Coraz większy mrok

"Coraz większy mrok"  Colleen Hoover

Na wstępie chciałabym powiedzieć, że to jest pierwszy  triller  psychologiczny   jaki do tej pory przeczytałam. I zdecydowanie uważam, że nie był to zmarnowany czas.

"Verity Crawford, sławna autorka thrillerów, zostaje sparaliżowana wskutek tragicznego wypadku. Jej mąż zatrudnia pisarkę Lowen Ashleigh, by dokończyła bestsellerową serię książek chorej żony. Podczas przygotowań do pracy w posiadłości Crawfordów Lowen w stosie notatek znajduje niepublikowany dotąd materiał. Tekst, który miał na zawsze pozostać tajemnicą, okazuje się wstrząsającą spowiedzią Verity..."

Muszę przyznać, że na początku  Lowen dość mocno mnie irytowała. Była lekkomyślna,  użalała  się nad sobą. Prawdopodobnie wynikało to z jej obecnej sytuacji, bo przecież  zmarła jej matka,  jej twórczość nie przynosiła dochodów  i  miała przez to problemy finansowe.

Z czasem jednak  ją polubiłam, chodź nie zawsze zgadzałam się z jej  zachowaniem.

Verita natomiast  wzbudziła  we mnie odwrotne uczucia.  Na początku jej współczułam i byłam przyjaźnie do niej nastawiona. Lecz z czasem gdy zaczęły wychodzić na jaw jej sekrety, zaczęłam ją nienawidzić, bo mimo, że nie mam dzieci to nie rozumiem  jak może tak myśleć i zachowywać się  jakakolwiek matka.

Jerem'iego  przez całą książkę uważałam za dobrego człowieka, kochającego męża i ojca. Dla swoich dzieci gotów był zrobić wszystko, nawet zabić.

Wątek miłosny pomiędzy Veritą i Jeremy  bardzo mi się podobał jak i dziwne i niepokojące sytuacje które działy się w domu Crafordów. Powodowały  one napięcie i przysparzały mnie o szybsze bicie serca.

Po przeczytaniu  zakończenia  bardzo długo o nim myślałam,  bo jak właściwie  ono się zakończyło?  Co było prawdą?   Komu można  wierzyć? Czy Jeremy postąpił  słusznie?

Książka napisana lekkim językiem. Szybko i przyjemnie się ją czytało. Przez cały czas mnie  zaskakiwała i trzymała w napięciu. Głęboko zapadła ona  w mojej pamięci i wywołał dużo emocji. Na pewno sięgnę jeszcze po jakąś  książkę tej autorki.

Po tej książce doszłam do wniosku , że zdecydowanie zbyt mało thrillerów czytam. I zdecydowanie zbyt rzadko sięgam po Hoover.

Dotychczas czytałam tylko romanse w spod pióra autorki ale przekonałam się, że również w tym gatunku nie zawodzi.

Lowen - nasza główna bohaterka to pisarka. Thrillerów oczywiście. Ale nie jest w pełni zadowolona ze swojej twórczości, jest bardzo krytyczna wobec siebie. Niedawno zmarła jej matka - kobieta , o której czytając , zgrzytałam zębami. Czemu ? Lowen jest lunatyczką . Jak moja córka ale nie wyobrażam sobie, żeby mieć do przypadłości swojego dziecka takie podejście jak ta kobieta.

W dość drastycznych okolicznościach , Lowen poznaje Jeremy'ego, który jak później się okazuje jest mężem znanej pisarki - Verity Crawford . I właśnie tej autorki serię ma dokończyć Lowen. Dostaje taką ofertę gdyż Verity uległa wypadkowi i sama nie może tego dokonać. W ten oto sposób, Lowen trafia do domu Crowfordów, ma zapoznać się z notatkami Verity by łatwiej jej było dokończyć bestsellerową serię. Jednak nie tylko to zaprząta jej głowę . Z dnia na dzień poznaje coraz więcej przerażających tajemnic tej rodziny jak i coraz bardziej ciągnie ją do Jaremy'ego .

Sądzę , że tajemnice jakie odkryje nie tylko w autobiografii Verity , zszokują nie jednego czytelnika . Mimo, że rozwój wydarzeń jest nieco przewidywalny, to zakończenie już absolutnie takie nie było. I książka nie nudzi nawet przez chwilę. Trzyma w napięciu i niepewności. Sekrety jakie odkrywa Lowen , wstrząsnęły mną nie raz. Przeżycia bohaterów angażują w całą sytuację, łatwo wczuć się w to czego doświadczają.

To książka, która na długo zostanie w mojej głowie i mimo, że skończyłam ją dwa dni temu , nadal wracam do niej myślami i analizuje całość.

Polecam.

