Wigilia z aniołem (barwione brzegi)

Mały Gabryś stracił rodziców dzień przed wigilią. Zaopiekował się nim wujek, który niestety nie był odpowiednim wzorcem dla chłopca. Nauczył go braku szacunku i opryskliwości. Teraz gdy jest już dorosłym mężczyzną, najważniejsze są dla niego pieniądze i używki. Nie jest to droga na szczyt, jak wiemy... Los sprawia, że poznaje Marysię, która jest jego całkowitym przeciwieństwem. Potrzebuje fundatorów dla fundacji ale pierwsze spotkanie z Olszewskim nie należy do przyjemnych...

✨

Mało kto, tak jak Pani Kasia potrafi tworzyć atmosferę w książce. Iście świąteczna aura otula czytelnika już od samego początku. Opisuje zażyłość między bohaterami i umiejętnie operuje słowem byśmy zżyli się ze wszystkimi postaciami. Choć historia sama w sobie wydaje się, jakby nigdy nie miała prawa się wydarzyć to niesie za sobą nadzieję. Muszę jednak przyznać, że książka jest dość błyskotliwa i zaskakująca momentami. No i jak na święta przystało, jest wzruszająca a to chyba jeden z najważniejszych (o ile nie najważniejszy) aspekt świątecznych książek.

Jednak co mnie uderzyło to przesłanie. Kto jest tutaj ze mną dłużej ten wie, że w książkach szukam głębi. Tego czegoś, co skłania do refleksji nad sobą, nad własnym życiem. Czegoś, co zmusza do uderzenia się w pierś i przeanalizowania swojego zachowania. Tutaj to otrzymałam. Postać męska sprawiła, że zaczęłam się zastanawiać nad tym, w jaki sposób życie i otaczający nas ludzie mają na nas wpływ. Wszystko wkoło wpływa na nas i zmienia nas, raz na lepsze a raz na gorsze. Od nas zależy, czy poddamy się temu, czy może będziemy trzymać się swoich wartości.

Historia napisana przez Panią Kasię ma wszystko, czego po świątecznej książce można oczekiwać. Wzruszenie, łzy, uśmiech, ciepło, rozczarowanie. Jeśli chcecie wczuć się już w klimat świąt to koniecznie sięgnijcie po tę książkę.

Po moich policzkach spływają łzy - wiedziałam, że tak będzie autorka Katarzyna Grabowska pisze sercem... a każda sytuacja jest tak realna, że chcąc nie chcąc wczuwasz się w rolę głównych bohaterów, masz ich emocje, myśli, światopogląd... czytasz stronę, rozdział, a potem nie wiesz kiedy książkę kończysz z wypiekami na twarzy, bo to kolejna historia, która rozpala iskrę a żar zostaje w Tobie długo po przeczytanej książce.

Marysia poświęca całe swoje życie fundacji "Anielskie skrzydła", jest to kobieta otwarta, szczera, z sercem na dłoni dla innych, zawsze ma czas dla swoich podopiecznych i nigdy nie odmawia pomocy. Gdy fundacja popada w lekki kryzys finansowy - Marysia się nie poddaje i szuka nowych filantropów. Jej ostatnią deską ratunku jest Gabryel Olszewski. Niestety nie ma za dobrej opinii wśród społeczeństwa jawi się raczej jako utalentowany biznesmen, który nie ma skrupułów, jest arogancki i bezduszny. Marysia nie wie, że ma małe szansę by zdobyć przychylność Gabryela czy jednak zdarzy się cud? Czy kobieta zburzy mur i dotrze do serca mężczyzny? Żeby nie było... bo nie zdradzę wszystkiego, tam jeszcze jest anioł... i to nie żaden amor - taki prawdziwy z krwi i kości... który trochę pobłądzi i będzie musiał naprawić sytuacje. Ale czy mu się uda?

Niby banalna opowieść Wigilijna, ale... czyta się ją z zapartym tchem... Jest w niej tyle optymizmu, wiary w drugiego człowieka, ja zawsze powtarzam dobro wraca... a ta książka mnie tylko w tym fakcie utwierdziła. Kocham ten klimat, jest magiczny jak śnieg w Wigilię... Ech to piękna i ciepła historia, która rozgrzeje Was w zimne wieczory do tego ulubiony napój i koc i wszystko jest na swoim miejscu...

