Wichrowe Bzdurza. Dogman. Tom 10

Chciałam przedstawić Dog Mana.

Dav Pikley zasłynął dzięki serii o Kapitanie Majtasie. Było to prawie dwadzieścia lat temu.

Jego druga seria ma zaledwie dwa lata i zdobyła rzeszę młodych odbiorców.

Dogman to numer 1 na listach bestsellerów New York Timesa wśród książek dla dzieci.

Książki są jednymi z najlepiej sprzedających się książek wśród wszystkich kategorii na Amazon.

Jest to dziesiąty finałowy tom i oczekujcie ekranizacji!

Tytułowy Dog Man ma psi łeb, ludzi korpus, serce bohatera. Uwielbia gonić wiewiorki.

Jego mocą jest dobroć, a słabością roztargnienie.

Na początku książki poznajemy każdego z bohaterów oraz ich moce i słabości.

Szefa policji, kota Peta, jego synka czy Sarę Czapski Zglów.

Nie chcę odbierać Wam osobistej przyjemności poznawania kolejnych bohaterów, bo jest to zabawny wstęp do głównej historii.

Tym razem Dogman trafia do szpitala i jest zmuszony nosić klosz hańby. Co sie stało i czym jest tajemniczy klosz?

Książka zaraża śmiechem i musicie się z tym liczyć. Dostajemy nie tylko ogromną dawkę humoru, ale i poruszane są tematy życzliwości, miłości, wyrozumiałości czy dobrych uczynków.

Książka jest bardzo ładnie wydana, multikolorowo i na przyjemnym w dotyku śliskim papierze.

Dodatkowo na końcu książki mamy zabawę w "jak narysować".

To komiks dla pokoleń.

Wiek 4 do 104,105...tak zapewnia wydawca😉

To do nas zupełnie niepodobne, że zaczynamy czytać od finałowego tomu, ale kiedy tylko najnowsza część przygód Dogmana do nas dotarła – całą rodziną wyrywaliśmy ją sobie z rąk. Jakby fakt, że to ostatni tom miał jakiekolwiek znaczenie. Liczyło się tylko to, że twórcą jest Dav Pilkey. Tak, tak, ten sam, który stworzył postać przezabawnego Kapitana Majtasa. I chociaż dwa lata temu kręciłam swoim czytelniczym nosem na komiksy, jak dobrze, że dałam im szansę. Wydawnictwo Jaguar wypuszcza w świat niesamowite komiksy i fani tego gatunku nie powinni przechodzić obok nich obojętnie. Seria o Dogmanie przeznaczona jest dla dzieciaków właściwie w każdym wieku; swój egzemplarz testowałam na pięciolatku, dziesięciolatce i dorosłych, dlatego nie przesadzę twierdząc, że czytając zabawę wszyscy mieliśmy przednią. Począwszy od fabuły, poprzez wywołujące salwy śmiechu dialogi, przekomiczne scenki, osobiste (głębsze bardziej lub mniej) refleksje bohaterów, aż po ilustracje – na każdej stronie coś nas bawiło, coś wzruszało, dziwiło, rozbrajało i szokowało nawet. Bohaterów polubią zwłaszcza dzieci. Tytułowy Dogman to nikt inny, jak tylko odpowiednik współczesnego policjanta. Psi łeb i korpus człowieka, a do tego ludzkie cechy bohatera sprawiają, że staje się postacią charakterystyczną i niezapomnianą. Ten znany w okolicy stróż porządku dba, aby wszędzie panował ład i mieszkańcy czuli się bezpiecznie. Jest wyrozumiały i na wskroś dobry, chociaż ze skupieniem różnie u niego bywa. Ratuje świat, a dla relaksu biega za wiewiórkami.

W prezentowanym przez nas tomie Dogman będzie musiał nie tylko poradzić sobie z własną fizyczną słabością, ale jednocześnie uniemożliwić ucieczkę z kociego kicia pewnym rzezimieszkom. Jednak jak zyskać wiarygodność i szacunek paradując z przyczepionym do szyi „kloszem hańby”? Cóż…łatwo nie będzie. Mnóstwo nieoczekiwanych zwrotów akcji, konfrontacja dobra ze złem, dowcip chwilami zwalający z nóg i wiele, wiele zabawy. Będzie także o miłosnych podchodach i wartości, jaką stanowi rodzina, a także o dobrych uczynkach, wyrozumiałości, o konsekwencjach swoich czynów oraz o zwykłej życzliwości. Jeśli o nas chodzi, fenomen tej graficznej powieści bezapelacyjnie tkwi w umiejętnym połączeniu pozytywnych wartości ze sporą dawką humoru.

Kolorowe, praktyczne wydanie można zabrać ze sobą wszędzie. Piętnaście rozdziałów poprzedza prezentacja bohaterów i ich słabych oraz mocnych stron, która już sama w sobie jest majstersztykiem i stanowi pomoc w odbiorze całości, zwłaszcza dla tych, którzy (jak my) czytają nie zachowując kolejności chronologicznej. Na końcu zaś wisienka na torcie, czyli krótki kurs rysowania głównych postaci. Nie muszę dodawać, że akurat tym byliśmy wszyscy zachwyceni i po przeczytaniu każdy zabierał się za rysowanie. Rysunki w komiksie są kolorowe i tak inspirujące, że się chce spróbować swoich sił. Zdania proste, zwięzłe, a całość przeplatania śmiesznymi rymowankami, które dzieciaki uwielbiają.

