Dorzuć mnie do prezentu

Im więcej czynisz dobra, tym bardziej ono się rozprzestrzenia."

,,Dorzuć mnie do prezentu" to zbiór historii osób, które zupełnie przypadkowo splatają się ze sobą. Są one tak bardzo podobne do realnych sytuacji, że momentami ma się wrażenie, iż jest to opowieść bądź pamiętnik naszej znajomej, kolegi/koleżanki lub kogoś z rodziny.

Mają utknęła w domu, a jedyną osoba, z którą ma regularny kontakt i iście oryginalne rozmowy jest policjant Sylwester.

Paulina to perfekcjonistka, która zawsze musi być poukładana i idealna. Jej życie jest zaplanowane w każdym szczególe, a momentami czuje ucisk w piersi.

Rozwodnik Andrzej próbuje zdobyć wymarzoną pracę i nie zostać najgorszym ojcem świata.

Borys i Natalia starają się sprostać codzienności i uczuciom pierwszej miłości. Oboje są nastolatkami i osobami z bagażem emocji.

Historia każdej z tych osób jest powiązana z pandemią koronawirusa, a za pasem święta Bożego Narodzenia. Nastrój i codzienność jest do niczego... Problemy się piętrzą, samotność i strach narasta...

Czy każde z nich ruszy do przodu i poczuje magię świąt? Czy w tym pełnym empatii czasie, znajdzie się ktokolwiek, kto poda pomocną dłoń? Czy można odłożyć na bok troski i smutki, gdy święta są tuż, tuż?

Pierwszy raz miałam do czynienia z twórczością Pani Agnieszki Błażyńskiej.

Książka na pewno idealnie pasuje do aktualnych wydarzeń, poprzez nawiązanie do pandemii. Jest to trudny czas dla każdego z nas i chociaż można by pomyśleć, że czytanie o covid to zbyt dużo, to fabuła tej książki zupełnie przed takim osądem się broni.

,,Dorzuć mnie do prezentu" daje nadzieję na to, że będzie dobrze, a także utwierdza w przekonaniu, iż w miłości, świętach, a także byciu dobrym dla innych jest wielka moc. A same święta Bożego Narodzenia to czysta magia, którą odczuwa się nawet w tak trudnych i niepewnych czasach.

Autorce świetnie udało się oddać emocje i przeżycia głównych bohaterów, a także odczucia odnośnie panującej pandemii koronawirusa. Możemy ich dobrze poznać i poczuć z nimi magię świąt.

Opowiadania to nie moja bajka. Nie lubię ich ze względu na to, że zanim dobrze się wczytam to historia już się kończy. A tu w moje ręce wpadła malutka i króciutka książka - właśnie z opowiadaniami. Świąteczne opowiadania to już inny kaliber, więc czemu nie dać im szansy.

Siedmiu różnych bohaterów, siedem historii, świąteczny klimat i widmo wigilii razem z jej wszystkimi zaletami i wadami. Coś w stylu filmowego "To właśnie miłość". Niby każda część dotyczy kogoś innego, jednak postacie są połączone ze sobą cienkimi nićmi. Świetny zabieg, który mnie bardzo odpowiada, bo mimo że kończę czytać o jednej osobie to wiem co u niej słychać, chociaż z innej perspektywy. Całość jest spójna i kompletna, a książkę mogę nazwać powieścią. Co do fabuły to nie ma może tutaj zaskoczenia, ale Autorka dokładnie oddała klimat świąt. Plus za umieszczenie akcji w trudnej covidowej rzeczywistości. Podobało mi się że jest bardzo realnie, a nie słodko i przesadnie romantycznie. Bohaterzy to postacie z krwi i kości, którzy są charakterystyczni i każdy ma swoje specyficzne zachowanie. Nie są to może barwne postacie, a raczej szarzy ludzie, tacy którzy mogą mieszkać obok nas.

Nie jest to standardowa świąteczna historia, ale ma fajny klimat. Podobał mi się styl Autorki i talent do obserwowania rzeczywistości, całość dobrze mi się czytało i polubiłam bohaterów. Polecam.

"Dorzuć mnie do prezentu"to zbiór siedmiu opowiadań w świątecznym klimacie. Książka jest jak najbardziej na czasie, ponieważ akcja książki, a właściwie tych kilku opowiadań rozgrywa się w dobie koronawirusa. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i śmiało mogę powiedzieć, że wypadło bardzo dobrze! Świetnie napisane opowiadania często otwierające nam oczy na pewne kwestie. Pomoc, wsparcie, zrozumienie.. Miłość, samotność..

Na kartach tej książki poznajemy bohaterów, którzy różnią się od siebie pod każdym względem...

Maja przez jeden pocałunek straciła całą magię świąt. Odcięta od ludzi stawia czoła chorobie, która z dnia na dzień atakuje ją coraz bardziej- jej wiernym kompanem okazuje się policjant Sylwester, który codziennie sprawdza,jak czuje się Maja, czy przestrzega kwarantanny.

Pośród tych kilku opowiadań jest jeszcze jedno, które chwycił mnie za serce — Frank. Opowiadanie, podczas którego po leciały mi łzy. Dzieci zostawione same sobie, ponieważ ich rodzice musieli wyjechać do Hiszpanii, by zapewnić im odpowiednie warunki, by miały co jeść. Starsza córka musiała przejąć ich obowiązki. Jednak na końcu tej historii jest happy and. Warto marzyć, bo marzenia się spełniają.

Te dwa opowiadania pozostały w mojej głowie, jak i w moim sercu na dłużej. Każde z nich skłania czytelnika do refleksji, każde jest piękne, wartościowe. Warto się zatrzymać na chwilę, pomyśleć, wysunąć wnioski. W tym przedświątecznym szale warto być dla kogoś oparciem, warto również zwolnić, sprawić komuś radość — niekoniecznie drogim prezentem, bo czasem wystarczy rozmowa, która potrafi zdziałać wiele.

