Wołanie kukułki. Cormoran Strike. Tom 1

Już od dawna miałam w planach przeczytanie tej książki, zazwyczaj było mi nie po drodze, ponieważ zawsze coś innego wpadało mi w ręce. Wiedząc też, że autorką jest J.K. Rowling, która postanowiła napisać tę serię pod pseudonimem dodatkowo mnie zachęcało. Nie tylko dlatego, że jest to autorka jednej z moich ulubionych serii, na której się wychowałam, ale także dlatego, że chciałam sprawdzić jak w jej wykonaniu będzie wyglądał kryminał.

Pewnej zimowej nocy w jednym z londyńskich apartamentowców dochodzi do tragedii. Lula Landry, sławna modelka zostaje znaleziona martwa na chodniku, wszyscy uważają, że popełniła samobójstwo, ponieważ nie ma żadnych śladów, które wskazywałyby na morderstwo, a jedyny świadek wydaje się być całkowicie niewiarygodny. Brat dziewczyny, John Bristow, zgłasza się do prywatnego detektywa, Cormorana Strike'a, który cienko przędzie. Strike podejmuje się wyzwania skuszony wysoką zapłatą, a także kierowany sentymentem, gdyż przyjaźnił się z bratem Johna. Czy Lula faktycznie popełniła samobójstwo, a może ktoś miał motyw żeby pozbyć się dziewczyny?

Cormoran Strike to bardzo ciekawa postać, zupełnie nie przypomina detektywów, których do tej pory poznałam czy to z innych książek, czy filmów. Z jednej strony to arogancki człowiek, który swoją szorstkością odstrasza wszystkich, kaleka, gdyż stracił nogę w Afganistanie, wydaje się być całkowicie nieporadny, bo jego życie osobiste jest dalekie od ideału, narzeczona go zostawiła, wyrzuciła z mieszkania, musi nocować w swoim biurze, a do tego nie jest w stanie przyznać się rodzinie, jak sytuacja naprawdę wygląda. Z drugiej strony natomiast jest postacią z nieprzeciętnym umysłem, która potrafi złożyć w całość najmniejsze elementy układanki.

Akcja toczy się w miarowym tempie, nie za szybko, nie za wolno, ale z pewnością wciąga. Ciężko się oderwać od książki, gdyż z każdą stroną pojawiają się nowe poszlaki, a śmierć sławnej modelki już nie może być określona jako samobójstwo. Choćbym nie wiem jak bardzo się starała to nie udało mi się domyślić tożsamości mordercy. Owszem miałam swoje podejrzenia, a nawet byłam pewna, że zgadłam. Byłam bardzo mile zaskoczona, gdy okazało się, że jest inaczej, bo po pierwsze zakończenie dzięki temu było o wiele lepsze, a po drugie zwyczajnie nie spodziewałam się takiego rozwiązania. W końcu można pokusić się o stwierdzenie, że było ono zbyt proste żeby było prawdziwe.

Wołanie Kukułki to książka jak najbardziej godna polecenia. Mroczna historia o nieszczęśliwym życiu sławnej modelki, uzupełniana odkrywanymi przez Strike'a tajemnicami, pełna zaskakujących wydarzeń oraz sprawiająca, że nie ma się ochoty odłożyć książki. J.K. Rowling udowadnia, że seria o najsławniejszym czarodzieju świata nie jest jedyną jaką autorka napisała.

Nazwisko Rowling jest większości ludzi bardzo dobrze znane. Autorka, która zdobyła międzynarodową sławę swoimi książkami o przygodach młodego czarodzieja nie może narzekać na brak fanów. Serią o Harrym Potterze udowodniła swoje pisarskie umiejętności oraz zdobyła silną pozycję na rynku wydawniczym. Pisarka, która do tej pory kojarzona była z cyklem z gatunku fantastyki przeznaczonym raczej dla młodszych czytelników, pokusiła się o spróbowanie swoich sił w całkiem innym gatunku. Jak jej się to udało? Okazuje się, że jak na swego rodzaju debiut całkiem przyzwoicie.

