Córka nieboszczyka. Siostry Raj. Tom 1

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Halina W. w dniu 2020-07-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Joanna Jodełka z wykształcenia historyk sztuki napisała kryminał „Córka nieboszczyka”, dziesiątą książkę w swojej karierze, będącą początkiem nowej serii kryminalnego cyklu, którego bohaterkami są przyrodnie siostry: konserwatorka dzieł sztuki Tycjana i charakteryzatorka teatralna Angelina, które różni dosłownie wszystko, są niczym ogień i woda. Nowy cykl jak zapewnia autorka, ma się składać z trzech części. Pierwsza to właśnie „Córka nieboszczyka”, druga to: Pamiętnik Karła, trzecia – Taniec śmierci. W każdej z nich siostry Raj spotykać będzie inna przygoda, inna dziedzina sztuki, inna epoka. Pomysł na pierwszą część zrodził się, kiedy autorka na informacje dotyczące masonerii trafiła przypadkiem w bibliotece, tak się zafascynowała tym tematem, że postanowiła wykorzystać to w swojej książce. Ta powieść w moim mniemaniu nie jest typowym kryminałem, ale lekką komedią kryminalną, którą z wielką przyjemnością przeczytałam w dwa letnie wieczory. Wysublimowany czarny humor z dużą dawką ironii i sarkazmu, to niewątpliwie największe atuty tej powieści. Sama akcja nie jest zbyt skomplikowana, ale autorka urozmaiciła ją, wplątując zgrabnie wątek historii masonerii w fabułę powieści. Ciekawie przedstawiła fakty historyczne, które nie były mi znane i nie miałam w planach ich zgłębianie, natomiast sposób, jaki Joanna Jodełka to zrobiła, wzbudziło moje szczere zainteresowanie. Autorka w profesjonalny sposób przybliżyła działania loży masońskiej, symbolikę i opisała ich działania na przestrzeni wieków. Wszystko to potraktowała lekko z poczuciem humoru, dlatego cała ta opowieść jest atrakcyjna dla czytelnika, którego niezbyt fascynuje rozlew krwi i stos trupów, chociaż jest w niej także coś tajemniczego i mrocznego. Postacie wykreowane przez Jodełkę są wyjątkowo oryginalne, każde z nich to niezwykłe indywiduum samo w sobie. Od rodzinki Raj począwszy, na dziwnym policjancie zawieszonym w służbie skończywszy. Przedstawiona historia od początku do końca jest dość nieoczywista, bo właściwie nie wiadomo czy Tomasz umarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku, czy został zamordowany. Kiedy siostry dowiadują się, że z domu zniknęła wartościowa politura, postanawiają połączyć siły i złapać złodzieja, a może także i mordercę. Tycjana i Angelika prowadzą swoje prywatne śledztwo, które komplikują skrajnie różne charaktery obu pań, bo działają one niekonwencjonalnie i bardzo spontanicznie powodując przy tym liczne komplikacje i zabawne perypetie. Bywa śmiesznie, ale i niebezpiecznie. Dobrze bawiłam się podczas lektury „Córki nieboszczyka” i z niecierpliwością będę wyglądać kolejnych książek autorki z tej serii. Aby dowiedzieć się kim jest tytułowa córka nieboszczyka oraz by poznać kryminalny duet sióstr Raj, trzeba koniecznie przeczytać najnowszą powieść Joanny Jodełki. Lekki kryminał z nietypową tematyką o dziełach sztuki, relacjach rodzinnych, tajemnicach i historią w tle w sam raz na wakacyjną porę. Polecam. "Obyś przewracał się w grobie. Bez żalu – Córka nieboszczyka."

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina P. w dniu 2021-08-23

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Aż nie wierzę, że wcześniej nie odkryłam tej autorki! Niebywałe jak bardzo zachwyciło mnie tutaj poczucie humoru bohaterów. A już najbardziej polubiłam tutaj dwie siostry, które są w bardzo podeszłym wieku. Jedna przemawiała przez drugą wzajemnie się uzupełniając. Niemal widziałam w jak komediowy sposób stroiły miny i wybałuszały oczy, kiedy coś ich bardzo zaciekawiło.
   
   Równie barwną postacią okazała się być pani Józefina Amalia. Kobieta w kwiecie wieku, który reprezentuje się mając osiemdziesiąt lat. Oskarżała każdego, kogo spotkała. W każdym widziała winnego śmierci pewnego mężczyzny. Ilekroć ktoś o coś zapytał, ona od razu wyskakiwała z oskarżeniami. Twierdziła, że każdy jest winny, a tylko kwestią czasu pozostaje dokładniejsze ustalenie komu bardziej zależało na tym, by wzbogacić się jego majątkiem. Zobrazowałam ją sobie jako pochyloną staruszkę z siwymi włosami zawiązanymi w wysokiego koka i celująca do każdego swoim najdłuższym palcem, by bardziej podkreślić powagę sytuacji.
   
