Branna. Bracia Slater. Tom 4.5

Świetne zwieńczenie happy endu Branny i Rydera!

Zakochani i świeżo upieczeni małżonkowie wybierają się na swoją podróż poślubną. Muszę przyznać, że to jak Ryder zorganizował ślub było niesamowite! Nie spodziewałam się tego po nim. Wszystko było naprawdę genialnie zaplanowane. Mężczyzna zaplanował także romantyczną podróż poślubną, którą starsza siostra Murphy była podekscytowana jak małe dziecko, niestety Branna nie potrafi zostawić swojej siostry z małą córeczką, gdyż kobieta jest nią oczarowana i trochę martwi się, że siostra sobie bez niej nie poradzi.

Córka Bronagh i Dominica jest jedyną dziewczynką w tym gronie maluchów, więc co to dla niej oznacza w przyszłości? Mnóstwo opiekuńczych kuzynów i wujków, którzy już teraz zapowiedzieli, że będą jej pilnować i tego samego nauczą synów.

Podczas swojej dwutygodniowej podróży Branna i Ryder cieszą się swoim towarzystwem. Kochają się i snują domysły jakie może być ich dziecko. Żyją bez żadnych zmartwień, nikt im nie przeszkadza. Próbują zostawić za sobą wszystko co złe.

Wydawać by się mogło, że po tych drastycznych i traumatycznych przeżyciach kobieta nie wróci do siebie tak szybko, co prawda nadal gdzieś w głębi czai się w niej ten strach, ale czuje się zdecydowanie dobrze. Skupia się na przyszłości i teraźniejszości, a nie na przeszłości. Najważniejsza dla niej jest rodzina, która stale się powiększa o nowych malutkich Slaterów. Tę sielankę zakłóca silna burza z ulewą, nie byłoby w tym nic niebezpiecznego gdyby Branna pod wpływem emocji nie wybiegła w las i nie zgubiłaby się. Kobieta zdenerwowała się praktycznie o głupotę, bo o liczbę dzieci jakie zamierza mieć.

Kobieta znajduje się w niebezpieczeństwie w najmniej oczekiwanym momencie i dowiaduje się czegoś niesamowitego.

W tej nowelce autorka odpuściła już wątek kryminalny i nasi bohaterowie mogą odetchnąć z ulgą oby na dłuższą chwilę już tym razem. Po tej nowelce zdecydowanie i śmiało mogę stwierdzić, że siostry Murphy są mistrzyniami w robieniu głupich i nieprzemyślanych rzeczy, które później niosą ze sobą poważniejsze konsekwencję. Branna miała ogromne szczęście, że wszystko dobrze się potoczyło, bo mogłaby nawet stracić dziecko przez swoją lekkomyślność.

Jak dla mnie to tej serii niczego nie brakuje, jest świetna, a w tej nowelce mamy dodatkowo masę humorystycznych akcentów, co zdecydowanie działa na korzyść, gdyż w poprzednich tomach było już wystarczająco dużo grozy. Uwielbiam fakt, że wszyscy są tak bardzo ze sobą związani oraz, że są gotowi zrobić dla siebie wszystko i nie mówię tylko o braciach, bo to oczywiste, ale także o dziewczynach, które mimo, że na początku były sobie praktycznie obce teraz pójdą za sobą w ogień i jeszcze dalej. Wszyscy idealnie się dopełniają. Mam tylko nadzieję, że Alannah i Damien odnajdą swoje szczęśliwe zakończenie, już niekoniecznie razem, ale pragnę by Damien odnalazł się i był szczęśliwy, bo na to zasługuję. Jeśli nie Alannah to niech to będzie inna, taka, która wpasuje się do rodziny, ale i wniesie powiew świeżego powietrza.

Naprawdę staję się już nudna, ale koniecznie musicie przeczytać serię o Braciach Slater, wtedy zrozumiecie moją miłość do nich! Gorrrąco polecam!

A ja kolejny raz dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu, że wydali te moje kochane perełki! Cieszę się, że trafiłam na tą serię! Dzięki książkom można się też wiele nauczyć. Na przykład o miłości, że nie zawsze jest łatwa i ścieżka nie zawsze jest usłana różami, tylko czasami nawet kolcami. Nie można się też poddawać i trzeba walczyć o to w co się wierzy i o to co się kocha!