Wołanie kukułki jest pierwszym tomem cyklu detektywistycznego autorstwa Roberta Galbraitha, który jest niczym innym jak pseudonimem słynnej J.K. Rowling. Chociaż kryminały nie są gatunkiem po który najczęściej sięgam, to nazwisko pisarki kusi. Ciekawość, jak poradzi sobie w całkiem nowej odsłonie, zwyciężyła. Jednak nie obyło się bez obaw. Czy dostaniemy mozolną wycieczkę przez kolejne etapy dochodzenia, czy może jednak pełną emocji podróż niczym z rollercoaster'a? Wynik jest gdzieś pomiędzy, aczkolwiek bliżej mu do drugiej opcji.

Historia rozpoczyna się zwykłej, zimowej nocy, gdy ciało sławnej modelki Luli Landry zostaje znalezione na chodniku pod balkonem jej londyńskiego apartamentu. Niecodzienna tragedia wzbudza wielkie zainteresowanie prasy i paparazzi. Policja po przeprowadzeniu śledztwa stwierdza samobójstwo, jednak nie wszyscy zgadzają się z tą decyzją. Brat zmarłej postanawia zbadać sprawę jeszcze raz i wynajmuje prywatnego detektywa Cormorana Strike'a, który początkowo niechętnie, zagłębia się w coraz bardziej w skomplikowany świat wyższych sfer i zawiłe relacje rodzinne. Czy Lula na prawdę pragnęła śmierci? A może ktoś pomógł jej skoczyć? Strike będzie musiał dociec prawdy.

Jak w klasycznej powieści detektywistycznej, tak i tutaj głównym punktem fabuły jest śledztwo. Wraz z Cormoranem przechodzimy przez kolejne etapy dochodzenia, które stopniowo ujawniają znaczące fakty. Autorka zaserwowała niełatwą zagadkę; tropy i poszlaki na pierwszy rzut oka wydają się nijak nie łączyć, dopiero z biegiem czasu wszystko zaczyna się układać w jedną całość. Zastosowała także ciekawy zabieg polegający na niezdradzaniu szczegółowych domysłów detektywa, dzięki czemu czytelnik ma szansę do samego końca sam próbować rozwikłać tajemnice śmierci Luli. Tempo akcji jest dość spokojne. Nie doświadczymy nagłych czy szokujących zwrotów, co jednak wcale nie powoduje, że historia nie wzbudza emocji. Pisarka nie poprzestała tylko na jednym, głównym wątku, wprowadzając także podoczne tj. życie osobiste Strike'a czy jego sekretarki, dzięki czemu powieść jest bardziej urozmaicona i nabiera większej realności. W skutek tego możemy jeszcze bardziej zagłębić się w książkę i poczuć na własnej skórze jej chłodny klimat - chłodny jak sam Londyn. Pisarka doskonale oddaje atmosferę i ducha tego miasta, tak samo jak środowisko celebrytów. Poznajemy ciemne strony sławy, prawa jakie obowiązują w tym kręgu i przede wszystkim ludzi, którzy dla pieniędzy zrobią praktycznie wszystko.

Nie można zarzucić Rowling niczego złego w kwestii kreacji bohaterów. Z niesamowitą starannością nadała indywidualności nawet postaciom drugoplanowym. Różnili się między sobą nie tylko wyglądem zewnętrznym, ale przede wszystkim cechami charakteru a nawet stylem mówienia. Detektyw Strike wydawać się może zwykłym, niczym niewyróżniającym człowiekiem, ale właśnie ta 'zwykłość' odróżnia go od innych tego typu bohaterów. Ani ON szczególnie piękny, miły czy towarzyski. Nie cechuje go cięty język czy ironiczny dowcip. Jest to mężczyzna, który zmaga się w obecnej chwili z wieloma problemami i pisarce świetnie udało się przelać na karty powieści tą posępną i powściągliwą aurę, która go otacza. Dobry detektyw nie może obejść się bez swojej asystentki, więc i jej nie zabraknie w Wołaniu kukułki. Robin to dziewczyna, która nieraz wykaże się sprytem i mądrością, i jednocześnie jej obecność doda powieści odrobiny uśmiechu i pozytywnych wibracji. Razem tworzą duet, który należycie się uzupełnia i któremu chętnie towarzyszy się podczas śledztwa.

Pisarka nie jest debiutantką i to można wyczuć już po pierwszych stronach. Jej styl jest dojrzały, a warsztat pisarki potrafi zachwycić. Barwne i malownicze opisy zostały doskonale wplecione w fabułę, dzięki czemu nie nużą, a efektywnie budują rzeczywistość. Język jest żywy i przyjemny w odbiorze. Dostosowany do charakteru powieści, także pojawiają się wulgaryzmy i mocne epitety. Rowling pokazała, że potrafi odnaleźć się także w innym gatunku niż fantastyka. Odrobinę przyczepić można się do tłumaczenia, w którym spotykamy angielskie słówka pisane po polsku - pendrajw, lancz, dżersej. Chyba ładniej wyglądałoby zostawienie ich w oryginalnej pisowni, ale to wiadomo kwestia upodobań osobistych.

Wołanie kukułki to bardzo dobra powieść detektywistyczna, która porywa nas od pierwszych rozdziałów. Autorka oferuje skrupulatnie zaplanowaną zagadkę, której rozwiązanie powinno zaskoczyć większość czytelników oraz pełnokrwistych bohaterów, których realność można odczuć na własnej skórze. Jednak nie jest to powieść w której akcja mknie w zastraszającym tempie, i która dostarczy mrożących krew w żyłach wrażeń. To dość spokojny kryminał w którym stopniowo odkrywamy kolejne elementy układanki, i który daje okazję pobudzenia własnej wyobraźni do pracy. Wołanie kukułki rozpoczyna cykl przygód detektywa Cormorana Strike'a, który chętnie będę kontynuować. Polecam go fanom kryminałów, intrygujących historii i przede wszystkim wielbicielom Rowling.

„Wołanie kukułki” to pierwszy tom cyklu kryminalnego o detektywie Cormoranie Strike autorstwa Roberta Galbraitha. Pod tym pseudonimem kryje się J.K. Rowling, jedna z najpopularniejszych współczesnych pisarek, twórczyni nastoletniego czarodzieja Harry'ego Pottera. W "Wołaniu kukułki" daje nam się poznać od całkiem innej strony - jest to lektura, do której z początku trzeba przywyknąć. Akcja toczy się tu w dosyć powolnym tempie, głównie skupia się na postaciach, obserwacji i przyglądaniu się dowodom. Nie mogę zaprzeczyć, że dla mnie właśnie takie skrupulatne śledztwa są najciekawsze – nie bawią mnie dzikie pościgi, preferuję zagadki, gdzie liczy się zmysł obserwacji i dobra dedukcja. Tutaj prócz tego dostajemy niesamowity londyński klimat i naprawdę udane kreacje bohaterów! Każdy jest dogłębnie i szczegółowo przemyślany, a co ciekawe, każda z postaci ma swój własny sposób wypowiedzi - ogromnie mi się to podobało. Zagadka kryminalna jest dosyć zagmatwana i tak intrygująca, że od lektury od pewnego momentu naprawdę nie da się oderwać. Ja jestem zaskoczona jak ogromnie książka mi się podobała! Bez wahania sięgam po tom drugi!

