"48 praw władzy" to jeden z największych bestsellerów z pogranicza psychologii, historii i filozofii. Czym kierowali się dawni władcy? Czym kierują się władcy współcześni?
Pisząc "Księcia", Machiavelli stworzył praktyczny poradnik sprawowania władzy w państwie. Metody, które zaproponował, były często bezwzględne, brutalne i z ogólnie pojętą moralnością miały mało wspólnego. Były jednak skuteczne, a właśnie skuteczność działań jest tym, co ludzi sprawujących rządy naprawdę interesuje. W historii filozofii mamy też innych teoretyków władzy. Byli nimi na przykład Sun-Tsu czy Carl von Clausewitz. Robert Greene dowodzi, że nawet opracowane przed wiekami strategie rządzenia państwem mają zastosowanie do tej pory. Czy tego chcemy, czy nie, wszyscy podlegamy ich konsekwencjom.
"48 praw władzy" ("The 48 Laws of Power") to pierwsza książka Roberta Greene'a. Ukazała się w roku 1998 i z miejsca zdobyła sobie ogromną popularność. Jest to rzecz, która niejednego czytelnika zbulwersuje, zniesmaczy, być może nawet odrzuci. Skąd więc tak duża jej popularność? Jest to po prostu książka prawdziwa. Choćbyśmy bowiem byli naprawdę naiwni, to nikt nie wciśnie nam kitu, że politycy to ludzie z gruntu szlachetni, którym na sercu leży jedynie dobro ludzkości. A nawet jeśli zdarzają się tacy, to i tak bez przerwy zmuszeni są oni podejmować trudne decyzje. Decyzje te jednym przynoszą korzyść, innym natomiast szkodzą.
Książka Greene'a to trzy tysiące lat historii władzy skondensowane w surowej esencji czterdziestu ośmiu praw. To lektura fascynująca, zwłaszcza dla każdego, kto pragnie poznać mechanizmy i strategie sprawowania władzy.
O autorce
Robert Greene (rocznik 1959) jest amerykańskim psychologiem, mówcą, specjalistą w zakresie różnorakich strategii zachowania. Pisze książki poświęcone władzy, uwodzeniu, taktyce wojennej. Do najbardziej znanych należą prezentowane tutaj "48 praw władzy", "Sztuka uwodzenia" oraz "33 strategie wojenne".
Autor przyszedł na świat w Los Angeles. Po ukończeniu studiów pracował jako redaktor, między innymi w magazynie "Esquire". Ma w swym dorobku także epizod hollywoodzki, zajmował się bowiem przez pewien czas pisaniem scenariuszy. Mieszkał w Londynie, Paryżu i Barcelonie.