   Coś naprawdę zabawnego:-)
   
   Co do stylu, bo jest niezwykle lekki. Niesamowicie barwne postacie z przodującymi cechami charakteru. Kto był smutny, taki już pozostawał, a kto był nadęty, również nie szczycił nas uśmiecham. To bardzo podkreślało kreatywność, gdyż od razu wiedzieliśmy kto się wypowiada.
   
   Co spostrzegłam, to,że autorka nie wszystkich dokładnie nam opisywała. Jednych prześwietliła nawet po rozmiar kolczyków w uszach, a inni nawet nie byli przedstawieni z imienia. Widzieliśmy ich tylko z koloru włosów, stylu ubrania i niczego więcej. Dość długo pozostawali tajemnicą, jakby potem mieli odegrać większą rolę.
   
   Ale czy tak było?
   
   Postacie cechuje spostrzegawczość i mądrość. Bywają przemądrzali, uparci i czasem wpadają w zabawne tarapaty. Rozdziały są bardzo krótkie, ale treściwe. Akcja nas ciekawi i zachęca do czytania coraz to większymi tajemnicami. Bardzo mnie cieszy, że jest część druga, bo nie potrafiłabym sobie odmówić jej przeczytania:-)
   
   Książkę polecam miłośnikom dobrego kryminalnego humoru:-)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Natalia Ś. w dniu 2021-04-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Córka nieboszczyka dość długo czekała na swoją kolej. Nareszcie jednak nadszedł i jej czas (brzmi to dość strasznie, przepraszam) i mogłam poświęcić się lekturze tej pozycji. Z niewiadomego powodu podchodziłam do niej trochę jak pies do jeża, bałam się trochę rozczarowania, które mogło się przecież nastąpić. Na szczęście jednak moje obawy były niepotrzebne, a ja teraz opowiem Wam kilka słów na temat tej pozycji.
   
   Wydawać by się mogło, że rodzinna tragedia, jaką jest śmierć ojca, połączy rodzinę w trudnych chwilach. No cóż, poznanie niewidzianej nigdy siostry rzeczywiście zalicza się do tego następstwa. Kiedy Tycjana spotyka na pogrzebie Angelinę, absolutnie nic nie zwiastuje tego, co wydarzy się później. Z kolei ciotka twierdzi, że ojciec kobiet nie zmarł śmiercią naturalną, a ktoś pomógł mu odejść z tego świata - w kręgu podejrzanych znajdują się wszyscy członkowie rodziny, w tym i sama Tycjana oraz nowo przybyła Angelina. Mimo jawnej niechęci, siostry Raj będą zmuszone współpracować. Czy uda im się rozwikłać tę z pozoru prostą zagadkę?
   
   Zacznę od głównej bohaterki powieści. Tycjana wzbudziła moją sympatię od samego początku. Oczywiście, nie obyło się również bez momentów, w których jej zachowanie mnie irytowało, jednak z perspektywy czasu widzę, że jej postępowanie było w pełni uzasadnione. W końcu moment, gdy po latach dowiadujesz się o siostrze może dość niemiło zaskoczyć, a także wywołać pewien rodzaj szoku. Choć każdy reaguje inaczej. Uważam, że jest ona dobrze wykreowana i dzięki temu czytelnik może bez problemów zżyć się z tą postacią.
   
   Angelina z kolei kompletnie mi nie podeszła, a jej kreacja – mimo tego, że dobra, to nie zachwyciła mnie. Wzbudzała wręcz mnóstwo niechęci i złości. Pozostało tak do samego końca i podejrzewam, że niewielu czytelników ją polubi. Chociaż w zasadzie wszystko jest możliwe, więc być może znalazłby się ktoś, komu Angelina przypadłaby do gustu.
   
   Joanna Jodełka ma świetne pióro, dzięki któremu lektura Córki nieboszczyka jest przyjemna i bardzo lekka. Nie spodziewałam się, że aż tak wciągnę się w historię Tycjany i Angeliny oraz ze śledztwo w sprawie ojca głównych bohaterek zaangażuje mnie na tyle, iż nie będę w stanie oderwać się od tej powieści. Ogromną zaletą tej książki jest również obecność starszej ciotki dziewczyn, która swoją determinacją i odwagą mogłaby dorównywać niejednej młodej osóbce. Autorka wprowadziła tu również ekspolicjanta, Jarotę, który z kolei został odrobinę potraktowany po macoszemu. W kilka dni po skończeniu książki, jego obecność zdążyła umknąć mi z pamięci, co nie do końca pozytywnie wpływa na moją ocenę tej powieści.
   