„Wołanie kukułki” to pierwsza część kryminalnej serii z Cormoranem Strikem. Jej autor, Robert Galbraith to tak naprawdę pseudonim J.K. Rowling. Nie dziwi fakt, iż miłośnicy kryminałów pokochali tę serię, tak samo wielką miłością jak sympatycy cykl o Harrym Potterze. Tym razem autorka doskonale sprawdziła się w roli kreatorki intrygującego kryminału detektywistycznego. Prywatny detektyw Cormoran Strike wkracza do akcji mającej na celu wyjaśnić okoliczności śmierci supermodelki Luli Landry. Jej ciało zostało znalezione pod balkonem londyńskiego apartamentu. Gdy prowadzący dochodzenie policjanci stwierdzają samobójstwo, jej brat John Bristow, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zatrudnić detektywa. Nie chce uwierzyć w to, że szczęśliwa z życia siostra, postanawia targnąć się na swoje życie. Cormoran wiele już w życiu przeszedł, a ta sprawa jest dla niego szansą na odbicie się z życiowego dołka. Jako weteran wojenny, odbywając służbę wojskową w Afganistanie doznał uszczerbku fizycznego oraz psychicznego. Po rozstaniu z żoną oraz w obliczu kłopotów finansowych podejmuje się tej sprawy. W tym celu będzie zmuszony zetknąć się ze światem wyższych sfer, w którym czyhają na niego niebezpieczeństwa. W akcji pomagać będzie mu jego asystentka Robin Ellacott. Oboje tworzą dwie skrajne osobowości, które w połączeniu działają niczym dobrze naoliwiona maszyna. Czy wojenne doświadczenie pomoże mu przejść tę drogę? Czy odkrycie prawdy będzie go wiele kosztowało? Jak zakończy się ta sprawa? Czy śmierć Luli jest wynikiem morderstwa czy samobójstwa? Czy modelka nie potrafiła odnaleźć się w świecie modelingu? Czy może konkurencja tego świata próbowała ją wyeliminować? Jedno jest pewne, jej finał nie jest tak łatwy do przewidzenia. Autorka doskonale dawkuje emocje, nie pozwalając nam się nudzić. Zapewnia nam udaną rozrywkę. Intrygująca fabuła, ubrana w nieoczekiwane zwroty akcji, powoduje, że książkę czyta się w mgnieniu oka, a wszystkie elementy prowadzonego śledztwa powoli łącząc się ze sobą tworzą prawdziwy obraz tych feralnych wydarzeń. Nie dziwi fakt, że Cormoran Strike doczekał już czwartej części z kryminalnymi zagadkami, gdyż historie wykreowane przez Roberta Galbraitha zapewniają nam nie lada atrakcje przepełnione dawką adrenaliny. „Wołanie kukułki” spowodowało, że po odłożeniu tej książki, bez chwili wahania sięgnąłem po „Jedwabnik”, czyli drugą część z Cormoranem na czele. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu [Adres usunięty]

Dzisiaj skończyłem czytać "Wołanie kukułki" Roberta Galbraitha, a.k.a J.K. Rowling. Odkąd się dowiedziałem, że Robert Galbraith to tylko pseudonim autorki książek o Harrym Potterze - serii, od której rozpoczęła się moja przygoda z czytaniem - wiedziałem, że przeczytam cokolwiek, co wyjdzie spod "jego" pióra - z sentymentu, ale także również z szacunku dla autorki, jak i kobiety. Podobnie, jak to zrobiłem z "Trafnym wyborem" pod oryginalnym nazwiskiem autorki.

Muszę na początku zaznaczyć, że jestem ogromnym fanem kryminałów i powieści sensacyjnych, ogromnym szacunkiem darzę Sir Arthura Doyle'a, Agathę Christie, a także Archera i Slaughter, których twórczość dopiero poznaję. Niesamowicie nie mogłem się doczekać przeczytania kryminału autorstwa Rowling, gdyż już lata temu zauważyłem, że budowa każdej z części przygód o Potterze przypomina kryminał. Miałem zatem ogromne oczekiwania co do "Wołania kukułki". Z ogromną radością stwierdzam, że nie jestem rozczarowany nawet w najmniejszym stopniu. Posunę się nawet do stwierdzenia, że J.K. Rowling nadal trzyma formę i poziom równe swoim poprzednim powieściom.

Co mnie najbardziej intrygowało, to hucznie zapowiadany detektyw - Cormoran Strike. Nie wiedziałem, czego oczekiwać. Czyżby Galbraith miał się trzymać legendarnego kanonu brytyjskich geniuszy pokroju panny Marple, Herkulesa Poirot czy Sherlocka Holmesa? Z ulgą stwierdziłem, że autor(ka) postanowił(a) nie żerować na swoich poprzednikach i wykreowała postać szorstką, aczkolwiek automatycznie zdobywającą sympatię Czytelnika (słynne pierwsze ukazanie Strike'a powinno przejść do historii jako najbardziej zaskakujące). Cormoran to człowiek po przejściach - począwszy na licznych zawirowaniach rodzinnych za dzieciaka, nieszczęśliwej miłości, kończąc na nodze straconej na wojnie w Afganistanie i skrzętnie ukrywanej protezie. Już samo to budzi pewien rodzaj litości, chociaż tego zagrania Cormoran nigdy nie wykorzystuje, ze swoim losem jest całkowicie pogodzony. Jestem ogromnie wdzięczny Robertowi Galbraith za właśnie taką postać, normalnego i racjonalnego mężczyznę, który wybiera się wieczorami na piwo, ma swoją dumę i - kilkukrotnie podkreślany - popęd seksualny. Kto jeszcze nie czytał, zachęcam gorąco, sama scena, w której Strike rozważa rozładowanie swojego libido jest niesamowicie komiczna i równie zaskakująca... :)

