Audiobook Wojna nuklearna. Możliwy scenariusz mp3

Początkowo ludzie bali się zwierząt, które mogłyby im zagrozić, gdzieś po drodze zaczął ich przerażać kosmos i obce cywilizacje chcące zniszczyć naszą planetę. Dopiero w nie tak odległej przeszłości zaczęto bać się zagrożenia nuklearnej zagłady, którą może sprowadzić ten sam gatunek, który ją stworzył - człowiek.

Wojna nuklearna choć przerażająca, jest jednocześnie możliwa. Annie Jacobsen zabiera nas do jednego z takich scenariuszy, gdzie dochodzi do ataku na terytorium Stanów Zjednoczonych i odtwarza kolejne sekundy, minuty i godziny kolejnych wydarzeń, które potoczyłyby się lawinowo, gdyby atak był czymś pewnym. Dzięki zbadanym odtajnionym dokumentom, oraz wywiadami z osobami mającymi powiązania z pracą nad strategią nuklearną, fizykami, a także naukowcami, czy generałami mającymi sporą wiedzę o odbywanych w ówczesnych latach czynnościach.

Jest to reportaż ciekawy, choć jednocześnie przerażający jak za pomocą jednego przycisku ktoś jest w stanie doprowadzić do destrukcji totalnej i nieodwracalnej. Opisy samej procedury nie brzmią tak niesmacznie jak to, co dzieje się z ludźmi i miastami, a to wszystko w krótkim odstępie czasu. Całość dobrze się czyta, pojawia się dużo informacji i ciekawostek. Mamy również krótką instrukcję co robić w przypadku wybuchu nuklearnego, żeby zmniejszyć ryzyko wystąpienia jakichkolwiek skutków promieniowania.

Widać, że książka przygotowana jest ze starannością i ogromem wiedzy. Nie jest zresztą łatwa, jednak bez wątpienia autorka stara się, aby każdy czytelnik nie znający się na temacie, miał przyjemność z lektury.

Każdy niewielki upływ czasu wydawałby się nieistotny. W przypadku zniszczeń tego rodzaju, każde kilka sekund wprowadza do historii diametralne zmiany.

Na zakończenie otrzymujemy raport jak wyglądałby świat po takiej wojnie. Najbardziej dramatyczne jest jednak przekonanie wielu ludzi, którzy przyczynili się swoją wiedzą do stworzenia tej książki, jak wysoce prawdopodobne jest, że scenariusz o którym możemy w tym momencie myśleć jako science-fiction, w każdej chwili może się ziścić.

Pozycja zajęła mi sporo czasu. Im więcej stron danego dnia przeczytałam, tym większe przeciążenie czułam ze względu na przedstawione informacje. Na pewno nie był to czas zmarnowany i jeśli lubicie mniej optymistyczne klimaty, a dodatkowo interesujecie się tematyką strategii nuklearnej, to być może jest to coś dla Was.

Książka „Wojna nuklearna. Możliwy scenariusz” autorstwa Annie Jacobsen była blisko wyróżnienia za rok 2024. Wstrząsa, fascynuje i przeraża jednocześnie. Już sam podtytuł „możliwy scenariusz” zwięźle oddaje charakter tej pozycji – balansującej na granicy między zimną analizą rzeczywistości a spekulacją o apokaliptycznych konsekwencjach potencjalnych konfliktów nuklearnych.

Jacobsen to wybitna dziennikarka śledcza, specjalizująca się w tematyce wojskowej, technologicznej i wywiadowczej. Zyskała uznanie jako autorka takich bestsellerów jak „Area 51” czy „The Pentagon’s Brain”, w których odsłania kulisy tajnych projektów rządowych. Ma duże doświadczenie w zdobywaniu informacji i w kontaktach z wysoko postawionymi wojskowymi, naukowcami oraz byłymi agentami służb specjalnych. Choć wiele z jej źródeł pozostaje anonimowych, Jacobsen zawsze dba o rzetelne ich weryfikowanie.

Dziennikarka prowadzi czytelnika przez zawiłe korytarze historii broni jądrowej, analizując współczesne strategie militarne najpotężniejszych państw. Wymienia Roberta Kehlera, byłego dowódce STRATCOM, który niczym zły Czarownik straszy, że koniec świata może nadejść w ciągu kilku godzin, w wyniku błędnej kalkulacji lub przypadku. Autorka omawia mechanizmy eskalacji konfliktów, podkreślając, że ryzyko przypadkowego wywołania wojny nuklearnej jest większe niż kiedykolwiek, szczególnie w kontekście cyberataków na systemy kontroli i ostrzegania.

