Bez reszty

Świetna kontynuacja kryminału z Kastorem - lata '90, Kraków, rodzi się przestępczość zorganizowana.

Natomiast nie ma problemy, jesli nie czytaliście, spawa jest nowa, bohaterowie wystarczająco przedstawieni. Jest bardzo autentycznie - mróz z perwszych stron czułam na całym ciele, dosć szorstko, ale wciąga bardzo ! polecam, jak zwykle w przypadku obu braci Miłoszewskich

To kontynuacja losów "Kastora".

Mimo, że nie czytałam poprzedniej części bardzo szybko odnalazłam się i wciągnęłam w fabułę książki.

Początek lat dziewięćdziesiątych to okres kiedy ludzie podzieleni są na biednych i bogatych. W zastraszającym tempie rozwija się przestępczość zorganizowana.

Handel anfą rośnie w siłę, potrzebne są zmiany.

Mamy grudzień 1990.

W czasie obławy na handlarzy ginie naczelnik wydziału kryminalnego Tyszol. Kastor Grudziński krakowski komisarz czuje się odpowiedzialny za śmierć kolegi i postanawia odnaleźć sprawcę. Do pomocy ma sierżantna alkoholika i emerytowanego policjanta przywróconego do służby.

Wbrew temu co nakazuje mu nowy naczelnik ON robi swoje.

Do tego zaczynają ginąć dzieci.

Kto i dlaczego to robi? Jak wygląda przestępczość od drugiej strony? Czy naszej trójce uda się rozwiązać zagadki?

Tego dowiecie się czytając książkę.

Autor stworzył świetny kryminał osadzony w latach dziewięćdziesiątych. Świetne dialogi, momentami zabawne. Bohaterowie barwni, ciekawi, z duszą. Niemal można z nimi konie kraść jadąc fiatem przez wieś.

Podobała mi się ta część opowiadana przez Bartka, porwanego chłopca. Pełna emocji, strachu, ale i pomysłowości.

Czuć klimat tamtego czasu. Zadymione bary i seta na mieście. Kraków tamtych lat niemal widziałam i chodziłam tamtymi uliczkami.

Postać komisarza polubiłam już na wstępie i chętnie poznałabym kolejne jego przygody.

Pióro autora lekkie, a książkę czyta się wręcz w zawrotnym tempie. Ciekawość pcha nas do przodu.

Dodatkową frajdą dla osób znających Kraków może być znajomość ulic czy miejsc o których pisze autor.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem i nie ostatnie. Sztos to dobre określenie ✌️

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzja książki "Bez reszty". Na początku chce powiedzieć, że było to moje pierwsze spotkanie z autorem i w przyszłości na pewno sięgnę jeszcze po jakąś powieść, która wyszła spod pira Pana Wojtka natomiast ta historia nie do końca mnie przekonała.

.

Siegajac po tą książkę liczyłam na mocną, trzymającą w napięciu akcję, a jakoś nie do końca potrafiłam się w tym odnaleźć. Pomyśl na fabule mi się spodobał. Autor pokazuję jak wielki jest instynkt samozachowawczy w człowieka, nawet tego małego w chwilach gdy chodzi o nasze życie. Całość niestety nie przekonała mnie zbytnio. Były chwilę gdy coś mnie zaintrygowało, ale także chwilę gdzie niestety czekałam aż w końcu ten rozdział się skończy.

.

Czy polecam? Tak, bo każdy z nas ma inny gust. Jedni wolą to a inni tamto i to jest w czytelniczym świecie piękne. Ja w przyszłości na pewno dam autorowi drugą szansę i może wtedy zaiskrzy 🙂

Kolejny świetny, polski kryminał! Pan Miłoszewski zabrał czytelników do Krakowa i już tym zdobył moje serce. Jako że spędziłam dzieciństwo w tym mieście, bardzo ciekawie czytało mi się tę lekturę. Fabuła jest wciągająca, dialogi są intrygujące i zabawne, a to wszystko utrzymane jest w specyficznym, dość ciężkim klimacie. Zakończenie podpowiada mi, że można spodziewać się kolejnych części, z czego jestem bardzo zadowolona. Wysoko oceniam tę książkę i jedyne, do czego mogę się przyczepić to okładka, która mogłaby być lepsza. No ale przecież chodzi o wnętrze, a tam nic nie brakuje. Polecam serdecznie wszystkim fanom kryminałów!

Początek lat 90. Kraków. Tak zaczyna się ta historia. Kastor jest twardym gliną na pograniczu ważnych zmian. Upada komunizm, zmienia się ustrój. Mnie to przekonało. Mieszkam pod Krakowem, dobrze znam dzisiejsze realia, ale dzięki autorowi przeniosłam się do czasów bliskich moich urodzin. A te wszystkie znane miejsca - to dodatkowy plus.

Książka bardzo mi się podobała, przyjemnie mi się ją czytało. Momentami rzeczywiście odczuwałam to, że trochę tu przerysowania i jaskrawości. Wyraziści bohaterzy, szybka akcja, ciekawe wątki i zakończenie, którego nikt się nie spodziewał. Do tego dochodzi lekkość stylu autora. Jest to kontynuacja, druga część, ale spokojnie można ją czytać jako samodzielną powieść. Chociaż pewne jest, że trzeba sięgnąć po pierwszy tom. Ja tak zrobię.