"Dorzuć mnie do prezentu"To idealna lektura na święta, skłania nas do refleksji, do zatrzymania się i zastanowienia nad własnym życiem. Polecam!

"Dorzuć mnie do prezentu" czytało się przyjemnie, od czasu do czasu wyskakiwał mi nawet uśmiech na ustach, jednak nie była to specjalnie absorbująca historia. Po prostu nic niespodziewanego czy odkrywczego. Ot przygody kilku bohaterów, których losy w końcu się jakoś połączyły, co wszyscy już znają z wielu świąteczno-romantycznych filmów. Akcja ma miejsce we współczesnym... korona-wirusowym świecie, ale niestety czytając to na dniach, wiele rzeczy jest już mocno nieaktualna. Cóż, autorka nie mogła przewidzieć niektórych faktów, jak nieczynne siłownie, zakaz zgromadzeń czy zamknięcie szkół, ale już przedstawienie wizyty u lekarza (nawet prywatnego) było tak nierealistyczne, że aż absurdalne :D Tych kilka bubli dość mocno popsuło mi odbiór całej powieści, ale jeśli by to pominąć, to nie było aż tak źle, nawet całkiem znośnie jak dla takiego Grincha jak ja :D

Przyjemna opowieść zawarta w siedmiu zatytułowanych rozdziałach. Każdy z nich dotyczy jednej osoby, jednak postacie są sobie znajome. Oczywiście nie wszystkie, ale treść jest tak skonstruowana, że każde opowiadanie łączy się z innym.

Świat w czasach pandemii i zbliżające nie święta... Czy to może się udać? Jestem pewna, że tak, tylko w mniejszym gronie.

Największego ducha świąt poczułam w "Warkoczykach" z bohaterką Pauliną. Przygotowania do świąt, bieganina na zakupach, atmosfera przy świątecznym stole (choć trudna) - wszystko to było tu zawarte. Natomiast Maja, która musi odbywać kwarantannę sama w swoim małym mieszkaniu, poznaje policjanta Sylwestra. Jak spędzi Wigilię? Niespotykanie 😉

Książka jest niedługa, bo ma 200 stron i spokojnie można ją przeczytać w jeden wieczór. Autorka przedstawiła losy zwykłych ludzi, którzy muszą sprostać swoim problemom. Chęć pomocy, nadzieja, miłość, drobne gesty, ale jak bardzo znaczące. Ktoś, kto chce miło spędzić czas z lekką i przyjemną książką w tej magicznej atmosferze świąt, to polecam właśnie "Dorzuć mnie do prezentu" 😉

W ostatnim czasie sięgnęłam po książkę "Dorzuć mnie do prezentu" napisaną przez Agnieszkę Błażyńską. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrej książki obyczajowej, która jednocześnie byłaby tak bardzo aktualna. Mamy bowiem w książce i okres świąteczny, i pandemię, z którą musimy obecnie się zmagać. Dodatkowo powieść napisana jest niezwykle ciekawie, wciąga od pierwszej strony. Fabuła jest przemyślana, konstrukcja książki dość oryginalna, a bohaterowie niezwykle dokładnie wykreowani. Uważam, że jest to jedna z lepszych pozycji książkowych, jakie miałam w ostatnim czasie okazję przeczytać.

Jest grudzień, bohaterka pierwszego opowiadania przebywa na kwarantannie, gdyż po szalonej imprezie okazało się, że miała kontakt z osobą zarażoną. Jej jedynym kontaktem ze światem, poza najbliższą przyjaciółką jest policjant Sylwester, który to podczas służby sprawdza, czy na pewno tej kwarantanny przestrzega. Kobieta jest bardzo bezpośrednia i szybciej mówi niż myśli, co prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Kolejnymi bohaterami, których poznajemy są: perfekcjonistka Paulina, która zawsze ma uporządkowany każdy dzień, a przed świętami koniecznie dba o to, aby wszystko odbywało się zgodnie z planem. I nieważne że po raz kolejny dała się wmanewrować przez mamę w przygotowywanie wigilii na kilkanaście osób. Poznajemy też sympatycznego Kalifornijczyka Toma, który miał przyjechać do Polski na chwilę a zabawił trochę dłużej, gdyż pandemia i jemu pokrzyżowała plany. W kolejnej części dowiadujemy się jak to jest być eurosierotą i mieć na głowie cały dom mając zaledwie siedemnaście lat i po raz pierwszy się zakochując. Andrzej z kolei jest rozwiedzionym facetem w średnim wieku, który stracił pracę, ale próbuje zachować wysoki poziom życia inwestując w siebie i szukając nowego miejsca zatrudnienia. Przy okazji jest również ojcem młodego artysty, którego zamiłowaniem jest malowanie murali na budynkach, z konkretnym przesłaniem, i to jego poznajemy później, po czym dowiadujemy się, że to ON jest pierwszą miłością Naty.

Całą książkę kończy oczywiście Slwester, który swoją opowieścią ładnie domyka ten krąg powiązań i dostarcza chwili wzruszeń.

O czym jest ta książka? Z pewnością o uczuciach, o problemach, o wychodzeniu ze swojej strefy komfortu, o różnorodnym spojrzeniu ludzi na te same sprawy. Zmusza do zatrzymania się na chwilę i przemyślenia wielu kwestii też w naszym życiu.

Dla mnie jednak to po prostu zbiór przyjemnych w odbiorze opowiadań, które niby się łączą, ale mimo wszystko według mnie brakuje im większej przenikliwości i spójności.

Zdecydowanie na plus dla autorki, że umieściła historie w aktualnym pandemicznym czasie, dzięki czemu mogliśmy bardziej podpasować ją do obowiązujących realiów.

Sama pozycja jest dość krótka, dlatego szybko się ją czytało. Bardziej jednak przypominała pamiętniki poszczególnych osób niż powieść.

Powieść "Dorzuć mnie do prezentu" jest zbiorem luźno powiązanych ze sobą opowiadań, których punktami stycznymi są poszczególni bohaterowie.