Nie mniej istotnym wątkiem w książce jest wzajemne straszenie się nuklearnych potęg, które traktują broń atomową jako narzędzie odstraszania, ale też demonstracji siły. Jacobsen ukazuje, jak polityka gróźb i pokazów siły prowadzi do globalnej spirali nieufności, w której każdy ruch jednej strony prowokuje reakcję drugiej. Taki wyścig zbrojeń nie tylko podnosi ryzyko konfliktu, ale też utrwala poczucie zagrożenia w społecznościach, żyjących w cieniu potencjalnej katastrofy.

Warto tu przywołać słowa J. Roberta Oppenheimera, które w swojej wymowie zdają się być prorocze. Oppenheimer porównał nuklearny wyścig zbrojeń do dwóch skorpionów zamkniętych w butelce – każdy z nich może zabić drugiego, ale ceną będzie własna śmierć. Ta metafora doskonale oddaje logikę wzajemnego odstraszania, która, choć skuteczna w unikaniu bezpośredniej konfrontacji, prowadzi do życia w ciągłym napięciu i zagrożeniu.

Co więcej, Jacobsen wskazuje na strategiczną przewagę Korei Północnej, której mobilne wyrzutnie rakietowe pozostają trudniejsze do zlokalizowania i zneutralizowania niż stałe bazy wyrzutni amerykańskich, widoczne na mapach satelitarnych. Ta asymetria sprawia, że w przypadku eskalacji konfliktu Korea może działać szybciej i bardziej nieprzewidywalnie.

Jednym z najbardziej niepokojących aspektów współczesnej wojny nuklearnej, który Jacobsen szczegółowo omawia, jest potencjał broni emitującej impuls elektromagnetyczny (EMP). W swojej książce przytacza niepublikowany wcześniej raport emerytowanego generała brygady Gregory’ego J. Touhilla, który ujawnia dramatyczne skutki wywołania EMP na dużą skalę. Takie uderzenie, szczególnie w stratosferze, może sparaliżować infrastrukturę elektryczną i komunikacyjną całych państw, cofając je do epoki przedindustrialnej w zaledwie kilka sekund. Śledcza podkreśla, że konsekwencje takiego ataku byłyby katastrofalne – od masowego chaosu i destabilizacji gospodarki po utratę podstawowych usług, takich jak opieka zdrowotna czy dostawy żywności.

Detonacja w stratosferze nie tylko powoduje rozległe zniszczenia infrastrukturalne, ale również niszczy warstwę ozonową, co prowadzi do katastrofalnych zmian klimatycznych i zagłady ekosystemów. W swojej książce odnosi się do dokumentu z 2021 roku, który ostrzega przed „możliwym ekstremalnym ubytkiem warstwy ozonowej po wojnie nuklearnej”. Zadaje pytanie: dlaczego takie symulacje są prowadzone właśnie teraz? Czy świat stoi na krawędzi kryzysu, którego skali nie potrafimy jeszcze połączyć z codzienną polityką międzynarodową?

„Wojna nuklearna. Możliwy scenariusz” to nie tylko analiza technologii i strategii militarnych, ale także przestroga przed skutkami ludzkiej arogancji i braku wyobraźni. Jacobsen doskonale łączy naukową precyzję z dziennikarską pasją, tworząc dokument, który powinien być lekturą obowiązkową dla polityków, wojskowych i każdego, kto chce zrozumieć realia świata na krawędzi zagłady. W jej książce nie ma miejsca na histerię czy tani dramatyzm – jest zimna, brutalna prawda. Czy jesteśmy na nią gotowi?

IG @angelkubrick

Zrzucenie bomb atomowych na Japonię w 1945 roku, 6 sierpnia o godzinie 8:15 w Hiroszimie oraz 9 sierpnia o godzinie 11:02 w Nagasaki uznaje się, że przyśpieszyły zakończenie II Wojny Światowej na Pacyfiku, ale jednocześnie otwarły nowy przerażający rozdział w dziejach ludzkości. Od tego czasu nad mieszkańcami obu półkul wisi widmo wojny nuklearnej, zwłaszcza, że arsenał nuklearny wciąż się powiększa. W 1945 roku bronią atomową dysponowały tylko USA, aktualnie taką broń posiada: USA, Rosja, Wielka Brytania, Francja, Chińska Republika Ludowa – te kraje podpisały układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz trzy kraje, które do układu nigdy nie przystąpiły: Indie, Pakistan i Korea Północna. Uznaje się, że posiadaczem broni atomowej jest również Izrael. Wyżej wymienione kraje posiadają ponad 10000 głowic, podczas gdy już detonacja jednego ładunku może rozpętać piekło. W prologu do „Wojna nuklearna. Możliwy sceneriusz.” Annie Jacobsen pisze „Detonacji ładunku termojądrowego o mocy 1 megatony towarzyszy błysk światła i impuls cieplny. Ilość emitowanego ciepła jest tak ogromna, że trudno to sobie uzmysłowić. 100 milionów stopni Celsjusza to cztery-pięć razy więcej, niż wynosi temperatura w jądrze Słońca.” Autorka na podstawie rozmów z ekspertami, w tym z byłymi wojskowymi, członkami sztabu, dyrektorami agencji fedalnych USA, kreśli możliwy scenariusz, od „pulsującego punkciku na ekranie radaru”, aż do końca świata, jaki znamy.

