Audiobook Gdzie śpiewają raki mp3

"Mokradła to nie bagna. Mokradła to przestrzeń wypełniona światłem, gdzie trawa wyrasta z wody, a woda płynie ku niebu. Jej strumienie suną powoli, niosąc słoneczną kulę do morza, a długonogie ptaki- jakby stworzone nie do lotu- unoszą się z niespodziewaną gracją pośród wrzasku tysiąca gęsi śnieżnych". Już od pierwszych zdań powieści Delii Owens "Gdzie raki śpiewają" czytelnik zostaje pochłonięty przez piękno przyrody Północnej Karolinie, gdzie rozgrywa się akcja opowieści. Ta książka pulsuje życiem, unosi się nad nią intensywny zapach bujnej roślinności, rozbrzmiewa setkami dźwięków, by za chwile zastygnąć w bezruchu, strachu przed złowrogą ciszą i tajemnicami, które przed ludzkim wzrokiem skrywają mokradła.

Przenosimy się w lata 50 i 60. XX wieku, ku wybrzeżom Karoliny Północnej gdzie poznajemy Kay Clark, kilkuletnią dziewczynkę, która wraz z rodziną mieszka na bagnach. Niedługo, bo najpierw z domu ucieka starsze rodzeństwo, matka, później ukochany brat dziewczynki. Zostaje sama z ojcem, weteranem wojny i alkoholikiem, który po kilku latach również ją porzuca, zostawiając samą na pastwę losu.

"Gdzie śpiewają raki" to urzekająca mozaika powieści obyczajowej, kryminału i piękny hołd oddany przyrodzie.

Śledzimy dorastanie dzikiej, pełnej nieufności "dziewczyny z mokradeł", odrzuconej przez lokalną społeczność, która sama musi zadbać o siebie. Jej nauczycielką życia jest matka natura, z którą żyje w trwałej symbiozie. "Przyroda była dla niej niczym jedyny kamień w strumieniu, na którym się nie potknie". Zapewniała jej schronienie, karmiła, koiła tęsknotę za matką i smutek, ukształtowała. Gdy Kay zaprzyjaźnia się z miejscowym chłopakiem, Tate'm Walkerem, który uczy ją czytać, powieść staje się mniej magiczna, za to bardziej przewidywalna. Pierwsza miłość, tęsknota i ten drugi, kojący złamane i samotne serce.

W powieści Delii Owens pojawia się również wątek kryminalny. Gdy na mokradłach zostają znalezione zwłoki lokalnej sportowej gwiazdy, Chase'a Andrewsa, podejrzenia od razu padają na Kay'ę z którą kiedyś łączył ofiarę romans. Moimi ulubionymi fragmentami książki były zdecydowanie opisy przyrody, niezwykle plastyczne, sugestywne, prawie namacalne. Do pełni szczęścia brakowało tylko kojącego głosu Davida Attenborough albo Krystyny Czubówny opowiadających o czaplach brodzących po wodzie, wirujących na wietrze liściach, skrzeczących mewach, samicach świetlików przywołujących do siebie samców.

Nie napiszę, ze "Gdzie śpiewają raki" to powieść wybitna, jak dla mnie momentami była trochę za bardzo przesłodzona, zbyt sentymentalna, zdarzyło się też kilka błędów, na które można jednak przymknąć oko, bo mimo niedociągnięć to książka, której lektura sprawia ogromną przyjemność. Taka przy której można odpocząć i na chwilę oderwać się od codzienności.

Jeśli szukacie literatury trochę lżejszego kalibru, przy tym sprawnie napisanej "Gdzie śpiewają raki" będą odpowiednią pozycją.

O samotności, tęsknocie, potrzebie bliskości i miłości, o tym jak dzieciństwo kształtuje każdego z nas, ale też o uprzedzeniach, głębokich podziałach rasowych i społecznych. No i ta przyroda.

Wyjątkowa, na swój sposób.

Bogata, opisowa proza Owens to poruszająca i inspirująca opowieść o przetrwaniu wbrew przeciwnościom losu. To dzieło fikcyjne, które czerpie z bogatej wyobraźni autorki, połączonej z własną wiedzą i doświadczeniem. Daje ona wgląd w krajobrazy i dziką przyrodę regionu, ale przede wszystkim intrygujący charakter Kya. Opowieść o przetrwaniu w obliczu uprzedzeń, ubóstwa i samotności. Poruszenie tematów rodziny i miłości. Różnorodność postaci, emocji i stylu. Dzięki znakomitemu językowi zdania zdawały się dosłownie śpiewać. Naturalne piękno słów emanowało z książki, zachwycając żywymi i jednocześnie prostymi i zrozumiałymi opisami krajobrazu.

Są takie książki, które już od pierwszych stron sprawiają, że nie sposób się od nich oderwać. Są takie, które całkowicie pochłaniają nasze myśli. Takie, które od pierwszych rozdziałów wywołują dużą ciekawość i sprawiają, że chce się jak najszybciej poznać rozwinięcie i zakończenie, a jednocześnie gdzieś pod skórą czujemy, że lepiej ten moment odwlec w czasie, gdyż zostaniemy z popękanym sercem.

W moim odczuciu taka jest książka „Gdzie śpiewają raki”. Wciąga, porusza do granic, wywołuje ogrom emocji, zmusza do przystanięcia na chwilę i zastanowienia, a na koniec zostawia nas z sercem pękniętym na tysiąc kawałków. Przedstawiona w książce historia na długo zostanie w mojej głowie. To poetycka proza połączona z kryminałem. Pisanie czegokolwiek o fabule nie ma sensu, tę książkę po prostu trzeba przeczytać. Gwarantuję Wam, że nie pożałujecie, no chyba, że tego, że dopiero teraz po nią sięgnęliście.

Książka , która poruszy każde serce, wywoła mnóstwo emocji i wzruszeń. Historia dojrzewania Kyi, dziewczynki najmłodszej z pięciorga rodzeństwa. Mieszkają na mokradłach wybrzeży Karoliny Północnej, bez sąsiadów, do najbliższej miejscowości najlepiej dopłynąć łódką. Matka dba o dzieci, ojciec pije i bije, tyran i despota. Pewnego dnia matka odchodzi i nigdy nie wraca, starsze rodzeństwo również opuszcza dom, Kya zostaje sama, zdana na ojca sadystę. Kiedy i ON znika, Kya jest zmuszona sama zadbać o siebie, walczyć o przetrwanie wśród dzikiej przyrody i nieprzewidywalnych, obcych ludzi. Poznaje ludzi dobrych i złych ale najbardziej fascynuje ją przyroda, zna każdego ptaszka, każdą roślinę, pięknie rysuje. Historia dojrzewania Kyi jest fascynująca. Jej pierwsza miłość, złamane serce. Wątek miłosny i wątek kryminalny, towarzyszymy jej przez całe życie. Piękny język, niezwykle plastyczne opisy przyrody sprawiają, że książkę pochłania się niezwykle szybko. Bohaterkę poznajemy jako dziecko, łatwo ją polubić, jej los wzrusza i porusza. Przepiękna książka, polecam każdemu z całego serca. Na zawsze zostanie w moim sercu i w pamięci. I na półce również 👍☺️

Macie rację - ta książka jest fenomenalna!!! Cieszę się, że w końcu znalazłam dla niej czas. A dla tych co jeszcze jej nie znają, pogłębię temat.

Poznajemy w niej historię Kyi. Wraz z rodziną mieszka w rozlatującej się chatce na mokradłach. Mama wychowuje ją i czworo starszego rodzeństwa. Ojciec jest alkoholikiem, który przepija i przegrywa wszystkie pieniądze, a potem znęca się nad rodziną. Wszyscy powoli mają dość i opuszczają bagna. Odchodzą siostry, potem mama, a na końcu jej ukochany brat. 6 letnia Kya zostaje sama z ojcem. Karmi się tym co ma i unika go na każdym kroku. W końcu po liście od matki i ON odchodzi... Więc zostaje już zdana sama na siebie. Każdego dnia walczy o przetrwanie, rozmawia z mewami na brzegu oceanu, bada przyrodę, która ją otacza. Samotna, traktowana jak potwór z bagien przez innych, wykorzystana przez mężczyznę zostaje oskarżona o jego morderstwo. Grozi jej kara śmierci.

Nigdy w życiu nie powiedziałabym, że to debiut. Dla mnie mistrzostwo świata. Autorka od samego początku tworzy genialne tło. Opisy przyrody i wydarzeń łączą się w jedność, która nadaje tej powieści nieziemski, a z drugiej strony bardzo realistyczny klimat. Zakochałam się w tych mokradłach. I ta Kya, dziewczynka, dziecko opuszczone przez cały świat. Świat, który zniszczyli jej rodzice, a może nie? Może właśnie dzięki temu spełniła swoje marzenia i w rzeczywistości czuła się szczęśliwa? Do końca nie wiemy, ale ja osobiście bardzo jej współczułam. Nie chciałabym żyć w głuszy, z dala od ludzi, nawet mając u boku kogoś bardzo bliskiego. Przytaczane wiersze, które zatrzymała w pamięci mówią o samotności, o zranieniu, o braku akceptacji. Oskarżona o morderstwo nie jest w stanie się bronić. Czuje, że cały świat jest przeciwko niej. Zakończenie niezwykle wzruszające. Z jednej strony brak mi słów, z drugiej mogłabym mówić bez końca. Nie chce jednak zdradzić nic więcej przyszłym czytelnikom. To jest najlepszy debiut, jaki w życiu czytałam. Polecam wam gorąco.

Bałam się tej lektury, za dużo dobrych opinii😉, a czasem jak ktoś coś za bardzo pozłoci, to może się okazać, że pod spodem jest zwykłe nic.