"Szary zeszyt"

Maja, główna narratorka, przechodzi właśnie kwarantannę i czuje się coraz bardziej samotna. Z nudów zaczyna prowadzić coś na kształt pamiętnika, który nieodparcie kojarzy mi się z Bridget Jones, co uważam za najwyższą rekomendację.

„Kiedy myślisz, że jesteś pępkiem świata, może się okazać, że to dziura w [motyla nóżka]”.

"Warkoczyki"

Paulina funkcjonuje jako wieczna narzeczona Bartka faceta, który w ogóle do niej nie pasuje. To też szefowa Mai z pierwszej historyjki. Żyje według ściśle określonego planu, a gdy coś nie idzie zgodnie z nim, czuje się sfrustrowana a przecież „czasem wystarczy poluzować warkoczyki” 😉

"Braveheart"

Tom to Amerykanin, pracujący w polskiej firmie wraz z Mają i Pauliną, w tej drugiej skrycie się podkochuje czy odważy się wyznać swoje uczucia?

„Be BRAVE, open your HEART”.

"Frank"

W 2015 roku frank szwajcarski spowodował duże zamieszanie w wielu rodzinach, a Natalia i jej rodzeństwo stali się euro sierotami, gdy ich rodzice zmuszeni zostali do pracy za granicą, by utrzymać się na powierzchni.

"Jesteś zwycięzcą"

Andrzej, to brat Pauliny, chwilowo bezrobotny, rozwodnik. Gdyby tego było mało, w wigilię odbiera swego nastoletniego syna Borysa z komisariatu.

„KIM JESTEŚ? JESTEŚ ZWYCIĘZCĄ?”

"Pablo"

To przydomek Borysa, który przewinął się już przez poprzednie opowiadania. To utalentowany autor murali okraszonych błyskotliwymi tekstami.

"Sylwester"

To policjant, służbista, który patronuje ulice i sprawdza, czy obywatele przestrzegają kwarantanny. Jedną z nich jest Maja z pierwszej opowieści.

"Zainteresowanie i troska o drugą osobę bywają najlepszym afrodyzjakiem".

Wszystkie cytaty pochodzą z murali, na które natknęli się nasi bohaterowie w przełomowych dla nich momentach, to właśnie one staną się drogowskazami do zmian na lepsze.

Owszem jest lekko i zabawnie, ale też inteligentnie czyli wszystko, co potrzeba do dobrej rozrywki. Powiem Wam, że ta pozycja jest dla mnie totalnym, oczywiście pozytywnym, zaskoczeniem.

Polecam, nie tylko na święta.

"Dorzuć mnie do prezentu" to 7 opowiadań, a w zasadzie jest to 7 świątecznych historii z covidem w tle.

Bardzo podoba mi się humor i piórko autorki, książkę czyta się lekko, przyjemnie i niejednokrotnie uśmiechałam się pod nosem.

Ponadto każdy z bohaterów kolejnego opowiadania jest sprytnie wplatany w poprzednie, a pierwsze z ostatnim cudownie się łączą i spajając całość.

Niestety ale pomimo tego, że to serio fajne historie to ja po raz kolejny przekonałam się, że to nie są książki dla mnie.

Za każdym razem kiedy wkręciłam się w fabułę, zaczęłam przyzwyczajać do bohaterów musiałam się z nimi żegnać i poznawać nowych 😢.

Podsumowując "Dorzuć mnie do prezentu" polecam czytelnikom, którym taka forma jaką są opowiadania nie przeszkadza, ponieważ to fajnie napisane historie o tym co w zasadzie dookoła nas.

Autor: Agnieszka Błażyńska

Tytuł: Dorzuć mnie do prezentu

Dobre uczynki mają to do siebie, że im więcej ich robisz, tym szerzej się rozprzestrzeniają. Zbliżają się święta, ale nikt nie myśli o światełkach, prezentach i pierniczkach, gdy epidemia wywróciła życie do góry nogami. Maja utknęła na kwarantannie, a jedyną osobą, do której może się odezwać przez drzwi, jest aspirant Sylwester. Andrzej próbuje zdobyć pracę marzeń, ale w międzyczasie oblewa egzamin na bycie ojcem. Perfekcjonistka Paulina nigdy nie pozwala sobie na słabości, przez co zapomniała, że najmilszych niespodzianek nie da się kontrolować… Losy przypadkowych osób splatają się w opowieść o tym, że nawet jeżeli los nam nie sprzyja, zawsze trzeba mieć nadzieje. Jeden drobny gest może wywołać lawinę cudów, szczególnie w czasie, gdy chcemy się dzielić tym, co najlepsze – sercem. Jest to świetna lektura na jeden wieczór. Bardzo mi się spodobała. Czuć w książce magię świąt, więc jest to plus. Pierwszy raz spotkałam się z twórczością autorki, ale nie będzie to ostatni. Historia do mnie przemawia , chociaż momentami zaczęłam się gubić. Jeden bohater mnie denerwował, ale nie zdradzę nic, ponieważ jak przeczytacie to się dowiecie. Okładka jest piękna i już sama ona wprowadza nas w klimat świąteczny. Dzięki niej możemy się odstresować. Ocena 9/10

Lubię w czasie przedświątecznym zaczytywać się w książkach ze świętami w tle. Co roku takich książek powstaje wiele, niektóre zachwycają świątecznym klimatem, inne niekoniecznie. Okładka książki "Dorzuć mnie do prezentu" wygląda zachęcająco, przyciąga wzrok.

Maja zamiast szykować się do świąt, zastała zamknięta na kwarantannie. Samotnie siedzi w domu i wyczekuje wizyty pod oknem aspiranta Sylwestra. Andrzej ciągle poszukuje swojej wymarzonej pracy, a jego relacje z synem nie zawsze są idealne. Paulina przygotowuje wielką Wigilię u siebie w domu, a wszystko musi być jak zawsze perfekcyjne. Jest jeszcze Natalia, Borys i Tom, wszyscy tworzą swoje historie, które w tym świątecznym czasie się ze sobą przeplatają.

