Będzie bolało

Jest to jedna z tych książek, których jeszcze się nie skończyło czytać, a już się wie, że sięgnie się po nią kolejny raz. Napisana z ogromnym poczuciem humoru, by na koniec chwycić mocno za serce. Książkę przeczytałam dość szybko. Poświęcałam jej każdą możliwa chwilę.

Jest to doskonały obraz tego jakimi potrafimy być pacjentami. Dziwnymi, oderwanymi od rzeczywistości, nie zdającymi sobie sprawy, jak niektórzy lekarze poświęcają się dla nas i innych potrzebujących.

Jestem przekonana, że lecznictwo w Polsce jest zupełnie inne, niemniej jednak cieszę się, że przeczytałam te książkę.

Rewelacyjna książka. Jestem nią zachwycona! Czyta się bardzo płynnie i szybko. Autor pisze lekko i wesoło. Opisuje masę przypadków, z którymi zetknął się w szpitalu. Jedne mniej, inne bardziej groźne. Niektóre mogłyby śmiało wystartować w konkursie na "szczyt ludzkiej głupoty". I chociaż przez większość czasu spędzonego z książką humor mi dopisywał, to jednak wnioski po przeczytaniu są mniej optymistyczne. I studia, i praca lekarza są niesamowicie czaso i pracochłonne. Myślę, że na co dzień skupiamy się tylko na swoich odczuciach, jako pacjentów. Warto czasem na chwilę zmienić punkt widzenia. Dlatego warto sięgnąć po tą książkę.

Tak naprawdę czego się po niej spodziewać i niczego od niej nie oczekiwałam, ale totalnie mnie zaskoczyła. Po jej przeczytaniu mam taki mętlik w głowie.

Muszę przyznać, że moja empatia względem lekarzy gdzieś się rozpłynęła. Gdzie tam, wśród godzin spędzonych na szpitalnych korytarzach, zniknęło moje zrozumienie i ustąpiło miejsca całkowitej ciemnocie. Zapomniałam, że lekarz nie jest idealna maszyną, która wie wszystko i jest w stanie zrobić wszystko. Nie jest w stanie pracować non stop, bez żadnego wytchnienia. Może popełniać błędy, jak każdy człowiek. Może mu się zdarzyć, że ma gorszy dzień i taki marudny pacjent wcale mu nie ułatwia. Jednak z drugiej strony specjaliści w dziedzinie medycyny również zapominają o tym, że pacjent nie jest bezuczuciową zabawką, której można przełączyć pstryczek żeby działała. Zmęczona bólem osoba też potrzebuje odrobiny empatii.

Ta książka pozwoliła poszerzyć mi swój punkt widzenia na pracę lekarza. Pokazała w poruszający i niekiedy humorystyczny sposób, jak wykańczający i niewdzięczny jest ten zawód. Odpowiedzialność spoczywająca na tych ludziach jest ogromnym ciężarem dla psychiki.

Autor nie owija w bawełnę, nie cacka się z czytelnikiem, tylko pokazuje mu szczerą prawdę za pomocą ciętego języka i lekkich anegdotek. Fabuła opiera się na takich krótkich historyjkach, co tylko ułatwia szybsze czytanie, a zakończenie przychodzi nagle i niespodziewanie.

Na „Będzie bolało” warto zwrócić uwagę i poświecić jej tych kilka godzin.

Świetna książka napisana z humorem. Przeczytana w 2 popołudnia. Polecam.

Do medyny mam specyficzny stosunek, długo chciałam ją studiować, później okazało się, że mój związek z chemią organiczną jest dosyć szorstki i pomysł na życie mi się skończył, ale wrócił na pierwszy plan, gdy okazało się, że dla odmiany chemia organiczna to moja druga miłość, a później w liceum wybrałam profil humanistyczny, moja styczność z przedmiotami ścisłymi została ograniczona do tego stopnia, że wiem jak liczyć procenty, jak obliczać stężenie, no i jak jest zbudowany pantofelek(chociaż zawsze wolałam euglenę). Chociaż szanse na karierę w medycynie już pożegnałam i od dawna tylko bezskutecznie proszę znajomych o pozwolenie na przeprowadzenie punkcji zatoki szczękowej, to lubię czytać o medycynie, historii medycyny i śledzę bestsellery w poszukiwaniu książek takich jak ta. Będzie bolało książka, która was rozbawi i wstrząśnie!

