Audiobook Lato tajemnic mp3

„Lato tajemnic” to drugi tom cyklu szpiegowskiego „Klub Martini” autorstwa niezrównanej Tess Gerritsen. I choć bohaterami są emerytowani agenci, niech Was to nie zwiedzie, bo ta ekipa ma więcej energii i błyskotliwości niż niejeden tajniak z pierwszej linii frontu. Klub Martini to piątka byłych szpiegów, którzy pozornie cieszą się spokojną emeryturą w miasteczku Purity, popijając martini i rozmawiając o literaturze. Ale kiedy w grę wchodzi zaginięcie nastolatki spokojna starość idzie w odstawkę.

"Kiedy podnosisz kamień i widzisz gniazdo szpiegów, z miejsca zakładasz, że coś knują."

Autorka z niesamowitym wyczuciem buduje klimat narastającej grozy, wdzierającej się do pozornie sielankowej scenerii małego miasteczka. Razem z Maggie Bird, jedną z bohaterek, miałam wrażenie, że ten spokój to tylko cisza przed burzą, a toń stawu odbijająca błękit letniego nieba jest granicą, pod którą skrywa się mrok.

Zaginięcie Zoe otwiera puszkę Pandory. Sekrety, które miały zostać pogrzebane, zaczynają wypływać na powierzchnię i to nie tylko metaforycznie. Mamy wrażenie, że Purity zmienia się z pocztówkowej scenerii w horror, gdy odkrywamy, do czego zdolny jest nie tylko porywacz Zoe, ale i zwykli mieszkańcy zapamiętale pielęgnujący krzywdy i karzący za winy ojców.

Świetnie nakreślona relacja między Klubem Martini a miejscową komendantką Jo Thibodeau, która niby się opiera ich pomocy, ale doskonale wie, że bez ich instynktu daleko nie zajdzie. Ich nieformalna współpraca dodaje powieści tempa i momentami naprawdę bawi.

Z powieści wyłania się także inny bohater tej historii. Rodzina z całym swoim bagażem przemilczanych ran i przeszłości, która, choć uciszona, nadal domaga się sprawiedliwości. „W naszej rodzinie lojalność zawsze stoi na pierwszym miejscu.” Ale czy lojalność zawsze idzie w parze z prawdą?

Tess Gerritsen po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać z pazurem, a ta powieść wciąga jak wir na środku spokojnego jeziora. „Lato tajemnic” przeczytałam w jeden wieczór. I moim zdaniem ten tom jest jeszcze lepszy niż pierwszy, który sięgał do przeszłości agencyjnej bohaterów! Ta powieść pokazuje, że nawet najbardziej urocze miasteczka i idealne rodziny mogą być tylko fasadą. A za tą fasadą czai się prawda, czasem brzydka, czasem przerażająca i gdyby nie nasza piątka do zadań specjalnych, mogłaby na zawsze pozostać w ukryciu.

Jak głęboko trzeba ukryć tajemnicę, aby pozostała ona nią jak najdłużej?

Susan z mężem i córką przyjeżdżają do letniej posiadłości Conoverów w Purity. Zjazd rodzinny ma być połączony z rozsypaniem prochów seniora rodu. Pozorną sielankę przerywa zaginięcie nastoletniej Zoe. Ślady prowadzą do przyjaciela Maggie. Była szpieg wraz ze swoim klubem przystępuje do śledztwa. Ich śladem podąża policjantka Jo Thibodeau.

Książka zaczyna się mocnym akcentem niczym z horrorów Kinga, potem akcja spowalnia i meandruje i gdy zaczynamy odczuwać już lekkie znużenie nagle wskakuje ona na wysokie obroty. Zdarzenia zalewają nas, liczne domysły pukają do drzwi naszej wyobraźni, poziom adrenaliny gwałtownie wzrasta. Zaczyna się wyścig z czasem oraz bezpardonowa walka o życie. Okrutne tajemnice wyciągane są siłą jedna po drugiej na światło dzienne. To co widzimy przeszywa nas zimnym dreszczem i mocno intryguje.