Książka nie jest gruba 200 stron, ale wciąga już od pierwszej kartki. Możemy utożsamiać się z bohaterami, są bardzo wyraziści i prawdziwi. Nie pozbawieni wad, a każda z postaci usiłuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, w której panuje wirus. W książce pokazana jest bardzo wyraźnie, samotność ludzi na kwarantannie, zwykła tęsknota za drugim człowiekiem, za normalnością. Z drugiej strony możemy śledzić pracę policjantów, którzy sprawdzają, czy ludzie tej kwarantanny przestrzegają.

Możemy również przeczytać o problemie dzieci, których rodzice nie mogli wrócić z pracy w Hiszpanii, ponieważ wszystko zostało zablokowane przez pandemie. Widzimy jak życie bohaterów książki zmieniło się przez wirusa. Dlatego ta książka idealnie pasuje do naszych czasów. Doskonale możemy zrozumieć ludzi opisanych w książce, bo niektórzy z nas musieli borykać się z podobnymi problemami.

Historie opisane w książce są zabawne, ale też i smutne, różne losy, różni bohaterowie z różnymi problemami, a wszystkie kończą się na Wigilii.

Po przeczytaniu książki żałowałam, że jest ona taka krótka. Mogłabym ją czytać jeszcze długo, w niektórych miejscach nie można było powstrzymać się od śmiechu. Świetnie napisana, zabawna, ale też dająca do myślenia. Bardzo kojarzyła mi się z filmami Listy do M. I fajnie byłoby, gdyby kiedyś została sfilmowana, gotowy scenariusz do super świątecznego filmu. Bardzo polecam:))))

"Dorzuć mnie do prezentu" to 7 opowiadań, a w zasadzie jest to 7 świątecznych historii z covidem w tle.

Bardzo podoba mi się humor i piórko autorki, książkę czyta się lekko, przyjemnie i niejednokrotnie uśmiechałam się pod nosem.

Ponadto każdy z bohaterów kolejnego opowiadania jest sprytnie wplatany w poprzednie, a pierwsze z ostatnim cudownie się łączą i spajając całość.

Niestety ale pomimo tego, że to serio fajne historie to ja po raz kolejny przekonałam się, że to nie są książki dla mnie.

Za każdym razem kiedy wkręciłam się w fabułę, zaczęłam przyzwyczajać do bohaterów musiałam się z nimi żegnać i poznawać nowych 😢.

Podsumowując "Dorzuć mnie do prezentu" polecam czytelnikom, którym taka forma jaką są opowiadania nie przeszkadza, ponieważ to fajnie napisane historie o tym co w zasadzie dookoła nas.

Napiszę Wam kilka słów o książce Agnieszki Błażyńskiej "Dorzuć mnie do prezentu" wydawnictwa Wielka Litera (bardzo dziękuję za egzemplarz recenzyjny).

"...im więcej czynisz dobra, tym bardziej ono się rozprzestrzenia..." ❤❤❤

Najpierw wspomnę o okładce, która bardzo mnie urzekła! Ta kokarda pięknie komponuje się z tytułem 😁

Jeżeli zaś chodzi o ośrodek... znajdziemy w nim siedem krótkich historii.

W każdej życie bohaterów zostało wywrócone do góry nogami przez koronawirusa przez co nikt z nich nie myślał o kupowaniu prezentów czy spędzaniu razem świat...

Czytając te opowiadania można się zatrzymać na chwilę i pomyśleć, ponieważ żyjemy w takich czasach gdzie pewnie niektórzy będą zmuszeni do spędzenia świąt w izolacji z dala od rodziny:(

Ciężki okres nam się trafił, ale mam nadzieję, że wszyscy będziecie zdrowi i święta miną Wam bez koronawirusa!

Najbardziej urzekła mnie historia "Szary zeszyt", która prowadzona jest w formie pamiętnika. Główna bohaterka Maja ma izolacje i zapisuje wszystko co się z nią dzieje - "dzień po dniu". Podczas kwarantanny odwiedza ją miły pan policjant - oczywiście pod oknem🙈 Czy kwarantanna zbliży ich do siebie?

A druga historia pt. "Sylwester" była pisana oczami policjanta 😁 czyli poznajemy historię Mai oczami Sylwestra😁 Jakoś najbardziej mi sie one spodobały!

Myślę, że warto sięgnąć po tę książkę:)

Właśnie skończyłam książkę "Dorzuć mnie do prezentu" pani Agnieszki Błażyńskiej. Jest to książka na czasie, ponieważ poruszony jest tu temat koronowirusa, kwarantanny, maseczek. To nasza obena rzeczywistość, więc wiadomo, że temat jest również obecny w książkach.

"Im więcej czynisz dobra, tym bardziej ono się rozprzestrzenia".

Poznajemy Maję, która przebywa na kwarantannie; Sylwestra, który jest policjantem i sprawdza czy Maja wywiązuje się z obowiązku kwarantanny; Paulinę, która jest perfekcjonistką w tym co robi; jej brata Andrzeja, który szuka swojej drogi; jego syna Borysa, który jest bardzo dojrzały jak na swój wiek; oraz Natalię, nastolatkę, która opiekuje się swoim młodszym rodzeństwem.

Losy bohaterów przeplatają się ze sobą i wyniknie z tego bardzo ciekawa historia.

Książka nie jest obszerna, ma tylko 203 strony. Czyta się szybko i przyjemnie. Jest to idealna lektura na okres przedświąteczny oraz w sam raz na obecne czasy.

Ja swój egzemplarz zdobyłam dzięki punktom w serwisie czytam pierwszy.

