"Człowiek w poszukiwaniu sensu" Viktora Emila Frankla to książka wyjątkowa. Można by powiedzieć, że jest to literatura psychiatryczna dla każdego. Dzieło Frankla porusza, zmusza do myślenia i daje nadzieję. Warto zapoznać się z tą pozycją.
Podtytuł książki brzmi: "Głos nadziei z otchłani Holokaustu". Pierwsza część utworu Frankla poświęcona jest opisowi przeżyć w obozie koncentracyjnym. Podczas II wojny światowej Frankl trzy lata spędził w obozach, był więźniem Dachau i Auschwitz. Doświadczył tego, że pobyt w obozie to brutalna walka o przetrwanie i to nie tylko z faszystowskimi władzami obozu, ale również ze współwięźniami.
Frankl twierdzi, że uratowało go głębokie zanurzenie się we własnym wnętrzu. To pomagało patrzeć na obozową rzeczywistość z dystansem. Frankl dostrzegł, że stan psychiczny człowieka jest skutkiem świadomie podjętych przez niego decyzji. Więzień, który tracił wiarę we własną przyszłość, był skazany na zagładę.
Niewątpliwie obozowe doświadczenia i przeżycia legły u podstaw stworzonej przez wiedeńskiego psychiatrę teorii, którą nazwał logoterapią. Nazwa pochodzi od greckiego słowa "logos", czyli "sens". Logoterapię traktuje się dziś jako alternatywę dla psychoanalizy Freuda. Jest ona skoncentrowana na przyszłości człowieka, na tym, do czego człowiek ma dążyć. Można powiedzieć, że to psychoterapia skoncentrowana na sensie życia. Frankl twierdzi, że nie ma dla człowieka większej motywującej siły niż dążenie do znalezienia w życiu sensu.
O autorze
Viktor E. Frankl był profesorem neurologii i psychiatrii Uniwersytetu Wiedeńskiego. Napisał 32 książki, które przetłumaczono na wiele języków.