Jacobsen opisuje wydarzenia sekunda po sekundzie, minuta po minucie, pokazując co dzieje się w różnych miejscach USA, które w tym scenariuszu są państwem zaatakowanym przez Koreę Północną międzykontynentalnym pociskiem balistycznym „Hwasong-17, przez analityków nazywany „Potworem” i w tymże czarnym scenariuszu pocisk trafia w cel, którym są Zakłady Energetyczne Diablo Canyon – elektrownia jądrowa dysponująca dwoma blokami z reaktorami wodnymi ciśnieniowymi o mocy ponad tysiąca megawatów (co jest złamaniem Zasady 42, opartą na artykule 15 protokołu dodatkowego II do konwencji genewskich). Od momentu wystrzelenia rakiety, do momentu trafiania w Diablo Canyon mija 21 minut. W tym czasie oczywiście USA szykuje się do kontruderzenia. Tak rozpoczyna się początek końca. W ciągu 51 minut od momentu zniszczenia elektrowni w Diablo Canyon, gdy niebo nad USA rozbłysnęło tysiącem „błysków światła”, „tysiąc kul ognistych, każda o średnicy ponad 1,5 kilometra.”, które wywołały „tysiąc fal uderzeniowych” miliony ludzi zginęły, dziesiątki milionów, które przeżyły doznały poparzeń trzeciego stopnia. We wzajemnych atakach wzięły udział wszystkie kraje posiadające broń nuklearną. „Fatalnym skutkiem ubocznym masowych, długotrwałych pożarów miast i lasów w Ameryce – a także w Europie, Rosji i części Azji – jest wyrzucenie do górnej troposfery i do stratosfery około 150 teragramów sadzy.” Sadza blokuje dopływ ciepłych promieni słonecznych – nastaje nuklearna zima.

Przyznajcie, że ten scenariusz, w którym od odpalenia pierwszej, choć jak zaznacza autorka, jedna głowica nie zrobiłaby takiego zniszczenia, więc atak musiałby się odbyć z udziałem większej ilości głowic, do rozpoczęcia zimy nuklearnej w ok 24 godziny, jest przerażający.

Książka to wynik wieloletniej pracy, godzin wywiadów ze strategami, czytania materiałów źródłowych, w tym miejscu warto dodać, iż na końcu książki znajdziemy bibliografię z ponad 600 pozycjami.

Z tej książki dowiecie się, czym [Adres usunięty]. jest „Zasada uderzenia w momencie ostrzeżenia”, czym jest „Prezydencka futbolówka”. Publikacja została wzbogacona o grafiki, zwłaszcza w tę wartą zapamiętania jak zachować się w przypadku wybuchu jądrowego. Dodatkowo w książce znajdziemy „Lekcje historii”, czyli wydarzeń historycznych związanych z nuklearnym arsenałem.

Choć książka napisana jest w konwencji powieści, lekkim stylem, to jej treść potrafi zmrozić krew w żyłach. Przeraża krótki czas na reakcję i to, że decyzja o wystrzeleniu rakiet jest autonomiczną decyzją w tym przypadku prezydenta USA. Po przeczytaniu tej książki mam nadzieję, że nie ziszczą się nigdy słowa dwóch osób, tak ideologicznie od siebie odległych: Nikita Chruszczow wieszczył „Ci, którzy przeżyją, będą zazdrościć zmarłym.”, a Albert Einstein w wywiadzie dla magazynu „Monthly Review”, w którym wyraził swoje rozczarowanie w kwestii polityki prowadzonej przez światowych przywódców powiedział „Nie wiem, jaka broń zostanie użyta w trzeciej wojnie światowej, ale czwarta będzie się toczyć na kije i kamienie.”

Jeśli lubicie literaturę non-fiction i lubicie się bać, to jest to książka dla was. Daje do myślenia.

Moim skromnym zdaniem – must read!