Adam dziś nie pamięta dlaczego dokładnie chciał zostać lekarzem, może dlatego, że w rodzinie miał wielu przedstawicieli tej profesji, może to młodzieńczy idealizm. Kończy studia i przekracza próg szpitala, już jako lekarz, to nie jest teoretyzowanie, znajomość anatomii ma drugorzędne znaczenie, liczy się trzeźwy umysł i szybkość reakcji. Ważna jest też umiejętność obywania się bez snu i znajomi którzy będą w stanie tolerować to, że gdy twoja żona rodzi ty jesteś w pracy. Adam finalnie wybierze ginekologię i położnictwo i chociaż może się wydawać, że to taka specjalizacja, która pozwala człowiekowi uczestniczyć w radosnych momentach, chociaż wydaje się, że szpital to tylko choroby, ale tam rodzi się nowe życie, chociaż… no właśnie, bo Adam porzuci karierę lekarza, odwiesi stetoskop na kołek po wstrząsającym wydarzeniu, które zmrozi krew w żyłach, ale zanim to się stanie, doświadczy ludzkiej głupoty w stopniu najwyższym. Będąc kobietą nie spodziewałam się jak… hmmm pojemne jest ludzkie ciało.

Książka jest przesycona humorem, czarnym, ironicznym, dobrym. Pokazuje rzeczywistość szpitalną od podszewki. Roszczeniowi pacjenci, bezlitosny czas pracy, mordercze dyżury i hierarchia. Sądzę, że ta książka wpasowuje się w dyskusję o służbie zdrowia toczonej niedawno. Młody lekarz nadrabia zapałem, od niego zależy nasze życie, a jest zapracowany i niezbyt godziwie wynagradzany. To musi skutkować błędami, w końcu ilu z nas zalało herbatę zimną wodą, bo było niewyspanych, a ten błąd jednak nie rzutuje na cudze życie i zdrowie.

Przez 99% książki bawiłam się świetnie bo uwielbiam taki humor, chociaż pomysłowość kobiet, jeśli chodzi o kobiece drogi rodne, jako miejsce kryjówek, to jednak w większości mnie zaskoczyła. Starcie męskość vs. Wiatrak… skłoniła mnie do refleksji jakim cudem męskość nie wyginęła. Finał tej książki poraża smutkiem, jak owo zdanie Hemingwaya oddam dziecięce buciki, nigdy nienoszone.

Świetna książka, doskonała rozrywka!

Będąc w liceum przez dłuższy czas marzyłem o tym, żeby zostać lekarzem, ale ostatecznie skończyłem chemię i robię z niej aktualnie doktorat. Był to w mojej ocenie słuszny krok, choć do tej pory uwielbiam wszelkiego rodzaju seriale medyczne jak Ostry dyżur, Chirurdzy, czy Dr House. Jednak nie zawsze pokazują one jak naprawdę wygląda świat lekarzy i ich praca w szpitalu. Postanowił to zmienić Adam Kay opisując swoje doświadczenia w książce o intrygującym tytule Będzie bolało.

Adam Kay to były brytyjski lekarz, który porzucił swój zawód będąc o krok od skończenia specjalizacji i przejścia na znacznie lepsze warunki pracy. Złożyło się na to wiele kwestii, które szczegółowo opowiada w książce. Swoją historię rozpoczyna od objęcia posady stażysty, a kończąc na starszym rezydencie. Jako specjalizację wybrał ginekologię, która na pozór wydaje się być prosta i przyjemna, ale nic bardziej mylnego. To ciągłe porody, cesarskie cięcia, zszywanie ran, usuwanie ciąż pozamacicznych i wiele innych... W szpitalach, w którym Adam Kay pracuje nikt nie pilnuje czasu pracy, nikt nie przestrzega ustawowego tygodnia pracy, poza kontrolami. Młodzi lekarze są wyzyskiwani do granic sił fizycznych, zostając praktycznie codziennie po kilka godzin na bezpłatnych nadgodzinach. To powoduje, że trudno im wziąć urlop, a spotkania z bliskimi i przyjaciółmi praktycznie nie istnieją...

Będzie bolało ma formę pamiętnika, w którym zostały opisane wybrane dni pracy autora w kilku szpitalach w ramach robienia specjalizacji. Wpis z danego dnia stanowi podsumowanie tego, co się wtedy wydarzyło - czasami są to jakieś przemyślenia, jakiś trudny przypadek, a niekiedy jak system wymusza ciągłą pracę, oraz jak zabiera kolejne przywileje lekarzom (np. możliwość spania w nocy, jak nic się nie dzieje). Kay opisuje również jak trudno mu było znaleźć czas dla najbliższych, nie mówiąc o czymś tak prozaicznym jak odbiór paczki z prezentem. Te wpisy w pamiętniku zostały napisane w sposób chłodny i rzeczowy, a w przypisach autor wyjaśnia co trudniejsze zwroty medyczne. I dopiero po przeczytaniu wielu takich wpisów wyłania się w pełni obraz pracy w szpitalu i wszelkich niedogodności z nią związanych. Autor nie ukrywa również ile zarabiał i jeśli ktoś się łudzi, że są to duże pieniądze, to jest w dużym błędzie. Nic więc dziwnego, że często w tym zawodzie zostają najwytrwalsi, którzy mają pasję i powołanie do bycia lekarzem. Wielu innych woli zająć się czymś innym, nawet nie mając umiejętności i zarabiać więcej, a mieć zdecydowanie mniejszą odpowiedzialność i więcej czasu wolnego.

