Wojna cukierkowa. Tom 1

"Nie bierz cukierków od obcych" - komu rodzice nie powtarzali tego w dzieciństwie, niech pierwszy rzuci landrynką. A jednak! Teoria to jedno, a praktyka drugie... Grupa dziesięciolatków: Nate, Trevor, Gołąb i Summer, bez większego zastanowienia dała się oczarować pewnej sympatycznej starszej pani, prowadzącej sklep z łakociami. Słowo "oczarować" nie jest tutaj przypadkowe, ale który z bohaterów mógł się spodziewać, że miła staruszka okaże się podstępną czarodziejką?

🔸 Słodycze, magia i tarapaty, czyli “Wojna cukierkowa” 🔸

Dziesięcioletni Nate wraz z rodzicami przeprowadza się do nowego miasta, w którym ku swojemu niezadowoleniu musi zaczynać wszystko od zera. Chłopak dość szybko dołącza do paczki znajomych, którzy założyli własny klub poszukiwaczy przygód. Dzieciaki odkrywają nowo otwartą cukiernię, prowadzoną przez niezwykle sympatyczną panią White. Kobieta częstuje ich swoimi wyśmienitymi łakociami w zamian za drobne przysługi, więc paczka Nate'a zjawia się w cukierni bardzo często.

Właścicielka Słodkiego Ząbka zaczyna zlecać dziesięciolatkom coraz bardziej wymagające zadania, za które wynagradza ich specjalnymi słodyczami... dającymi magiczne moce. Dzięki nim Nate, Trevor, Gołąb i Summer mogą na przykład unosić się w powietrzu, zmieniać wygląd, ale też wymazać komuś pamięć.

I choć na początku przyjaciołom wydaje się, że przeżywają najlepszą przygodę życia, z czasem przekonują się, że ich zaufanie i łatwowierność zostały wykorzystane do niecnego celu. Pani White okazuje się być czarodziejką, która poszukuje skarbu, mającego przywrócić jej młodość. Nie może jednak zdobyć go sama, dlatego uwikłała w sprawę dzieciaki. Większość miasteczka pozostaje pod wpływem uroku i nie zwraca uwagi na to, co się dzieje, więc Nate i spółka są zdani na siebie. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy do Colson wraca lodziarz, pan Stott, który także chciałby odnaleźć źródło młodości.

Komu zaufać? Jak poradzą sobie dzieciaki, kiedy nie mogą liczyć na wsparcie rodziców, omamionych krówkami pani White, a na karku, poza szkolnymi łobuzami, mają jeszcze paskudnych wspólników przebiegłej magiczki?

🔶 Wojna cukierkowa - recenzja książki 🔶

Myślę, że książka spełni oczekiwania nastoletniego czytelnika.

Szybka akcja i jej zaskakujące zwroty? Są. Bohaterowie-rówieśnicy, którzy zmagają się z problemami dorastania, takimi jak poczucie własnej wartości czy akceptacja otoczenia? Są. Misja specjalna, niebezpieczeństwo, dreszczyk emocji i supermoce jak u postaci z gier komputerowych? Proszę bardzo.

Do tego wzbudzające apetyt łakocie, atmosfera niesamowitości... i mamy przygodówkę fantasy z lekkim klimatem "Charliego i fabryki czekolady".

🔸 Prawdziwych przyjaciół… 🔸

Z powieści można wyciągnąć wartościowe wnioski. Młodzi bohaterowie dobitnie przekonują się na własnej skórze, że trzeba się liczyć z konsekwencjami swoich działań.

Dużo ciepłych uczuć wzbudza przyjaźń, jaka połączyła Nate'a, Summer, Gołębia i Trevora. Działają jak czwórka muszkieterów: jedno bez wahania pędzi z pomocą drugiemu. Dzieciaki zwierzają się sobie z trudności w szkole, z braku zrozumienia w domu - myślę, że wielu nastolatków mierzy się na co dzień z podobnymi tematami i marzy o takiej zgranej paczce.

