Wroga miłość

"Wroga miłość" to zdecydowanie powieść, która trafiła w moje gusta idealnie. Fajna główna bohaterka, niegrzeczny główny bohater, miłość, ogień, pożądanie, ale i wielka tajemnica, której ujawnienie może się skończyć katastrofą. Ależ mi się to fantastycznie czytało. Wiecie dużym plusem dla tego tytułu są krótkie rozdziały i możliwość wejścia do "głów" Adeline i Damiona. Takie rozwiązania w książkach są przeze mnie pożądane. Mogę wtedy bliżej poznać oboje bohaterów, wokół których tuczy się cała historia.

Powieść wciąga od pierwszych stron i zapewnia mnóstwo emocji. Ja jestem zdecydowanie na TAK. Do tego Ana ma ciekawy styl i tak lekko pisze, że książka czyta się sama. Spędziłam z nią baaaardzo miłe chwile. Końcowa lektury sprawia, że chcemy więcej i więcej i więcej. Autorka tak zakończyła historię, że ja mam teraz milion myśli na minutę i już nie mogę się doczekać tego jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Aaaaa to było naprawdę dobre!

Czytajcie kochani. Warto!

Chcemy Wam przedstawić recenzję książki, którą objęłyśmy patronatem. Przygotujcie się na nie lada gratkę dla fanek zakazanego uczucia, akcji która rozgrywa się na studiach i bohaterów, którzy stoją na czele mafii. Zaskakujące połączenie tych wątków sprawiło, że tę historię czyta się w zastraszającym tempie. I jak wyszło tym razem?

Miłość, która doprowadza do śmierci. ŚMIERĆ OD KTÓREJ URATOWAĆ MOŻE TYLKO MIŁOŚĆ. Czy jesteście w stanie poznać Wrogą miłość?O tej historii długo nie zapomnicie. Pozbawi Was tchu i zatrzyma serce. Porazi namiętnością i zachłannością. A odkrycie tajemnic bohaterów może być zgubne...

Tak w skrócie opisałyśmy tę książkę, a teraz damy Wam więcej szczegółów.

Dwie potężne rodziny mafijne. Jedna poluje na drugą. Rodzina O'Donnell pragnie dorwać w swoje ręce i zabić siostry Adler. Dla Damiona, syna bossa mafijnego z Los Angeles, miało to być kolejne udane zadanie. Jednak siostry ciągle wymykają mu się z rąk. Co gorsza nikt ich nigdy nie widział. Nikt nie wie jak wyglądają. Co utrudnia mu zadanie. Damion jest najmłodszym zabójcą i najlepszym tropicielem, a to miało być kolejne proste zadanie...

Siostry Adler, żyją w ciągłym niebezpieczeństwie i w ukryciu. Uciekają by przeżyć. Gdy ich ojciec jako najnowszą kryjówkę wybiera miasto w którym włada rodzina O'Donnell, może to się okazać jego najlepszą oraz najgorszą decyzją. Bo najciemniej pod latarnią prawda? Ale nie przewidział, tego co może połączyć jego córki z synami O'Donnell. One same, choć wiedziały z kim mają do czynienia nie planowały takiego obrotu sprawy. Nawet ochroniarze, którzy pilnowali ich bez przerwy nie wiedzieli, że ich relacja osiąga coraz wyższe poziomy.

Adeline zdawała sobie sprawę z tego w co się pakuje, wiedziała kim jest Damion i jaki wyrok na nią czeka z jego rąk. Jednak pożądanie i namiętność powoli zaczęła jej przysłaniać jasność umysłu. Pytanie tylko czy podda się mu całkowicie?

"Uciekam od niego jak najdalej. Jego obecność powoduje, że dzieją się ze mną niestworzone rzeczy. Na pewno mu nie ulegnę. A jeżeli myśli, że przyjdę do niego po cokolwiek, to się grubo myli. Po moim trupie. Chyba, że będzie to mój ostatni oddech."

Studia, przyjaźnie, oraz rodzące się uczucie między Damionem, a Adeline. Pełno tajemnic, które sprawiały, że włos się jeżył na ręce. Czekałyśmy z zapartym tchem, aż wszystko się wyda. Autorka przez całą książkę trzymała nas w niepewności, aż w końcu zakończyła w takim momencie, że łzy prawie poleciały nam z bezradności. No jak tak można!!! I teraz czekaj człowieku na drugi tom :P

"Nigdy się ode mnie nie odwracaj. Bez względu na wszystko pozwól mi ze sobą porozmawiać. Rzeczy nigdy nie są takie, jak ktoś ci wmawia. Ufaj zawsze sobie, a zwłaszcza swojemu przeczuciu i sercu."

Ana świetnie wykreowała tutaj główne bohaterki. Nie tylko wygląd zewnętrzny był ciekawy, (te oczy Adeline np) ale również charaktery sióstr. Dzięki nim historia dostała wątków pobocznych, świetnych i czasami śmiesznych dialogów, szczypty akcji, oraz gry, w jaką grały ze swoimi oprawcami. My jako czytelnicy wiedziałyśmy z siostrami Adler kim one są, ale Damion i reszta jego świty nie i to było ciekawe doświadczenie. Razem z bohaterkami powieści ukrywałyśmy się przed ich nienawiścią :) Nasz zabójca, zaczął powoli tracić swoje serce dla Adeline, zaczął czuć i chciał, żeby te uczucia trwały.. czy tak będzie?

"Jestem pieprzonym szczęściarzem, że Bóg postawił mi ją na drodze. Teraz tak łatwo nie pozwolę jej odejść. Nawet, gdyby się waliło. Ona jest warta wszystkiego i ja jej to właśnie zamierzam dać."

Jedynym dla nas minusem tej historii był jednak wiek. Połączenie życia studenckiego z mafią i 21 letniego mężczyzny uznanego za najlepszego zabójce na świecie.. Już w wieku 15 lat pierwszy raz zabił. Tu trochę nam to nie grało. Jednak nie przeszkadzało nam to, by w wyobraźni dodać mu nieco lat :) Bo jego charakter, styl bycia i relacja z przyjaciółmi były idealne :)

Pomysł i fabuła tej historii wciąga i nie zostawi Was w spokoju przez najbliższe kilka godzin. Lekki styl pisania, duża ilość dialogów i naprzemienna narracja :) Zupełnie inny klimat i inne wykonanie niż w poprzedniej książce autorki. My jesteśmy zachwycone :)

Zostaniecie poddani próbie czy wytrzymacie do końca w pełnym napięciu i połączeniu rodzącego się, ale zakazanego uczucia. Dowiecie się czy Adeline wpadnie w końcu w sidła Damona i co to będzie oznaczało dla nich obojga i dla ich rodzin.

Mamy nadzieję, że drugi tom wyjdzie równie szybko, bo losy tych rodzin bardzo nas interesują i nie możemy doczekać się kontynuacji.

Już jutro premiera :) Czekacie??

Była to pierwsza książka tej autorki, z którą się zapoznałam i przyznam, że jestem mile zaskoczona 😊 zostałam wprowadzona w świat, który lubię - mafijne porachunki między rodzinami, groźni zabójcy a do tego zakazana miłość 😍 czy można chcieć czegoś więcej? Idealnie zostało to "ubrane" w książce przez autorkę, jestem jak najbardziej na tak i polecam tę książkę, jeżeli tylko lubicie takie klimaty. Nawet jak nie wiecie, czy lubicie to też polecam, bo jest ona naprawdę świetna i każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Przez ani jedną chwilę się nie nudziłam, ciągle się coś działo. Świadczy o tym też fakt, że łyknęłam ją na raz 😀 Rozdziały były przeplatane, raz z perspektywy Adeline, raz z perspektywy Damiona. Bardzo lubię kiedy tak jest skonstruowana książka, gdyż mamy pełen obraz uczuć. Jedyne co mi trochę przeszkadzało to główna bohaterka, momentami chciałam ją rozszarpać za to, że była taka uległa, a przecież to był jej śmiertelny wróg i jednak powinna się ciut inaczej zachowywać.