"Dorzuć mnie do prezentu" to wspaniała świąteczna antologia, napisana przez jedną autorkę. Osobiście nie spotkałam się nigdy z takim zabiegiem, ale jestem pod wrażeniem tym, jak autorka poradziła sobie z takim wyzwaniem. Każde opowiadanie jest inne, ale wszystkie wydarzenia dzieją się w tym samym czasie. Poznajemy w niej siedmioro bohaterów, a każdy z nich żyje problemami, z którymi na co dzień sami się borykamy. Poruszany jest trudny, a zarazem bardzo aktualny temat Koronawirusa, który doprowadził do izolacji i życia w odosobnieniu. Wielu ludzi zostało skazanych na samotność, z którą bardzo często sobie nie radzą. Autorka umiejętnie opisała te trudne tematy, bez zbędnego koloryzowania. Co więcej, wplotła w te opowiadania sporą dawkę humoru i miłości, tak bardzo potrzebnej w tym trudnym dla wszystkich czasie. Od pierwszej historii autorka skonstruowała genialną fabułę, która zatacza swój krąg przy ostatnim rozdziale. Z zapartym tchem czytałam poszczególne rozdziały. Myślę, że ta książka to idealny świąteczny prezent dla bliskiej osoby. Ja jestem nią oczarowana i z pewnością jeszcze nie raz do niej wrócę.

Na rynku wydawniczym pojawia się coraz więcej powieści związanych z obecnie panującą epidemią koronawirusa. Do Autorów piszących o tym strasznym wirusie dołączyła również pani Agnieszka, ale poszła o krok dalej i swą powieść umieściła w okresie nadchodzącego Bożego Narodzenia.

"Dorzuć mnie do prezentu" to siedem historii, które splatają się w jedną opowieść, pokazującą jak wiele jeden człowiek może znieść, jak długo postępować pod dyktando innych, jak walczyć o siebie i nie stracić nadziei.

Przychodzi jednak taki moment, że nawet najtwardszy i największy fajter musi czasami odpuścić, zwolnić tempo i przyjąć do wiadomości, że i ON czasami potrzebuje pomocy lub chwili wytchnienia.

Wbrew pozorom jest to optymistyczna historia, niosąca w sobie sporą dawkę humoru, ale i pozytywnego wzruszenia... wiele łez popłynęło.

W moim przypadku "Warkoczyki" i "Frank" doprowadziły mnie do emocjonalnej ruiny. Te dwie historie stały się najbliższe mojemu sercu, wywołały najwięcej emocji, zmusiły do refleksji i zastanowienia się nad tym czy oby nie jestem taka sama jak Paulina i Natalka- dwie niezwykle silne kobiety, którym trudno uwierzyć w to, że nic się nie stanie gdy pójdzie się na pewne kompromisy.

Książkę czyta się niezwykle szybko, bo naprawdę wciąga i świetnie buduje napięcie. Bardzo byłam ciekawa powiązań między poszczególnymi postaciami- niektóre z nich okazały się bardzo zaskakujące.

Bohaterowie są świetni, w większości bardzo sympatyczni (no dobra jedna osoba nie).

Autorka doskonale opisuje ich emocje, obawy lęki i radości. Łatwo z tymi postaciami się utożsamić i przeżywać ich emocje i rozterki związane z obecną sytuacją epidemiologiczną.

Na uznanie zasługuje okładka. Jest piękna i bardzo klimatyczna. Nie sposób nie zwrócić na nią uwagi.

Książka jest ogólnie bardzo ładnie i estetycznie wydana. W moim odczuciu może zostać wspaniałym prezentem dla najbliższych.

Czy polecam?

Zdecydowanie tak. Choć w tle czai się wirus, jest niezwykle ciepła i zmuszająca do refleksji opowieść o tym, że warto otworzyć serce na drugiego człowieka. Ne tylko w zbliżającym się czasie Bożego Narodzenia.

POLECAM...

"Dorzuć mnie do prezentu" to zbiór opowiadań rozgrywających się w okresie świątecznym. Szczególnym, bo naznaczonym skutkami panującej na całym świecie epidemii. W każdej z historii pojawiają się inni bohaterowie, którzy przeżywają większe lub mniejsze rozterki. Okazuje się, że wszyscy oni są ze sobą w jakiś sposób powiązani. Jedni bliżej, inni dalej, niemniej ich drogi przeplatają się. Święta Bożego Narodzenia to szczególny czas, kiedy powinno się zwolnić tempo, spędzić czas z rodziną i na chwilę zapomnieć o codziennych obowiązkach. Nasi bohaterowie podczas tych świąt odkryją, czego brakuje w ich życiu, spotkają kogoś, kto stanie się dla nich szczególnie ważny, zmierzą się ze skutkami swoich decyzji i zrozumieją, że czasami warto zrezygnować z bycia perfekcyjnym na rzecz własnego szczęścia.

Te krótkie opowieści napawają optymizmem i pokazują, że życie w czasach pandemii bynajmniej nie osłabia więzi międzyludzkich, a wręcz je umacnia. Teraz o wiele częściej mamy sposobność ku temu, by okazać innym bezinteresowną pomoc - na przykład robiąc zakupy osobom uziemionym na kwarantannie. I choć pisanie covidowej powieści jest dość ryzykownym posunięciem, bo sytuacja jest bardzo dynamiczna, a czas od napisania książki do jej wydania dość długi i wiele może się zmienić, to jednak muszę przyznać, że tutaj nie przeszkadzały mi nawet nieścisłości, które się pojawiły (jak choćby to, że w książce dzieci i młodzież od września do samych świąt uczą się stacjonarnie w szkołach).

Powieść oceniam bardzo pozytywnie. To sympatyczna, krótka (licząca zaledwie 200 stron) lektura, która pozwoli się zrelaksować, wprowadzić w świąteczny nastrój, a co najważniejsze - pokaże, że to, w jaki sposób spędzimy nadchodzące dni zależy tylko od nas. Nie musimy być perfekcyjni, aby nasze święta były piękne. Bądźmy sobą i cieszmy się z drobnych podarunków, jakie daje nam los.

To niesamowite, w jak ciekawy i przebiegły sposób autorka połączyła ze sobą losy przypadkowych osób. Ich historie wydają się oddzielne, ale niepostrzeżenie odnajdujemy w nich wspólny mianownik.

