Książka poetycka BOŻE RYKOWISKO to przede wszystkim rzecz o Polsce. O nas. O tym co nam się widzi w snach i na jawie. O tym, jak te dwie przestrzenie nieustannie się na siebie nakładając tworzą klisze zbiorowej pamięci, przez które postrzegamy to co teraźniejsze.
Książka poetycka BOŻE RYKOWISKO to przede wszystkim rzecz o Polsce. O nas. O tym co nam się widzi w snach i na jawie. O tym, jak te dwie przestrzenie nieustannie się na siebie nakładając tworzą klisze zbiorowej pamięci, przez które postrzegamy to co teraźniejsze. Ten, czasem chciałoby się powiedzieć: niestety, sennik nasz współczesny zorganizowany jest wokół pór roku, miesięcy i związanych z nimi religijnych świąt, narodowych obrzędów oraz konkretnych wydarzeń historycznych. Zarówno tych z historii najnowszej, jak i takich, które, choć odległe, to jednak wciąż determinujące nas jako wspólnotę. Lecz zawiedzie się ten, kto szukałby w tym roczniku snów polskich łatwej aktualności, czy bieżącego komentarza. Poszczególne wiersze, w których autor stawia pozornie proste do rozszyfrowania diagnozy, tworzą kompozycję, w której oczywistymi być przestają. Prowadzi nas przez mgłę tylko po to, żeby nas w niej zostawić. Prowadzi w głąb snu o nas samych do momentu, w którym orientujemy się, że ma on wymiar dużo szerszy, egzystencjalny, ludzki. Zanurzona w literackiej tradycji, narodowej mitologii i świadomie archaizująca, zwłaszcza poprzez swoją melodykę, poezja Chludzińskiego tworzy jednocześnie obraz niezwykle współczesny i oryginalny. Bo chociaż to wciąż historia wesoła a ogromnie przez to smutna, to sen coraz cięższy, coraz bardziej męczący i coraz bardziej chory.
Książka poetycka BOŻE RYKOWISKO to przede wszystkim rzecz o Polsce. O nas. O tym co nam się widzi w snach i na jawie. O tym, jak te dwie przestrzenie nieustannie się na siebie nakładając tworzą klisze zbiorowej pamięci, przez które postrzegamy to co teraźniejsze. Ten, czasem chciałoby się powiedzieć: niestety, sennik nasz współczesny zorganizowany jest wokół pór roku, miesięcy i związanych z nimi religijnych świąt, narodowych obrzędów oraz konkretnych wydarzeń historycznych. Zarówno tych z historii najnowszej, jak i takich, które, choć odległe, to jednak wciąż determinujące nas jako wspólnotę. Lecz zawiedzie się ten, kto szukałby w tym roczniku snów polskich łatwej aktualności, czy bieżącego komentarza. Poszczególne wiersze, w których autor stawia pozornie proste do rozszyfrowania diagnozy, tworzą kompozycję, w której oczywistymi być przestają. Prowadzi nas przez mgłę tylko po to, żeby nas w niej zostawić. Prowadzi w głąb snu o nas samych do momentu, w którym orientujemy się, że ma on wymiar dużo szerszy, egzystencjalny, ludzki. Zanurzona w literackiej tradycji, narodowej mitologii i świadomie archaizująca, zwłaszcza poprzez swoją melodykę, poezja Chludzińskiego tworzy jednocześnie obraz niezwykle współczesny i oryginalny. Bo chociaż to wciąż historia wesoła a ogromnie przez to smutna, to sen coraz cięższy, coraz bardziej męczący i coraz bardziej chory.