   Koniec końców jednak nie będę ukrywać, że Córka nieboszczyka to pozycja, którą czytałam z szerokim uśmiechem na ustach i którą będę polecać każdemu miłośnikowi kryminału. Mamy tutaj komizm sytuacyjny, komizm językowy, ciekawych bohaterów oraz akcję, która wciąga od pierwszej strony. Ciekawi? W takim razie czym prędzej sięgajcie po tę powieść.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Lubietoczytamto K. w dniu 2021-03-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Uwaga! Chwila dla Masonów, mopsów i pszczół !
   
   Bohaterkami opowiadania są dwie przyrodnie siostry, które poznają się na pogrzebie ojca.
   
   Ich imiona są bardzo oryginalne: Tycjana oraz Angelina Michalina. (Angelina pochodzi od Michała Anioła - Michelangelo - Michalina&Angelina; Tycjana od włoskiego malarza Tycjana).
   
   Życie zawodowe również jest bardzo interesujące. Tycjana jest konserwatorką dzieł sztuki, a Angelina charakteryzatorką teatralną. Dzięki temu mają sporą wiedzę o historii, szczególnie biorąc pod uwagę, iż ojciec był bibliotekarzem w Pracowni Zbiorów Masońskich.
   
   Ekscentryczna ciotka Józefina, wątpi, że ojciec sióstr zmarł z przyczyn naturalnych. Snuje teorie o morderstwie a żeby rozwiązać tę zagadkę wynajmuje prywatnego detektywa - alkoholika.
   
   Siostry rozpoczynają więc własne śledztwo, aby znaleźć mordercę taty.
   
   Nie jest to zwykły kryminał. Czytając “Córkę nieboszczyka” możemy zapoznać się z historią oraz tradycjami Masonów, z którymi związani są wszyscy bohaterowie…
   
   Celem tego tajnego ruchu społecznego było stałe duchowe doskonalenie człowieka. Masoni wyznawali pewne przekonania, które można poznać podczas wdrażania się w ich system.
   
   Oprócz połączenia losów głównych bohaterów z kulturą Masonów,w książce zostaje nawiązane do wielu dzieł sztuki i historii - ponieważ wraz ze śmiercią Tomasza Reja ginie miniaturowy, bardzo cenny portret (a może nawet jest to portret z kosmykiem włosów Carycy Katarzyny? A może jednej z pierwszych polskich malarek protegowanych przez S. Poniatowskiego?)
   
   Dzięki nawiązaniu do sztuki możemy poznać wiele ciekawostek historycznych oraz nauczyć się nowych rzeczy (a my lubimy się uczyć!).
   
   W książce odnajdziemy dużą dawkę sarkazmu i ironii, dzięki czemu pozycję tę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Wątek kryminalny z połączeniem elementów komedii jest idealnym zabiegiem, który sprawia, że śmiejemy się, a jednocześnie zastanawiamy w jaki sposób z mordercą powiązani są masoni, pszczoły oraz mopsy. Dawno nie czytałam tak zabawnych dialogów oraz opowieści o sekretach

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katarzyna W. w dniu 2020-11-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Co można powiedzieć o tej książce w skrócie? Dużo sztuki, tajemnic, kradzieży.
   
   Joanna Jodełka, to absolwentka historii sztuki w Poznaniu, ma również na swoim koncie wiele powieści i wyróżnień.
   
   A więc tak, sama okładka bardzo przykuwa uwagę i nie wiem czemu, ale bardzo mi się podoba, możliwe że spowodowane to jest tym, że na okładce są niebieskie kwiaty. Sama fabuła tej książki jak dla mnie jest niespotykana, mogę nawet powiedzieć, że momentami wizualizowałam książke w kontekście filmu. Bardzo dużo pojawia się tutaj sztuki. Święta Tekla, Michał Anioł, Anna Rajecka i wielu innych artystów. Głównym tłem/ zarysem tej książki, są zbiory masoników, czyli wolnomularstwo- to tajny ruch społeczny, mający na celu duchowe doskonalenie człowieka i braterstwa ludzi różnych religii, narodowości oraz poglądów. Język w książce jest naprawdę fajny, przyjemnie się go czyta. Tak jak wcześniej wspominałam, książka z początku bardzo ciężko mi szła, bardzo opornie, jednak potem to się zmieniło. Co muszę powiedzieć to, to że nie jest to chyba jednak mój gatunek literatury, nie jestem raczej miłośniczką sztuki, owszem lubię podziwiać, ale niekoniecznie o tym czytać i zagłębiać się w opis. Jednak, historia opisana w książce jest naprawdę bardzo ciekawa, wiele rzeczy można się z niej dowiedzieć, dlatego też jest idealna dla osób, które interesują się właśnie sztuką i konserwacją dzieł sztuki, ogólnie w tej książce sztuka miała być tłem, ale mam wrażenie, że mimo wszystko jest tutaj na pierwszym planie, a tłem jest kryminalna zagadka, kradzieże, a także rozwikłanie rodzinnych tajemnic.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 10 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję