Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata

Emmm... Powiem tyle: książka naprawdę dobrze napisana, ale fabuła mało ciekawa, lecz baaardzo szybko się ją czyta. Nic szczególnego się nie stało oprócz 2 ważnych chwil. Wątek brata Ariego wogóle nie potrzebny - nie rozwinięty i nie wniósł nic do akcji. Książka nie najgorsza i warta przeczytania ponieważ porusza dużo ważnych spraw i uczy człowieka. Są tu przekleństwa, trochę erotyki więc sądzę iż książka 14 +

5.5/10 😔

ULUBIONA KSIĄŻKA, dosłownie przeczytana na jednym siedzeniu. Na początku po tych wszystkich recenzjach jakich czytałam myślałam że to będzie lekki romansik, więc troche się wachałam. To był mój największy błąd. Historia, oczywiście, ma w sobie wątek romantyczny, ale jest o wiele więcej warta. Idealna książka dla osób które wkraczają w wiek 14-15 lat.

Jedna z najpiękniejszych książek o dorastaniu. Bohaterowie mierzą się z typowymi nastoletnimi problemami i tymi niekonwencjalnymi, intymnymi. Świat tworzy tematy tabu, które blokują nasze poznawanie rzeczywistości. Sáenz otworzył przed nami serce i psychikę nastolatka, trudne do uzewnętrznienia emocje kierowane w stronę rodziców, rodzeństwa i przyjaciół. Na nowo uczymy się kochać, mówić, płakać i śmiać się. Jestem zachwycona, książka ma dożywotnie miejsce na mojej półce, wrócę do niej jeszcze nie raz.

Historia dwójki nastolatków wciąga od pierwszych stron i nie pozwala o sobie zapomnieć przez dłuższy czas. Jest to lektura o przyjaźni, rodzinie i odkrywaniu siebie. Niezwykle wzruszająca książka, ociupinkę dziwna, chyba mogę to zwalić na datę wydania ;) ale mimo to bardzo wciągająca, bardzo szybko się ją czyta.

Bardzo mi się spodobało, że artysta zdecydował się napisać o bohaterach mieszkających w Meksyku. Chyba czytałam za dużo książek, gdzie akcja rozgrywała się w USA bądź Ameryce :P. Widać, że Meksykanie są bardzo ciepli i rodzinni. Uwielbiam relację między Dantem, a jego ojcem - Panem Quintana,

Samem. Zakochałam się w tym człowieku.

Podziwiam autora, mimo że to troszkę starsza książka to widzę że starał się stworzyć bardzo realistycznych bohaterów, zresztą dialogi są napisane bardzo lekko. Fenomenalny wątek romantyczny. Autor jako starszy człowiek dobrze zobrazował nastoletnie życie. Bardzo czekałam na rozwinięcie wątku z bratem Ariego, myślę że było go trochę za mało. Odmienność seksualna jest w dzisiejszych czasach bardzo ważnym tematem. Kolejną wartością, która jest dzisiaj bardzo cenie to szacunek do rodziców i wsparcie w trudnych życiowych sytuacjach.

Teraz tylko czekam, aż do Polski wejdzie 2 tom :) Polecam!

Nie spodziewałam się, że zwykła (a raczej niezwykła) młodzieżówka mnie tak rozłoży na części i podda analizie. Utożsamianie się z bohaterami bywa niebezpieczne ale też odkrywcze zarazem, można na wiele swoich sytuacji życiowych spojrzeć pod innym kątem. Książka jest wspaniała, realnie odzwierciedla problemy, które nam towarzyszą podczas dorastania a także społeczne wzorce, które ciężko jest przełamać. Pokazuje, że życie jest wieczną zagadką, w której szuka się możliwości do odkrycia siebie. Gorąco polecam.

Zaprowadziłam mnie tu dość "natarczywa" reklama i mimo początkowego nie zrozumienia samego tekstu (nie jestem przyzwyczajona do takiego stylu pisania) to na koniec byłam naprawdę zachwycona. Serdecznie polecam.

Piękna książka. Cudowna. Zachwyciła mnie. Nie jest to typowa młodzieżówka, i nie jest to romans. Ale jest na prawdę genialna, popłakałam się aż. Polecam z całego serduszka!

Przyznajcie, ile razy w okresie nastoletnim zadawaliście sobie pytania typu: kim rzeczywiście jestem albo kim się stanę w przyszłości? Myślę, że dorastanie wiąże się przede wszystkim z odnajdywaniem samego siebie, określaniem własnych zainteresowań, poszukiwaniem idealniej drogi prowadzącej do dorosłości. Dodatkowo w organizmie buzują hormony, co zdecydowanie nie sprzyja odnajdowaniu odpowiedzi.

"Arystoteles i Dande odkrywają sekrety wszechświata" Benjamina Alire'a Saenza jest dokładnie taką młodzieżówką, w której bohaterowie starają się odkryć prawdę o sobie, życiu i otaczających ich ludziach. Arystoteles, choć zdecydowanie woli, gdy używa się wersji skróconej: Ari, boryka się z wieloma problemami egzystencjonalnymi. Nie posiada bliskich przyjaciół, jest typowym indywidualistą, zupełnie nie potrafi dogadać się z ojcem, choć z mamą rozmowy wychodzą mu całkiem nieźle. Ma starsze o kilkanaście lat siostry i brata... Brata, którego nawet nie pamięta z wyglądu, bo rodzice pozbyli się wszystkich jego fotografii z ramek, przez co automatycznie stał się rodzinnym tematem tabu. Bernardo trafił do więzienia, ale za co? Ari nie ma bladego pojęcia, co też go mocno gnębi.

Wreszcie przychodzą wakacje, Ari idzie na basen i tam zupełnym przypadkiem spotyka Dante Quinantę. Chłopaka pełnego optymizmu, potrafiącego bez problemu rozmawiać z obcymi ludźmi i prawie non stop żartującego. Dante wprowadza wiele kolorów do życia Ariego, który wreszcie poznaje prawdziwy smak przyjaźni.

Jak nowa znajomość wpłynie na życie Ariego? Czy rozwiąże wszystkie problemy związane z dorastaniem? Czy Ariemu uda się poznać prawdę o Bernardzie i dogadać z ojcem? A przede wszystkim, czy Ari wreszcie odkryje prawdziwego siebie?

"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to przepełniona emocjami, wzruszająca książka - zwłaszcza pod koniec, gdzie dosłownie siłą powstrzymywałam łzy. Autor stworzył przepiękną historię o przyjaźni, miłości, dorastaniu oraz o odnajdowaniu siebie, posługując się lekkim stylem bez zbędnych opisów. W książce dominowały dialogi oraz mocno uczuciowe rozmyślania głównego bohatera, co nijak nie przeszkadzało w odbiorze. Ba! Myślę, że właśnie ten zabieg zrobił całą robotę: nie tylko sprzyjał szybszemu czytaniu, ale również maksymalnie zwiększył poziom emocjonalności opowieści.

Główny bohater całkowicie mnie kupił. Uwielbiałam Ariego za jego pełne logiki przemyślenia i ciągłe dążenie do otrzymania odpowiedzi na wcale niełatwe pytania. Buzowała w nim upartość, często się gubił, dzięki czemu wydawał się jeszcze bardziej realistyczny. Mimo że Ari był totalnym introwertykiem, potrafił zrozumieć ludzi (wiadomo, nie wszystkich) oraz emanował taką... mądrością życiową, którą nie każdy jest w stanie posiąść i rozwinąć. Jego rozmowy z Dantem wywoływały skraje emocje, choć głównie królował śmiech. O, tak, książkę warto poznać głównie ze względu doskonale wykreowanych nastoletnich bohaterów.

W "Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" podobało mi się również, że poza głównym wątkiem (dorastanie i związane z nim problemy) wkradło się kilka pobocznych. Koszmary ojca, który powrócił z wojny. Brat - temat tabu. A także kilka innych, o jakich nie zamierzam mówić, by zbytnio nie zaspojlerować. Najważniejsze, że podczas czytania wcale się nie nudziłam, a każdy rozdział pochłaniałam z - może nieco niezdrową, ale jakże wytłumaczalną - ciekawością i niecierpliwością.

Największym minusem książki była momentami za często występująca słodycz. Parę fragmentów okazało się zbyt cukierkowych nawet jak na mnie, zwłaszcza podczas niby niezobowiązujących rozmów z rodzicami Dantego.

Podsumowując, Benjamin Alire Saenz napisał wzruszającą młodzieżówkę, którą polecam wam bez wahania. "Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to naprawdę przesympatyczna, bardzo emocjonująca historia z paroma twistami fabularnymi oraz świetnymi bohaterami. To opowieść o dorastaniu i poszukiwaniu prawdy, która nie zawsze wszystkim może się spodobać... Wyruszcie w świat razem z Arim i Dante i razem z nimi odkryjcie sekrety świata. Zdradzę, że niektóre mogą okazać się naprawdę zaskakujące. :)

Moim zdanie to była jedna z lepszych książek jakie kiedykolwiek poznałam, uważam, że naprawdę warto ją przeczytać (chyba, że komuś nie odpowiadają pory homoseksualne). Serdecznie polecam i czekam na drugą część.

"Przyszło mi do głowy, że wiersze są jak ludzie. Niektórych rozumiesz od razu. Niektórych zwyczajnie nie potrafisz rozgryźć - i nigdy ich nie rozgryziesz".

♡♡

"Na świecie są gorsze rzeczy niż chłopiec lubiący całować innych chłopców."

♡♡

Nie spodziewałam się, że "zwykła" powieść dla młodzieży aż tak mnie oczaruje i poruszy. Ta historia o młodych ludziach, dojrzewaniu, odkrywaniu siebie i swoich pasji, napisana cudownym, niemalże poetyckim językiem, przepełniona jest wręcz niezwykłą wrażliwością o jaką trudno w literaturze. Nie znajdziecie tutaj nagłych zwrotów akcji, gdyż cała fabuła skupia się na bohaterach i emocjach, ale zapewniam, że z całą pewnością nie będziecie się nudzić. Są takie książki, które przeczytane raz zostają z nami na zawsze i właśnie taki jest "Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata". Przeczytajcie koniecznie.

"Arystoteles i Dante" to historia zdecydowanie inna niż wszystkie. Wyróżniająca się na tle tego co zazwyczaj czytam. Wyraźny filozoficzny ton nadaje charakteru całej powieści. Znajomość bohaterów powieści staje się przez to wyjątkowa. Relacja odkrywana przez nich samych jest czymś świeżym, delikatnym, z pewnością czymś dla nich niezrozumiałym.

.

Każdy z chłopców jest wysoko rozwiniętą osobowością, która nie potrafi się odnaleźć w gronie rówieśników. Pewnego dnia spotykają się na basenie i okazuje się, że potrafią stworzyć normalną relację przyjacielską. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu i dzielą ze sobą swoim życiem i historiami. Ari jest tym bardziej wycofanym, analizującym każde swoje zachowanie i emocję. Nie potrafi zrozumieć, jak to możliwe, że polubił tak energicznego i pełnego pomysłów chłopca jak Dante. Z czasem jednak zaczyna rozumieć, że nie potrafi naturalnie bez niego funkcjonować. Przywiązał się do niego i zwyczajnie nudzi się bez niego. Relacja tu przedstawiona trwa kilka lat. Chłopcy dorastają, Ari podejmuje pracę, Dante wyjeżdża na rok z rodzicami do innego miasta, gdzie zaczyna eksperymentować z relacjami seksualnymi. Kiedy opowiada o tym Ariemu w tym zaczynają się budzić nieznane mu dotąd uczucia, których totalnie nie rozumie i nawet nie próbuje łączyć z kolegą.

.

Piękna historia, bardzo oryginalna. Nie dziwię się, dlaczego cieszy się tak szerokim gronem fanów. Sama się bowiem do niego zaliczam i w najbliższych planach mam przeczytanie drugiej części.

Książka ma w sobie coś magicznego, co nie do końca potrafię wyrazić słowami. Od pierwszych stron czułem się ciągnięty przez jej akcję. Zazwyczaj określamy gładkie czytanie, jako płynięcie, jednak w tym przypadku, czułem się dodatkowo bardzo mocno pchany do przodu. Co nie ukrywam było dla mnie zaskoczeniem i naprawdę mi się spodobało. 🥺 Tak samo pierwszy raz spotkałem się z tego rodzaju dialogami między bohaterami. Są one bardzo specyficzne i nigdzie nie widziałem podobnych. Właściwie wszystko w tej książce wpływa na to, że czytając trudno jest oderwać się od historii. Akcja toczy się szybko, co akurat nie każdemu może się spodobać, gdyż przez to jest mniej szczegółów. Mimo wszystko warto poznać tę książkę. Jest ona moim zdaniem wspaniała. 😍 Nakłania nas także na wiele różnych przemyśleń.

Arystoteles i Dante to przyjemna młodzieżówka, która opowiada o nastolatkach mierzących się z wszelkimi problemami starając się odnaleźć swoją tożsamość. Pewnego razu po raz pierwszy spotykają się na basenie nie mając pojęcia jaka więź ich będzie łączyć.

Kupując tą książkę miałam duże oczekiwania wobec niej i jak się okazało nie zmyliło mnie to, ponieważ opowiada ona o poznawaniu swojej seksualności, a także siebie. Jest to opowieść o normalnym życiu i problemach, z którymi niektórzy się napotykają. To historia, która urzekła mnie od samego początku i zmuszała do refleksji. Było mi ciekawie ją czytąc przy okazji wyłaniając wiele łez.

Historia zachwycała mnie swoją prostotą. Była przyjemna w czytaniu, a kartki przewracały się coraz szybciej z każdą minutą. Pokochałam relację przedstawione w książce wliczając do tego relacje rodzinne. Przedstawione zostały całkowicie różniące się od siebie dwa stosunki, ale jednak łącząc ich więzi pomiędzy członkami rodziny.