Książka pokazała mi, co to jest prawdziwa przyjaźń, gdzie przyjaciele są jak rodzina i skoczyliby za sobą wzajemnie w ogień. Bardzo mi się to podobało, nie często bowiem spotykam ten motyw w książkach. Corine, która walczyła za Adeline i pilnowała ją jak rodzoną siostrę, a przecież znały się tak krótko.. Alonso, który z Damionem był jak rodzeni bracia, każdy chyba marzy o takiej przyjaźni. Co do zakończenia, to ja jestem mega zła głównie na Damiona, nie wiem jak wytrzymam do drugiej części. Łączcie się ze mną w bólu, czytajcie, bo warto!

Adeline nie wie czym jest stabilność. W końcu ona i jej siostra całe życie uciekały przed wrogami ojca. Nowy dom, nowe miejsca, nieustanna ucieczka - znały tylko to. W myśl zasady, że "najciemniej jest pod latarnią" dziewczyny zamieszkują niedaleko źródła niebezpieczeństwa i zostają zapisane na uniwersytet, w którym również uczy się ich zabójca.

Damon to płatny zabójca. Pomimo młodego wieku jest najlepszy w swojej profesji. Od kilku lat poszukuje sióstr Adler, jednak bez powodzenia. Nikt nie wie jak wyglądają, a kiedy jest na ich tropie, one się rozpływają. Jednak młody mężczyzna jest zdeterminowany, aby osiągnąć swój cel, który nieco się rozmywa, kiedy poznaje Adeline. Dziewczynę, która pociąga go jak żadna inna. Damon postanawia złamać jej upór i ją zdobyć. Dla Adeline rozpoczyna się niebezpieczna gra o przetrwanie.

"Wroga miłość" to powieść o zakazanej miłości z wątkiem mafijnym w tle. Damon nie wie czym jest słodkość. Nauczony, że dostaje to czego chce, nie przyjmuje do wiadomości, że najpierw musi o coś powalczyć. Adeline początkowo nie jest mu chętna, ale ON się nie poddaje. Chodzi za nią, osadza ją, aż ta w końcu mu ulega. Im więcej czasu ze sobą spędzają, tym bardziej się do siebie zbliżają, uczucie pomiędzy nimi ewoluuje i ofiara zaczyna dostrzegać w swoim łowcy coś więcej niż maskę opanowania i bezwzględności. Okazuje się, że oboje są więźniami nienawiści swoich rodziców, którzy chcą zniszczyć siebie wzajemnie, angażując w to własne dzieci. Trochę zdziwiło mi to, że Damon bez zastanowienia się tak uparcie dąży do zabicia dwóch, obcych sobie dziewczyn. Nie zastanawiał się czy są winne, nie zastanawiał się, dlaczego ich rodziny od lat prowadzą ze sobą konflikt. Ślepo robił co mu kazano i nie zadawał pytań. Chłopak często jest wybuchowy i lekkomyślny, nie przeszkadzało mi to do pewnego czasu. Był moment, kiedy Adeline nie mogła zrobić tego, o co ją prosił. Nie chciał wysłuchać jej wyjaśnienia i zrobił coś głupiego, czego nie powinno robić się ukochanej osobie. To był moment, kiedy stracił mój szacunek. Ta decyzja przyćmiła u mnie jego wcześniejszą troskę w stosunku do dziewczyny.

