Cudowne tu i teraz

Cudowne tu i teraz to przede wszystkim mega pozytywna książka z mega pozytywnym głównym bohaterem, którego nie da się nie polubić. Sutter Keely to równy gość. Zawsze wszystkim pomaga, nigdy nie krytykuje, tryska poczuciem humoru, jest czarujący, potrafi poprawić humor nawet w najgorszym momencie i rozkręcić nawet najnudniejszą imprezę. To nie tylko dobry materiał na kumpla, ale i chłopaka. A przynajmniej takie wrażenie sprawił na początku. Ciąg wydarzeń i kilka przypadków sprawia, że Sutter - dusza towarzystwa, trafia na Aimee - towarzyską porażkę. Fankę science-fiction, która uwielbia książki i komiksy, marzy o pracy w NASA i pisze własną książkę. Aimee jest całkiem inna niż wszystkie dziewczyny, które dotąd pojawiły się w życiu Suttera. I potrzebuje jego pomocy. Wspaniały i jedyny w swoim rodzaju Sutterman przybywa na ratunek! I nie, tu wcale nie chodzi o seks, czy miłość - Aimee musi zacząć żyć, mówić to co myśli i poznać, czym jest dobra zabawa.

,,Cieszę się każdym nowym dniem; jeśli ktoś tego nie potrafi, to równie dobrze może już teraz położyć się na wznak, skrzyżować ręce na piersi i podziwiać wzory na wieku trumny"

Cudowne tu i teraz porusza tematy okresu dojrzewania i wkraczania w dorosłość. Zahacza o miłość, przyjaźń i więzy rodzinne. Zdecydowanie mocną stroną powieści są wyraźnie nakreśleni bohaterowie. Pomimo tego, że mamy do czynienia z dosyć schematyczną fabułą: gwiazda i szara myszka, to powieść ta wcale nie należy do szablonowych. Spotykamy się tutaj z czymś innym, nowym, zaskakującym. Główny bohater jednocześnie pełniący rolę narratora to kolejny plus - choć muszę przyznać, że czasami miałam ochotę na niego nakrzyczeć, no bo to przecież facet. Spoglądanie na świat z jego perspektywy było niczym patrzenie przez różowe okulary. Sutter to chodzący optymizm! W Cudownym tu i teraz pojawiają się wątki, które choć nie są pozytywne nie wpływają negatywnie na powieść. Mam nadzieję, że rozumiecie o co mi chodzi. Dobra książka to nie taka, która od początku do końca wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika, prawda? I tak też jest w tym przypadku. Tu nie wszystko jest idealne, a teraz nie zawsze odbywa się w dobrym momencie. Kolejne strony powieści różnią się od początkowo perfekcyjnej opowieści. Co mnie najbardziej irytowało? A raczej kto? Cassidy, moi drodzy. Ta przemądrzała, zbyt pewna uczuć, które żywi do niej Sutter, małpa. Te jej złote rady, notoryczne wtrącanie się w związek Suttera i Aimee oraz świadome bądź nie wywyższanie się nad nią doprowadzało mnie do szału - zresztą tak samo jak samą Aimee.

Powieść Tima Tharpa jest idealną egzemplifikacją tego, że miłość zmienia - ale niekoniecznie na lepsze. Podczas lektury moje opinie na temat bohaterów ewoluowały. Początkowo Aimee mnie irytowała, jednak szybko dostrzegłam jej pozytywne strony oraz podobieństwo do mnie. Stałam po jej stronie, nawet pomimo tego, że historia była opowiadana z perspektywy Suttera. Może to kwestia żeńskiej solidarności? Aimee to przede wszystkim marzycielka. Jest nieśmiała, żyje w swoim świecie, z którego gwałtownie wyrywa ją ekscentryczny Sutter. Wraz z rozwojem fabuły można dostrzec, że Aimee traci swoją osobowość. Już nie jest taka jak wcześniej. Stała się tworem Suttera. Nowa Aimee to dziewczyna ulepiona przez dłonie jej chłopaka, którego tak bardzo chciała mieć przy sobie, że utraciła siebie. Jeżeli chodzi o odczucia względem Suttera są one zupełnie przeciwne - na początku go uwielbiałam (chłopak żyje wedle reguły tu i teraz - chyba każdy chciałby brać z życia garściami), później mój entuzjazm co do jego osoby stopniowo słabł, aż w końcu dotarł do punktu, w którym chciałam, by dał spokój Aimee a drugi tom (który zapewne nigdy nie powstanie, więc no) był pisany z jej perspektywy.

