Cuda za rogiem

Są powieści, które przyciągają nas do siebie samym opisem. Za tym opisem czai się jakaś magia. A wraz z magią pojawia się tajemnica, którą aż pragniemy poznać. Właśnie takie są „Cuda za rogiem”.

Jest to specyficzna literatura obyczajowa, z którą jeszcze nigdy nie miałam do czynienia. Napisana jest bardzo lekkim językiem, bo autor bardzo płynnie przechodzi z jednej historii do drugiej. Ale jej inność przejawia się przede wszystkim w opisach dotyczących kraju w którym się toczy - Japonii. Czyli zwyczaju, kulturze i wychowaniu, co było dla mnie nowością, niczym egzotyczny powiew świeżego powietrza. I ogromy plus tej książki. Byłam tak zafascynowana poznawaniem, każdej postaci, że nim się zorientowałam byłam już w połowie książki.

„Cuda za rogiem” to niezwykła powieść o bezinteresownej pomocy, poświęceniu, mądrości życiowej i dojrzewaniu do pewnych decyzji. Jest bardzo przyjemnie napisana. I chociaż łamiemy sobie trochę język na japońskich imionach i nazwiskach, a momentami powieść wyda się nam naciągana i mało wiarygodna… to nic, bo jej zakończenie jest tak zdumiewające, że aż wzruszające. Ta powieść otuliła mnie melancholijnym nastrojem, który po zakończeniu pozostawał na długo w głowie, a na jej wspomnienie budził dodatkowo uśmiech. To pozycja, którą wszystkim polecę, za jej klimat, spokój i dobro. Po jej skończeniu będziecie odczuwali potrzebę niesienia bezinteresownej pomocy. Idealna lektura na długie jesienne wieczory, z kubkiem herbaty i kocykiem. Dajcie się porwać magii tej powieści.

IG: @tina_booklover

"Polecamy sklep wielobranżowy, dzięki któremu rozwiążecie wszystkie wasze problemy. To sklep Namiya w naszym mieście. Jeśli w nocy wrzucisz list do otworu w rolecie, następnego dnia znajdziesz odpowiedź w skrzynce na mleko z tyłu sklepu."

Pewien staruszek, właściciel podupadającego sklepu wielobranżowego w małej japońskiej miejscowości, od czasu do czasu proszony był przez swoich klientów, a czasem bawiące się obok dzieci, o udzielenie rad. Były to błahe sprawy, typu co zrobić, by dostać ze szkolnego testu 100% punktów, wcale się do niego nie przygotowując. Pan Namiya jednak zawsze podchodził do rad poważnie. Nigdy nie zostawił człowieka bez odpowiedzi. Pewnego razu, tuż przed zamknięciem, do sklepu trafia tajemniczo podpisany list z prośbą o rozwiązanie trudnej sytuacji życiowej. Przejęty właściciel odpisuje, a także postanawia na stałe uruchomić kącik porad.

"Nieważne, czy to zaczepki, czy wygłupy. Wszyscy, którzy wrzucają list do mojego sklepu, są traktowani jednakowo: jako osoby, które mają problem. W ich sercu zagnieździło się zmartwienie. Zawsze przychodzą do skrzynki na mleko po odpowiedź. Chcą się koniecznie dowiedzieć, jaką radę ma dla nich staruszek Namiya. (...) Głowię się i piszę, dopóki starcza mi sił. Nie wolno ignorować próśb o pomoc."

Udzielanie porad staje się całym życiem właściciela sklepu. Jeszcze długo po jego zamknięciu, kącik wciąż funkcjonuje. W końcu staruszek umiera, lecz pamięć o nim wciąż żyje w ludziach, którym pomógł. W jego trzydziestą rocznicę śmierci, w dawnym sklepie wielobranżowym ukrywają się trzej złodzieje. Chcą w nim przeczekać noc, by rankiem wtopić się w tłum biegnących do pracy ludzi. Jednak nie zdołali przewidzieć tego, co ich czeka... Ta noc zmieni ich życie nie do opisania... Nie tylko ich życie...

"Cuda za rogiem" to wydawnicza nowość, która była potrzebna mojemu sercu. Lekka, nie wymagająca myślenia lektura, od której nie można się oderwać. Ciepła opowieść pełna magii, niespodziewanych zwrotów akcji, gdzie losy zupełnie różnych od siebie bohaterów, przeplatają się między sobą. Nic więcej Wam nie zdradzę... 😊

[Adres usunięty]

Ta książka najpierw zaintrygowała mnie piękną okładką. Stwierdziłam, że jeśli treść ma być tak samo piękna jak okładka, to po prostu muszę przeczytać tę książkę. I się nie zawiodłam. Dawno już nie czytałam książki, która wnosi tyle piękna, ciepła, magii i jest po prostu piękna - innymi słowami nie da się jej opisać. Przez tę książkę po prostu płynęłam, chłonęłam każde słowo. Ta książka jest zupełnie inna od książek jakie ostatnio czytałam i chyba w tym tkwi jej sukces.

To przepiękna opowieść o tym, jak jeden człowiek, może pomóc wielu innym, przy tym pomagając samemu sobie. Cuda się zdarzają i udowadnia nam to Pan Namiya. W swoim sklepie postanawia ON otworzyć kącik z poradami. Listy z prośbami o pomoc wrzucane są przez roletę do sklepu. Już dzień później każdy otrzymuje odpowiedź. Samotne dotąd życie staruszka nabiera sensu, bo pomaganie innym na nowo tchnęło w niego chęć do życia.