Historia osadzona jest w moich ulubionych amerykańskich latach 50-60, więc jak tu nie sięgnąć?

Przeczytałam.

Przyznaję, że książka jest bardzo poruszająca. Nie jest to żadne arcydzieło, które zmieni wasze życie, ale faktycznie ta opowieść siada na duszy.

🔸️

Jakie było życie w domu na mokradłach? Z pewnością nie radosne. Ojciec lubiący wypić, piątka dzieci i matka, która próbowała stworzyć namiastkę normalności. Czasem jak przez przysłowiową dziurkę od klucza pozwalała dzieciom zajrzeć do innego świata, wyjmując ze skrzyni rzeczy ze swojej przeszłości. Pamiątki z czasów przyjęć, herbatek, jedwabnych sukni.

Kya miała 6 lat, kiedy jej matka spakowała walizkę i odeszła. Potem po kolei odchodziło jej rodzeństwo uciekając przed ojcem przemocowcem i biedą.

Na koniec w domu na mokradłach została tylko ona i ojciec. Ale z czasem i ten gdzieś zniknął.

Dziewczynka pozostawiona sama sobie ogarniała życie po swojemu, wciąż trzymając się na uboczu.

Dyskretną opieką i troską została objęta tylko przez jedno kolorowe małżeństwo.

Nikt więcej nie interesował się jej losem.Członkinie kościoła, tyle mówiące o dobroczynności przeganiały ją jako źródło brudu i zarazków.

Traktowana była bardziej jako lokalna ciekawostka, że gdzieś tam jest Dziewczyna z Bagien.

Kiedy zostaje zamordowany jeden z mieszkańców tego nadmorskiego miasteczka wszyscy zwracają się przeciwko niej.

Kya obcując z przyrodą tak wiele się nauczyła. Ale ludzie również ją czegoś nauczyli- że nie można nikomu ufać i do nikogo się przywiązywać. Z czasem zawsze wszyscy odchodzą.Tylko mewy były jej wiernymi przyjaciółkami.

🔸️

To powieść o braku bezpieczeństwa i oparcia,o strachu,o utracie zaufania, o samotności i wielkiej potrzebie miłości.Ale to również pięknie zobrazowana siła.

Momentami miałam wrażenie,że autorka znęca się nad bohaterką,wciąż dokładając jej trosk i kłopotów. Jak Kya ogarnęła jeden problem, to autorka znów dowaliła jej kolejny, jakby ta nie miała prawa się już podnieść.

Nie spodziewałam się tak przejmującej powieści. Wzruszenie przy każdej stronie.

Fenomenalna, urzekająca, wciągająca. Piękna i delikatna, chwytająca za serce. Gorąco polecam.

Mokradła, tak samo piękne, jak i niebezpieczne. To właśnie tam pewnego dnia mała Kya Clark patrzy ze łzami w oczach za odchodzącą matką. To właśnie tam zaczyna się niesamowita historia spisana piórem Delii Owens, historia, która skradła moje serce. Nie potrafię słowami wyrazić swojego uwielbienia do tej książki, moje serce wyrywa się w stronę Kyi, w stronę mokradeł.

Czuję na skórze krople wody, powiewający wiatr, pochłaniam całą sobą niesamowity klimat Karoliny Północnej. Obserwuję mewy, łowię ryby. Zatracam się w szumie traw, czuję pod stopami mokry piasek, szukam szczęścia tam, gdzie śpiewają raki.

Jedna z trzech książek, które mają miano książek mojego życia. Cudowna, wzruszająca, aż do bólu smutna. Bardzo enigmatyczna opowieść o uprzedzeniach, przemijaniu i walce z własnymi demonami, moja ukochana. "Gdzie śpiewają raki" to książka podszyta wielkim smutkiem, niech ślady łez na policzkach dziewczyny z bagien opowiedzą Wam jej historię. Ona chciała być kochana, potrzebna... chciała być.

Fabuła została przedstawiona w sposób niezwykle przemyślany. Autorka nic nie pozostawia przypadkowi, a każda, nawet pozornie błaha myśl, może mieć wielkie znaczenie dla toczącej się akcji.

Niezdarna i niewinna pierwsza miłość dwójki nastolatków zostaje skażona przez zawiłości dotyczące dorastaniu, a my, czytelnicy, jako postronni obserwatorzy towarzyszymy całemu procesowi. Tak jak Kya przemierzała mokradła starą motorówką, tak a ja płynęłam przez książkę, racząc się pięknem języka, jakim została napisana. Zachwyca mnie w niej wszystko, czułam się emocjonalnie związana z dziewczyną z bagien, razem z nią cierpiałam i szukałam zrozumienia. Pomimo całego piękna natury, jakim raczy czytelników autorka, to nie sposób dostrzec otaczającej bohaterów brutalności świata, do którego Kyi zabroniono wstępu przez to, kim była i gdzie mieszkała.

Wątek dramatyczny w subtelny, lecz namacalny, sposób przeplata się z kryminalną zagadką, która odciska trwały ślad na mieszkańcach bagien i okolicznych miasteczek.

Książka Delii Owens to przekrój małomiasteczkowego podejścia do odmienności, swoista oda do natury, a także powieść łamiąca konwenanse, wzbudzająca skrajne emocje. Autorka stworzyła prawdziwe literackie arcydzieło, które nie wpasowuje się w żadne ramy, "Gdzie śpiewają raki" po prostu są i czekają, aż kolejny czytelnik odkryje ich melancholijne piękno. Jestem absolutnie oczarowana tą historią, odkąd ponad rok temu, przeczytałam ją pierwszy raz. Wracając w objęcia mokradeł Karoliny Północnej, czułam się, jakbym ponownie spotkała się z najlepszym przyjacielem, jakbym wróciła do domu.

Doceniam każde zdanie, każdą stronę, ukochałam każdy rozdział.

A Ty wiesz gdzie, śpiewają raki?

Opowieść o ogromnej samotności i niezrozumieniu przez społeczeństwo. Niekiedy płakać mi się chciało nad tym jacy potrafią być ludzie, jak okrutni dla siebie nawzajem, jak głupie plotki mogą niszczyć czyjeś życie i czyjąś psychikę. Ale Kya jest o wiele silniejsza niż początkowo mogło by się wydawać, jest w stanie przetrwać wszystko i zawalczyć o swoje lepsze życie. Jest niesamowita.

Zanim wyruszycie do kina na film „Gdzie śpiewają raki” weźcie do ręki tę książkę, przeczytajcie ją, a ja gwarantuje, że oczaruje Was jej klimat i pozostanie ona na długo w Waszym sercu…

Zachwyciła mnie dojrzałość tej powieści. Powieści, której tłem wydarzeń stają się mokradła miasteczka Barkley Cove w Karolinie Północnej. Autorka w niesamowity wręcz sposób zatroszczyła się o to, aby czytelnik poznał czym jest samotność, strata, wykluczenie społeczne i odizolowanie. Ból i smutek przeplatają się tutaj niczym ściśnięty mocno warkocz, niczym dzień z nocą ofiarowując czytelnikowi uczucie niepewności i ogromne emocje, którym trudno nadać jakąkolwiek skalę.

Delia Owens w swoim debiucie literackim ukazała czym jest bliski kontakt z naturą i jak bardzo ten rodzaj łączności daje siłę by przetrwać, a nawet zastąpić najbliższych. I chodź historia nie jest łatwa, choć przepełniona jest pejoratywnymi emocjami, daje nadzieję i wiarę w to, że przyjaźń z przyrodą może ocalić ludzkie serce.

Fabuła książki osadzona jest w dwóch strefach czasowych, które nieubłagalnie się do siebie zbliżają. Punktem kulminacyjnym jest poprowadzony przez autorkę wątek kryminalny, trzymający w nieustannym napięciu i nadający całej tej historii niezliczonych emocji. Styl powieści jest dopracowany, a ekspresyjny i sugestywny język pozwalają na zatracenie się w opisach przyrody, na współodczuwanie bólu i na czerpanie niewypowiedzianych wrażeń z lektury książki. To zdecydowanie jedna z tych historii, którą chłonie się całym sercem, którą chce się przeczytać jak najszybciej, a z drugiej strony dawkować sobie ją, tak, by pozostać jak najdłużej z jej bohaterami….

I choć „Gdzie śpiewają raki” zaliczana jest do gatunku literatury pięknej znajdziecie tutaj elementy kryminalne, odrobinę powieści obyczajowej, powieści psychologicznej i może odrobinę romansu…

Kto czuje się zaciekawiony? Kto wybiera się do kina i poczuł, że musi najpierw przeczytać książkę??

Po takiej lekturze aż ciężko zebrać myśli...książka przepiękna, niezwykle autentyczna, przepełniona pasją, którą czuć w każdym słowie, w każdej literze, przecinku, kropce. Dziewczyna „wychowana przez wilki”, a raczej przez mokradła, mewy, ocean i samotność. Definicja miłości, emocje i uczucia przedstawione tak jakbym to ja je czuła, jakby to moje serce było świadkiem wszystkich tych okrutnych, ogromnie wzruszających, ale tez pięknych chwil. Pięknych na tyle, ze nie mogła utrzymać tego moja biedna dusza, która została dotknięta na samym jej dnie, w samej głębi. Dusza, która napełniła się po same brzegi czymś czego nie jestem w stanie nazwać, czymś tak ciepłym, drogim mojemu sercu i wielkim, że jedyne co mogę zrobić to trzymać przy niej dłoń aby dała sobie radę z natłokiem tych wyjątkowych uczuć.

Ta historia mnie dotknęła.