Bardzo dobrze zbudowani bohaterowie, są realni, wręcz namacalni. Aż trochę się przestraszyłam, bo jedna z bohaterek, tak bardzo przypomniała mnie samą. Niebywałą zdolność obrazowego pisania posiada Agnieszka Błażyńska i tworzy historie, które czyta się jednym tchem. Zaskakuje ogromne bogactwo słów, pięknie przeplatanych dobrym dowcipem i inteligentną ironią. To wszystko powoduje, że płynie się z każdą koleją stroną z uśmiechem na twarzy w klimacie świątecznych emocji.

Poznamy wpływ otaczających nas ludzi na nasze życie i na odwrót, my też możemy wpłynąć na czyjś los. Wystarczy czasem drobny gest, przyjacielski ton, wyciągnięta ręka lub mała przysługa, by uszczęśliwić zupełnie obcą nam osobę. Dla nas drobiazg, a dla niej ogromna pomoc w ten świąteczny czas, w który szczególnie odczujemy moc życzliwości.

Okładka przepięknie się prezentuje, a na skrzydełkach można znaleźć informacje o autorce okraszone jej szczerym uśmiechem, który towarzyszy nam przy czytaniu cały czas.

To powieść, która dostarczy sporo dobrego humoru i ogromnej dawki optymizmu. Bohaterowie zaskoczą nas, a ich życie w okresie świąt może niejednokrotnie być odzwierciedleniem naszego. Jestem pod ogromnym wrażeniem całej powieści i chętnie poznałabym dalsze losy bohaterów. Czułam niedosyty i chciałam więcej, bo szczerze odpoczywałam, a czytanie sprawiało mi ogromną przyjemność.

„Dorzuć mnie do prezentu” zasługuje na to, by ofiarować ją najbliższym. Dużo uśmiechu oraz odrobina refleksji w ten świąteczny czas zostanie nam zagwarantowana.

Nie wiem, kiedy autorka pisała powieść, ale częściowo przewidziała rzeczywistość. Akcję swojej książki umieściła w grudniu 2020 r. Świat i Polska wciąż zmagają się z epidemią Covid 19, a koronawirus stał się cichym bohaterem powieści. To ON miesza w życiu niektórych bohaterów.

Siedem rozdziałów to siedem opowiadań luźno ze sobą splecionych, a każde z nich jest poświęcone innej osobie. Bohaterowie ze swojego punktu widzenia opowiadają o radzeniu sobie z sytuacją. Autorka przedstawia ich losy na tle pandemii, w trakcie świątecznych przygotowań i Wigilii. Dokładnie nie przewidziała, jak będzie wyglądać Wigilia w czasie pandemii, ale dobrze oddała realia, nastroje ludzi, ich codzienne problemy i zagmatwane relacje z bliskimi. W powieści czuć święta – zapachy potraw, szelest opakowań prezentów, cieszy widok ubranej choinki. Pojęcie „żywa choinka” w tej powieści nabrało innego wydźwięku. Jest klimatycznie i pandemicznie w wersji light.

Książka jest niepozorna, a opowiadania krótkie, przez co czuję niedosyt. Brakuje zakończenia. Mam wrażenie, jakby akcja wszystkich opowiadań oprócz jednego została gwałtownie zatrzymana w czasie i urwana. Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów. Z niektórymi bardzo się zżyłam, inni nieco mnie irytowali. Spostrzeżenia Amerykanów na temat Polaków i Polski, samoobsługowe dzieci, murale na blokach, rozwijanie talentu, odpowiedzialność za siebie i innych, działanie służby zdrowia w czasie pandemii to niektóre z poruszanych tematów. Całość napisana lekkim stylem, opleciona „koronką”.

„Dorzuć mnie do prezentu” to książka na jedno popołudnie, która częściowo przygotuje nas na święta z koronawirusem, ale i uświadomi, że Boże Narodzenie należy celebrować i doceniać obecność bliźniego, bo sam nie znaczy samotny. Pokazuje, co jest w życiu naprawdę ważne. Czasem niewiele trzeba, by coś zmienić. Mały gest czyni cuda, a i warkoczyki trzeba niekiedy poluzować… Książka dla każdego na ten niełatwy czas.

„Dorzuć mnie do prezentu” Agnieszka Błażyńska.

„Dorzuć mnie do prezentu” to antologia 7 opowiadań, które ściśle łączą się ze sobą nie tylko motywem przewodnim jakim są święta. Bohaterów tej powieści łączą więzy rodzinne, a także kwestie zawodowe i nie tylko. Agnieszka Błażyńska z niezwykłą skrupulatnością zadbała o czytelnika tworząc magię świąt, a także wplotła realne wydarzenia z naszego obecnego życia.  Czy Wigilia Bożego Narodzenia w obliczu kwarantanny może być czasem refleksji i zadumy nad własnym życiem? Czy w ferworze świątecznych obowiązków można przewartościować swoje życie? Autorka na 203 stronach zawarła życie, które namacalnie może dotknąć każdego z nas. Problemy rodzinne, rozłąka z najbliższymi w celu pracy zarobkowej czy relacje z dorastającymi dziećmi, w których w tym wieku drzemie bunt i potrzeba zrozumienia. A to wszystko wplecione w realia doby koronawirusa. Jednych zbliża do siebie, a innych oddala zmuszając do podejmowania nie łatwych decyzji. Wzruszająca, pełna czułości, mądrości a także refleksji nad życiem. Nasze życie to nie tylko potyczki, wzloty, upadki. Ta powieść otuliła mnie również niesamowitym poczuciem humoru, który rozświetlał ten ciężki czas Bożonarodzeniowy, głównym bohaterom. Polecam z całego serca tę książkę. Kwintesencja życia, obok której nie można przejść obojętnie.

Seria opowieści, które są poniekąd ze sobą połączone i są poniekąd na czasie. Dlaczego ?