Jednak w ciągu wielu lat pracy, autorowi zdarzyło się wiele pozytywnych wydarzeń. Czasami są to nieoczekiwane podziękowania od pacjentów, lub od kogoś ze szpitala, odebranie porodu od kobiety, która była jakiś czas temu w poradni leczenia niepłodności, czy bezproblemowe przyjścia na świat kolejnego dziecka. Kay wielokrotnie podkreśla, że to właśnie radość z narodzin, ocalenia życia dziecka i matki powodowało, że wciąż miał siłę, żeby się nie poddawać i dalej pracować.

Książka ma zdecydowanie pesymistyczny wydźwięk i dość ponury nastrój. Na szczęście, Kay rozładowuje to wplatając w swoje opowieści żarty, ironię oraz sarkazm. Wielokrotnie nie mogłem się powstrzymać od śmiechu jak błyskotliwie i z humorem podsumował daną sytuację lub jak wybrnął z trudnego pytania pacjentki. Starannie to wszystko wyważył - nie jest tego za dużo, a przy tematach smutnych, czy bolesnych zachowuje powagę, czasami pozostawiając czytelnika z trudnym pytaniem retorycznym. To powoduje, że książkę czyta się nadzwyczaj dobrze, a w obraz w jaki się z niej wyłania trudno nie uwierzyć i nie zastanowić się nad nim chociaż na chwilę.

Będzie bolało z jednej strony jest to po prostu pamiętnik młodego lekarza, który porzucił zawód i opisuje jak pracował w kilku brytyjskich szpitalach robiąc specjalizację. Z drugiej zaś strony to próba nagłośnienia tematu jak ciężko pracują lekarze, jak wielka jest ich odpowiedzialność, a jak mało mają za to wdzięczności. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Insignis!

[Adres usunięty]

Sekretny dziennik młodego lekarza, który spisywał po wielogodzinnych dyżurach. Dla mnie to jest bardzo dobra książka! Czyta się lekko, wszelkie dziwne medyczne terminy są wyjaśnione pod „*”. Adam pracuje jako ginekolog-położnik więc wzruszeń jest wiele, tych radosnych jak i tych łamiących serce. Już dawno nie miałam w rekach książki, przy której można się naprawdę pośmiać ale też porządnie popłakać. 😁 A po przeczytaniu w głowie zostają nam naprawdę różne obrazy- ja na słowa „poczuj magię świąt” widzę lampki choinkowe w zupełnie innym miejscu niż na choince 😂 Oczywiście możemy także zbliżyć się dzięki książce do problemu angielskiej służby zdrowia, która jakby się mogło wydawać jest całkiem inna niż polska. Otóż nie! I mam wrażenie że w każdym kraju lekarze pracują wiele długich godzin zamiast ośmiu, poświęcają życie prywatne i rodziny dla swojego zawodu. Idealna do wieczornego relaksu.

Świetna książka. Książkę czyta sie bardzo szybko, jest lekka z dużą nutą dobrego humoru.

Czytając "Będzie bolało" można się poczuć jak podczas oglądania serialu komediowego o życiu i pracy lekarzy. To lekka lektura, którą przyjemnie się czyta, ale która to jednak uświadamia nam jak ciężko jest służyć bliźniemu i jak chora potrafi być służba zdrowia.

Polecam tę pozycję wszystkim osobom ciekawym lekarskiego świata oraz tym, którzy chcą na siebie (jako na pacjentów) spojrzeć z tej drugiej perspektywy. Jest to lekka i interesująca książka, która nie tylko umili wieczory, rozbawi, ale również dostarczy czytelnikom nieco medycznej wiedzy.

"Botoks" wiecznie żywy! :) :)

Nie, nie ma w tym cienia przesady nawet... ;) Były lekarz opisujący swój dawny zawód... Brrr!... Boże drogi, jakże wiele jest prawdy w stwierdzeniu "trzeba mieć zdrowie żeby nie chorować" :) ...

Przykład cytatami? Proszę bardzo:

"Pacjentka G.L. (...) oznajmia w trakcie porodu, że chciałaby zjeść własne łożysko. Zarówno położna, jak i ja udajemy, że tego nie słyszymy"

"(...) zerknąłem do jej karty: Kiedy składam jej wizytę, okazuje się, że nie żyje."

