1984

Najwybitniejsze dzieło Georga Orwella, uważane obecnie za najważniejsze dzieło literackie. Dlaczego? Orwell poniekąd przewidział przyszłość w swojej antyutopijnej powieści. Ingerencja rządu w każdy aspekt życia obywatela, nieustanna manipulacja społeczeńswem i ostry podział na grupy społeczne.

Książka,którą powinien przeczytać każdy. Trzeba niestety do niej trochę dorosnąć

Szczerze polecam

Rok 1984 to książka przerazliwie niepokojąca,szczególnie dla tych którzy żyli już w latach 50-tych i mieli możność poznać literaturę radziecką,ówczesny język.Absolutnie polecam wszystkim odrobinę myślącym.

-Tłumaczenie bardzo dobre,doskonale oddające niuanse nowomowy

-Format książki idealny na dzisiejsze czasy.

-Zwróccie uwagę na "porządną" stronę techniczną/autor okładki,red.tech ,korekta?kto dzisiaj to jeszcze robi.

Dlatego warto ją mieć.Dlatego ją kupiłem.

super ksiazka,jestem pod wrazeniem.Kto mogl przypuszczac,ze to co napisal Orwell wlasnie sie dzieje...

Od ponad 2 lat żyjemy w realiach Roku 1984. Też mamy Ministerstwo Prawdy, jedynej słusznej. Jakakolwiek inna opinia powoduje wykluczenie z możliwości jej wypowiadania w mediach. Dziennikarze, naukowcy o niesłusznych poglądach są "ewaporowani", znikają z TV, radia , gazet... Trzy imperia już mamy Eurazja, Wschódazja i Oceania. Niektóre z gadżetów są już z nami od wielu lat, ale z roku na rok ich przybywa i są ulepszane np 5G. Ja bym to widział jako proroczą książkę, jeśli dołączyć do tego Big Reset jaki nam chcą zafundować, to nic dodać nic ująć.

Dzisiaj wszyscy "obowiązkowo" przeczytajmy tę książkę. Niestety jesteśmy niepokojąco blisko mechanizmów opisanych w powieści. Sentymenty, resentymenty nami rządzą, a jest jeszcze inna siła, która wie jak mamy żyć, co mamy czytać i co oglądać. 1984, 1948, 2017? Czyta się ją zaskakująco dobrze, kiedyś, wiele lat temu, pierwszy raz,. czytałam chyba inne tłumaczenie. Jeśli nie, to tym bardziej cieszy, że język się nie zestarzał. Treść nie sprzyja dobremu samopoczuciu, czuję trwogę gdy odkładam książkę i włączam TELEEKRAN. Przeczytajcie.

Pierwszy raz "Rok 1984" Orwella, wydany w drugim nielegalnym obiegu, czytałam w roku 80-tym.

Czytając, byłam pełna optymizmu. że właśnie kończy się w Polsce i w Europie Wschodniej era "orwellowska". Wszystko wydawało mi się znajome i ...prawie minione.

Dzisiaj czytając Orwella uzmysławiam sobie, że jego antyutopia wciąż jest aktualna.

Książka nakłania do samodzielnego krytycznego myślenia, a w konsekwencji także do działania , by wizja pisarza już nigdy się nie urzeczywistniła. Trzeba tę książkę znać, by rozumieć, co się wokół nas dzieje.

Każdy z nas ma zapewne książki, które są szeroko znane, które wypadałoby chociaż wiedzieć o czym są a jednak ich nie czytaliśmy. Dla mnie taką książką jest Rok 1984 George'a Orwella. Słyszałem o niej od dawna od najrozmaitszych osób, czytałem jeszcze więcej opinii, jednakże do niedawna nie umiałem się zebrać do jej przeczytania. Zapewne musiałem dorosnąć do niej jak i do treści, jakie ze sobą niesie. Nie mam zamiaru omawiać tutaj książki, czy też jej analizować, ponieważ nic nowego o niej nie napiszę, wszystko co ważne i mniej ważne na pewno zostało o niej już powiedziane.

Świat jaki Orwell wykreował jest wręcz upiorny i niezwykle sugestywny. Wszyscy są przez cały czas inwigilowani - podglądani i podsłuchiwani przy pomocy teleekranów zamontowanych w każdym pokoju, na ulicach, czy w budynkach urzędowych. Prawie nie sposób ich uniknąć... Stąd także wziął się słynny tekst: Wielki Brat patrzy, który na pewno wielu z Was zna. Nie ma spisanych żadnych praw, czy zasad, jednak każdy w społeczeństwie doskonale zdaje sobie sprawę co można zrobić a czego nie. Co się dzieję z tymi, którzy zachowują się nie tak jak trzeba? tak naprawdę nigdy nie istnieli... I to całkiem serio! Ludzie tacy jak Winston, będący głównym bohaterem usuwają jakiekolwiek wzmianki o danej osobie, przerabiając teksty w gazetach a nawet w książkach. Nie pozostaje o nich żadna informacja. To sprawia, że nie ma w tym świecie przeszłości... Ona po prostu nie istnieje, jest tylko teraźniejszość. Wszystko co działo się kiedyś jest zgodne z tym co dzieje się aktualnie i nie ma zachowanych żadnych źródeł o tym, jak było dawniej.

Porażającą i wręcz niepojętą dla mnie rzeczą było jak ludzie potrafią w świecie Orwella przyjąć jako pewnik każde, najbardziej oczywiste kłamstwo ogłaszane przez Partię. Zupełnie jakby nie zdawali sobie z tego sprawy, lub przyjmowali wszystko bez żadnego myślenia. Podkreślają to rozterki Winstona, który zastanawia się, czy tylko ON jest tego świadomy, czy też wszyscy są już na takim etapie, że ślepo wierzą w Partię. Przy czym sprawia ona wrażenie bardzo twardo osadzonej w świecie i zupełnie nie do obalenia. Opis działania Partii, metod stworzony przez nią został stworzony perfekcyjnie. To świadczy to o ogromnej wiedzy Orwella na temat systemów sprawowania władzy i ówczesnej sytuacji politycznej. Bowiem książka powstała w 1949 roku.