Przyznam, że najbardziej spodobała mi się kreacja głównej bohaterki. Adeline to delikatna i dobra dziewczyna, która troszczy się o swoją siostrę i innych. Stara się nie rzucać w oczy i trzymać się na uboczu. Próbuje być szarą myszką, co jej kompletnie nie wychodzi. Jednak chociaż wydaje się być cicha i spokojna, nie brakuje jej odwagi by zawalczyć o swoje. Trochę nie pasowało mi, że tak szybko znalazła przyjaciółki i nagle zaczęła wychodzić na imprezy, chociaż wcześniej tego unikała. Była to dla mnie mało naturalna przemiana.

"Wroga miłość" to powieść, która tworzy napięcie i rodzi masę pytań. W której razem z główną bohaterką stąpamy po kruchym lodzie. Nie jest to książka idealna, czasami łapały mnie momenty nudy, niekiedy nie rozumiałam zachowań bohaterów i było trochę chaotycznie. Akcja powieści mogłaby również częściej wykraczać poza uniwersytet i imprezy, ale autorka zdołała mnie zainteresować na tyle, bym sięgnęła po kolejną część. Znajdziemy tu odrobinę emocji, niebezpieczeństwa, walkę z własnymi uczuciami i lękami. To historia o miłości, która niesie ze sobą ryzyko, ale i nadzieję, że to uczucie przezwycięży nienawiść. Czy tak było w przypadku Damon'a i Adeline? Macie ochotę na współczesną, mafijną wersję "Romea i Julii"?

Jeżeli uważnie śledzicie mojego bloga lub Instagrama, to wiecie, że uwielbiam romanse. No dobra, przynajmniej ostatnio na maksa wkręciłam się w ten gatunek i mogłabym czytać tylko takie książki. Kilka dni temu udało mi się przeczytać książkę Any Rose, którą możecie kojarzyć również jako autorkę powieści Płonący lód. Nieczyste zagranie. Bez zbędnego pisania, przechodzę już do mojej opinii.

Główną bohaterką tej historii jest właśnie Adeline, jedna z sióstr Adler. Po pierwsze: zachwycam się tym imieniem jak głupia. Serio. Strasznie mi się ono podoba, uważam, że jest niezwykle kobiece i naprawdę pasuje do tej bohaterki. W tym momencie nie wyobrażam sobie tego, że miałaby się nazywać inaczej. Po drugie: ta bohaterka chwilami okropnie mnie irytowała swoim zachowaniem. Choć jest ona inteligentna i ma świadomość zagrożenia, które czyha na każdym kroku, to w pewnym momencie i tak lgnie do niebezpieczeństwa. Przysięgam, w tym momencie miałam ochotę ją uderzyć z tych nerwów. Nie dość, że akcja trzyma w napięciu, to jeszcze ta dziewczyna pakuje się w kłopoty i jeszcze bardziej pobudza nerwy.

Nie mogę jednak aż tak po niej jechać, ponieważ to Adeline wzbudziła moją największą sympatię ze wszystkich bohaterów tej powieści. Podziwiam jej odwagę, ponieważ była gotowa wskoczyć w paszczę lwu, żeby chronić młodszą siostrę. Dzięki temu widać, jak dobrą i troskliwą osobą jest ta dziewczyna.

Drugim głównym bohaterem jest Damion O'Donnell (którego imię uparcie czytałam jako "dejmon"). Chłopak, który utrzymuje się z płatnych zabójstw i jest najlepszy w swoim fachu. Mimo tego, że z początku został ON przedstawiony jako zwyczajny gbur, który nie przyjmuje odmowy i każdy ma mu się podporządkować, to w pewnym momencie ujawnia ON swoją drugą, tę łagodniejszą twarz. Mogłabym napisać, że go nie lubię, że jest ble i fuj, ale nie zrobię tego. Dlaczego? Ponieważ to nie ON wybrał sobie taki zawód. On był do tego szkolony od DZIECIŃSTWA. Tak na dobrą sprawę, Damion nie zna innego życia i jest mi go najzwyczajniej w świecie szkoda.