Trochę w tej książce Barei, trochę czarnego humoru... U czytającego zaś jest mnóstwo niedowierzania, a jeszcze więcej przerażenia w trakcie i po lekturze. Brytyjskie poczucie humoru jest tu więcej niż widoczne, przez co poziom przerażenia u czytającego wzrasta tak naprawdę z każdą kolejną stroną... ;) Cóż... okazuje się, że medyczna rzeczywistość w Wielkiej Brytanii nie różni się tak bardzo od tej naszej, rodzimej. Straszne jest tylko to, że tak rzeczywiście i naprawdę jest...

Nic dziwnego, że ta książka stała się bestsellerem. To świetny, trafny, zapewne niewygodny - dla całej, że tak powiem, branży - obraz lekarskiego środowiska, który przełamuje tak naprawdę pewne tabu i zmowę milczenia. Jak jest każdy bowiem się domyśla, lecz rzadko kiedy ktoś mówi o tym głośno. Adam Kay się na to odważył i chwała mu za to.

Gorąco polecam. W celach i ku uzyskaniu efektów wszelakich - książka może być traktowana zarówno jako przestroga, jako ironiczna opowieść pełna czarnego humoru, jako satyra na szeroko pojęte środowisko medyczne, a częstymi chwilami jako niezły thriller oparty na faktach... :)

Dziękuję Wydawnictwu Insignis za egzemplarz recenzencki.

Recenzja także na:

[Adres usunięty]

Dzisiaj będzie trochę poważniej, ponieważ tego wymaga ta pozycja. Jeśli interesuje was szpitalne życie od kuchni pewnego byłego lekarza, zapraszam serdecznie.

Witaj w świecie 97-godzinnych tygodni pracy. W świecie decyzji o życiu i śmierci. W świecie nieustannego tsunami płynów ustrojowych. W świecie, w którym zarabiasz dziennie mniej niż szpitalny parkometr. Pożegnaj się z przyjaciółmi i bliskimi związkami…

Witaj w świecie lekarza stażysty. Spisana potajemnie po niekończących się dyżurach, bezsennych nocach i pracujących weekendach książka komika i byłego stażysty Adama Kaya to dotkliwie szczery opis czasu, który spędził na linii frontu brytyjskiej służby zdrowia. Na zmianę zabawne, przerażające i wzruszające zapiski omawiają wszystko, co chcieliście wiedzieć – i sporo rzeczy, o których wolelibyście nie wiedzieć – o życiu lekarzy na oddziale i poza nim. Uwaga, lektura może pozostawić blizny.

Ostatnio coraz częściej słyszę o lekarzach, którzy zamiast profesjonalizmem, wykazują się głupotą i brakiem empatii nazywając na przykład nienarodzone dziecko z wadą „to coś” albo mówiąc do otyłej osoby „pani już lepiej kupi sobie trumnę i czeka”. Jednak to co przytacza Kay, to historia prawdziwie uderzająca, ponieważ pokazuje z czym muszą zmierzyć się lekarze. Studia to nie wszystko, bo dochodzi jeszcze staż i wyczerpanie wynikające z 48h dyżurów. Po przeczytaniu tej książki wiem, czemu autor rzucił po 12 latach medycynę.

Książka spisana jest formie dziennika. Niektóre wpisy bawią, ale inne przyprawiają o smutek, współczuje a czasami może i nawet o łzy. Zazwyczaj myślimy o lekarzach jak o gburach, bo zachowują się tak jak zachowują. Trzeba jednak pamiętać, że oni narażają swoje życie ratując Twoje. Żyją na rezerwie, żeby zawsze być w pogotowiu.

Czasami oceniamy lekarzy, bo patrzymy na to, że nie spełniają naszych wymagań, że czekamy na doktorkę 40 min zamiast dwóch. Nie wiemy jednak, że jest ona po nocnym dyżurze i właśnie wypija dziesiątą kawę w nadziei, że wytrzyma jeszcze te 6 godzin, by wrócić do domu, posprzątać, zrobić zakupy, zasnąć i znowu po czterech godzinach snu ruszyć do szpitala, w którym spędzi kolejne 20 godzin. Oczekujemy od innych zrozumienia, ale sami go nie dajemy. Myślę, że ta książka pomoże otworzyć się nie tylko na lekarza, który ciężko pracuje, ale ogólnie na drugą osobę, która nie jest taka jakbyśmy chcieli.

Recenzja z bloga: zatraceni w kartkach

Na kartach tej książki humor przeplata się z tragedią i ludzką bezmyślnością. Czasami kończy się to dobrze, prawie zawsze uszczerbkiem na zdrowiu. Autor sprawnie maluje słowami obraz przepracowanego, niedocenianego i często pozostawionego samemu sobie młodego lekarza. Między słowami śmiechu Czytelnik wpadnie w zadumę, by na koniec zostać z wieloma pytaniami. Po lekturze tej książki inaczej spojrzycie na lekarzy. Bardzo polecam.