Początek książki bardzo mnie zniechęcał przez to jak wykreowana została główna postać, bardzo mnie denerwowała oraz była taką ''głupiutką'' kobietką, która chce tylko jednego. Na szczęście czytając dalej przypomniałam sobie, jak bardzo lubię czytać książki Colleen, oraz dlaczego sprawia mi to tak wiele satysfakcji. Czyta się je szybko, są one lekkie i przyjemne, co czyni je idealnymi książkami na zastój czytelniczy.

Lowen Ashleigh jest autorką kilku książek, jednak nie są to popularne bestsellery. Wszystko zaczyna się od rozmowy z jej agentem, na którą zostaje zaproszona, a właściwie od wypadku, którego była świadkiem- tam się poznają, lecz dopiero później zrozumieją co ich łączy.

Ostatecznie Lowen zostaje poproszona o dokończenie serii słynnej autorki bestsellerów Verity Crawford, gdyż ta w wyniku tragicznego wypadku nie jest w stanie tego dokonać. Wydaje się to idealna propozycja bo bohaterka nie znajduje się akurat w zbyt dobrej sytuacji finansowej. Pomimo kilku wątpliwości, zgadza się, lecz nie przeczuwa nawet ile będzie musiała za to zapłacić. W celu zebrania wszystkich informacji przenosi się na jakiś czas do posiadłości Crawfordów. Przeszukując kolejne kartony notatek, natrafia na coś bardzo osobistego, a mianowicie na maszynopis autobiografii autorki. Lowen choć wie, że prawdopodobnie jest to jedna z najprywatniejszych rzeczy sławnej pisarki to postanawia ją przeczytać, jednak nie spodziewała się odkryć tak okrutnej prawdy.

,, Najbardziej nie lubię w autobiografiach fałszu, który wylewa się z każdego zdania. Pisarz nie powinien pisać o sobie, jeśli nie zamierza pozbyć się wszystkich warstw ochronnych (…). Słowa powinny pochodzić z samych trzewi, rozrywać mięso i kości, przedzierając się na wolność. Powinny być okropne, brutalne, nieco przerażające, ale całkowicie szczere.”

Prywatne wyznania Verity trafiły by w najtwardsze serca, z każdym kolejnym rozdziałem jej biografii przeczytanym razem z bohaterką, czułam coraz większy szok, obrzydzenie osobą tej popularnej autorki, lecz jednocześnie podziw, że przez tyle lat była w stanie ukryć swoje myśli i czyny pod idealną maską żony i matki. Każda tragedia przydarzająca się tej rodzinie, przestała być po prostu wypadkiem, zwykłym przypadkiem zesłanym z nieba. Jej wyznania i przemyślenia tak bardzo odbiegają od zwykłych ludzi, że chwilami wydawało mi się to aż nierealne. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, jak ktoś może być w stanie w taki sposób manipulować prawdą i dostosowywać ją do swoich potrzeb.

Bohaterkę jednak nie tylko porażała czytana historia, lecz także gęsta i ciężka atmosfera w domu. Miała wrażenie że ten dom jak i postać Verity emanują takim mrokiem, ciemnością i okrucieństwem, że nie jest w stanie od tego uciec, jednak czy miała powody by się obawiać?

,, Już nigdy tam nie zajrzę. Sama siebie straszę. Boję się najbardziej bezradnej istoty w tym domu”

Colleen Hoover ma w swoim dorobku same młodzieżowe romanse, w których poruszała także poważniejsze tematy. Niedawno na rynku ukazał się pierwszy thriller psychologiczny autorki.

Czasem niespodziewane spotkanie może zaowocować czymś więcej. Lowen przez przypadek spotkała Jeremy’ego, a następnie okazało się, że spotkali się na jednym spotkaniu. Żona mężczyzny, znana autorka uległa wypadkowi. Szukano innej pisarki, która mogłaby dopisać brakujące trzy tomy serii. Ich wybór padł na Lowen, która miała przeprowadzić się do domu autorki, by lepiej rozeznać się w jej materiałach. Nowoprzybyła szybko natrafiła na niepokojący dokument…

Czytałam kilka romansów autorki i miałam względem nich mieszane uczucia. Jedne podobały mi się bardziej, a inne mniej. Z racji tego, że thrillery psychologiczne lubię postanowiłam skusić się na ,,Coraz większy mrok” i nie żałuję. Choć nieco za wcześnie domyśliłam się kilku faktów, to i tak czytałam tę powieść z przyjemnością. Najbardziej podobał mi się pomysł na fabułę, która okazała się dość nietuzinkowa.

,,Coraz większy mrok” to pozycja, z którą przyjemnie spędziłam kilka godzin. Nie żałuję, że postanowiłam się z nią zapoznać. Biorąc pod uwagę, że to pierwszy thriller psychologiczny autorki, wypada ON dość dobrze na tle innych książek z tego gatunku.