Ogromne wrażenie zrobił na mnie nie tyle świat oraz wszelkie aspekty inwigilowania i szpiegowania, co odczucia jakie książka wywoływała u mnie podczas lektury. Z każdą kolejną stroną miałem takie jakby wszechogarniające uczucie, jakbym czytał rzeczywistą relację osoby żyjącej w takim państwie i również sam w nim żył - był inwigilowany i musiał uważać na każde słowo, każdy gest. Niezwykłe zakończenie stawia taką kropkę nad i w tym obrazie i pokazuje, że cokolwiek byśmy nie spróbowali zrobić, jesteśmy skazani na porażkę. Partia i tak wygra i nie sposób jej pokonać...

Rok 1984 to niezwykła i mądra książka, zawierające niezwykłą analizę ówczesnego reżimu oraz jest niezwykle ponurą wizją przyszłości. Oddać wszystkie emocje, jakie towarzyszyły mi w trakcie czytania wręcz nie sposób. Gdyby poruszyć wszelkie jej aspekty, które na mnie zrobiły wrażenie wraz z ich komentarzem wyszłoby pewnego rodzaju opracowanie książki, a nie o to mi chodzi. Urodziłem się już po 1989 roku, dlatego czasy sprzed tej daty znam jedynie z opowiadań rodziców i dziadków, jednak to jest nic w porównaniu ze światem Orwella. Miejmy nadzieję, że wizja zawarta w książce nigdy nie stanie się rzeczywistością. Jeśli nie czytaliście Roku 1984 to zdecydowanie powinniście nadrobić ją. Nie jest to łatwa lektura przyznaję, jednak warto ją znać i mieć swoje zdanie na jej temat.

Dwójmyślenie, myślozbrodnia, ewaporacja - oto trzy pojęcia, które są wyznacznikiem zachowań człowieka w świecie patologicznego totalitaryzmu. Dwójmyślenie, jako uznawanie prawdy za nieprawdę lub nieprawdy za prawdę (zależy jak w danej chwili postrzega to Partia), gwarantuje przeżycie, przynajmniej teoretycznie. Wszelkie odchyły od normy w tej kwestii są niezgodne z ideologią nieomylności Partii i nieuchronnie pchają obywatela do popełnienia myślozbrodni. A za to może być tylko jedna kara - ewaporacja, eliminująca obywatela nie tylko z bieżącego życia, ale wymazująca jego dzieje z kart historii, tak jakby nigdy nie istniał.

Głównym bohaterem "Roku 1984" jest 39-letni Winston Smith, członek Partii Zewnętrznej, pracownik Ministerstwa Prawdy, w którym tak przerabia się dawne artykuły prasowe, by prognozy ekonomiczne Partii zawsze się sprawdzały, a dawniej zasłużeni, dziś ewaporowani obywatele, dosłownie zniknęli. Winston już od pierwszych stron powieści ma spore wątpliwości odnośnie sensu takiego działania Partii. Nie może jednak o swoim wewnętrznym buncie powiedzieć nikomu, gdyż wiadomo, czym to się dla niego skończy. Przed wszechobecnymi, wszystkowidzącymi teleekranami nie ma ucieczki, sąsiedzi tylko czekają, by donieść władzy na myślozbrodniarzy, nawet rodzinie nie można zaufać. Winston pisze więc pamiętnik, dając w nim upust swojej nienawiści wobec Wielkiego Brata. A Wielki Brat patrzy, próbując wychwycić każdy najmniejszy grymas twarzy, mogący świadczyć o popełnieniu "przestępstwa"; Wielki Brat słucha, nawet pomruki wydawane przez sen traktując jako zalążki myślozbrodni.

"Jak żyć?" - pyta na każdym kroku Winston, obracając się w świecie kłamstwa, propagandy i sztucznie tworzonej historii. Kłamstwo uznać za prawdę? Prawdę za kłamstwo? A może najsłuszniejszym rozwiązaniem będzie bunt? Zdaje się, że wyjścia z tej sytuacji nie ma; każde działanie prowadzić będzie do nieuchronnej klęski. Winston po swojej stronie ma tylko czytelnika - najwierniejszego kibica, który od samego początku dostrzega fałsz i patologię owego świata oraz głupotę wdrażania nowomowy. Filozofia Partii przeraża, a system sprawowania władzy niszczy obywateli. Antyutopia pełną gębą! Aspołeczna paranoja.

Czytelnik nic tu Winstonowi nie pomoże, ale lektura "Roku 1984" skłoni go do przemyśleń na temat partyjnego reżimu, inwigilacji, podziału społeczeństwa, a nade wszystko na temat naturalnego dla człowieka pragnienia szeroko pojmowanej wolności. Co byśmy zrobili na miejscu Winstona? Ślepe posłuszeństwo czy bunt? Ale bunt wobec siebie i własnych przekonań, czy bunt wobec Partii?

"Rok 1984" to literacka fikcja, ale mimo to powinniśmy ją traktować jako ostrzeżenie przed skrajnie patologicznym totalitaryzmem; jako przestrogę, która miejmy nadzieję na zawsze pozostanie zamknięta w klatce orwellowskiej prozy. Oby tylko nie była to zapowiedź nadchodzących czasów, a my, wzorem Winstona, obyśmy w którymś dniu nie musieli zacząć wierzyć, że dwa i dwa to niekoniecznie cztery.

Nie wiem, dlaczego uczniom poleca się "Folwark" a nie "Rok", który jest pozycją po tysiąckroć zacniejszą. Poraża swoją aktualnością, chociaż napisana została w 1949. Departament Prawdy, prole, nowomowa, pokój 101 czy Wielki Brat to już klasyka gatunku.

Świat wykreowany przez Orwella jest przerażający, a przesłanie, które wyłania się z książki nie pozwala o sobie zapomnieć. Podczas lektury miałam wrażenie, że coraz bardziej oplatają mnie macki, z każdej strony wylewała się szara, kleista maź, która do końca nie pozwoliła się zlikwidować. Autor prowadzi nas ścieżkami Smitha, mężczyzny w średnim wieku, pracownika jednego z ministerstw, który ma za zadanie ciągłe zmienianie przeszłości. Tak samo jak tysiące jemu podobnych jest tylko trybikiem w tej wielkiej maszynie, w razie jakiejkolwiek wady, którą Parta wykryje, zostanie ewaporowany. Życie, które wiedzie jest monotonne, szare i niezwykle smutne. W świecie Orwella nie ma miłości ani innych wyższych uczuć. Partia zakazała wszelkich zajęć, które dają ludziom szczęście. Miłość, seks, przyjaźń, wszelkie rozrywki, wszelkiego rodzaju wolność jest zakazana. Winston nie ma prawa na jakąkolwiek krytykę, w tym świecie nawet nieodpowiedni wyraz twarzy, może być przyczyną likwidacji.