Powieść napisana jest przystępnym, barwnym językiem. Uważny młody czytelnik dostrzeże wskazówki autora, które naprowadzają nieco na rozwiązanie akcji. Nie brakuje też sytuacji wzbudzających uśmiech na twarzy odbiorcy.

Świetnym pomysłem są również pytania zawarte na końcu książki, które mogą być dobrym punktem wyjścia do dyskusji o powieści z rodzicami lub rówieśnikami. Podpunkty zachęcają czytelnika do postawienia się w sytuacjach, z jakimi muszą poradzić sobie bohaterowie. Skłaniają do przedstawienia własnych sposobów na rozwiązanie opisywanych problemów.

🔸 Momentami blisko bandy 🔸

Do tej cukierkowej słodyczy muszę jednak dorzucić kilka nieco gorzkich słów. Jako minus książki postrzegam jej prolog, który dość mocno mnie zadziwił. Przez chwilę miałam wrażenie, że historia zmierza w kierunku scenariusza od Tarantino, a nie powieści przygodowej dla dzieciaków.

Także niektóre z zadań zleconych Nate'owi i jego przyjaciołom wzbudziły we mnie czytelniczy opór. Oczywiście fikcja i fantastyka rządzą się swoimi prawami, ale dziesięciolatki rozkopujące w środku nocy grób w poszukiwaniu skarbu jednak wykraczają poza moją wizję literatury dla dziesięcio- czy trzynastolatków. Na szczęście w ogólnym rozrachunku takich momentów nie jest dużo.

🔶 Wojna cukierkowa - podsumowanie recenzji 🔶

To było moje pierwsze (i całkiem przyjemne) spotkanie z twórczością Brandona Mulla, o którego “Baśnioborze” słyszałam wiele dobrego.

Moim zdaniem “Wojna cukierkowa” będzie odpowiednia dla młodszych nastolatków. Jeśli jednak na liczniku macie już troszkę większą liczbę, ale czujecie, że dobrze Wam zrobi mała odskocznia w świat szkolnych przyjaźni i magicznych mocy, także śmiało sięgajcie po “Wojnę cukierkową” Brandona Mulla.

Które dziecko nie lubi słodyczy?! Jeśli jest takie, to musi stanowić wyjątek. Co jednak się stanie, jeśli słodycze będą czymś znacznie groźniejszym niż powód próchnicy i bólu brzucha? Kiedy staną się…. zaczarowane?

Nate właśnie przeprowadził się z rodzicami do nowego miasta. Nate jest bardzo nieśmiałym chłopcem, który nie lubi wychodzić z drogi, by nawiązywać nowe znajomości. Na szczęście mama wręcz wypycha go z domu, by zapoznał się z nowymi sąsiadami. Tak poznaje Summer, Trevorem i Gołębiem, z którymi zaczyna coraz więcej przebywać. Najbardziej ich wszystkich ciągnie do sklepu pani White: lodziarni i sklepu ze słodyczami o nazwie Słodki ząbek. Właścicielka nowego sklepu jest słodką kobietą. Prosi czwórkę o załatwienie jej kilku spraw. Zapłatą ma być wyjątkowy magiczny cukierek. Jednak w miarę jak sprawy stają się coraz trudniejsze i nawet złowrogie, a magiczne cukierki coraz mniej przyjazne dla jedzących je, ta czwórka zaczyna się zastanawiać, czy pracują po dobrej stronie.

Ogólnie rzecz biorąc, „Wojna cukierkowa”, która jest pierwszą częścią cyklu (dwutomowego zaledwie), wydawała mi się nieco mdła i to wcale nie ze względu na ciągłe spożywanie cuksów przez bohaterów. Sam pomysł magicznych cukierków i całego magicznego świata jest świetny, jednak zdecydowanie nie jest to książka dla mnie czy starszych nastolatków, którzy szybko znudzą się fabułą. Za to młodsze dzieci będą zachwycone mogąc czytać książkę o magicznych cukierkach, niczym fasolki wszystkich smaków z Harrego Pottera.

