Bogate źródło informacji na temat wielkich epidemii europejskich. Pozycja dla osób ciekawych świata i pragnących poszerzyć swoją wiedzę na temat prawdziwej natury zarazy: "Czarna śmierć. Epidemie w Europie od starożytności do czasów współczesności".
"Czarna śmierć. Epidemie w Europie od starożytności do czasów współczesności" to książka popularnonaukowa, która jednak może konkurować z zapierającymi dech w piersiach powieściami grozy. W pierwszej jej części autorzy, historyk i biolog, podchodzą do tematu epidemii z historycznego punktu widzenia, przedstawiając rozwój poszczególnych chorób zakaźnych w Europie. Opisują więc epidemię dżumy, zwanej czarną śmiercią, w XIV wieku, która to z Sycylii przeniosła się na cały obszar basenu Morza Śródziemnego, a choć prawdopodobnie do Europy zawitała z Bliskiego Wschodu, to przypuszczalnie miejscem jej narodzin była Afryka.
Dokładny opis rozprzestrzeniania się epidemii w Europie, autorzy opierają na dostępnych cytatach z ksiąg parafialnych, listów czy kronik z tamtych czasów. Z podobnym pietyzmem podchodzą autorzy do kolejnych epidemii, które zalewały Europę w czasach późniejszych, aż do współczesności. Ich relacja godna jest dziennikarstwa śledczego i doskonale oddaje grozę opisywanych wydarzeń.
W drugiej części książki autorzy poddają opisane wcześniej epidemie dogłębnej analizie. Na podstawie danych historycznych określają czas od momentu zarażenia się chorobą do wystąpienia objawów. Obalają mit o chorobotwórczej roli szczura w przenoszeniu zarazy. Odnajdują podobne epidemie już w starożytności, sugerują możliwość powrotu czarnej śmierci w czasach współczesnych. Odwołują się też do obecnych zagrożeń, takich jak SARS, HIV, ebola czy grypa.
"Czarna śmierć. Epidemie w Europie od starożytności do czasów współczesności" to książka popularnonaukowa, która jednak może konkurować z zapierającymi dech w piersiach powieściami grozy. W pierwszej jej części autorzy, historyk i biolog, podchodzą do tematu epidemii z historycznego punktu widzenia, przedstawiając rozwój poszczególnych chorób zakaźnych w Europie. Opisują więc epidemię dżumy, zwanej czarną śmiercią, w XIV wieku, która to z Sycylii przeniosła się na cały obszar basenu Morza Śródziemnego, a choć prawdopodobnie do Europy zawitała z Bliskiego Wschodu, to przypuszczalnie miejscem jej narodzin była Afryka.
Dokładny opis rozprzestrzeniania się epidemii w Europie, autorzy opierają na dostępnych cytatach z ksiąg parafialnych, listów czy kronik z tamtych czasów. Z podobnym pietyzmem podchodzą autorzy do kolejnych epidemii, które zalewały Europę w czasach późniejszych, aż do współczesności. Ich relacja godna jest dziennikarstwa śledczego i doskonale oddaje grozę opisywanych wydarzeń.
W drugiej części książki autorzy poddają opisane wcześniej epidemie dogłębnej analizie. Na podstawie danych historycznych określają czas od momentu zarażenia się chorobą do wystąpienia objawów. Obalają mit o chorobotwórczej roli szczura w przenoszeniu zarazy. Odnajdują podobne epidemie już w starożytności, sugerują możliwość powrotu czarnej śmierci w czasach współczesnych. Odwołują się też do obecnych zagrożeń, takich jak SARS, HIV, ebola czy grypa.