Historia nie należy do tych, w których obfitują nagłe i szalone zwroty akcji. Fabuła toczy się spokojnie, powoli. Zamierzałam sięgnąć po gorącą historię o miłości, a dostałam książkę, w której miłości jest zaledwie odrobinkę. Ale wiecie co? Jakoś wcale nie czuję się zawiedziona, czy oszukana. Zaskoczona na pewno. Cudowne tu i teraz to książka przede wszystkim o wchodzeniu w dorosłość, której się nie chce. Muszę przyznać, że czytanie tej książki było naprawdę przyjemne. Przede wszystkim pióro Tharpa potrafił oddziaływać na emocje czytelnika. Śmiałam się, złościłam i smuciłam razem z bohaterami powieści. Czas poświęcony tej książce był z pewnością dobrym czasem.

W 2013 roku na ekrany kin trafiła ekranizacja powieści pod takim samym tytułem (Cudowne tu i teraz, The Spectacular Now). W rolę Suttera wcielił się nagrodzony Miles Teller (m.in. Whiplash, Projekt X, Niezgodna, Fantastyczna Czwórka) oraz Shailene Woodley (m.in. Gwiazd Naszych Wina, Niezgodna, Spadkobiercy). Film w reżyserii Jamesa Ponsoldta. Film również mam za sobą.

więcej recenzji na: ksiazkowa-[Adres usunięty]

Cudowne tu i teraz autorstwa Tima Tharpa ukazało się w Polsce dzięki wydawnictwu Bukowy Las. Książka została wydana w 2015 roku w serii Myślnik.

Sutter jest w ostatniej klasie. Jego życie to jednak nie nauka, a imprezy. Lubi być w centrum uwagi. Pije alkohol, ale nie dlatego, że ma problem – przynajmniej tak twierdzi. Po prostu lubi, gdy szumi mu w głowie. Sutter nie chce iść na studia, jedyną jego ambicją jest praca w sklepie z męskimi ubraniami. Gdy rzuca go dziewczyna, wszystko się zmienia. Sutter wyrusza w miasto, ale po kilku kolejkach urywa mu się film. Budzi się na trawniku obcego domu, a nad sobą widzi dziewczynę. Na dodatek nie wie, gdzie jest jego samochód. Aimee pomaga mu odnaleźć auto, a chłopak z wdzięczności zaprasza ją na lunch w poniedziałek. Okazuje się, że nowa znajoma Suttera jest jego kompletnym przeciwieństwem – to spokojna dziewczyna, która pomaga mamie w pracy, nie chodzi na imprezy i nie ma zbyt wielu znajomych. Oprócz tego Aimee daje się poniżać najbliższej przyjaciółce i rodzinie. Sutter postanawia, że pokaże dziewczynie, że można żyć inaczej. Chce, by Aimee się wyluzowała, poznała inny styl życia.

Pierwszoosobowa narracja Suttera pozwala poznać jego życie dość dobrze. To chłopak, który ma problem z alkoholem, choć tego nie przyznaje. Nie ma ambicji życiowych, wystarczy mu to, co ma. Jedynym jego problemem jest brak kontaktu z ojcem... i zerwanie z dziewczyną. Chłopak postanawia jednak, że odzyska byłą, a przy okazji w międzyczasie „zbawi” Aimee. Jego luzackie podejście do życia możemy poznać dzięki przemyśleniom – nie lubi angażować się w związki, nie przeszkadzają mu problemy w szkole, lubi wagarować, ciągle jest podpity. Także jego wypowiedzi świadczą o tym, że ma dość luźne podejście do życia – jest nonszalancki, cieszy się z najmniejszych rzeczy i wyraża swój entuzjazm dość często.

Sutter to bohater, którego myślałam, że nie polubię. Myliłam się jednak – jest sympatyczny i bardzo prawdziwy. Mimo że to nastolatek, często zapominałam, że ma mniej niż 20 lat. Owszem, nie popierałam jego picia i podejścia do związków, ale też nie przeszkadzało mi to. Podejrzewam, że jest to zasługa narracji, która podchodziła do tych spraw naturalnie, bo była wypowiadana przez samego bohatera.

