Zbrodnie zimową porą

Agatha Christie to niezaprzeczalnie jedna z najbardziej znanych autorek powieści kryminalnych. Powołała do życia najsławniejszego detektywa, który mógłby konkurować z samym Sherlockiem Holmesem, czyli Herkulesa Poirota. Mistrzyni kryminału ma na koncie dziesiątki powieści, a także zbiory opowiadań. Kilka z krótszych form zostało właśnie wydanych ponownie w zbiorze Zbrodnie zimową porą.

Książka to zbiór dwunastu opowiadań Agathy Christie. Część z nich to zagadki kryminalne, część to raczej sensacyjno-przygodowe historie. W tomie znajdziemy opowieści z najbardziej znanymi postaciami stworzonymi przez pisarkę – pojawiają się zarówno Herkules Poirot, jak i Jane Marple. Wybrano także opowiadania z Parkerem Pynem czy małżeństwem Beresford.

Opowieści są przeróżne. Niektóre dotyczą spraw kryminalnych, pojawiają się morderstwa i tajemnicze sprawy z przeszłości, które rzutują na teraźniejszość bohaterów. Są też rozdziały, które opowiadają raczej o sprawach obyczajowych, przygodowych, może trochę podszytych sensacją, lecz na pewno nie kryminalnych. Dzięki różnym opowiadaniom, które pochodzą z różnych zbiorów, a także postaciom, które pojawiają się w historiach, otrzymujemy dość szeroki przekrój przez twórczość autorki. Widzimy nie tylko błyskotliwego Poirota, lecz także inne postacie, które są dość dobrze znane w twórczości Christie, choć nie tak bardzo rozpoznawalne jak mały Belg. Ta różnorodność sprawia, że osoby, dla których to pierwsze spotkanie z autorką, mogą poznać jej styl, a ci, którzy znają już dobrze jej pióro, odświeżą sobie niektóre ze spraw. Krótka forma powoduje, że opowiadaniom można poświęcić wieczór i rozkoszować się zagadkami serwowanymi przez autorkę w niespiesznym tempie, otrzymując jednocześnie dość szybko ich rozwiązanie.

Jak to u Christie, nie brakuje zaskoczenia, dużo jest rozmów z potencjalnymi podejrzanymi i świadkami, dedukcji i niespiesznego dochodzenia do prawdy. Nie ma zbędnych fajerwerków, to klasyczne prowadzenie spraw, które tak dobrze jest nam znane z angielskich powieści. To kwintesencja Christie w najlepszym wydaniu. Opowiadania kryminalne to też ciekawa rzecz z uwagi na to, że sprawy nie są rozwleczone za bardzo, pozbawiono je zbędnych wątków pobocznych, co sprawia, że można pokusić się o śledzenie toku sprawy i samodzielnie spróbować dojść do prawdy.

Zarzut co do tego zbioru mam tylko jeden – nie rozumiem, skąd wziął się jego tytuł. Spodziewałam się, że akcja opowiadań rozgrywać się będzie zimą lub chociaż jakoś nawiąże do świątecznej atmosfery. Tak naprawdę jednak większość z opisanych tu historii mogła wydarzyć się kiedykolwiek i nie miałoby to znaczenia dla fabuły. Inna sprawa, że nie wszystkie historie, które się tu pojawiają, są kryminalne. To nieco wprowadza w błąd. Oczywiście, jest zawsze jakiś plot twist, który sprawia, że ostatecznie po lekturze jesteśmy zadowoleni z obrotu sprawy, jednak nie zawsze okazywało się, że czytam kryminał.

Zbrodnie zimową porą to ciekawy zbiór pióra Agathy Christie. Opowiadania nie są może najpopularniejszą formą pisarską, jednak na te warto zwrócić uwagę. Można dzięki nim przekonać się, jak pisała królowa kryminałów, poznać stworzone przez nią, niemal ikoniczne, postacie. Fani także będą zadowoleni – przypomną sobie niektóre z opowiadań i pozwolą się porwać stylowi pisarskiemu Christie kolejny raz.

Uwielbiam kryminały, a zwłaszcza te klasyczne. Wśród autorów takich książek, szczególnie cenię Agathę Christie. Jej książki czytało mi się zawsze najlepiej. Oglądałem także filmy, które powstały na podstawie jej twórczości. Zawsze mogłem znaleźć w nich coś dla siebie. Kilka dni temu wróciłem do tych powieści i przeczytałem "Zbrodnie zimową porą" i muszę przyznać, że ten zbiór opowiadań bardzo przypadł mi do gustu. Znalazłem tam wiele historii kryminalnych, o których nie miałem pojęcia. Jeśli wydaje się Wam, że czytaliście już wszystko, co wydala ta autorka, to zapewniam Was, że jeszcze na pewno znajdziecie dla siebie coś nowego.

Agatha Christie znowu podbiła moje serce, myślę, że nie bez powodu jest nazywana Królową Kryminałów. Nie wyobrażam sobie ponurych, zimowych wieczorów bez jej książek, więc i tym razem się nie zawiodłem. Uważam jednak, że zbiór tych dwunastu opowieści nie będzie dobry dla nowych czytelników, nie znających wcześniej postaci Herkulesa Poirota i Pani Marple. Jest to pozycja skierowana do osób lubujących się w utworach autorki, nie brakuje w niej charakterystycznego stylu Agathy Christie, tajemniczości i nagłych zwrotów akcji. Historie nie są długie i nużące, co jest bardzo dużą zaletą. Zdecydowanie polecam tę książkę fanom Agathy, ale również osobom, które po raz kolejny podejmą próbę przekonania się do jej dzieł – naprawdę warto.