W tej części jest troszkę mniej Meggi i jej przyjaciół. Prym wiedzie Susan, matka zaginionej nastolatki oraz policjantka Jo Thibodeau. Wszystkie postaci są bardzo wiarygodne. Susan szybko wzbudza naszą sympatię i przekonuje nas emocjami, które w niej szaleją. Jo jest dojrzalsza, pewniejsza siebie niż w poprzednim tomie. Ekipy emerytowanych szpiegów nikomu przedstawiać nie trzeba, ich nie da się nie lubić.

„Lato tajemnic” ujmuje czytelnika bardzo wartką fabułą i licznymi zaskakującymi zwrotami akcji. Sporo tutaj emocji, jest też parę mrocznym momentów, pojawi się też pewna doza ironicznego humoru – głównie związanego z Klubem Martini – oraz jest to co lubimy najbardziej…. tajemnice skrywające wielkie zbrodnie.

Tess Gerritsen w „Lato tajemnic” po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu wciągających thrillerów z elementami sensacji i kryminału. Książka to kontynuacja serii o Klubie Martini, który tym razem staje przed wyzwaniem rozwiązania zagadki zaginięcia nastolatki. W centrum fabuły stoi Jo Thibodeau, komendantka policji, która zmaga się nie tylko z typowymi problemami nadmorskiego miasteczka, ale także z tajemniczym zaginięciem, które stawia ją w obliczu groźnego skandalu.

Gerritsen, wykorzystując swoje lekarskie doświadczenie, mistrzowsko wplata w fabułę szczegóły związane z sekcją zwłok czy zbrodnią, co sprawia, że każdy opis jest wiarygodny i pełen napięcia. Klub Martini, składający się z emerytowanych szpiegów CIA, to nietypowa i pełna humoru grupa, która dodaje książce lekkości, mimo mrocznego tematu.

Akcja toczy się szybko, z licznymi zwrotami, a bohaterowie – pełni charakteru i przeszłości – sprawiają, że czytelnik nie może się oderwać. Wciągająca fabuła, świetnie zbudowane napięcie i dobrze poprowadzona postać Maggie Bird to zdecydowane atuty książki. Choć nie trzeba znać pierwszego tomu, to po przeczytaniu drugiego zostałam zachęcona, by po niego sięgnąć.

„Lato tajemnic” to idealna lektura dla miłośników thrillerów z twistem, którzy cenią sobie dynamiczną akcję, wyrazistych bohaterów i nieoczekiwane rozwiązania. Gerritsen po raz kolejny nie zawodzi, a książka „czyta się sama".

K.K.

Szkolny Klub Recenzenta

Czy Ty także uważasz, że wakacyjne kurorty zawsze kryją mroczne tajemnice?

Purity miało być kolejnym nadmorskim miasteczkiem, które latem zalewają turyści, a lokalni mieszkańcy zacierają ręce na myśl o sezonowym zarobku. Słońce, jezioro, martini… i nagłe zaginięcie nastolatki, które burzy ten idylliczny obraz.

„Lato tajemnic” Tess Gerritsen wciąga jak najlepszy koktajl – na początku wydaje się lekki, ale szybko uderza do głowy i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Jo Thibodeau, pełniąca obowiązki szefowej miejscowej policji, od dawna wie, że latem w Purity dzieje się więcej, niż powinno. Ale gdy piętnastoletnia Zoe przepada bez śladu, sprawa staje się osobista. Czy winny kryje się wśród turystów? A może to ktoś z miejscowych ma na sumieniu więcej, niż chciałby przyznać? W sprawę wplątują się członkowie Klubu Martini – emerytowani szpiedzy CIA, którzy zamiast odpoczynku przy kieliszku postanawiają wyciągnąć z ludzi sekrety lepiej niż policyjni śledczy.

Gerritsen misternie splata wątki kryminalne i szpiegowskie, tworząc historię pełną napięcia i zwrotów akcji. Miejscowi kontra bogaci przyjezdni, policja kontra wścibscy emeryci, teraźniejszość kontra dawno pogrzebane sekrety – to starcie, które musi doprowadzić do wybuchu.