Więcej na: [Adres usunięty]

Wydawnictwo W.A.B postanowiło w tym roku wydać książkę w nowym przekładzie i uważam, że to był genialny pomysł. Książka zdecydowanie zasługiwała na wznowienie a nawet "odświeżenie".

.

"Rok 1984" to przygnębiająca a jednocześnie bardzo realistyczna wizja państwa totalitarnego. Orwell, w swojej powieści przedstawia nam świat, gdzie jednostka się kompletnie nie liczy, władza nie jest środkiem a celem, a wolność to tak naprawdę niewola.

.

Ja tę książkę za pierwszym razem czytałam dawno temu i teraz widzę, że nie wszystkie zawarte w niej przekazy wyłapałam. Dlatego też uważam, że do "Roku 1984" trzeba po prostu dojrzeć, by zrozumieć jej fenomen.

Jak dla mnie, ta książka to arcydzieło literackie, które prędzej czy później każdy powinien przeczytać. Zawarte w niej przekazy i wartości, są tak istotne i ważne, że z pewnością otworzą niejednemu oczy i zmuszą do głębszych refleksji. I choć pomimo podjętego ciężkiego tematu, książkę się czyta błyskawicznie. A to pewnie za sprawą stylu Orwella, gdyż jego pióro jest lekkie i błyskotliwe. Ponadto, skonstruowany przez niego świat jest znakomicie dopracowany i mając z tyłu głowy to, kiedy ta książka została napisana, to dosłownie to przeraża. Ja już od pierwszych stron miałam ciarki i pozbyłam się ich dopiero wtedy, kiedy skończyłam książkę.

.

Nie wiem co mogłabym jeszcze napisać, by zachęcić Was do "Roku 1984". Po prostu, jeśli szukacie poważniejszej literatury, która niesie za sobą bardzo ważny przekaz jak i przestrogę, to ten tytuł jest dla Was. Gwarantuje Wam to! A na koniec zostawiam Wam mały przedsmak.

"Partia pozbawiła ludzi władzy nad materią, lecz najpotworniejsze było to, że zdołała wzbudzić w nich przekonanie o bezwartościowości odruchów serca. Kiedy już miała ich w garści, ich uczucia czy bezduszność, czynu czy zaniechania traciły jakiekolwiek znaczenie. Ginęli tak czy inaczej, a ich przeszłość ginęła wraz z nimi"

George Orwell 1984, czy wracacie ponownie do przeczytanych kiedyś książek? A może macie takie, do których zaglądacie regularnie? Czy powrót do lektury po latach zmienia jej odbiór, pozwala odkryć jej treść na nowo? Czy wreszcie, spośród książek będących już kanonem i klasyką literatury są takie, do których powinno się cały czas wracać? Niezwykle rzadko sięgam po przeczytane kiedyś książki, nawet jeśli od poprzedniej lektury minęły już dekady i mam świadomość, że mój ponowny odbiór mógłby być zupełnie inny. Głównie dlatego, że rynek wydawniczy cały czas kusi kolejnymi nowościami, książkami wydanymi coraz piękniej, z odległych rejonów świata, co powoduje, że chciałoby się chociaż na chwilę zajrzeć do wielu z nich, a doba jest niestety ograniczona.

Bywają jednak wyjątki. Tym razem zrobiłam takowy dla książki kultowej, klasyki literatury, a od lat zarazem lektury szkolnej, książki wydawanej kiedyś w Polsce jedynie w drugim obiegu, chociaż ja czytałam ją już w wydaniu @[Adres usunięty]niczy w serii "kikowskiej". Teraz natomiast @wydawnictwo_wab oddało w ręce czytelnika orwellowski 1984 w nowym wydaniu, w nowym tłumaczeniu Doroty Konowockiej-Sawy, a w dodatku w ciepłym, żółtym kolorze minimalistycznej okładki zaprojektowanej jakby na przekór opisywanej w treści książki szarej, ponurej i często nie dającej nadziei na jakiekolwiek zmiany rzeczywistości.

Słoneczny żółty, kojarzy się raczej z ciepłem, latem, szczęściem, a świat w którym przyszło żyć Winstonowi Smithowi z pewnością do wesołych nie należy. Jego totalitarna wizja przyszłości wręcz poraża swoim realizmem. Oto świat bez miłości, bez przyszłości, w którym Partia może wszystko, Wielki/Starszy Brat inwigiluje każdy krok, a jednostka zepchnięta na margines staje się wiernym poddanym, którego nawet najmniejsze nieprzemyślane posunięcie spowodować może, że zostanie doprowadzony do obłędu, a następnie usunięty ze społeczeństwa. Życie zostaje zastąpione przez wegetację, wolność wypowiedzi zastępuje strach, wybór zaś staje się przymusem.

"Kurant w przedziwny sposób dodał mu otuchy. Winston był samotnym widmem głoszącym prawdy, które nie dotrą do niczyich uszu, lecz dopóki będzie je głosił, ciągłość nie zostanie zerwana. Nie posłuch, lecz poczytalność pozwalają przekazać spuściznę ludzkości. Wrócił do biura, zanurzył pióro w kałamarzu i napisał: Do przyszłości albo przeszłości, czasów, w których myśl jest wolna, ludzie się różnią i nie mieszkają sami, prawda istnieje, a czynu nie można cofnąć, z epoki samotności, uniformizacji, dwójmyślenia i Starszego Brata, pozdrowienia!" I dalej jeszcze: "Myślozbrodnia nie jest zagrożona karą śmierci. Myślozbrodnia JEST śmiercią."

To książka z gatunku uniwersalnych, która w niezwykle sugestywny i plastyczny sposób przedstawia ideę ogarniętego widmem totalitaryzmu świata, tworząc schematy jego działania i stosowane w stosunku do jednostki metody. Przyznam, że czytając 1984 w latach dziewięćdziesiątych, prawdopodobnie zamierzone przez autora odniesienie opisywanych wydarzeń do czasów zimnej wojny czy życia w krajach za żelazną kurtyną, odczuwałam dużo mocniej niż obecnie. Dzisiaj w dużo większym stopniu, co prawdopodobnie wynika również z mojego doświadczenia, widzę jej ponadczasowość.

