Widowisko

"Widowisko" - trzeci tom przygód Zygmunta Rozłuckiego, psychologa po przejściach, który skutecznie pomaga policji w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek.

Akcja książki rozgrywa się w Olsztynie podczas festiwalu teatralnego. Już na samym początku dochodzi do morderstwa. Rozłucki zostaje zatrudniony w policji jako "sekretarka do zadań specjalnych".

Prowadzi swoje śledztwo, jednocześnie walcząc z nałogami i demonami przeszłości. Mężczyzna nie ma łatwego życia, a kolejne dni i wydarzenia dostarczają nowych zmartwień. Mimo trudnej sytuacji, nie poddaje się i dąży do rozwiązania zagadki. Morderca nie ułatwia sprawy, skutecznie myli tropy.

Sprawy z każdą chwilą coraz bardziej się komplikują. Dodatkowe komplikacje wprowadzają powiązania sprawy ze światem polityki i zbliżające się wybory.

Węszenie wśród aktorów i pracowników olsztyńskiego teatru wymaga nie lada wprawy i wyczucia sytuacji. Jak wiadomo aktorzy potrafią zagrać każdą kwestię...

Przemysław Borkowski kolejny raz pokazuje, że warto sięgnąć po jego książki. Zarówno warstwa kryminalna jak i obyczajowa są na najwyższym poziomie. Czytelnik z każdym przeczytanym zdaniem chce więcej, chce poznać rozwiązanie zagadki, dowiedzieć się jak potoczą się losy bohaterów.

Autor sprytnie wyprowadza nas w pole. Niby już wszystko jest jasne, a tu nagle wpada inny trop i nic nie jest już takie oczywiste. Poznając treść książki widać dokładny research, Przemysław Borkowski porusza wiele ciekawych ( nieznanych mi dotąd) kwestii z dziedziny teatru, psychologii oraz codziennego życia.

Kolejnym plusem jest dla mnie akcja osadzona w dobrze znanym mi mieście. Dzięki temu wyobraźnia działa na wyższych obrotach, powodując jeszcze większe zaangażowanie się w czytaną treść.

Z niecierpliwością czekałam na poprzednie książki, teraz czekam na kolejną. Wam gorąco polecam wszystkie trzy części cyklu o Rozłuckim.

Na deskach teatru

Festiwale uliczne, parady, widowiska – większość z nas kocha towarzyszący temu zgiełk, feerię barw, a także specyficzny klimat, którego nie da się powtórzyć w zamkniętych pomieszczeniach. Takie imprezy plenerowe niosą jednak nie lada zagrożenie, bowiem trudno zapanować jest nad falującym tłumem, trudno też zapewnić bezpieczeństwo poszczególnym uczestnikom tego rodzaju rozrywek. Tym bardziej, że niekiedy są one wykorzystywane jako doskonale tło do wyrządzenia komuś zła, zaś ilość ludzi i ogólny harmider stanowi doskonałą zasłonę dymną…

Czy z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przypadku olsztyńskiego morderstwa? Otóż podczas trwającego tu Festiwalu Teatralnego, organizowanego przez miejscowy teatr im.Stefana Jaracza we współpracy z Urzędem Wojewódzkim, ginie pracownik tegoż urzędu. I to ginie w sposób spektakularny, żeby nie powiedzieć – teatralny, pod kołami rozpędzonego pociągu. Można by to oczywiście uznać za nieszczęśliwy wypadek, gdyby nie fakt, iż ów nieszczęśnik miał na sobie zbroję rycerską, stanowiącą teatralny rekwizyt.

Morderstwo w dniu otwarcia Festiwalu, którzy może pomóc w promocji miasta, to prawdziwy pech. Dlatego wszystkim zależy na tym, żeby szybko ująć winnego, a także, by zachować cała sprawę w tajemnicy. Dlatego też olsztyńska policja po raz kolejny decyduje się skorzystać z pomocy Zygmunta Rozłuckiego, psychologa psychoterapeuty. Mężczyzna, po śmierci Karoliny, jest w nienajlepszej kondycji psychicznej i fizycznej, a jednak decyduje się na podjęcie współpracy, która może zapoczątkować symboliczny nowy okres w jego życiu. Wynajmuje zatem w Olsztynie małe mieszkanko i, jako pracownik policji pełniący oficjalnie funkcje zbliżoną do roli sekretarki, wyrusza w miasto, by prowadzić śledztwo. Z wagi na obecność teatralnego rekwizytu i charakteru dnia, w którym popełniono zbrodnię, siłą rzeczy Rozłucki koncentruje się na społeczności teatralnej, podając się za naukowca prowadzącego badania w terenie.