Jednak najważniejsze jest to, że cała ta mieszanka sprawia, że nie sposób się od niej oderwać. Tajemnice z przeszłości, wpływowe rody, mieszkańcy, którzy wiedzą więcej, niż mówią – tu każdy ma coś do ukrycia nadają książce niesamowitego klimatu! Gerritsen po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią budowania wielowarstwowych intryg, napięcia trzymającego do ostatnich stron i bohaterów, którzy są pełnokrwiści oraz autentyczni. Całość czyta się z zapartym tchem i ze świadomością, że w tej historii każda podjęta decyzja może zmienić wszystko.

Warto zaznaczyć, że „Lato tajemnic” to nie tylko kryminał, ale też opowieść o lojalności, nieufności i cienkiej granicy między sprawiedliwością a zemstą. Bo co, jeśli w tej układance wszystkie elementy pasują… aż za dobrze?

„Lato tajemnic” to thriller, który czyta się na jednym wdechu. Zatem jeśli lubisz thrillery z nieoczywistymi zwrotami akcji, koniecznie sięgnij po „Lato tajemnic”. Ale uwaga – kiedy raz wpadniesz do świata Purity, nie będzie łatwo się z niego wydostać.

Czytam pióro autorki od samego początku i jeszcze nie zdarzyło mi się, żebym była zawiedziona. Wszystko z powodu spraw, które są tutaj prowadzone. Chodzi o pracę patologa, gdzie ofiara w jakimkolwiek stanie by nie była, to jest dokładnie opisane w jaki sposób jest prowadzona sekcja, co skalpel nacina, co zostaje wyciągnięte, na jakiej podstawie poznajemy przypuszczający wiek denata, w jakim wieku zrastają się kości czaszki, jakiej jest płci oraz okres czasu w jakim pozostawało ciało, a w wypadku z książki, znalezione coś. Nikt tak nie rozpisuje sekcji jak Tess Gerritsen, by do samego końca trzymać nas w niepewności i jednocześnie tak przedstawić fakty, by były interesujące, a nie wywołujące odruch wymiotny. Niesamowitym posunięciem w tej scenerii są opisy wydarzeń bardzo różnych postaci. W ten sposób wiemy kto chowa do kogo urazy, kto wydaje się niebezpieczny, kto pomaga policji w śledztwie, jak przeżywają to rodzice zaginionej dziewczynki, gdzie się udała i z kim rozmawiała oraz dodatkowo mamy bardzo popularny motyw emerytowanych szpiegów, którzy są zawsze krok przed policją, gdyż znają mieszkańców, mają szósty zmysł do poszukiwania tropów i węszą tam, gdzie policji nie przyszłoby do głowy. Przy tym są niewyobrażalnie dyskretni i nawet w czytelniku wzbudzają zaufanie. Cała fabuła ulepiona jest z wielu niewiadomych, gdyż poznajemy rodzinę, która wprowadziła się do pewnego domu. Poznajemy jej funkcjonalność, zainteresowania i chęć zaklimatyzowania się. Niedługo po tym rodzice nie mogą odnaleźć swojej córki i każda następna sytuacja wydaje się być bardzo podejrzana. Z ich perspektywy poznajemy ludzi, którzy pociągają opowieść ze swojej strony i im dalej, tym więcej rodzi się tajemnic. Niekiedy bywa tutaj bardzo napięta atmosfera, spory różnych osób, ale na szczęście w dopuszczalnych granicach przyzwoitości i kultury, gdzie czujemy ten strach, bezsilność czy też wściekłość, ale druga strona nigdy nie czuje się nieodwracalnie obrażona. Policja stosuje swoje nie zawsze stosowne sztuczki, a postacie nawet te najbardziej zaniedbane, mają ukryty intelekt i przeszłość do której nie chcą wracać. Do samego końca pomimo tropów czekamy za odpowiedzią kto stoi za porwaniem, co się stało z zaginioną i dlaczego nikt nic nie wie. Na jaw wychodzi ogrom spraw innych osób, więc każda strona wzbudza ogromne zainteresowanie. Naprawdę bardzo mi się ta książka podobała, bo pokazała, że ubiór nigdy nie oddaje tego, co człowiek skrywa wewnątrz siebie. Niesamowicie inteligentna, wciągająca i pouczająca. Ogromnie ją polecam!