Chociaż od chwili napisania książki czasy się zmieniły, a świat mocno ewoluował, cały czas nie mogę oprzeć się wrażeniu, że nieustannie pracuje na ciągłe porównywanie go z zawartą w 1984 wizją autora.

Z klasyką się nie dyskutuje. Jak dla mnie "Rok 1984" to arcydzieło. Orwell wyprzedza swój czas o całe dziesięciolecia, a jego obserwacje są, niestety, aktualne jeszcze wiele, wiele lat po wydaniu książki.

Urlop to dla mnie nie tylko czas odpoczynku, ale również sięgania po książki, do których po latach chcę wrócić. A że mój urlopowy wyjazd trwał ponad miesiąc, to udało się kilka książkowych planów zrealizować. Jednym z nich była ponowna lektura słynnej powieści George’a Orwella „1984”kreującej jedną z najbardziej przerażających wizji totalitarnego państwa, które kontroluje nie tylko życie obywateli, ale również ich myśli.

Akcja powieści rozgrywa się w jednym z trzech superpaństw na świecie, gdzie wszystko podporządkowane jest władzy Partii. Na każdym kroku Winston, główny bohater, przypomina sobie o wszechobecnej kontroli. Plakaty z napisem „Wielki Brat patrzy” i system inwigilujący nawet najdrobniejsze przejawy nieposłuszeństwa, stwarzają duszną atmosferę strachu i represji.

Winston pracuje w Ministerstwie Prawdy, którego zadaniem jest nieustanne fałszowanie przeszłości, by dostosować ją do aktualnych potrzeb Partii. Absurdalnie brzmiące hasła, takie jak „Wojna to pokój. Wolność to niewola. Niewiedza to siła”, stanowią kwintesencję ideologii Angsocu, angielskiego socjalizmu, który dąży do całkowitego podporządkowania obywateli. Partia nie tylko manipuluje informacjami, ale również kontroluje język systematycznie eliminując słowa, które mogłyby wyrazić sprzeciw lub krytyczne myślenie.

Winston, mimo wszechobecnej inwigilacji, podejmuje ryzykowną próbę buntu. Nie tylko, pisze dziennik wyrażający jego myśli i emocje, za co grozi śmierć, ale jego wewnętrzne rozterki, strach i frustracja prowadzą go do spotkania z Julią, która także buntuje się przeciwko Partii. Dokąd ich to zaprowadzi?

Orwell ukazuje, jak władza totalitarna dąży do całkowitej dominacji nad jednostką, zmieniając jej myśli, wspomnienia i uczucia, dysponując mechanizmami, które mogą złamać każdego i zmusić do pokochania swojego oprawcy.

Książka „1984” jest nie tylko niezwykle aktualną przestrogą przed totalitaryzmem, ale także głęboką refleksją nad naturą władzy, wolności i manipulacji. Orwell pokazuje, jak język, kontrola informacji i terror psychiczny mogą być skutecznymi narzędziami zniewolenia, ale zmusza też do zastanowienia się nad kruchością ludzkiej wolności i tym, jak łatwo może ona zostać odebrana. Przyznam, że wiele razy miałam ciarki podczas czytania, bo niestety to, co wydaje się fikcją literacką może okazać się bardziej realne niż myślimy.

bardzo dobra pozycja na jesienne wieczory. Klasyk który powinien być przeczytany przez każdego.

Wolność oznacza prawo do twierdzenia, że dwa i dwa to cztery. Z niego wynika reszta"

Te słowa widzimy po raz pierwszy, gdy Winston zapisuje je w swoim pamiętniku. A ich głębszy sens poznajemy niemal od razu, gdy widzimy te słowa. Bo gdy w swoim własnym kraju nie możesz być pewien tego, czy dwa i dwa to cztery, bo nagle Partia może stwierdzić że równa się to równie dobrze trzy lub pięć, to oznacza, że nie jesteś do końca wolnym człowiekiem. Że jesteś człowiekiem zniewolonym przez system, który musi myśleć tak jak inni mu każą, żeby prowadzić w miarę bezpieczne życie — bez obawy, że nagle do twoich drzwi zapuka Policja Myśli, która za zbrodnicze myślenie o tym, że coś jest inaczej niż Wielki Brat lub Partia twierdzi, może cię zabrać na tortury.

Przyznam się wam, że jest mi niezmiernie ciężko pisać o takich pozycjach jak tak. A jednocześnie cieszę się, że mogę chociaż o nich nadmienić, abyście i wy się mogli nimi zainteresować. ,,Rok 1984" leżał na mojej półce dosyć już długo — zawsze odkładałam czytanie tej powieści, bo nie czułam się na nią gotowa. Trochę przygotowało mnie do czytania tego ,,Folwark Zwierzęcy", który swoją drogą jest genialny (o często moi wykładowcy do niego nawiązują). Ale mimo tych ''przygotowań" nie sądziłam, że ta książka aż tak mną wstrząśnie.

Bo ta dystopia jest przerażająca i jakby trochę znajoma... bo tę powieść Orwella niestety można przyrównać z obecnymi realiami. Świat ,,Roku 1984" jest światem, w którym jednostka jest tylko trybikiem, zdanym na łaskę systemu i ciągle kontrolowanym. Cały czas trzeba pamiętać, że ,,Wielki Brat Patrzy" oraz należy uważać na to co się myśli, bo bardzo szybko może cię zgarnąć Policja Myśli i zrobić koszmar z twojego życia.

Nie chcę pisać tutaj o fabule... ale jest niezmiernie ciekawa i wciągająca. Myślę, że to ważna pozycja do czytania, ale jednak nie dla wszystkich. Do tej książki trzeba dojrzeć, zobaczyć trochę świata i zdobyć jakiejś wiedzy, żeby zrozumieć ją dogłębnie. Ja zrozumiałam jej przesłanie... ale myślę, że gdybym wiedziała jeszcze więcej na temat polityki i chociażby psychologii społeczeństwa, to mogłabym jeszcze więcej wyciągnąć z tej powieści.