Szybko na jaw wychodzą nie tylko dziwne praktyki nowego dyrektora teatru, znanego reżysera, Tomasza Kaletnika, ale i wzajemne animozje pracowników. Źródłem informacji Zygmunta jest między innymi jeden z pracowników technicznych teatru, jak i piękna, choć niedoceniana przez dyrektora aktorka, Agnieszka Wilczyńska, z którą znajomość Rozłuckiego znacząco zaczyna wychodzić poza sferę zawodową. Tymczasem upływają kolejne dni, a śledztwo nie posuwa się do przodu – brak jest zarówno jakichkolwiek śladów zbrodni, jak i nawet motywu. Niewiele do sprawy wnosi też kolejne morderstwo, popełnione w równie widowiskowy sposób, którego ofiarą tym razem jest pracownik teatru. Czy zatem możemy mówić o seryjnym mordercy? Czy zbrodnie popełnia ktoś zatrudniony w teatrze?

Odpowiedzi na te pytania szukać będziemy wraz z Zygmuntem Rozłuckim, bohaterem kolejnej już wspaniałej i trzymającej w napięciu powieści Przemysława Borkowskiego. Książka „Widowisko” to porywający thriller psychologiczny, z wyrazistym bohaterem złamanym przez życie. Po raz kolejny to od jego wiedzy oraz intuicji zależeć będą losy śledztwa, choć tym razem Zygmunt ściśle współpracuje z policyjnym profilerem, rozważając możliwe motywy zbrodni oraz modus operandi. Jak zakończy się ta historia? Przekonają się o tym wszyscy czytelnicy o mocnych nerwach, którzy nie tylko cenią sobie powieści Borkowskiego, ale również ci uwielbiający skomplikowane śledztwa, w których każdy wydaje się być podejrzany.

Wraz z bohaterami „Widowiska” zagłębiamy się w dość zmanierowane i hermetyczne środowisko aktorskie, a także próbujemy wniknąć w umysł mordercy. Od tego będzie bowiem zależało powodzenie śledztwa i to, czy dojdzie do kolejnego morderstwa. Tym bardziej, że Festiwal dobiega powoli do końca, zaś zbrodniarz – jeśli zależy mu na widowisku, z pewnością uderzy ponownie…

Justyna Gul

Qultura słowa

Kolejna książka, po którą sięgnęłam ze względu na poprzedni tom. W ostatnim czasie zaczęłam wiele nowych serii i zachęcona ich treścią, postanowiłam je kontynuować. Czy w przypadku tego tytułu wybór okazał się dobry?

'Czytałem gdzieś o tym. To głównie kobiety chodzą do teatrów i to głównie kobiety czytają książki. Kolejny dowód na to, że są od nas mądrzejsze.'

W Olsztynie trwa festiwal teatralny. Podczas parady otwierającej wydarzenie ginie jeden z urzędników. Samo morderstwo było widowiskowe, a rekwizyty zostały 'zapożyczone' z lokalnego teatru. Kto za tym stoi? Jest to zadanie dla Zygmunta Rozłuckiego, psychologa, którego znamy już z poprzednich tomów serii. Czy uda mu się rozwiązać zagadkę? I jaki wpływ na jej przebieg ma aktorka, na punkcie której szaleją wszyscy mężczyźni wokół?

'Czy rzeczywiście zrobił to, by się zemścić? A może chodziło o jakiś rodzaj mafijnych porachunków? One też przecież bywały symboliczne i spektakularne. I wykonywane w miejscach publicznych, tak by wszyscy się o nich dowiedzieli.'

Historia mnie wciągnęła. Po raz kolejny miałam ochotę znaleźć się w Olsztynie i sprawdzić, jakimi ulicami chodzi Rozłucki. Samo rozwiązywanie przez niego sprawy szło z początku dość opornie, bo i sama sprawa nie była prosta. Zwroty akcji usilnie przerzucały podejrzenia z jednej postaci na kolejną. W pewnym momencie zaczęłam podejrzewać konkretną osobę, jednak autor sprawnie mieszał mi w głowie. Lubię takie zabiegi. I chociaż momentami niektóre rozdziały wydawały mi się zbędne, całość pochłonęłam w kilka wieczorów. Krótkie rozdziały zdecydowanie to ułatwiły.

'Co to miało być i jaką mogło mieć funkcję? Czy chodziło tylko o widowisko zaspokajające żądze czyjegoś chorego umysłu, czy coś innego? A może było to ostrzeżenie?

Książkę śmiało można czytać, nie znając poprzednich tomów. Ja sama zaczęłam znajomość z psychologiem Rozłuckim dopiero od drugiego tomu. Dlatego też polecam. Warto wziąć się za rozwiązywanie zagadki wraz z głównym bohaterem. Może uda wam się wpaść na rozwiązanie szybciej niż samemu Zygmuntowi?

'Tak to jest, że zazdrościmy innym tego, czego nie mamy, nie wiedząc, że oni w tym samym momencie zazdroszczą nam tego, czego im samym brakuje.'

Podczas parady ulicznej rozpoczynającej festiwal teatralny w Olsztynie ginie jeden z miejskich urzędników. Morderstwo zostało rozegrane w widowiskowy sposób, a policjanci odkrywają, że narzędzie zbrodni służyło wcześniej jako rekwizyt na scenie.