To historia rozgrywająca się w latach 50 i 60 na mokradłach u wybrzeży Karoliny Północnej gdzie młoda Kyia Clark porzucona przez najbliższych i odrzucona przez lokalną społeczność stara się przetrwać. Osamotniona szuka przyjaciół w mewach a wiedzę czerpie z przyrody z którą żyje w pełnej symbiozie. Równolegle podążamy za śledczymi starający się wyjaśnić zagadkową śmierć miejscowej gwiazdy Chase’a Andrewsa. Te dwie pozornie niezwiązane ze sobą historie w połowie książki łączą się w jedną opowieść. I jeżeli w tym momencie domyśliliście się, że to właśnie Kyię oskarżono o tę śmierć to nie pomyliliście się. Bo to książka schematyczna, bardzo przewidywalna z fabułą, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością jednak nie można odmówić tego, że wciąga. I to bardzo. 😀

“Gdzie śpiewają raki” to melanż powieści obyczajowej i kryminału jednak dla mnie to przede wszystkim hołd oddany przyrodzie. Bo to właśnie natura wydaje się być główną bohaterką książki. Czytając te zachwycające opisy mokradeł, ich roślinności czy zachowań zwierząt widać, że Delia Owens jest biolożką pełną pasji do swojej pracy.

Dostałam w tej książce wszystko to o czym lubię czytać czyli nieoczywistego bohatera, który przez stereotypy został wykluczony i napiętnowany jednak w obliczu kłopotów nie poddaje się tylko działa. A ja uwielbiam takie historie! Więc nie mogę nie polecić tej książki. Czytajcie!

Ciężka to była przeprawa. Kolejny raz zmuszona jestem przyznać, że książka, którą łojono każdą możliwą superlatywą, niespecjalnie przypadła mi do gustu.

Wspaniałe opisy przyrody - tym punktem mogłabym otworzyć i jednocześnie zakończyć listę jej zalet.

Miałam do czynienia z kilkoma tytułami, w których poturbowana przez los sierotka Marysia zdana jest na siebie i otaczającą ją naturę. Być może to kwestia obycia z tematem (ALBO WYCZERPANE POKŁADY EMPATII), ale historia Dziewczyny z Bagien nie poruszyła mnie w sposób, w jaki mogłaby sobie tego życzyć autorka. Zapadło mi za to w pamięć kilka momentów, w których miałam ochotę potrząsnąć Kyą - albo przynajmniej książką, ot tak, dla rozładowania napięcia (jesteś osadzona, odwiedzają cię bliskie osoby, jak to podsumujesz? WSZYSCY MNIE OPUŚCILI 🤡).

Nie jest to w żadnym wypadku zła książka, ale gdy widzę na okładce dopisek "bestseller wszech czasów", to jednak trochę mnie to mierzi. Tak czy siak, jestem nikim, by perswadować swoje żale milionom czytelników, więc jeśli się do nich zaliczacie - trzymajcie mocno swojego faworyta i nie dajcie mu zatonąć w bagiennym mule 🍂

Historia dziewczyny, która od najmłodszych lat żyje samotnie na mokradłach. Porzucona przez rodzinę i odtrącona przez społeczeństwo musi nauczyć się radzić sobie sama. Na zewnątrz wygląda na dziką, podobną do zwierzęcia, ale tak naprawdę skrywa sobie pełną empatię oraz wrażliwość.

Od samego początku byłam pozytywnie nastawiona na tą książkę. Historia przeplatała się cudownie, a z każdą kolejną strona pochłaniała mnie coraz bardziej. Pomimo tego, że czytałam ją parę miesięcy temu, to nadal jest to jedna z moich ulubionych książek. Pozostanie ze mną na długo, a w międzyczasie powracam do niej myślami.

Dla mnie lektura była w każdym celu doskonała. Mogłabym czytać ją godzinami i wyobrażać sobie mokradła i ptaki. Były cudownie ukazane. Mogłam się poczuć jak Kya, która to opisywała. Na dodatek poczułam przywiązanie do głównej bohaterki, albowiem to, że przeżywałam jej życie jakby było moim własnym.

Nieskazitelnie połączenie dramatu, literatury pięknej oraz delikatnego romansu. Jest to książka, którą mogłabym czytać bez końca i nigdy nie miałabym jej dość.

Książka ,,Gdzie śpiewają raki'' jest napisana PRZEPIĘKNYM językiem. Już od pierwszych stron pokochałam postać Kyi. Zawiera ona wiele opisów przyrody, co mimo wszystko mi nie przeszkadzało, ponieważ były bardzo piękne. Jest to na pewno bardzo wzruszająca książka podczas, której parę razy się popłakałam. Fenomenalnie sprawdzi się dla czytelników 14/15+. Serdecznie polecam!

Rewelacyjna książka o dziewczynce, która zostaje całkiem sama na odludnych mokradłach. Samotności dla Nas ludzi jest czymś co przeraża i samo to słowo wywołuje u nas strach. Czytając losy małej dziewczynki która stawia czoło rzeczywistości chciałam bardzo jej pomóc, bo ta książka sprawia że przenosimy się w inny świat i pozwala poznać tajemnice samotności ❤️

"Gdzie śpiewają raki" to jedna z lepszych książek, jakie czytałam w tym roku. Fani wartkiej akcji mogą być trochę rozczarowani, ponieważ w tym dziele nie znajduje się jej zbyt wiele. Jednak nie jest to wada! Ta pozycja jest powieścią zmuszającą do refleksji nad samotnością i ostracyzmem wymierzanym w stronę "dziwaków", czyli osób niedostosowanych do życia w społeczeństwie. Główna bohaterka, porzucona jako dziecko, mieszka w domku na bagnach i szybko staje się podejrzana o zamordowanie chłopaka z miasta. W końcu bardzo łatwo zrzucić winę na kogoś, kto nie jest jednym z nas, prawda? Poza tym wątkiem kryminalnym, który - w moim odczuciu - nie jest najważniejszym elementem książki, poznajemy historię głównej bohaterki, a także piękno Karoliny Północnej. Opisy fauny i flory tego regionu są wręcz poetyckie i w żadnej mierze nie nudzą! Zachęcam do przeczytania i wyrobienia własnej opinii, nawet jeśli na pierwszy rzut oka książka może wydawać się zbyt spokojna. Warto dać jej szansę :)

W ogólnej ocenie jest to nawet dobra książka. Dość wolno się rozkręca, co zazwyczaj mnie odrzuca. Ale ze względu na jej popularność, wiele poleceń znajomych, przemogłam się i przeczytałam do końca. Nie żałuję, chociaż nie będzie to jedna z moich ulubionych książek. Końcówka jest rzeczywiście zaskakująca, ale to tyle. W całości zdecydowanie jest połączeniem wielu wątków: samotności, wykluczenia, opisów przyrody, ale też romansu i kryminału. Trzeba również przyznać, że książka ma swój niepowtarzalny klimat. Nadaje się na jesienne wieczory, gdy nie mamy ochoty na nic ambitniejszego.

Książka ta posiada sporo pozytywnych opinii,jest rozchwytywana w bibliotekach a mnie jakoś nie urzekła.Nie jest zła ale brakuje mi w niej coś takiego,żebym mogła powiedzieć ..WOW.."Gdzie śpiewają raki" to książka,która bardziej poruszy serca miłośników przyrody,krajobrazu,dzikiej natury bo opisów ich jest tu bez liku i można się w nich zatracić..

W tym wszystkim mamy Kya,dziewczynę,która samotnie zamieszkującej rozległe mokradła Karoliny Północnej.Mieszkańcy pobliskiego miasteczka mówią , że Kyia została wychowana przez dzikie zwierzęta, nie umie porozumiewać się z ludźmi i jest niezwykle agresywna wobec obcych. Otacza ją aura tajemniczości i inności. Sytuacja pogarsza się, kiedy na terenach zamieszkanych przez dziewczynę bagien, odnajduje się ciało młodego i przystojnego Chase’a Andrewsa. Wszyscy mieszkańcy miasteczka jednogłośnie zadecydowali, że to musi być sprawka zdziczałej dziewczyny z bagien. Czy to jednak prawda?

Z trudem przebrnęłam przez pierwszą połowę, ale kiedy do zakończenia było już bliżej niż dalej poczułam, że daję się wciągnąć. Pojawił się wątek miłosny i kryminalny ,i dopiero wtedy poczułam pierwsze emocje związane z czytaną książką Może było mniej opisów mokradeł, a może bardziej interesują mnie relacje międzyludzkie niż zachwyt nad otaczająca przyrodą, ale dopiero wtedy zaczęłam współczuć głównej bohaterce, a jej rozterki sercowe i tęsknota za rodziną naprawdę rozczuliły. I właśnie za tę część dałabym dużo wyższą ocenę niż za pierwszą.

Niedawno zekranizowana książka Delii Owens "Gdzie śpiewają raki" to bardzo ciekawa pozycja. Nie jest to typowa powieść - autorka zgrabnie łączy tu elementy dramatyczne, obyczajowe, młodzieżowe, a nawet wątki sądowe. Ciekawa jest dla czytelnika perspektywa bohaterki, osoby niejako spoza cywilizowanego świata, dla której wszystko to, co dla nas oczywiste w otaczającym nas świecie, jest zupełnie nowe i obce. W trakcie lektury można się zarówno pośmiać, jak i wzruszyć, a na pewno ciężko się od powieści oderwać. Na plus ostateczny zwrot akcji, który jest dość niespodziewany.

Zacznę od tego, od czego zacząć muszę - mianowicie ta powieść wciąga i to już od pierwszej strony. Od samego początku urzeka pięknym przyrody, bogatymi opisami (ale spokojnie - nie aż tak rozwleczonymi jak Nad Niemnem) dzikiego świata, do którego nikt nie przychodzi. Te mokradła - wraz z jego mieszkańcami - były dla mnie tak namacalne, jak książka, którą trzymałam w dłoni.