Istnieje kilka takich historii, które są powszechnie znane, a których jeszcze nie miałam okazji przeczytać. Do tej grupy mogę zaliczyć książkę „Rok 1984”. Najpierw słyszałam co nieco o niej. Później zapoznałam się z komiksową wersją tej historii. Po jej przeczytaniu zdecydowałam, że muszę koniecznie zapoznać się z oryginałem, bo chciałam poznać historię w całości, a nie tylko wybrane sceny, które zostały przekształcone na komiksowe. Gdyby nie to, że od kilku lat z zaangażowaniem zapoznaję się z kolejnymi tomami cyklu „Wehikuł czasu” i Rebis postanowił w ramach tego cyklu wydać klasyk Orwella to zapewne jeszcze przez kilka lat bym tylko planowała przeczytać książkę „Rok 1984”. Jednak stało się tak, że jestem już po lekturze tej książki.

Zaczynając czytać książkę „Rok 1984” wiedziałam, że będzie to szokująca i trochę przerażająca historia. W końcu jest to wizja świata, w którym jakiekolwiek objaw myślenia jest karany jak najgorsza zbrodnia. Jednak byłam przygotowana na emocje, jakie mogły mnie najść podczas czytania. Od początku byłam bardzo ciekawa szczegółów czytanej historii. Przez to, że poznałam komiks przed oryginałem to wiedziałam o co ogólnie chodzi w tej książce, ale właśnie nie znałam tych szczegółów, które uzupełniły mi obraz przedstawionego świata, a których zdecydowanie brakowało w komiksie, aby w pełni poczuć klimat historii.

„Rok 1984” to przerażająca wizja świata, w którym za żadne skarby nie chciałoby się żyć. Mimo, że ta historia ma kilkadziesiąt lat to nadal jest aktualna i niejednego czytelnika skłoni do refleksji. Cieszę się, że udało mi się zapoznać z tą książką i myślę, że nieraz jeszcze do niej wrócę. Zrobiła na mnie niemałe wrażenie.

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się, że będzie napisana w sposób bardzo poetycki. Autor widzi tutaj rzeczy, których normalny człowiek nie zauważa. Spodobał mi się sposób w jaki opisywał ludzi:

,,Włosy miał bardzo jasne, twarz z natury rumianą, skórę szorstką od chropowatego mydła, tępych i mroźnej zimy, która się niedawno skończyła".

Książka przedstawia czasy w których politycy wiedzą o nas bardzo dużo. Ogólnie pozycja ponad czasowa, gdyż tyczy się nawet dzisiejszych czasów, gdzie tak jak i wtedy partie rządzące chcą wiedzieć o nas jak najwięcej. Niby dają pieniądze na dofinansowanie do pszczół, kóz, krów, świń, ale tylko po to, byśmy to wszystko zarejestrowali, czyli by wiedzieli kto ile czego ma. Chcą kontrolować dosłownie wszystko, wprowadzają płatności bezgotówkowe gdyż widzą wtedy co i gdzie za ile kupujemy. Jaki jest nasz dochód, gdyż i wypłata musi być na konto i na co nią przeznaczamy. Autor w książce nazywa ich Wielkim Bratem, który wie o nas wszystko. Kontrolują nawet naszą wiedzę, gdyż od nich zależy czego uczymy się w szkole. Wprowadzają w system nauki, które nie są nam w dzisiejszych czasach potrzebne, gdyż kogo tak naprawdę interesuje co wydarzyło się iks lat temu i kto za kogo wyszedł za mąż. Cóż mi daje ta wiedza, skoro niczego do mojego życia nie wniesie? Przez jakiś czas zanikły szkoły zawodowe, ciężko jest nauczyć praktyki danych nauk poprzez czytanie o tym z podręcznika. Wszelkie wartości dyktują nam oni. Mówią co możemy robić i w jaki sposób. Kiedy chcemy robić coś innego, wprowadzają ograniczenia. Czy to jest normalne? Czy tak naprawdę jesteśmy ludźmi wolnymi, czy tylko takie przekonanie w nas wpojono?

Jak widzicie książka jest bardzo na czasie. Nie ważne jaka partia wchodzi, są to tylko ludzie, którzy znają nowe metody coraz większego ograniczenia naszego życia i pełniejszej kontroli. Jeśli jest ktoś, kto w to nie wierzy, niech da się porwać autorowi, który dokładnie nam wszystko tłumaczy. Otworzy wasze oczy i zmusi mózgi do swobodnego myślenia. Bardzo mądra pozycja!

"Rok 1984" George'a Orwella to klasyka science-fiction, która od publikacji, czyli od 1949 roku, została przetłumaczona na kilkadziesiąt języków, a w Polsce pojawiła się co najmniej w kilkunastu wydaniach. Niedawno, ponieważ 5-tego kwietnia książka miała kolejną premierę (tłumaczenie: Andrzej Jankowski), lecz tym razem na łamach serii Wehikuł Czasu wydawanej przez Dom Wydawniczy Rebis.

A mimo to był to mój pierwszy kontakt z książką George'a Orwella.

Zacznijmy jednak od początku, czyli od krótkiego przedstawienia fabuły. "Rok 1984" to typowa dystopia futurystyczna łącząca tematykę polityczną, problemy obecne w społeczeństwie komunistycznym oraz manipulację medialną. Główny bohater, czterdziestokilkuletni Winston Smith, jest pracownikiem Ministerstwa Prawdy i na co dzień zajmuje się przeinaczaniem lub totalnym usuwaniem informacji nieprzychylnych Partii Rządzącej. Winston ma to szczęście, że tak jak 13% populacji, on też należy do Partii Zewnętrznej (odpowiednik klasy średniej). Oprócz tego społeczeństwo dzieli się jeszcze na Partię Wewnętrzną (ok. 2% całej populacji), czyli klasę wyższych funkcjonariuszy politycznych, oraz proli (85%) - klasę pracującą, najbiedniejszą.

Winston, ciągle zmieniający dane, usuwający nazwiska osób ewaporowanych (wyrzuconych z systemu), poprawiających wydarzenia z przeszłości i nagminnie ingerujący w "fakty", powoli zaczyna dostrzegać błędy systemu. Stara się zrozumieć otaczającą go rzeczywistość i dociec, czy to, co przekazuje swoim obywatelom Partia, ma jakikolwiek sens. W Winstonie rozpoczyna bunt, choć z początku niemal nieistotny, będący zaledwie czarną plamką w całej populacji.