Lektura, która pokazywała poważniejsze treści przeplatające się pomiędzy wierszami wypełniała ciepła, miłości, a także zrozumienia. Pokochałam tę historię i mogę ją zaliczyć do „comfort books". Jak dla mnie historia jest warta uwagi, ale jak wiemy nie do każdego może ona trafić. Jednakże brakowało mi perspektywy Dantego i mam nadzieję, że w drugiej części się to zmieni.

Niesamowita historia, ogromnym plusem jest nietuzinkowość relacji bohaterów z rodzicami. Książkę wyjątkowo szybko się czyta.

Mimo, że książka podobała mi się, miałam trochę problem przez nią przebrnąć 😕 Czasem bywało, że trochę irytowałam się dialogami - były trochę takie strasznie proste i ubogie w słowach i czasem wydawały mi się, że są bez żadnych emocji, ale to może tylko ja mam takie wrażenie 😅 Mimo wszystko, na pewno przeczytam następna część, bo historia była ciekawa - chociaż tu znowu mam wrażenie, że niektóre ważne wątki były bardzo krótko poruszane, a byłam ich ciekawa i chciałam jednak ich rozwinięcia trochę, ale mam nadzieję, że kolejna część to uzupełni. Idealna książka dla młodszych czytelników również. Chociaż jestem o parę lat starsza od bohaterów, to mogłabym się utożsamić z Arystotelesem. Nadal odkrywam siebie i zmagam się z problemami niektórymi takimi jak on. Trochę czułam zrozumienie poznając go w trakcie czytania.

A o czym dokładnie jest książka?

Dla obu bohaterów jest to okres dorastania. Jeden ma problemy rodzinne, trudną relacje z rodzicami, jest trochę takim typem introwertyka no i trochę zmaga się z tym okresem dorastania. Dopiero zaczyna poznawać siebie dokładnie, jak i swoją orientację - co nie jest proste. Poznaje Dantego, który mu trochę z tym wszystkim pomaga. Powiedziałabym, że Dante trochę go naprowadza, dzięki niemu dochodzi do różnych wniosków, ale sam Dante też zmaga się z tym okresem dorastania. Problemy rodzinne Arystotelesa też nie są proste, sam bohater dopiero poznaje prawdę w trakcie.

Książka godna polecenia, bardzo mi się podobała. Przepiękna historia młodych chłopaków, którą na prawdę szybko się czyta.

Arystoteles i Dante to dwójka nastolatków mierzących się z wszelkimi problemami związanymi z dorastaniem. Mogłoby się wydawać, że nie łączy ich nic poza niecodziennymi imionami. Bohaterowie po raz pierwszy spotykają się na basenie, gdy jeden z nich potrzebuje pomocy przy nauce pływania. Już wtedy udaje im się nawiązać kontakt, który będzie początkiem niesamowitej przyjaźni – takiej, która zarówno dozna swoje wzloty, jak i upadki.

„Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata” to powieść, która z pewnością znajdzie swoje miejsce w moich faworytach. To historia o odkrywaniu siebie i własnej seksualności. To historia przedstawiająca miłość nie tylko romantyczną, ale także rodzicielską. To historia, która urzekła mnie od samego początku i wiedziałam, że zostanie ze mną na długo. Wylałam w trakcie jej czytania wiele łez, przeplatając to uśmiechaniem się do stron.

Fabuła oczarowała mnie przede wszystkim swoją prostotą. Niby całkowicie zwyczajna opowieść, jednak kryjąca pod sobą ogrom wartości. Pokochałam całym swoim sercem relacje przedstawione w książce, z wyszczególnieniem relacji rodzicielskich. Dwa całkowicie różniące się od siebie stosunki, ale jednak dwie ujmujące więzi pomiędzy członkami rodziny. Wątek romantyczny był również przecudownym aspektem tej książki – niezwykle subtelny i powolny, który niespostrzeżenie rozwijał się wraz z odkrywaniem kolejnych kart.

Książka została napisana w absolutnie przepiękny sposób. Uwielbiam pióro autora, dzięki któremu czytanie „Arystotelesa i Dantego…” było jedną wielką przyjemnością, wypełniającą mnie po brzegi. Pełna zapadających w pamięć sentencji, przez które pozycja pęcznieje od ilości znaczników. Może część dialogów wydawała się dziwnie nienaturalna, ale gdyby ludzie rozmawiali tak w prawdziwym życiu, świat byłby piękniejszy.

„Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata” autorstwa Benjamina Alire’a Saenz może nie jest idealną książką, ale odnalazłam w niej ogrom komfortu i zrozumienia. Pokochałam całą historię, pokochałam bohaterów, pokochałam język, którym została napisana. Brakowało mi jedynie rozdziałów z perspektywy Dantego i szczerze mam nadzieję, że się to nieco zmieni, gdy uda mi się przeczytać drugi tom. Pozycja wprowadziła mnie również w letni klimat, dlatego będzie idealną alternatywą na wakacje. PODSUMOWUJĄC CZYTAJCIE ARIEGO I DANTEGO!