Spisana potajemnie po niekończących się dyżurach, bezsennych nocach i pracujących weekendach książka komika i byłego stażysty Adama Kaya to dotkliwie szczery opis czasu, który spędził na linii frontu brytyjskiej służby zdrowia. Na zmianę zabawne, przerażające i wzruszające zapiski omawiają wszystko, co chcieliście wiedzieć – i sporo rzeczy, o których wolelibyście nie wiedzieć – o życiu lekarzy na oddziale i poza nim.

Książka rozpoczyna się krótką dyskusją na temat tego, dlaczego młodzi ludzie decydują się na wejście do zawodu i w jaki sposób wybiera się kandydatów. Wybrani nieliczni muszą wtedy sprostać wymagającemu pięcio- lub sześcioletniemu kursowi uniwersyteckiemu, po którym wkraczają do szpitala, nowo wykwalifikowanego do leczenia. Pracują w systemie, którego celem jest zapewnienie dostępu do bardziej doświadczonego lekarza, jeśli zajdzie taka potrzeba, aż do poziomu konsultanta. W praktyce zdarzają się nagłe przypadki medyczne, którymi należy natychmiast się zająć, a także zbyt mało członków personelu. Do tego dochodzi fakt, że zmiany mogą trwać dni bez odpoczynku - nikt nie wraca do domu, gdy pacjenci mogą umrzeć, jeśli tak się stanie. Naciski na pracę są niewyobrażalne, a osobiste koszty dla pracowników są niezmierzone.

Dlaczego tę książkę tak dobrze się czyta? Moim zdaniem umiejętność autora polega na tym, że pisząc o różnych czasem nieprawdopodobnych przypadkach, nigdy nie jest złośliwy. Mógł pozostać bezwzględny i obojętny przez system, ale dbał o każdą osobę, która poprosiła o pomoc i zawsze robił wszystko, co w jego mocy, aby ratować. To wstyd, że uzdolnieni, troskliwi lekarze, tacy jak Adam, pracują, ale nie otrzymują wsparcia, którego potrzebują, aby kontynuować karierę. Jedyną opcją, jaką mają - dla ich własnego zdrowia psychicznego i jakości życia jest opuszczenie zawodu, na który tak ciężko pracowali.

Struktura wpisów w dzienniku sprawia, że książka jest wyjątkowo czytelna. Liczne zabawne anegdoty przeplatane szczegółami rozdzierających serc są bardzo wciągające. Oprócz przedstawiania życia młodszego lekarza z jego niesłabnącymi wymaganiami i niewdzięcznymi oczekiwaniami, istnieją frustracje systemu, który nieustannie próbuje znaleźć sposób na obniżenie kosztów, czyniąc życie lekarzy jeszcze trudniejszym.

Polecam z całego serca. Kawał dobrej lektury.

Właśnie udało mi się skończyć książkę Adama Kaya "Będzie bolało". Która już przy samej okładce nawołuje nas do kupienia, ukradnięcia bądź wyżebrania tego egzemplarza. Przy takiej zachęcie oraz małej informacji "głośny brytyjski bestseller", wiedziałam, że musze złapać tę książkę i sama się przekonać czy to wszystko prawda.

Adam Kay przedstawia swój dziennik pisany za czasów gdy jeszcze pracował w brytyjskiej służbie zdrowia. Na początek książka jest wręcz sielankowa i humorystycznie opisana. Zaśmiewałam się do łez przy niektórych opisach, czasem wręcz niedowierzając, że takie rzeczy zdarzają się w służbie zdrowia oraz, że ludzie robią coś takiego! Był to dla mnie troche taki lekki szok (chociaż nie jeden raz możemy usłyszeć o dziwnych przypadkach które trafiły na SOR). Po jakimś czasie książka coraz częściej pokazuje nam zepsucie służby zdrowia i tego jak młodzi lekarze są wyzyskiwani przez państwo. Zaczyna sie też coraz poważniej - możemy przeczytać czasem bardzo smutne fragmenty i ciemne strony tego zawodu, przez które ściska się serce z rozpaczy. Oczywiście nadal nie brakuje humorystycznych opisów tego co Adam Kay mógł spotkać w swojej specjalizacji - ginekologii i położnictwie. Nie chcę wam nic więcej za bardzo zdradzać - mam wrażenie, że i tak dużo Wam już o niej powiedziałam, ale moge powiedzieć jeszcze tyle. Książka bardzo dobrze opisuje ciężkie życie lekarza i to ile wyrzeczeń musi sie dopuścić. Dzięki tej książce mam dużo więcej zrozumienia dla osób pracujących w służbie zdrowia.

Polecam! Ta książka jest serio warta "ukradnięcia lub wyżebrania" (chociaż pamiętajcie - kraść nie wolno! ). Spodoba się każdej osobie, która lubi książki z ciętym humorem oraz filmy medyczne!