Czy Winstonowi uda się zrozumieć prawdę, jaką przekazuję swoim obywatelom Partia? Kim jest Wielki Brat, którego trzeba kochać, choć w głębi duszy się go nienawidzi? Dlaczego ludzie podążają za władzą i godzą się na jej wymysły? Z czym (albo kim) będzie musiał zmierzyć się Winston, by zrozumieć?

"Rok 1984" George'a Orwella to przerażająca w swojej prawdziwości, niemal duszna i ogromnie przytłaczająca opowieść, podczas czytania której nie mogłam pozbyć się dziwnego wrażenia, że przywoływane środki manipulacyjne obywatelami już skądś znam, że już gdzieś je widziałam czy ich doświadczyłam. Po lekturze niezwykle ciężko było mi zebrać myśli, a kiedy wreszcie doszłam do konkretnych wniosków, wydały się one niedostatecznie zadowalające.

W powieści królują wątki polityczno-społeczne. Orwell genialnie je rozbudował, dopracowując pod każdym względem. W książce jakiekolwiek działanie partii czy jej członków, czy nawet zwyczajnych obywateli miało uzasadnione działanie. Każda sytuacja miała swój punkt początkowy i końcowy, często kompletnie zaskakujący. Większość prowadzonych działań (wymysłów Wielkiego Brata, przez którego oczywiście przemawiała Partia) wywoływała gęsią skórkę u wolnego człowieka i sprawiała, że zaczynał się zastanawiać: dlaczego inni ludzie godzą się na takie traktowanie, dlaczego bezgranicznie ufają? Ze strachu? Dla świętego spokoju?

"Rok 1984" to historia, podczas czytania której czytelnik stawia tysiące pytań, w większości przypadków nie otrzymując jednoznacznych odpowiedzi. Orwell w swojej książce budzi wątpliwości i namawia czytelników, by dociekali, by za wszelką cenę starali się dążyć do prawdy, choćby była niewiadomo jak przerażająca.

Książkę, naturalnie, polecę, ponieważ poza interesującym i ogromnie ważnymi przesłaniami, posiada również nietuzinkową, nieoklepaną fabułę. Bohaterowie potrafią zaskoczyć, ponadto stworzono ich z wyjątkową głębią psychologiczną: wszyscy mają coś ważnego do powiedzenia, nawet jeśli w kilku przypadkach wypowiadane słowa to istne banialuki. "Rok 1984" uczy i otwiera oczy na pojęcia związane z manipulacją polityczną, cenzurą, władzą absolutną i pseudowolnym społeczeństwem. To książka, którą powinien poznać każdy, bez względu, czy interesują go dystopijne science-fiction, czy nie.

Z każdą kolejną lekturą książka Orwella wywiera na mnie coraz większe wrażenie. Autor stworzył wizję świata, w której każde, nawet najbardziej oczywiste kłamstwo jest przyjmowane bez żadnego sprzeciwu. O wszystkim decyduje Partia - co ludzie jedzą, co robią w wolnym czasie, co czytają, a nawet co powinni myśleć na określone tematy. Fałszowanie danych i rzeczywistości jest na porządku dziennym i nikt nawet tego nie zauważa. Jako jeden z nielicznych główny bohater jest świadomy tych wszystkich kłamstw i praktyk Partii i patrząc na tę wizję z jego perspektywy można odnieść, że system jest nie do obalenia. Obojętnie co się stanie, cokolwiek by ludzie próbować zrobić, to i tak nic się nie zmieni, bo ludzie ślepo wierzą we wszystko, co usłyszą i przeczytają. Co więcej, wszystkie zachowania i praktyki Partii zostały bardzo dobrze opisane przez Orwella - czemu mają służyć i jakie przyniosą korzyści. Całościowo zatem mamy pełen obraz bardzo niepokojącej wizji świata...

Wydawnictwo Rebis zdecydowało się na nowe tłumaczenie książki, którego podjął się Andrzej Jankowski, znany z przekładów Diuny, Fundacji, czy Liu Cixina. Co ważna, zostały zachowane wszystkie charakterystyczne zwroty, sformułowania i nazwy, jak np. Wielki Brat i praktycznie większość słów z nowomowy, które są znane z tłumaczenia Juliusza Mieroszewskiego. Różnice w tekście są zatem niewielkie, czasami jest to nieco zmieniony szyk zdania, jakieś synonimy, czy coś jest nazwane w nieco odmienny sposób.

Rok 1984 to książka opisującą niezwykle ponurą wizję przyszłości, w której rządzi Partia z Wielkim Bratem na czele, kontrolująca wszystkie zachowania swoich obywateli i fałszująca rzeczywistość. Nie jest to łatwa lektura, ale warto ją chociaż raz w życiu przeczytać.

WHO WATCH THE BIG BROTHER?

Z serią „Wehikuł czasu” dotąd było trochę tak, że omijała często najważniejsze dzieła najważniejszych autorów, skupiając się na rzeczach mniej znanych. Wcale nie mniej przy tym poznania wartych, ale jednak mniej znanych. Owszem, publikowano takie legendy, jak „Wieczna wojna” czy „Kwiaty dla Algernona”, ale były to raczej wyjątki. Kiedy wydano tom poświęcony Dickowi, nie było w nim „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach” ani „Ubika”’ tylko opowiadania. Gdy wydano Arthura C. Clarke’a to zaserwowano nam nie „Odyseję kosmiczną” a „Drzwi do lata”. Gdy w kolekcji gościł Frank Herbert to nie z „Diuną”, a z „Rojem Hellstroma”. Ale teraz widać zmianę. W tym tomie dostajemy właściwie opus magnum George’a Orwella, w kolejnych dwóch zapowiadanych zaś czekają na nas dwie części „Odysei kosmicznej”. Na razie jednak wróćmy do „Roku 1984”. Tej powieści chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Ale jeśli jakimś cudem jeszcze nie znacie tego arcydzieła literatury, teraz macie doskonałą okazję nadrobić ten błąd.

