Andrzej Stasiuk

Andrzej Stasiuk to polski prozaik i eseista, któremu popularność przyniosły opowiadania "Mury Hebronu". Mieszka w Beskidzie Niskim, jest laureatem kilku nagród literackich, fascynują go podróże.

Przyszedł na świat w 1960 roku w Warszawie. Znany jest głównie jako prozaik i eseista, jednak pisze również poezję i dramaty, ponadto zajmuje się krytyką literacką i publicystyką, a także prowadzi Wydawnictwo Czarne. Jego życiorys jest malowniczy i niekonwencjonalny: wyrzucano go z kolejnych szkół, na początku lat 80. zaangażowany był w ruch pacyfistyczny, zdezerterował z wojska, za co spędził w więzieniu półtora roku. Warszawę opuścił w 1987 roku i zamieszkał najpierw w Czarnem, a później w Wołowcu w Beskidzie Niskim. Stamtąd przesyła swoje teksty do najpoczytniejszych, a zarazem najbardziej prestiżowych gazet i czasopism, w szczególności "Gazety Wyborczej" i "Tygodnika Powszechnego".

Andrzej Stasiuk uchodzi za jednego z najważniejszych polskich pisarzy średniego pokolenia. Tłumaczony jest na większość języków europejskich, a jego sztuki z powodzeniem wystawiane są w Niemczech. Debiutował w 1992 roku "Murami Hebronu", cyklem opowiadań, w których przedstawia swoje doświadczenia więzienne. Książka powstała za namową znajomego, w zaledwie trzy tygodnie. Spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem w środowisku literackim.

Przez pewien czas Stasiuk zarabiał na życie jako stróż cerkiewki w Beskidzie. Gdy została przewieziona do skansenu w Nowym Sączu, opisał jej historię w "Opowieściach galicyjskich". W Czarnem powstała powieść "Biały kruk", opowiadająca o grupie przyjaciół, którzy nie potrafią ułożyć sobie życia i uciekają do Beskidu w poszukiwaniu przygód. Z tego też czasu pochodzą jego wspomnienia, "Jak zostałem pisarzem. Próba autobiografii intelektualnej", opowiadania "Przez rzekę" oraz nominowany do Nagrody Literackiej Nike zbiór "Dukla". Później przyszedł czas na powieść kryminalną "Dziewięć".

Stasiuk na swoim koncie ma również prozę podróżniczą: "Jadąc do Babadag", "Dojczland", a także poezję (tom "Wiersze miłosne i nie"). Jest też twórcą czterech dramatów: "Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci", "Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna", "Ciemny las" i "Czekając na Turka".