Mam ogromną słabość do mężczyzn z rodziny Slater i będę Was nimi katować. Dlatego też nie możecie się dziwić, że to właśnie dzisiaj na tapetę biorę dwie najnowsze książki poświęcone właśnie jednemu z braci Slater.

W całej serii Bracia Slater to Ryder oraz Brana pełnią rolę rodziców dla całej tej szalonej zgrai ludzi. Przez większość czasu liczyło się dla nich przede wszystkim bezpieczeństwo rodziny, więc bardzo często swoje dobro przedkładali nad dobro innych. Ich związek mógł służyć za wzór dla pozostałych bohaterów. Jednak w pewnym momencie tajemnice oraz niedopowiedzenia powodują, że ich związek zaczyna „pękać” i ta dwójka zaczyna się od siebie oddalać. Autorka w tej części serii przedstawiła najczęstsze problemy, z którymi zmaga się nie jedna para na tej planecie. Moim zdaniem to jest najmocniejsza strona całej tej historii, bo jest ona najbardziej życiową częścią serii o Braciach Slater.

Bez wątpienia te książki są o wiele bardziej intensywniejsze, niż pozostałe części z tej serii. Opisane w nich sceny erotyczne są bardzo, ale to bardzo gorące i jestem pewna, że pobudzą Waszą wyobraźnię. Podoba mi się też to, że w "Ryderze" została przedstawiona retrospekcja, od początków związku Branny i Ryder’a, aż do momentu, kiedy to poczuli, że ich związek przechodzi metamorfozę i obydwoje tracą w nim stabilność. Po przeczytaniu całej tej historii rozumiem kłamstwa oraz dziwne zachowania najstarszego Slatera, jednak to wszystko spowodowało, że ta książka trzyma w napięciu przez większość czasu.

Irytuje mnie to W "Brannie", że wszystkie partnerki Slaterów, zachowują się jak bezmózgie małpy, jeżeli chodzi o prokreacje. Serio??!! Ja rozumiem, że chcą stworzyć dużą rodzinę, ale bez przesady, aby każdy z braci miał po pięcioro dzieci. Żadna z dziewczyn nie potrafi się sprzeciwić temu głupiemu pomysłowi, tylko radośnie rozmnażają się, jak króliki. Autentycznie pod koniec "Branny" rzygałam tęczą. To już była dla mnie za duża fikcja literacka, ponieważ w normalny świecie jest to nierealne, aby wszyscy bracia mieli po pięcioro dzieci.

L. A. Casey jest świetną pisarką, jeżeli chodzi o przedstawienie chemii między bohaterami. Ta autorka potrafi też genialnie budować napięcie w czytelniku przez opisywanie pewnych sytuacji. Te wzloty oraz upadki głównych postaci są bardzo intrygujące, dzięki czemu czytelnik jest cały czas zaciekawiony tą historią. Zdaję sobie też z tego sprawę, że nie wszystkim seria Bracia Slater przypadnie do gustu, ponieważ jest ona dość specyficzna i wszystkie książki opierają się na pewnym schemacie oraz są bardzo przewidywalne.

Pełna wersja recenzji na: [Adres usunięty]

Po raz kolejny się nie zawiodłam. Ale ja uwielbiam tą serię. Jest fantastyczna. Czyta się szybko, przyjemnie do tego cały czas coś się dzieje. Od książki nie można się oderwać. Szkoda tylko, że jest taka króciutka.

Branna to jedna z najwspanialszych kobietek z serii. Jest ciepła, dobra, zrobi dla swojej rodziny wszystko. Przez co baaaardzo ją lubię i ogromnie przeżywałam to co się z nią działo. Niech was okładka nie zwiedzie. Powieść jest pełna ciepła, miłości rodzinnej i zaufania. Niestety są o chwile smutku i grozy , nawet łezka poleci przy czytaniu. Ale dzięki temu jeszcze bardziej do mnie trafia. Jest taka życiowa.