Klub Martini to nowa seria Tess Gerritsen, której tom pierwszy “Wybrzeże szpiegów” okazał się niezłą dawką powieści szpiegowskiej, a tom drugi “Lato tajemnic” jest czymś całkowicie innym - to bardzo kameralna historia kryminalna, która w centrum stawia jednostkę rodziny. Zagadka rozpoczyna się zaginięciem nastolatki, przyjezdnej, która wraz z całą rodziną przyjechała do miasteczka Purity na wakacje. Od razu wyraźnie zarysowuje się kontrast pomiędzy bogatymi przyjezdnymi, a skromnie żyjącymi z turystyki mieszkańcami, który wraz z biegiem lektury się wyraźnie pogłębia. Historię poznajemy z kilku perspektyw: matki zaginionej, lokalnej policjantki i Maggie, jednej z członkiń Klubu Martini, klubu, do którego należy piątka byłych szpiegów… I tak zagadka kryminalna wskakuje na inny poziom, bo nie tylko prowadzona jest przez policjantkę, ale również przez emerytowanych staruszków - choć takie określenie chyba do nich nie pasuje, to bardzo żwawe, żywiołowe postacie. A dzięki temu dają nam pozytywne spojrzenie na przyszłość, przypominają, że starość wcale nie musi być smutna i nudna. Jednak to nie oni są gwiazdą wieczoru, a rodzinne tajemnice, które ewidentnie musimy odkryć. Tylko której rodziny? Tej miejscowej, wyklętej, czy jednak tej przyjezdnej, bogatej? Autorka z doskonałym wyczuciem podsuwa kolejne tropy, tak że czytelnik nieustannie czuje się powieścią mocno zaciekawiony. Akcja toczy się tempem umiarkowanym, a styl jest bardzo przyjemny, momentami wręcz nasuwa skojarzenia z nurtem cosy crime, choć fabularnie książka jednak do tego określenia nie do końca pasuje. Bardzo podobał mi się ten tom, uwielbiam tak kameralne, skupione na rodzinie historie, a emerytów z Klubu Martini wraz z policjantką Jo w tym tomie pokochałam całym sercem! Kiedy tom trzeci? ;)

Klub Martini to nowa seria Tess Gerritsen, której tom pierwszy “Wybrzeże szpiegów” okazał się niezłą dawką powieści szpiegowskiej, a tom drugi “Lato tajemnic” jest czymś całkowicie innym - to bardzo kameralna historia kryminalna, która w centrum stawia jednostkę rodziny. Zagadka rozpoczyna się zaginięciem nastolatki, przyjezdnej, która wraz z całą rodziną przyjechała do miasteczka Purity na wakacje. Od razu wyraźnie zarysowuje się kontrast pomiędzy bogatymi przyjezdnymi, a skromnie żyjącymi z turystyki mieszkańcami, który wraz z biegiem lektury się wyraźnie pogłębia. Historię poznajemy z kilku perspektyw: matki zaginionej, lokalnej policjantki i Maggie, jednej z członkiń Klubu Martini, klubu, do którego należy piątka byłych szpiegów… I tak zagadka kryminalna wskakuje na inny poziom, bo nie tylko prowadzona jest przez policjantkę, ale również przez emerytowanych staruszków - choć takie określenie chyba do nich nie pasuje, to bardzo żwawe, żywiołowe postacie. A dzięki temu dają nam pozytywne spojrzenie na przyszłość, przypominają, że starość wcale nie musi być smutna i nudna. Jednak to nie oni są gwiazdą wieczoru, a rodzinne tajemnice, które ewidentnie musimy odkryć. Tylko której rodziny? Tej miejscowej, wyklętej, czy jednak tej przyjezdnej, bogatej? Autorka z doskonałym wyczuciem podsuwa kolejne tropy, tak że czytelnik nieustannie czuje się powieścią mocno zaciekawiony. Akcja toczy się tempem umiarkowanym, a styl jest bardzo przyjemny, momentami wręcz nasuwa skojarzenia z nurtem cosy crime, choć fabularnie książka jednak do tego określenia nie do końca pasuje. Bardzo podobał mi się ten tom, uwielbiam tak kameralne, skupione na rodzinie historie, a emerytów z Klubu Martini wraz z policjantką Jo w tym tomie pokochałam całym sercem! Kiedy tom trzeci? ;)