Więcej na [Adres usunięty]

Księżycowe skały, które oszukują grawitację.

Tygielki, które zmieniają tożsamość.

Łamiszczęki, które dają wytrzymałość większą niż hartowana stał.

Słodkości o wielkiej mocy wytwarzane przez długowiecznych czarodziejów.

W niepowołanych rękach mogą wywołać ogromny chaos, ale w odpowiednich potrafią uratować świat przed żądnymi władzy dorosłymi. Dorosłymi, którym sprzeciwić mogą się jedynie dzieci, ponieważ tylko one potrafią naprawdę korzystać z magii słodyczy.

„Wojna cukierkowa" to opowieść o przyjaźni i uporze w walce przeciwko złu. Bohaterów łączą dobrze nakreślone relacje, a kolejne strony czyta się na tyle przyjemnie, że łatwo jest zatonąć w lekturze. Nie jestem pewna tylko co do dialogów, które tworzy autor. Momentami brzmiały bowiem nieprzyjemnie sztucznie, co było niemiłym zaskoczeniem. Z jednej strony miały swój rytm i klimat, ale z drugiej trudno było uwierzyć, by mogły być włożone w usta prawdziwych ludzi. Na tym jednym punkcie lista minusów jednak się kończy. Cała reszta okazała się naprawdę przyjemną historią, gdzie kolejny raz to najmłodsi zmuszeni są uratować świat i może „świat" to za dużo powiedziane, bo całość skupia się wokół niewielkiej miejscowości (co buduje bardzo przyjemny nastrój!), ale niewątpliwie cała przygoda zasługuje na tak niewinną przesadę w doborze słów z mojej strony. Brandon Mull najwyraźniej i na moje serce podziałał.

„Wojnie cukierkowej" bliżej do powieści przeciętnej niż bardzo dobrej, ale ma w sobie tyle uroku i tyle dobrze nakreślonego klimatu, że stanowi naprawdę przyjemny umilacz czasu. Nawet te nieszczęsne dialogi, które przecież mnie do siebie nie przekonały, nie sprawiły, że lektura była mniej przyjemna. Jeśli tylko będę miała okazję ponownie zanurzę się w świecie wykreowany przez autora, to od razu to zrobię.

przekł. Rafał Lisowski

“(...) ale większość moich słodyczy jest przeznaczona wyłącznie dla dzieci, więc pewnie nie mogłabym sama posłużyć się słodkim ząbkiem, nawet gdybym chciała”

Dziesięcioletni Nate wraz z rodzicami przeprowadza się do Colson, gdzie zaczyna nową szkołę. Tam zaprzyjaźnia się z Trevorem, Gołębiem i Summer, którzy tworzą razem klub poszukiwaczy przygód.W tym samym czasie przy głównej ulicy zostaje otwarty sklep Słodki Ząbek, w którym są sprzedawane niezwykłe słodycze Jego właścicielką jest pani White, która za pomoc wynagradza dzieci słodyczami. Cukierki są magiczne. Niektóre z nich pozwalają unosić się w powietrzu, jeszcze inne zmieniać wygląd lub wmawiać innym bzdury. Dla paczki przyjaciół prośby pani White stają się coraz bardziej podejrzane. W miasteczku pojawia się pan Scott, który ma lodziarnie. Słodkości z jego sklepu również mają magiczną moc. Jak się okazuje sprzedawcy cukierków nie pojawili się przypadkiem.

Brandona Mulla pokochałam czytając serię Baśniobór. Teraz sięgnęłam po Wojnę cukierkową od której nie mogłam się oderwać. Bawiłam się świetnie 😍 Historia o magicznych cukierkach i czarodziejach, brzmi idealnie 😍 Akcja jest zaskakuje i bawi. "Wojna cukierkowa" to zdecydowanie coś innego i oryginalnego.

