Dom zbrodni

Klasyka kryminału broni się sama. Nawet, jak nie ma Poirota! Pięknie wydana seria.

Kolejna powieść Królowej Kryminałów. Kolejne zaskoczenie. Co tym razem wymyśliła Pani Agatha Christie? Zapraszam do „Domu Zbrodni”

Miłość młodej Angielki Sophie Leonides i jej rodaka Charlesa, która zrodziła się w czasie wojny, ma wkrótce wejść w nowy etap. Czas na wymarzonym ślub. Niestety małżeństwo stoi pod znakiem zapytania, a to za sprawą śmieci dziadka młodej dziewczyny, która okazuje się morderstwem.

Kto z licznej rodziny mógł być sprawcą?, kto zyskał na śmierci seniora rodu?- zadaje sobie pytanie Sophie. Kobieta nie chce ślubu, dopóki nie zostanie rozwiązana ponura zagadka. Wszyscy są podejrzani, aby pomóc swojej ukochanej, do śledztwa włącza się narzeczony.

Mimo że w tym tomie nie występuje ani Herkules Poirot, ani Panna Marple, nic nie ujmuje temu kryminałowi. Książkę czyta się bardzo dobrze. Ogromnym plusem tego kryminału jest interesująca fabuła, która rozrasta się w miarę poznawania nowych bohaterów. Rodzinna historia jest bardzo ciekawa i wciągająca. Do samego końca nie domyśliłam się, kto stoi za morderstwem. Zakończenie może być dla niektórych szokujące (dla mnie było)

Przed przeczytaniem książki, bardzo zaintrygowała mnie notatka od autorki na samym początku, Pisarka uznała bowiem, że „Dom zbrodni"to jedna z jej ulubionych książek. To stwierdzenie jeszcze bardziej zmotywowało mnie do przeczytania tego kryminału. Jak zwykle Agatha Christie nie zawiodła swoich wielbicieli (do których i ja się zaliczam). Byłam i jestem pod ogromnym wrażeniem jej talentu. Jej kryminały umiejętnie łączą się z wątkami społecznymi i obyczajowymi. Uważam, że miano Królowej Kryminałów idealnie pasuje do Pani Agathy. Młodzi autorzy powieści kryminalnych powinni się uczyć od Christie. To ona świetnie budowała napięcie i wprowadzała zwroty akcji. Często nie mogłam domyślić się, kto jest sprawcą. Serdecznie polecam „Dom Zbrodni” naprawdę, warto go przeczytać.

Uwielbiam Agathę Christie i z radością zasiadłam do lektury "Domu zbrodni", który nie miał prawa mnie zawieść czy rozczarować. Zamiast tego zaskoczyła i na długo pozostawiła w sporym zdumieniu. Całym sercem pokochałam postać Josephine, która miejscami bawiła mnie do łez swoim zachowaniem (czy wybuchy śmiechu są akceptowalne przy lekturze kryminału? Powinny być). Z powieści autorki to jedna z moich ulubionych, do których planuję często wracać. Podczas lektury towarzyszył mi dreszczyk emocji i sama chętnie podążałam za bohaterką i policją, by dowiedzieć się, kto powinien odpowiedzieć za to, co miało miejsce.

Uwielbiam kryminały, dlatego często sięgam po książki Agathy Christie, które należą do prawdziwej klasyki gatunku. I tym razem się nie zawiodłam. Jak zwykle otrzymałam misternie skonstruowaną intrygę i powieść obfitującą w nieoczekiwane zwroty akcji. Szczególnie polubiłam Josephine, choć nigdy nie przypuszczałabym, że zapałam taką sympatią do wścibskiej nastolatki! Od początku próbowałam się domyślić kto zamordował greckiego milionera, jednak muszę przyznać, że niestety nie udało mi się zdemaskować winnego zanim uczyniła to autorka. Podejrzanych było zbyt wielu! Znakomicie bawiłam się podczas czytania "Domu zbrodni".