Dziecko z baśni

Na książki dla dzieci patrze w dwojaki sposób. Wiadomo, że czasami oglądam je z myślą o chrześnicy czy innych młodszych członkach rodziny. Jednak przede wszystkim traktuje je jako potencjalną lekturę dla siebie. Tak, dobrze czytacie. Lubię bajki, czy to w formie opowieści, czy filmów i absolutnie się tego nie wstydzę. Uważam, że czasami są miłą odskocznią. Pozwalają na podróże do krain wypełnionych magią i kolorami. Chwilę spędzone przy takich pozycjach to nie tylko relaks i dobra zabawa, ale często też moc wspomnień.

Właśnie dlatego z chęcią sięgnęłam po propozycje z wydawnictwa Lucky. Tym razem przekonał mnie tytuł. "Dziecko z baśni" już samo w sobie brzmi zachęcająco. Rzucenie okiem na opis, w którym pojawia się kwiat z baśni i domowa biblioteka potwierdziło decyzje.

Marta Wiktoria Trojanowska prezentuje nam lekką i mądrą książeczkę o dziewczynce imieniem Anetka. Czytając, poznajemy jej codziennie życie i bliskie jej osoby. Przestaje być zwyczajnie, gdy znajduje zasuszony kwiat paproci. Z początku nie wierzy w jego działanie, bo żadne z jej życzeń się nie spełnia. Okazuje się jednak, że poprzez zasuszenie ziele zmieniło właściwości. Spełnia jedynie życzenia dla innych osób, ale na tym nie koniec. Jest jeszcze jeden warunek. Może spełniać marzenia i życzenia tych, których się szczerze... nie lubi! Ta niezwykła umiejętność wydaje się bezużyteczna dla małej bohaterki. Jednak przekona się, że dzięki niezwykłemu znalezisko odmieni się życie wielu osób, łącznie z nią samą.

Bardzo podoba mi się główna postać. Anetka jest miłą i wesołą dziewczynką, dorastającą w domu pełnym miłości. Jednak jest całkowicie zwyczajna. Nie ma wybitnych ani niezwykłych umiejętności. Dzięki temu staje się postacią, z którą łatwo się utożsamić. Bardzo ciepło przedstawione są relacje rodzinne. Zarówno z rodzicami, jak i dziadkami, którzy aktywnie uczestniczą w życiu wnuczki.

Jak w każdej baśni istotna jest nauka, która z niej płynie. Myślę, że główną myślą jest nieocenianie ludzi po wyglądzie i pozorach. Moim zdaniem to bardzo ważny i ciągle aktualny problem. W dzisiejszych czasach chyba nawet bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Oczywiście ważną rolę odgrywają również marzenia. I doświadczenie jak wielką radość może przynieść bezinteresowna pomoc.

Jedynym minusem, jaki widzę jest szata graficzna. Rozumiem i wręcz uwielbiam ilustracje pojawiające się w literaturze dziecięcej. Jednak te wcale nie uatrakcyjniają czytania i wątpię, by przyciągnęły młodych odbiorców. Są czarno-białe i ziarniste. Moim zdaniem momentami przygnębiające.

Myślę, że jest to świetna lektura, dla dzieci, które zaczęły już przygodę z czytaniem, a także na wspólne, rodzinne czytanie. Zachęcam do przeczytania również wszystkich tych, którzy tak jak ja lubią czasem przenieść się w kolorowy, dziecięcy świat. Taka pozycja zostanie pochłonięta zapewne w nieco ponad godzinę, ale jest tego warta. Język jest prosty, ale nie infantylny, dzięki czemu nie będziemy czuć się znużeni.

Natalia Rogowska

Musicie przyznać, że baśnie mają w sobie coś, co sprawia, że nawet z upływem lat, nie jesteśmy w stanie o nich zapomnieć. To one już od samego początku kształtują nasze dzieciństwo i wielu z nas właśnie z nimi kojarzy swoje najmłodsze lata. Do tej pory nie jestem w stanie wyleczyć się z "Kopciuszka" czy "Królewny Śnieżki", co tylko dowodzi, jak wielką moc posiadają te z pozoru niewielkie opowieści.