Pisarka thrillerów, Lowen Ashleigh, otrzymuje niecodzienną propozycję od wydawnictwa. Ma dokończyć bestsellerową serię sławnej autorki Verity Crawford. Mąż Verity stara się przekonać Lowen do podjęcia wyzwania, gdyż sparaliżowana po wypadku żona nie jest w stanie tego zrobić. Dziewczyna zgadza się i tym samym przeprowadza na kilka dni do posiadłości małżeństwa, aby przygotować się do pracy. Przeglądając notatki Verity natrafia na autobiografię samej autorki. Jest to przerażająca spowiedź ogarniętej obsesją kobiety, która z dnia na dzień pogrąża się w coraz większym mroku. Lowen i Jeremy niebezpiecznie zbliżają się do siebie, a w domu zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Czy to tylko wyobraźnia płata figle Lowen czy wszystko dzieje się naprawdę? Jaką tragedię odkryje czytając autobiografię Verity?

Colleen Hoover tym razem w mrocznej odsłonie. Porzuciła piękne, miłosne historie na rzecz emocjonującego thrillera. I muszę przyznać, że wyszło jej to całkiem dobrze, choć nie idealnie. Fabuła skoncentrowana jest na przerażającej autobiografii Verity. Kiedy Lowen trafia do posiadłości małżeństwa Crawford jest pełna współczucia wobec Verity, ale jednocześnie czuje niepokój. Odkrywając jej autobiografię niepokój przeradza się w strach i zahacza chwilami o paranoje. Colleen Hoover potrafi wpływać na emocje swoich czytelników. Od początku historia mnie porwała i książka w sekundę stała się "nieodkładalna". Dziwne rzeczy, które dostrzega Lowen jeszcze bardziej potęgują ciekawość. Do tego autobiografia słynnej autorki, która odkrywa przerażającą historię rodzinną. Niestety są w niej momenty, których ja, jako matka, wolałabym nie czytać. Są zbyt drastyczne i ani trochę mi się nie podobały. Postaci pod względem psychologicznym są świetnie wykreowane. Brawa za to dla autorki. Niestety drugim minusem jest dla mnie zakończenie. Colleen Hoover pozostawiła nam je do własnej, dowolnej interpretacji. To czytelnik decyduje co jest prawdą, a co kłamstwem i kto tak naprawdę jest w tej historii tym złym. Ten zabieg nie do końca przypadł mi do gustu, przez co mam lekki niedosyt. Mimo tych dwóch minusów uważam, że książka jest bardzo dobrze dopracowana i chętnie przeczytam kolejną mroczną książkę Hoover.

Ogromnym i w moim mniemaniu rażącym nadużyciem jest nazywanie "Coraz większego mroku" Colleen Hoover thrillerem (i mniejsza już o dopełnienie "psychologiczny"); bowiem początek fabuły przypomina mi nic innego jak banalny wstęp do literatury erotycznej, a potem wcale nie jest lepiej. Charaktery czy to Lowen, czy Jeremy'ego nie są nawet delikatnie nakreślone, a ich znajomość od pierwszego spotkania na ruchliwej ulicy Nowego Jorku dąży wyłącznie do jednego celu: konsumpcji. Ba, cała autobiografia Verity obraca się w zasadzie wokół seksu, a raczej "pieprzenia" i robienia laski z połykiem, oraz domniemanej nienawiści do własnych latorośli. Nie kupuję żadnej z relacji pobieżnie przedstawionej w tej powieści, a tym bardziej nie kupuję listu autorstwa Verity, który stanowił swoisty plot twist poprzedzający ostatni rozdział. No właśnie... Czyżby Lowen wykazała się skrajną głupotą zatajając pewne informacje przed Jeremy'm, by chronić swoją patchworkową rodzinę? Pozostaje mi jedynie domniemywać, iż szybko skończy się jej "miesiąc miodowy", a podstępny niepokój i naprędce stłumione wątpliwości, będą jej towarzyszyć już zawsze. Cóż, taka karma. Zdecydowanie nie polecam, Pozycja dla najwierniejszych fanów Colleen lub jako ciekawostka, ukazująca jak NIE powinno się pisać thrillera.

Colleen Hoover ma ogromne rzesze fanów na całym świecie. Czy tak znanej autorce, która przyzwyczaiła nas do tego, że pisze książki w konkretnych gatunkach, jest łatwiej czy trudniej napisać coś zupełnie nowego, innego niż dotychczas? Z jednej strony, oczywistym jest, że fani, którzy kochają jej książki i tak kupią i przeczytają nową. Z drugiej, jak wielka musi być to presja i stres czy podoła z nowym gatunkiem?