Podobne poczucie dzikości miało miejsce, gdy myślałam o głównej bohaterce i jej rodzinie. Dobrym rozwiązaniem było wprowadzenie nas do tego dzikiego świata przyrody oczami dziecka. Dzięki temu świat na bagnach był zarówno niezwykły, jak i bardzo normalny - jak przystało na oczy dziecka, które przecież przyszło tu na świat. Posiadający swoje rytuały. Był to świat, z którego każdy odchodził, gdy tylko miał ku temu możliwości. Oprócz naszego bohaterki, która jako najmłodsze dziecko czwórki rodzeństwa, bez możliwości zmiany swojego stylu życia, z potrzeby przeżycia, trwało na bagnach wśród ptactwa, raków i ryb. Nie sposób zatem nie współczuć głównej bohaterce, jak i jej nie podziwiać za ducha walki. Bez wątpienia jest najlepiej tutaj wykreowaną postacią; taką, w której realność wierzy się całym sercem.

o samo zresztą można powiedzieć o pozostałych bohaterach. Gdzie śpiewają raki zostały napisane w taki sposób, że gdyby mi ktoś powiedział, że to autentyczny zapis rozmów i opis wydarzeń, bez mrugnięcia okiem bym w to uwierzyła. To naprawdę świetnie napisana powieść, którą docenia się za styl Delii Owens, jak i sposób prowadzenia akcji - nie za wolno, nie za szybko. Można się wprawdzie przyczepić, że czasami te opisy przyrody są zbyt nużące, ale bez wątpienia potrzebne.

Zatem co mi się nie spodobało? Zakończenie. Już z zapowiedzi do ekranizacji tej powieści dowiecie się, że główna bohaterka zostanie oskarżona o morderstwo, a cała opowieść jest napisana w taki sposób, że czytelnik powoli dowiaduje się, czy została wrobiona czy faktycznie miała powód zabić młodego chłopaka. Problem polegał na tym, że im dalej, tym bardziej ta powieść kojarzyła mi się z Rebeką albo Zabić drozda. Nie było to dla mnie zatem żadne zaskoczenie. Z drugiej jednak strony, jak już mamy się na czymś wzorować, to najlepiej właśnie na takich klasykach i może po prostu ja poczułam się zawiedziona? Ostatecznie to subiektywna recenzja o moich subiektywnych odczuciach.

Spodoba Wam się ta książka. Serio. Ma w sobie coś dobrego. Coś, co sprawia, że warto ją polecać dalej - zarówno młodszym, jak i starszym. Ta dzikość jest na swój sposób urzekająca, a zrozumienie świata takich ludzi jak właśnie Kyi i jej rodziny wydaje mi się niezbędne do dalszej koegzystencji ludzi bogatych i biednych, modernistycznego spojrzenia na świat jak i ekologicznego. Dlatego czytajcie.

Wzruszająca i głęboko poruszająca. Przez tą powieść płynie się czując powiew wiatru wśród traw. Pełna smutku, samotności, bólu, ale i miłości do natury. Cudowne, niemęczące opisy przyrody sprawiają, że czujemy klimat mokradeł. Bardzo dobrze mi się ją czytało. Kya, delikatna, porzucona dziewczynka, inteligentna kobieta stała mi się tak bliska, że momentami, aż ściskało mnie za serce. Naprawdę warto poznać tę powieść.

Historia rozgrywa się w połowie XX wieku w Karolinie Północnej. Główna bohaterka to Kya. Dziewczynka mieszka w starym, rozlatującym się domu na bagnach. Wychowuje się w pełnej rodzinie do czasu aż dom opuszcza matka, a następnie każde ze starszego rodzeństwa, tym samym zostawiając ją samą z ojcem alkoholikiem.

Dziewczynka czuje ogromny żal i tęsknotę za bliskimi, jednocześnie próbując sobie poradzić z przeżyciem w domu, w którym brakuje jedzenia, a ojciec bywa jedynie gościem.

Osią tej książki jest jednak fascynacja Kyi przyrodą, zwierzętami i ich zwyczajami. Mokradła są jej domem, a ptaki najbliższymi. Czytelnik poznaje dorastająca dziewczynę, jej rozterki, pragnienia i wrażliwość jednocześnie z trwającym procesem sądowym, w którym Kya jest główną podejrzaną o morderstwo.

Książka cudownie opisuje wrażliwość Kyi, jej mądrość i zaradność. Klimat choć niespokojny to koi. Autorka opisuje niepewne dziś, jednocześnie dając nadzieję na lepsze jutro. Osamotniona dziewczyna, postrzegana jako dzikuska z mokradeł, zbuntowana wobec systemu, a jednocześnie inteligentna młoda kobieta spragniona bliskości drugiego człowieka.

Dokąd doprowadzi ją ta mieszanka pragnień? Koniecznie sprawdźcie sami. Książka napisana jest pięknym stylem, a jednocześnie przystępnym językiem. Bardzo polecam ❤️

Zawsze miałam problem z książkami, które były czytelnikowi polecane przy każdej możliwej okazji, ale jeśli kilka sprawdzonych osób poleciło mi powieśc Delii Owens, to nie zostało mi nic innego, jak kupić “Gdzie śpiewają raki” i zaczekać, aż najdzie mnie ochota na jej przeczytanie, co wydarzyło się wyjątkowo szybko.

Kya to kobieta, która już jako kilkuletnie dziecko musiało mierzyć się z odrzuceniem przez własnych rodziców, ale i również przez społeczeństwo, na którego brzegu żyła kilkanaście lat. Inteligentna i wrażliwa, przez mieszkańców Barkley Cove nazywana Dziewczyną z Bagien, miała nieograniczoną wiedzę na temat mokradeł i z wielkim szacunkiem odnosiła się do przyrody, która była jej bliższa niż niejeden człowiek.

Niestety, gdy Kya jest już dorosła, na bagnach dochodzi do tragedii; ginie młody mężczyzna, a oskarżenia od razu padają na “dziwaczkę’ zamieszkującą bagna. Dochodzi do procesu, ale czy można mówić o sprawiedliwości, gdy wszyscy są przeciwko głównej bohaterce?

Po pierwsze i najważniejsze; niesamowite brawa dla autorki książki za perfekcyjne odzwierciedlenie atmosfery mokradeł i życia na nich. Czytelnik ma szansę dowiedzieć się i poczuć, jak czują się mieszkańcy tej ciężkiej okolicy. Kya to postać wzorowana na wszystkich porzuconych dzieciach i idealnie oddająca ich niepewność i emocje w związku z tak traumatycznymi przeżyciami. Niewyobrażalne było dla mnie zachowanie rodziny, ale i społeczeństwa, które wiedząc, w jaki sposób dziewczyna żyje, nie zareagowało na jej niedolę i brak stabilizacji. Oczywiście, nie mogło zabraknąć pozytywnego akcentu, jakim jest postać Skoczka i jego żony, ale czytając “Gdzie śpiewają raki” czułam wewnętrzny gniew i żal w stosunku do wszystkich, za to, co spotkało Kye, gdy ta była dzieckiem.

Bardzo podobał mi się wątek kryminalny i poprowadzenie akcji w taki sposób, by przeszłość mieszała się z teraźniejszymi wydarzeniami. Z niedowierzaniem śledziłam akcję i toczący się proces, ale najbardziej zaskakujące było dla mnie zakończenie, które zostawiło mnie z wieloma pytaniami.

[ RECENZJA]

Delia Owens „Gdzie śpiewają raki”

Wyd. Świat Książki

Kyia to najmłodsza dziewczynka z rodzeństwa. Urodzonej na mokradłach, nie dane jest zaznać życia zwykłego, przeciętnego człowieka.

Wręcz przeciwnie. Opuszczona przez własną matkę i braci rozpoczyna samodzielną walkę o przetrwanie.

Historia żyjącej na uboczu cywilizacji Kyi nie byłaby godna uwagi, gdyby nie fakt, że będąc Dziewczyną z bagien, staje się obiektem pożądania mężczyzn. Obiecujący wiele, chcący się przypodobać pragną zdobyć to, co zakazane.

Wszystko się zmienia, gdy po wielu latach na mokradła wraca pierwsza, prawdziwa miłość młodej kobiety i motywuje ją do wydania własnej książki, której powstawaniu towarzyszy w tle tajemnicza smierć kochanka.

Oskarżona o morderstwo, na każdym kroku zmuszona zostaje do obrony samej siebie.

Czy odsuniętej od ludzkiej społeczności dziewczynie uda się przetrwać?

Czy znajdzie się ktoś kto szczerze będzie chciał pomóc Kyi? Czy kobieta odnajdzie spokój i zazna szczęścia?

Być może będę niesprawiedliwa.

Być może za dużo się spodziewałam po tej książce.

Tyle zachwytów i polecajek wciąż przewijało mi się przed oczami, że postanowiłam sama przekonać się o jej wspaniałości.

Tym bardziej, że właśnie ukazał się także film w kinach. Mając w planach pójście na niego, musiałam mieć już własny wyrobiony punkt widzenia.

Rozczarowanie to może za duże słowo o książce. Ale powieść nie zrobiła na mnie większego wrażenia.

Przeczytałam bez jakichś szczególnych emocji.

Oczywiście to moja osobista ocena. Nie zniechęcam nikogo do lektury. Może to ja jestem już tak bardzo pozbawiona ludzkich uczuć.