Nigdy nie chciałem i nadal nie chcę zostać lekarzem. Nie lubię patrzeć na żadne zabiegi medyczne w filmach. Pomimo tego, od czasu lektury "Siedmiu wieków śmierci" lubię czytać książki o medycynie, dlatego sięgnąłem po "Będzie bolało" Adama Kaya w serialowej okładce i muszę już na początku przyznać, że ta książka jest świetna! Jest to bez wątpienia najlepsza pozycja o medycynie, którą do tej pory czytałem, choć różni się od poprzednich tytułów.

"Będzie bolało" nie jest książką naukową w stylu "Psycho-logiki" czy "Siedmiu wieków śmierci" choć już bliżej mu do tego drugiego tytułu. Dzięki Adama Kaya to jego pamiętnik z czasów pracy w szpitalu, od stażysty aż do samego końca tej drogi. Książka ta w sposób żartobliwy ukazuje ludzkie dramaty albo też i ludzką głupotę. Autor oprócz bycia lekarzem jest także stand-uperem, dlatego styl jest lekki i zabawny, jeśli ktoś lubi nieco chamski humor.

Ponadto, książka zawiera w sobie sporo medycznej wiedzy w postaci przypisów oraz informacji na temat tego, jak naprawdę wygląda praca w szpitalach w Wielkiej Brytanii. Choć jest to książka medyczna to spokojnie nadaje się dla totalnych laików, takich jak ja, ponieważ Adam Kay tłumaczy wszystko w prosty i przyjemny sposób.

Książkę gorąco polecam. Jeśli szukacie fajnego prezentu dla znajomego, rodzeństwa czy kogoś kogo lubicie, a wiecie że ma poczucie humoru to sprezentujcie mu właśnie tę książkę, sukces gwarantowany.

Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @[Adres usunięty]zje, gdzie serdecznie zapraszam

Bardzo szanuję autora za tą książkę. Spośród wielu książek o tematyce medycznej, jakie przeczytałam, ta jest według mnie najbardziej szczera. Autor nie opisuje swojej pracy jako bardzo ciężkiej, ale satysfakcjonującej ze względu na to, że codziennie ratuje ludziom życie i przyczynia się do przyjścia dzieci na świat. Nie, ON szczerze pisze o tym, jak bardzo wykończony jest po trzech dyżurach w szpitalu bez żadnych przerw czy zapłaty za nadgodziny, często okupionych rozpadem związku lub relacjami z przyjaciółmi i rodziną. Nie koloryzuje, ale przytacza prawdziwe historie z pracy lekarza, które są szokujące, a często również nieco odrzucające. Adam Kay pracował w brytyjskiej służbie zdrowia, jestem jednak pewna, że polskie realia pracy w szpitalu są bardzo zbliżone do tych opisywanych przez autora, dlatego polecam tą książkę wszystkim, którzy chcieliby zrozumieć, dlaczego praca lekarza jest tak ciężka- a przy okazji trochę się pośmiać, bowiem autor opisuje wszystko z cudowną nutą ironii.

Adam Kay w swojej autorskiej książce ,,Będzie bolało'' przedstawia historię swojej pracy w zawodzie lekarza - poprzez stopień stażysty i rezydenta. 9 lat, bo tyle pracował, opisuje nam praktycznie krok po kroku. Kay pokazuje, jak z wielu rzeczy musiał zrezygnować tak, by móc oddać się pracy - poświęcał swój czas, swój związek, spotkania z przyjaciółmi. Ale jednocześnie pokazuje, jak piękna to była praca - móc pomagać ludziom poprzez dobre słowo. Przybliża jak cierpiał po stracie pacjenta, jak odbierał porody i musiał być w stu miejscach na raz na dyżurach. Dla mnie praca lekarza jest piękna, jednak zbyt wiele poświęceń kosztuje.

Polecam!

Uważam, że dobrym pomysłem będzie, jeśli na samym wstępie napomknę o dość istotnym fakcie, iż osobiście z medycyną mam naprawdę niewiele wspólnego (no, nie licząc tego, że podczas wyboru profilu w liceum, moją opcją alternatywną był biol-chem). Co w takim razie skłoniło mnie do sięgnięcia po zapiski osoby, która z tą nauką miała naprawdę ogromny związek? Cóż, sama nie potrafię tego do końca zrozumieć. Zdecydowanie miał na to wpływ ogrom pozytywnych opinii i wewnętrzna chęć przełamania własnej strefy komfortu. Ostatecznie nie żałuję ani sekundy, którą spędziłam wraz z autorem na jego ciężkich i niezwykle męczących dyżurach. Był to istny rollercoaster skrajnych emocji, podczas którego bawiłam się wyśmienicie (nawet jeśli co rusz miałam na owej kolejce ogromne mdłości)!