Sceptycznie czytałem urywki z recenzji umieszczone na okładce książki mówiące, że Strike i jego asystentka Robin to "zespół, na którego dalsze przygody czeka się z niecierpliwością". Nie mam nic do dodania! Jest to czysta prawda. Ta dwójka tworzy zgrany duet, dopełniający się całkowicie. Robin Ellacott - podobnie jak jej zawodowy partner - od początku zdobywa miłość Czytelnika, pomimo tego, że jest całkowitym przeciwieństwem Strike'a. Jej błyskotliwość i wszechobecny szacunek do ludzi urzekł w mnie w trakcie powieści wielokrotnie. Nie powiedziałbym, że była prawą ręką Cormorana, ale drugim rozumem. Ze wszystkich bohaterów "Wołania kukułki" to ona myśli najbardziej racjonalnie przez całość trwania akcji.

A jak już mowa o pozostałych bohaterach, to co uczynił Galbraith to prawdziwe arcydzieło. Dlaczego? Otrzymujemy tutaj wachlarz najróżniejszych osobowości, charakterów, statusów materialnych, pozycji społecznych, do wyboru do koloru. Pojawiają się postacie, które od początku można znienawidzić, bądź pokochać, jednak bywają też neutralne, bo nie odgrywają tak ogromnej roli (nie tylko w zabójstwie, ale generalnie w całej akcji i fabule powieści). Jedyne, co mogę zarzucić Rowling, to sposób podążania za stereotypami. Projektant Guy Some - homoseksualista - został przedstawiony jako szablonowy zniewieściały gej. Natomiast jedyna Polka - Lucynka - to sprzątaczka, co utrwala opinię o Polaku pracowniku, nie zajmującego żadnego znaczącego stanowiska. Jednak ani Lucynka, ani Some nie zostali przedstawieni w złym świetle, wręcz przeciwnie.

Zamordowanie supermodelki Luli Landry od początku brzmiało kusząco. Cieszę się, że Galbraith postanowił się zająć kulisami sławy. Autor brutalnie wyciąga wszystkie brudy showbiznesu, nie zatajając tych najmroczniejszych, najsmutniejszych i najmniej pożądanych. Perypetie bohaterów drugoplanowych są równie interesujące, jak główny wątek zabójstwa. Nie powstaje z tego żadna obyczajówka, tylko coś bardziej na wzór "małego kryminału w dużym kryminale". Autor dzielnie jednak trzyma się najważniejszej sprawy i nie schodzi na boczne tory. Nie pozwala Czytelnikowi zapomnieć, jaki jest główny cel.

Robert Galbraith bardzo przekonująco przybliża obraz Londynu. Opisy brudnych uliczek i - kontrastując - luksusowych apartamentów są bardzo wiarygodne. Szczegółowość jednak nie rozrasta się do rozmiarów znanych z Tolkiena, lecz dosłownie "w sam raz". Czytelnik nie ma problemów z wizualizacją scen z książki w głowie. Nie zaskoczyło mnie to, wszystko to jest znane z "Harry'ego" i "Trafnego wyboru".

Książkę polecam gorąco każdemu fanowi/fance kryminałów, ale nie tylko! Uważam, że "Wołanie kukułki" jest obowiązkową pozycją dla wielbicieli sagi o młodym czarodzieju. Muszę przyznać, że nie wiem, czy zainteresowałaby mnie ta powieść, gdybym nie wiedział, że jest autorstwa J.K. Rowling. Nie ma co jednak tego rozdmuchiwać, cieszę się, że jednak tak wyszło. Nie mogę się doczekać czytania kolejnych powieści z Cormoranem Strike'iem w roli głównej!