Colleen, która napisała thriller psychologiczny. Myślisz sobie: wow! I już zacierasz rączki, chcąc jak najszybciej sięgnąć po tę książkę.

Sięgnęłam i ja. Nie kazałam jej zbyt długo czekać na swoim ogromnym stosie hańby. Zarwałam z nią dwie noce i to tylko dlatego, że zmusiłam się w końcu, żeby ją odłożyć, coby rano nie być totalnym zombie. Macie więc już jedną odpowiedź- książkę czyta się naprawdę szybko, lekko i totalnie wciąga! Ale czy mimo tego nie zawodzi?

Coraz większy mrok zaczyna się dość szokująco! Szok, który gdzieś tam w świecie jest normalnością, co tym bardziej szokuje.

Po pierwszych scenach, historia dość mocno się uspokaja, zdaje się być taką typową obyczajówką. Jednak im dalej w las... W naszą głowę wkrada się niepokój. Skrada się powolutku, cichutko, na paluszkach. Wspina się coraz wyżej i coraz bardziej. To takie uczucie, że stanie się coś niedobrego. Autentycznie bałam się o Low. Chciałam ją ostrzec, chociaż sama nie wiedziałam przed czym dokładnie. Wciąż, pomiędzy kolejnymi kartkami pełzał strach, obawa przed... No właśnie, przed czym?

Dom z wielkimi tajemnicami, przepełniony tragedią lecz także...uczuciem. Miłością. Tylko kto tu naprawdę kochał? A może nienawidził?

Sceny, które zdają się kulminacyjnymi nieco jakby zawodzą, po czym nagle, bum! Coś co rozwala system, totalnie, na małe kawałeczki i... tego zdecydowanie się nie spodziewałam!

Jednak zupełne zakończenie sprawiło trochę, że mój zapał znów oklapł i dając sobie czas na przemyślenie książki, widzę w niej coraz więcej "ale". Jest sporo rzeczy, które gdzieś mi się nie zgadzają. Natomiast nie zmienia to faktu, że uważam, że Colleen całkiem dobrze poradziła sobie z tą historią! :)

Thriller psychologiczny. Lowen - mało znana pisarka dostaje propozycję pracy. Ma dokończyć serię thrillerów znanej pisarki - Verity, która uległa wypadkowi i nie wróciła do zdrowia, nie ma z nią kontaktu. Lowen przy okazji przeglądania notatek w gabinecie Verity znajduje maszynopis zatytułowany "Autobiografia". Zaczyna czytać i wszystko od tej chwili będzie inne niż do tej pory. Lowen jest przerażona, czuje się zagrożona. Martwi się też o męża Verity, który stał się jej bliski. Czyta się bardzo szybko, bo wciąga od pierwszej strony, nie ma tutaj zbędnych opisów czy dialogów o niczym. Lektura autobiografii Verity jeży włosy na karku. Zakończenie zaskakujące, daje do myślenia. Warto przeczytać. Polecam.

O „Verity”, a raczej o „Coraz większy mrok” po raz pierwszy usłyszałam na długo przed polską premierą. Zagraniczni fani Colleen Hoover głośno donosili, że jedna z najbardziej poczytalnych na świecie autorek romansów oraz powieści new adult postanowiła spróbować swoich sił w całkiem innym gatunku i wypadła świetnie. Jako wielka fanka jej twórczości nie wyobrażałam sobie, że miałabym nie sięgnąć po jej pierwszy thriller psychologiczny, w szczególności po tak pozytywnych opiniach. Obawiałam się jednak, że mimo doskonałego warsztatu literackiego Hoover nie uda się tak łatwo odnaleźć w tego typu literaturze. Na szczęście moje obawy okazały się bezpodstawne.

„Mimo to... mimo moich ostrzeżeń... sięgniecie po nią, bo jesteście tym, kim jesteście.

Ludźmi.

Ciekawskimi.”

„Coraz większy mrok” to książka, która w typowy dla tej autorki sposób wciąga od pierwszej strony. W tym przypadku jednak zupełnie nie spodziewałam się, że tak właśnie będzie. Myślałam, że skoro Hoover dopiero stawia swoje pierwsze kroki w tym gatunku to będzie popełniać błędy, jak każdy debiutujący autor. Nie mogłam się jednak bardziej pomylić. Hoover ku mojemu zaskoczeniu doskonale poprowadziła tutaj fabułę. Od pierwszej strony stopniowo budowała napięcie, wprowadzała niepokojący klimat grozy oraz wodziła niczego nieświadomego czytelnika za nos, przez bardzo długi czas. Przyznam szczerze, iż przez większość książki trwałam w przekonaniu, że wiem co ukrywa Verity oraz co tak naprawdę wydarzyło się w ich domu. Przez co na sam koniec kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. To zakończenie było naprawdę mocne, kontrowersyjne i przede wszystkim rozkładające na łopatki. W mojej głowie zapanował po nim jeden wielki mętlik.