Agnieszka Błażyńska otwiera swoje opowiadania opowieścią o…kwarantannie. Czyli coś co nie jest zmyślone, ale prawdziwe i aktualne a zarazem bardzo pomysłowe. Bo można zauroczyć się kimś, kogo słyszymy tylko w słuchawce w telefonie i widzimy z 8 piętra ? Czy pan policjant może zawrócić nam w głowie ? Co ciekawe historię oczami bohaterki rozpoczyna te opowieści, a opowieść widziana oczami policjanta, zamyka. Do tej historii nawiązuję, bo ona najbardziej przypadła mi do gustu i zauroczyła już nawet z opisu. Ciekawie by było przeczytać pełną historię ich dalszych przygód.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, która pisze przyjemnym językiem, prostym, ale też niczym szczególnie się nie wyróżniającym. Historie były przyjemne, ale oprócz wskazanej przeze mnie powyżej, nie zapadną mi jakoś szczególnie w pamięć. Okładka też mam wrażenie, wygląda jakby była kadrem z jakiegoś filmu.

Opowiadań mamy już wiele, szczególnie w tym czasie mamy tyle tych zbiorów, że każdy znajdzie na pewno coś dla siebie. Jednak z tak wielu książek, ta jakoś szczególnie nie utkwi w mojej pamięci. Jako że spędzam z książkami wieczory zdecydowanie wiem, że tej książki raczej nie dorzuciłabym do prezentu dla mamy, przyjaciółki czy babci, bo jest średnia.

Unikacie pozycji z covidem, czy wręcz przeciwnie jesteście ich ciekawi? Ta książka, to dowód na to, że nie musimy bać się pandemii w książkach, jeśli tylko autor odpowiednio zadba o brak przesytu.

Nie będę zdradzać fabuły, ale zacznę od samej formy książki. Mamy wiele rozdziałów, a każdy z nich to kolejny bohater opowiadania. Autorka przedstawia nam dokładnie każdą z postaci i muszę przyznać, że był to bardzo fajny zabieg. Rozdziały są krótkie, więc nie czułam się w żaden sposób znudzona. Mimo tej krótkiej formy zdążyłam się także związać z każdym z nich. Agnieszka Błażyński przedstawiła nam wiele ludzkich, realnych problemów, z którymi każdy z bohaterów radzi sobie na swój własny sposób. Nie mogę zapomnieć także o klimacie świąt, który tutaj jest bardzo wyczuwalny.

Czytało się bardzo szybko i bardzo przyjemnie. Wciągnęłam się niesamowicie, doszłam do końca i spotkało mnie ogromne rozczarowanie. Ta książka nie ma zakończenia. Niby jest jako takie na końcu każdego rozdziału, ale nie gasi to mojej ciekawości. Mam poczucie, jakbym porzuciła książkę po około 3/4 całości. Liczyłam na to, że poszczególne postacie spotkają się w jakiś zadziwiający sposób na samym końcu. Podejrzewam, że taki mógł być również zamysł autorki, aby zatrzymać te chwile w umyśle czytelnika, co będzie skłaniać do refleksji. Nie mam jednak pewności, czy taka forma w przypadku tematyki świątecznej jest odpowiednia. Jeśli wam to nie przeszkadza, to muszę mimo to przyznać, że te 200 stron czytało się naprawdę bardzo dobrze.

Dziękuję @wielkalitera za egzemplarz.

Książka Agnieszki Błażyńskiej ,,Dorzuć mnie do prezentu", to zbiór opowiadań, przy których spędziłam miło czas.

Kilka obcych sobie osób łączy to, co dzieję się nie tylko w naszym kraju, ale na całym świecie. Pandemia, covid, kwarantanna, to jest nasza teraźniejszość, nasza smutna rzeczywistość. Zmagamy się z tym od dłuższego czasu i wyczekujemy dnia, w którym to się skończy. Kiedy będziemy mogli wrócić do normalności. Jest coś jeszcze, co łączy nas z bohaterami książki. Są to Święta Bożego Narodzenia. Tak jak tych kilka osób, tak i my przygotowujemy się do świąt. Najważniejsze jest jednak to, czy będzie nam dane spędzić ten najpiękniejszy okres w roku z bliskimi, którzy są w innym mieście lub kraju. Czy wirus pozwoli nam zobaczyć się z rodzicami. Czy tak jak Majka, przez kwarantannę i covid zostaniemy w domu zupełnie sami, a naszym jedynym towarzystwem będzie przyjaciółka, zostawiająca pod naszymi drzwiami jedzenie, albo policjant pełniący akurat służbę.

Autorka dała nam książkę z pięknymi przesłaniem. Pierwsze, to abyśmy pamiętali, że sam nie znaczy samotny. A drugie to, to że nie ważne jak, ale z kim spędzimy święta. I pamiętajmy, że nawet najmniejsze gesty płynące prosto z serca mogą wywołać uśmiech na twarzy drugiego człowieka

Polecam każdemu przeczytać tę książkę. Może komuś pomoże ona spojrzeć na wiele spraw zupełnie inaczej.

RECENZJA

Dorzuć mnie do prezentu – Agnieszka Błażyńska

W tym roku święta Bożego Narodzenia nie wątpliwie będą inne. Sytuacja jaka dzieje się na świecie nie pozwoli nam na wspólne spędzenie i świętowanie. Jednak, czy w życiu najważniejsze są ozdoby i prezenty? Czy spędzanie Wigilii w gronie rodziny, która przez cały rok jest dla nas jak obca uszczęśliwia nas? Spędzanie świąt samotnie, zamknięci w czterech ścianach jest przygnębiające i smutne.

Jednak te święta mogą nas odmienić. Pokazać, co tak naprawdę w życiu jest ważne. Otworzyć nas na szczera rozmowę, na zmianę w naszym postępowaniu i decyzjach.

Historie bohaterów splatają się ze sobą i pokazują, że nawet jeżeli los nam nie sprzyja, zawsze trzeba mieć nadzieję! Czasem jeden drobny gest może sprawić, że dzień stanie się lepszy, że się uśmiechniesz i poczujesz się szczęśliwie. To właśnie od takich małych rzeczy można wywołać lawinę cudów.