Książka jest napisana w taki sposób, że poznajemy problemy pytających, odpowiedzi Pana Namiya, a później spotykamy ludzi, którym niejako Pan Namiya odmienił życie. Takie poprowadzenie akcji czyni książkę szalenie ciekawą.

Musicie przeczytać tę książkę bo jej piękna nie da się opisać słowami. Trzeba to po prostu przeżyć. Jest to książka naprawdę dla każdego!

Lektury po jakie zdarza mi się sięgać cechuje duże zróżnicowanie. Jestem tym typem czytelnika, który jednego dnia zachwyca się prozą laureatki The Women’s Prize for Fiction, innym razem nie może oderwać wzroku od thrillera, a znowu później z rumieńcami na policzkach zaczytuje się w romansie. Wynika to z tego, że moje aktualne lektury często podyktowane są moim nastrojem, oczekiwaniom albo mają związek z sytuacją w jakiej się znajduję. A jeśli pod tym względem jesteśmy do siebie podobni, a Wy będziecie poszukiwać lektury, która może podnieść Was na duchu i zapewnić pewne poczucie komfortu, powieść Keigo Higashino „Cuda za rogiem” to doskonały wybór.

Trójka drobnych złodziejaszków - Shōta, Atsuya i Kōhei - trafiają do opuszczonego sklepu wielobranżowego przez przypadek, szukając kryjówki. Rabusie potrzebują tylko miejsca aby przeczekać kilka najbliższych godzin. Podczas gdy oni przeszukują budynek, ktoś wrzuca przez otwór w rolecie list - młoda kobieta zwraca się w nim do dawnego właściciela sklepu Yūji Namiya o poradę. Okazuje się, że opuszczony sklep przed latami był miejscem, w którym ludzie rozwiązywali swoje problemy. Listy z pytaniami wrzucali przez otwór w rolecie, a właściciel - pan Namiya podrzucał odpowiedzi do skrzynki z mlekiem by umożliwić wszystkim zachowanie anonimowości. Wszystko wskazuje na to, że list znaleziony przez trójkę rabusi pochodzi właśnie z przeszłości, kiedy dawny właściciel wciąż jeszcze prowadził swoją działalność.

„Cuda za rogiem” nie są klasyczną powieścią - w rzeczywistości to kilka pozornie odrębnych historii, które łączy motyw sklepu wielobranżowego pana Namiya i w których bohaterowie stają przed koniecznością podjęcia jakiejś trudnej, nierzadko kluczowej dla ich życia decyzji. Niektóre z tych opowieści sprawiają wrażenie fragmentarycznych, dlatego że poznajemy je jedynie na podstawie korespondencji wymienianej „za pośrednictwem sklepu”, inne mają znacznie szerzej nakreślone tło (można powiedzieć, że zostają przedstawione z perspektywy osoby zwracającej się o poradę). Bez względu jednak na formę Keigo Higashino zawsze umożliwia swoim czytelnikom poznanie odpowiedzi na nurtujące pytanie: jaki był finał tej konkretnej historii?

Odrębność poszczególnych części jest bowiem tylko pozorna. Wątki poruszane w różnych historiach przeplatają się ze sobą i powracają na dalszych kartach „Cudów za rogiem”. Opowieści jakie przedstawia Keigo Higashino sa odświeżająca różne - autor pisze o tym jak trudno czasami dokonać wyboru pomiędzy marzeniami a rozsądkiem; o tym jak ważne jest znalezienie w życiu jakiegoś celu; i o tym, że czasami już prosząc o radę tak naprawdę wiemy co zrobić, ale szukamy potwierdzenia na to czy jest to słuszna decyzja - równocześnie jednak jest ON w stanie w inteligentny i niewymuszony sposób spleść je w jedną całość.

„Cuda za rogiem” nie przykładają dużej wagi do wytłumaczenia wątku listów z przeszłości - nie szukają jakiś skomplikowanych, górnolotnych wyjaśnień. To historia skupiająca się na ludzkich emocjach, mocno osadzona w naszej rzeczywistości z pewnym „magicznym twistem”. O dziwo, początkowo nic jednak nie wskazywało, że niej wrażenia z lektury będą tak pozytywne. Pierwsza część „Cudów za rogiem” wypadła bowiem w moim odczuciu raczej niefortunnie. Fragment z perspektywy złodziei, w którym odkrywają sklep i pierwszy list, zdominowany został przez partie dialogowe u charakteryzuje go bardzo prosty język i pewna infantylność. Przez to wywołuje nieco mylne wrażenie o dalszej historii.

Powieść Keigo Higashino to historia, która doskonale sprawdzi się na każdy jesienny „smutek czy też smuteczek”. To taka opowieść, która wywołuje w człowieku poczucie komfortu, bo utwierdza go w przekonaniu, że nawet jeśli znajdujemy się w jakiejś trudnej sytuacji, zawsze jest jakieś rozwiązanie i droga ku lepszemu. I nawet jeśli momentami można mieć wrażenie, że pobrzmiewa tu pewna sztuczność i oderwanie od rzeczywistości, nie pojawia się ono na tyle często by traktować je w kategorii wad. Ja zdecydowanie polecam Wam lekturę.