„Po śmierci Chastin mój świat stanął na głowie (...) A gdy umarła Harper, skończył się.”

„Coraz większy mrok” na pewno nie jest doskonały thrillerem psychologicznym, do jakiego mogą być przyzwyczajeni miłośnicy tego gatunku. Nie mniej jednak jest to naprawdę szokująca, intrygująca i co najważniejsze przyjemna lektura, od której nie można się oderwać. Gwarantuje Wam, że historia Verity na długo pozostaje w pamięci, choć po jej przeczytaniu czytelnik ma więcej pytań niż odpowiedzi i nie jest już pewien co było kłamstwem, a co prawdą. Osobiście z przyjemnością sięgnę po kolejne thrillery Hoover. Uważam, że jak na debiut w tym gatunku wypadła ona naprawdę dobrze. „Coraz większy mrok” polecam przede wszystkim fanom twórczości autorki, myślę że największą przyjemność z tej lektury będę czerpać właśnie oni. Ostrzegam jednak, że jest to coś całkowicie innego od tego do czego przyzwyczaiła nas Colleen Hoover.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Coraz większy mrok” autorstwa Colleen Hoover.

Więcej na : [Adres usunięty]

Colleen Hoover wszyscy znamy i kochamy z jej emocjonalnych, poruszających romansów, górujących na listach bestsellerów na całym świecie. Więc co dzieje się, gdy autorka postanawia po raz pierwszy w życiu napisać thriller psychologiczny? Otóż dostajemy mroczną historię, której zakończenie nie sposób przewidzieć, historię, która szokuje i mrozi krew w żyłach. Ja nie jestem zwolenniczką thrillerów (chyba, że na ekranie), ale skoro mowa o mojej ulubionej autorce, jaką jest CoHo, to oczywiście nie mogłam sobie odmówić. "Verity", a raczej "Coraz Większy Mrok" od miesięcy cieszy się ogromną popularnością i rewelacyjnymi opiniami na zagranicznych portalach i nie ukrywam, długo wyczekiwałam polskiej premiery, żeby móc osobiście sprawdzić o co takie halo. Ale czy królowa romansów podołała innemu gatunkowi?

Historia zaczyna się w momencie, kiedy pisarka Lowen Ashleigh dostaje propozycje ukończenia bestellerowej serii thrillerów autorstwa Verity Crawford, która wskutek tragicznego wypadku została sparaliżowana i osobiście nie będzie w stanie napisać trzech ostatnich książek. Jednak w tym celu musi przez moment zamieszkać w domu Verity z jej mężem i synem, aby w pełni zanurzyć się w umyśle Verity i przeszukać jej gabinet w poszukiwaniu materiałów do książek. Podczas wizyty w posiadłości Lowen odnajduje nieopublikowany dotąd tekst, który na zawsze miał pozostać tajemnicą. Niepokojąca treść przyprawia o ciarki i sprawia, że bohaterka zaczyna inaczej patrzeć na rodzinę, u której pomieszkuje. W międzyczasie Lowen niebezpiecznie zbliża się do męża Verity, Jeremiego.

Przyznam się bez bicia, że ja sięgając po tę książkę nie wiedziałam o niej nic. Sięgnęłam po nią całkowicie na ślepo, aby mieć jak największe zaskoczenie. I już od pierwszej, dość obrazowej i makabrycznej sceny, nie potrafiłam się od tej książki oderwać. A im dalej, tym bardziej byłam zaintrygowana. Colleen Hoover dała nam szansę na wejście w umysł samej Verity, chociaż historia teoretycznie opowiadana jest oczami Lowen. Wplątanie w fabułę tekstu Verity, która opowiadała historię swojego życia w surowym, mrocznym stylu, bez jakiegokolwiek koloryzowania, było moim zdaniem najlepszą częścią tej książki. Im dalej brnęłam, tym bardziej się stresowałam, w którą stronę to wszystko idzie. I chociaż miałam swoje podejrzenia i teorie, autorka nieźle mnie na sam koniec zaskoczyła. Samo zakończenie czytałam kilkakrotnie, aby się upewnić, że wszystko dobrze zrozumiałam i niczego nie przeoczyłam. Za samo zakończenie należą się autorce ogromne brawa.

Mówię to prawdopodobnie pierwszy raz w życiu, ale żałuję, że Colleen Hoover nawet tutaj wplotła romans. Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się wątku miłosnego, raczej liczyłam na liczne tajemnice, intrygi i zagadki. I chociaż takowe tutaj były, to jednak wątek miłosny między Jeremy'm, a Lowen moim zdaniem był tutaj zbędny, a nawet sprawił, że ta nutka niepokoju i grozy opadła i momentami bywało trochę nudno, zastępując je erotyzmem. Chociaż książka jest króciutka to przez większą jej część wcale nie odczuwałam, że czytam thriller, bo prawdziwie mroczno zrobiło się dopiero pod koniec. I tam też CoHo się wyrobiła, bo wgniotła mnie w łóżko tym, co przeczytałam.