To pierwsza książka na której tyle się śmiałam, jej humor to coś cu-do-wne-go !!!

Jest to zdecydowanie mój comfy read, przeczytałam ją w niecały dzień, jest idealna na zastój czytelniczy!!

Opowiada ona o odkrywaniu samego siebie. Narrator - Arystoteles opowiada o tym, jak wygląda okres dorastania z perspektywy 15-letniego chłopaka. Pokazuje jak dorastanie oraz rozłąka mogą wpłynąć na relacje z drugim człowiekiem ale też to, jak ważny w tej relacji jest stosunek do siebie samego.

Nie wiem czemu, ale na początku myślałam że będzie to dziecinna książka. Zaraz jednak po wciągnięciu się w nią podbiła ona moją topke🤌

Nie żałuję przeczytania tej książki, jeżeli jeszcze jej nie macie - biegnijcie po nią jak najszybciej!!

Jestem absolutnie zachwycona tą książką. Książka jest napisana prostym językiem przez co szybko i przyjemnie się ją czytało. Czytając historie Arystotelesa i Dante czułam się jakbym uczestniczyła w wydarzeniach wraz z nimi, a ich poglądy nakłaniały mnie do przemyśleń. Dosłownie zakochałam się w głównych bohaterach i piesku. Uważam, że książka może pomóc wielu ludziom w odkrywaniu siebie i swojej orientacji. Nie mogę doczekać się drugiego tomu!

Książka cudowna. Bardzo szybko się ją czyta i jest bardzo lekka. Kiedy ktoś pyta się mnie jaką książkę polecam zawsze mówię o niej. Kocham ją i polecam każdemu!

Sięgając po tę książkę, nie wiedziałem, czego się spodziewać, gdyż nigdy wcześniej nie miałem przyjemności zaznajomić się z twórczością Benjamina Alire Sáenza, czego po przeczytaniu tej pozycji ogromnie żałuję. Historia dwójki nastolatków, którzy zmagają się mniej lub bardziej z problemami dorastania to naprawdę wyjątkowa opowieść. Każdy z nas dorastał i pewnie każdy z nas pamięta problemy, jakie miał w tamtym czasie, książka ta właśnie według mnie pomaga przejść przez ten trudny okres i być może pomoże również niektórym młodym osobą, zrozumieć pewne problemy, które nimi targają. Gorąco polecam.

Wiem, że zwłaszcza w ostatnim czasie mówię to okropnie często, ale straaaasznie podoba mi się to jak wygląda ta książka. Okładeczka jest po prostu cudowna, a te niebieskości skradły moje serce.

*

Książka rzeczywiście dość mocno mi się podobała, ale przez tak ogromny rozgłos jaki miała spodziewałem się „czegoś więcej”. Nie jestem jednak w stanie powiedzieć na co więcej liczyłem.

*

Obaj bohaterowie bardzo przypadli mi do gustu i mega ich polubiłem. Patrząc na to jak dorastają zdecydowanie bardziej się do nich przywiązałem co spowodowało, że przeżywałem wraz z nimi. Nie raz byłem mega wkurzony, albo cieszyłem się z nimi, serce podchodziło do gardła, a strach je ściskało. Historia niby wydaje się oczywista, ale do samego końca nie byłem pewny czy na bank potoczy się w tym kierunku, o którym myślę.

Autor świetnie podkreślił różnice w osobowościach Dantego oraz Arystotelesa co przekładało się na ich późniejsze decyzje, sposób bycia oraz szybsze lub wolniejsze odkrywanie siebie.

*

Przez strony nie zawsze się płynęło, bywały momenty, gdzie mimo sporej niechęci czuło się potrzebę odłożenia jej na bok oraz ochłonięcia. Innym razem samego siebie podpuszczało się „a rozdział był krótki to jeszcze jeden”. Myślę, że warto ją przeczytać by uświadomić sobie jak różnie możemy odkrywać siebie i to nadal jest w porządku. Zdecydowanie z czystym sercem mogę wam ją polecić.

"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to książka, po którą chciałam sięgnąć ze względu na masę dobrych opinii i wiele głosów ze świata czytelniczego, że czekają na polskie wydanie, które ma być przepiękne. Jak tylko zobaczyłam okładkę wiedziałam już, o czym mówią. Jest cudowna i nie mogę się na nią napatrzeć. Ale czy środek również jest świetny?