Jak ci z Barkley Cove…

Film za to…rewelacja! Nawet ja łzę uroniłam 🫣🤣

#zaczytanarolniczka #deliaowens # gdziespiewajaraki #swiatksiazki #dziewczynazbagien #zakazanyowoc #zmorderwstemwtle #ekranizacjapowiesci #walkaoprzetrwanie

Rozbrzmiewająca zawodzącym skrzekiem mew, otulająca intensywnie kojącym zapachem mokradeł, sycąca wyobraźnię barwnym portretem surowej natury, napawająca spokojem i bezpieczeństwem płynącym z zacisznego miejsca ukrytego tam, gdzie śpiewają raki. To niewątpliwie historia stanowiąca pean na cześć fauny i flory, niebezpiecznej i jednocześnie opiekuńczej, będącej lustrzanym odbiciem źródła ochrony przed złem, zewnętrznym światem i cywilizacją. Nakreślone piórem autorki przyrodnicze obrazy ożywają w myślach czytelnika, roztaczając po jego zmysłach nastrojowy klimat dzikości i odosobnienia, które wyznaczają tło do głębi poruszającej opowieści o dojmującej samotności i bolesnym odrzuceniu. „Gdzie śpiewają raki” to swoista, naznaczona wyraźnie wyczuwalnym cierpieniem, powieść rozprzestrzeniająca w duszy odbiorcy niemy, ale niekomfortowo dławiący szloch bezsilności skompilowany z kojącą potrzebą bliskości drugiego człowieka, która złagodzi wbijający się pod skórę, kłujący smutek. Ta książka naznacza emocjonalnymi bliznami, bezczelnie zaciska swoje pazury na przyspieszonym oddechu, zarzuca sieć pochłaniającą myśli – nakreślony subtelnie proces dojrzewania skonfrontowany z poczuciem wyobcowania, na skutek zakorzenionych uprzedzeń, piętnujących niezrozumiałą inność, okrywa lepką, esencjonalnie zauważalną mgiełką uczuć, spływającą kaskadami. Subtelnie tkana, niespiesznymi nićmi unoszącymi się niczym babie lato w pogodne, jesienne dni, rozkosznie poetyckimi zdaniami snuje skomplikowane oblicze miłości, ostrożnej, ale i w pełni szalonej, jak ta pierwsza i niezapomniana, ale i rozsądnej oraz dojrzałej, w pewnym stopniu jednak naiwnej, a tym samym wyzbytej z naturalności – ten tytuł mieni się milionami barw, które z całą pewnością są tym właśnie uczuciem, ale także ich odcieniami mylnie z nim utożsamianej. To wysublimowana wizja istotności egzystencji osadzonej w malowniczym środowisku poprzetykana mocno osadzoną w rzeczywistości nutą kryminału, obnażająca ludzką podłość unaocznioną bez idealizacji. Książka, która na przestrzeni lat jawi się jako pozycja możliwa do pokochania lub znienawidzenia – ja jestem oczarowana rysem fascynującej pasji, odurzającej tęsknoty, może nie do końca nasączonej autentyzmem, ale z całą pewnością pięknej, wręcz urzekającej.

Muszę zostawić 5 gwiazdek bo tylko taka ocena jest prawdziwa w przypadku tej książki. Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego, wielowątkowego, ciekawego i wciągającego na każdym etapie czytania. Dajcie się ponieść tej historii, otwórzcie na nią głowę i uruchomcie dużo empatii

Bardzo spodobała mi się ta historia która mówi przede wszystkim o dojrzewaniu bez osób które zwykle z nami są. A główna bohaterka musiała dorosnąć niezwykle szybko by poradzić sobie, by przeżyć, by uwierzyć w siebie i w swoje możliwości. Od początku wiedziałam, że darzę ją sympatią i kibicuje jej

Czytałam jak na szpilkach jeśli można to tak powiedzieć. Z jednej strony tak bardzo ciekawiła mnie cała fabuła, cała historia, cała ta opowieść jak ona się potoczyła, a z drugiej ciekawość odnośnie rozwiazania tajemniczego zabójstwa byla jeszcze większa. więc czytałam i czytałam i czytałam.. super!

Delia Owens to moje odkrycie tego miesiąca a nawet może i tego roku. Wcześniej niestety nie miałam okazji przeczytać "Gdzie śpiewają raki" ale teraz mogę dumnie powiedzieć że już to nadrobiłam. Książka pokazująca wiele rys w społeczeństwie, stereotypów, oceniania. Książka pokazująca że nie trzeba mieć wszystkiego żeby wyjść na ludzi, być inteligentnym bystrym i jakoś sobie poradzić.

Aktualnie to chyba jeden z największych hitów książkowych. Już samo to daje do myślenia, że kolejny raz ta książka robi zamieszanie na rynku literackim i pomimo że wiele osób już ją zna, to wciąż są kolejni czytelnicy którzy jeszcze nie zdążyli poznać tej historii. bardzo polecam

Książka która może zostać w głowie na dlugo. ciężko przejść koło takiej historii obojętnie i później o niej jeszcze chociaż trochę nie rozmyślać. Kya zostaje w pamięci na dłużej to wam mogę zagwarantować. Zdecydowanie rozumiem fenomen i popularność tej książki.

Ucieszyłam się na to nowe wydanie, bo poprzednie pożyczałam, a to już zdecydowałam się kupić, szczególnie ze względu na tą inną, filmową okładke, która doskonale oddaje klimat powieści. Z ogromną przyjemnością przeczytałam ją jeszcze raz i przypomnialam sobie niekótre fakty. Wciąż mnie zachwyca.

Ciężko po takiej lekturze zebrać myśli. Książka przepiękna, niezwykle autentyczna, przepełniona pasją, którą czuć w każdym słowie, w każdej literze, przecinku, kropce. Dziewczyna "wychowana przez wilki", a raczej przez mokradła, mewy, ocean i samotność. Definicja miłości, emocje i uczucia przedstawione tak jakbym to ja je czuła, jakby to moje serce było świadkiem wszystkich tych okrutnych, ogromnie wzruszających, ale też pięknych chwil. Pięknych na tyle, że nie mogła utrzymać tego moja dusza, która została dotknięta na samym jej dnie, w samej głębi. Dusza, która napełniła się po same brzegi czymś czego nie jestem w stanie nazwać, czymś taki ciepłym, drogim mojemu sercu i wielkim, że jedyne co mogę zrobić to trzymać przy nim dłoń, aby dało sobie radę z natłokiem tych wyjątkowych uczuć.

Ta historia mnie dotknęła.

Delia Owens jest autorką dwóch książek, przy czym jedna z nich ma charakter ściśle przyrodniczy i została napisana w duecie małżeńskim. „Gdzie śpiewają raki” to powieść, której raczej precyzyjnie nie trzeba zapowiadać. Nawet nazbyt wybredni czy niesystematyczni fani literatury z całą pewnością widzieli okładkę tej książki- przez wiele tygodni można ją było zobaczyć niemal w każdej księgarni, markecie czy w witrynach całodobowych sklepów typu Żabka. Ogromny rozgłos i promocja często nie dają zamierzonego efektu i okazuje się, że książka nie była ciekawa, a recenzje rozdmuchane i przekłamane do granic możliwości. Czy Delia Owens napisała coś ciekawego? Jestem świeżo po lekturze książki i mogę potwierdzić, że czytelnicy z pewnością zainteresują się fabułą i wciągną ją niczym najlepiej podany rarytas.

Główna bohaterka ma na imię Kya. Sama tak się kiedyś przedstawiła i nikt nie zastanawiał się nad jej prawdziwymi personaliami, które brzmią następująco: Catherine Danielle Clark. Poznajemy ją w latach sześćdziesiątych XX wieku: najpierw jako bardzo małą dziewczynkę, potem dorastającą dziewczynę, a następnie świadomą, dorosłą kobietę. Niestety, nikt z czytelników nie pozazdrości jej dzieciństwa. Mieszkała ona na obrzeżach Karoliny Północnej w fatalnych warunkach, bo w okolicach niebezpiecznych mokradeł. Nie miała ciepłej wody, ogrzewania ani nawet lodówki. Co więcej, fatalne warunki mieszkaniowe to tylko skrawek jej niekończących się dramatów. Najpierw opuszcza ją matka, następnie rodzeństwo. Kya została sama z ojcem, który ją bił, poniżał i zostawiał bez opieki na bardzo długi czas. Wkrótce i on zostawił córkę na zawsze. Gdy czyta się jej perypetie życiowe, wówczas można całkowicie się załamać- Kya była w takim wieku, w którym to powinna poznawać rówieśników, chodzić do szkoły, zdobywać wiedzę, a także beztrosko się bawić. W przypadku dziewczyny wykreowanej przez pisarkę takie zachowania to tylko marzenie. Kya nie umie bowiem ani pisać, ani liczyć. Może zdawać się wyłącznie na… naturę. To dzięki niej znajduje codziennie pożywienie- choć nie są to luksusy, od razu możemy choć trochę zrozumieć, że osoba głodna zje dosłownie wszystko. Wyklucza ją też odmienność rasowa, bardzo solidnie podkreślona przez Delię Owens.

Czas mija, Kya dorasta, a jej życie wypełnia nie tylko walka o przetrwanie, ale też znajomość z młodym chłopakiem. Tate Walker, bo o nim mowa, zaprzyjaźnia się z dziewczyną, a także serwuje jej swoją bezinteresowną pomoc. Oboje kochają naturę, mogą godzinami rozmawiać o zawiłościach przyrody. Tate nie szydzi ze swojej towarzyszki i nie nazywa jej Dziewczyną z Bagien, jak robią to inni zaborczy mieszkańcy. Co się jednak stanie, gdy Tate zyska szansę rozwoju, studiowania ukochanego kierunku o charakterze ekologicznym? Czy Kya pojedzie razem z nim i odnajdzie się wśród ludzi? Czy ich ścieżki rozejdą się na zawsze? Warto się o tym przekonać, jest to bardzo ciekawy wątek powieści. Co ważne, nie ma w nim nadmiaru lukru, co bardzo by mnie zdenerwowało.