Psycholog Zygmunt Rozłucki po raz kolejny zostaje poproszony przez policję o pomoc w śledztwie. Morderca zostawił po sobie niewiele śladów i wszystkie zdają się prowadzić w stronę miejscowego teatru. Rozłucki podąża tropem mordercy, jego dochodzenie komplikuje jednak znajomość z piękną aktorką, która zdaje się być w samym centrum dramatycznych wydarzeń.

Wkrótce bowiem okazuje się, że pierwsze morderstwo było zaledwie początkiem…

____________________

Chyba nadaję się na detektywa, domyśliłam się kto stoi za morderstwami ale czy zepsuło mi to zabawę z lektury? Absolutnie nie! Autor zmylił mnie nie raz i poddał w wątpliwość moje domysły więc zabawa trwała a ja przekonywałam samą siebie, że mam rację.

Trzeba przyznać, że autor zapewnił niezwykłe widowisko jeśli chodzi o morderstwa, przemyślane , intrygujące i pobudzające wyobraźnie. Postać mordercy cały czas przewija się na kartach powieści, co mnie niezmiernie cieszy bo czasem są traktowani po macoszmu a przecież to strasznie ciekawe osobowości :D

Czy polubiłam pana Rozłuckiego? Tak, taka sympatyczna pierdoła ale chwilami zastanawiałam się czy sam nie potrzebuje konsultacji z psychologiem i dziwiłam się, że tak miesza w śledztwie ze względu na kobietę, zakochał się niczym nastolatek. Miłość, co mogę więcej dodać. Ciekawe postaci poboczne w osobach Weroniki i Sądeckiego, których życzyłabym sobie więcej.

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem i jak najbardziej zaliczam je do udanych, cieszę się, że jest u nas tylu ciekawych autorów tworzących kryminały. Postaram się też nadrobić poprzednie tomy bo grzmi cały czas w głowie pytanie ,,Co się, do cholery, stało z Karoliną?``

Zakończenie! To dopiero widowisko

31.07.2019 roku miała swoja premierę książka Przemysława Borkowskiego. Jest to trzeci tom serii o Zygmuncie Rozłuckim. Przyznam się że nie czytałem wcześniejszych części jednak już wczoraj je zamówiłem aby dowiedzieć się co było na początku. Czytając książkę byłem nią oczarowany. Książka już od pierwszych stron trzymała mnie w emocjach i bardzo dużym napięciu. Z każdą kolejną stroną miałem odczucie że chcę więcej i więcej. W głowie wirowało wiele pytań na temat jaki będzie kolejny zwrot akcji, co tym razem przygotował dla nas autor powieści. Powiem Wam że ciężko jest ją odłożyć na bok aby zając się innymi rzeczami. Prawda jest taka że nie chciałem aby tak historia się kończyła. Serce się raduje jak się widzi że coraz więcej bardzo dobrych kryminałów pochodzi z rąk polskich pisarzy. W Olsztynie odbywają się parady uliczne związane z festiwalem teatralnym. Kiedy wszyscy się świetnie bawią i spędzają wspólnie czas na świętowaniu zło nigdy nie śpi. Morderca postanawia dokonać swojego ataku po raz pierwszy. Na nieszczęście ofiarą mordercy staje się miejski urzędnik. Idealne miejsce na morderstwo gdzie ludzie zachowują się głośno, gdzie panuje szum i zamieszanie wśród rozbawionej publiczności. Przed psychologiem Zygmuntem Rozłuckim jest nie lada wyzwanie. Zostaje poproszony o wsparcie Olsztyńskiej policji która nie jest w stanie sama dorwać mordercę. Jednak to dla Zygmunta nie będzie łatwe śledztwo. Morderca zostawił po sobie bardzo mało śladów. Jak sobie poradzi z tą sprawą Rozłudzki. Czy ślady które zostawił morderca doprowadzą ich do jego schwytania? Jednak to nie jedyne sytuacje które się wydarzy w książce. W krótce okaże się że pierwsze morderstwo było tylko zaledwie początkiem całej historii. Autor zaplanował dla nas wspaniałe widowisko, a cała sytuacja skomplikuje się jeszcze bardziej niż mogliśmy sobie to wyobrazić. Świetnie zrobiona i przemyślana zbrodnia która porywa nas w niesamowitą przygodę. Bardzo dobrze wykreowany morderca. W pewnym momencie już myślałem że wiem kto dokonał się tego brutalnego morderstwa jednak autor zadbał o to aby w mojej głowie podczas czytania zrobić świetne zamieszanie i niesamowite widowisko. Świetna opowieść która każdego miłośnika tego gatunku wciągnie już od pierwszych stron. Opowieść która wstrząsnęła nie jednego mieszkańca Olsztyna, ale nie tylko i mieszkańcami tego miasta. Czytelnikiem również potrafi wstrząsnąć. Autor posługuje się świetnym językiem dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybka a mógłbym nawet powiedzieć że się ją „pochłania” Widowisko to historia która zostanie w Waszej pamięci na długo, a ja wiem że na pewno nie będzie to moje ostatnie spotkanie z autorem i jego twórczością.