Polecamy ogromnie dzieciom powyżej pięciu lat, zwłaszcza tym, które rozpoczynają samodzielne czytanie. Cudowna zabawa przed nimi!

CzytaMy8+

Cześć książkoholicy 🎶❣️

Najnowszy tom przygód o psie policjancie.

"Dogman" to komiks, który moje dzieci uwielbiają i który już czytaliśmy wielokrotnie (prawie każdy tom, bo brakuje w naszej kolekcji niestety dwóch). Jak zwykle @dav_pilkey zrobił robotę! Moim zdaniem jest to najlepsza część przygód tego psa!!!

Jeśli lubicie komiksy, bądź Wasze dzieci je lubią to serdecznie polecamy przygody Dogmana. Zabawne historyjki 😁 napisane w naprawdę przystępny dla dzieci sposób 😉

Polecamy ogromnie ❣️

OSTATNI PIESMAN

Dziesiąty tom „Dogmana” pojawił się właśnie na polski rynku i jest to wydarzenie, które zarówno cieszy, jak i smuci. Cieszy, bo to naprawdę udana seria dla całej rodziny, na dodatek planowana jest właśnie jej ekranizacja, więc jest na co czekać. Ale, niestety, dziesiąty tomik „Dogmana” to jednocześnie ostatnia część serii, a z dobrymi tytułami ciężko jest się żgnąć prawda? Na szczęście jest czym się cieszyć, czytając ten tom, bo tradycyjnie trzyma ON świetny poziom i mimo głupkowatego humoru, nie jest głupi i potrafi niejednego wiele nauczyć.

Wszystko zaczyna się od tragicznej wieści: Dogman trafił do szpitala! I wszystko wskakuje na to, że jest w ciężkim stanie. Wskazuje, oczywiście, źle, ale pozostaje pytanie, co właściwie się stało? I dlaczego nasz bohater ma nosić klosz hańby? A tymczasem w kocim kiciu szykuje się wielka ucieczka. Do czego doprowadzą wszystkie te wydarzenia?

O „Dogmanie” do tej pory powiedziałem już chyba wszystko, pisząc recenzje kolejnych tomów. Nadeszła więc chyba pora podsumowań i przypomnienia ogólnych wrażeń. A zatem, jak już pisałem, „Dogman” to seria bardzo sympatyczna. Lekka, prosta, przyjemna, bardzo kolorowa, ale co najważniejsze właśnie sympatyczna. Ma swój urok, ma przede wszystkim śmieszyć, choć jak każda seria dla młodych czytelników niesie ze sobą także przesłanie, ale nie jest to jednocześnie naiwna lektura. Nie twierdzę, że jest zupełnie wolna od infantylizmów, jednak, podobnie jak i „Kapitan Majtas”, nie jest grzecznym tworem i pokazuje dziecięcą wyobraźnię (bo przecież w świecie wymyślonym przez Pilkeya „Dogman” to seria komiksów rysowanych przez dzieci). I to jest jak najbardziej in plus, bo które dzieci chcą ugrzecznionych opowiastek, tak dalekich od prawdy? Właśnie.

Poza tym „Dogman” jest udany także, jako parodia komiksów supehero, buddy movies czy rzeczy zupełnie zdawałoby się niepasujących do tego schematu, czyli… literatury światowej na czele. I to właśnie pokazuje, że już z samego założenia twórca chciał zaoferować swój produkt dorosłym odbiorcom – dzieci przecież nie wyłapią wszystkich tych smaczków, tym bardziej, gdy rzecz ociera się o powieści, których dzieci raczej znać nie powinny. Nie ma tu co prawda elementów nieodpowiednich dla najmłodszych, ale dorośli inaczej odbiorą całość i znajdą dla siebie coś, czego dzieci nie dostrzegą.

Jeśli zaś chodzi o szatę graficzną, rzecz jest nieźle narysowana (choć szata graficzna na pewno nie każdego kupi), dobrze wydana i na dodatek w niezłej cenie. Jeśli lubicie „Kapitana Majtasa”, koniecznie powinniście poznać „Dogmana”. Jeśli nie, a chcecie szalonej rozrywki dla całej rodziny, tak samo. A co, gdy poznacie już wszystkie tomy? Zostaje czekanie, zarówno na film, jak i na to, że może po polsku pojawi się też inna seria autora, „Cat Kid Comic Club”. Byłoby super.

Lubicie sięgać po różne gatunki literackie? Dajecie szansę powieściom graficznym?  

"Dog man wichrowe bzdurza" to komiks autorstwa Dav Pilkey. Jest to 10 a zarazem finalny tom przygód tego bohatera. Znacie?

Ale to była fantastyczna przygoda. Przezabawna historia, która nie tylko bawi czytelników, ale także uczy wrażliwości, empatii, otwiera oczy na zachowania innych.  Świetne rysunki, kolory, które przyciągają wzrok małych, jak i dużych odbiorców.  Prześmieszne dialogi, rymowanki  wywołujące ciągły śmiech dzieci. Interakcje, w które wciągnięty zostaje czytelnik są świetnym dodatkiem. Na duży plus zasługuje opis postaci, bo jeśli ktoś, tak jak my po raz pierwszy styka się ze światem Dog mana może lepiej poznać bohaterów i zrozumieć ich zachowania 🙂  Polubiliśmy bohaterów, więc na pewno sięgniemy po pozostałe komiksy 😉