Autorka tak poprowadziła akcję, by oprócz wątku miłosnego wpleść do książki także element kryminału. W pewnej chwili dojdzie bowiem do tego, że życie straci bardzo ważny, pierwszoplanowy bohater. Celowo nie wymieniam jego imienia, za dużo bym wówczas zdradziła. Jaki związek będzie miał on z Dziewczyną z Bagien? Dlaczego to ona jest główną podejrzaną i grozi jej kara śmierci? Czy ktoś pomoże dziewczynie? Czy ona naprawdę ponosi winę w sprawie? Zachęcam do przeczytania książki, gdyż bardzo dużo się w niej dzieje i nie można wręcz oderwać się od fabuły.

Przeczytałam tę książę z wielką przyjemnością. Wiele wydarzeń wywołało u mnie skrajne emocje. Było mi smutno, kiedy Kya została sama i wierzyła jedynie naturze. To w niej odnajdywała spokój, ukojenie, zrozumienie. Szkoda, że wiele osób żyje w taki sam sposób- z dala od innych, z kontaktem zewnętrznym ograniczonym do absolutnego minimum. Niby mamy wiele możliwości kontaktu, ale jest on fałszywy i często nie ma znamion realnej przyjaźni aż po grób.

Autorka udowodniła także, że osoby niewykształcone także mogą osiągnąć coś w życiu. Dziś zdobycie tytułu magistra nie stanowi aż takiego wyzwania- za pieniądze można kupić niemal wszystko. Jeśli zaś chodzi o innych bohaterów, na długo zapadnie mi w pamięci Skoczek i jego ukochana, Mabel. To oni bez żadnych zahamowań wyciągali rękę do samotnej dziewczyny, starali się ją wspierać- zarówno materialnie, jak i duchowo. Oby w życiu realnym także można było trafiać na tak empatyczne osoby.

Książkę jak najbardziej polecam i nie dziwię się, ze zdobyła tak solidny rozgłos. Teraz, po przeczytaniu powieści, jest to dla mnie uzasadnione. Wolałam jedynie poprzednią okładkę- bardziej do mnie przemawiała.

Bardzo dobra książka, pokazująca nam dwa zupełnie różne światy w takim zestawieniu i porównaniu. Możemy sobie wybrać który jest lepszy według nas? w którym my chcielibyśmy żyć? W końcu każdy z nich ma jakieś swoje wady i zalety.

Piękne nowe wydanie, ale treść wciąż tak samo dobra. Już jakiś czas temu trafilam na tą książkę, teraz sięgam po nią ponownie, by na nowo przeżyć historię Kyi i tego co ją otacza. Niezapomniane wrażenia w trakcie czytania gwarantowane.

Książka, która chwyta za serce od pierwszej strony i do ostatniego zdania nie puszcza. Niesamowita! Porusza niemalże wszystkie tematy dotyczące życia. Opowiada o samotności, potrzebie miłości, o odrzuceniu, o dorastaniu, ludzkiej biedzie i dobroci, a także o bezinteresowności. Jest powieścią o opuszczeniu, ale także o nieustannej walce ze światem skazanej na samotność dziewczyny, a później młodej kobiety. Może i byłaby to zwyczajna historia, ale wzbogacona została przez Autorkę w piękne opisy wyjątkowo dzikiej przyrody i poezję, a także przemyślenia, które pozostają w człowieku znacznie dłużej niż trwało samo czytanie. Zadziwia zakończeniem! Przepiękna powieść, bardzo polecam!

Cudowna opowieść... Jedna z lepszych książek jakie miałam w ręce, nie da się od niej oderwać.

"Gdzie śpiewają raki" to jedna z moich ulubionych książek. Wciągająca od samego początku. Opowiada historię młodej dziewczyny, która już od najmłodszych lat musi stawiać czoła różnym przeciwnościom losu - od porzucenia przez matkę po życiu na bagnach. W książce opisane są nie tylko wątki specyficznego dorastania, bo z dala od ludzi, wśród natury, ale również ukazana jest samotność, a autor wplótł nawet motyw morderstwa. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jedna z lepszych książek, mająca w sobie wiele wartości.

Niedawno obejrzałam zapowiedź filmu na podstawie książki Delii Owens pt.„Gdzie śpiewają raki". Na film trzeba jeszcze poczekać, więc postanowiłam sięgnąć po powieść... I przepadłam. Historia jest naprawdę ciekawa, czyta się ją jednym tchem, a później żal człowiekowi, że tak szybko się skończyła. Przynajmniej tak było w moim przypadku.

Kay to dziewczyna, która pewnego dnia zostaje sama w biednym domu na mokradłach na odludnych terenach Karoliny Północnej. Opuszczona przez wszystkich. Cechuję ją jednak wola przetrwania i hart ducha, a dzięki otaczającej ją przyrodzie, ptakom coraz lepiej sobie radzi. Pomaga jej też dawny przyjaciel brata, ale i on pewnego dnia znika.

Książka zaczyna, kiedy Kay jest już dorosła. Zostają odkryte zwłoki na mokradłach i posądzona o nią zostaje „Dziewczyna z bagien". Stopniowo poznajemy główną bohaterkę i miejsce, w którym przyszło jej żyć.

To piękna powieść o woli przetrwania, dzikiej przyrodzie, więzach rodzinnych, miłości, porzuceniu, ale i o przebaczeniu. Warto po nią sięgnąć. Gorąco polecam!

K.K.

Szkolny Klub Recenzenta

Intrygująca, magnetyzująca opowieść, która przenosi czytelnika w lata 50-te i 60-te ubiegłego wieku do miasteczka Barkley Cove w Karolinie Północnej. Kya, zwana Dziewczyną z Bagien, zostaje oskarżona o morderstwo jednego z mieszkańców. Czy dziewczyna, która całe swoje życie żyła na mokradłach, za towarzystwo mając tylko zwierzęta, owady i roślinność mogła popełnić z zimną krwią taką zbrodnię? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź po lekturze książki.

"Gdzie śpiewają raki" to niezwykle przejmująca  historia osamotnienia, poszukiwania miłości i zrozumienia, braku akceptacji. Opisy przyrody nie stanowią tylko tła opowieści, są jej integralną częścią. Autorka kreśli niezwykle plastyczne i zmysłowe portrety przyrodnicze, które nadają postępowaniu bohaterki głębszy sens, niż jesteśmy w stanie go sami zrozumieć.

Jest to na pewno historia, która warto poznać. Polecam!

Sięgnęłam po tę książkę nie oczekując od niej wiele. Tym bardziej zrobiła na mnie większe wrażenie. Książka czytała się sama! Jest napisana bardzo lekkim, interesującym językiem, a historia chwyta za serce.

Książka pt. Gdzie śpiewają raki to opowieść z jednej strony o miłości, pragnieniu szczęścia z drugiej o strachu. Podobno za linią strachu jest to czego tak naprawdę pragniemy. We mnie książka pobudziła pewne struny, które myślałem ze są już uśpione. Tęsknota za uczuciem, prawdziwą bliskością wciąż są żywe. Nie bezludne mokradła a samotnia na kanapie przed telewizorem też może być dla dojrzałej osoby swoistą pustynią. Polecam – jedna z tych lektur, które nakłaniają czytelnika do zmiany! Zmiany na lepsze.

"Gdzie śpiewają raki" Delii Owens to trochę nierówna książka. najciekawsza jest postać głównej bohaterki i jej związek z naturą. Kya Cllark od młodych lat żyje sama w małym domu na bagnach gdzieś w Północnej Karolinie. Urzeka w powieści tajemniczy świat natury, zwierzęta żyjące na bagnach, dzika przyroda. Ludzie uważają Kyę za dziwaczkę. Dziewczyna dorasta, pojawiają się problemy wieku dojrzewania, pierwsze uczucia i intymne przeżycia. W to wszystko wpleciony został wątek kryminalny. Na bagnach zostaje odnalezione ciało mężczyzny... Dobrze się czyta, choć nie jest to wybitne dzieło...

Z opisu na tylnej okładce wynika, że będzie to historia z wątkiem kryminalnym, ja jednak uważam, że to najsłabszy punkt całej opowieści. Zdecydowanie bardziej na uwagę zasługują opisy przyrody i małych miejscowości w powojennych Stanach Zjednoczonych, w Karolinie Północnej. Bohaterka, Kya, wiedzie samotne życie na bagnach i dzięki niej dużo dowiadujemy się o realiach w tamtych czasach. Co prawda czasem wydawało mi się, że autorka nie mogła zdecydować, czy chce napisać romans czy kryminał i wyszło coś pomiędzy, ale uważam, że to miła lektura na leniwe popołudnia.

Jest to książka typu taka, do której chętnie wrócę i bardzo chętnie przeczytam raz jeszcze. Mało jest takich pozycji. O czym jest? Przede wszystkim jest o uczuciach. Jednak nie jest to typowa książka, odnosi się ona bowiem do uczuć ludzkich w przyrodzie, o istnieniu życia ludzkiego w przyrodzie i funkcjonowaniu w nim. Nie mogłem się od niej oderwać. Dziwne uczucie, ponieważ zazwyczaj wolę mocniejsze książki, ale ta bardzo zapada mi w pamięć i nie mogę jej wyrzucić. Nie chcę jej wyrzucić. Polecam

Ciekawa pozycja, po którą sięgnęłam, przyznam szczerze, z uwagi na ładną okładkę. Niemniej jednak wciągnęła mnie historia o Dziewczynie z Bagien, której towarzyszymy przez całe jej życie. Historia toczy się niby wokół morderstwa, ale ja dużo mniej uwagi poświęciłam wątkowi kryminalnemu. Zdecydowanie bardziej porwały mnie opisy bagien Karoliny Północnej, jej flory i fauny, o której można się co nieco z tej książki dowiedzieć. Ogólnie czytało mi się przyjemnie, jednak pozycja moim zdaniem jest nieco przydługa.