Brandon Mull po raz drugi udowodnił mi, że czytając książki dla najmłodszych starsi czytelnicy mogą się równie dobrze bawić.

Brandon Mull…mówi wam to coś? Odkąd pokochałyśmy literaturę fantastyczną miłością nieograniczoną sam dźwięk tego nazwiska sprawia, że na twarzach wykwita nam uśmiech i jak gąbki pochłaniamy kolejne pozycje tego autora. I chociaż w tym konkretnym przypadku potrzeba nam było nieco więcej czasu, aby się wciągnąć w fabułę, kiedy już to nastąpiło, przepadłyśmy z kretesem. Sam pomysł potyczek za pomocą cukierków już jest zabawny, a jeśli do tego dołączyć dwie grupy zwalczających się wzajemnie dziesięciolatków, zakamuflowanych czarodziei, gadające psy, niesamowite stwory i przeróżne słodycze o fantastycznych mocach, to macie przed oczami prawdziwą literacką petardę, wybuchową jak cukierki piorunki!

Główni bohaterowie to czwórka przyjaciół: Nate, Summer, Gołąb i Trevor, którzy chodzą do jednej szkoły znajdującej się na amerykańskim przedmieściu i którzy pewnego dnia po lekcjach przypadkiem trafiają do „Słodkiego Ząbka”, małego sklepiku ze słodyczami. Przemiła właścicielka w zamian za drobne przysługi częstuje ich słodkościami, których smak oszałamia. Niewiele czasu mija i dzieci orientują się, że cukierki nie są zwyczajne, a ich asortyment i moce są tak różne, że pragną skosztować wszystkich. Jednocześnie przysługi, o które prosi pani White robią się coraz mniej przyjemne i coraz bardziej niebezpieczne. Mimo że dzieci kochają przygody, to jednak wydawane im przez staruszkę polecenia przekraczają granice dobrego smaku. Kiedy nasi bohaterowie rezygnują z wykonywania zleceń czarodziejki okazuje się, że większość mieszkańców jest już pod wpływem działania tajemniczych krówek, a nowymi pomocnikami Belindy White stają się ich szkolni wrogowie.

Rozpoczyna się wojna, w której wygrać może tylko ten, kto pierwszy napije się wody z Fontanny Młodości. Czworo przyjaciół musi podjąć ostateczną decyzję i opowiedzieć się po którejś ze stron. Jak to jednak zrobić, kiedy zupełnie nie wiadomo, kto jest przyjacielem, a komu absolutnie nie można ufać. Rozpoczyna się prawdziwa walka dobra ze złem, w której amunicję stanowią posiadające fantastyczne moce cukierki i właściwie do ostatniej chwili nie jest pewne, kto będzie zwycięzcą. Wszystko okropnie się komplikuje, tajemnica staje się coraz bardziej mroczna, a dzieciaki są praktycznie pozostawione same sobie. Muszą liczyć na własną pomysłowość, odwagę i zdolność do rozwiązywania zagadek. No i jak się okazuje, wcale nie jest tak idealnie, kiedy w domu nikt nie zwraca na nie uwagi, gdyż pogrążeni w cukierkowym letargu rodzice snują się bez celu.

Od pewnego momentu akcja nabiera tempa, napięcie zostaje umiejętnie podkreślone i od lektury nie można się oderwać.

Mimo pokaźnych rozmiarów dzięki Wydawnictwu Wilga jest pięknie wydana i czyta się bardzo komfortowo. Bez opisów się nie obejdzie, ale konstrukcja tekstu sprawia, że „ma ręce i nogi”. Podzielony na posiadające tytuły rozdziały cały tekst jest spójny i naprawdę dobrze wyważony, dlatego jesteśmy przekonane, że dla fanów literatury fantastycznej „Wojna cukierkowa” będzie stanowiła kawałek wspaniałej lektury. Polecamy ogromnie, zwłaszcza dla tych nieco bardziej wprawionych w czytaniu!