Ja już nie mogę się doczekać tego, co autorka nam przygotuje w kolejnych powieściach. Czuję, że "Damien" i "Alannah" nami nieźle wstrząsną!! Nie pozostaje mi nic innego jak polecić!! 🤗

Branna to kontynuacja czwartej części Rydera Braci Slater,autorki L.A. Casey.

Brana najgorsze chwile ma już za sobą, chciałaby się skupić na tym by być dobrą żoną,siostra i przyjaciółką. Wkrótce też oboje z Ryderem zostaną rodzicami.

Wyjeżdżają na miesiąc miodowy do domku w lesie i spędzają tam piękne chwile, do czasu...

Sielankę psuje maleńka kłótnia,którą wywołuje Ryder,ponieważ nie może powstrzymać się przed snuciem planów,ile dzieci będą mieli.

Branna upiera się by zostać przy jednym dziecku,ale Ryder nie chce tego słuchać. Kiedy po kłótni wybiega by ochłonąć,gubi się w lesie. W między czasie nadchodzi burza i zrywa się wichura,a kobieta znajduje się w nie bezpieczeństwie.

Czy Ryder odnajdzie Branne w burzy ?

Czy wszystko dobrze się skończy,dla Branny i jej dziecka ?

Książka pełna miłości i zaufania, niestety są też chwile smutku i nie bezpieczeństwa.

Polecam tę książkę na prawdę są wartę przeczytania

Branna jako dodatek jest bardzo przyjemna w czytaniu. Wszystko powróciło na odpowiednie tory, a między Ryderem i Branna nie mogło być lepiej. Szczęśliwa i zakochana para ma szansę na spędzenie trochę czasu na sam, ale na dłuższą metę nie będzie im to dane. Jednak nie umniejsza to ich szczęścia, bo nie ma to jak rodzina. Zwłaszcza, że ich znacznie się powiększa. Na sam koniec nie zabraknie dramatu, który wprowadza nas w kolejny tom i daje przedsmak tego co nas czeka. Czytając Rydera jak i Branne można zauważyć, że z każdą kolejną częścią styl pisania L.A. Casey się zmienia. Nadal jest ON prosty i lekki, jej książki wciąż potrafią wciągnąć, nie zabraknie również świetnego poczucia humoru, z którego autorka jest znana a także wspaniałej, rodzinnej atmosfery, ale obie te pozycje są też dużo bardziej przemyślane, spokojniejsze i dojrzalsze. Konieczne musicie poznać losy naszej niedźwiedzicy i Matta Bomera w wersji z tatuażami. Ich piękna, bezwarunkowa miłość roztopi wasze serca, pijańskie szaleństwo Bronagh i Alannah was rozbawi. A co z resztą? Sami musicie się o tym przekonać. A ja z niecierpliwością wyczekuje polskiego wydania śnieżka i Lany.

Od ostatnich tragicznych wydarzeń minęło pięć miesięcy. Branna została żoną Rydera i wspólnie spodziewają się swojego pierwszego dziecka. Kobieta musi sobie radzić z nadopiekuńczością rodziny, ale najbardziej z Bronagh, która nie opuszcza jej ani na krok.

Ryder i Brenna wyjeżdżają w podróż poślubną do uroczego domku. Kobieta na miejscu ulega wypadkowi, który może zagrozić życiu jej dziecka.

"Branna" to bestseller Wydawnictwa Kobiecego. Jest to też dopełnienie historii Radera i Branny, która chociaż niewiele wznosi do ich historii, to jest przyjemną odskocznią i wstępem do historii Damiena i Alannah. A na dodatek sprawia, że możem pobyć dłużej z rodziną Slaterów i ich partnerkami. Nie ma tu niebezpieczeństwa, żadnych zwrotów akcji, ale ta historia pokazuje, jak ważna jest rodzina, która nas wspiera, podtrzymuje, kiedy upadamy i jest gotowa w każdej chwili wskoczyć za nami w ogień. Branna nabrała pewności siebie, nauczyła się stawiać siebie na pierwszym miejscu. A Ryder? Zrozumiał jak ważna jest dla niego żona i wynagradzał jej pół roku cierpień. Ostatnią część historii Branny i Rydera dosłownie się pożera, by na koniec z niecierpliwością oczekiwać historii ostatniej pary.