Są dwie dość realne możliwości końca ludzkości – uderzenie asteroidy oraz wojna nuklearna i to właśnie o niej dziś chciałabym pokazać wam książkę. Co w niej znajdziemy? Autorka przedstawia nam możliwy przebieg wojny nukrealnej. Jednak nie tylko. Jest też dużo [Adres usunięty]. faktów, informacji opierających się na wywiadach z osobami związanymi z bronią nukrealną.

Jakie mam wrażenia po przeczytaniu książki? Dla mnie była dość ciekawa. Czytałam ją z zainteresowaniem, często mocno zaskoczona. To zdecydowanie pozycja, która wywołała we mnie wiele emocji i szczerze mam nadzieję, że do takiej wojny nie dojdzie.

„Wojna nuklearna. Możliwy scenariusz” to niebanalna książka, którą warto przeczytać, jeśli nas interesuje ten temat. Ja polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Nikita Chruszczow powiedział kiedyś: „Ci, którzy przeżyją, będą zazdrościć zmarłym”. Te słowa są żywym przykładem tego, jak sprawy miałyby się po ewentualnym wybuchu wojny nuklearnej.

Ale po kolei. Wojna nuklearna. Możliwy scenariusz autorstwa Annie Jacobsen – dziennikarki śledczej nominowanej do Nagrody Pulitzera za książkę The Pentagons Brain to niezwykle szczegółowy, mroczny i do głębi przerażający scenariusz upadku ludzkości. Autorka minuta po minucie opisuje co wydarzyć by się mogło, gdyby jedno z państw posiadających broń atomową zdecydowało się jej użyć. W przypadku tej pozycji koniec świata zawdzięczamy urażonej dumie Najwyższego Przywódcy Korei Północnej, który postanawia zemścić się na USA, prowadzi to jednak do dużo bardziej drastycznych skutków, niż podejrzewałby przeciętny człowiek.

Rosja – 5977. USA – 5428 (w tym około 100 w krajach NATO w ramach Nuclear Sharing) Chiny – 350. Francja – 290. Wielka Brytania – 225. Pakistan – 165. Indie – 160. Izrael – 90… Wszystkie te państwa posiadają broń nuklearną, która z powodzeniem mogłaby zostać użyta do eksterminacji ludzkości. Annie Jacobsen żeby nie być gołosłowną przeprowadza dziesiątki wywiadów z naukowcami i wojskowymi odpowiedzialnymi za badania nad bronią atomową jej rozwój i to w jaki sposób mogłaby zostać użyta. Doktryna wzajemnego odstraszania, która niewzruszenie trwa od czasów Zimnej Wojny wciąż działa, jednak tak jak w scenariuszu przedstawionym w książce wystarczy jedno urażone ego i świat jaki znamy przestanie istnieć.

Nie mogę powiedzieć, że ta książka otworzyła mi oczy, bo z racji zainteresować trochę siedzę w temacie, ale zdecydowanie skłoniła mnie do wielu mrocznych przemyśleń i upewniła mnie, że powinnam dołączyć wojnę nuklearną do listy realnych strachów. Bo wiecie… świat może skończyć się przez przypadek…

Cytując za autorką „Minister obrony Siergiej Szojgu powiedział rosyjskiej agencji prasowej TASS, że „kolosalna” moc rosyjskiego komputera zapewnia mu możliwości obliczeniowe na poziomie ludzkiego mózgu i pozwala przeprowadzać skomplikowane symulacje i gry wojenne, a także przewidywać przebieg konfliktów nuklearnych. Dzięki synchronizacji algorytmów decyzyjnych z wydarzeniami rozgrywającymi się na świecie komputer może analizować poczynania innych państw w czasie zbliżonym do rzeczywistego i na podstawie wyników tych analiz dostarczać prezydentowi Rosji wskazówek dotyczących możliwości do podjęcia działań wojskowych” Tyle, że wszyscy wiemy jak to w Rosji jest, zwłaszcza że kilka stron dalej możemy już przeczytać o systemie wczesnego ostrzegania, który jest niezwykle zawodny, często myli spaliny rakiet z odbitymi promieniami słońca i nie radzi sobie przy odczytach z większą liczbą pocisków.

Ale to wciąż nie wszystko, autorka bowiem nie szczędzi drastycznych szczegółów. Nie poprzestaje na naukowym i techniczno wojskowym żargonie, wyliczaniu bomb, pocisków, łodzi podwodnych i samolotów, które przygotowano do przenoszenia broni ostatecznego zniszczenia. Annie Jacobsen najpierw przeciąga swojego czytelnika przez wszystkie procedury i działania podejmowane przez zaangażowane w bezpośredni ostrzał atomowy państwa, z detalami, które wydają się tak dokładne, że aż dziw, że nie są tajne i nieludzkimi decyzjami, które skażą miliony na śmierć. By następnie zagłębić się w skutki wybuchów nuklearnych dla zwykłych ludzi, którzy szanse na przeżycie mają mniejszą niż Polak na 6 w lotto.