Zawitajcie do Oceanii roku 1984. Tutaj swobodne myślenie jest uznawane za zbrodnię, ludzie są zniewoleni, kłamstwo zostało zinstytucjonalizowane, a nad wszystkim czuwa Wielki Brat. Właśnie w takim świecie żyje Winston Smith, człowiek jakich wiele, który pewnego dnia postanawia się zbuntować. Zakochany w pięknej Julii, marzący o wolności mężczyzna podejmuje nierówną walkę z systemem…

Nie wiem czy jestem wielki fanem dystopii, ale poznałem wszystkie najważniejsze z nich, od „Nowego wspaniałego świata”, przez prozę Dicka, na „Atlasie zbuntowanym” skończywszy. Jeśli chodzi o prozę traktującą o zmaganiach ludzi z machiną wielkiej instytucji, która mieli każdego w swoich trybach, zniewoleniu względem siły wyższej i tym podobnych, antyutopijnych kwestii, największym dokonaniem pozostanie dla mnie „Proces” Franka Kafki. I pewnie nie byłby jedyny, co nie zmienia faktu, że legendarna powieść Orwella to prawdziwe arcydzieło w swoim gatunku, którego nie sposób nie docenić. I jednocześnie ponadczasowy utwór, tak samo aktualny teraz, jak i w 1949 roku, kiedy debiutował.

Co decyduje o tym, że „Rok 1984” to powieść robiąca tak wielkie wrażenie? Wszystko dzięki zaangażowanej treści, wyśmienitemu stylowi, głębi, przesłaniu, ambicji – czyli tym rzeczom, których współczesnej literaturze tak bardzo brakuje. Jest tu też wiele świetnie uchwyconego życia, niezmiennych prawd, obyczajowości, spraw bliskich każdemu czytelnikowi i wielkiej siły wizji. Do tego odczytywanie powieści w dużej mierze, jak zawsze, zależy od doświadczeń i przekonań czytelnika, jednak podstawowe fakty pozostają tu niezmienne i przesłanie autora uderza w nas z wielką siłą. I, owszem, nie jest to powieść dla każdego – żadne wielkie dzieło takie nie jest, bo do wielkości trzeba dojrzeć – niemniej każdemu warta polecenia.

Nie znacie? Sięgnijcie koniecznie, zanim ktoś się o tym dowie. „Rok 1984” to jedno z tych dzieł, które znać po prostu trzeba.

Klasyka literatury i obowiązkowa lektura dla wszystkich. Czytana przeze mnie podobnie jak Folwark zwierzęcy kilkadziesiąt razy. Ponura wizja przeszłości, a może przyszłości?

Gdy kilkanaście lat temu czytałam książkę 1984 Georga Orwella po raz pierwszy, wydawała mi się zupełnie nierealna, oderwana od rzeczywistości. Czytając ją teraz, mam wrażenie, że autor okazał się wizjonerem, szczególnie jeżeli chodzi o życie w naszym kraju.

Przerażająca wizja totalitarnego państwa, gdzie Wielki Brat obserwuje każdy ruch obywateli z wszechobecnych teleekranów. W sklepach brakuje produktów, nieustannie trwają działania wojenne. To świat pozbawiony miłości, namiętności, ludziom odbiera się wolną wolę, pamięć. Historia jest pisana na nowo w zależności od potrzeb, szerzy się propagandę. Dzieci od najmłodszych lat uczone są szpiegowania i nienawiści wobec obcych narodów. Najmniejsze wykroczenia są surowo karane, nawet myślozbrodnia grozi śmiercią. Ludzie żyją w wiecznym strachu, w obawie przed usunięciem ze społeczeństwa, wymazaniem nie tylko z teraźniejszości, ale i przeszłości.

Książkę przeczytałam dość szybko, wykreowany świat pochłonął mnie całkowicie. Na uwagę z pewnością zasługuje specyficzny język i wyrażenia, które autor stworzył. Orwell przedstawił wizję świata szarego, ponurego i pozbawionego nadziei. Mam wrażenie, że historia stała się niezwykle aktualna, biorąc pod uwagę obecne wydarzenia w kraju. To książka poruszająca, ale też przerażająca w swej realności. Bez wątpienia to pozycja, która zostaje w głowie na dłużej i skłania do refleksji. Jak niewiele brakuje, żebyśmy obudzili się w takiej rzeczywistości.

"Rok 1984" to znakomita i absolutnie kultowa powieść opowiadająca o totalitaryzmie. Po raz pierwszy spotkałem się z nią w szkole (zapewne jak większość osób), ale w pełni zrozumiałem ją dopiero jako człowiek dorosły. Ta książka to poruszająca historia całkowitego zniewolenia społeczeństwa przez wysoko postawionych polityków. Jej bohater jest jedynie trybikiem w ogromnej, propagandowej maszynie i nawet jego bunt niczego nie zmienia. W świecie ciągłej manipulacji faktami nie ma ON żadnych szans na wygraną. Mimo to coś popycha go do walki.

Wybitna futurystyczna antyutopia George’a Orwella jest przestrogą, podobnie jak jego "Folwark zwierzęcy". Zdecydowanie daje do myślenia i pomimo wielu lat na karku w zatrważający sposób przypomina współczesne czasy.

NIc dodac nic ujac. znany bestseller ale warto do tej ksiazki wracac na pewnych etapach zycia i zmian jakie zachadza w Panstwie. Swiat widziany oczami Orwella jakze czasami prawdziwy i odzwierciedlajacy postacie i sytuacje w realnym swiecie. Swietna alegoria i niestety przerażajaca czasami. Czy Wielki Brat nadal istnieje? Czy slowa wolność i sprawiedliwość maja nadal to samo znaczenie? Orwell jest mistrzem!

"Kto rządzi przeszłością, w tego rękach jest przyszłość; kto rządzi teraźniejszością, w tego rękach jest przeszłość."

Książka Orwella idealnie wpisuje się w koncepcję wartości ponadczasowych. Dzisiaj, pozornie nie jesteśmy na każdym kroku kontrolowani w myśl lojalności wobec Partii. Lecz nie zmienia to faktu o tym, że w niedalekiej przyszłości jest to możliwe. Antyutopia ukazuje zarówno obraz miasta jak i obraz ludzkiego umysłu, zniewolonego przez media i drugiego człowieka. Klimat powieści, postać Winstona (i jego romansu z Julią), przemiany i zawirowania fabularne, zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Przeczytanie książki "Rok 1984" było jedną z najlepszych decyzji jaką podjęłam w ostatnim miesiącu, co mogę powiedzieć z ręką na sercu. Lektura obowiązkowa dla każdego.