Autorka stworzyła naprawdę świetną powieść, w której główną rolę odgrywa schemat love-hate. Ja szczerze mówiąc, bardzo lubię takie romanse, ponieważ wzbudzają one we mnie najwięcej emocji. Tym razem nie było inaczej. Czytając, z jednej strony myślałam, jak bardzo denerwuje mnie ta ich nienawiść do siebie, ale z drugiej strony czekałam z niecierpliwością na przełom, dzięki któremu nawiąże się między nimi miłość.

Jest to druga powieść tej autorki, jaką udało mi się przeczytać. Muszę stwierdzić, że Ana Rose ma ogromne predyspozycje do tego, żeby stać się jedną z moich ulubionych polskich autorek. To, jakie historie tworzy ta kobieta, to się w głowie nie mieści. Może dla innych będą one dość schematyczne i nudne, ale ja je biorę w ciemno, bo wiem, że mi się spodobają.

Jeżeli tak jak ja, lubicie czytać gorące romanse, w których relacja między bohaterami wzbudzi w Was ogromne emocje, to koniecznie sięgnijcie po Wrogą miłość. Szczerze mówiąc, nie mogę się doczekać drugiego tomu.

Nie nie nie! To już koniec? Gdzie kolejna część? Ale zacznijmy od początku.

Główna bohaterka Adeline wraz z siostrą Kalie są córkami jednego z mafiosów Nowego Jorku. Poluje na nie mafia O’Donellów, a dokładniej Damion O’Donell najmłodszy i najlepszy płatny zabójca.

Dziewczyny cały czas musza się ukrywać przed nimi wraz z ochroną. Całe szczęście wrogowie nie wiedzą jak wyglądają i jak maja na imię. W ten sposób siostry, choć trochę mogą żyć jak nastolatki.

Tak się składa ze przeprowadziły się niedawno i uczęszczają na tą samą uczelnię, co ich wrogowie. Najpierw Kalie zaczyna znajomość z przyjacielem Damiona. Następnie, gdy Damion dostrzega piękną błękitnooką Adeline traci dla niej głowę, nie zdając sobie sprawy, kim tak naprawdę ona jest. Adeline z początku stara się nie rzucać w oczy swym wrogom, jednak z czasem przestaje udawać, że Damion jej nie interesuje.

Nie wierze, że ta część się już skończyła i to tak... Książka jest rewelacyjna! Przez cały czas trzyma w napięciu. Czyta się szybko i przyjemnie. Historia poznania się dwojga młodych osób, którzy są wplątani w konflikty swoich ojców. Oboje nie wiedza, o co tak naprawdę im poszło. Jednak ON młody najlepszy w swoim fachu, nie chce zawieść ojca, a ona ma już dość ochrony i ciągłego ukrywania się.

Książka jest naprawdę fenomenalna. Wątek mafii i miłości, której nie powinno być miedzy Adeline i Damionem, jest idealnie dopracowany. Dawno nie czytałam takiej książki, która by mnie wciągnęła niczym tornado. Droga autorko, po pierwsze już nie mogę doczekać się dalszych losów bohaterów, a po drugie zakończenie... Tak nie można! Zostawić czytelnika w takim napięciu? Liczę, że kolejna części ukaże się dosyć szybko:)

Otrzymałam propozycję objęcia patronatem książki „Wroga miłość” autorstwa Any Rose, jakiś czas temu, opis książki sprawił, że zainteresowałam się tą pozycją. Zaczęłam czytać nadesłany plik, aby ocenić, czy jest tym, czego w danym momencie potrzebowałam. Historia Adeline bardzo mnie zainteresowała, dorastanie w ciągłej obawie przed zagrożeniem, spoglądanie za siebie i brak zaufania w stosunku do drugiego człowieka nie był tym, czego rodzice chcieli dla swoich pociech. Czy można poczuć się bezpiecznie? Na jaką kobietę wyrosła Adeline? Jak niebezpieczni byli wrogowie jej ojca? Tyle pytań, a tak niewiele odpowiedzi, trzeba było to zmienić, prawda? Zdecydowałam się objąć „Wrogą miłość” medialnym patronatem i otoczyć ją opiekuńczo skrzydłami, teraz pozwólcie, że trochę Wam o niej opowiem, abyście mogli ocenić, czy wpasuje się w Wasze czytelnicze gusta, wiem, że warto zaryzykować.