O czym właściwie jest powieść, o której zrobiło się głośno? Poznajemy dwóch nastolatków. Różnią się od siebie w każdym calu, ale jedna rzecz jest wspólna... samotność. Z jednej strony to bardzo smutne, ale z drugiej jakże dobrze znaleźć człowieka, z którym można konie kraść, prawda? I nie zawsze musi to być ktoś, kto podziela nasze zainteresowania i jest charakterem podobny, bo przeciwieństwa się przyciągają i tak było właśnie z Arystotelesem i Dante. Tego pierwszego poznajemy bardzo dokładnie i dowiadujemy się między innymi, że jego brat siedzi w więzieniu. Takie rzeczy mają ogromny wpływ na człowieka, a jednak jest twardym chłopakiem, który próbuje to ukryć przed Dante. Gdzieś tam nawiązuje się między nimi nić porozumienia, zaczynają się niesamowicie uzupełniać i myślę, że to najwspanialsza opowieść o przyjaźni. Kim zatem jest Dante? Ot, chłopak, który wie wszystko, jest bardzo wrażliwy.

Bardzo rzadko sięgam po tego typu książki. Zwyczajnie muszę mieć odpowiedni nastrój i pewnie wiele osób tak ma kupując powieść, która, jak się okazuje, potrafi wzbudzić cały ogrom uczuć i to czasami sprzecznych. Przypuszczam, że bardzo dużo osób zaznaczyło sobie w niej masę pięknych cytatów (ja tego nie robię, bo jak wpadam z fabułę, to nie mam czasu zaznaczać karteczkami czy w ebooku kawałków tekstu), bo w środku jest niesamowicie dużo wspaniałych rozmów między nastolatkami, ale także między nimi a rodzicami.

"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" powinna być pokazana każdemu rodzicowi nastolatka, aby zrozumiał, że dzieci także potrzebują rozmów i to na całą masę tematów tabu, a poza tym widzą i wiedzą więcej niż dorosłym się wydaje.

To opowieść o przyjaźni, o poznawaniu siebie, zagłębianiu się we własne myśli, uczucia. Wspaniała, cudowna, dająca do myślenia, a jednocześnie ogromnie wzruszająca. Poleciłabym każdemu!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wee need Ya!

Od czasu do czasu się zdarza mi się sięgać to tzw. "młodzieżówki" i mogę stwierdzić, że w tym rodzaju powieści trafiam na perełki.

Do tychże mogę zaliczyć i tę książkę. Opowieść o przyjaźni dwóch chłopców, którzy pomimo różnic wspólnie starają się znaleźć odpowiedzi, na nurtujące ich pytania.

Niezwykle ciepło i momentami przejmująco opowiedziana historia poszukiwania własnej tożsamości i przynależności. Radzenia sobie z poczuciem wyobcowania i "inności". Kształtowania relacji między bliskimi i tworzenia ich na nowo (tutaj na pierwszy plan wysuwa się relacja ojca i syna).

Spotkanie nad basenem owocuje w niezwykłą przyjaźń, która wzrasta wraz z bohaterami. A czytelnikowi pozwala razem z nimi zastanowić się nad własnymi sekretami wszechświata.

Jestem tą książką wzruszona, poruszona i zachwycona. Skierowana do młodszego grona czytelników, ta niezwykle mądra pozycja, znajdzie też nieco starszych fanów. Ari i Dante zasługują na to aby ich poznać.

1987 w El Paso był rokiem równie ciepłym, jak każdy inny, a jednak tym razem u pewnego chłopca ciepło nareszcie sięgnęło serca. A wszystko dzięki nieznajomemu, który zaproponował naukę pływania. Coś tak prostego stało się początkiem pięknej przyjaźni, która miała odmienić życie dwóch cudownych osób.

Arystoteles nie potrafił okazywać uczuć, bał się bliskości i nie był dobry w prowadzeniu rozmów. Myślami odlatywać gdzieś daleko, nie wierzył w siebie i dusił się od nadmiaru emocji, których nie rozumiał. Nie znał siebie i nie wiedział, co powinien zrobić, by to zmienić. W dodatku jeszcze mniej znał swojego milczącego ojca, a o bracie wiedział tyle, że z jakiegoś powodu trafił do więzienia. W jego rodzinie dużo było przemilczanych spraw, z którymi musiał się uporać.

Dante natomiast był promykiem słońca, który urodził się na ziemi i stąpał po niej boso. Który był wylewny i szczery, a jednak czekała go jeszcze długa droga do odnalezienia siebie.

Obaj stali się dla siebie ważni i dzięki ich pięknej relacji — a musicie mi uwierzyć, że naprawdę była piękna — dorastali na naszych oczach.

I właśnie o tym jest ta powieść. O dorastaniu. O odkrywaniu własnej tożsamości i seksualności. O strachu oraz miłości. O rodzinie, przyjaźni i miłości. O wszystkim tym, co jest nam dobrze znane i co czasami uwiera.

"Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to powieść, którą przytula się do serca i odkłada się ją z uśmiechem. Po lekturze człowiek zdaje się lżejszy o kilka kilogramów, a serce nagle ma mniej ran. Bo Benjamin Alire Sáenz osładza życie w przepiękny sposób. Choć znajdziemy w jego tekście sporo momentów, które łamią serce, to na koniec zostajemy jedynie z pozytywnymi uczuciami. Rodzice bywają trudni, ale kochają swoje dzieci, a dzieci — choć czasami zjada je presja bycia dobrym — odwzajemniają ich uczucia. Przyjaźń natomiast pokonuje lęki, odległość czy przeciwności. Choć może to akurat miłość?

Autor swoich bohaterów traktuje z czułością, jakby ciągle chciał ich przytulić, co udziela się czytelnikowi. Kreuje ich starannie i skupia się na nich na tyle, że brakuje już czasu na rozwinięcie tych pobocznych. Podczas lektury nie przyszło mi jednak do głowy, by na to narzekać, bo było mi zbyt przyjemnie, żeby bawić się w wydawanie osądów. Przepadłam dla tej historii i zostałam nią oczarowana. Powinnam napisać, że nie jest idealna, że coś w niej zgrzytalo, że autor zignorował ludzi poza najważniejsza czwórką, powinnam to zrobić, ale...

Benjamin Alire Sáenz zabawił się moim sercem w przepiękny sposób. Zostawił mnie szczęśliwą i z poczuciem, że ktoś mnie przytulił. Sprawił, że stałam się człowiekiem bardziej pogodzonym ze sobą, a po jego powieści oczekiwałam jedynie przyjemnego umilacza czasu. Ona natomiast akurat mnie uderzyła tam, gdzie zwykle boli najmocniej, a potem ukoiła ten ból, więc... Będę do niej wracać. I będę o niej jeszcze długo ciepło myśleć.

Powieść otrzymała nagrodę Printz Honor Book, Stonewall Award, Pura Belpre Award oraz Lambda Literary Award for Children's/Young Adult Fiction.

Bardzo rzadko sięgam po literaturę młodzieżową. Najczęściej wydaje mi się ona po prostu płytka, mało interesująca i mijająca się z tym, czego w książkach w ogóle poszukuję. Czasem pojawiają się jednak na rynku wydawniczym historie, które czymś od razu zaintrygują i mimo wszystko postanawiam dać im szansę - już nie zważając na reprezentowany przez nie gatunek. Tak było również z ,,Arystotelesem i Dantem". O książce co prawda słyszałam długo przed tym, jak ukazała się w Polsce (a przynajmniej w wydaniu o wiele bardziej do oryginału zbliżonym), dlatego to spowodowało, że nawet nie potrzebowałam większej zachęty, by po nią sięgnąć. Teraz wydaje mi się, iż tworzone przez te wszystkie lata oczekiwania mocno wpłynęły na mój osobisty odbiór całokształtu. Co prawda bardzo dobrego i wartościowego, aczkolwiek dla mnie niestety podczas lektury emocjonalnie niezbyt angażującego. Ale może przed laty zrobiłby na mnie o wiele większe wrażenie?

Piętnastoletni Ari stara się zrozumieć samego siebie. Zmaga się z samotnością, jest zamknięty w sobie i nieufny. Niczego nie ułatwiają również chwiejne relacje z rodzicami oraz dość pesymistyczne podejście do życia. Pewnego dnia ten introwertyczny nastolatek spotyka na swojej drodze Dantego - dziwacznego, jednak o wiele bardziej otwartego na otaczający go świat chłopaka. Prędko postanawiają się zaprzyjaźnić, co przynosi diametralne zmiany do ich stosunkowo poukładanej codzienności. Razem przyjdzie im się zmierzyć z tym, o czym wcześniej nawet nie myśleli, a przy tym postarają się poznać wiele z sekretów wszechświata. Aczkolwiek czy uda im się tego dokonać?