"Kocham twoje ciało, ale ożeniłem się z tobą, bo twoja dusza pasuje do mojej... i dlatego, że kocham cię bardziej niż własne życie. Nasz wygląd będzie się z czasem zmieniał, ale nasze dusze - nie. Zawsze będę cię kochał i pragnął, niezależnie od tego, jak będziesz wyglądać."

Za każdym razem kiedy sięgam po dopełnienie któregoś z tomów o Braciach Slater mam obawy, czy podoła ON moim wymaganiom. I choć jak wiecie kocham tę szaloną rodzinkę, to Branna nie wyniosła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia. Nie było zachwytów, szybszego bicia serca, ani tych emocji, które tak uwielbiam.

Zaczynam odnosić wrażenie, że autorka próbuje zapłodnić każdą z bohaterek po kolei. Nie wiem czy nie jest tego już za dużo? A może robi tak liczną rodzinę Slaterów, bo być może w przyszłości napisze książki również o tym najmłodszym pokoleniu? Nie wiem, ale czasem wydaje mi się, że tego za dużo. Nie sprawia to jednak, że przestaję kochać bohaterów.

Branna i Ryder są teraz szczęśliwym małżeństwem i spodziewają się powiększenia rodziny. On jest niezwykle troskliwy i na każdym kroku przypomina swojej żonie jak bardzo ją kocha. Wyjeżdżają na miesiąc miodowy do pewnego domku. Branna ulega tam wypadkowi, więc czym prędzej udają się do szpitala w obawie o najgorsze. Czy wyjdzie z tego cało? Czy z dzieckiem będzie wszystko w porządku?

To co mnie zawsze chwyta za serce, to niezwykła więź pomiędzy bohaterami. Są rodziną i przyjaciółmi w jednym. Zawsze mogą na siebie liczyć, jeden za drugim wskoczyłby w ogień. I tak powinna się zachowywać rodzina, powinna być dla siebie wsparciem w każdej chwili. Niezwykle miłe jest bycie obserwatorem losów tej zakręconej rodzinki. Bohaterowie nie są idealni, posiadają wady, ale przez to są autentyczni. Bywają momenty, w których ich nie mogę znieść, ale mimo to, nie wyobrażam sobie, że mogłoby ich zabraknąć.

„Naszej rodzinie przytrafiło się wiele nowych rzeczy – niektóre zmiany były duże, inne małe – ale miło było widzieć, że przynajmniej kilka z nich nigdy się nie zmieni. Niezależnie od tego, przez co którekolwiek z nas przechodziło, wiedziałam, że zawsze mogliśmy liczyć na swoją pomoc. Nie byliśmy tylko przyjaciółmi – to coś więcej.

Byliśmy rodziną i skoczylibyśmy za sobą w ogień.”

"Bracia Slater. Branna" to historia, która nie wywarła na mnie jakiegoś większego wrażenia, jednak jestem uzależniona od serii Bracia Slater dlatego musiałam przeczytać. I już czekam na kolejny tom, a Was zachęcam do zapoznania się z tą serią.

Dodatek Branna to świetne dopełnienie całej historii. Ryder i Branna dali sobie szansę, zwłaszcza, że przeżyli niebezpieczeństwo. Są już małżeństwem i wybierają się w podróż poślubną. Spodziewają się też dziecka. Ale i tutaj nie obędzie się bez chwilowego niebezpieczeństwa. Jak na krótką książkę, dzieje się tutaj sporo, a końcówka to zdecydowanie wprowadzenie do następnego tomu o braciach, którego bohaterem będzie Damien! Nie mogę się jej doczekać, bo jak już wspomniałam, Damien to mój ulubieniec.

Styl autorki jest jasny i prosty w odbiorze. Nie ma długich opisów, dialogi są naturalne i kartki dosłownie same się zmieniają. Przeczytałam w jeden wieczór czwarty tom, a dodatek zostawiłam sobie na kolejny dzień. Nie da się dawkować ich historii. Jak dla mnie Bracia Slater to seria roku :D

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]