„Nadal rozbrzmiewają w mojej głowie jej ostatnie słowa: „Nigdy się ode mnie nie odwracaj. Bez względu na wszystko pozwól mi ze sobą porozmawiać. Rzeczy nigdy nie są takie, jak ktoś ci wmawia. Ufaj zawsze sobie, a zwłaszcza swojemu przeczuciu i sercu”.

Główną bohaterką książki „Wroga miłość” jest pierwsza z sióstr Adler- Adeline, kobieta, która pokutuje za błędy swoich własnych rodziców. Żadna z sióstr nigdy nie wiodła normalnego życia, miałam wrażenie, że nawet nie widziałyby od czego zacząć, jeśli miałyby możliwość odmienienia swojego losu. Obserwowane na każdym kroku przez sztab ochroniarzy. Siostry są od siebie bardzo różne, niczym ogień i woda, przez to dochodzi do wielu różnych, nie zawsze bezpiecznych sytuacji. Adeline jest bardziej stateczna, a przede wszystkim ostrożna, czuje na swych barkach powagę sytuacji, a także pewnego rodzaju odpowiedzialność za Kelly. Nie myślcie jednak, że dziewczyna nie ma wad i jest krystaliczna, bo się pomylicie. Potrafi zajść za skórę i być miejscami irytująca, że chciałoby się albo przerzucić ją przez kolano, albo zdrowo nią potrząsnąć. To nie tak, że nie jest inteligentna, czy nie potrafi utrzymać poziomu. Pakuje się w kłopoty, jakby miała na nie radar, który ją ślepo w nie prowadził. Jeśli chcecie trzymać się od kłopotów z daleka, weźcie od Adeline gprs i poruszajcie się w przeciwną stronę, a będziecie uratowane! Tylko, czy można się temu dziwić, kiedy przez większość swojego życia była otoczona kloszem? Nie można uciekać przez całe życie, to nie jest na nie sposób, wieczne zmęczenie i oglądanie się za siebie sprawiły, że rodzice dziewcząt postanowili odrobinę zaryzykować i wystawić swoje córki pod nos rodziny O'Donnell, wiedząc, jak wielką pałają chęcią zemsty i mordu. Czy było to dobre posunięcie? Czy dziewczyny naprawdę będą bezpieczne? Czy Adeline sobie poradzi i utrzyma siostrę z dala od problemów? A może to właśnie ta stateczniejsza przyniesie na nie zgubę?

„Leżę w łóżku z kobietą, która przebiła się przez moje mury obronne. Nigdy nie przypuszczałem, że do tego dojdzie… Nagle ona odwraca się do mnie plecami i zamieram jak cholerny słup soli. Moje serce przestaje na chwilę bić… Ten tatuaż… Gdzieś go już widziałem… Nagle zapala mi się czerwona lampka i do mojej spowitej przez mgłę świadomości dociera, że wiem, kim jest ta dziewczyna. ... Idiota ze mnie. Dałem się podejść panience, którą tropiłem przez wiele długich lat, a ona zaszyła się tuż pod moim nosem. Mam ochotę wyciągnąć z szafki spluwę i w końcu zrobić to, czego pragnąłem, od kiedy tylko sięgam pamięcią. Zakończyć to tak, jak było zaplanowane”.

