez większego charakteru, co tylko pokazuje, że wystarczyło trochę bardziej dopracować książkę.

Była to pierwsza moja styczność z autorką i bardzo prawdopodobne, że nie ostatnia. Zakończenie było mocno urwane, przez co ma się ochotę by sięgnąć po kolejny tom. Jestem zdania, że wielu osobom bardzo spodoba się ta powieść ze względu na ciepło, które się z niej wydobywa.

Michał Tarkowski pisze świetne horrory. Niedawno wprowadził się do swojego mieszkania, a niedługo później okazało się, że w jego sąsiedztwie mieszka Justyna Różycka, autorka romansów.

Tak zaczyna się pleść historia dwojga głównych bohaterów, powieść "Dziewczyna, która patrzyła w słońce".

Nie przepadam za długimi opisami w książkach, ale tu, choć było ich sporo, czytało mi się je łatwo. Można było poczuć smaki, zapachy, szum deszczu, promienie słońca i zrelaksować się przy lekturze.

Bohaterowie to ludzie normalni, tacy jak my. Mają swoje marzenia, lęki, bywają irytujący. Nie raz potrzeba czasu, by odkryć jacy są naprawdę.

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to lekka, optymistyczna, pełna ciepła i uroku lektura. W sam raz, na leniwe popołudnie. Akcja płynie powoli, ale kończy się tak, że wprost nie mogę doczekać się drugiego tomu.

Michał jest prawie czterdziestoletnim autorem horrorów oraz samotnikiem, który całkowicie poświęca się pracy. Justyna to niezwykle pozytywna autorka romansów, która jest całkowitym przeciwieństwem Michała. Uwielbia ludzi i spotkania z nimi. Jedynie kiedy pisze kolejną książkę zamyka się się swoich czterech ścianach i nie ma jej dla nikogo. Los prawią że Michał kupuje mieszkanie niedaleko Justyny, a pomyłka wydawnictwa powoduje że jej książki trafiają do niego. Zmuszony zanieść jej paczkę poznaje i staje się oko w oko że swoją konkurentką do pierwszego miejsca na liście bestsellerów. Okazuje się ze świat jest niezwykle mały i poza wspólnym wydawnictwem łączy ich coś, a właściwie ktoś jeszcze. Co z tego wyniknie? Czy połączy ich coś więcej?

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce " to niezwykle ciepła historia, która porusza niezwykle ważne problemy takie jak chęć akceptacji nas i naszych wyborów zwłaszcza przez osoby nam najbliższe czy samotność. Jednocześnie dzięki bardzo plastycznym i obrazowym opisom można mieć wrażenie że wraz z bohaterami chodzimy uliczkami Torunia czy odwiedzamy Różane Doły. Głównej bohaterki nie sposób nie lubić. Jest niezwykle pozytywna i wręcz zaraża tym że stron książki, zaś Michał mimo iż na początku może irytować z każda kolejna strona okazuje się naprawdę sympatyczny. Widać duże zmiany jakie w nim zachodzą, jak zmienia się jego myślenie czy nastawienie. Dużym plusem jest pokazanie jak wygląda praca autora i jego kontakty z wydawnictwem. Książkę czyta się błyskawicznie i z ogromną przyjemnością. Polecam zwłaszcza że nie da się przy niej nudzić i na pewno spędzicie z nią miło czas. A zakończenie powoduje że z niecierpliwością czekam na kolejny tom

Ręka do góry, kto lubi lekkie i przyjemnie książki? Na pewno znajdzie się wielu. Więc jak tylko lubicie tego typu książka, to na pewno spodoba Wam się również nowa książka Anny Szczęsnej.

„Dziewczyna, która patrzyła w słońce” to historia młodej, ale za to już bardzo popularnej pisarki Justyny, autorki licznych romansów oraz Michała, pisarza powieści grozy. Wszystko zaczyna się gdy Michał kupuje mieszkanie w kamienicy i nieoczekiwanie trafia do niego paczka z książki dla Justyny. Zmuszony sytuacją odwiedza swoją rywalkę, by oddać jej paczkę i tak zaczyna się powieść. Choć zaczyna to za dużo powiedziane. Można rzec, że użyte tu na wyrost, ponieważ autorka długo każe nam czekać na spotkanie dwójki, głównych bohaterów. Pierwszy raz się z tym spotkałam i bardzo mi się to podobało. Jak dla mnie było bardzo nieoczywiste. Przez sporą część książki przyglądamy się tylko życiu bohaterów i ze zniecierpliwieniem czekamy na ich spotkanie, po którym akcja przyspiesza i nabiera rozpędu.

Książka od razu kojarzy mi się z wiosną z ciepłym majem, gdy roślinność zaczyna jeszcze szybciej się odradzać. Kojarzy mi się też ze spacerem w parku w ciepły wieczór. Jak dla mnie ta książki taki właśnie ma klimat. Poza tym tematyka. Bardzo lubię motyw książki w książkach. Lubię o nich czytać, gdy są motywem przewodnim powieści. Tutaj mamy inne spojrzenie na ten motyw. Główni bohaterowie są pisarzami. Autorka daje nam możliwość wglądu w twórczy proces pisarza i tego jak wygląda jego praca, co jeszcze oprócz napisania książki, jest jego obowiązkiem.