Aimee to inny przypadek. Nieco naiwna, nigdy niebędąca w związku, bez przyjaciół i powodzenia, od razu zaprzyjaźnia się z Sutterem. Nie robi mu wyrzutów, nawet gdy przez kilka dni unika jej jak ognia. Na dodatek jest bardzo otwarta i ufna. Nie boi się mówić wprost. Nie przeszkadza jej nawet, że Sutter będąc z nią w związku, nadal wzdycha do byłej. Aimee snuje plany na wspólną przyszłość i nie widzi tego, co inni – że chłopak może ją zawieść, bo nie umie się zaangażować i widzi jedynie czubek własnego nosa.

Opowieść jest dość dziwna. Znajdziemy w niej opis życia nastolatków. Co ciekawe, nie są to grzeczni uczniowie – piją, uprawiają seks, ciągle zmieniają partnerów, zdradzają się, palą, pochodzą z rozbitych rodzin. Nie są ani bogaci, ani biedni. To klasa średnia z (typowymi?) dla niej problemami. Nie brakuje tu uzależnień, rozwodów, ale też śmierci i kłamstw. Dlaczego napisałam, że opowieść jest dziwna? Właśnie dlatego – każdy z bohaterów był w coś zaplątany, nikt nie był kryształowy, a ich rodziny, przeszłość i zachowanie sprawiały, że miałam przez chwilę wrażenie, że każdy jest alkoholikiem i nie wierzy w miłość.

Najmocniejszym punktem powieści jest styl opowiadania. Podoba mi się to luzackie podejście. Oczywiście, nie jest to lekka opowieść o byciu młodym i życiu bez problemów. Poruszono tu kilka ważnych kwestii – chociażby problem rozbitej rodziny. Bohaterowie dojrzewają, podejmują pierwsze poważne decyzje, popełniają błędy, zmieniają się. Owszem, są młodzi i ciągle się zakochują, ale nie jest to tylko opowieść o nastolatkach. Pojawia się problem alkoholowy, relacje rodzinne, uzależnienia. To książka o życiu młodych ludzi w obecnych czasach.

Polecam tym, którzy szukają nieco cierpkiej historii o parze nastolatków, którzy zmieniają się pod swoim wpływem. To nie jest typowa historia miłosna, choć i tego uczucia tu nie brakuje.

Tytuł książki opisuje sposób w jaki żyje jego bohater. Liczy się tylko tu i teraz. Trudno określić w jaki sposób Sutter znalazł się na tej ścieżce, ale zapewne mają w tym udział trudne relacje z ojcem, którego praktycznie nie znał. Problemy w komunikacji ma również z matką. W powieści chodzi jednak o jego ewolucję, która przebiega pod wpływem zupełnie niespodziewanego - można by rzec - czynnika, którym jest nietypowa dziewczyna (kobieta). Sutter z typowym dla siebie podejściem stara się owinąć ją wokół palca i przygotować na dorosłe życie. Ale tymczasem to ON się czegoś uczy…

Bez dwóch zdań jest to inteligentna powieść napisana łatwym językiem. Podczas czytania niebezpiecznie wciąga. Postacie napisane są bardzo dobrze, a relacje między głównymi bohaterami wiarygodne. Zdecydowanie show kradnie Sutter. Jest ON postacią obok której nie można przejść obojętnie. Albo się go pokocha, albo znienawidzi. W miarę czytania postać Aimee również nabiera głębi i przeistacza się w pięknego łabędzia.

Autor przemycił w powieści typową dla dzisiejszej młodzieży prawdę - czyli wielkie wyzwanie, jakie jest dla beztroskich młodziaków wkroczenie w dorosłe życie. Młodzi ludzie u progu świata dorosłych odkrywają, że życie nie jest tak proste jakby to się wydawało. Mleko nie pochodzi z kartonów, a pieniądze nie wychodzą ze ściany. Teraz trzeba zakasać rękawy i wziąć się do roboty. Taką uniwersalną prawdę odkrywa również Sutter i stara się w tym odnaleźć.