Damion O'Donnell jego nazwisko budzi grozę, u mnie na pewno dreszcze, a dlaczego? Jest najmłodszym zabójcą od wielu lat tropiącym rodzinę Adler, na całe szczęście dla sióstr, nie potrafi przewidzieć z góry ich zagrywek. Ilekroć mu się wydaje, że jest blisko, one jakoś mu się prześlizgują przez palce, a ślad po nich niknie. Można powiedzieć, że ucieczkę i zwodzenie Damion’a Adler’ówny mają opanowaną do perfekcji, jednak zawsze musi być ten pierwszy raz, kiedy popełni się znaczący błąd, prawda? Życie zabójcy zaczyna go męczyć, a presja bycia pierworodnym synem mafijnego Los Angeles niczego nie ułatwia. Czy nie można by było na chwilę się od tego oderwać? Nie na długo, aby jedynie zaznać spokoju, podładować baterie i powrócić z większym zapałem do polowania? Wszystko się da, trzeba tylko wiedzieć jak, Damion zdecydował się przekazać sprawę sióstr Adler swojemu kuzynowi, ma do niego zaufanie i wie, że sobie z tym zadaniem poradzi. Dzięki temu może oderwać się od pracy i zając sobą, zakosztować życia, na które nie mógł sobie pozwolić, kiedy wypełniał swoje obowiązki względem rodziny. Beztroski, pełen zabawy czas wpływa na niego pozytywnie, a nawet wpada mu w oko pewna śliczna dziewczyna, która nade wszystko stara się unikać kłopotów. Coś Wam to mówi? To nie kto inny, jak Adeline Adler. Dziewczyna zawróciła zabójcy w głowie na tyle intensywnie, że ten niespocenie, dopóki nie sprawi, że ta będzie należała do niego. Czy Damion O'Donnell potrafi okazać jakieś pozytywne uczucia? Czy jest w stanie poczuć coś więcej poza chęcią zabijania? Jest niebezpieczny bez dwóch zdań, co będzie jeśli odkryje prawdę? Jedno Wam powiem, będzie się działo!

„Moje życie zawsze jest pod ciągłą kontrolą. Nie pozwalają mi żyć tak, jak moi rówieśnicy. Chciałabym zasmakować nastoletniej beztroski, ale rzeczywistość wymaga ode mnie wielu poświęceń”.

Z twórczością Any Rose miałam już okazję się zetknąć i muszę stwierdzić, że z każdą napisaną przez siebie książką idzie jej znacznie lepiej, styl zdaje się być bardziej wygładzony, a zamysł historii bardziej przemyślany i magnetyczny. Akcja książki bezustannie trzyma w napięciu, dodatkowo wybryki dziewczyn sprawiają, że czytelnik znajduje się w ciągłym spięciu, co o dziwo mnie nie zmęczyło, a wręcz przeciwnie dało takiego kopa, że nie chciałam odkładać książki na półkę dopóki jej nie skończę. Musicie byś świadomi tego, że w książce pojawią się nie tylko wulgaryzmy, ale także sceny dla dorosłych, czyli zbliżenia bohaterów. Wiem, że obecnie nikogo takie rzeczy nie dziwią, w pewnych momentach nawet nasuwają się same przez siebie, zwłaszcza, kiedy świat, w którym obecnie przebywamy jest szorstki i nieco brutalny. Uznałam, że powinnam o tym wspomnieć, abyście wiedzieli, czego możecie się po tej książce spodziewać.

„Drzwi zamykają się za mną, a ja kieruję się w otaczającą mnie, jak zawsze, ciemność. Pieprzoną ciemność, bo jasność została wraz z nią. To właśnie widziałem w jej oczach, jasność, która ogrzewała mnie od środka.

Czy jestem w stanie pozbyć się tej jasności?

Wrócić do ciemności?”.