Niesamowita książka, która wciągnęła mnie w swój świat od pierwszych zdań. Autorka doskonale zbudowała melancholijny klimat powieści potęgujący poczucie odrzucenia i tęsknoty, których doświadczała Kya. Piorunujące wrażenie zrobiła na mnie również przyroda w tej książce, wydaje mi się, że Delia Owens dała jej autonomiczne miejsce w swoim dziele. Wydaje mi się, że "Gdzie śpiewają raki" to powieść zarówno o naturze wewnętrznej człowieka, jak i naturze, która go otacza. Zdecydowanie jedna z najlepszych powieści ostatnich lat!

Książka wpadła mi w ręce przypadkiem, pożyczyła mi ją koleżanka zachęcając jaka to ona cudowna... Odleżała swoje, jednak z nudów znalazłem na nią czas. Muszę przyznać jej rację. Książka jest niesamowita. Połączenie wątku uczuciowego z przyrodą, samotności i odrzucenia, przemyśleń i rozważań na temat życia całkowicie mnie urzekły. Książka bardzo dużo daje do myślenia i bardzo wiele można dzięki niej zrozumieć. Warto przeczytać ją w ciszy i spokoju, aby móc się nad nią dobrze zastanowić i dojść do własnych wniosków.

Świetna książka❤

Opowiada o miłości, samotności i o tym jak świat potrafi wpłynąć na ludzką psychikę...

Natura, wycofanie oraz odrzucenie. Są to trzy słowa, które jako pierwsze nasuwają mi się na myśl, gdy przypominam sobie fabułę książki „Gdzie śpiewają raki”. Rozbrzmiewają one w mojej głowie wraz z poczuciem, że przeczytałam coś zupełnie innego, niż na początku zamierzałam. Jest to bowiem według mnie powieść ni to szokująca, ni to nieprzewidywalna, choć o ciekawej tematyce.

Kya Clark to wrażliwa i inteligentna Dziewczyna z Bagien, jak zwykli nazywać ją miejscowi. Odrzucona przez społeczność miasteczka u wybrzeży Karoliny Północnej, musiała szybko dorosnąć. Przyjaciółmi były jej zwierzęta, natura największym sprzymierzeńcem. Lecz gdy tylko pewnego dnia na mokradłach znaleziono ciało mężczyzny, mieszkańcy Barkley Cove zaczęli snuć podejrzenia w kierunku tajemniczej dziewczyny.

Znalazłszy się na najniebezpieczniejszym życiowym zakręcie, szukała ukojenia tam, gdzie zawsze je znajdowała – w sobie.

Powieść autorstwa Delii Owens to dość ckliwa historia z gatunku literatury pięknej, która łączy w sobie również cechy kryminału i romansu. Z mojej perspektywy jako czytelnika, cechy tego drugiego gatunku dominują, a to właśnie one były dla mnie największą bolączką tej książki. Nie chciałabym się jednak od razu skupiać na tym, co nie przypadło mi do gustu, dlatego zacznę od pozytywów. Są nimi przede wszystkim umiejscowienie akcji oraz przedstawienie fauny i flory. Autorka bardzo skrupulatnie i z szacunkiem odnosi się do kwestii przyrody, przez co nieraz opisuje ją w iście poetycki sposób. Aż chciało mi się czytać tylko i wyłącznie na ten temat. Zresztą kwestia podejścia pisarki do natury wcale nie dziwi, bo gdy zagłębimy się w jej biogram, wyłania nam się obraz zoologa i ekologa o solidnym zapleczu naukowym. Mając tę wiedzę i czytając „Gdzie śpiewają raki” można wywnioskować, iż książka w dużej mierze bazuje na prywatnych odczuciach autorki, a momentami zdaje się ona sama pisać o sobie w postaci głównej bohaterki. Ja jako czytelnik, odniosłam takie właśnie wrażenie. Samo umiejscowienie akcji dużo nam o tym mówi, gdyż są to obszary Karoliny Północnej, bliskie jej z osobistego punktu widzenia. I mimo iż jest to debiutancka powieść Delii Owens, to pod względem stylistycznym nie dało się tego odczuć.

Oczy wciąż miał takie jak dawniej. Życie odmienia nasze twarze, ale oczy pozostają oknem tego, co było.

Nie jest to jednak książka bez wad, a spędzając przy niej dużo czasu wieczorami, uświadomiłam sobie, co tak naprawdę irytuje mnie w niej najbardziej. I choć mogłabym się czepiać dość ckliwej historii ogółem, a takich po prostu nie lubię, to nie zrobię tego, ponieważ w zakresie ogółu było to nawet przyjemne i nie sprawiało, aby ta powieść była specjalnie ciężka w odbiorze. Mimo wszystko muszę wspomnieć o bohaterach, a w szczególności o Dziewczynie z Bagien oraz dwóch mężczyznach u jej boku. Odnoszę wrażenie, jakby każda z tych postaci była napisana według ujednoliconego schematu. Osoba dobra, osoba zła, osoba rozdarta emocjonalnie. I choć autorka próbuje nakreślić ogólną psychologię postaci oraz kontekst, reakcje oraz bodźce, to ja jej niestety w to nie wierzę. Kya z jednej strony wycofana, inteligentna i ostrożna, z drugiej naiwna i bezrefleksyjna postać. Bardzo szybko angażuje się w bliższe relacje i odnoszę wrażenie, że wchodzi w nie bez zupełnie żadnej refleksji, podczas gdy do każdej innej osoby podchodzi z nadmierną wręcz ostrożnością. Jednak próbując bardziej argumentować moją opinię, czuję, że musiałabym streścić ponad połowę historii. Napiszę tak… Z jednej strony jestem w stanie zrozumieć niektóre z jej decyzji, natomiast nie te w kwestii uczuć romantycznych.

Nie była w stanie dłużej znieść tej samotności. Tęskniła za czyimś głosem, obecnością, dotykiem, lecz jeszcze bardziej pragnęła chronić swoje serce.

Nie ukrywam, że do tego tytułu nastawiłam się jak do kryminału, a nie powinnam. Czuć, że w tej książce chodzi o coś więcej, a sam wątek kryminalny to jedynie tło dla refleksji nad dojrzewaniem w społecznym odrzuceniu, życia w zgodzie z naturą, czy też z samym sobą. Nie jest to powieść, do której będę wracać, ale z pewnością jest to lektura, która pozwoliła mi przełamać ciągnący się od miesięcy zastój czytelniczy, a spędzony przy niej czas uważam za całkiem udany.

„Życie odmienia nasze twarze, ale oczy pozostają oknem tego co było”.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją trochę odbiegającą od tego co na codzień możecie spotkać na naszym profilu. Uważam jednak, że książka ta w pełni zasługuje na uwagę.

Historia dziewczyny z bagien jest naprawdę poruszająca. Autorka prowadzi narrację w dwóch liniach czasowych, poznajemy jednocześnie historię dzieciństwa i dorastania głównej bohaterki, a dodatkowo przeplata się tu wątek morderstwa.

Przepiękne opisy przyrody, wzruszająca opowieść o samotności i radzeniu sobie z trudnościami losu, miłości, przyjaźni i docenianiu otaczającej nas natury.

Bawiłam się na tej książce świetnie mimo, że wycisnęła ze mnie sporo łez. Z ręką na sercu polecam przeczytać ją każdemu.

Świetna książka opowiadająca o miłości, tajemnicach i rodzinie nie zawsze dobrej...

Rzetelne i obiektywne recenzje kampanii społecznej Wypisz Wyczytaj

Ocena wynika ze średniej z analizowanych kryteriów: poprawność językowa (ortografia, interpunkcja, korekta, redakcja); warsztat pisarski (styl, stosowanie pisarskich zabiegów); fabuła; dialogi; postaci; przekaz, wartości; ilustracje; wydanie (okładka, papier, warstwa techniczna, wydruk); notka biograficzna o autorze; stosunek jakości do ceny z okładki; uwagi dodatkowe (poprawność faktów, odczucia). Średnia z tych kryteriów daje 4,2 w skali 1-5.

Książka faktycznie przenosi w głąb mokradeł. Nie wiem jakim sposobem zrobiła to Autorka, ale podczas czytania można poczuć się, jakby z Kyą zbierało się pióra, małże i wiozło łódką wędzone ryby na sprzedaż. Fabuła ukazuje dość nietypowy temat - porzuconego dziecka na odludziu - ale przedstawiony w sposób jak najbardziej realny, z zachowaniem sensu. Wpleciony wątek kryminalny trzyma czytelnika w napięciu, do samego końca powieści. Potrafi wzbudzić głębokie emocje.

Świetna książka!! Dużo opisów przyrody, świetny wątek romantyczny przeplatany sprawa morderstwa. Polecam z całego serca!!

Przepiękny debiut o porzuceniu, samotności, cierpieniu i woli walki o przetrwanie i lepsze jutro. Cudowne opisy przyrody, klimat książki który chwyta za serce i tajemnica którą główna bohaterka zachowa dla siebie na wieczność. Polecam.

Książkę „Gdzie śpiewają raki” przeczytałam dość szybko. Akcja rozgrywa się w Północnej Karolinie. Niesamowite są opisy przyrody tego regionu. Widzimy je z perspektywy dziewczyny, która żyje sama na bagnach z dala od cywilizacji. Potrafi obserwować ptaki, żyje zgodnie z cyklem natury. Historia jest świetnie zobrazowana, mamy wrażenie, że przenosimy się do świata bohaterki i własnymi oczami widzimy spokojnie płynącą wodę. Spokój zakłóca morderstwo, do którego doszło na bagnach… Zakończenie jest zaskakujące. Polecam serdecznie powieść.