To książka niezwykła pod każdym względem. Przede wszystkim inna od tych mi znanych i czytanych co roku. Ze świetnym pomysłem, dobrą fabułą, błyskotliwa. Ale co najważniejsze, wzruszająca i niosąca ukojenie, którego każdy z nas potrzebuje w pewnych okresach swojego życia.

Otulająca spokojem i ciszą, dotykająca najczulszych strun ludzkiej duszy.

Napawająca nadzieją, że każde życie ma sens i że nie wszystko stracone.

Ona rozgrzewa najbardziej zatwardziałe serca. Niesie ze sobą przesłanie, że choćby nie wiadomo jak źle się w życiu układało, nadzieja umiera ostatnia i każdy ma swoją rolę do odegrania, tu na Ziemi.

Zakochałam się w niej tak, jak miłością bezwarunkową obdarzam "Opowieść wigilijną". Główny bohater ma bowiem wiele wspólnego ze Scroogem Charlesa Dickensa.

Autorka uwiodła mnie każdym słowem zawartym w tej powieści. Oczarowała ciepłem bijącym z ludzkiej dobroci, choć na tę dobroć czasami trzeba poczekać. Cierpliwość jednak popłaca. Czymże jest bowiem czas w porównaniu z wiecznością?

Ta historia poruszy Was do głębi, wyciśnie łezkę wzruszenia, dzięki niej też uśmiechniecie się. Ale przede wszystkim zaleje Was ogrom miłości i poczujecie się uskrzydleni do działania.

Ja z tej pięknej powieści zabieram wiele mądrych i pokrzepiających słów, wiarę w ludzką dobroć i życzliwość i ogromną nadzieję, że w każdym z nas otworzy się serce na czynienie dobra dla innych. Na co dzień, nie tylko od święta.

"Bo w życiu nie jest ważne to, co się ma, ale to, kim się naprawdę jest. Naszym bogactwem nie są pieniądze i władza, ale serce i dusza".

Dziękuję Autorce za cenną lekcję, wartościowy przekaz i dobrze spędzony czas.

„Wigilia z aniołem” to dość nieoczywista powieść, raczej nieprawdopodobna, jednak finalnie dająca ukojenie. Skłania również do refleksji, czy źli ludzie takimi się urodzili, a może spotkali na swojej drodze zbyt wiele okropności i stracili nadzieję na lepsze życie dla siebie.

Główny bohater tej książki jako dziecko stracił rodziców w przeddzień wigilii. Trafił pod opiekę do wuja, który nie zaszczepił w małym chłopcu szacunku do kobiet, czy pracowników, wręcz karał go, gdy mały Gabryś podziękował obsłudze. Dorosły mężczyzna nie szanuje nikogo, i niczego. W jego życiu jedyną wartością jest pieniądz. Nie stroni od dużych ilości alkoholu, narkotyków, i właśnie te doprowadzają do jego zguby.

Marysia ma serce na dłoni. Jej powołaniem jest pomaganie innym, dlatego pracuje w fundacji. Jeden ze sponsorów w kluczowym momencie wycofuje się, a ona zmuszona poszukiwać kolejnych fundatorów trafia na Olszewskiego. Pierwsze spotkanie jest tragiczne, za to na drugim mężczyzna zachowuje się, jakby ktoś go dosłownie podmienił.

„Wigilia z aniołem” to słodko-gorzka opowieść osnuta magią świąt. Wydarzenia mające miejsce na kartkach powieści nie są prawdopodobne, jednak dają swego rodzaju ukojenie. To walka dobra ze złem, gdzie to pierwsze zwycięża.

To odważna decyzja odrzucenia nieśmiertelności na rzecz kruchego, ziemskiego życia. To przekonanie się na własnej skórze o tym, jak własna ignorancja jest przepisem na tragedię.

Książka napisana jest w trzeciej osobie, poznajemy perspektywę wielu bohaterów.

Myślę, że nowość od Katarzyny Grabowskiej będzie miała wielkie grono zwolenników, bo to przepiękna i magiczna opowieść przepełniona wielkimi cudami i morzem czystej, bezinteresownej miłości. Mnie jednak zostawiła niepocieszoną. Bo prawdziwy Gabriel, chłopiec, który doświadczył straty, nie miał szans naprawić zła, które wyrządził. NIe poznał w życiu dobra. Ciekawe, czy prawdziwe anioły są wśród nas.