Jak wywnioskować można z podtytułu, książka zapisana jest w formie dziennika. Adam Kay, były lekarz specjalizujący się w kierunku ginekologii i położnictwa, dzieli się z czytelnikami anegdotami ze swojego codziennego, aczkolwiek niezwykle ciężkiego szpitalnego życia. Odsłania również wszelkie mankamenty i absurdy, które brytyjska służba zdrowia najwidoczniej stara się przed swoimi pacjentami porządnie ukryć. Autor opisuje swoją wspinaczkę po drabinie kariery i przedstawia powody, dla których ostatecznie postanowił zrezygnować ze swojej posady.

,,Będzie bolało", która pozornie wygląda na zbiór zabawnych historyjek z życia zmęczonego ciągłą pracą lekarza, ma tak naprawdę drugie, o wiele głębsze, dno. Choć poczucie humoru autora jest ostre jak skalpel (albo, co wydaje mi się być o wiele gorszym porównaniem, ciemne jak czerniak), nie skupia się ON wyłącznie na zabawnych sytuacjach, których był w szpitalu świadkiem Pokazuje ludzkie słabości, a także przypadki, które niezwykle chwytają za serce i zmuszają do refleksji nad kruchością ludzkiego życia.

Mimo wszystko, Adam Kay jest obecnie artystą komediowym, więc jego książka nie jest wyłącznie dołującą opowieścią o tym, co przeszedł i jaki miało to na niego wpływ. Prawdę mówiąc, przez większość czasu uśmiech nie znikał mi z twarzy! Jakbym miała zaznaczać każdy fragment, który mnie rozbawił, w zakładkach indeksujących byłaby zapewne spora część książki! Naprawdę zauroczył mnie pełen ironii i nonszalancji styl autora, dlatego czytanie było ogromną przyjemnością. Aż mi smutno, że to spotkanie musiało być tak krótkie.

W książce nie brakuje również medycznej terminologii, którą autor na szczęście skrupulatnie, lecz bez porzucenia typowego dla siebie humoru, wyjaśnia w przypisach. Było to ogromne ułatwienie dla takiego ginekologicznego (lecz nie tylko) laika jak ja. Sprawiają one, że po ,,Będzie bolało" mogą sięgnąć osoby, których wiedza ogranicza się do kilku podstawowych informacji. Warto jednak wspomnieć, że Adam Kay nie szczędzi czytelnikowi dokładnych opisów, przez co momentami przechodziły mnie ciarki, mój obiad powoli się odzywał, a także czułam, że wszystkie moje płyny ustrojowe zamarzają. Jednak czy to aż taka wysoka cena za ciekawe anegdotki o tym, co, tak na przykład, można włożyć w niektóre otwory w swoim ciele? Cóż, moim zdaniem warto było to wszystko przeboleć! W imię nauki!

Moja ostateczna diagnoza? Jest to zdecydowanie jedna z lepszych książek, jakie w tym roku przeczytałam. Wywoływała u mnie ogrom skrajnych emocji, bawiła swoją absurdalnością, niejednokrotnie wręcz obrzydzała, lecz ostatecznie wszystko skumulowało się w refleksję na temat trudu pracy lekarzy i odpowiedzialności, jaką noszą codziennie na swoich barkach. Naprawdę warto zainteresować się tym tematem. Bardzo cieszę się, że powstała książka, w której zostają pokazane wszystkie odcienie medycznego świata, bez ukrywania nieprzyjemnych faktów. Bezapelacyjnie polecam każdemu, kogo interesują ciekawe przypadki z oddziału ginekologicznego oraz szpitalnego życia, lecz zarazem nie boi się, gdy klimat książki w jednym momencie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. ,,Będzie bolało" to niesamowita przygoda, o której szybko nie zapomnę.

Książkę "Będzie bolało" Adam Kay - writer / comedian otrzymałam na święta Bożego Narodzenia. Jeśli interesuje Cię to jak wyglądają dyżury lekarza i jego życie w szpitalu (np. na oddziale ginekologiczno-położniczym) i poza nim ale przede wszystkim lubisz się pośmiać (chociaż są też smutne momenty) to warto przeczytać. Niekiedy książka powoduje taki wybuch śmiechu, że siedzący ktoś obok nas może się dziwnie spojrzeć 🤣

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

Ową pozycję musiałam przetrawić i spojrzeć na nią z perspektywy choć kilku dni od przeczytania 😊 Dlaczego? Otóż książka ta troszeczkę wiąże się z moim zawodem i czytając ją miałam bardzo silne skojarzenia co do wyglądu mojej pracy z tym, co zostało w niej opisane. Z wykształcenia jestem bowiem farmaceutą, i mimo,że teoretycznie na pierwszy rzut oka te obie formy pracy są zgoła odmienne, tak naprawdę mają dużo punktów wspólnych. Ciężka praca z pacjentem, często nieproporcjonalnie niskie zarobki, wielka odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka oraz niezrozumienie wśród społeczeństwa wraz ze snuciem rozmaitych teorii spiskowych często kompletnie nie mających nic wspólnego z realiami - to tylko kilka aspektów, które mogłabym wymienić😊 Zresztą uważam,że podobne odczucia mogą mieć generalnie wszyscy ci, którzy związani są ze środowiskiem medycznym: ratownicy medyczni, pielęgniarki, położne itp.