„Wroga miłość” to także, a może przede wszystkim charakterni, wielowymiarowi i nieprzekoloryzowani bohaterowie, zarówno ci główni, jak i poboczni mają w sobie wiele do przekazania czytelnikowi. Dialogi, na które zdecydowała się autorka są dobrze skonstruowane i w większości przypadków nie wydają się prowadzone w sposób teatralny. Historia Adeline i Damiona jest rozrysowana interesująco, przypadła mi do gustu. Ana Rose pokazuje nam, że miłość nie wybiera, nie trzyma się przyjaciół, wrogów, czy też jedynie zamożnego towarzystwa. Można spotkać ją wszędzie nie zawsze w miejscu, które byśmy chcieli, ani osoby, którą dobrze zniosłoby nasze towarzystwo. Czy warto walczyć o takie uczucie, które z góry wydaje się być skazane na porażkę? Czy przegraną można łatwo przekształcić w zwycięstwo? Czy dzieci powinny być stłamszone przez błędy rodziców? Rose pokazuje nam, że bardzo często ponoszą winę za grzechy swojej rodziny. Co mogę powiedzieć o zakończeniu książki? Niewiele. Nie żartuję! Sami musicie przeczytać i czekać tak, jak ja siedząc na szpilkach w oczekiwaniu na kolejny tom. Ana, powiedz mi kobietko, jak mogłaś mi to zrobić? Jak mam wytrzymać do premiery drugiej części?

Chciałabyś całe życie ukrywać się? Wyobraź sobie, że Twoim jedynym towarzystwem jest siostra i grupa ochroniarzy. Każdy Twój „nieodpowiedni” krok może okazać się gwoździem do trumny.

„Moje życie zawsze jest pod ciągłą kontrolą. Nie pozwalają mi żyć tak, jak moi rówieśnicy. Chciałabym zasmakować nastoletniej beztroski, ale rzeczywistość wymaga ode mnie wielu poświęceń.”

Czy takiego życia pragnął dla swoich córek Pan Adler? Pewnie nie, ale gdy zdaje sobie sprawę z tego, że na życie jego córek czyha największy wróg, będzie w stanie posunąć się do ostateczności. Mówi się, że pod latarnią najciemniej, więc gdzie można ukryć Adeline i Kelly jak nie pod samym nosem braci O’Donnell.

Od tej chwili drogi czwórki dzieci zwaśnionych rodzin cięgle się krzyżują, wspólna uczelnia, wspólni znajomi, wspólne imprezy… A przecież zakazany owoc smakuje najlepiej! Czy siostry Adler pomimo tego, że wiedzą z kim się spotykają, będą mogły ochronić swoje serca przed zgubnym uczuciem?

Jak to jest, że człowiek nie jest w stanie zapanować nad uczuciami? Czy umysł spowalnia, gdy serce przyspiesza? Czy uwalniające się hormony, potrafią zaburzyć jasność myślenia? Czy instynkt miłości wygra z instynktem zemsty? Czy serce Damiona poczuje się zdradzone, a jego umysł oszukany?

„Nadal rozbrzmiewają w mojej głowie jej ostatnie słowa: „Nigdy się ode mnie nie odwracaj. Bez względu na wszystko pozwól mi ze sobą porozmawiać. Rzeczy nigdy nie są takie, jak ktoś ci wmawia. Ufaj zawsze sobie, a zwłaszcza swojemu przeczuciu i sercu”.

Ta historia pochłonęła mnie od pierwszej strony. Lubicie Romea i Julię, świat mafii i zakazaną miłość? Jeśli tak to jest to książka idealna dla Was. Różnica jest taka, że Romeo wiedział, że Julia jest potomkiem rodziny jego wroga.

Damion niestety nie był tego świadomy.

Czy gdy zda sobie sprawę z tego, że jego serce wybrało to, którego nigdy nie powinno, będzie potrafił zdusić uczucia i dokonać rodzinnej zemsty?

„Drzwi zamykają się za mną, a ja kieruję się w otaczającą mnie, jak zawsze, ciemność. Pieprzoną ciemność, bo jasność została wraz z nią. To właśnie widziałem w jej oczach, jasność, która ogrzewała mnie od środka. Czy jestem w stanie pozbyć się tej jasności? Wrócić do ciemności?”

Polecam i czekam na kontynuację!