„Broń nuklearna redukuje ludzkość ludzką zaradność i pomysłowość, miłość i pożądanie, empatii intelekt do kupki popiołu.”

Śmierć po wybuchu rozchodzi się kręgami, niczym kamień wrzucony do wody i wywołujący koliste zmarszczki, rozchodzące się po dotychczas spokojnej tafli, tak wybuch rozchodzi się po znanym nam świecie. W centralnej strefie uderzenia nie ma szans na przeżycie. Potężna kula ognia zmiata wszystko co napotka na swej drodze, pozostawiając za sobą płonące wciąż zgliszcza, następnie ogromne ciśnienie i podmuch gorącego powietrza przewracają wszystkie napotkany przeszkody zamieniając je w gruzowiska i odrywając ludziom ciało od kości, by na koniec potraktować ich opadem radioaktywnym a tych którym jakimś cudem udało się przetrwać – chorobą popromienną.

Ale to wciąż nie jedyna opcja! Niektóre pociski uzbrojone są także w broń biologiczną i chemiczną, pozostałą przy życiu cudem ludzkość czeka zatrucie choćby: sarinem, strontem, trytem, plutonem czy cezem. I to wciąż nawet nie połowa zagrożeń. Autorka przytacza przykład Elektrowni Atomowej Diablo Canion w Kalifornii, która z dużym prawdopodobieństwem może być celem wrogiego ostrzału, stopiony rdzeń wypluwający radioaktywną lawę i chmury morderczego oparu idealnie wpisują się w scenariusz końca świata.

Jak mówiłam autorka nie owija w bawełnę i zasypuje swoich czytelników bardzo mrocznymi przewidywaniami. Bo następnie porusza niezwykle ważny temat, o którym większość z nas nie myśli, nawet jeśli zapędzi się w tematykę atomu.

Zginęło 5 miliardów ludzi.

Miasta zamieniły się w gruzy, ludzie, zwierzęta, rośliny zamieniły się w popiół. Ci, którym udało się przeżyć nie mogą liczyć na żadną pomoc. Jedynymi względnie bezpiecznymi osobami są teraz urzędnicy państwowi, wojskowi i posiadacze prywatnych schronów głęboko pod ziemią. Jednak nic nie jest wieczne, wybuchy zniszczyły infrastrukturę elektryczną, przy okazji uszkadzając większość narzędzi. Nie działają auta, telefony, nie ma światła, nie ma wody, na powierzchni trwają pożary, szaleją huraganowe wiatry i fale tsunami… ale autorka wciąż nie kończy.

Z drastyczną szczerością przedstawia następstwa Zimy Nuklearnej, która nadchodzi. 150 milionów ton sadzy wystrzelonych w powietrze sprowadza na ziemię wieczną noc, gdy wreszcie po wielu miesiącach radioaktywna mgła opada, a toksyczny smog ustępuje, światło słoneczne na nowo dociera na ziemię. Tyle, że nie jest to już życiodajne, ciepełko, a mordercze promieniowanie ultrafioletowe, ponieważ eksplozje jądrowe i burze ogniowe uszkodziły warstwę ozonową. Według badań przedstawionych przez Jcobsen Ziemia będzie potrzebować 24 tysięcy lat, by się odrodzić. ..

Mimo, że autorka niektóre informacje powtarza aż do znudzenia daje tej książce 10/10, myślę że warto się z nią zapoznać, choćby fragmentarycznie i zastanowić się nad przyszłością świata. Wojna atomowa otwiera oczy na wiele spraw i zmusza do przemyśleń, których na ogół unikamy. Myślę, że a przyszłości sięgnę po kolejne książki tej autorki, zwłaszcza po Operacja Paperclip.

Wojnę atomową polecam, a patrząc na świat jaki dziś znamy mogę śmiało zacytować za autorką: „rozpoczęła się już sekwencja wydarzeń o znacznie bardziej katastrofalnych konsekwencjach – i nie da się jej zatrzymać”.

*możliwe statystki wg badan przedstawionych w książce

**Wszystkie cytaty pochodzą z książki Wojna atomowa. Możliwy scenariusz. Annie Jacobsen

Za egzemplarz recenzencki dziękuję

Wydawnictwu Insignis

#współpracarecenzencka

#współpracabarterowa

#współpracareklamowa