Siedem różnych osób, ich rozterki, problemy, które dla jednych będą błahe, a dla innych bardzo ważne. Życie czasem pokazuje, że wystarczy jeden krok, jedna odważna decyzja, aby coś zmienić, pokazać swoje uczucia i emocje. Nie jesteśmy w stanie zawsze być idealni – to maska, za którą się kryjemy, aby inni uwierzyli w naszą wyjątkowość. Jednak to nasze prawdziwe oblicze powinno określać nas samych.

„Dorzuć mnie do prezentu” to historia, którą każdy w dzisiejszych, zwariowanych czasach powinien przeczytać. Pokazuje jak okazanie szacunku i serca wpływa na nas i innych. I pokazuje jak przeciwstawić się sytuacji jaka dopadła cały świat – życie, które mamy od kilku miesięcy oraz zbliżające się święta. Będą inne, ale może okażą się przełomowe!?

@zaczytany_swiat_mamy

Bardzo miło czytało się tą pozycję, zwłaszcza że jest tak aktualna i na czasie.

Jest to zbiór opowiadań o świętach podczas 👑

Mamy tutaj 7 opowiadań, które wciągają czytelnika. Historie łączą się ze sobą tworząc spójną całość.

Sama książka jest dość cienka, bo ma tylko 203 strony. Jest pisana lekkim językiem. Idealnie sprawdzi się jako poprawiacz humoru w tych niepewnych czasach.

Agnieszka Błażyńska

"Dorzuć mnie do prezentu" 🎅👑🎁

Książka składa się z kilku opowiadań. Na początku mogłoby się wydawać, że bohaterowie i ich perypetie są odrębnymi historiami – nic mylnego. Każda z postaci w mniejszy lub większy sposób oddziałuje na życie drugiej. Wszystko dzieje się w około świątecznym klimacie. Może nie będę zdradzać Wam dokładnie co dzieje się w poszczególnych rozdziałach aby niczego nie zaspoilerować- książka ma zaledwie 208 stron, także wszystko dzieje się bardzo szybko.

Jest to powieść – przepowiednia… Nawiązuje do obecnej sytuacji pandemicznej na świecie. Wszystkie wydarzenia opisane są właśnie z perspektywy osób muszących sobie jakoś radzić z obecną sytuacją. Jedna z bohaterek jest na kwarantannie domowej, inni zaś nie mogą wrócić do domu z zagranicy jeszcze inni muszą podjąć naprawdę trudne decyzje, których nie musieliby podejmować gdyby nie (korona).

Jeszcze mamy listopad, a już wkrótce przyjdą święta. Po raz pierwszy to nie my będziemy bezpośrednio decydować w jaki sposób je spędzimy oraz z kim (może samotnie?), a zostanie nam to narzucone przez aktualną sytuację epidemiologiczną w kraju. Są to przerażające wizje lecz niestety bardzo możliwe.

Autorka wyszła naprzeciw obecnym potrzebom czytelnika. Bardzo Jej gratulują tego, że nie zatraciła w tym wszystkim świątecznego klimatu i pomimo wszystko książka jest lekka i przyjemna.

Polecam! Książka wciąga, bardzo przyjemna lektura. Szybko się czyta, książka ma zaledwie 208 stron.

Książka to zaledwie 200 stron ale jakże fajnych stron. Mamy tu historie 7 osób. Historia dzieje się w tym samym czasie. Książka podzielona na osobne historie. Każda ma swój urok. Dodatkowym atutem jest czas, że akcja rozgrywa się w okolicach grudnai ale tego roku. Motywem, który łączy także naszą siódemkę jest covid.

Maja, młoda dziewczyna, która zostaje uziemiona na kwarantannie. Choruje i jedynym miłym akcentem jest rozmowa ze sprawdzającym ja policjantem.

Paulina wyprawia wigilie dla rodziny. Ma być 16 osób i nie ma wsparcia u swojego narzeczonego. Pomaga jej kolega z kursu Tom.

Tom to młody mężczyzna. Amerykanin, który przyjechał to do pracy i zostaje z dala od rodziny. Na wigilię Paulina zaprasza go do siebie i historia ma swój dalszy ciąg.

Andrzej to brat Pauliny, który spóźnia się na wigilie do siostry przez syna...który trafił do aresztu.

Borys, to siedemnastolatek, który nie ma swojego miejsca. Po rozwodzie rodziców kursuje między matką a ojcem. Jego życie odmienia koleżanka z klasy.

Natalia 17-latka koleżanka Borysa. Sama musi być matka i ojcem dla 11 brata i 7-letniej siostry. Rodzice pracują za granicą. Dzięki Borysowi odnajduje radość na święta.

Na koniec historia Sylwestra. Policjanta, dla którego kontrolowanie Mai stało się nie tylko obowiazkiem ale także początkiem czegoś większego.

Każda historia ma swój sens i swój przekaz. Czyta się rewelacyjnie. Książka jest króciutka więc idealna na wieczór lub leniwe popołudnie. Jedne historie są ciut męczące bo zawierają głównie opsiy ale każda ma swój urok i przede wszystkim są pouczające. Osobiście pokochałam te dwie: Mai i Sylwestra. Chętnie bym poczytała ich historię w dłuższej wersji...

Nie spodziewałam się absolutnie, że w tej książce zostanie poruszony tak aktualny temat jak epidemia. Dodaje to realności tej powieści i takiego poczucia, że się jest tam, w środku z bohaterami niemal jakby stało się tuż obok nich. Jednocześnie to typowo obyczajowa książka, dzięki której można poczuć już święta. Także, jeśli jeszcze tego nie czujecie, nie planujecie, nie macie prezentów ani choinki nawet w planach, to polecam! Nastrójcie się na święta z tą cudowną książką!

Przyjemna i lekka lektura, wprowadzająca w magiczny okres świąteczny.

Wciągająca i ponadczasowa. - Teraz w okresie długich wieczorów sprawdza się w 100%.