Książka podobała mi się. Jest ciepła, pełna humoru i lekka. Jest to prosta historia, a takie uważam za najlepsze szczególnie na wakacje czy maj (którego nie brakuje i w książce).Takie książki czyta się dla zwykłej przyjemności popijając ulubioną herbatę i ja właśnie tak zrobiłam. Wam też polecam, na ciepły, letni wieczór to pozycja jak znalazł. Na pewno nie będziecie się nudzić. Ja nie nudziłam się ani trochę. Dobra zabawa gwarantowana.

„Dziewczyna, która patrzyła w słońce” – Anna Szczęsna

On- prawie czterdziestoletni mężczyzna. Autor powieści z gatunku horror. Samotnik. Jest w trakcie pisania swojej kolejnej książki. Cały czas dąży do tego aby to jego dzieło znalazło się w topce czytanych pozycji w kraju.

Ona- pozytywnie nastawiona do życia, znana pisarka romansów. Otwarta na świat, uwielbiająca kontakt z ludźmi. Organizuje spotkania z najbliższymi jednakże kiedy tworzy zamyka się w czterech ścianach i nie ma jej dla nikogo. Uwielbia styl vintage oraz rośliny.

Dzieli ich, a jednocześnie łączy tak samo wiele… Czy decyzja Michała o przeprowadzce okaże się dobrym pomysłem? Czy po kilkumiesięcznym procesie twórczym Justyna będzie w stanie żyć normalnie? Czy więź z rodziną lub jej brak jest w stanie wpłynąć na całe dorosłe życie człowieka? Czy sąsiedzi będą w stanie się dogadać? Czy ci dwoje będą w stanie sobie pomóc, a może połączy ich coś więcej niż tylko wspólne wydawnictwo…

Autorka w bardzo obrazowy sposób pokazuje czytelnikowi otoczenie, w którym dzieje się cała fabuła. Zarówno opisy Torunia, Warszawy jak i Różanych Dołów sprawiają, że można się poczuć jakby się towarzyszyło bohaterom w każdym momencie ich przygody.

Co do samych zaś postaci to Justynę da się polubić od pierwszych stron. Do tego jest to osoba której można współczuć trudnej relacjo z rodzicami. Pozytywnie zakręcona kobieta, z którą można byłoby się zaprzyjaźnić. Natomiast Michał od samego początku bardzo mnie irytował. Niby dorosły mężczyzna, a zachowuje się jak dziecko. Do tego ten brak zdecydowania, ciągłe okłamywanie samego siebie no i troszkę dziwna relacja z matką…

Podsumowując pomimo powyższego nie zrażajcie się co do postaci Michała. Jak to bywa w książkach czy też filmach bohater przechodzi przemianę. Z każdą kolejną stroną czytelnik zaczyna mu kibicować coraz mocniej ;) Uważam, że jest to dobrze skrojona literatura obyczajowa. Lekka, do pochłonięcia na jeden, góra dwa wieczory. Do tego to niejednoznaczne zakończenie, sprawiające, że chce się od razu sięgnąć po kolejny tom :)

Twórczość polskich twórców na pewno zasługuje na uwagę. To właśnie w tej roli obsadziła bohaterów w swojej najnowszej powieści Anna Szczęsna, która może poszczycić się dość bogatym dorobkiem literackim. Główny bohater jej powieści, Michał Markowski, był twórcą horrorów, nie narzekał na brak czytelników. Mężczyzna miał tylko matkę, ojciec zmarł kilka lat wcześniej. Michał, mimo tego, że dobiegał 40-stki, nie potrafił przeciwstawić się matce, która dbała o jego dobro. Zgodnie z własną inicjatywą postanowił jednak zmienić miejsce zamieszkania, co miało doprowadzić do nowych znajomości.

Główną bohaterką żeńską jest jego przeciwieństwo. Justyna Różycka pisała głównie powieści o miłości, dla kobiet. Tak się szczęśliwie złożyło, że biorąc pod uwagę nowy adres Michała mieli do siebie kilka kroków. Autorka już dawno wyprowadziła się z domu, nie lubiła tam bywać. Rodzice nie byli zadowoleni z obranego przez nią zawodu, Justyna niechętnie wracała w rodzinne strony. Czy losy jej i Michała miały się w jakiś sposób połączyć? W końcu oboje byli autorami i teraz mieszkali blisko siebie. Czy dopiero taka zmiana miała sprawić, że w ogóle dowiedzą się o swoim istnieniu? To się miało dopiero okazać.

,,Dziewczyna, która patrzyła w słońce" Anny Szczęsnej to pozycja, w której pojawia się nawiązanie do poprzedniej książki autorki ,,Trzykrotki". Powieść czyta się bardzo sprawnie, fabuła może nie jest może zbyt zaskakująca, jednak przyjemnie spędziłam z nią kilka godzin czasu. Zakończenie nie okazało się bardzo odkrywcze, jednak w jakimś stopniu jestem ciekawa, co wydarzy się dalej. Od samego początku wiadomo jakie stosunki połączą Michała i Justynę, jednak takie stosunkowo lekkie, ale też zmuszające do refleksji pozycje także są potrzebne w codziennym rytmie dnia. Nie żałuję, że postanowiłam skusić się na ten pierwszy tom serii. Jest to lektura typowo obyczajowa, pojawia się miłość, dawne znajomości, przypadkowe spotkania. Przyjemnie można spędzić z nią czas, czytając o dalszych losach Justyny i Michała.