"Coraz Większy Mrok" to nie jest thriller idealny i możliwe, że zagorzali fani tego gatunku nie będą w pełni usatysfakcjonowani, ale jednak warto dać Colleen Hoover szansę, bo gwarantuję wam, zakończenie was zszokuje. Ja z pewnością dam autorce szanse, jeśli zdecyduje się jeszcze kiedykolwiek pójść w stronę innego gatunku, bo wiem, że ona z każdą powieścią jest tylko lepsza. A nie da się ukryć, że historia Verity, Lowen i Jeremy'ego jest niezwykle intrygująca, niejasna i w końcu szokująca. Niełatwo stworzyć coś nieprzewidywalnego, a tutaj Colleen Hoover spisała się na medal. Polecam!

Recenzja z bloga [Adres usunięty]

Lowen Ashleigh jest pisarką, która nie cieszy się zbyt dużą popularnością. Ledwo wiąże koniec z końcem. Jest dosyć lękliwą oraz introwertyczną postacią. Nie dla nie niej publiczne występy. Kiedy jej manager dzwoni do niej z propozycją pracy, nie waha się - idzie na spotkanie. W końcu potrzebuje pieniędzy. Jednak podczas negocjacji waha się. Miałaby za zadanie dokończyć serię thrillerów Verity Crawford. Popularnej serii, na koniec , której czeka wiele osób. Jeremy - mąż Verity przekonuje ją jednak aby przyjęła tą propozycje. Tak jak ustalono, wprowadza się na kilka dni do domu Crawfordów. Tam szokuje ją obraz autorki, która po wypadku nie potrafi nic zrobić samodzielnie - nie ma z nią kontaktu. Wręcz przeraża ją to. Jednak decyduje się podjąć zadania. Podczas przeszukiwania notatek Verity odnajduje maszynopis zatytułowany Autobiografia. Ciekawość zwyciężą i zagłębia się w lekturze, wpadając w coraz to większy mrok jaki tkwi w duszy Verity. Jednocześnie coraz bardziej zbliża się do męża autorki poczytnych thrillerów. Zaczyna coraz bardziej bać się niepełnosprawnej kobiety. Ale przecież w takim stanie nie może jej zagrozić...prawda?

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Szczególnie ,że pisze głównie romanse. Tutaj pokazała się w nowej odsłonie w postaci thrillera psychologicznego.

Postać Lowen naprawdę zapadła mi w pamięć. Bardzo sympatyczna, lękliwa pisarka, która nie wierzy we własne umiejętności. Polubiłam ją między innymi dlatego, że spokojnie można się z nią utożsamić. Bo kto czegoś nie napisał czy narysował i nie miał wątpliwości co do tego czy jest wystarczająco dobre?

Dziewczyna zakochuje się w mężu Verity mimo licznych prób zatajenia tego uczucia. Ich romans rozwija się powoli, realistycznie nie ma niepotrzebnych skoków, gdzie zastanawiasz się kiedy to się stało, czy coś mnie ominęło?

Jednocześnie pisarka jest coraz bardziej przerażona autobiografią niepełnosprawnej kobiety. Poznaje jej najmroczniejsze, największe tajemnice, których wolałaby nigdy nie przeczytać. Zastanawia się czy Verity nie bazowała czarnego charakteru ze swoich książek na sobie. Jednak nie może przestać czytać maszynopisu. Zaniepokojona wkracza w świat, o którym trudno zapomnieć.

Colleen Hoover bardzo dobrze ukazała obsesje, manipulacje kimś kogo się kocha. Co człowiek może zrobić, aby druga połówka kochała ich najmocniej. Bardziej niż własne dzieci. Pewne sceny są szokujące, wręcz przerażające do czego zdolna jest kobieta aby osiągnąć swój cel. Ile może trzymać w sobie nienawiści wobec niewinnej istoty. Jednocześnie postacie są bardzo prawdziwe, realistyczne. Spokojnie możemy spotkać takich ludzi na ulicy.

Zakończenie jest równie szokujące, trzeba chwili po przeczytaniu aby wszystko sobie poukładać w głowie. Czy Verity tak dobrze wciela się w rolę czarnego charakteru ze swoich książek, ponieważ od zawsze nim była? A może nie? Nie wiesz co jest prawdą, a co nie. Czy cały czas czytelnik był ofiarą manipulacji? Co się właściwie wydarzyło?