Z początku coś mi w tej historii nie pasowało. Zauważyłam, że to wina dziwacznych, posiadających wiele powtórzeń dialogów. Z czasem dostrzegłam w tym jednak pewien urok. Styl autora jest lekki, zadziwiająco prosty, ale jednocześnie zdolny do budowania w narracji ciekawego klimatu. Dzięki temu od razu można przenieść się do słonecznej Ameryki w drugiej połowie lat 80. Ostatnio coraz rzadziej trafić można na młodzieżowe historie opowiadające o czasach nieco mniej nam obecnych, dlatego prędko spodobał mi się pomysł zaproponowany w ,,Arystotelesie i Dante". Za plus uznać można również przewagę wątku obyczajowego nad romantycznym. Nie jest to romans (lub tym bardziej erotyk), a opowieść o młodych ludziach, którzy starają się pojąć zachodzące w nich zmiany - czy to przez zwyczajne dojrzewanie, czy też przeżyte wydarzenia. Jest to książka o walce z wewnętrznymi traumami i otwieraniu się na innych ludzi. Ukazuje ludzi powoli wchodzących w dorosłość, dzięki czemu na pewno wiele osób się z bohaterami utożsami, niezależnie od płci, koloru skóry czy też seksualności. Problemy z odnalezieniem własnej tożsamości są na tyle uniwersalne, że ,,Arystoteles i Dante" to książka, która ma do przekazania coś poza samą historią o miłości dwójki nastolatków. A w dodatku jest bardzo urocza i ładnie napisana - już tak nie zwracając uwagi na początkowe zgrzyty. One nie są tak naprawdę znaczącym problemem.

,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" wyróżnia się spoza innych książek młodzieżowych. Być może daleko jej do wielkich arcydzieł literatury pięknej, jednak to wciąż poruszająca opowieść o rodzinie, przyjaźni i miłości. Nawet jeśli w życiu bohaterów pojawiają się problemy, razem są w stanie je pokonać, a to potrafi w trakcie lektury napawać optymizmem. Powieść przypadnie do gustu każdemu, kto pragnie poznać historię wzruszającą i w swojej prostocie zachwycającą. Jednak polecam ją szczególnie czytelnikom w wieku zbliżonym do tego bohaterów, bo wtedy o wiele lepiej będą potrafili wczuć się w ukazane przez autora sytuacje, a także poruszone problemy. Na mnie niektóre wątki nie zrobiły aż tak ogromnego wrażenia, nawet jeśli pod koniec Ari i Dante faktycznie zaczęli wydawać mi się w niektórych sprawach dość bliscy. Na pewno będę wspominać książkę pozytywnie, bo pokazała mi, że współczesna literatura młodzieżowa może być interesująca i zadziwiająco jakościowa. Cieszę się, że w końcu mogłam po tę historię sięgnąć. Długo na to czekałam.

,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" Benjamin Alire Sáenz

,,Mój problem polegał na tym, że żyłem według pomysłów osób trzecich."

Arystoteles to ciekawy świata i jego wszystkich sekretów nastolatek, z natury trzymający się na uboczu. Ari jest wiecznie pogrążonym we własnych myślach typem samotnika.

Pewnego dnia podczas pobytu na basenie spotyka Dantego, chłopca, z którym pozornie łączy go tylko dziwaczne imię. Gdy Dante proponuje nastolatkowi, że nauczy go pływać, pomiędzy nimi nawiązuje się nić porozumienia. Z czasem dwoje samotników, zaczyna wspólnie spędzać czas poza niecką basenową, a chłopaków zaczyna łączyć szczególna więź, która przeradza się w piękną przyjaźń.

Dzięki wzajemnej akceptacji wszystkich swoich dziwactw Ari i Dante są gotowi stawić czoła całemu światu i odkryć prawdę o sobie oraz zrozumieć jakimi ludźmi, chcą się stać.

Co to była za lektura! Piękna i szczera do bólu historia o dojrzewaniu i odkrywaniu własnych uczuć i potrzeb.

,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to pozycja obowiązkowa dla każdego nastolatka, która pozwoli uporać się z dręczącymi ich problemami i pytaniami.

Na moje uznanie zasługuje sposób, w jaki autor ukazał relacje bohaterów łączące ich z rodzicami. Temat więzi rodzinnych we współczesnych książkach młodzieżowych jest traktowany po macoszemu, a autorzy nie przykładają do niego dużej wagi. Jednak w tej powieści Benjamin Alire Sáenz zwraca uwagę czytelnika na schematy zachowań dorosłych, które młody człowiek kontynuuje w swoim życiu. Autor skupia się na odbudowaniu zaufania pomiędzy rodzicami a nastolatkiem.

Oprócz doskonale ukazanej więzi rodzinnej oraz przyjaźni, książka porusza również temat odkrywania własnych preferencji, emocji oraz coming-outu, czyli tzw. ,,wyjścia z szafy."

Jest to niezwykle wartościowa lektura, która otwiera oczy na piękno świata i pomaga dostrzec to, co w życiu istotne. ,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to piękna, wzruszająca oraz momentami ironiczna opowieść o trudach dojrzewania, oraz dwójce nastolatków, którzy odnaleźli odpowiedzi na wszystkie dręczące ich pytania w swoim towarzystwie.

To książka dla marzycieli i tych, którzy wciąż próbują zdefiniować świat na nowo. ,,Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" to pozycja, która pomoże Wam odkryć wszystkie tajemnice uniwersum!