Nie zgłębiłem za bardzo tematu ale Orwell nie był żadnym wizjonerem... On poprostu opisał plany masonerii - wobec ludzkości... Miał dostęp do tych spraw i ujął je w swojej książce...

Wielki Brat Patrzy. Dzieło Orwella wiecznie żywe. Co do stylu, jak dla mnie za duża rola narratora, ale czyta się przyjemnie.

Nowe wydanie, w nowym tłumaczeniu to idealna okazja, żeby odświeżyć sobie tę historię, lub dopiero poznać - tak jak ja.

Autor napisał tą powieść 70lat temu, i chociaż to długi czas, to ta książka jest brutalnie aktualna. Przerażająca, prorocza i skłaniająca do myślenia. Nie bez powodu stała się lekturą szkolną, została nazywana arcydziełem i czytana przez pokolenie. Świat przedstawiony to ciężka i trudna rzeczywistość, która dzieje się obok nas. Inwigilacja, propaganda, szerzenie nieprawdziwych informacji, strach i brak wolności słowa. To tylko część tego co opisuje Orwell. I to wszystko nie podlega dyskusji. Ale mnie się ta książka nie podobała. Jest to klasyka, powieść z przesłaniem, ale mnie męczyła okropnie. Nie mogłam się wczytać, nie byłam ciekawa co będzie dalej, a samą fabułę można streścić w trzech zdaniach. Dużo opisów i rozwlekania, czułam nudę zamiast ciekawości.

Ogromnie doceniam tą powieść za ponadczasowość, za pokazanie problemu z którym ludzkość boryka się od lat, ale to nie jest książka dla mnie. Może to nie był odpowiedni moment, może muszę do niej dojrzeć.

Oceanią włada komunizm. To, co powie Wielki Brat jest jedyną prawdą. W tym świecie kontrole i znikający ludzie to codzienność, zaś do popełnienia zbrodni wystarczy sama myśl. Praca nad Nowomową, która ma zmniejszyć ilość słów do minimum trwa. Winston Smith, członek Zewnętrznej Partii zajmuje się poprawianiem błędów rzeczowych w starych gazetach. Jest przykładnym obywatelem do czasu, w którym popełnia karygodną zbrodnie: kupuje dziennik i zaczyna w nim pisać. Prędko uświadamia sobie co zrobił i czeka na nieuchronne: Policja Myśli niewątpliwie już jest na jego tropie.

Orwell jest klasykiem, a klasyków jak wiadomo, ocenia się najtrudniej. Jego Rok 1984 to powieść powszechnie szanowana i uznawana za dobrą, a ja w żadnym razie nie mam zamiaru podważać tych opinii. To dobrze napisana i ciekawa powieść, którą każdy, zwłaszcza zainteresowany antyutopią, powinien przeczytać.

Chociaż Rok 1984 to książka fabularna to sama poprowadzona przez autora historia jest tylko wymówką do przedstawienia ewentualnej wizji świata w przyszłości autora (została wydana po raz pierwszy w 1949 roku). Pokazuje ustrój komunistyczny, który zaszedł zdecydowanie zbyt daleko – w którym kontrolowane jest dosłownie wszystko i nikt nie jest bezpieczny. By zrozumieć więc tą pozycje trzeba choć trochę znać kontekst jej powstania. Jeśli nie wiesz nic o tym ustroju prawdopodobnie prędko uznasz tę historię za jedną wielką, abstrakcyjną bzdurę. Jeśli jednak masz choć szczątkową wiedzę raczej odnajdziesz się w realiach tej historii. Możliwe jest jednak, że i tak i tak będziesz pukał się w głowę zastanawiając się, jak bardzo nielogiczne, a przy tym sensowne dla tamtej rzeczywistości jest wszystko co autor stworzył. Świat Orwella jest abstrakcyjny i genialny zarazem.

Bohaterzy są tylko sylwetkami w rękach pisarza, który mają pokazać nam to, co ich otacza. Właściwie pierwsza połowa powieści to same opisy systemu, przeplatane tylko krótkimi scenkami opisującymi poczynania Winstona Smitha: czterdziestolatka, który choć chce być wzorowym obywatelem to ma nieco zbyt szeroką myśl i powoli, powolutku próbuje zrozumieć otaczający go świat. Postać stworzona jest poprawnie, jednak nie powiem, abym specjalnie się z nią zżyła. Z resztą, taki chyba był zamysł autora.

Gdy akcja zaczyna nieco przyśpieszać poznajemy Julię – rudowłosą, młodą i energiczną dziewczynę, która zdaje się być uzupełnieniem Smitha. Tam, gdzie ON ma wiedzę, tam ona ma energię. Wydaje mi się, że jest przy tym nieco bardziej wyrazista i szczerze mówiąc, gdybym miała wybierać z tych dwóch bohaterów raczej wybrałabym ją: ma w sobie pewną niewinność i urok, co przy tak przykrym tekście jakim jest Rok 1984 daje czytelnikowi chwilę wytchnienia.

Oj tak, to nie jest leciutka powieść. Klimat historii Orwella jest bardzo ciężki, nieprzyjemny, odstraszający. Odbiera wszelką nadzieję: na wiarę w ludzi, idee, lepsze jutro. Zdecydowanie to nie jest historia, która nada się na przyjemny wieczór z fajną książką. Czemu? Bo to książka bardzo dobra, wybitna; ale zdecydowanie nie fajna. Choć potrafi do pewnego stopnia wciągnąć nie pozostawia po sobie żadnej pozytywnej, przyjemnej aluzji. Ale nie, nie uważam tego za wadę! Przeciwnie, to atut tej pozycji. Zwłaszcza, że wokół mamy sporo książek, które chcą być smutne i poważne, a to jakoś im nie wychodzi...

Rok 1984 to pozycja, którą przeczytać trzeba, co do tego nie mam wątpliwości. Warto jednak pamiętać, by sięgnąć po nią ze świeżym umysłem i odpowiednim nastawieniem: po ciężkim, irytującym dniu pracy może tylko pogorszyć sytuacje, a nie przynieść komukolwiek radość z czytania. W końcu nie taki jest jej zamysł.