Colleen Hoover ma specyficzny styl pisania ,który mi się spodobał. Książkę czyta się szybko - nie można się od niej oderwać. Nie ma tu miejsca na nudę.

Autorka spróbowała czegoś nowego i ja to kupuje. Na pewno sięgnę po inne książki Colleen.

Polecam! :)

Lowen Ashleigh jest pisarką, która nie cieszy się zbyt dużą popularnością. Ledwo wiąże koniec z końcem. Jest dosyć lękliwą oraz introwertyczną postacią. Nie dla nie niej publiczne występy. Kiedy jej manager dzwoni do niej z propozycją pracy, nie waha się - idzie na spotkanie. W końcu potrzebuje pieniędzy. Jednak podczas negocjacji waha się. Miałaby za zadanie dokończyć serię thrillerów Verity Crawford. Popularnej serii, na koniec , której czeka wiele osób. Jeremy - mąż Verity przekonuje ją jednak aby przyjęła tą propozycje. Tak jak ustalono, wprowadza się na kilka dni do domu Crawfordów. Tam szokuje ją obraz autorki, która po wypadku nie potrafi nic zrobić samodzielnie - nie ma z nią kontaktu. Wręcz przeraża ją to. Jednak decyduje się podjąć zadania. Podczas przeszukiwania notatek Verity odnajduje maszynopis zatytułowany Autobiografia. Ciekawość zwyciężą i zagłębia się w lekturze, wpadając w coraz to większy mrok jaki tkwi w duszy Verity. Jednocześnie coraz bardziej zbliża się do męża autorki poczytnych thrillerów. Zaczyna coraz bardziej bać się niepełnosprawnej kobiety. Ale przecież w takim stanie nie może jej zagrozić...prawda?

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Szczególnie ,że pisze głównie romanse. Tutaj pokazała się w nowej odsłonie w postaci thrillera psychologicznego.

Postać Lowen naprawdę zapadła mi w pamięć. Bardzo sympatyczna, lękliwa pisarka, która nie wierzy we własne umiejętności. Polubiłam ją między innymi dlatego, że spokojnie można się z nią utożsamić. Bo kto czegoś nie napisał czy narysował i nie miał wątpliwości co do tego czy jest wystarczająco dobre?

Dziewczyna zakochuje się w mężu Verity mimo licznych prób zatajenia tego uczucia. Ich romans rozwija się powoli, realistycznie nie ma niepotrzebnych skoków, gdzie zastanawiasz się kiedy to się stało, czy coś mnie ominęło?

Jednocześnie pisarka jest coraz bardziej przerażona autobiografią niepełnosprawnej kobiety. Poznaje jej najmroczniejsze, największe tajemnice, których wolałaby nigdy nie przeczytać. Zastanawia się czy Verity nie bazowała czarnego charakteru ze swoich książek na sobie. Jednak nie może przestać czytać maszynopisu. Zaniepokojona wkracza w świat, o którym trudno zapomnieć.

Colleen Hoover bardzo dobrze ukazała obsesje, manipulacje kimś kogo się kocha. Co człowiek może zrobić, aby druga połówka kochała ich najmocniej. Bardziej niż własne dzieci. Pewne sceny są szokujące, wręcz przerażające do czego zdolna jest kobieta aby osiągnąć swój cel. Ile może trzymać w sobie nienawiści wobec niewinnej istoty. Jednocześnie postacie są bardzo prawdziwe, realistyczne. Spokojnie możemy spotkać takich ludzi na ulicy.

Zakończenie jest równie szokujące, trzeba chwili po przeczytaniu aby wszystko sobie poukładać w głowie. Czy Verity tak dobrze wciela się w rolę czarnego charakteru ze swoich książek, ponieważ od zawsze nim była? A może nie? Nie wiesz co jest prawdą, a co nie. Czy cały czas czytelnik był ofiarą manipulacji? Co się właściwie wydarzyło?

Colleen Hoover ma specyficzny styl pisania ,który mi się spodobał. Książkę czyta się szybko - nie można się od niej oderwać. Nie ma tu miejsca na nudę.

Autorka spróbowała czegoś nowego i ja to kupuje. Na pewno sięgnę po inne książki Colleen.

Polecam! :)

Ta książka doszczętnie mnie pochłonęła. Rozwaliła na łopatki! Zostałam totalnie zmanipulowana i wykorzystana! Do tej pory jak sobie pomyślę o tych wszystkich wątkach jestem w szoku! Po prostu uwielbiam Colleen! Za co? Za to, że nie wstydzi się pisać wprost o tym co nas krępuje. Nie boi się z naciskiem akcentować wulgarne słowa i zawsze trafia w punkt! A ponieważ robi to tak autentycznie to ma niesamowitą siłę przebicia.