Na tę książkę natknęłam się poprzez zwyczajny przypadek, jednak nie żałuję, że zdecydowałam się z nią zapoznać. To miła i przyjemna opowieść, napisana prostym i zapadającym w pamięć stylem, dzięki któremu wiem, że z pewnością, polecę ją mojemu młodszemu kuzynostwu, będąc pewna, że z pewnością się nie zawiodą na przedstawionej tam treści.

Już od samego początku nie potrafiłam ani na chwilę oderwać się od tej opowieści, gdyż byłam niezmiernie ciekawa, jak potoczy się dalszy rozwój wydarzeń i szczerze mówiąc, nie zawiodłam się na tej książce oraz cieszę się, że zdecydowałam się dać jej szansę. Mimo iż osobiście uważam, że ta książka nie jest jakoś specjalnie spełnieniem moich marzeń czytelniczych, jestem więcej niż pewna, że z pewnością podbiłaby niejedno dziecięce serce.

Anetka była zwyczajną nic niewyróżniającą się córką dyrektora szkoły, do której chodziła. Ngdy nie miała prawdziwych przyjaciół, otrzymywała przeciętne wyniki i często była porównywana do lepszych uczniów. Za każdym razem, to właśnie ją wysyłano do szkolnej sekretarki Łaty, która nie szczędziła okazji, aby pomarudzić i z wiadomych przyczyn, to właśnie Anetka została zmuszona do wysłuchiwania większości jej skarg.

Renata od zawsze otrzymywała najlepsze oceny w nauce i była gotowa pomóc swoim kolegom z klasy, który odpłacali jej się licznymi wyzwiskami i poniżaniem. Gonia była uwielbianą przez wszystkich, odnoszącą sukcesy sportsmenką, do której niejednokrotnie porównywana była główna bohaterka, a pan Pietruszka... ON był po prostu wścibskim sąsiadem jej babci.

Jej tata od zawsze uwielbiał kolekcjonować książki, dlatego dziewczynka zdziwiła się, gdy w jednym z jego zbiorów znalazła zaschnięty kwiat. Szybko jednak odrywa, że nie była to zwyczajna roślina, lecz przypadkowo znaleziony, legendarny kwiat paproci. Całe jej życie mogłoby stać się piękniejsze, gdyby nie mały szczegół. Ten kwiat spełniał tylko i wyłącznie życzenia osób, których jego znalazca nie darzył pozytywnymi uczuciami.

Czy Anetka zdecyduje się użyć tajemniczej rośliny, a jeśli tak, to na kim sprawdzi jego moc? Czy ta roślina naprawdę potrafi spełniać najskrytsze marzenia, czy też to tylko pięknie opowiedziana bajeczka? Czy w legendzie może kryć się ziarno prawdy? Jeżeli chcecie się tego dowiedzieć, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką!

Szczerze mówiąc, nawet się nie spodziewałam, że ta książka zdoła wywrzeć na mnie aż tak pozytywne wrażenie, że po zakończeniu lektury, zaczęłam tworzyć listę osób, którym zamierzam ją pożyczyć w najbliższym czasie, a którym podaruję ją w prezencie! Dzięki delikatnej inspiracji "Kwiatem paproci", baśń ta nabrała unikalnego i cudownego charakteru, na który z pewnością warto niejednokrotnie zwrócić uwagę, na przykład przy poszukiwaniu lektury dla dzieci naszych znajomych, bądź nieco młodszych członków rodziny.

Jeżeli więc szukacie jakiejś dobrej książki dla nieco starszego dziecka, sądzę, że "Dziecko z baśni" powinno okazać się istnym strzałem w dziesiątkę. Jak najbardziej polecam!

Cała recenzja: [Adres usunięty]