Jak sam tytuł wskazuje książka ta to dziennik prowadzony przez młodego lekarza, który po studiach stawia swoje pierwsze kroki w zawodzie ginekologa-położnika. Adam w postaci swoich zapisków utrwala wspomnienia z pracy w szpitalach w trakcie stażu i późniejszej rezydentury.

Brak w książce fabuły jako takiej oraz forma dziennika były tym,co nie do końca zachęcało mnie do przeczytania tej pozycji ale nauczona doświadczeniem,że nie zawsze to,co wydaje się czarne faktycznie czarne jest, sięgnęłam po nią i szczerze polecam ją Wam.

Książka napisana jest prostym językiem. Jest w niej dużo przypisów,by osoby kompletnie nie mające wiedzy medycznej wiedziały o co chodzi. Nie ma tu żadnych wymyślnych bajek i niestworzonych historii - autor oddaje realia swojej pracy i mimo powagi chwili i problemów jakie porusza, udaje mu się to zrobić w całkiem zabawny i humorystyczny sposób. Oczywiście z wielkim szacunkiem dla pacjentów.

Uważam,że owa pozycja nadaje się do przeczytania dla absolutnie każdego. Porusza bowiem ważne kwestie i codzienne problemy z jakimi zmagają się lekarze w pracy z pacjentem. Pokazuje jak naprawdę wyglada praca lekarza, z czym się wiąże i jaki ma wpływ na jego życie prywatne i otoczenie. Obala pewne stereotypy na temat tego zawodu i przypomina,że lekarz to nie Bóg posiadający siłę wyższą, a zwykły człowiek z krwi i kości tak samo niedoskonały i nieidealny jak my. Mimo,że Adam pracuje jako lekarz w Wielkiej Brytanii - realia jego pracy nie odbiegają w zasadzie od tego, jak wyglada to u nas w Polsce.

Podsumowując: zachęcam do przeczytania. Moim zdaniem warto, bo Wasze spojrzenie na lekarzy i ich pracę może się zmienić i być może spotkać z większym zrozumieniem z Waszej strony.

Świetna książka! Zaskakujące zakończenie. Polecam ;)

Zapomnijcie o NFZ oraz skandalizującym bądź też nie "Botoksie" Patryka Vegi (to w dużej mierze znamy z autopsji), bowiem nadchodzi Adam Kay i jego gorzko-śmieszne "Będzie bolało" opisujące funkcjonowanie NHS. Adam i jego dziennik pisany w latach 2004-2010 bezlitośnie obnaża wszelkie wady oraz absurdy brytyjskiej służby zdrowia, gdzie nikt nie dba o przestrzeganie godzin podczas wyznaczonych dyżurów, lekarze specjaliści są do dyspozycji w najlepszym wypadku jedynie na telefon, a niejeden kierownik McDonalda zarabia lepiej na godzinę niż młody, praktykujący w szpitalu lekarz. Co więcej, Adam jako homoseksualny i do bólu szczery ginekolog nieraz musiał zmierzyć się z niekompetencją swoich kolegów czy też położnych, przez co często dochodziło do kuriozalnych, a niekiedy wręcz niebezpiecznych i zagrażających zdrowiu pacjentek sytuacji. Przez blisko siedem Adam borykał się z notorycznym zmęczeniem, nadprogramowymi godzinami oraz przesuwanym w ostatniej chwili urlopem, a jego związek niejednokrotnie wisiał przez to na włosku, jednak Kay jako lekarz realizował się. Wszystko to do czasu pewnej tragedii, która położyła kres pisaniu dziennika, a za jakiś czas również jego lekarskiej kariery. "Będzie bolało" to do bólu realistyczny i okraszony dużą dawką ironii obraz szpitala., którego mechanizmy chcecie poznać.

Rewelacyjna! Jeśli zastanawiasz się nad kupnem to przestań się wahać i sięgnij po nia bezzwłocznie.

Adam Kay opowiada o swojej karierze w medycynie. W jego sekretnym dzienniku można znaleźć wiele zabawnych jak i poważnych kwestii dotyczacych kobiecych dolegliwości jak i ciaży.

Bardzo zabawna aż trudno było się do niej oderwać!

Polecam!

Dawno nie czytałam takiego gniota! Nie dałam rady dotrwać do końca