Właściwie nie lubię audiobooków, gdyż nie potrafię się na nich wystarczająco skupić jednak TO było niesamowite. Zresztą określenie audiobook to w tym przypadku nieporozumienie. Jest to słuchowisko, które od pierwszej minuty wciąga bez reszty. Jestem zachwycona i serdecznie polecam.

"Gdzie śpiewają raki" to jedna z najpopularniejszych książek na polskim bookstagramie tej jesieni! Bardzo lubię sięgać po tak hucznie polecane powieści i sprawdzać "co w trawie piszczy". Tak właśnie było z "Gdzie śpiewają raki", o której ponownie głośno zrobiło się za sprawą ekranizacji. To opowieść o współczesnym Mowglim w spódnicy - dziewczynie nie pasującej do świata i cywilizacji, wychowanej przez faunę i florę. Krążą o niej setki opowieści, a żadna z nich nie jest nawet w połowie bliska prawdy...

"Gdzie śpiewają raki" - opowieść o tajemniczej dziewczynie z bagien

Pogłoski o "Dziewczynie z Bagien" słyszał niemalże każdy mieszkaniec wybrzeża. W ich opowieściach była dzikuską, nieokrzesaną i trochę szaloną, niezaspokojoną seksualnie i niedorozwiniętą. Trochę ich fascynowała, a trochę się jej bali. Spotkanie jej miało przynosić pecha, dzieci uciekały przed nią z krzykiem. Niewielu widziało ją jednak z bliska, a prawie nikt nie poznał naprawdę... Kya jednak nie jest tym, za kogo ją mają.Jest małą dziewczynką, którą opuszcza matka.Nastolatką, która z własnym dojrzewaniem musi uporać się sama wśród bagien i mew.Dorosłą kobietą, która tęskni za miłością niczym z powieści...

Pewnego dnia Kya zostaje sama. Ot tak, po prostu. Najpierw odchodzi matka w szpilkach ze skóry aligatora. Później opuszcza ją rodzeństwo. Mieszka z ojcem tyranem i alkoholikiem, który niewiele o niej myśli. Nie zapewnia jej edukacji, ciepłych posiłków, odpowiednich ubrań, ani nawet towarzystwa. W końcu on też znika z jej życia. Wrażliwa i inteligentna dziewczyna rozumie, że może liczyć tylko na siebie. Jej tęsknota za życiem pozostaje niezaspokojona, lecz strach przed zmianą jeszcze większy. Z biegiem czasu poznaje dwóch młodych mężczyzn, którzy zmienią w jej życiu wszystko. Nadal jednak bagna, które nazywa swoim domem, i mewy, które skrupulatnie dokarmiani pozostaną najbliższe jej sercu.

"Gdzie śpiewają raki" - opowieść o innym świecie

"Gdzie śpiewają raki" to opowieść o świecie całkowicie dla nas obcym. Z dala od cywilizacji i spojrzeń innych, bez zobowiązań i pędu. Autorka rysuje tu obraz zaściankowej Ameryki lat '50, która nie akceptowała inności. Małe miasteczko tworzy społeczność bardzo ze sobą zżyta i zgodna - również w tej chorej nienawiści do Dziewczyny z Bagien. Rzecz jasna to ona zostaje główną oskarżoną, kiedy ginie młody mężczyzna - lokalna gwiazda i maskotka.Wiele w tej powieści opisów przyrody, które choć nie zawsze skrupulatnie trzymają się prawdy (utknęło mi w pamięci sformułowanie o "krtani modliszki"), pozostawiają po sobie przyjemne uczucie melancholii i tęsknoty za taką dziewiczą przyrodą. Główna bohaterka, Kya, podobnie jak okolice, w których mieszka, jest w swej dzikości i pierwotności, niesamowita. To świat, który, odnoszę wrażenie, już wyginął."Gdzie śpiewają raki" stało się bestsellerem, ale ja nie podzielam aż takich zachwytów innych recenzentów. To przyjemna lektura, dość smutna i nostalgiczna, jednak nie zasługuje na miano arcydzieła. Stając w obronie tej książki dodam na koniec tylko tyle, że to powieść, a w powieściach wszystko jest możliwe. :)Przeczytajcie i postarajcie się odnaleźć w niej to, co Was chwyci za serce.

Niesamowita historia Kyi Clark, czyli "Dziewczyny z bagien", która wychowała się na mokradłach Karoliny Północnej pochłonęła mnie bez reszty. Nie mogłam oderwać się od książki, ponieważ początkowo sielankowa i przyjemna lektura z czasem zamieniła się w coś znacznie bardziej skomplikowanego i tajemniczego. Przyznaję, że nie mogłam doczekać się rozwiązania zagadki i z całych sił kibicowałam bohaterce. Jest to doskonała powieść (dłuuuga!) na letnie wakacje lub długie jesienne i zimowe wieczory, które z pewnością umili.

Samotność jest prawdopodobnie największym koszmarem człowieka. Bezlitośnie rozdziera serce, jest dojmująca, przykra, nieznośna i tak parszywie niesprawiedliwa. Napisano już o niej tak wiele, stworzono liczne definicje i poparto je niezliczonymi przykładami, często idealnie wgryzającymi się w jej gorzki smak, a jednak nikt nie napisał o samotności tak osobliwie i metaforycznie, a przy tym tak dogłębnie i przekonująco, jak zrobiła to właśnie Delia Owens w swoim fascynującym debiucie literackim – książka Gdzie śpiewają raki intencjonalnie przekracza spectrum tradycyjnych powieści, aby w swej nieuchronnej wyjątkowości okazać się wymownym dziełem sztuki literackiej, jawnie domagającym się głębokiej, wnikliwej i rozważnej interpretacji.

Nawet świadomy czytelnik nie jest przygotowany na tak potężną, angażującą i odczuwalnie refleksyjną skalę emocji. A jednak ochoczo przenika ten nieskalany ludzką ręką krajobraz, podziwiając zauważalnie senne, a przy tym malownicze, sielskie i zaskakująco dziewicze wybrzeża Karoliny Północnej, mimowolnie stając się obserwatorem bolesnych i jakże przejmujących scen. To właśnie na mokradłach, pięknie otulających miasteczko Barkley Cove, zobrazowana zostaje bowiem historia zatrważającej w swej treści samotności. I to właśnie tam odbiorca dostrzega Dziewczynę z Bagien. I od początku wie, że Kya Clark daleka jest od dzikiego wizerunku, jaki niefortunnie został jej nakreślony. To niebywale inteligentna, spostrzegawcza i wrażliwa dziewczyna, która żyjąc od lat w narzuconym rodzinną traumą odosobnieniu, uczy się wiernie zaklinać gryzące poczucie osamotnienia. A ma przy tym wyjątkowego nauczyciela – otaczającą ją przyrodę. To mewy stają się tu wykładowcą przyjaźni, to bogactwo natury utrwala wiedzę o przetrwaniu i to właśnie mokradła uczą dojrzałości, szykując miejsce dla najpiękniejszych uczuć.

Miłość jest tu dostrzegalnie nieśpieszna. Początkowo potraktowana z dużą delikatnością, można rzecz – nastoletnią nieśmiałością, z czasem nabiera życiowego brudu. Do serca wkrada się niezręczna tęsknota, nieoczekiwanie wkrada się też ból złamanego serca. Tu zwyczajnie nie ma przestrzeni na łatwe emocje. Tym bardziej, że autorka nie zamyka tej powieści w kanwie czysto obyczajowej. Znalezione na mokradłach ciało przystojnego Chase’a Andrewsa jasno wskazuje kierunek tej historii – to właśnie sprawa kryminalna, tak bezlitośnie szykanująca Dziewczynę z Bagien, tworzy główny ciąg fabularny. I gruntownie zarysowany proces sądowy, nadający tej książce bardziej niespokojnego charakteru. Z pewnością intryguje i trzyma w napięciu, nakłaniając do uważnego przyglądania się zeznającym. I każe czekać na finał – tak spektakularny i subtelny zarazem. Fabuła zarysowana jest naprzemiennie w dwóch liniach czasowych, bez ustanku poszerzając zakres wrażeń.

Przerażająco intymny hołd złożony naturze – książka nieprzeciętna, inspirująca i w pełni zjawiskowa, świadomie stymulująca najbardziej czułe zmysły. Gdzie śpiewają raki to imponujący fabularnie krzyk samotności i jednocześnie portret brutalnego wykluczenia, to także definicja wrażliwości oraz dojrzewającej nieśpiesznie miłości. Historia upojnie nasączona pięknem słowa, nie tylko zachwyca, ale też intensywnie i efektownie pobudza wyobraźnię. Z pewnością namawia do głębokiej i jakże potrzebnej interpretacji. Nieustannie absorbuje i uzależnia. To bezsprzecznie jedna z najpiękniejszych powieści mojego życia.

Książka bardzo ciekawa. Pierwszy raz czytam taką książkę. Ciężko mi ją nawet nazwać, ale zapadła mi w pamięci i nie chce wyjść. Po jej przeczytaniu musiałam zrobił kilkudniową przerwę zanim sięgnęłam po kolejną. Książka przede wszystkim daje dużo do myślenia. Czytając ją i analizując sytuacje w niej zawarte nie potrafiłam nie odnosić ich do własnego życia i własnych przeżyć. Uświadomiła mi, jak ważne jest życie w przyrodzie, w społeczeństwie, co jest ważniejsze i na co warto zwrócić uwagę żeby osiągnąć wewnętrzny spokój.