Tym razem mamy do czynienia z dojrzałą powieścią. Autorka bardzo niepozornie wprowadza nas w mrok jakiego doświadczają bohaterowie. Poznajemy Lowen - pisarkę, która wydaje się być niepewna podjętej decyzji o kontynuowaniu książek Verity. Dostaje wolną rękę i może dowolnie przeszukiwać jej biuro. Potrzebuje znaleźć punk zaczepienia od którego może rozpocząć pisanie ostatnich tomów. Postanawia skorzystać z okazji i zamieszkać w domu Crowfordów. Trafia tam jednak na ukrytą w kartonach jej autobiografię i mimo tego, że nie powinna zaczyna się zagłębiać w świat mrocznych sekretów Verity. Odkrywa szokujące wyznania, opisy mrożące krew w żyłach i myśli godne nie jednego psychopaty. Każdy dzień spędzony w domu Crawford'ów wciąga ją w niepokojącą lekturę wyznań pisarki, przynosi zaskakujące niespodzianki i sprawia, że Lowen zaczyna się zbliżać do męża Verity. Jaka jest prawda i czy ta cała sytuacja nie jest kolejną manipulacją? Jak kończy się powieść sławnej autorki thrillerów?

"Tam dokąd zmierzamy nie ma światełka w tunelu. To ostatnie ostrzeżenie.

Przed nami coraz większy mrok."

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści! Jeżeli jesteście fanami twórczości autorki, to nie spodziewacie się po Niej czegoś takiego. Dla mnie Colleen to nadal autorka najlepszych New Adult jakie czytałam, które owszem wiązały się z tematyką trudnej i bardzo doświadczonej młodzieży, ale jednak były to miłości świeże i niewinne. Natomiast tutaj?! WOW! Tutaj nie ma niczego słodkiego. Dostajemy powieść, która w ostatnim rozdziale wbije nas w fotel i zostawi bez tchu... Autorka z każdą kolejną powieścią pokazuje, że jest dobra w tym co robi . Jej styl się nie zmienia. Pisze konkretnie, nie mydli nam oczu niepotrzebnymi akapitami. Dostajemy wszystko podane tak, że chłoniemy każde napisane przez Nią słowo.

"Coraz większy mrok" to powieść, która Was zaskoczy. Staniecie się jej ofiarą. Będzie Was stopniowo wciągać we wszystkie opisane emocje od cierpienia po złość i bezradność. Nie będziecie wiedzieli kto był ofiarą a kto oprawcą... by ostatecznie ze zdumieniem odkryć zakończenie tej historii. A robi wrażenie! Ogromnie polecam i cieszę się, że autorka próbuje się odnaleźć w nowych gatunkach. Wychodzi jej to wyśmienicie!

Lowen to pisarka, która po śmierci matki, odcina się od świata. Zamyka się w swoich czterech ścianach do momentu, gdy dostaje dość nietypową propozycję. Proponują jej, by skończyła serię książek znanej autorki, która przez swoją chorobę nie jest zdolna do dalszego pisania... Low zgadza się i gdy zagłębia się w historię sławnej Verity, poznaje coraz bardziej mroczne zakątki jej duszy jak i sekrety jej rodziny.

*

Wszędzie głośno, że to pierwszy thriller autorki, która uderza w inną tematykę, miłosną. Nie czytałam, nie oceniam, ale jeśli chodzi o tą powieść, poszło naprawdę nieźle.

wóch płaszczyznach czasowych, jedna to przemyślenia Lowen, a druga to przeszłość - zapiski sławnej pisarki, której wspomnienia mogą zaskoczyć. Naprawdę ciekawie jest to ze sobą połączone, po kolei odkrywamy kolejne fakty, od których włos na głowie się jeży. Byłam pewna, że pójdzie to w kierunku męża-psychopaty, takie myśli chodziły mi po głowie, ale było zupełnie inaczej. Schemat złamany, szanuję za to. I tu wielkie brawa, za kilka niezwykłych zwrotów akcji, za postacie, które chwilami mnie drażniły, a chwilami rozczulałam się nad nimi.

Czemu nie ma najwyższej oceny? Bo sceny erotyczne wylewały się tu na nas co chwilę. A taki przesyt, dla mnie, gryzie się z okropnymi zdarzeniami. Nie jest to przeszkodą nie do przeskoczenia, ale gdyby było to ograniczone, nie pogniewałabym się.

Rekompensatą tego jest zakończenie. To naprawdę bomba zrzucona na czytelnika, gdy przeczytałam ostatnie zdanie byłam przekonana, że czeka mnie kolejny rozdział. Nie mogłam uwierzyć, że to już koniec i dalej w to nie wierzę. Takie pozostawienie niepewności powinno być karalne.

To kolejna książka, po którą można sięgnąć bez mrugnięcia okiem, pomimo niektórych elementów, bardzo cieszę się, że do mnie trafiła.